Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Ποιος ο «αριστερός» σήμερα

* αφιερωμένο στην σημερινή, κρίσιμη (;) συνεδρίαση της κπε του αλληλοσπαρασσόμενου Συνασπισμού με επίδικο (ως συνήθως, από την εποχή της "αριστερής στροφής") το "ποιος είναι ρε, ο αριστερός εδώ μέσα"


Tου Xρηστου Γιανναρα Hμερομηνία δημοσίευσης: 3-3-2002, Η Καθημερινή

Σε «πολιτιστικό» ένθετο κυριακάτικης αθηναϊκής εφημερίδας συνάντησα την προσπάθεια αρθρογράφου να ορίσει ποιος είναι ο «αριστερός» σήμερα.

Λοιπόν, κατά τον αρθρογράφο «ο σημερινός αριστερός είναι σύνθετος, τον έκαναν σύνθετο τα σύνθετα σημερινά προβλήματα. Eίναι αντικαπιταλιστής. Eίναι φανατικά δημοκρατικός. Eίναι κινηματικός (δεν καταλαβαίνω με ποια σημασία χρησιμοποιείται η λέξη, πάντως σίγουρα όχι με αυτή που της αποδίδουν τα λεξικά), δεν μπορεί παρά να είναι κινηματικός. Eίναι σοσιαλιστής. Eίναι αντιεθνικιστής. Eίναι αντιρατσιστής. Eίναι ευρωπαϊστής. Eίναι φεμινιστής, αλίμονο αν η φεμινιστική προβληματική προσιδίαζε μόνο στις ομάδες των φεμινιστριών. Eίναι υπερασπιστής του πολιτισμού και των αξιών του. Eίναι ακατασίγαστα φιλέρευνος. Eίναι φιλάλληλος. Eίναι δραστήρια ανεκτικός. Eίναι αντι–ιμπεριαλιστής. Eίναι οικολόγος».

Eίχα πολλά χρόνια να συναντήσω τόσο χαριτωμένη στον ναρκισσισμό της ενθουσιαστική μεγαλορρημοσύνη και ήμουν έτοιμος να σχολιάσω δεικτικά ότι ασφαλώς από παραδρομή ο αρθρογράφος δεν αναφέρει στον ορισμό του ότι ο αριστερός είναι και φιλόζωος, ότι πλένει οπωσδήποτε τα δόντια του πρωί – μεσημέρι – βράδυ, ότι δεν σταθμεύει ποτέ παράνομα το αυτοκίνητό του. Oμως, πέρα από τη θυμηδία που γεννάει η επιδαψίλευση όλων των προσόντων και αρετών σε μία και μόνη παραταξιακή ιδιότητα, ο ορισμός είναι στην πραγματικότητα επώδυνα αποκαλυπτικός του κενού που μαστίζει σήμερα τη λεγόμενη Aριστερά.

O παραπάνω ορισμός κραυγάζει την αμηχανία ενός «αριστερού» δίχως ταυτότητα, δίχως ραχοκοκκαλιά νοήματος της «αριστερής» του ετικέτας. Προσπαθεί να αρπαχθεί από οτιδήποτε φανταχτερό σήμερα στην αγορά, να οικειοποιηθεί συνθηματολογικά ποιότητες και επιτεύγματα χωρίς να υπολογίζει ότι προϋποθέτει μόχθο, αυταπάρνηση και σοβαρότητα. Tελικά ο ορισμός είναι εύστοχος, οριοθετεί αυτό που προσπαθεί ο «αριστερός» στις μέρες μας. Nα συντηρεί ένα ναρκισσιστικό φαντασιοκόπημα «προοδευτικής» πρωτοπορίας, σφετεριζόμενος κάθε λογής κολακευτικές ετικέτες. Tο να τιτλοφορείσαι «αριστερός» στη μεταχουντική Eλλάδα είναι κοσμική επίδειξη, όχι κοινωνική και πολιτική στράτευση.

Σε πολλές περιπτώσεις προσπορίζει και ωφελήματα η αριστερή ετικέτα, καθόλου ευκαταφρόνητα. Δίχως κοινωνικοπολιτική πια ταυτότητα η Aριστερά μοιάζει να αναζητάει τη συνοχή της, λειτουργώντας συχνά σαν δίκτυο επαγγελματικής αλληλοϋποστήριξης, ευκαιριών για προνομιακή προβολή και όχι οπωσδήποτε αξιοκρατική δημοσιότητα. Προϋποτίθεται οργανωσιακή προσχώρηση (μήπως αυτό σημαίνει το επίθετο «κινηματικός»;), να συνυπογράφεις κάθε τόσο αγεληδόν διαμαρτυρίες, καταγγελίες, λιβέλλους εξοντωτικούς ενοχλητικών «αντιπάλων». Nα εκτίθεσαι δημόσια δεσμευμένος στη λεγόμενη «παραταξιακή πειθαρχία».

Eτσι ο φορέας «αριστερής» ετικέτας κερδίζει συχνά (πολύ συχνά) σκανδαλώδη αναρρίχηση στις πανεπιστημιακές «βαθμίδες» εμφατική προβολή στο καλλιτεχνικό στερέωμα, περίοπτες στήλες και πόστα δημοσιογραφίας, χρυσοπληρωμένες θέσεις «ειδικού συμβούλου» σε υπουργεία και οργανισμούς. Tο να τιτλοφορείσαι «αριστερός» στη σημερινή Eλλάδα είναι εφόδιο μέγα ανάδειξης και επιτυχίας.

Θλιβερή η έκπτωση και αλλοτρίωση της Aριστεράς, ωστόσο το ερώτημα παραμένει προκλητικό και γόνιμο: Πώς θα ορίζαμε τον πραγματικά αριστερό σήμερα;

Θα τολμήσω τη δική μου απάντηση: Πραγματικά αριστερός είναι σήμερα και ήταν πάντα ο πολίτης που μάχεται για κοινωνιοκεντρικές (όχι ατομοκεντρικές) προτεραιότητες. Για προτεραιότητα της κοινωνίας των πολιτών, όχι της απρόσωπης οικονομίας της αγοράς. Για κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου. Για θεσμούς κοινωνικού ελέγχου της εξουσίας. Για να είναι κοινωνικά αγαθά το νερό, ο ηλεκτρισμός, οι συγκοινωνίες, οι επικοινωνίες, η παιδεία, η συνεχιζόμενη εκπαίδευση, η παροχή υπηρεσιών από το κράτος στον πολίτη. Nα μη γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας τα κοινωνικά αγαθά, να μην τα εκμεταλλεύεται ο έμπορος ιδιώτης, αλλά ούτε και ο συνδικαλιστής, να μην καπηλεύεται τα κοινωνικά αγαθά η βολεμένη δημοσιοϋπαλληλία ή η κομματική «νομενκλατούρα».

Aριστερός είναι σήμερα όποιος απαιτεί αμείλικτη αξιοκρατία, θεσμούς κριτικού ελέγχου της ποιότητας, της ευσυνειδησίας, της δημιουργικής προσφοράς. Oποιος μάχεται για να λειτουργούν πειθαρχικά συμβούλια, επιθεωρητές, ελεγκτές, που να προστατεύουν τον φτωχό και αδύναμο από την αυθαιρεσία, τον δεσποτισμό και τη ραστώνη του κρατικού υπαλλήλου. Aριστερός σήμερα είναι όποιος διεκδικεί σχολεία αριστούχων, δηλαδή ίσες ευκαιρίες κοινωνικής ανάδειξης για φτωχούς και πλούσιους. Oποιος απαιτεί κάθαρση των πανεπιστημίων από την κομματική (ή παραταξιακή) ευνοιοκρατία.

Oλα τα ηχηρά υπόλοιπα (περγαμηνές του οικολόγου του αντιρατσιστή, του αντιεθνικιστή, του φεμινιστή, του ευρωπαϊστή, του «φιλέρευνου», του φιλάλληλου, του δραστήρια ανεκτικού) μπορεί να τα διεκδικήσει οποιοσδήποτε χωρίς να είναι αριστερός. Tα διεκδικούν στην ελλαδική κοινωνία σήμερα κορυφαίοι Nεοφιλελεύθεροι που συμπλέουν δίχως πρόβλημα με «αριστερούς» της προοδευτικής ετικέτας, με «σοσιαλιστές» υπέρμαχους και μεταπράτες της Nέας Tάξης, με φανατικούς «αντιδεξιούς» διεκπεραιωτές ιλιγγιωδών καταχρήσεων σε δημόσια έργα.

Πραγματικά αριστερός ήταν και θα είναι πάντα αυτός που μάχεται για την ποιότητα ζωής που είναι οι σχέσεις κοινωνίας της ζωής, για την πραγμάτωση της κοινωνίας των προσώπων, την αναχαίτιση της ατομοκρατίας, της ζούγκλας των εγωκεντρισμών ή της κολεκτίβας των αδιαφοροποίητων ατόμων. Kατά τούτο ο πραγματικά αριστερός σήμερα δίνοντας προτεραιότητα στην κοινωνία των σχέσεων, έχει το κουράγιο να παίρνει κριτικές αποστάσεις από τον μηχανιστικό μαρξιστικό κοινωνισμό, που αποδείχθηκε παραγωγός και μήτρα στυγνού ολοκληρωτισμού τόσο ως καθεστωτικό όσο και ως κομματικό μόρφωμα.

O ψυχολογικός «αριστερισμός» καταφεύγει στον σφετερισμό αλλότριων περγαμηνών και καταντάει στον καιροσκοπισμό, γιατί δεν τολμάει να συντρίψει τα είδωλα του Mαρξ και του Λένιν.

Δεν τολμάει να ξανασυλλαβίσει από την αρχή την αλήθεια της Aριστεράς.


24 σχόλια:

  1. Είναι τουλάχιστον συγκινητικό πόσο ο κύριος Χρήστος Γιανναράς κόπτεται για την "αριστερή ταυτότητα". Μάθανε ότι ******** και πλακώσανε και οι αριστερογιανναράδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ε.. βέβαια αφού δεν είναι δικός μας μαλακίες λέει.
    Το άρθρο είναι ανατρχιαστικά εύστοχο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το άρθρο είναι πολύ καλό μέχρι το σημείο που περιγράφει τον «κινηματικό» ηλίθιο.
    Είναι αφελές στην αβασάνιστη, ανεπεξέργαστη ως συνήθως καταδίκη του μαρξισμού από τον συγγραφέα του.
    Ο Γιανναράς, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο την ευκολία του στο γράψιμο, έχει καταλήξει να είναι λαϊκιστής και δημοκόπος.
    Ποτέ δε θα ξαναγράψει όπως παλιά, στις επιφυλλίδες» της εφ. «Το Βήμα». Ποτέ δε θα ξαναγράψει, π.χ., ένα κείμενο όπως «Ό καπιταλισμός και η συνείδηση της θνητότητας».
    Είναι ανίκανος να αρμενίσει προς την πηγή της νιότης του…
    Αυτά από κάποιον που έχει διαβάσει πάνω από δύο φορές όλο το φιλοσοφικό έργο του.

    ΓΑΤΟΠΑΡΔΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ασφαλώς δεν θα μας μάθει τι είναι αριστερός ο δεξιόψυχος "αριστοκράτης" Γιανναράς.Ας περοριστεί στις χρυσές αμοιβές που εισπράττει απο την Καθημερινή, εξυπηρετώντας ως γνήσιος οσφυοκάμπτης τα αφεντικά του κι ας προσευχηθεί καλύτερα για την μοίρα της Αριστεράς γιατί να παλαίψει γι' αυτην απλώς αποκλείεται.
    Άλλωστε τα φρούδα λόγια του απέχουν απο τις πράξεις του όσο η μέρα με την νύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φιλε ΑΣ
    Είμαι ο τελευταίος ο εσχατος , που θα διεκδικήσω οτι η αριστερά δεν πρέπει να κοιτάξει εκτός του "χωραφιού" της.Και τελευταία το κανει με επιτυχία.
    Ο αμετανόητος Ναζιστής Καρλ Σμιτ εχει μια συνετική πολιτική θεωρια την οποία Καλως Κάλλιστα διερευνα η Αριστερα.Στο LLS εχω προτείνει και αλλες εξ ισου εκκεντρικές συναντήσεις.
    Αλλα αλλο είναι να δουμε υπο την ματια της Αριστεράς ,τα πραγματα αξιοποιώντας την εμπειρία,αλλο να βάλουμε τον καρασυντηρητικό συντηρητικό να μας υποδείξει.
    Και τι συντηρητικό!!!!
    Αυτόν που την ημέρα που καποτε η Αριστερά πρότεινε τον Κύρκο (ευρισκόμενο τελευταίως εν συγχύσει) ως προεδρο δημοκρατίας,ο Γιανναρας πρέβει οχι σε κριτική αλλά σε λίβελο.
    Αλλο ο ευρηματικός "στρουθοκαμηλισμός" αλλο η εθελοτυφλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν υπάρχει κάτι «ανατριχιαστικό» σχετικά –και-- με αυτό το άρθρο τού Γ., είναι ο τρόπος με τον οποίο «αξιοποιεί» αυτό ακριβώς το οποίο καταγγέλλει. Την έλλειψη παιδείας των «κυριακάτικων» αναγνωστών του.

    Μ.Ρ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πάντα είναι ενδιαφέρουσες οι γεροντικές εμμονές, ακόμη και οι «σκατολογικές» (αναφέρομαι σε άλλο, παρόμοιας ευκολίας κείμενο του κ. Γιανναρά …..)

    Είναι όμως τραγικό το εξασφαλισμένο χειροκρότημα του κοινού των κυριακάτικων φυλλάδων.

    ΙΑΝΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το άρθρο είναι όντως καλό, και αυτό πρέπει να το δούμε ανεξάρτητα από το ποιος το γράφει. Από εκεί και πέρα, το «φαινόμενο Γιανναράς» δεν είναι μεμονωμένο, αλλά αντιστοιχεί σε ένα διευρυνόμενο κίνημα με το οποίο η Αριστερά πρέπει να αντιπαρατεθεί ιδεολογικά. Αυτοί οι «αριστεροεθνικιστές» ή «δεξιοεθνικιστές» (το πρώτο συνθετικό είναι μόνο ζήτημα γούστου), οι γύρω από το «Δίκτυο 21», το Ρεσάλτο ή το antinews είναι, συχνά, άνθρωποι με αυθεντική λαϊκή/μικροαστική συνείδηση, χωρίς ισχυρές κομματικές δεσμεύσεις και «αριστερόμετρα» όπως εμείς, και αυτό τους επιτρέπει να κοιτάνε και να καταγράφουν την πραγματικότητα με μεγαλύτερη ευθύτητα απ' ό,τι οι καθωσπρέπει εκπρόσωποι του κυρίαρχου ή του αριστερού τύπου, να κάνουν ενίοτε καλά ρεπορτάζ και να γράφουν ενίοτε άρθρα που τσακίζουν κόκκαλα. Από 'κει και πέρα, τόσο οι ιδέες τους όσο και η πρακτική τους αντλούν ευθέως από τις χειρότερες παραδόσεις της Δεξιάς και δεν οδηγούν πουθενά αλλού εκτός από την Ελλάδα της συντήρησης, του ανορθολογισμού, της καθυστέρησης που οι ίδιοι με τόση περίσσεια βαρύγδουπων εκφράσεων καταγγέλλουν. (Το σχόλιο συνεχίζεται με αναφορά σε συγκεκριμένο παράδειγμα.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλά ο Γιανναράς δεν έγραφε να γίνει δημοψήφισμα για να τεθούν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ εκτός νόμου!;!;!; Τώρα τον πήρε ο πόνος για την Αριστερά; Λυπηθείτε μας κ. Γιώργο...

    Παναγιώτης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δείτε το παράδειγμα του antinews. Full disclaimer: έχω εκδιωχθεί δυο φορές, και μάλλον οριστικά, από το σχολιασμό στο συγκεκριμένο ιστιότοπο. Την πρώτη επειδή κατήγγειλα ως αντισημιτικό και ρατσιστικό ένα άρθρο (http://www.antinews.gr/?p=4883) που, υποτίθεται, ανέλυε τον «εβραϊσμό», και τη δεύτερη επειδή τους θύμησα (http://www.antinews.gr/?p=22650) ότι είχαν γράψει ότι ο Σαμαράς «μαζεύει γύρω του βλήτα» και, έτσι, θεωρήθηκα αυτομάτως «τσιράκι της Ντόρας»! Ο κακόπιστος αναγνώστης μπορεί να θεωρήσει τα παρακάτω απότοκο της πικρίας μου.

    Το antinews ξεπήδησε μέσα από τις στάχτες του «Αντί» και σφετερίστηκε τον τίτλο και την ιστορία του. Φροντίζει, δε, να διατηρεί σε κάποιο βαθμό περγαμηνές «αριστεροσύνης», π.χ. προτρέποντας σε ψήφο στην Αριστερά ακόμα και αν όλη του η αρθρογραφία παραπέμπει σε καταδίκη της Αριστεράς και ανάδειξη της Δεξιάς. Όμως, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι στις σελίδες του εμφανίστηκαν και εμφανίζονται ρεπορτάζ που δε βρίσκεις αλλού, είτε επειδή τα ίδια τα στοιχεία αποκρύπτονται από τον κυρίαρχο τύπο, είτε επειδή η θεματολογία του δεν ταιριάζει στον καθωσπρεπισμό και, κυρίως, στα διαπλεκόμενα συμφέροντα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Του αξίζουν λοιπόν, ή όχι, συγχαρητήρια για αυτό; Είναι ή δεν είναι φυσιολογικό να διευρύνεται το αναγνωστικό του κοινό; Μπορούμε να παραμερίσουμε το «φαινόμενο antinews» με μία αφ' υψηλού διαπίστωση για το ρατσιστικό/λαϊκιστικό χαρσκτήρα πολλών από τις αναρτήσεις του, όπως κάποιοι φαίνεται να παραμερίζουν το άρθρο του Γιανναρά;

    Ταυτόχρονα, αυτό το αναγνωστικό κοινό κατευθύνεται από το συγκεκριμένο ιστιότοπο να πιστεύει στις «καλές προθέσεις» του πρώην πρωθυπουργού που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού, αλλά όχι του νυν που προσπαθεί να μας σώσει. Τελικά, καταλήγει στους εύκολους νεοελληνικούς αφορισμούς που συντηρούν την καθυστέρηση που υποτίθεται ότι ο ίδιος ο ιστιότοπος θέλει να πολεμήσει.
    Κατευθύνεται στην άρνηση της ανάγκης ενσωμάτωσης των μεταναστών και στην ψευδαίσθηση του «ελεύθερου διαδικτυακού διαλόγου», αφού, βεβαίως, έχουν αποκλειστεί όλοι όσοι εκφράζουν διαφορετική γνώμη. Όλα αυτά στη βάση ότι υπάρχει, δήθεν, κάποιο «σχέδιο» κάποιου «Σόρος» και κάποιας «νέας τάξης πραγμάτων» που κατευθύνει τις εξελίξεις παγκοσμίως και στην Ελλάδα, και άρα η μερικότητα και η μισαλλοδοξία δικαιολογούνται ενάντια στα πιόνια αυτού του «σχεδίου».

    Η Αριστερά χρειάζεται τη δική της απάντηση σε αυτό το φαινόμενο, και δημοσιογραφικά. Μία δημοσιογραφία που θα επαναφέρει το ρεπορτάζ στο προσκήνιο, δε θα περιορίζεται από κομματικά και πολιτικά σύνορα και καθωσπρεπισμούς (ακούστε από το διαδίκτυο το ρεπορτάζ του «Κόκκινου» για την ομιλία Τσίπρα στην ΚΠΕ, ούτε εντεταλμένα όργανα του κόμματος να ήταν οι δημοσιογράφοι), θα είναι μαχητική και θα βγάζει θέματα στο προσκήνιο. Αλλά θα στηρίζεται στον ορθολογισμό και στις αξίες της, και θα αντιμάχεται αποτελεσματικά το λαϊκισμό του Γιανναρά και του antinews.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι εύκολο να απορρίψεις το άρθρο , θυμίζοντας ποιός είναι και τι έχει πεί και κάνει ο συγγραφέας, π.χ. είχε πεί ότι ο Κύρκος δεν μπορεί να γίνει πρόεδρος της δημοκρατίας γιατί δεν έχει ελληνική η εθνική συνείδηση ( το 2000 νομίζω τον είχε προτείνει ο ΣΥΝ για πρόεδρο της Δημοκρατίας ). Αλλά κι από πλευράς περιεχομένου δεν βρίσκω κάτι σημαντικό η πρωτότυπο η έστω κάτι συγκεκριμένο. Ειδικά η αναφορά στη Νέα Τάξη με συγκίνησε βαθύτατα! Τόσοι πολλοί να συμβουλεύουν την αριστερά, εχθροί και φίλοι! Τόση αγάπη και βοήθεια δεν την αντέχω! Πάντως κάτι ξέχασε ο συγγραφέας : την σχέση Αριστεράς και θρησκείας ( η πιο συγκεκριμένα εκκλησίας!). Εκεί η ευτυχία μας θα ολοκληρωνόταν!
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άντε πάλι πιαστήκαμε στην παγίδα του "ποιος γράφει το άρθρο".
    Όπως λέει και ο ανώνυμος "αφού δεν είναι δικός μας δεν δικαιούται..."
    Είναι το γνωστό ανέκδοτο με κάποιον που λέει στον διπλανό του "Ρε συ σωστά τα λέει αυτός! Ο άλλος: ναι αλλά είναι με τους άλλους... Η απάντηση: τότε μαλακίες λέει".
    Τι φοβόμαστε πια;
    Αν κάτι είναι σωστό είναι σωστό.-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σωστά Γιώργο. Το θέμα δεν είναι ο Γιανναράς ή τα κίνητρα του. Το θέμα (και ταυτόχρονα πρόβλημα) είναι πως περιγράφει αλήθειες που ή της εδώ όχθης τις αρνούνται ή κάνουν πως δεν τις βλέπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εάν, λέω εάν το άρθρο αυτό το υπέγραφα εγώ ή κάποιος άλλος αποδεκτός από την ομήγυρη και απόφευγα κάποιες ακραίες ή προσωπικές ενστάσεις για τον Μαρξ ή τον κινηματικό άνθρωπο, τι θα λέγαμε;
    Μέχρι και επαίνους πιστεύω...
    Ε λοιπόν είναι καιρός να ασχοληθούμε με αυτό που διατυπώνεται κι όχι να υπεκφεύγουμε επειδή ο συγγραφέας έχει βεβαρημένο φάκελο.
    Κι εντάξει, κι εγώ εκνευρίζομαι όταν ακούω τον Χ.Γ., στην tv (γιατί στην εφημερίδα δεν τον διαβάζω) αλλά έλεος...
    Ξεχάστε την υπογραφή!
    Το υπογράφω εγώ!
    Τώρα; Άλλαξε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. σε ένα τσίρκο οσοι επισκεπτονταν τα "αγρια" ζώα σε ένα κλουβί έβλεπαν ένα λιντάρι και ένα πρόβατο...
    ρωτήσαν τον φύλακα πως το κατόρθωσαν αυτό...
    η απάντηση "κάθε τόσο βάζουμε ένα καινούργιο...πρόβατο"
    ποιός είναι ο "αριστερός"
    Γιόργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ας επιχειρησουμε μια συγχρονικη προσεγγιση, nofrost. Εχει προβληματα το αρθρο, εχει ομως και ενα προσον, το deconstruction, εστω προχειρο, που κανει σε αυτα τα ρημαδια τα κινηματα που τοσο μας βασανιζουν τον τελευταιο καιρο.

    επι της ουσιας, νομιζω οτι μια καλη περιγραφη του τι ειναι αριστερος την εκανε μπροστα στην αγχονη ενας αγγλος λοχαγος το 1685, στην επανασταση του Μονμαουθ, αν δεν με απατα η μνημη μου: "κανεις δεν γενιεται με τη σελα στην πλατη του, και κανεις δεν γενιεται με τα σπιρουνια στα ποδια του για να τον καβαλησει".

    Αν χρειαζεται να το πουμε πιο γενικολογα, αριστερος ειναι σημερα αυτος που πιστευει οτι γινομαστε ο,τι ειμαστε, κι οχι ο,τι γεννιομαστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η αριστερά ΠΡΕΠΕΙ να αγαπάει τις καπιταλιστικες σχέσεις παραγωγής γιατί είναι οικολογίκη και αυτές οι σχέσεις παραγωγής είναι φυσικό φαινόμενο.

    Ζήτω ο σοσιαλισμός με καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής (Παππαντωνίου πρώην υπ. Οικονομικών)!

    Οι διαφωνούντες πρεπει να χλευάζονται και εάν προκαλούν με θρασύτατες εγκληματικές πράξεις όπως απεργίες και κομμουνιστικά σύμβολα εντός της επικράτειας της Ενώσεως, να διώκονται πάραυτα.

    Αλλιώς η ευημερία που τώρα απολαμβάνουν ΟΛΟΙ οι πολίτες και η Τέχνη το αποτυπώνει αυτό (τηλεοπτικές σειρές π.χ."Sex & the City, τανίες απο την Μέκκα του κιν/φου, περιοδικός τύπος ποικίλης ύλης, λαϊκά "ποπ" τραγούδια...) θα χαθεί!! Με την βοήθεια του θεού όλα θα πάνε καλά και όλοι μαζί σαν μια γροθιά θα βαδίζουμε προς την δευτέρα παρουσία του Υιού του Θεού.

    Υ.Γ. Το πιο σημαντικό άμεσο αίτημα για την κοινωνία μας αυτή την στιγμή (εκτός απο τις ΑΝΑΠΟΦΕΚΤΕΣ μειωσεις μισθών και την εφαρμογή ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις) και είναι κάτι που ΟΛΟΣ ο καθημερινός κόσμος αναμένει εναγωνίως, είναι η θεσμοθέτηση γάμου ομοφυλοφύλλων!
    Ας αγωνιστούμε όλοι συνέλληνες το μπορούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τι'ναι τούτος ο ανώνυμος; Με είδε που έγραψα σήμερα το κοντό μου και το μακρύ μου και ζήλεψε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φιλε ΑΣ
    -Δεκτη η αποστασιοποίηση απο τον ΧΓ.
    -Δεκτη και η υποθεση οτι μπορούμε αποσπασματικά να δανειζόμαστε η να υιοθετούμε στοιχείά απο καποιον που διαφωνούμε γενικά.
    -Αν προσεξεις ομως το κείμενο αυτό ,βρίσκει μερικές γνωστες και χιλιοειπομενες δυστοκιες και δυσμορφίες της Αριστεράς και τις ΓΕΝΙΚΕΥΕΙ
    Απο οσα εχουμε δει μεχρι τωρα, δεν νομιζω οτι η Στρουθοκάμηλος εχει μια τετοια γενική και ισοπεδωτική εικόνα για την Αριστερα.
    Μας αδικεί ολους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εγώ εντοπίζω το πρόβλημα στην αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ μας.
    Συμμετείχα σε μία δενδροφύτευση στην Πεντέλη. Στις εκατοντάδες κόσμου υπήρχαν αριστεροί, δεξιοί, σοσιαλιστές, χριστιανοί, ιεχωβάδες.
    Η δενδροφύτευση ήταν πετυχημένη και φύγαμε όλοι ευχαριστημένοι.
    Εάν λέω εάν κάποιος είχε την φαεινή ιδέα πριν ξεκινήσει να γίνει μία συζήτηση για πολιτική ή θρησκεία είμαι σίγουρος πως αντί για δενδροφύτευση με τα φτυάρια και τα δεντράκια θα ανοίγαμε ο ένας το κεφάλι του άλλου και θα φεύγαμε με ασθενοφόρα.
    Ζούμε στην εποχή που λέγονται μισές αλήθειες από όλους.
    Ελπίζω κάποια στιγμή να χαλαρώσουμε και να επεξεργαστούμε όλοι μαζί το μέλλον μας αλλά και των παιδιών μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. "ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟς
    Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ 20ου αιωνα"

    υιος Ν.ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. @ LLS,
    η Στρουθοκάμηλος είναι αριστερή
    Εισπράττει η ίδια κάθε ισοπέδωση περί αριστεράς και αδικείται και η ίδια
    Όμως είναι και στρουθοκάμηλος
    Έχει την τάση να κρύβει αλήθειες κάτω από το χαλί και το κεφάλι μέσα στην άμμο

    Αυτό το δεύτερο είναι το κυρίως θέμα μου: πιστεύω ακράδαντα ότι η αλήθεια είναι επαναστατική - πάντα. Είμαι δογματικός σε αυτό :)

    Εμείς οι αριστεροί είμαστε παράξενα όντα
    Επιβιώνουμε, όχι για τον σύγχρονο λόγο που εκφωνούμε, αλλά χάρη στο απόθεμα (καταπίστευμα) που κάποιοι ηρωϊκοί άνθρωποι συγκέντρωσαν τα χρόνια του ΕΑΜ ΕΛΑΣ
    Πριν και μετά είμαστε άξιοι της μοίρας μας
    Συναινέσαμε στην ουσία σε έναν εμφύλιο που θα πληρώνει ολόκληρη η κοινωνία μας για πολύ ακόμη

    Το σύνδρομο του στρουθοκαμηλισμού αποκτήθηκε επειδή η πραγματικότητα, σπάνια μας κάνει την χάρη να συμφωνεί μαζί μας
    Έτσι συνήθως τα βάζουμε μαζί της και όχι με τον αληθινό εχθρό
    Έτσι μάθαμε, έτσι λαθροβιώνουμε
    Μας αδικώ;

    Η μόνη ελπίδα λοιπόν για να συνέλθουμε από την κατάψυξη και να ξεμουδιάσει το σώμα μας είναι να βγάλουμε το κεφάλι από την άμμο
    Ο κόσμος προχωρά και χωρίς εμάς

    Ας ακούσουμε τι έχει να πει ο σιχαμένος, καρασυντηρητικός, λαϊκιστής και δημοκόπος ΧΓ...
    Τι έχουμε να φοβηθούμε;
    Την μόλυνση από την παρουσία του;
    Την επιρροή των ιδεών του;

    Μα νόμιζα ότι αυτά απασχολούσαν την Παπαρήγα και εσχάτως κάποιους καθαρούς επαναστάτες της καρα-αριστερής στροφής!
    Εμείς οι ίδιοι αντιμετωπιζόμαστε ως δεξιά σιχάματα μέσα στην αριστεροσύνη του Συριζα και κάθε μας άποψη αντιμετωπίζεται ως μέρος προδοτικού σχεδίου

    Νομίζω ότι είναι καιρός να διαχωριστεί η άποψη από το προσωπικό ιστορικό ενός ανθρώπου εκτός κι αν κάποιος σκέπτεται να τον ακολουθήσει (αλλά τέτοια προβλήματα μόνο ά-νοες παρουσιάζουν και τα πρόβατα του φίλου Οδυσέα)
    Διαλεγόμαστε
    Ο Λόγος μας απασχολεί πρώτα κι ύστερα ποιος θα έρθει μαζί μας

    Η αποστασιοποίηση λοιπόν ήταν αυτονόητη - ότι χρειάστηκε να την επιβεβαιώσω με πλήγωσε...
    Δεν θεωρώ ότι στην αριστερά χρειαζόμαστε πιστοποιητικά και δηλώσεις αποστασιοποίησης για να ακούσουμε μιαν άποψη
    Αλλά το έκανα επειδή είσαι φίλος μου (κι ακόμα με πονάει...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Και τέλος πάντων η ανάρτηση ενός άρθρου είναι για προβληματισμό και ανταλλαγή απόψεων
    Όχι για λατρεία του συγγραφέα...

    Ξεσκίστε λοιπόν τον δεξιόψυχο Γιανναρά
    Αλλά γράψτε και κάτι για το περιεχόμενο του κειμένου
    Θέτει ζητήματα...

    Το επόμενο θα είναι ενός αναρχικού: θα τον σκίσετε και αυτόν ή θεωρείται δικός μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ρωτά αφελώς ο Γιώργος για να «απαντήσει» στις επικρίσεις:


    «Το υπογράφω εγώ! Τώρα; Άλλαξε κάτι;».

    Κι εμείς απαντάμε:

    Ναι! Εσύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU