Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Ανοιχτή Αριστερά και κλειστή Αριστερά



Η σημερινή απαξίωση και ανυποληψία της αριστεράς φαντάζει αποτέλεσμα των πολιτικών της θέσεων. Θάλεγα ότι αυτό είναι και σωστό και λάθος.

Σωστό γιατί ο αυτοπεριορισμός της σε θέσεις άρνησης, ιδεολογικής καθαρότητας και αντισυστημισμού την έχει βγάλει ουσιαστικά από το πολιτικό παιχνίδι. Δείχνει περίκλειστη, φοβική, κομπλεξική. Αρνείται τις συνεργασίες γιατί δεν μπορεί να τις ελέγξει (ελλείψει πολιτικού σχεδίου), αρνείται την πολιτική επικοινωνία και τις επιρροές από σύγχρονες πολιτικές και φιλοσοφικές ιδέες, φοβάται σαν τους φανατικούς την κυκλοφορία στο εσωτερικό της αναθεωρητικών ιδεών.

Αλλά είναι και λάθος. Γιατί είναι περισσότερο αποτέλεσμα νοοτροπίας παρά πολιτικών θέσεων. Άλλωστε ακόμη κι όταν οι θέσεις των διαφόρων τμημάτων της έρχονται κοντά, δεν ακολουθούν συνεργασίες – αντίθετα οι αποστάσεις μεγαλώνουν.
Πρωταθλητής σε αυτό στην ελληνική πραγματικότητα είναι το ΚΚΕ που ακόμη κι όταν συμφωνείς μαζί του δεν σε δέχεται σαν έστω πρόσκαιρο συνεργάτη για να αποφύγει την μόλυνση από την …επαφή.
Αλλά και η υπόλοιπη αριστερά πχ του ΣΥΡΙΖΑ από την ίδια νοοτροπία βασανίζεται. Παρότι επίσημα πρόκειται για συνεργασία, δεν παύουν οι συνομωσίες κυριαρχίας, επικράτησης, επιβολής στους άλλους συμμετέχοντες.
Ακόμη και το εγκλωβισμένο τμήμα των ανανεωτικών, έχει εγκαταλείψει τις πολιτικές διεργασίες και ασχολείται με ένα σχέδιο επιβίωσης μέσα σε ένα υπερβολικά εχθρικό περιβάλλον.

Η ελληνική αριστερά είναι λοιπόν κλειστή γι αυτό και δείχνει ιδιαίτερα ανόητη.
Αρχαϊκή, φονταμενταλιστική, συγκεντρωτική. Σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον για την άνθιση νέων προοδευτικών ιδεών – μάλλον ένα μόνιμο περιβάλλον κυνηγιού μαγισσών και διαφωνούντων. Αυτή η αριστερά δεν έχει κανένα μέλλον.
Βρίσκεται πάντα πίσω από τα γεγονότα, οι αναγνώσεις της για την πραγματικότητα είναι πρωτόγονες και ανεπαρκείς και ο βολονταρισμός κάποιων που επιλέγουν να μαστιγώνουν το νηστικό από απόψεις άλογο για να πάρει μπροστά δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από όσα υποτίθεται προσπαθούν να επιλύσουν (αριστερισμό, διασπάσεις, προσωπικές φιλοδοξίες, ψυχική αποξένωση).

Όλα συνηγορούν ότι εκείνο που λείπει είναι μια ανοιχτή Αριστερά.

Μια αριστερά ευφυής, σύγχρονη, άφοβη, ακομπλεξάριστη. Που δεν φοβάται τις ιδέες αλλά και την αναθεώρησή τους, που δεν φοβάται τις συνεργασίες αλλά που τις επιδιώκει με θέρμη και θέσεις. Μια αριστερά που δεν φοβάται τα μέλη της και δεν τα κλειδαμπαρώνει σε πολυσέλιδα καταστατικά και ασφυκτικές πειθαρχίες.

Μια ανοιχτή Αριστερά πρόπλασμα μιας ανοιχτής Κοινωνίας.

Αριστεροί με ανοιχτή νοοτροπία (open minded όπως θα λέγαμε στην …καθομιλουμένη) υπάρχουν – και είναι οι περισσότεροι. Μένουν όμως στο περιθώριο γιατί δεν μπορούν να αλώσουν τα κλειστά σχήματα της κατεστημένης αριστεράς του ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ίσως καιρός με την απεγκλώβιση ανανεωτικών δυνάμεων από τα κλειστά αριστερά club, τις πολιτικές οργανώσεις πειθαρχίας και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και τις καθεστωτικές αντιλήψεις των ηγεσιών τους, να δοκιμάσουμε την αποτύπωση ενός κοινωνικού οργανισμού υποδοχής των ανοιχτών μυαλών της αριστεράς.
Ενός ανοιχτού δικτύου υποδοχής νέων ιδεών και παραγωγής ενός συνεχώς εξελισσόμενου πολιτικού σχεδίου αριστερής και οικολογικής στόχευσης.

Ως γνωστόν, δεν βάζεις το καινούργιο κρασί σε παλιά βαρέλια. Ούτε όμως μπορεί να ωριμάσει έξω από αυτά.
Γίνεται λοιπόν να αρνηθούμε την ανάγκη του επαγγελματία πολιτικού στην αριστερά;
Γίνεται να συνυπάρξουμε με αρχές τον σεβασμό της άποψης και της αξιοπρέπειας του συναγωνιστή μας σε ένα σχήμα που θα προεξάρχει ο συντονισμός και η οριζόντια επικοινωνία;
Γίνεται οι δομές να να μην είναι κλειστές και μόνιμες αλλά να υπηρετούν τις τρέχουσες ανάγκες και να μην δημιουργούν καθεστώτα και μονιμάδες;
Μπορεί και να γίνεται…

Ας το δοκιμάσουμε για να μην καταστρέψουμε την πολιτική πλατφόρμα της ανανεωτικής αριστεράς που διαμορφώνουμε με μιαν επιστροφή σε πνιγηρά κομματικά σχήματα.
Ένα Φόρουμ της Νέας Αριστεράς χρειαζόμαστε και κουλτούρα συνεργασίας με σεβασμό και ώσμωση με το διαφορετικό…

ΥΓ Για την κλειστή αριστερά δεν υπάρχει αύριο και το κόμμα του Συνασπισμού σύντομα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, θα αποδείξει την τελική του κατεύθυνση – «να μείνω να κάνω τι» λοιπόν, σύντροφοι της ΑΠ;

27 σχόλια:

  1. Γιώργο καλησπέρα, εύχομαι όλα να είναι εντάξει.
    Άνοιξες θέματα καυτά όπως αμυντικές δαπάνες και εκκλησία. Είναι κάποια από αυτά που πρέπει να ανοίγει κάθε μέρα η Ανοικτή Αριστερά (είναι ένας νέος προσδιορισμός;) ¨Οπως και ο ευρωπαικός προσανατολισμός που είδα ότι άνοιξε ο Σπίθας. Νομίζω ότι άρχισε η επίθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλα εντάξει leo, κόλλησε το κλαπέτο και έβηξε το ...τέρας, έβγαλε καπνό και στάχτες και έσβησε...αλλά τρομάξαμε.

    Ανοιχτή Αριστερά...δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω. Οι γνωστοί διαφορισμοί δεν περιλαμβάνουν όλη την εικόνα...νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι την είπαμε ανανεωτική, μεταρυθμιστική, αδογμάτιστη; ας την πούμε ανοικτή. Τα μυαλά μας να είναι ανοικτά πάνω απ'όλα τα μάτια και τ'αυτιά μας και κάτι θα γίνει. Κάτι θα ανεβάσω αύριο, σήμερα το βλέπω χλωμό, πάω για ύπνο, τα λέμε Γιώργο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργος,είπε..

    " Ας το δοκιμάσουμε για να μην καταστρέψουμε την πολιτική πλατφόρμα της ανανεωτικής αριστεράς που διαμορφώνουμε με μιαν επιστροφή σε πνιγηρά κομματικά σχήματα.

    Ένα Φόρουμ της Νέας Αριστεράς χρειαζόμαστε και κουλτούρα συνεργασίας με σεβασμό και ώσμωση με το διαφορετικό…"

    Σπίθας
    Συμφωνώ, Γιώργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Leo, η αριστερά είναι αριστερά, όταν είναι, βεβαίως, ανοικτή.
    Θεωρώ, ότι είναι ταυτοσημία, αλλιώς, δεν υφίσταται αριστερά.

    Θα επισημάνω, μερικά χαρακτηριστικά, για την σύχρονη αριστερά και το συζητάμε, πάλι.

    Ανανεούμενη,
    δημοκρατική,
    ριζοσπαστική,
    νεορρυθμιστική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αρκεί Σπίθα μου το ανοιχτό μυαλό.
    Όσο μιλούν ακόμη τα κάδρα και το τι λένε το μεταφράζει ο κομισάριος "ράβδος εν γωνία...άρα βρέχει".
    Μεγάλη ασθένεια ο δογματισμός, κανονική θρησκεία. Κι όταν σε κυνηγάει αλύπητα το κράτος της δεξιάς, εντάξει ανάβεις και κάνα κεράκι στον Πατερούλη...
    Αλλά σήμερα; Σήμερα τα μυαλά μας όχι μόνο πρέπει να είναι ανοιχτά αλλά φουλ από νέες ιδέες και θέσεις που δίνουν διεξόδους
    Τα αναμασήματα και ο συντηρητισμός είναι μόνο για φοβικούς αρχειομαρξιστές και ορθόδοξους πιστούς φονταμενταλιστές...
    Ο κόσμος όμως καίγεται και κάποτε πρέπει να φύγουμε μπροστά και να τους αφήσουμε να τα βρούνε "μεταξύ τους" - ποιόν αφορά άλλωστε η μπουρδολογία του όχι, κάτω, δεν θα περάσει κλπ
    Επιτυχίες είχαμε πάντα με ενότητα και θετικές προτάσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανοιχτό μυαλό;
    Δηλαδή, μυαλό και ένστικτα(ψυχικός κόσμος, σε αρμονική σχέση)..
    ..το δυνατόν.

    Δηλαδή, ομιλούμε όχι για το μυαλό, αλλά για το "νουν"
    Ο Νους, είναι μυαλό και ψυχή!
    (απλώς στο θυμίζω..!)

    Ποιόν να πειράξω, μεσημεριάτικα;
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κάνω τη αυτοκριτική μου.!
    Ανακάλυψα, τι είμαι:)

    Πρέπει να είμαστε, ανανεούμενοι, άρα δεν μου αρκεί το "μεταρρυθμιστική"

    Ξεπερνάμε, λοιπόν τον μεταρρυθμισμό, αυτοπροσδιορίζομαι, τώρα, ως "δημοκρατικός υπερμεταρρυθμιστής"
    Το κατοχυρώνω, ως δικό μου!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χμ...
    " Δεν είναι ώριμες οι κοινωνικές αντιλήψεις, ακόμη, γι΄αυτά που λές"

    Μου θύμισες, το παραπάνω, που ηχεί στ΄αυτιά μου,απ΄τα νιάτα μου, ..γμτο.

    Με προβλημάτισες, Γιώργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ανοικτή Αριστερά,
    Ανοικτή σε όλα και στις μεταρρυθμίσεις και στη δημοκρατία και στο ριζοσπαστισμό και στο ότι θέλετε.....
    Δεν ξέρω, αλλά μαρέσει και δεν είναι ταυτολογία Σπίθα.
    Φοβάμαι ότι τα τελευταία (50) χρόνια η Αριστερά ταυτίστηκε πιο πολύ με συντηρητισμούς και αγγυλώσεις παρά το αντίθετο.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μην το παίρνεις στραβά Σπίθα. Οι καιροί είναι ώριμοι και οι συνειδήσεις - γι αυτό χρειάζεται υπερταχεία, για να πιάσουμε το χθες που έπρεπε να είμαστε έτοιμοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. leo, έτσι το σκέφτομαι κι εγώ...ανοιχτός σημαίνει επαφή με ότι έρχεται, αντανακλαστικά, αλληλοεπιρρεασμός σε πρώτο χρόνο κι όχι μετά από την επόμενη εκλογική ήττα...
    Δεν μπορείς να υπηρετείς την πρόοδο και έχεις πάθει νοητική αγκύλωση, να είσαι φιλοσοφικά στον 18ο αιώνα και να αρνείσαι την επιστήμη, τις νέες ιδέες και τις μεταρρυθμίσεις που είναι η ουσία του όποιου ριζοσπαστισμού
    Μοιάζει με παιδάκι η αριστερά σήμερα - παίζει με τις λέξεις: ανανεωτικοί, ριζοσπάστες, αντισυστημικοί, παραδοσιακοί, εξωκοινοβουλευτικοί...αν προσέξεις τίποτα από τα παραπάνω δεν σημαίνει τίποτα τελικά - ενώ μια αλλαγή, μια μεταρρύθμιση μπορεί να μεταμορφώσει την ζωή μας ... όπως πχ η αναδάσωση εκατό χιλιάδων στρεμμάτων με ποικίλη βλάστηση που ανακοίνωσε η Τίνα Μπιρμπίλη κι έτρεξαν οι "δικοί" μας να ειρωνευτούν "σιγά μην το κάνει"...
    Τέτοιοι είμαστε, τόσο καθυστερημένοι, τόσο κομπλεξικοί που κι όταν ανακοινώνεται κάτι καλό σπεύδουμε να το δυσφημίσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ όπως γνωρίζεις πιθανά Γιώργο, έχω προτείνει τον όρο "Λογική Αριστερά".
    Το πρόβλημα με τους υπερθετικούς όρους, όπως ανανεούμενη, σούπερ ανανεούμενη, ριζοσπαστική, επαναστατική κλπ, είναι φιλοσοφικό.
    Βάζει τους αριστερούς στην "μπρίζα", τους ποτίζει με μια ταυτότητα "εκλεκτού", ξεχωριστού και τους βάζει και την υποχρέωση να έχουν για όλα τα πράγματα την "μιά και μοναδική σωστή λύση" που φυσιλογικά οδηγεί ... και το παιχνίδι κερδίζει η επανάσταση.
    Αυτή η δογματική μονοδιάσταση είναι η βασική στρέβλωση του Μαρξισμού, από τον Λένιν.
    Οι αριστεροί που στην εποχή του, -εποχή που οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αναλφάβητοι, με προκαταλήψεις, με θρησκευτικές και άλλες βεβαιότητες, που τους οδηγούσαν να ανέχονται τους παραλογισμούς της εκμετάλευσης στο όνομα του "σωστού"-, ήταν απλώς λογικοί άνθρωποι, έφτασαν στην εποχή μας να είναι άνθρωποι της ανάγκης να εφευρίσκουν διαφοροποιήσεις από τους άλλους ανθρώπους σε βάρος ακριβώς της Λογικής.
    Διασπούν την ανάγκη λογικής συγκρότησης της κοινωνίας που πλέον είναι ικανή να σκέφτεται λογικά, μόνο και μόνο για να υπερασπιστούν την ιδιαιτερότητά τους.

    Αυτός είναι ο λόγος που προτείνω την ανάγκη για το Λογική. Θα είναι η απαραίτητη ψυχοθεραπεία που χρειάζεται αυτός ο κόσμος για να καταλάβει ότι τον ενώνουν με τον υπόλοιπο κόσμο, πολύ περισσότερα πράγματα από εκείνα με τα οποία θα χρειαστεί να διαφωνήσει.

    Η Αριστερά είναι μια ομάδα που δεν έχει κέντρο και έτσι παίζει συνεχώς άμυνα και αντεπιθέσεις. Ετσοι δεν γίνεται παιχνίδι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Kostis Γράφεις
    Βάζει τους αριστερούς στην "μπρίζα", τους ποτίζει με μια ταυτότητα "εκλεκτού", ξεχωριστού και τους βάζει και την υποχρέωση να έχουν για όλα τα πράγματα την "μιά και μοναδική σωστή λύση" που φυσιλογικά οδηγεί ... και το παιχνίδι κερδίζει η επανάσταση.

    Πολύ σωστό φίλε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ leo,
    φαντάζομαι, ότι όλοι μας είμαστε αριστεροί, με αμφιβολίες, με λάθη αλλά και με σπουδαίες στιγμές.
    Προσωπικά οι χειρότερες στιγμές μου έχω διαπιστώσει ότι είναι αυτές που εμφανίζομαι ως αριστερός σε μια παρέα και χρειάζεται να υποστηρίξω γραμμές, λύσεις και θέσεις, που εμφανώς με κάνουν να φαίνομαι στενοκέφαλος -αυτές οι περιπτώσεις είναι ο εφιάλτης μου-.
    Αντίθετα οι καλύτερες στιγμές μου είναι εκείνες που χρειάζεται να υπ[οστηρίξω απλώς την αξιοπρέπειά μου και την λογική μου.
    Σ'αυτές τις περιπτώσεις, δεν περιαυτολογώ, αλλά είμαι διαφήμιση για την αριστερά. Εχω δεί συντηρητικούς μέχρι και φασίστες να μου προσφέρουν τον σεβασμό τους, όχι μόνο σε μένα αλλά στην αριστερά γενικώτερα. Σ'αυτές τις στιγμές νοιώθω κάπως σαν το πρότυπο μου όταν ήμουν παιδάκι στο χωριό μου, την εποχή του 60, που ήταν η πρώτη δασκάλα μου. Τέτοιος αριστερός ήθελα πάντα να ήμουν.
    Εκείνη την εποχή-τώρα που το σκέφτομαι- οι εδαίτες κρύβανε την αριστερή ταυτότητά τους, πίσω από την δύναμη της λογικής.
    Η δασκάλα αυτή ήταν ο πρώτος έρωτάς μου και είχε κερδίσει τον σεβασμό όλου του χωριού.
    Μέχρι που πήγα στο πανεπιστήμιο δεν είχα ψιλιαστεί τίποτε και τότε την είδα υποψήφια σε κάποιο δήμο της Αθήνας με την αριστερά.
    Αυτή η αριστερά της "υποχρεωτικής" λογικής , χρειάζεται να ξαναγεννηθεί κρυμένη από τις ανοησίες της, πλέον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Σπίθα μου καλημέρα, υπεραταχεία; μην μας μπερδέψουν με τον ΟΣΕ και νομίζουν πως είμαστε και μεις λαμόγια.
    Kostiς αυτό το σχόλιο θα το κρατήσω και θα το ανεβάσω, κάπου θα βρω να το βάλω, φαντάζομαι το επιτρέπεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Έτσι φίλοι μου έπρεπε να είναι...
    Αλλά γέμισε η αριστερά Αλέξανδρους και Αλεξάνδρες και φτάσαμε να ακουγόμαστε σαν άνθρωποι των σπηλαίων...
    Εν έτι 2010!
    Με μπούρδες και εφευρήματα αντί για θέσεις
    Και να φτάσουμε στην κρίση, για την οποία προφητεύαμε, ξεβράκωτοι
    Πιπιλίζοντας γενικούρες αντί για απαντήσεις

    Χάσαμε την περηφάνια μας γιατί όπως πολύ σωστά λέει ο Κωστής, έπρεπε ξαφνικά να υπερασπιστούμε ανοησίες στον κόσμο που μας ήξερε σαν αριστερούς ή να δηλώσουμε "ανένταχτοι" για να γλυτώσουμε και να γλυτώσει και η αριστερά την δυσφήμιση...

    Ας συμπαραταχτούμε λοιπόν, έστω και τώρα, στο μέτωπο της Λογικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωστή, και στα προηγούμενα ποστ οι θέσεις σου είναι πολύ δυνατές και διαφωτιστικές θα έλεγα
    Αλήθεια, πρώτη φορά ακούω τόσο συνεκτικές απόψεις και προσεκτικά τεκμηριωμένες
    Εάν είχες τον χρόνο και την διάθεση θα μπορούσες να παρουσιάσεις και προτάσεις προγραμματικού χαρακτήρα, έστω μέσα από τα ιστολόγιά μας, για να προσπεράσουμε και την αδιέξοδη κουβέντα που έχει φουντώσει στην ΑΑ περί προγραμματικής αντιπολίτευσης στην ...αντιπολίτευση (μέσα ή έξω από τον ΣΥΝ)
    Χωρίς σαφή πολιτική διαφοροποίηση με την ηγετική ομάδα του ΣΥΝ (και τους πρόθυμους που την σιγοντάρουν από την ΑΠ) δεν μπορεί να ξεκαθαριστεί γιατί η ανοιχτή ή λογική αριστερά είναι τόσο αναγκαία ΣΗΜΕΡΑ και η συγκρότησή της ΟΞΥΓΟΝΟ σε τόσο κόσμο που απενεργοποιημένος περιφέρεται εντός εκτός και επί τα αυτά.
    Και συ Κωστή είσαι από τους λίγους, που εγώ τουλάχιστον γνωρίζω, που μπορεί να το κάνει αυτό ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιώργο, ευχαριστώ για την εκτίμησή σου.
    Αντίθετα με ότι υποστηρίζεις, για την δυνατότητά μου να παρουσιάσω θέσεις προγραμματικού χαρακτήρα, εγώ θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.
    Προσωπικά δεν ειμαι τόσο οργανωμένος τύπος. Χάνομαι , δεν μπορώ να εστιάσω , να αξιολογήσω , να κωδικοποιήσω και να ταξινομήσω τις σκέψεις μου και τις απόψεις μου.
    Αντίθετα, εσύ και άλλοι φίλοι, έχετε το χάρισμα να βάζετε τα σωστά θέματα ημερήσιας διάταξης , στον απαιτούμενο διάλογο.
    Είναι το σημαντικώτερο πράγμα αυτό. Είναι περισσότερο από το μισό της απάντησης η ερώτηση, ιδιαίτερα όταν αυτή η ερώτηση είναι μεστή με γνώση και κυρίως προσγειωμένη.
    Αν είναι να συγκροτήσουμε ένα σώμα προγραμματικών θέσεων, αυτό θα γίνει μέσα από την θαυμάσια δουλειά που κάνετε, που δίνει και σε μένα την ευκαιρία να ψαρεύω από το κομφούζιό μου τις απόψεις μου.

    Ευχαριστώ ξανά για την εκτίμησή σου Γιώργο.
    Νομίζω ότι θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί , ο καθένας με τον δικό του τρόπο και θα ξεκολήσουμε επιτέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @leo
    ούτε συζήτηση. Οτι γράφουμε το γράφουμε δημόσια.
    Οχι μόνο εσύ, αλλά οποιοσδήποτε μπορεί ελεύθερα να χρησιμοποιήσει ότι γράφουμε.
    Χαίρομαι που τα βρίσκεις χρήσιμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Φίλοι μου νομίζω ότι αυτό που προέχει, σ'αυτή την φάση είναι μια συζήτηση-αποτίμηση, της κυβερνητικής επιλογής , για εθελούσια ένταξη στην επιτήρηση ΕΕ, ΕΚΤ και ΔΝΤ.
    Εμένα σ'αυτή την εξέλιξη, κάποια πράγματα δεν μου κόλλησαν καλά.
    Εντάξει, αναγνωρίζω ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, περιορισμού των σπαταλών του Δημόσιου Τομέα, αλλά δεν καταλαβαίνω, γιατί αυτά θα πρέπει να συνδιασθούν με στόχους ανέφικτους, όπως η μείωση του ελλείματος φέτος κατά 4% και σε μια τριετία κάτω από το 3%.
    Αντί να ασκηθεί μια περιοριστική πολιτική, που αμφιβάλω ότι θα πετύχει, τίποτε άλλο από την ανακύκλωση του προβλήματος με ταυτόχρονη μείωση του ΑΕΠ, δεν θα ήταν σωστότερο να αλλάξει το παιχνίδι;

    Μια σκέψη κάνω.
    Αν η κυβέρνηση διαπραγματεύονταν για παράδειγμα με την ΑΔΕΔΥ την μη περικοπή των εισοδημάτων των ΔΥ, με αντάλαγμα την δέσμευση της τελευταίας ότι θα περιορίσει τις σπατάλες και στο τέλος του χρόνου να γίνει ταμείο και θα πάρουν τα "κρατούμενα";
    Αν η κυβέρνηση διαπραγματευόταν με κάθε πολίτη, ότι θα κέρδιζε τους φόρους του εάν αποδεδειγμένα τους εξασφάλιζε για το κράτος, είτε προτείνοντας φτηνότερες πηγές για τις δαπάνες του, είτε αποκαλύπτωντας κομπίνες φοροδιαφυγής;
    Αν η κυβέρνηση απάλλασε από τους φόρους του όποιον προσέφερε σε "είδος" μηχανήματα ή σε εργασία την αξία τους για δημόσια έργα;
    Τότε δεν θα ήταν απλούστερα τα πράγματα;
    Δεν θα ήταν πιό αισιόδοξα;
    Θα χρειαζόμασταν χρήματα με υψηλότερα σπρέντς; Ε καί;
    Αν αυτά τα χρήματα είχαν σαν αποτέλεσμα την οργανωμένη χρησιμοποίησή τους, τότε πολύ σύντομα θα πέφταν και τα σπρέντς.

    Είχα προτείνει σε άλλο πόστ, να δημιουργηθούν κιμπούτς έρευνας , νέων τεχνολογιών, βιλογικών καλλιεργειών, κλπ στα οποία να παραμέναν οι δοιτητές μετά τις σπουδές τους για διάστημα 2 χρόνων, αντί να πάνε στρατιώτες.

    Γενικά πιστεύω ότι την κρίση θα την ξεπεράσουμε με το μυαλό και την διάθεση αλληλεγγύης μας και όχι με την επαιτεία από τους εταίρους μας.

    Πρέπει αυτό να τους το αποδείξουμε. Πρέπει να μάθουν ότι δεν τους έχουμε ανάγκη. Μόνοι μας χτίζουμε την ζωή μας.

    Ιδέες ρίχνω, χωρίς να σκέφτομαι βαθύτερα και ελπίζω να μου τραβήξετε τ'αυτί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Κωστή. Κατ'αρχάς θα συμφωνήσω με τον Γιώργο και τον Λεο γράφεις καταπληκτικά και μπορείς να ξετυλίγεις σκέψες και ιδέες. Σε ότι αφορά τα μέτρα.

    Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως όταν είσαι υπουργός οικονομικών χρειάζεσαι ρευστό άμεσα για να καλύψεις τις άμεσες ανάγκες που είναι και ανελαστικές. Μισθοί συντάξεις κλπ.
    Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως από την σύσταση της η ευρωζώνη δεν διαθέτει μηχανισμούς προστασίας απο τον κίνδυνο όπως αυτή η κρίση που σήμερα βρίσκεται εδώ αλλά είναι βέβαιο πως θα επεκταθεί αν δεν παρθούν μέτρα.
    έτσι θα μπορούσε η Ελλάδα να δανείζεται κατευθείαν απο την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα με πολύ χαμηλότερο επιτόκιο αντι να διαμεσολαβούν οι ιδιωτικές τράπεζες.
    Τέλος όπως σωστά αναφέρεις με μέτρα που προτείνεις από όλο αυτό το πακέτο απουσιάζει η αναπτυξιακή λογική. όταν ο μόνος σου στόχος είναι ο περιορισμός της ζήτησης μειόνοντας το εισόδημα απλά βυθίζεις την οικονομία στην ύφεση και αυξάνεις την κοινωνική ανισότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @radical
    Συμφωνώ με τις ανάγκες ενός υπουργού, για ρευστό άμεσα.
    Εκεί που διαφωνώ, είναι που συμμερίζεται τον "πανικό" των σπρέντ.
    Θα γούσταρα να έβγαινε και να έλεγε.
    Εντάξει παιδιά, το ξέρουμε ότι θα εκμεταλευταίτε την ανάγκη μας για ρευστό, αλλά το ίδιο θα κάνουμε και μείς αύριο.
    Θα οικοδομήσουμε ένα μέτωπο χωρών που θα χτυπήσουν τα κέρδη σας.
    Θα εργαστούμε για να σας ελέγξουμε.
    Και ας έπαιρνε, που έτσι κι αλλιώς θα υποχρεωθεί να το κάνει -δεν βλέπω η "πολιτική στήριξη" , να μας κοστίζει λιγώτερο-, με το σπρέντ που θα διαμορφωνόνταν.
    Οι αγορές δεν μαλακώνουν με παρακάλια και υποταγή. Οι χώρες δεν πρέπει να τους δίνουν ποτέ αυτό το δικαίωμα. Είναι ύβρις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κωστή συμφωνώ απόλυτα με αυτό που γράφεις. Προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση θα έπρεπε να κινηθεί η κυβέρνηση απο την πρώτη μετεκλογική μερα. το πρόβλημα το δικό μας είναι όλων των φτωχών χωρών στην ουσία. Απλά αυτή την στιγμή είμαστε εμείς στην αιχμή. όλο αυτό όμως προυποθέτει η κυβέρνηση και ο κ. Πρωθυπουργός να έχει τσαγανό. Αυτό που χρειάζεται η ευρωζώνη είναι ισχυρούς και αποτελεσματικούς μηχαν9ισμούς προστασίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. XΩΡΙΣ πολιτικη επικυριαρχια στην ΕΚΤ ουτε ενιαιο νομισμα χτιζεις,ουτε την επιθεση των τοκογλυφων στις μικρες χωρες αποκρουεις.Στην Λ.Αμερικη οι πραγματικοι επαναστατες το λενε ALBA ,εξαιρειται ο Τσαβες,χωρις Ε.Κοινοβουλιομε αποφασιστικο ρολο,χωρις ην μεγγενη του 3%,ο νεοφ/σμος που παλινορθωνεται θα οδηγησει την Ευρωπη σε μια δημοκρατια Μπερλουσκονικου τυπου οπως εκτιμα και ο σπουδαιος Βαλλερσταιν.Για ολα αυτα ομως ευθυνονται και οι λαοι που οδηγουν την Ευρωπη σε μια καταθλιπτικη πραγματικοτητα που θυμιζει την μετα 1848 κατασταση και το μεσοπολεμο ταυτοχρονα.Αλλα εμεις θα φερουμε φτηνο πετρελαιο απο τον Τσαβες...mike[που αν δεν βαλεις τις τραπεζες στη διατιμηση,δεν εισαι αριστερος[marx,grudrisse]

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU