Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Αριστερά και Απλή Αναλογική


Αναδημοσίευση από e-cynical.blogspot.com

Οι εσωτερικές αντιφάσεις μιας θεωρίας στα μαθηματικά ή τη φυσική είναι το πρώτο και κύριο κριτήριο για να στείλουν την εν λόγω θεωρία στην κάλαθο των αχρήστων. Μπορεί η θεωρία να μην έχει και μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα, μπορεί ακόμα και να έρχεται σε αντίθεση με την κοινή εμπειρία, αλλά άπαξ τα αξιώματα και τα θεωρήματα που την απαρτίζουν και τα αποτελέσματα που προκύπτουν εξ αυτών χαρακτηρίζονται από σύμπνοια και εσωτερική συνοχή, καταλήγοντας σε ένα σφιχτοδεμένο, αρμονικό και συμπαγές οικοδόμημα, τότε η θεωρία αυτή έχει αρκετά διαπιστευτήρια για να περπατήσει. Κάπως έτσι συμβαίνει για παράδειγμα και με τις πάμπολλες θεωρίες των Χορδών που επιμένουν να ασχολούνται εδώ και τριάντα χρόνια με το πρόβλημα της ενοποίησης των τεσσάρων δυνάμεων της φύσης. Αυτό που τις σώζει, όπως λένε οι ειδικοί, είναι η εσωτερική τους λογική και συνοχή.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την
πολιτική, η οποία, όπως την αντιλαμβανόμαστε είναι πλήρης αντιφάσεων. Και όχι μόνο σε φιλοσοφικό επίπεδο, όπου διάφορες πολιτικές θεωρίες καλούνται να συμβιβάσουν έναν αριθμό αντικρουόμενων εννοιών (όπως για παράδειγμα ελευθερία και ισότητα), ή διαφορετικούς τρόπους δίκαιης κατανομής οικονομικών, φυσικών και κοινωνικών πόρων, αλλά και σε καθημερινό, πρακτικό επίπεδο.

Σαν παράδειγμα
λογικής αντίφασης, θα πάρω το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς για την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις εκλογές. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το είχε βγάλει από τις πρώτες θέσεις της ατζέντας της, αλλά το ξαναθυμήθηκα όταν διάβασα το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα στα άλλα, ετίθετο και αυτό σαν αίτημα.

Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ο συγκεκριμένος τρόπος καταμέτρησης των ψήφων είναι και ο
μόνος που καθρεφτίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη λαϊκή θέληση και αντιπροσώπευση. Από την άλλη μεριά όμως, δεν είναι και η καλύτερη μέθοδος για την ανάδειξη αυτοδύναμων και σταθερών κυβερνήσεων. Έτσι, οι εκάστοτε εκλογικοί νόμοι ταλαντεύονται ανάμεσα στα δυο αυτά αιτήματα και υιοθετούν κάποιο ενδιάμεσο σχήμα ανάλογα με τη συγκυρία.

Επομένως, η υιοθέτηση της απλής και άδολης αναλογικής, μπορεί να καθιστά την
αντιπροσώπευση αναλογικότερη, αναδεικνύει όμως και πολυκομματικά κοινοβούλια, όπερ σημαίνει ότι προϋποθέτει κάποιο είδος συνεργασίας ανάμεσα στα διάφορα κόμματα που θα εκπροσωπηθούν, ώστε να μπορεί τελικά ο τόπος να κυβερνηθεί.

Και
εδώ εντοπίζεται η λογική αντίφαση της Αριστεράς. Διότι, δεν είναι δυνατόν ένα κόμμα να πρεσβεύει την απλή αναλογική και την ίδια στιγμή να δηλώνει ότι δεν έχει διάθεση να συνεργαστεί με κανένα άλλο. Το βέβαιο είναι ότι η άρνηση συνεργασίας ακυρώνει όχι μόνο τα ευεργετήματα του εν λόγω εκλογικού συστήματος, (κατάργηση του δικομματισμού για τον οποίο τόσο πολύ κόπτεται), αλλά και το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα, μιας και οδηγεί στη διάλυση της βουλής και την επανάληψη των εκλογών. Δώρον άδωρο δηλαδή!

Επιπλέον, τη μόνη φορά που εφαρμόστηκε η απλή αναλογική, το
1989, η Αριστερά λόγω της συνεργασίας της με τη Ν.Δ. κατέληξε να απαξιωθεί πλήρως στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων της, βάρος που ακόμα κουβαλάει. Πώς λοιπόν η Αριστερά, εφ' όσον συνεχίζει να συμμετέχει στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι, σκοπεύει να λύσει το λογικό αυτό μπέρδεμα;


8 σχόλια:

  1. "Σαν παράδειγμα λογικής αντίφασης, θα πάρω το διαχρονικό αίτημα της Αριστεράς για την εφαρμογή της απλής αναλογικής στις εκλογές.
    Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια το είχε βγάλει από τις πρώτες θέσεις της ατζέντας της, αλλά το ξαναθυμήθηκα όταν διάβασα το εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα στα άλλα,
    **ετίθετο και αυτό σαν αίτημα.**"

    .....................

    Σπίθας
    Να προσέχουμε, λοιπόν, τα λόγια μας.
    Να μην έχουμε θέσεις και μετά ξε-θέσεις..(υπάρχει τέτοια λέξη, άραγε;)

    ΛΈΩ- ΞΕΛΕΩ και όπως μας συμφέρει. Αυτό κλονίζει την αξιοπιστία, προσωπικά το θεωρώ το πλέον σοβαρό πρόβλημα που έχει σήμερα η αριστερά.

    Η αριστερά οφείλει να χτίσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία.

    Υ. Γ.
    Μια παράκληση, Γιώργο.
    Όλα σωστά και συμφωνώ.
    Γίνεται να αλλάξεις την λέξη "ετίθετο", με την λέξη "θέτει".

    Είναι θέμα αρχών:)

    Αν δεν την αλλάξεις δεν το προσυπογράφω!
    Σ'όλα τ'άλλα συμφωνώ, βέβαια..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα,παιδιά.Ακριβως χθες το βραδυ σκεπτομουν να συνταξω μια αναρτηση,για την ΧΑΡΙΤΩΜΈΝΗ ΑΥΤΉ ΚΟΠΕΛΑ, που μου φαινεται πως εμεινε στο ΡΑΦΙ.
    Αληθεια γιατί ;
    Την ξεχασαμε,την Απεμπολίσαμε;δεν ειναι πλεον Πολιτικως Ορθόν να ομιλούμε για απλη αναλογικη;
    Σπιθα,πιστεύω πως ολοι μας την ''ΞΕΧΑΣΑΜΕ''μας Παρεσυρε η ομορφη κορη η ''ΕΥΡΩΠΗ''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Ilias
    Σε κανένα "όνομα" και σε κανένα "όραμα" δεν απεμπολούμε τις στρατηγηικές μας επιλογές.
    Δεν είναι η "ευρώπη" η αιτία, βέβαια:)
    Νομίζω, ότι "άλλη είναι η αιτία" που δεν προβάλλεται το πάγιο αίτημα της απλής αναλογικής.

    **Η απλή αναλογική, απαιτεί "άπλωμα" στην κοινωνία, συνεργασίες, ανοιχτούς διαλόγους και είναι ενάντια σε κάθε είδους περιχαρακώσεις και δογματισμούς.

    Ως εκ τούτου, από την στιγμή που έχουν αποκλεισθεί, εξαρχής και κατ'επανάληψη, προτάσεις προγραμματικών συμφωνιών (μην ξεχνάμε τις προτάσεις της ανανεωτικής πτέρυγας για συνεργασία με την πολιτική οικολογία που απορρίφθηκε, μετ'επαίνων προ έτους από την πλειοψηφία...)

    Μην ξεχνάμε τις προτάσεις "δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους η διακυβέρνηση της χώρας"

    Έπειτα από τα παραπάνω, εύλογα και μετά από τις επιλογές της απομόνωσης και του αυτοεγκλωβισμού μας, δεν είναι λίγο δύσκολο να ζητάς την απλή αναλογική;

    "Να την κάνεις τι?" Σε ρωτάνε...

    Άρα δεν νομίζω ότι η ευθύνη ανήκει στην "ευρώπη". Το αντίθετο, θα υποστήριζα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=489378

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Διάβασα και τα δύο ποστ που προτείνει ο/η Ανώνυμος. Είναι άκρως ενδιαφέροντα και δημιουργούν προβληματισμούς.
    Θα έκανα μία παρατήρηση και στα δύο άρθρα.
    Έίναι "απολύτως σωστά". Δηλαδή εξετάζουν και επισημαίνουν αλήθειες.
    Θα έβαζα, όμως μία υποσημείωση, καθαρά προσωπική.
    Πλησιάζουν στην "γνώση των ειδικών" και κατ'επέκταση κινδυνεύουμε να βρεθούμε στη "ζώνη της δικτατορίας της γνώσης".

    *Έτσι για να μην αυτοαναιρεθεί το άρθρο του Κώστα Σταμάτη και η αναφορά του στον Πουλαντζά

    "Δυστυχώς δεν έχει αφομοιωθεί επαρκώς η υπόμνηση του Πουλαντζά: ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα είναι σοσιαλισμός. Όχι μόνο στους απώτερους σκοπούς του, αλλά και στα προσήκοντα μέσα, ήδη από τώρα"
    ...................

    Θα πρέπει λοιπόν, κατά την γνώμη μου να λάβουμε υπόψη και τις θέσεις του Σαρτρ ή του Ντεριντά..

    Και τέλος να μην ξεχνάμε την κριτική απέναντι στην γνώση των "ειδικών" για να μην έχουμε "έλλειμα δημοκρατίας"

    Οι διαχωριστικές γραμμές που θέτω είναι πολύ λεπτές..
    Συμφωνώ, αλλά προκρίνω την δημοκρατία από την πιθανή, λέω, γνώση των "ειδικών"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ποιών ειδικών; Ο κόσμος εισπράττει τα παράδοξα και τα κούφια λόγια και καταλαβαίνει ότι η απλή αναλογική είναι απλή προπαγάνδα για την Αριστερά. Δεν την εννοεί εφόσον δεν τηρεί το άλλο μισό που αυτή συνεπάγεται - την συνεργασία και τις πολυκομματικές κυβερνήσεις. Μόνοι τους οι όπου συνιστώσας αριστεριστές το καίνε το θέμα. Να γιατί η Αριστερά δεν γίνεται πιστευτή.
    Όσο για την ανανεωτική αριστερά όσο μπλέκεται με τα πίτουρα την τρώνε οι κότες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. " Η «δομική» αδυναμία του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς"

    1.Δεν είναι "δομική" η αδυναμία της.

    2. Οι κότες;
    Οι "όρνιθες", δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU