Η Αριστερά του Συγκεκριμένου αντιμέτωπη με την διαφθορά

Χρήμα απ΄ότι φαίνεται υπάρχει άφθονο και κυκλοφορεί προκλητικά. Μόνο στις γιορτές 100 εκατομμύρια ευρώ παίχτηκαν στα καζίνο της χώρας και τα σαββατοκύριακα τα νυχτερινά κέντρα στενάζουν από την κοσμοσυρροή. Τη χρονιά που πέρασε οκτακόσιες νέες Πόρσε αγοράστηκαν από πενιχρά εισοδήματα στην χώρα μας.

Ποιοι είναι αυτοί που επιδεικνύουν προκλητικά τον πλουτισμό τους εν μέσω κρίσης; Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε. Μα το χειρότερο είναι ότι έχουμε συνηθίσει σχεδόν στην ιδέα ότι οι μα...κες εργάζονται και οι έξυπνοι μαζεύουν το χρήμα. Και ανάμεσα σε αυτούς η πλειοψηφία δεν είναι το κεφάλαιο αλλά οι επίορκοι ελεγκτές του δημοσίου, τα λαμόγια που βάζουν την υπογραφή για να προχωρήσει το οτιδήποτε και οι εκβιαστές που παίρνουν το φακελάκι για να κάνουν την δουλειά που έχουν υποχρέωση να κάνουν. Και οι υπόλοιποι νοιώθουμε και συνένοχοι σχεδόν επειδή κάποια στιγμή αναγκαστήκαμε να το δώσουμε...

Η ηθική της εργασίας έχει απαξιωθεί, ο πλούτος που παράγεται απομυζάται συστηματικά και οι γυναίκες εκπαιδεύονται από τα ΜΜΕ στην εκπόρνευση για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους. Τα συνδικάτα του δημοσίου έχουν μετατραπεί σε μαφίες που μοιράζουν την μίζα και καλύπτουν τους επίορκους και το πελατειακό κράτος ετοιμάζεται να αλλάξει τους γαλάζιους πελάτες με πράσινους.

Τελευταία ελπίδα είναι η κινητοποίηση της δημοκρατικής αριστεράς με σαφείς θέσεις και μέτρα κατά της διαφθοράς που θα συνενώσουν την κοινωνία των εργαζομένων σε μια φωνή και θα επαναφέρουν την ηθική της εργασίας στην νέα γενιά.

Ας είναι οι παρακάτω απόψεις του Φώτη Κουβέλη το έναυσμα για μια εκστρατεία δημοκρατικής κοινωνικής μεταρρύθμισης από την Αριστερά:

"Επιλέγω να αναφερθώ σε ένα κατά την γνώμη μας ιδιαίτερα σοβαρό παράγοντα, που οδηγεί τη χώρα μας στο χείλος του γκρεμού, που στραγγαλίζει κάθε παραγωγική διαδικασία και κάθε παραγωγική προσπάθεια, που αναχαιτίζει κάθε προοδευτική μεταρρύθμιση και πολιτική για την οικονομία και την κοινωνία.

Αναφέρομαι στην παθογένεια του ελληνικού κράτους, την διαφθορά, ένα φαινόμενο που έχει καταστεί δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του. Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας, έχουν προσλάβει εγγενή χαρακτηριστικά αυτονόητων συμπεριφορών της καθημερινότητας. Η γενικευμένη αυτή διάβρωση και η οιονεί αποδοχή ή και απλώς η αποδοχή της αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά θεσμικών, πολιτικών, κοινωνικών οργάνων και φορέων.

Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης με τις συγκεκριμένες δομές του αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.

Οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι η διαφθορά υπονομεύει και ρευστοποιεί την πολιτική, καθιστώντας την ευάλωτη σε χειραγωγήσεις και κηδεμονίες διαφόρων κέντρων και τραυματίζοντας την κοινωνική συνοχή.

Πίσω από τη διαφθορά βρίσκεται η σύγκρουση ισχύος και δικαίου είτε πρόκειται για το μαύρο πολιτικό χρήμα, είτε πρόκειται για την συναλλαγή της οικονομικής με την πολιτική ελίτ. Όταν η οικονομική δύναμη και το συμφέρον υποτάσσουν την ευθύνη των εκπροσώπων του λαού να υπερασπίζονται τα συμφέροντά του, τότε η προσπάθεια για μια ισόνομη κοινωνία, ας βεβαιωθούμε, ναρκοθετείται.

Θεωρούμε αναγκαία την διαμόρφωση θεσμών που θα τροποποιούν την κεντρική δομή του πολιτικού συστήματος. Πιστεύω ότι εδώ βρίσκεται ο πυρήνας του προβλήματος.

Η αντιμετώπιση της διαπλοκής δεν είναι ηθικό, δεν είναι θέμα ηθικολογικό ούτε είναι υπόθεση αδιάφθορων και καταγγελιών. Η διαφθορά και η αδιαφάνεια αποτελούν κοινωνικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό μέγεθος και η αντιμετώπισή τους πρέπει να προχωρήσει με ρήξεις, τομές και συγκρούσεις.

Η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και των εξυπηρετήσεων, των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου, την ανοχή στη φοροδιαφυγή και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού από τα χρήματα του δημοσίου και του ελληνικού λαού.

Ο τόπος χρειάζεται επειγόντως, μεγάλες, πολύ μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή, στην διοίκηση και το περιβάλλον, στο πολιτικό σύστημα και την χρηστή διαχείριση των δημοσίων πόρων και του δημόσιου γενικότερα αγαθού.

Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αναμονή ούτε και για ελάχιστη ανοχή.

Είναι απαραίτητη κατά τη δική μας άποψη η εφαρμογή μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής με τελικό στόχο την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου, τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς, όσο και στους μηχανισμούς της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας."

(απο την ομιλια του Φωτη Κουβελη στο πλαισιο της συζητησης για τον προϋπολογισμο του 2010)