Αριστερό Ρεύμα: το (πολιτικό) ποντίκι που βρυχάται!

Σε ρεπορτάζ της Κυριακάτικης Αυγής (βλ. παρακάτω), αφορμή αυτού του σημειώματος, αποτυπώνονται με γλαφυρό τρόπο οι ... βρυχηθμοί που εξέπεμψε από τις μυστικές της συσκέψεις η τάση Αριστερό Ρεύμα του Συνασπισμού. Στην έντυπη έκδοση του άρθρου υπάρχει μάλιστα και ο υπέρτιτλος «Αναμένονται καθοριστικές πρωτοβουλίες τις αμέσως επόμενες μέρες από το Αριστερό Ρεύμα»!

Το Αριστερό Ρεύμα είναι γνωστό για την μυστικοπάθειά του, τη σκιώδη λειτουργία του χωρίς επίσημους εκφραστές ή επίσημες θέσεις και την μέθοδο της διολίσθησης στην αντιμετώπιση κάθε ορατού ζητήματος πολιτικής (πχ ψηφίζουμε μεν θέσεις αριστερού μεταρρυθμισμού στο πρόγραμμα του ΣΥΝ την άνοιξη αλλά τις εξαφανίζουμε στην δημόσια έκφραση του κόμματος σε όλο το υπόλοιπο διάστημα και τις αποτασσόμεθα μάλιστα στις εκλογές).

To AΡ είναι ικανό να ψηφίσει οτιδήποτε θα του εξασφαλίζει ησυχία στο κόμμα αλλά κυρίως θα του εξασφαλίζει την πλειοψηφία ή έστω τον επαρκή έλεγχο του ΣΥΝ.

Όμως το ΑΡ δεν έχει πολιτική παρά μόνο την φαντασιωτική ιδέα ότι αποτελεί de facto την αριστερή συνείδηση του κόμματος.

Κι από που προκύπτει αυτή η ιδέα; Δυστυχώς από την προέλευση των μελών του, δηλαδή το ΚΚΕ.

Οι άνθρωποι αυτοί προσχώρησαν στην ανανεωτική αριστερά διατηρώντας όμως την καχυποψία για τους ανθρώπους της ανανεωτικής αριστεράς!

Δέχτηκαν και συνομολόγησαν τις θέσεις της αλλά ποτέ δεν τις δέχτηκαν κατά βάθος.

Αυτό που τους κρατούσε στον Συνασπισμό δεν ήταν η κατανόηση της ανάγκης για αριστερή μεταρρυθμιστική πολιτική αλλά το αντίπαλον δέος, το ΚΚΕ.

Ήθελαν πάντα , λόγω και των τραυματικών τους εμπειριών σε αυτό το κόμμα, να φτιάξουν ένα «σωστό» ΚΚΕ και να ξανακερδίσουν την μάχη που έχασαν για λίγες και αμφισβητούμενες ψήφους το ΄92.

Στη θέση λοιπόν της «ιδεολογίας» έβαλαν τον τακτικισμό.

Άρχισαν με λιγότερη ή περισσότερη επιτυχία να μαγειρεύουν θέσεις, να τις εξηγούν κατά το δοκούν, να προσπαθούν να τους χωρέσουν όλους χωρίς να τους ενδιαφέρει η ουσία αλλά μόνο η χρηστικότητα.

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Να είναι δηλαδή «ευχαριστημένοι» οι υπόλοιποι σύντροφοι, να είναι ευχαριστημένη η κοινωνία να είναι ευχαριστημένοι και οι παραμένοντες στο ΚΚΕ, μήπως και έρθουν από δω.

Η αγαπημένη φράση του ΑΡ είναι «θα τα βρούμε».

Πάντα στο τέλος και πάντα στο παρά πέντε μετά από εξαντλητικά παζάρια και συμβιβασμούς.

Αυτά τα παζάρια και οι συμβιβασμοί, που πάντα έχουν μέσα τους το καιροσκοπικό στοιχείο, είναι που υποβάθμισαν προοδευτικά το ανανεωτικό συμβόλαιο του Συνασπισμού σε ένα αντιφατικό συμπίλημα θέσεων, χωρίς επεξεργασία και βάθος και έδωσαν στην κοινωνία ένα στίγμα ασάφειας που διατηρείται χρόνια για το τι είναι και τι θέλει αυτό το κόμμα.

Οι επεξεργασία των θέσεων και της πολιτικής έχουν εγκαταλειφθεί έναντι της οργανωτικής κυριαρχίας.

Η λεγόμενη «αριστερή στροφή» δεν σήμαινε προωθημένες θεωρητικές αναζητήσεις ή νέο πολιτικό σχέδιο για την ελληνική κοινωνία παρά μόνο πλήρη έλεγχο του ΣΥΝ.

Άκρατος τακτικισμός δηλαδή (οππορτουνισμός εις την ελληνικήν).

Δεν είναι τυχαίο ότι οι θεωρητικές αναζητήσεις παραχωρήθηκαν προνομιακά στη σύμμαχη τάση των Κοκκινοπράσινων..

Γιατί το ΑΡ δεν έχει απόψεις, δεν έχει καν «ιδεολογία» - μόνο τακτική κι ένα μεγάλο απωθημένο (το ΚΚΕ).

Ελάχιστες σύγχρονες αριστερές απόψεις έχει προσφέρει στον ΣΥΝ αλλά ακόμα κι όταν τολμάει κάτι τέτοιο (βλ. κλείσιμο Δραγασάκη στο Προγραμματικό συνέδριο) δεν το πιστεύει.

Αλήθεια ποιο μέλος του Ρεύματος δεν θα εκπλησσόταν εάν μάθαινε ότι στο Προγραμματικό συνέδριο ψήφισε μαζί με την μεγάλη πλειοψηφία των συντρόφων του θέσεις (δια στόματος Δραγασάκη) του τύπου «οι μεταρρυθμίσεις είναι η μόνη αριστερή πολιτική που γνωρίζουμε και η δήθεν αντίθεση με την επανάσταση είναι στην φαντασία μας»;

Τι είχαν να παρουσιάσουν όταν επιτέλους πήραν τον πλήρη έλεγχο του κόμματος με την «αριστερή στροφή»; Τίποτα απολύτως.

Ακόμα και ο Αλαβάνος που δεν τον ήθελαν με τίποτα, τους ήρθε καπέλο αξιοποιώντας τις ασάφειες και τα κενά στο ιδεολόγημά τους («αριστερή στροφή»)…

Αυτό το ιδεολόγημα, που απλά και μόνο αποτυπώνει το γεγονός ότι το ΑΡ είναι πια ...πλειοψηφία μέσα στο ΣΥΝ, και η ανυπαρξία οποιασδήποτε επεξεργασίας εκτός από εκείνη που αφορά την δική τους αυτοσυντήρησή είναι που τους έκανε να τρομοκρατηθούν από την δημοσκοπική εισροή ψηφοφόρων και να κλειστούν (και κλείσουν τον ΣΥΝ) στο καβούκι τους, να αρνούνται μετά βδελυγμίας οποιαδήποτε εκδοχή κυβερνητικής συνεργασίας, οποιαδήποτε ηγεμονική παρουσία στην κοινωνία και ανάληψη ευθύνης με κάποιο σχέδιο διεξόδου. Ακόμα και στο κίνημα της νεολαίας του Δεκέμβρη, με τον ίδιο πανικό προς το κίνημα αυτή τη φορά, κλείστηκαν ξανά στο καβούκι τους και άφησαν στους αντιεξουσιαστές την πολιτική εκπροσώπηση της νεολαίας!

Πήραν δηλαδή την «εξουσία» στον ΣΥΝ αλλά δεν ήξεραν τι να την κάνουν!

Σήμερα, έχοντας καταστρέψει με τον πόθο (εσωκομματικής) εξουσίας που τους διακατέχει και τον ΣΥΝ εκλογικά αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ ως πλατύ ενωτικό εγχείρημα της αριστεράς, έχουν καταλήξει σε έναν εσωτερικό εμφύλιο χωρίς αρχές, που άφωνοι οι αριστεροί παρακολουθούν.

Και για όλα αυτά ευθύνεται η παντελής έλλειψη πολιτικής ...

Η ανυπαρξία θέσεων και απόψεων.

Η κυριαρχία στο κόμμα μέσω της διολίσθησης : άλλα λέμε , άλλα εννοούμε κι αλλού το πάμε.

Αριστεροί χωρίς αριστερή σκέψη, χωρίς άποψη μόνο με πολιτικά κόλπα και μισόλογα.

Καθαρός οππορτουνισμός: μόνον αυτόν μπορείς να βρεις αν ψάξεις λίγο τον βίο και την πολιτεία του Αριστερού Ρεύματος είκοσι χρόνια στον Συνασπισμό.

Γι αυτό και μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει η επίδειξη αποφασιστικότητας που εσχάτως υποδύεται προς τα έξω η τάση αυτή.

Όντας σε ιστορική και αμετάκλητη κρίση, μετά την απόρριψη από την κοινωνία του ανύπαρκτου πολιτικού σχεδίου του , το ΑΡ κλυδωνίζεται άσχημα προκαλώντας «σεισμούς και μετασεισμούς» σε ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ με απρόβλεπτες συνέπειες.

Οι όποιοι σχεδιασμοί τους (Διαρκές συνέδριο) είναι εκτός τόπου και χρόνου και καθαρός στρουθοκαμηλισμός, μέσα στην πιο δύσκολη συγκυρία που έχει γνωρίσει ο τόπος τα τελευταία χρόνια!

Και η επιβολή της κρίσης του στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ απειλεί να ρίξει την αριστερά οριστικά στην ανυποληψία.

Το ποντίκι που βρυχάται, έχει οδηγήσει ήδη τον ελέφαντα της αριστεράς σε σύγχυση και έλλειψη προσανατολισμού.

Θα τον οδηγήσει και σε άτακτη φυγή στο δάσος;

Η πολιτική διατήρησης των κεκτημένων από το Αριστερό Ρεύμα σε ένα μόνο δρόμο οδηγεί: την διάσπαση της αριστεράς εις τα εξ ων συνετέθη.

Γιατί όμως να ξεκινήσουμε πάλι από την αρχή;

Επειδή μερικοί πολιτικά νάνοι έτυχε να πάρουν την ηγεσία λόγω συγκυρίας;

Από πότε η Αριστερά δεν διαθέτει πια μέσα και διαδικασίες επαναπροσδιορισμού της και σέρνεται από μερικούς μοιραίους στην καταστροφή της, άφωνη και άβουλη;

Από πότε;

Ιδού και το άρθρο – αφορμή για το παραπάνω σχόλιο:

Αποφασιστικότητα και απαντήσεις από την ηγεσία του ΣΥΝ

Παπαδόπουλος Α.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/07/2009

Mια λέξη κυριαρχεί τις τελευταίες ημέρες στην ηγεσία του ΣΥΝ: αποφασιστικότητα. Η πλειοψηφία του κόμματος εκτιμά ότι οι προσπάθειες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα για την επίλυση των διαφορών με τον Αλ. Αλαβάνο, με τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με την Ανανεωτική Πτέρυγα, δεν έχουν αποδώσει τα αναμενόμενα, με αποτέλεσμα να παρατείνεται η αρνητική εικόνα που εκπέμπει ο χώρος. “Απέτυχε ο κύκλος της δημιουργικής συνεργασίας”, λέγεται χαρακτηρικά.

Την εβδομάδα που πέρασε, έγιναν τουλάχιστον δύο σημαντικές συσκέψεις του Αριστερού Ρεύματος, όπου τέθηκαν επί τάπητος τα ανοιχτά ζητήματα και φάνηκε ότι, μετά από ένα διάστημα εσωτερικών τριβών, υπάρχει ομοιογενοποίηση της μεγαλύτερης τάσης του κόμματος. Η άποψη που κυριαρχεί είναι ότι η “ώριμη στάση ευθύνης” της ηγεσίας του ΣΥΝ να μην απαντά σε όλα όσα ειπώθηκαν μετά το αρνητικό εκλογικό αποτέλεσμα, ερμηνεύτηκε από πολλές πλευρές ως αδυναμία. “Η συνειδητή αυτή επιλογή δεν θα συνεχιστεί”, διαμηνύουν, χωρίς να κρύβουν την ενόχλησή τους για πολλές από τις παρεμβάσεις που έγιναν στο Πανελλαδικό Σώμα του ΣΥΡΙΖΑ κατά του ΣΥΝ, ακόμα και από τον ίδιο τον Αλ. Αλαβάνο.

Στην Κουμουνδούρου τονίζουν ότι από εδώ και πέρα “θα είμαστε αποφασιστικοί απέναντι σε συμπεριφορές που οδηγούν σε κακή εξέλιξη τον ΣΥΝ και κατ' επέκταση τον ΣΥΡΙΖΑ”, υπογραμμίζοντας ότι δεν μπορεί να υπάρξει ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τον ΣΥΝ. Σε όσους, μάλιστα, επικαλούνται το παράδειγμα της ΕΔΑ, θυμίζουν ότι δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς τον κεντρικό κορμό που ήταν το παράνομο ΚΚΕ. Επιπλέον -όπως δήλωσε και ο νέος γραμματέας του ΣΥΝ, Δημήτρης Βίτσας- θεωρούν ότι δεν βοηθούν οι ξεχωριστές ανακοινώσεις που βγάζει κάθε φορά η Ανανεωτική Πτέρυγα.

Οι συσκέψεις του Ρεύματος κατέληξαν σε μερικές κομβικές αποφάσεις για την περαιτέρω πορεία του σχήματος σε σχέση με το θέμα της ηγεσίας του συμμαχικού σχήματος, με τις συνιστώσες και με την Ανανεωτική Πτέρυγα:

α) Στο ηγετικό επίπεδο, θα επιδιωχθεί να λυθεί άμεσα το θέμα Αλαβάνου-Τσίπρα, με ομαλή διαδοχή που θα προσδιορίζεται ακόμα και ο ακριβής χρόνος της.

β) Σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τεθούν όρια στις συνιστώσες μέσα από καθαρή πολιτική συμφωνία και θα ξεκαθαριστεί ότι “δεν πάμε ούτε σε κόμμα ούτε σε μέλη”.

γ) Σε ό,τι αφορά στην Πτέρυγα, με διάθεση συνεννόησης θα επιδιωχθεί να γίνουν συναντήσεις με ηγετικά στελέχη της, να δοθούν σαφείς απαντήσεις σε σχέση με τις επιλογές της, αλλά και στα δημοσιεύματα που μιλούν ακόμα και για διάσπαση του ΣΥΝ.

Στόχος της πλειοψηφίας είναι ν' αποσαφηνιστεί πλήρως το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΝ και να δίνονται καθαρές απαντήσεις σε όλα τα μεγάλα θέματα (όπως π.χ. αυτό της στάση τους κόμματος στο ενδεχόμενο μη αυτοδυναμίας). Ακολούθως να διεξαχθεί στα μέσα Σεπτεμβρίου το Διαρκές Συνέδριο του κόμματος, το οποίο να λάβει πανηγυρικό χαρακτήρα. Θα προηγηθεί μεγάλη πανελλαδική σύσκεψη του Αριστερού Ρεύματος.

Αυτόνομη παρουσία

Η Ανανεωτική Πτέρυγα, από την πλευρά της, επιμένει ότι πρέπει να υπάρξει αλλαγή στην πολιτική κατεύθυνση του κόμματος. “Ο ΣΥΝ πρέπει να κρατήσει τη δική του αυτόνομη πολιτική παρουσία, τις δικές του πολιτικές επεξεργασίες, θέσεις και προγραμματικές διεκδικήσεις και να επιχειρεί να τις συναρθρώνει και με τις άλλες συνιστώσες στο πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ, αναζητώντας τον κατά το δυνατό κοινό πολιτικό τόπο. χωρίς να εκχωρεί κρίσιμα πολιτικά στοιχεία της πολιτικής του και της πολιτικής του φυσιογνωμίας”, τόνισε (Ρ/Σ 9,84) ο Φώτης Κουβέλης, δίνοντας το στίγμα της “Πτέρυγας”.

Αρκετά σενάρια τροφοδότησε η συνέντευξη του Σπύρου Λυκούδη στο δημοτικό ραδιόφωνο του Πειραία και η αποστροφή του περί “ανοιχτών όλων των ενδεχομένων”. Σε δήλωσή του στην "Κ.Α." ανέφερε: “Κανείς μας δεν θα επιχειρήσει κάποιο άλμα χωρίς να εξαντλήσει και το τελευταίο χιλιοστό συνεννόησης στο εσωτερικό του ΣΥΝ. Έαν είμαστε μπροστά σε ένα τείχος αδιαπέραστο, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να εξετάσουμε όλες τις δυνατότητες υπέρβασης των αδιεξόδων”.