Που πάτε, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ;

Του Κλέαρχου Τσαουσίδη*

Πέμπτη απόγευμα. Ο σύντροφος στην άλλη γραμμή με αιφνιδιάζει: Τσαουσίδης κι αυτός, ίσως συγγενής. Αποδεικνύεται πάνω από συγγενής όταν απλώνει η κουβέντα. Διαβάζει την "Αυγή" από το '52, εγώ από το '60 (από περιέργεια, γιατί ερχόταν τυλιγμένη μέσα στη "Μακεδονία"). Καταγωγή από τη Μικρασία, προσφυγιά στα Καϊλάρια (τη σημερινή Πτολεμαΐδα) και δεύτερη προσφυγιά στην Αθήνα.

Κοινός ο πόνος: Πού πάμε; Τρελάθηκαν;

Στα ίσα λοιπόν: Πού πάτε, φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ; Τι θέλετε; Στα ίσα. Φτάνουν η «δομή της στρουχτούρας» και οι νεολογισμοί για να αλληλοεπαιρόμαστε στα μπαράκια.

Και άντε όσοι προέρχεστε από το ΚΚΕ ή τις μαοϊκές κινήσεις. Ο σταλινισμός έχει βαθιές τις ρίζες. Οι άλλοι; Ο σύντροφος Γλέζος; Ο σύντροφος Μπανιάς; Ο σύντροφος Νταβανέλος; Πόσο δημοκρατική ήταν η απαίτηση για την αποπομπή Κουβέλη; Εξέφραζαν όλες τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (όχι, έδειξε η στάση όλων των βουλευτών); Ακόμη κι έτσι να ήταν, γίνατε ενιαίο κόμμα με τον ΣΥΝ και δεν το καταλάβαμε; Και από πού αντλείτε το δικαίωμα να ζητάτε αποκεφαλισμό;

* Η παρέμβαση Κουβέλη για τις δημοτικές εκλογές και την επανεκλογή Παπούλια -που τους ενόχλησε- μπορεί να ενόχλησε κι εμένα (ως προς τον χρόνο που κατατέθηκε). Και πολλούς άλλους.

* Η παρουσία του σ. Κουβέλη στο δείπνο Κύρκου τους ενόχλησε ομοίως. Εμένα -και πάρα πολλούς άλλους- μπορεί και να μας πίκρανε (μόνο ο Βγενόπουλος έλειπε).

* Η όλη όμως παρουσία, όλα αυτά τα χρόνια, του σύντροφου Κουβέλη στους αγώνες και στη Βουλή είναι που μας προσέδιδε σοβαρότητα, αξιοπιστία και βοηθούσε στην παραγωγή πολιτικού λόγου (κάτι που έπαυσε όταν ξύπνησε το επαναστατικό μένος κάποιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ).

Διαφωνούν; Τότε είμαστε από δυο χωριά και μάλιστα μακρινά. Διότι ανεχτήκαμε όσα μας έσουρναν το ΚΚΕ και οι άλλοι επαναστάτες για χάρη ενός κυρίως οράματος: της εσωκομματικής δημοκρατίας, του δικαιώματος στη γνώμη.

Και όσο δύσκολο ήταν να βρεθούμε τόσο εύκολο και ανακουφιστικό θα είναι το διαζύγιο. Και εφόσον πολλοί είναι αυτοί που διαφωνούν για τη σύγκληση συνεδρίου, μήπως ένα εσωτερικό δημοψήφισμα θα έλυνε τα χέρια;

Αρκεί ένα πολυτασικό κόμμα. Αλλιώς, όλοι εμείς, που δεν συμμετέχουμε ούτε στο ένα ούτε στο άλλο μόρφωμα και απλώς ψηφίζουμε, μάλλον θα αποχαιρετήσουμε οριστικά. Και θα είμαστε πλειοψηφία οι πρώην.

*23/01/2010, Η ΑΥΓΗ