Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Αριστερά αόρατη στην κρίση...



Η σημερινή κρίση θάπρεπε λογικά, να είναι προνομιακό πεδίο άσκησης πολιτικής για την αριστερά, η οποία μόνιμα την προανήγγειλε ως επερχόμενη. Κι όμως η αριστερά, μέσα σε αυτές τις "προνομιακές" γι αυτήν συνθήκες είναι ...αόρατη.

Ορατοί είναι μόνο οι αριστεροί. Άνθρωποι που από κάθε μετερίζι αγωνιούν και παλεύουν για την αλλαγή των μέτρων σε δικαιότερη κατεύθυνση.
Η αριστερά όμως; Όλα και τίποτα: αμηχανία, γενικολογία, "όχι" και "κάτω" και εγκατάλειψη των εργαζομένων επί του προκειμένου.

Ο κόσμος κατεβαίνει στις απεργίες σαν την σημερινή με ελάχιστα εφόδια.
Κανένα αριστερό σχήμα δεν έκανε τον κόπο να περάσει από το "όλα ή τίποτα" σε τρεις συγκεκριμένες κατευθύνσεις όπου πρέπει να συγκεντρωθεί η δύναμη του πυρός του απεργιακού κινήματος.
Να είναι η φορολόγηση της παραοικονομίας (40+% του ΑΕΠ), η ενιαία κλίμακα φορολόγησης για όλα τα εισοδήματα χωρίς εξαιρέσεις, η δραστική μείωση των εξοπλισμών (πχ 70%) με εγγύηση των συνόρων μας από την ΕΕ, η φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας (κάποτε ήταν 35%) και η μη καταβολή μισθών στους εκκλησιαστικούς λειτουργούς από το δημόσιο (καμιά διακοσαριά εκατομμύρια τον χρόνο), η άμεση είσπραξη βεβαιωμένων φόρων και έλεγχοι 65.000 επιχειρήσεων που δεν εμφανίζονται καν να καταθέσουν ένα ευρώ για φπα που εισέπραξαν κλπ κλπ - αυτά δηλαδή που σκέπτεται κάθε νοήμων πολίτης;
Να είναι αναπτυξιακές προτάσεις που ισοσκελίζουν τα ελλείμματα και εξασφαλίζουν την εργασία;

Πως θα μπλοκάρεις τα μέτρα χωρίς σαφή αντιπρόταση;

Γιατί τα περισσότερα αριστερά σχήματα ενδιαφέρονται μόνο για το "μπλόκο στα μέτρα" - χωρίς δική τους άποψη...

Τώρα αν κάποιοι θεωρούν αντιπρόταση το "να πληρώσει το κεφάλαιο" ή το "να γίνει δημοψήφισμα για το σύμφωνο ή το πρόγραμμα σταθερότητας", για μένα απλά βγάζουν την ουρά τους απέξω. Δηλαδή, "Εσείς δημιουργήσατε την κρίση εσείς να την πληρώσετε" ...αμετάφραστο!

Ως γνωστόν αριστεροί πολίτες υπήρχαν πάντοτε (με διαφορετικά ονόματα ανάλογα την εποχή) και θα υπάρχουν πάντα: είναι οι άνθρωποι που επιδιώκουν ώριμες ή και τολμηρές αλλαγές στην εκάστοτε κοινωνία.
Που "σπρώχνουν" την κοινωνική εξέλιξη αλλά και την συνειδητή ατομική εξέλιξη.

Το ίδιο όμως δεν είναι αυτονόητο για την ίδια την αριστερά.
Τα σχήματά της είναι παροδικά, υπάρχουν επειδή υπάρχουν αριστεροί (και όχι το αντίστροφο) και παρότι πολλαπλασιάζονται σαν τα σαλιγκάρια μετά την βροχή, γίνονται ΟΡΑΤΑ στην κοινωνία μόνο όταν έχουν κάτι να πουν και ειδικά όταν αυτό το κάτι είναι ιεραρχημένο, σαφές και εναλλακτικό - απαντά δηλαδή με επιτυχία σε υπαρκτό, και συνήθως επείγον, πρόβλημα.
Αλλιώς παραμένουν αόρατα.
Κανείς δεν νοιάζεται αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν, αν έχουν προοπτικές ή όχι. Κι αυτό ακριβώς μοιάζει να συμβαίνει σήμερα...

Αν λοιπόν η αριστερά θέλει να γίνει ΟΡΑΤΗ ας καταθέσει τις προτάσεις της, ας πείσει κι ας ενώσει την κοινωνία στην διεκδίκησή τους. Γιατί η αοριστία είναι βούτυρο στο ψωμί των εργατοπατέρων, των επαγγελματιών πολιτικών και των φιλόδοξων δημαγωγών. Και η αριστερά διαθέτει άφθονους τέτοιους...

Και για να προλάβω τους ινστρούχτορες: όταν λέμε προτάσεις δεν εννοούμε τσελεμεντέδες φίρδην μίγδην αιτημάτων σαν το "πρόγραμμα" του ΣΥΝ ή τα εύκολα συνθήματα ΚΚΕ/ΣΥΡΙΖΑ. Εννοούμε τρία - τέσσερα πράγματα συγκεκριμένα και ιεραρχημένα, αιχμή του δόρατος για αλλαγή των μέτρων.
Πού ναι τα;


36 σχόλια:

  1. Η αριστερά σήμερα, δεν ενδιαφέρεται για τα προβλήματα των εργαζομένων. Ενδιαφέρεται μόνο να κάνει ... επανάσταση, για να επιβεβαιωθούν οι προφητείες της.

    Σε αυτό το πλαίσιο και μόνο αντιμετωπίζει τα προβλήμτα των εργαζομένων. Χάνει την ουσία και προτρέπει τον κόσμο σε κινητοποιήσεις αδιέξοδες, χωρίς ορατή προοπτική, αδιαφορόντας για τις συνέπειες της ήττας από ολοφάνερα αδιέξοδες κινητοποιήσεις.

    Δες τις κινητοποιήσεις των αγροτών τώρα και παλαιότερα. Τα αιτήματα τους (που κατά κύριο λογο υπαγορεύονταν από το ΚΚΕ) για να ικανοποιηθούν έπρεπε να βγεί η χώρα από την ΕΕ. Τι πιθανότητες λοιπόν είχαν να κερδίσουν? πρακτικά καμία! και όμως η αριστερά τους προέτρεπε να συνεχίσουν τα μπλόκα, χωρίς να τους προτείνει ρεαλιστική διέξοδο με ρεαλιστικά αιτήματα. Το ίδιο και σήμερα, αντι να υπερασπιστούμε τον 14ο μισθό και να κάνουμε ρεαλιστικές αντιπροτάσεις (όπως αυτές που αναφέρεις), ζητάμε έξοδο από το σύμφωνο σταθερότητας και το ευρώ. Τι πιθανότητα έχουμε να πετύχουμε? καμία!

    Ετσι ο κόσμος (που δεν είναι τόσο χαζός όσο νομίζουμε) γίνεται όλο και πιο επιφυλακτικός μαζί μας. Δεν μας εμπιστεύεται, όχι μόνο στις εκλογές αλλά και στα συνδικάτα. μας αντιμετωπίζει όλο και περισσότερο ως παραθρησκευτική σέχτα που ενδιαφέρεται μόνο να επιβεβαιώσει την θεωρία της.
    και δυστυχώς έχει δίκιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργο, καλημέρα. Αν θες τη γνώμη μου δεν έχει νόημα ο διαχωρισμός που κάνεις μεταξύ κάποιου τύπου ανθρώπων και κάποιου είδους συλλογικό σχηματισμό - π.χ., αριστεροί-αριστερά. Επιπλέον, πάλι κατά τη γνώμη μου, υπάρχει πρόβλημα στην πεποίθησή σου ότι ένα σύνολο ανθρώπων μπορεί να είναι εξ αντικειμένου υπαρξιακά ορατό (λες "ως γνωστόν αριστεροί πολίτες υπήρχαν πάντοτε"), ενώ τα αντίστοιχα σχήματά τους να "παραμένουν αόρατα."

    Το πρόβλημα είναι επίσης ότι θέτεις το κριτήριο της "ορατότητας" στην κοινωνία - στην οποία όμως ανήκουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι και μέσα στην οποίαν αναπτύσσονται ΟΛΑ τα οργανωτικά σχήματά τους. Δηλαδή, τείνεις να εξωτερικεύσεις, να αναπαραστήσεις σαν τετελεσμένα πράγματα και να μεταθέσεις στο φανταστικό επίπεδο κάποιες ενσώματες ζωντανές ουσίες και κάποιες άυλες εμμενείς διαδικασίες που, από τη φύση τους, έχουν διπλό χαρακτήρα, "μέσα-έξω," που εναλλάσσουν τα εσωτερικά με τα εξωτερικά στοιχεία της υπόστασής τους (σαν τη λουρίδα του Moebius). Πέρα απ' αυτά, η λογική-σου του διαχωρισμού αριστερών-αριστεράς εγείρει το ζήτημα της κυκλικής επανατροφοδότησης ("αυγό-σχήμα").

    Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος για να σπάσουμε ένα τέτοιο προβληματικό μπέρδεμα. Αντί για την προσκόλληση πάνω σ' ένα διαχρονικά αιώνιο κι αμετάβλητο είναι των αριστερών (πολιτών ή άλλων) ταυτόχρονα με μια συγχρονική κι ευμετάβλητη πολυμροφία των σχημάτων της "προσωρινής" αριστεράς, είναι καλύτερα να εστιάσουμε την προσοχή μας στις συνέπειες που απορρέουν από δυο κατηγορίες ερωτημάτων:

    (1) Τι κάνουν κάποιοι για να μπορούν να ονομάζονται αριστεροί εξ αιτίας των πράξεών τους κι όχι λόγω των προσωπικών δηλώσεων του αυτοπροσδιορισμού τους; Και πόσο αυτό που τώρα κάνουν οι αυτο-αποκαλούμενοι αριστεροί αποτελεί μια συνέχεια ή μια αναθεώρηση αυτού που κάποτε στο παρελθόν κάποιοι άλλοι έκαναν κι αυτοί τότε (αυτό-)ονομάζονταν αριστεροί; Μ' άλλα λόγια, αποτυπώνονται στο όνομα του αριστερού αφενός η αντικειμενικότητα της διαδραστικής πράξης (κι όχι η υποκειμενικότητα του ταυτοτικού λόγου) κι αφετέρου τα ιστορικά ίχνη, η συλλογική μνήμη του παρελθόντος (κι όχι μια κατασκευασμένη διήγηση της ιστορίας);

    (2) Η νομιμοποίηση του ονόματος της αριστεράς (σαν συλλογικό οργανωτικό σχήμα) περνά κάτω από το κριτήριο της διατήρησης των κοινωνικών έργων και πολιτικών πράξεων, τις οποίες κάποτε έκανε ένα συλλογικό-οργανωτικό σχήμα του παρελθόντος, που τότε έφερνε το όνομα αριστερά; Ή μήπως τώρα αρκεί να βαφτιστεί συμβολικά ένα σχήμα σαν αριστερό, κάτω από τις δάφνες ενός περισσότερο ή λιγότερο ένδοξου παρελθόντος και αδιάφορα από το τι τώρα κάνει, ποια πολιτική ασκεί και το σημαντικότερο πώς την ασκεί με βάση τα ιστορικά και πολιτικά δεδομένα της ιδέας της αριστερής πολιτικής, που σφυρηλατήθηκαν από αγώνες του παρελθόντος;

    Προσωπικά πιστεύω ότι αν τα δούμε έτσι τα πράγματα, τότε είναι πιθανότερο να καταλήξουμε στο αντίθετο συμπέρασμα από το δικό σου. Δηλαδή, αντί να στηριζόμαστε στη χίμαιρα του αυτόχρηστου αριστερού (ανεξάρτητα από ό,τι στην πραγματικότητα πράττει) που σκοντάφτει πάνω σε μια εικονολατρική και ναρκισσιστική αριστερά (που αδιαφορεί για την ευρύτερη κοινωνική σημασία των επιλογών της), είναι προτιμότερο να δεχθούμε την ιδέα μιας συμβολικής-μετέωρης αριστεράς, που όμως αποτελείται από πραγματικούς-αντιφατικούς αριστερούς, των οποίων το περίσσευμα των λόγων δεν αντιστοιχεί στο έλλειμμα των έργων τους. Αυτό που εννοώ είναι ότι είναι προτιμότερο να σώσουμε την ιδέα της "αριστεράς χωρίς αριστερούς," παρά να μπλεχτούμε με τα αδιέξοδα των "αριστερών χωρίς αριστερά," που φαίνεσαι να υιοθετείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μωϋσή, η προσέγγισή σου μου είναι εξ ίσου αποδεκτή αν και αντίστροφη από εκείνη που εξέθεσα πιο πάνω. Θα μου πεις είναι δυνατόν δυό αντίθετα σχήματα να ισχύουν ταυτόχρονα;
    Νομίζω ναι!

    Γιατί όσο αλήθεια είναι ότι η σημερινή αριστερά - και κατά επέκταση και οι αριστεροί - τρώνε απλά από τα έτοιμα ενός ενδόξου παρελθόντος τόσο αλήθεια είναι ότι οι σημερινοί αριστεροί (και δεν εννοώ τους αυτοτιτλοφορούμενους "επώνυμους") είναι μεταξύ τους έστω ορατοί την ίδια στιγμή που ψάχνουν την αριστερά και δεν την βρίσκουν...

    Ίσως γι αυτό η μεγάλη πλειοψηφία είναι ανέντακτοι, κινούνται με άνεση ανάμεσα σε διάφορα πολιτικά σχήματα και την αποχή στις εκλογές και αγκαλιάζουν με θέρμη οποιοδήποτε ελπιδοφόρο ξεκίνημα (όπως τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ της προπέρσινης περιόδου ή τους ΟΠ των ευρωεκλογών).

    Ίσως επίσης η σύγχρονη αριστερά συλλήβδην είναι μια αναχρονιστική φαντασίωση όσο τουλάχιστον έχει μόνο ιστορική νοηματοδότηση και όχι αληθινά σημερινή.

    Η κρίση της που φαντάζει αποτέλεσμα των μηχανισμών είναι πρώτα πολιτική - τα παράσιτα ακολουθούν την σήψη ενός οικοδομήματος δεν προηγούνται. Κι αυτήν την πολιτική κρίση ξορκίζουν τα οργανωτίστικα κόλπα (Συριζα των μελών, έκτακτο ΣΥΝέδριο και οι φανταχτερές ονομασίες Μέτωπο Ανατροπής, Ανταρσύα κλπ).

    Η κρίση όμως πολιτικής παραμένει στην αριστερά.
    Γιατί;
    Γιατί τα έτοιμα σώνονται σιγά σιγά και πρέπει τώρα και η αριστερά και οι "αριστεροί" να αποδείξουν ότι είναι αυτό που ισχυρίζονται.
    Και λίγοι είναι ανάμεσά τους που διαθέτουν τον νου και την γνώση, την παιδεία αλλά και την ευφυΐα να διατυπώσουν αριστερό Λόγο.
    Και αυτοί εξετάζονται όχι για τις απόψεις τους αλλά για την ένταξή τους ή την συγγένειά τους με όποιον - συνήθως αντίπαλο - αριστερό πολιτικό χώρο.

    Τώρα τι φταίει η κότα ή το αυγό θα σε γελάσω: μάλλον και τα δύο.
    Όπως και στα μαθηματικά, η αριστερά είναι ένα θεώρημα που μέλει να αποδειχτεί!

    Μέχρι τότε ας κρατήσουμε καλύτερα τους αριστερούς, τους προοδευτικούς ανθρώπους που είναι υπαρκτοί κι εμείς ζούμε μεταξύ τους κι ας ψέξουμε ως αόρατους τους "επώνυμα" αριστερούς και την αριστερά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πάντως δεν έχω διαβάσει ούτε μία προκήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ για τα μέτρα, που εκτός από το πάρτε τα πίσω να μην αναφέρει και προτάσεις και μάλιστα στο πνεύμα του άρθρου. (Χτύπημα φοροδιαφυγής, μείωση εξοπλισμών, φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας, κατάργηση φορολογικών παραδείσων κ.λ.π.). Τώρα πως γίνεται και εσείς διαβάζετε μόνο το κάτω και τίποτε άλλο...Αρχίζω να καταλήγω ότι πρόκειται περί εμμονής. Εκατό προτάσεις να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ για σας θα είναι αόρατες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ναι σε θεωρητικό επίπεδο προφανώς υπάρχουν προτάσεις.
    Όταν φτάνει η ώρα της πράξης, της διαπραγμάτευσης με την εξουσία και του τελικού συμβιβασμού των αντιτιθέμενων συμφερόντων, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ προτρέπει πάντα τους εργαζόμενους σε στόχους μαξιμαλιστικούς, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί ότι δεν θα υπάρξει η οποιαδήποτε λύση και έτσι δεν θα κατηγορηθει ότι συμβιβάζεται με το σύστημα. Εν το μεταξύ, βέβαια οι εργαζόμενοι που τσίμπησαν το παραμύθι, απλώς αντιμετωπίζουν τις συνέπειες μιας ακόμα ηττημένης κινητοποίησης.

    Δηλαδή οι όποιες προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ είναι πάντα για το θεαθήναι. Η λογική είναι ή όλα ή τίποτα. Και φυσικά μένουμε πάντα με το τίποτα στο χέρι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ίσως ως αριστερί ορατοί και αόρατοι να έχουμε την αριστερά που μας αξίζει παραφράζοντας το γνωστό ρηττό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έχω προτάσεις και στόχους για αλλαγές σημαίνει ότι κάνω πολιτική με αυτές, δηλαδή τις προωθώ, ανεξάρτητα από τη συγκυρία.'Εχω στρατηγική και τακτική ανεξάρτητα από τις κινήσεις της κυβέρνησης ή κάποιου άλλου. Απλά προσαρμόζομαι στα τρέχοντα και αυτό αν υπάρχει λόγος.
    Εδώ όμως δεν έχουμε στόχους. Έχουμε γενικά σαν όραμα τη σοσιαλιστική κοινωνία, θολή γιατί δεν έχουμε τις τάξεις και τα στρώματα που θα μας οδηγήσουν σαυτήν, άσε που είναι μακρυά. Έτσι περιμένουμε καραούλι την κυβέρνηση να κάνει κάποια επιλογή, κάποια δράση, νόμο κλπ και αμέσως παίρνουμε στάση, κατά και τέλος. Η κυβερνητική πολιτική περνάει άνετα και μετά ξανά μανά από την αρχή.
    Η πολιτική τςη αριστεράς καθορίζεται από τις ηγετικές της ομάδες. Αυτές είναι έξω από την κοινωνία, γαιτί είναι κρατικοδίαιτες. Άρα είναι αδύνατο να δουν ότι η άποψη του Σύριζα, πχ δεν έχει καμιά εκτίμηση στην κοινωνία, είναι άγνωστη, είναι αδιάφορη. Η ηγεσία βλέπει μόνο τους λίγους που διαδηλώνουν και νομίζει πως κάτι γίνεται. Αλλά και αυτοί στο χώρο της δουλειάς τους δεν προωθούν τίποτα διαφορετικό. Απλά περιμένουν να κάνει το αφεντικό ή ο διευθυντής κάποια χοντράδα για να του την πέσουν και πάλι σχετικά γιατί μπορεί νάχουν κάποιο διάφορο με την εξουσία και δεν πρέπει να το χάσουν. Δηλαδή κώλος.
    Μόνο αν εντάξουμε τιε καθημερινές ή ιδιαίτερες δράσεις σε μια πολιτική λίγων μα καίριων αιτημάτων έχουμε ελπίδα να κάνουμε την κοινωνία να ασχοληθεί με την πάρτη μας.
    .Αντε αυτά να τα πεις τώρα στον red κλπ. ΘΑ σου πουν για τη στρατηγική του Λένιν τον Οκτώβρη, που βέβαια τέτοια ήταν, οπορτουνίστικη, αλλά πέτυχε και έτσι η ιστορία τον δικαιώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ανώνυμε καλά τα λες. Άσε μας και ένα ψευδώνυμο, κάτι να σε θυμόμαστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και τα λεγόμεν του Moses είναι πάντα σημαντικά και σας καλώ να τα προσέξετε. Ιδιαίτερα εκείνο το :
    "Αυτό που εννοώ είναι ότι είναι προτιμότερο να σώσουμε την ιδέα της "αριστεράς χωρίς αριστερούς," παρά να μπλεχτούμε με τα αδιέξοδα των "αριστερών χωρίς αριστερά,".
    Εδώ θέλει Σπίθα αλλά που είναι... οεεο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. εμείς φίλε leo, καλά τα λέμε,
    Εκει στον ΣΥΝ έχουν βουλώσει τα αυτιά τους!

    Παρεπιπτόντως, στο blog αυτό γράφονται εξαιρετικες απόψεις και θέσεις. συγχαρητήρια!

    Ο παραπάνω ανώνυμος
    xno

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αδαμαντία, προτάσεις έχει και ο τελευταίος Έλληνας - και ωραίες μάλιστα εάν δεις την καθεμιά τους ξεχωριστά.
    Αλλά δεν κάνεις πολιτική και μάλιστα εναλλακτική στο ισχύον σύστημα με άθροιση προτάσεων.

    Έτσι έγινε πέρυσι το πρόγραμμα του Συνασπισμού και παρά τον τόμο που παράχθηκε, ξεχάστηκε την επομένη...

    Τι χρειαζόμαστε; Διαύγεια, ιεράρχηση, προτεραιότητες - συγκέντρωση δυνάμεων σε αιτήματα αλλαγής, θετικά, ικανά να αντιστρέψουν καταστάσεις. Μελετημένα, ξεκάθαρα, εφαρμόσιμα.

    Δεν ξέρω πόσες άλλες λέξεις διαθέτει το πλούσιο λεξιλόγιό μας για να σε πείσω ότι χωρίς προτεραιότητες η κοινωνία δεν μπορεί να ενωθεί.
    Η αοριστία μοιάζει περισσότερο με γκρίνια και παράπονο παρά με κίνημα - ποτέ κανείς δεν κέρδισε κάτι συγκεκριμένο όταν ζητούσε τα πάντα και τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πριν μερικά χρόνια ο κυρ Μήτρος πήγε κατηγορούμενος από το δασαρχειο γιατί τα γίδια του βόσκανε σε δασική έκταση.
    Ο αγαθός χωριάτης προσπαθούσε μάταια να καταλάβει την γλώσσα του δικηγόρου και του δικαστή καθαρεύσα αλλά γιά τον κυρ Μήτρο κινέζικα,
    Στο τέλος ο δικηγόρος του λέει.
    ΄Πάμε κυρ Μήτρο τελειώσαμε.
    Ο κυρ Μήτρος σηκώθηκε και ρώτησε τον δικηγόρο.
    Κερδίσαμε ή χάσαμε κυρ δικηγόρε.
    Και εγώ τελευταία αισθάνομαι σαν τον κυρ Μητρο.
    Προσπαθώ να καταλάβω τους ειδικούς για τα οικονομικά, πολιτικά, εθνικά, αριστερίστικα και μου φαίνονται κινέζικα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι στιγμές που εκφράζομαι, μόνο, με λογικά άλματα.

    Ο αγαπητός, Μωυσής, είπε.

    "Αυτό που εννοώ είναι ότι είναι προτιμότερο να σώσουμε την ιδέα της "αριστεράς χωρίς αριστερούς," παρά να μπλεχτούμε με τα αδιέξοδα των "αριστερών χωρίς αριστερά," που φαίνεσαι να υιοθετείς."

    Δεν μπορώ να δω, τις διαφορές, ούτε να το εκλογικεύσω.Αδυνατώ...

    Γι αυτό, θα καταθέσω την άποψή μου και ας κάνετε, εσείς την προσπάθεια, να με κρίνετε. Εγώ, δεν δύναμαι :)

    Δεν θέλω
    ούτε:
    " αριστερά χωρίς αριστερούς"
    ούτε
    "αριστερούς χωρίς αριστερά"

    Η αριστερά δεν είναι αόρατη, ούτε απρόσωπη ( τίτλος άποψης που κατέθεσα στον διάλογο Π.Α.Α.Α.)

    Μου είναι αδιάφορη μια αφηρημένη αριστερά, που αιωρούνται, οι ιδέες της, στην ατμόσφαιρα, αλλά δεν υλοποιούνται επί της γης.

    π.χ
    Θέλω η αριστερά να προτείνει λύσεις, θεσμικές, για περιπτώσεις όπως το ζήτημα της απόλυσης Παλαιστίδη.

    Δεν είναι απλό θέμα η απόλυση ενός υπαλλήλου, ενώ έχει γνωμοδότηση, υπερ του, από την Επιθεώρηση Εργασίας.

    Οι απόψεις του βουλευτή, Τ.Κουράκη, δείχνουν την έλλειψη πολιτικής αντιμετώπισης ενός καθημερινού προβλήματος.

    Δεν είναι, πολιτική θέση, η κριτική, στην όποια άποψη, των διανοούμενων.
    Δεν είναι πολιτική άποψη, να τρέχουμε και να αλλαλάζουμε.

    Γιατί να υπάρχει κενό στο εργατικό δίκαιο;
    Ποιός είναι ο υπεύθυνος θεσμικός μηχανισμός που ελέγχει την εφαρμογή των νόμων και γνωμοδοτεί, τελεσιδικώντας;

    Υπάρχει; Όχι.
    Τότε τι μπούρδες πετάνε οι κάθε λογής επαναστάτες που θέλουν να αλλάξουν την πολιτική σκηνή;
    Αφού δεν είναι ικανοί, να έχουν μια θεσμική πρόταση και μια νομική στήριξη (ένας δύο, δικηγόροι χρειάζονται..) στον εργαζόμενο, εκείνον, που θα θελήσει να ζητήσει, την αρωγή της αριστεράς.

    Ποιόν λόγο ύπαρξης έχει, αν αδυνατεί, να προωθήσει, στην νομοθετική και εκτελεστική εξουσία, ένα παρόμοιο θέμα;

    Δηλαδή, τι σημαίνει, αριστερά και η λέξη 'σύντροφος";

    Φωνές και διαδηλώσεις;
    Να φύγουμε από το κοινοβούλιο, δηλαδή;

    Είμαι πεπεισμένος, ότι ψάχνει αφορμές για να λουφάρει, από τα προβλήματα, κάνοντας επαναστατικές γυμναστικές.

    Τι είμαστε, τελικά;
    Διαρκώς τερματοφύλακες, που καλούμαστε να αποκρούσουμε, τα κατά συρροήν και κατά παράβαση, στημένα πέναλτυ;


    Η μήπως, οι μπουκαδόροι, που θα μπουν στο γήπεδο επειδή το πρωτάθλημα είναι στημένο και μας αδικούν;

    Πράξεις.
    Τον Μπουτάρη θα τον στηρίξουμε;
    Απλά πράγματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. καλά Γιώργο ούτε νάχαμε συνεννοηθεί, όσο αφορά τις αναρτήσεις.
    http://mhmadas.blogspot.com/2010/03/blog-post_2697.html

    >Σπίθας το express.Μόλις τον φώναξα εμφανίστηκε. Σευχαριστώ φίλε μου.
    Τώρα η αντιδιαστολή του Μωυσή νομίζω έχει βάση. Μένουμε στην στρούγκα και το παλεύουμε, σιχτιριζόμενοι ή ιδιώτευση, μπλογκόσφαιρα και καθαρότητα;
    Εγώ πάντως κάνω σαφώς το δεύτερο, γιατί στο πρώτο δεν βρήκα νόημα. Εκτός κιαν κάτι με πάρει από τη δουλειά και το πληκτρολόγιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συνεχίζουμε, δεν σιωπούμε, βεβαίως, μα και δεν χολοσκάμε!

    Μην προβληματίζεσαι, Leo.

    Δεν κουβάλαμε, τίποτε, παρά μόνο. αυτά που νιώθουμε, αυτά που μας εκφράζουν, Καθώς και την υπεράσπιση του διαλόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπερα,Γιωργο.
    Μετα απο πολυ καιρο ναμαι και γω!!
    Γραφει,ο φιλος μου ο leo................................
    ....................................
    Έχουμε γενικά σαν όραμα τη σοσιαλιστική κοινωνία, θολή γιατί δεν έχουμε τις τάξεις και τα στρώματα που θα μας οδηγήσουν σαυτήν, .......................
    Ειμαι σιγουρη πως θα συμφωνησει μαζι μου πως οι παραπανω δεν αποχωρησαν απο μονοι τους εμεις καναμε ο,τι μπορουσαμε για να φυγουν.
    Αγκαλιασαμε την ΕΛΙΤ της δηθεν Διανοησης,υποδηθηκαμε την αυθεντια
    αρνηθηκαμε την επικοινωνια με την εργατικη κοινοτητα, συνεχισαμε να μιλαμε με το λεξιλογιο της εποχης του υπαρκτου και τα παντα ολα γενικοτητες.
    Μεγαλοιδεατισμοι, καταγγελιες απο Αμβωνος και οταν υπηρξε πεζοδρομιο
    διπλα μας μια κουστοδια 'διονισιαμενων' που φοβιζε τον κοσμο.
    ...................................
    Γραφει ο Σπιθας[ που δυστυχως με ξεχασε ]
    ...................................
    Θέλω η αριστερά να προτείνει λύσεις, θεσμικές, για περιπτώσεις όπως το ζήτημα της απόλυσης Παλαιστίδη.

    Δεν είναι απλό θέμα η απόλυση ενός υπαλλήλου, ενώ έχει γνωμοδότηση, υπερ του, από την Επιθεώρηση Εργασίας.

    Οι απόψεις του βουλευτή, Τ.Κουράκη, δείχνουν την έλλειψη πολιτικής αντιμετώπισης ενός καθημερινού προβλήματος.

    Δεν είναι, πολιτική θέση, η κριτική, στην όποια άποψη, των διανοούμενων.
    Δεν είναι πολιτική άποψη, να τρέχουμε και να αλλαλάζουμε.......
    ..................................
    Δυστυχως αυτη η Αριστερα ,η Αριστερα της Αληλλεγγυης και της Προσφορας εχει ξεχασθει,καπου αναμεσα στα ΦΟΡΑ,ΣΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ,ΣΤΑ ΜΑΝΙΦΕΣΤΑ,ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΚΟΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΓΕΜΟΝΙΑ.
    Λοιπαμαι που θ'ακουσθω ως αντιλαλος των οσων εδω και καιρο εκπεμπω μεσα απο την Ιστοσελιδα μου.
    -Δυστυχως μειναμε Αριστεροι χωρις Αριστερα!!!!
    Τι μπορουμε να κανουμε ;;;να συνεχισουμε να παραμενουμε πιστοι στις ιδεες μας, να φωναξουμε ΜΠΑΣΤΑ τα συνεδρια και οι Βυζαντινισμοι,ο πραγματικος κοσμος ειναι εξω απο τα κομματικα γραφεια.
    Μεσα στο τελευταιο εξαμηνο εκλεισαν 45 Βιτεχνιες στην Μαγνησια.Τι εγινε με τα θυματα της Λαρκο;;; Τι γινεται με οσους Αυτοκτονουν;;;
    Γιατι δεν ζηταμε εξεταστικες για γεγονοτα που επιβεβαιονονται με στοιχεια και ασχολουμαστε με το ποιος απο τους δυο υπηρξε καλυτερος Μαγειρας;;;
    Γιατι σε καθε μειονοτητα λεμε ΑΒΑΣΑΝΙΣΤΑ ΝΑΙ;;;Επρεπε αληθεια να περασει σημερα με τις ευχες μας ενας ΝΟΜΟΣ καθως θα χρειαζοταν κοινωνικη οσμωση προς τουτο και εξαντλητικη συζητηση;;;
    Αυριο θα ειμαστε κρεμασμενοι στα ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑ οτι συναινεσαμε προκειμενου να ψηφοθηρισουμε!!
    Υπαρχει απεναντι μας ενας ολοκληρος λαος που τον υποτιμουμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Καλημέρα taspa,
    σωστά ανοίγεις θέματα που κάνουν τζζιζ...
    Στα περισσότερα δεν υπάρχει αντίδραση από τους "επαγγελματίες"
    Νομίζω χρειάζονται ανεξάρτητα δίκτυα πολιτών που θα τα ανοίγουν μόνοι τους.
    Κάτι τέτοιο σκεφτόμαστε με φίλους εδώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Καλημερα,Γιωργο
    Δεν χρειαζεται να δηλωσω πως ειμαι μεσα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μια μικρη,εστω,νικη του λαου ειναι απειρως σημαντικοτερη απο 100 προγραμματα[κλεμμενο,απο ποιον?] Υ.Γ.Ο Δραγασακης στην εποχη εδωσε σοβαρες οικ.απαντησεις στις αποψεις Μαρκετου περι στασης πληρωμων και για το θηριωδες δημ.χρεος των 300δις που για τους πολυπραγμονες και πολυασχετους[!]ειναι...αορατο Υ.Γ.2 Τελικα ο Μπαντιου θα ειναι ο επομενος ψυχοβγαλτης της περαν του ΚΚΕ Αριστερας,αφου εκεινο εχει και τα καλα του[χε,χε]mike[διαδηλωσας και νικησας στο ταξικο καμινι του πΑΙδιου του Αρεως με την εκτος πεδιου και σχεδιου Αριστερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. δεν ειναι μονο η αριστερα αορατη στην κριση παντως. ολος ο πολιτικος κοσμος ειναι ουσιαστικα αορατος. Κι οχι μονο στην Ελλαδα, αλλα παντου. Ειναι σαν ολοι, αριστεροι, κεντρωοι, δεξιοι, οι παντες, να εχουν αποδεχθει οτι η οικονομια προπορευεται της πολιτικης, κι οτι η πολιτικη πρεπει να υποτασσεται σε αυτην.

    Προφανως η αριστερα δεν εχει ουσιαστικες προτασεις. Οι προτασεις που διατυπωνει ειναι μαλλον εκ του ασφαλους, αφου δεν θα κληθει να τις εφαρμοσει, ενω δεν αντιμετωπιζουν το πραγματικο ζητημα. Γιατι η αριστερα, οπως και ολος ο πολιτικος κοσμος, προσπαθει να καταλαβει ακομα τι σημαινει παγκοσμιοποιηση, και πώς μορουν να τιθασσευθουν οι τρομακτικες δυναμεις του αχαλινωτου καπιταλισμου που εχουν απελευθερωθει σαν τζινι που βγηκε απο τη μπουκαλα.

    Ενα πραγμα που αξιζει τον κοπο να συγκρατησουμε παντως ειναι οτι ακομα και οι πιο σκληροι αριστεροι μεσα στον Συνασπισμο δεν προκρινουν πια την πληρη καταργηση του ιδιωτικου τομεα της οικονομιας. Ακομα κι οταν μιλανε για κρατικοποιηση ολων των τραπεζων, δεν φτανουν ως το παραδοσιακο επακολουθο της κρατικοποιησης των παντων. Η μικτη οικονομια εχει γινει ευρυτατα αποδεκτη. Η διαφορα εγκειται στο οτι αντιμετωπιζεται απο την σκληρη αριστερα με ορους αριστερης σοσιαλδημοκρατιας του 1945-60, οι οποιοι αγνοουν πληρως την παγκοσμιοποιηση και ουσιαστικα προτεινουν εθνικη περιχαρακωση. Δηλαδη πραγματα που πολυ λιγοι αποδεχονται πια σημερα, καθως η εφαρμογη τους θα συνοδευτει απο κατακρημινση του βιοτικου επιπεδου των περισσοτερων.

    Το προβλημα της δικης μας αριστερας παντως παραμενει. Ξερουμε τι δεν θελουμε, ξερουμε αχνα τι θελουμε, αλλα αδυνατουμε να βρουμε το πώς θα το πετυχουμε. Τουλαχιστον, ειμαστε παρεα με παρα πολλους αλλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Δεν ξέρω τι θα βγεί και αν θάναι χρήσιμο. Ξέρω ότι επικοινωνώ μαζί σας και νιώθω καλά. Για μένα είναι το πιο σημαντικό. Αν από αυτό βγει και κάτι χρήσιμο θα νιώθω ακόμα καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Από τον Ρικάρντο και τον Σμιθ μέχρι τον Μαρξ ένα πράγμα είχε προβλεφθεί με σαφήνια που είναι και κοινός στόχος. Η ολοκλήρωση του καπιταλισμού δηλαδή η παγκοσμιοποίηση που ζούμε σήμερα. Αυτοί που σήμερα από την αριστερά προτάσσουν το εθνικό αντί του υπερεθνικού απλά δεν είναι στην πραγματικότητα Μαρξιστές. Η διαφορά με τον καπιταλισμό στην παγκοσμιοποίηση παραμένει και θα παραμένει ο τρόπος αναδιανομής του πλούτου. όσοι σήμερα νομίζουν πως η αριστερά μπορεί να κινείται μόνο σε συνθήκες παράγοντας πολιτική ΄σε ένα περιβάλλον έθνους κράτους απλά έχουν ξεπεραστεί από την ιστορία ως οπισθοφυλακές ενός παρελθόντος ιστορικού κύκλου. Η αριστερά θα πρέπει να επεξεργαστεί ένα μοντέλο διακυβέρνησης και αναδιανομής του πλούτου σε συνθήκες μιας υπερεθνικής διακυβέρνησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Διαβάζω και διαμορφώνεται μέσα μου το κεντρικό ερώτημα.
    Αναδιανομή.
    Ισον καταλέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής
    Αναδιανομή.
    Ισον αύξηση του παραγόμενου πλούτου, ώστε να έχουμε περισσότερα να αναδιανείμομε.
    Αναδιανομή.
    Ποιός θα την κάνει;
    Εκεί όλοι μας θεωρούμε βέβαιο ότι θα το κάνει το κράτος.
    Κράτος;
    Στο μυαλό όλων πρνάει η σκέψη, διαφθορά και καλά τώρα τα πιάσαμε τα λεφτά μας.
    Η Αριστερά όμως πρέπει να λύσει ακριβώς αυτό το πρόβλημα, με σαφείς προτάσεις που να οδηγούν σε άμεσα και απτά αποτελέσματα.
    Η φοροδιαφυγή, είναι ο θησαυρός που μας λείπει.
    1. Μια πρώτη πρόταση είναι να υπαχθεί στον νόμο για τους θησαυρούς και τα εύρετρα.
    Ακούω μέσα μου ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, επειδή υπάρχουν τα προσωπικά δεδομένα και δεν μπορεί ο καθένας να ελέγξει τον συμπολίτη του. Αυτό είναι δουλειά της εφορίας και των εισαγγελικών αρχών.
    Βέβαια με μια πρόταση που θα έλεγε αν βρείς έναν φοροφυγά , θα γλυτώσεις τους φόρους σου ή θα πάρεις όλη την ετήσια φοροδιαφυγή του συγκεκριμένου, θα γινόταν πάρτυ και αύριο το πρωί η Ελλάδα θα είχε την μικρότερη φοροδιαφυγή στον κόσμο, ειδικά αν υπήρχε απόρρητο στην καταγγελία.
    2. Ομως υπάρχει και ένας άλλος τρόπος.
    Να προεισπράττει το δημόσιο ένα ποσοστό της τάξης του 1% για κάθε κατάθεση ή ανάληψη χρημάτων από τις τράπεζες.
    Αυτός ο τρόπος μου φαίνεται καλύτερος, αν μάλιστα προβλεφθεί ότι τα ποσά αυτά εφόσον δικαιολογηθούν με την φορολογική δήλωση, θα θεωρούνται προκαταβλητέοι φόροι και θα συμψηφίζονται.
    Οσοι δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την διακίνησή τους είναι η "μαύρη οικονομία".
    3.Μια τρίτη πρόταση θα ήταν να φορολογούνται κατευθείαν στις τράπεζες οι καταθέσεις και οι αναλήψεις, εφόσον δεν συνοδεύονται από απόδειξη ότι έχει πληρωθεί το ΦΠΑ τους και να παρακρατούνται.

    Εν κατακλείδι.
    Αν η Αριστερά θέλει να κάνει την αναδιανομή του πλούτου πραγματικότητα, πρέπει να προτείνει σαφείς τρόπους που θα εμπλέξουν την κοινωνία στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής.
    Αν δεν έχει πρόταση που να γίνεται να μη φωνάζει γενικώς "μαζέψτε" τα χρήματα που μας κλέβουν και αοριστίες όπως "να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή".
    Κάποιος πρέπει να την κτυπήσει και ή θα το κα΄νει η ίδια ή θα το αναθέσει στους φουσκωτούς του δικοματισμού, αλλά τότε να μην εκπλήσσεται για τα αποτελέσματά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Στην Αρχαία Αθήνα αν δεν με απατάει η μνήμη μου, υπήρχε νόμος που ο κάθε πολίτης μπορούσε να οδηγήσει τον φοροφυγά στα δικαστήρια με αίτημα την ανταλλαγή των περιουσιών τους, εάν πλήρωνε περισσότερο φόρο απ'αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Κωστή,
    Από αυτά που γράφεις μπορώ να τα συμπυκνώσω κάπως έτσι.

    1. Ο μηυχανισμός της αναδιανομής πρέπει να είναι το κράτος αλλά όχι όπως το ζήσαμε ή το ζούμε που είναι ένας εν δυνάμη καπιταλιστής. Κράτος που στην ουσία του θα είναι με θεσμούς άμεσης συμμετοχής των πολιτών, αποκεντρωμένο, αντιγραφειοκρατικό, με αυτοδιαχειριζόμενες δομές, ανοιχτό στην κοινωνία.
    2. Η αναδιανομή προϋποθέτει εκτός απο τους μηχανισμούς ελέγχου και προτάσεις οικονομικής ανάπτυξης με σκοπό την αύξηση του πλούτου και στην συνέχεια την δικαιότερη αναδιανομή του.
    3. Η φοροδιαφυγή είναι ένα μέρος του προβλήματος που το τροφοδοτεί η ανεπάρκια συγκροτημένων θεσμών. Αν ένας πολίτης αισθανθεί πως το κράτος αφενός του ανταποδίδει με αγαθά και υπηρεσίες τους φόρους του και αφετέρου λειτουργούν οι θεσμοί και ο κοινωνικός έλεγχος είναι βέβαιο πως αυτή ως φαινόμενο θα περιοριστεί σημαντικά.
    Μία αριστερά που θα κινείται μεταξύ της πραγματικότητας και της υπέρβασης πρέπει κατά την γνώμη μου να έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μιά ζωή ακούω ιδέες για το πως θα αντιμετωπισθούν τα οικονομικά στην χώρα μας. Ο καθένας μας ανάλογα με τις εμπειρίες του λέει το μακρύ του και το κοντό του. Μέχρι και γιά τους αρχαίους ακούγονται τι κάνανε.
    Δεν χρειάζεται να γίνουν άλλα πειράματα. Τα 10 τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει τουλάχιστον 5 φορολογικά νομοσχέδια.
    Η λύση είναι να επιλεγεί μία χώρα Δανία - Βέλγιο - Ολλανδία και να αντιγράψουμε το φορολογικό τους καθεστώς και να το εφαρμόσουμε.
    Βέβαια δεν βλέπω να γίνεται γιατί σίγουρα σε αυτές τις χώρες δεν υπάρχουν παράξενοι κωδικοί με τους οποίους ως γνωστό γίνεται ωραίο παιχνίδι χρόνια τώρα !!! και τα πράγματα είναι καθαρά και ξάστερα χωρίς ενδιάμεσους που ούτε αυτό θέλουν.
    Εδώ μιά κλήση παίρνουμε και ψάχνουμε ποιός θα μας την σβήσει.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κατ'αρχάς έχω επίγνωση ότι οι προτάσεις αυτές είναι ελλιπείς και ενδεχομένως και γραφικές -ειδικά με την επίκληση του θεσμού της "αντίδοσης", από την Αρχαία Αθήνα, θυμήθηκα και το όνομά του-.
    Ομως επειδή η πολλή θεωρία όταν δεν καταλήγει στο διά ταύτα, είναι υπεκφυγή, γι'αυτό και επειδή θεωρώ τον εαυτό μου αριστερό, προσέφυγα σε συγκεκριμένες προτάσεις.
    Αριστερός σημαίνει ότι μιλάς ανοικτά.
    Η πρόταση για εφαρμογή των φορολογικών μέτρων Δανίας ή άλλης χώρας, καλή είναι, αλλά καλού κακού ας σκεφτούμε και κανένα τρόπο που να ξεσκεπάζει τους φοροφυγάδες.
    Εννοείται αν θέλουμε πραγματικά να τους κυνηγήσουμε και όχι μόνο για να το γράφουμε στα πανώ μας και στα παλαιώτερα των υποδημάτων μας , βεβαίως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. radical
    ασφαλώς και εννοώ ότι η αναδιανομή είναι απόλυτα συνυφασμένη με την ύπαρξη ενός κράτους ευνομούμενου και δικαίου.
    Οταν όμως ο κρατικός μηχανισμός δεν λειτουργεί , η κοινωνία δεν μπορεί να σηκώνει ψηλά τα χέρια. Κάτι πρέπει να κάνει. Και όσο δεν θα υπάρχουν θεσμοί που θα λειτουργούν θεσμικά, αναγκαστικά θα πρέπει να ιδρύουμε διωκτικούς μηχανισμούς.
    Προέχει να ζήσουμε και κυρίως τα πλέον αδύνατα στρώματα της κοινωνίας.
    Ετσι η Δανία μου κάθεται σαν πολυτέλεια, σαν παντεσπάνι, αυτή την ώρα.
    Νομίζω ότι χρειάζεται ένας κάποιος αυταρχισμός απέναντι στον κωλοπαιδισμό "μας".
    Η πολιτική πρέπει να ξέρει πότε είναι η ώρα για κινήσεις αργές και με περίσκεψη και πότε για άμεσες κινήσεις , ριζοσπαστικές. Κάποιοι δεν μπορούν να περιμένουν να αποδόσουν οι θεσμοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γιά όλους αυτούς που συζητάμε πως έχουν κλέψει τα χρήματα και ζητάμε να τα επιστρέψουν ισχύει του Βουλγαράκη ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟ.
    Αυτοί οι τύποι κινήθηκαν στα όρια της νομιμοφάνειας και δεν είναι εύκολο να τους κάνεις να πληρώσουν αναδρομικά.
    Αλλά Κωστή μην πας μακριά.
    Εδώ δεν είναι διατεθειμένοι να ξεκαθαρίσουν την ιστορία με τον Τσουκάτο που τέλος πάντων έχει ομολογήσει και ακόμα δεν μάθαμε που πήγε αυτό το γαμ....νο εκατομμύριο.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Γιώργο EL
    το ζήτημα που θέτεις είναι διαφορετικό και κατά την γνώμη μου εύκολα μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος κατεύθυνση.
    Προφανώς η δικαιοσύνη να ερευνήσει τις υποθέσεις παρανομιών, αλλά αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα.
    Το θέμα δεν είναι πως θα πάρουμε πίσω τα κλεμένα, που από πάνω είναι και νόμιμα και ηθικά και άρα δεν θα τα πάρουμε ποτέ, αλλά πως θα κυνηγήσουμε από δώ και πέρα την φοροδιαφυγή.
    Μέσα απ'αυτό τον δρόμο και τα αποτελέσματά του θα έρθουν και κάποια κλεμένα πίσω, αλλά κυρίως με ενδιαφέρει αύριο οι φόροι να μπορούν να γίνουν εργαλείο "αναδιανομής".
    Αν περιμένεις να πιάσεις τα κλεμένα, θα χρεοκοπήσουμε πριν να το καταλάβουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Κωστή, προσοχή στον αυταρχισμό.

    Θυμήσου ποιοι είναι αυτοί που θα κληθούν να ...αυταρχίσουν.

    Όσο ο ελληνικός κρατικός μηχανισμός είναι διεφθαρμένος ο ίδιος ας μην δίνουμε έξτρα δυνατότητες στους ελεγκτές!

    Η άποψη του Γιώργου EL μου φαίνεται αρκούντως ρεαλιστική ειδικά εάν συνοδευτεί από μια δέσμευση ότι θα διαρκέσει μια τριετία τουλάχιστον για να μπορέσουν οι επενδυτές - μικροί και μεγάλοι - να πάρουν τις αποφάσεις και τα ρίσκα τους σε ένα σταθερό περιβάλλον.

    Σήμερα δεν αξίζει να επενδύσεις: θα χάσεις σίγουρα έχοντας τον κρατικό μηχανισμό απέναντι και όχι αρωγό - κι αν κάτι βγάλεις θα σου το πάρει η διαφθορά, οι ελεγκτές και το φακελάκι.

    Οι μικρομεσαίοι "επιχειρηματίες" είναι απλά γραφικοί - κάνουν ότι κάνουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν κάτι άλλο (εκτός να μεταναστεύσουν).
    Μικρομεσαίες επιχειρήσεις στην Ελλάδα σήμερα σημαίνει αυτοαπασχολούμενοι/νες ή με δύο πέντε εργαζόμενους δηλαδή οικογενειακές (ουσιαστικά ή τυπικά).

    Εάν αυτοί δεν φοροδιαφύγουν και λίγο δεν μπορούν να βγάλουν καν τα προσωπικά "έσοδα" των ελεγκτών - πιάσε το αυγό και κούρευτο.

    Γι αυτό χρειάζεται ένα απλό, ενιαίο και όσο γίνεται αυτόματο σύστημα φορολόγησης με κλίμακα εισοδημάτων και από κει και πέρα είσπραξη (έστω με διευκολύνσεις) των βεβαιωμένων εσόδων και όχι κυνήγι των μικρών και νόμιμων - εύκολων θυμάτων.

    Ας γίνουμε λοιπόν Βέλγιο φορολογικά και ας μπουν κριτήρια αξιολόγησης (ποϊντ σύστεμ) για να ξεχωρίζουν οι συστηματικά παρανομούντες από τους τυχαία ή ...λόγω ανάγκης.

    Δεν μπορεί πχ κάποιοι να δουλεύουν με αθεώρητα τιμολόγια, να μην έχουν καμιά ενημερότητα, να μην έχουν καταβάλει χρόνια φπα - ούτε καν περιοδική δήλωση - και να μην τους ελέγχει κανείς και άλλοι να χρειάζονται σε κάθε θεώρηση τριάντα χαρτιά και να δέχονται συνέχεια και έκτακτους ελέγχους.

    Επειδή κανείς δεν θέλει να δουλέψει και στρέφεται στο εύκολο θύμα: τον τυπικά και ουσιαστικά νόμιμο...

    65.000 επιχειρήσεις δεν υπέβαλαν καν δηλώσεις φπα πέρυσι...
    Που είναι λοιπόν τα λεφτά;
    Εκεί, στις μίζες, την εκκλησία και τους εξοπλισμούς.
    Ποιoς θα πάει να τα πάρει; O διευθυντής του δημοσίου που περιμένει να τον αλλάξουν γιατί άλλαξε το κόμμα;
    O διεφθαρμένος ελεγκτής;
    O κομματικός φίλος;

    H όποια μεταρρύθμιση στην Ελλάδα ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
    Και η αριστερά που αναζητούμε σε αυτήν την συγκυρία είναι η Μεταρρυθμιστική Αριστερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Γιώργο, δεν μπορεί η κοινωνία να περιμένει μια τριετία, εκτός και αν η ΕΕ φροντίσει να μας διευκολύνει ώστε να πάμε "χαλαρά" κάπως.
    Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, πρέπει να βρεθούνε άμεσα χρήματα. Πρέπει να υπάρξουν αποφάσεις "φοροεισπρακτικού χαρακτήρα" και το ζητούμενο θα πρέπει να είναι να μη πληρώσουν ξανά αυτοί που πλήρωναν πάντα, αλλά να πληρώσουν και όσο μπορεί περισσότεροι απ'αυτούς που φοροδιαφεύγουν.
    Για να κυνηγηθούνε αυτοί, θα πρέπει να γίνουν δύο πράγματα.
    Ενα διαφάνεια και δημοσιοποίηση των φόρων που πληρώνει ο καθένας.
    Για παράδειγμα στο δρόμο που μένω δεν μπορεί άλλοι να πληρώνουν υπέρογκους φόρους και άλλοι καθόλου. Ολοι λίγο ως πολύ τα ίδια εισοδήματα έχουμε.
    Θέλω να ξέρω λοιπόν μόνο για τον δρόμο μου έστω τι φόρους πλήρωσαν οι γείτονες και απαιτώ οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμοί να ελέγξουν όσους δεν πλήρωσαν καθόλου ή πλήρωσαν ελάχιστα.
    Δύο, να μπορώ να πληροφορηθώ τι φόρους πληρώνουν οι ανταγωνιστές μου στην αγορά και να απαιτώ την δίωξή τους επειδή έτσι μπορούν να είναι ανταγωνιστικότεροι, ας πούμε.
    Γειτονιά και επάγγελμα. Διαφάνεια.
    Μετά έρχονται όλα τα άλλα, όπως δίωξη του εφοριακού που έλεγξε τον φοροφυγά και τον άφησε να φύγει χωρίς να πληρώσει.
    Δεν γίνεται να περιμένει η χώρα να οριμάσουν διάφοροι πολιτισμένοι "τρόποι φορολόγησης". Και αν δεν ευδοκιμήσουν στην τριετία, τί γίνεται;
    Δεν μπορώ να έχω εμπιστοσύνη σε τεχνοκρατικά μέτρα. Το ζήτημα είναι πολιτικό και η "κάποια βία" είναι στοιχείο της πολιτικής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Δεν διαφωνώ στην αυστηρότητα απέναντι στην αδικία. Όχι μόνο "κάποια βία" χρειάζεται αλλά κανονικό ξεφώνημα των λαμογιών - και τα προσωπικά δεδομένα δεν μου λένε τίποτα εδώ όταν οι εισπρακτές των τραπεζών μπαίνουν στο σπίτι σου ότι ώρα θέλουν.

    Αλλά προσοχή μήπως στην βιασύνη μας δώσουμε το ανεξέλεγκτο στα επίσης λαμόγια-ελεγκτές.
    Αρκετή εξουσία έχουν - ας κάνουν σωστά την δουλειά τους - αρκεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Δεν θα το θυμάσαι, Γιώργο, αλλά ακριβώς για να αποφύγουμε σ'αυτή την περιπέτεια της ανασυγκρότησης της χώρας, είχα προτείνει σε σχόλιό μου, να παρακαμφθούν τα λαμόγια του εισπρακτικού μηχανισμού, με "εργολάβους" που θα παίρνουν όπως τα δημόσια έργα , την συλλογή των φόρων σε κάποια περιοχή ή κλάδο και οι ΔΥ των εφοριών, απλώς να ελέγχουν αυτούς τους "εργολάβους" φοροεισπράκτορες.

    Και αυτό να γίνει με δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών.
    Εξ αιτίας αυτών τον "κατηγοριών φοροφυγάδων", αναγκαζόμαστε να ξηλωνόμαστε όσοι είμαστε τα συνήθη και μόνιμα κορόιδα.
    Για ποιό λόγο εγώ σαν μηχανικός πρέπει να πληρώσω 3-πλάσιους φόρους , από όσους πλήρωνα;
    Δεν το καταλαβαίνω και κυρίως οργίζομαι όταν ξέρω ότι ο Δικηγόρος, ο Γιατρός, ο υδραυλικός, ο ηλεκτρολόγος, το συνεργείο αυτοκινήτων, ο εστιάτορας, ο σουβλατζής, ο ταξιτζής, ο βενζινάς, ξανά δεν θα δηλώσουν τα πραγματικά εισοδήματά τους.

    Απαιτώ να πάει μια μέρα σε ένα βενζινάδικο ένα συνεργείο ελεκτών και να καταγράψει τον τζίρο που κάνει και να τον συγκρίνει με αυτόν που ο βενζινάς δήλωνε για τις άλλες μέρες. Αν δεν είναι δεκαπλάσια τα νούμερα εμένα να με φτύσεις.
    Το ίδιο με τους γιατρούς, τα συνεργεία αυτοκινήτων κλπ.

    Να φορολογηθούν με κλήρωση δείγματος, αφού δεν θέλουν να γίνουν "άνθρωποι".

    Τότε θα δείς το μέγεθος της αδικίας που ζούμε όσοι θέλαμε στην ζωή να είμαστε έντιμοι.

    Το ίδιο να κάνει και σε δείγμα μηχανικών και αν διαπιστώσει αποκλείσεις, να μας γ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Εδώ με δείγμα 1000 ατόμων προβλέπουν το αποτέλεσμα των εκλογών και δεν μπορούν να βρούν τι εισοδήματα έχει κάθε κλάδος;

    Οταν λέμε να μην είναι άδικοι οι φόροι και ας είναι και σκληροί, αυτό θέλω να δώ.

    Να πιστοποιείται με έναν ανάλογο τρόπο. Να καταλαβαίνω ότι αυτό που μου λένε μου αναλογεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU