Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Aς μιλήσουμε, επιτέλους, ειλικρινά




του Κώστα Παππά*

Διαβάζοντας τις αποφάσεις της πανελλαδικής διήμερης σύσκεψης της Ανανεωτικής Πτέρυγας, διαπιστώνεις αυτό που χρόνια φωνάζει: η Ανανεωτική Αριστερά βρίσκεται σε μια βαθιά πολιτική κρίση για την οποία έχουν σοβαρότατες ευθύνες πολλοί από αυτούς που σήμερα αποτελούν την ηγετική ομάδα της Ανανεωτικής Πτέρυγας. Συνοπτικά η απόφαση της πανελλαδικής σύσκεψης λέει:

Α. Να συμμετάσχουμε στο Έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΝ με την ολόπλευρη προβολή των θέσεων και ιδεών της Α.Π.

Β. Να καταθέσουμε συνολική πολιτική πλατφόρμα

Γ. Να διεκδικήσουμε την ενδυνάμωση του ΣΥΝ και την απόκρουση της ρευστοποίησης του ΣΥΝ.

Με λίγα λόγια επιβάλει στα μέλη της Α.Π, για άλλη μια φορά, εργασιοθεραπεία ώστε στο συνέδριο του ΣΥΝ να βάλουμε όλοι «πλάτη» για να παραμείνουν στα πολιτικά και λοιπά όργανα του κόμματος τα γνωστά ηγετικά στελέχη της Α.Π. Καμία αναφορά για τα αίτια της οργανωτικής αποστρατείας χιλιάδων μελών της Α.Π και την πολιτική υστέρηση της Ανανεωτικής Αριστεράς. Και το κυριότερο, δεν δίνουν καμία πολιτική προοπτική, καταδικάζοντας το πιο ζωντανό κομμάτι της Αριστεράς στην Ελλάδα, σε ρόλο κομπάρσου. Γνωρίζω πολύ καλά ότι μια τέτοια συζήτηση πονάει πολύ και πολλούς. Ήρθε, όμως, η ώρα να ανοίξει. Είναι σε πολλούς γνωστό ότι:

1. Η πολιτική και οργανωτική κυριαρχία του Αριστερού Ρεύματος έγινε με τη στήριξη συγκεκριμένων στελεχών και τάσεων της Ανανεωτικής Αριστεράς (Α.Α.). Προς επιβεβαίωση αυτού θα αναφέρω τις «αυλές» που δημιούργησαν στελέχη της Α.Α, τη στήριξη που παρείχαν στην αλλοπρόσαλλη «εμπαθή αριστερή» πολιτική της προεδρίας Κωνσταντόπουλου, τα χωρίς πολιτικό και ιδεολογικό υπόβαθρο σχήματα που κατέβηκαν από στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς σε συνέδρια του ΣΥΝ που το μόνο που πέτυχαν είναι να διασπάσουν τις Ανανεωτικές δυνάμεις και να διαμορφώσουν κομματικές πλειοψηφίες που δεν αντιπροσώπευαν την τότε οργανωτική συγκρότηση του κόμματος.

2. Η απουσία εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από την Α.Π. στη λεγόμενη αριστερή στροφή του κόμματος απογοήτευσε τα μέλη της Α.Π., οδήγησε πολλούς στην οργανωτική αποστρατεία και επικύρωσε την πολιτική κυριαρχία των λοιπών τάσεων στο κόμμα. Ενδεικτικά θα αναφέρω την κάθοδό μας σε συνέδριο και συνεδριάσεις της ΚΠΕ χωρίς πολιτική πλατφόρμα και την παροχή πολιτικής ανοχής στην κομματική πλειοψηφία με το «λευκό» που ψηφίζαμε σε πολιτικές που επιβεβαίωναν αυτά που τώρα θέλουμε να καταδικάσουμε.

3. Η συνέχιση της επαγγελματικής κομματικής σχέσης ορισμένων στελεχών της Α.Π. τα έχει οδηγήσει σε πολιτικές επιλογές ανοχής και συμβιβασμού με την κομματική πλειοψηφία. Αυτό έχει προκαλέσει την αντίδραση, μέχρι αηδίας, πολλών μελών της Α.Π και μια από τις αφορμές της οργανωτικής τους αποστροφής, επιβεβαιώνοντας, δυστυχώς, τον δύστυχο κατά τα’ άλλα, Αλαβάνο, στις κρίσεις του για την Α.Π.

4. Η απουσία μιας ηγετικής ομάδας στην Ανανεωτική Αριστερά, μετά το Λεωνίδα Κύρκο και με εξαίρεση το Μιχάλη Παπαγιαννάκη, που να προβάλει τον σύγχρονο ανανεωτικό λόγο της διαχρονικά, σταθερά, χωρίς «γωνίες», αποφασιστικά και με φανερά τα σημάδια της προοπτικής μέσα ή έξω από το κόμμα, περιόρισε την εμβέλειά της στο κόμμα και την πρόσβασή της στην κοινωνία. Ο Φώτης Κουβέλης ήταν και είναι ηγετική φυσιογνωμία της Ανανεωτικής Αριστεράς και με διείσδυση σε όλο το πολιτικό φάσμα. Πρέπει, όμως, να πάρει τις αποφάσεις του.

Αυτά είναι ορισμένα από τα θέματα που πρέπει να συζητήσει η ανανεωτική πτέρυγα. Όσο δεν τα συζητάει και τα ρίχνει κάτω από το χαλί, η ηγεσία της θα ψάχνει να βρει συνοδοιπόρους στην αυτοκαταστροφική της πορεία.

Ενόψει του συνεδρίου του ΣΥΝ η απόφαση για συμμετοχή στο συνέδριο, χωρίς σαφείς «κόκκινες» γραμμές, είναι πολιτική αυτοκτονία. Η οργανωτική αποσυσπείρωση της Α.Π. σε συνδυασμό με την «ελαφρά πηδηματάκια» αποχώρηση και προσχώρηση στην υπό διαμόρφωση «προεδρική πλειοψηφία» κάποιων στελεχών μας, καθώς και η αναμονή (βρίσκονται με το ένα πόδι σε εμάς και με το άλλο στην «προεδρική φρουρά») κάποιων άλλων …… γνωστών στελεχών μας, θα οδηγήσει την Α.Π. σε μονοψήφια ποσοστά στην εκπροσώπησή της στα νέα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι όποιες αποφάσεις μας παρθούν «κατόπιν εορτής» θα αποτελέσουν αντικείμενο διασκέδασης από την κομματική πλειοψηφία και θα χάσουν την όποια δυναμική τους στην κοινωνία.

Η κόκκινη γραμμή δεν είναι η διάχυση του ΣΥΝ στο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πολιτική του ΣΥΝ. Και αυτή την κόκκινη γραμμή την έχουμε περάσει από καιρό, ανεξάρτητα αν κάποιοι νομίζουν ότι ακόμη την παλεύουν.

Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω ότι οι προσωπικές επιλογές δεν αποτελούν λύση για κανέναν. Η μόνη αξιόπιστη πολιτικά και κοινωνικά λύση είναι η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα της ανανεωτικής αριστεράς με το χώρο της οικολογίας. Φοβάμαι, όμως, ότι όταν και αν το αποφασίσουμε θα είναι πολύ αργά

* Χημικός Μηχανικός , Πρώην Γραμματέας Ν.Ε Τρικάλων του ΣΥΝ


1 σχόλιο:

  1. Γιώργο καλημέρα. Πολύ καλό και συμφωνώ, δεν προλαβαίνω να σχολιάσω τρέχω μα το βράδυ θάχω να πω. Καλό μεσημέρι.
    Friday Im in love

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU