Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Ακριβή ανάπτυξη και δίκαιη λιτότητα

"Παρότι η αύξηση του εισοδήματος δεν εγγυάται πραγματική ευημερία, η μείωσή του προκαλεί μεγαλύτερη δυστυχία – ιδίως βραχυπρόθεσμα, αφού ανατρέπει προσδοκίες και σχέδια. Ίσως όμως, μεσοπρόθεσμα, η λιτότητα να είναι ευκαιρία για μια αλλαγή πορείας."


του Μάνου Ματσαγγάνη*

Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία έχει διάφορες όψεις. Η δημόσια συζήτηση συχνά επικεντρώνεται στις πιο ορατές από αυτές, όπως για παράδειγμα στα περίφημα spreads, δηλ. στο υψηλό κόστος δανεισμού. Αυτό είναι λογικό, αφού οι ορατές όψεις της κρίσης τυχαίνει να είναι οι πιο επείγουσες. Από την άλλη, είναι και συγκυριακές, καθώς και άμεσα (όχι εύκολα) αντιμετωπίσιμες. Κάποια στιγμή η κερδοσκοπική πίεση στην οικονομία θα υποχωρήσει. Όμως, δεν θα έχει περάσει η κρίση όταν συμβεί αυτό. Αντίθετα, τότε θα έλθει στην επιφάνεια η μονιμότερη αιτία της, η ουσία της παθογένειας που παράγει ελλείμματα. Και αυτή δεν είναι άλλη από τη δραματική απόσταση μεταξύ των παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονομίας και των καταναλωτικών προσδοκιών των πολιτών.

Το παραγωγικό μοντέλο που έχει διαμορφωθεί βασίζεται στους χαμηλούς μισθούς, στη χαμηλή εξειδίκευση, στην περιορισμένη αξιοποίηση της τεχνολογίας, στη δυσπιστία των επιχειρήσεων απέναντι στην καινοτομία, στην κατά συρροή παραβίαση του εργατικού δικαίου, στην περιφρόνηση των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων. Πρόκειται για ένα παραγωγικό μοντέλο «φτηνής ανάπτυξης», το οποίο έχει προ πολλού εξαντλήσει την όποια δυναμική του.

Αντίθετα, τα καταναλωτικά πρότυπα που έχουμε υιοθετήσει είναι εφάμιλλα – αν όχι ακριβότερα – πολύ πιο προηγμένων οικονομιών από τη δική μας. Ταυτόχρονα, η παρακμή της δημόσιας παροχής (π.χ. στους τομείς των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης) σημαίνει μεγάλη επιβάρυνση για αγαθά που σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες παρέχονται δωρεάν από το κράτος. Με άλλα λόγια, την ώρα που η εθνική οικονομία χάνει έδαφος στις διεθνείς αγορές επειδή παράγει προϊόντα χαμηλής ποιότητας σε όχι συμφέρουσες τιμές, η εγχώρια ζήτηση απορροφά ένα υψηλό επίπεδο κατανάλωσης. Η κατανάλωση αυτή συχνά αφορά εισαγόμενα προϊόντα, ενώ σε σημαντικό βαθμό χρηματοδοτείται από δανεισμό (ιδιωτικό ή δημόσιο).

Είναι φανερό ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι βιώσιμη.

Όταν κάποιος ζει συνεχώς με δανεικά το χρέος του διογκώνεται και στο τέλος κανείς δεν είναι πρόθυμος να του δανείσει χωρίς όλο και μεγαλύτερες εγγυήσεις. Σε τελευταία ανάλυση, το δίλημμα δεν είναι μεταξύ «σκληρών» ή μη μέτρων σταθεροποίησης, αλλά μεταξύ εξυγίανσης και χρεοκοπίας. Το δυστύχημα είναι ότι, επειδή σπαταλήσαμε τα χρόνια των παχιών αγελάδων (υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90), είμαστε τώρα υποχρεωμένοι να επιχειρήσουμε την εξυγίανση μέσα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης.

Η μετάβαση προς ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο είναι κάθε άλλο παρά εύκολη. Απαιτεί μια διαφορετική επιχειρηματική κουλτούρα που να σέβεται την εργασία και να επενδύει σε αυτή, με στόχο την παραγωγή ελκυστικών προϊόντων σε ανταγωνιστικές τιμές. Προϋποθέτει επίσης την επικράτηση μιας πιο απαιτητικής ηθικής της εργασίας εκ μέρους των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους. Συνεπάγεται τέλος βαθιές μεταρρυθμίσεις για την αποτελεσματική καταπολέμηση χρόνιων προβλημάτων στην οικονομία, στην απασχόληση, στην ασφάλιση, στην εκπαίδευση, στη δικαιοσύνη.

Πάντως, όσο αποφασιστικά (και όσο γρήγορα) και αν κινηθούμε προς την κατεύθυνση της ακριβής ανάπτυξης, η κρίση δεν μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστη την κατανάλωση. Κατ’ αρχήν ποσοτικά: λίγοι αμφιβάλλουν ότι μας περιμένουν θυσίες, και μάλιστα για αρκετό καιρό. Όμως, η μονόπλευρη μείωση των εισοδημάτων των μισθωτών δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα όσο διαιωνίζεται η φορολογική ασυλία άλλων κατηγοριών, όσο η κακοδιαχείριση των δημόσιων πόρων παραμένει κανόνας, όσο η διαφθορά εξακολουθεί να κυριαρχεί στη δημόσια ζωή. Συνεπώς, για να έχει αποτέλεσμα η προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης, θα πρέπει να συμπέσει με την αποκατάσταση της νομιμότητας και την περικοπή της σπατάλης σε όλους τους τομείς. Επίσης, θα πρέπει οι θυσίες να επιμερίζονται ανάλογα με τη δυνατότητα καθενός να συνεισφέρει, αρχής γενομένης από όσους την τελευταία περίοδο πλούτισαν εύκολα. Συνεπώς, η λιτότητα για να είναι οικονομικά αποδοτική και κοινωνικά αποδεκτή θα πρέπει να είναι δίκαιη.

Επί πλέον, η μεγάλη αύξηση της ιδιωτικής κατανάλωσης την προηγούμενη περίοδο δεν έκανε ευτυχέστερους τους πολίτες: τροφοδότησε μια επίπλαστη ευημερία που εξαντλήθηκε στη ρηχή και επιδεικτική συσσώρευση υλικών αγαθών, ενέτεινε τις οικονομικές ανισότητες, ενίσχυσε τις κοινωνικές παθογένειες (το stress, την εγκληματικότητα), επιδείνωσε την καθυστέρηση της δημόσιας υποδομής, επιτάχυνε την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Βέβαια, παρότι η αύξηση του εισοδήματος δεν εγγυάται πραγματική ευημερία, η μείωσή του προκαλεί μεγαλύτερη δυστυχία – ιδίως βραχυπρόθεσμα, αφού ανατρέπει προσδοκίες και σχέδια.

Ίσως όμως, μεσοπρόθεσμα, η λιτότητα να είναι ευκαιρία για μια αλλαγή πορείας. Αρκεί να αντιστραφεί η τάση ιδιωτικοποίησης των κοινωνικών αγαθών. Αρκεί να ενισχυθεί η ποιότητα των δημοσίων αγαθών – των ελεύθερων χώρων, των δρόμων και των πλατειών, των αστικών πάρκων και των εθνικών δρυμών, όχι μόνο των δημόσιων νοσοκομείων και σχολείων.

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε μια εναλλακτική καθημερινότητα: τα παιδιά πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς, οι επισκέψεις στο γιατρό είναι δωρεάν, οδηγούμε λιγότερο, περπατάμε και ποδηλατούμε περισσότερο, κυκλοφορούμε με το μετρό ή το λεωφορείο, κολυμπάμε σε ελεύθερες παραλίες (όχι σε οργανωμένες πλαζ), αθλούμαστε στα πάρκα μαζί με τους φίλους μας (όχι στο ιδιωτικό γυμναστήριο μόνοι μας), μαγειρεύουμε συχνότερα στο σπίτι με φίλους, μποϋκοτάρουμε τα πληκτικά αλλά υπερτιμημένα μπαρ ή εστιατόρια.

Ποιος αμφιβάλλει ότι, εάν όλα αυτά συνέβαιναν αληθινά, η λιτότητα (δηλ. η μείωση των χρηματικών εισοδημάτων) θα συμβάδιζε με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας;


* Ο Μάνος Ματσαγγάνης διδάσκει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (άρθρο από το ένθετο της ΑΥΓΗΣ, Δαίμων της Οικολογίας, 7/3/10)


42 σχόλια:

  1. Νομίζω, ότι τελικά δεν έχουμε καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος.
    Στο βάθος-βάθος και ο Ματσαγγάνης πιστεύει ότι "λεφτά υπάρχουν" -όπως πίστευε και ο Παπανδρέου- και το πρόβλημα είναι να τα βρούμε και να τα πάρουμε.
    Κάτι που το ψιλοδιαπιστώνω και στα σχόλια διαφόρων.
    Αν διαβάζαμε προσεκτικά τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων , θα διαπιστώναμε ότι το "λεφτά υπάρχουν" ίσως δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ακόμη "μύθο ανακούφισης".
    Για παρα΄δειγμα αν με ρωτούσε κάποιος σήμερα, ποιά δουλειά δεν θα έχει πρόβλημα μέσα στην κριση, θα του απαντούσα και γώ και σείς φαντάζομαι, οι δουλειές που έχουν σχέση με την διατροφή (φούρνοι, σουβλατζήδικα κλπ) και την ενέργεια, με πρώτους απ'όλους τους βεντζινάδες.
    Ε διαβάζω στο Εθνος, ότι ήδη έχουν κλείσει κάπου 140 βεντζινάδικα και θα κλείσουν κιάλλα, επειδή τα διυλιστήρια αρνούνται πλέον να τους παρέχουν καύσιμα με εξάμηνο περιθώριο και απαιτούν να πληρώνονται αυθημερόν την αξία των καυσίμων που τους ζητάνε.
    Το ίδιο μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γίνεται και με τους μηχανικούς.
    Γενικά όποιος φαντασιώνεται ότι θα βρούμε λεφτά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο , πλανάται.
    Πρε΄πει εξ αρχής να φτιάξουμε νέους φοροσυλλεκτικούς μηχανισμούς.
    Τα μόνα λεφτά που υπάρχουν είναι αυτά που γυρίζουν στην ελληνική παραγωγή.
    Η χώρα με τα εύκολα δανεικά τα προηγούμενα χρόνια, συσσώρευσε χρέη και έκανε θεσμούς πολυτελείας, όπως η υπερτροφική Δημόσια Διοίκηση και τώρα αδυνατεί να πληρώσει τις δόσεις της και πρέπει να την ξεπουλήσει, όπως αυτοί που αγόρασαν αυτοκίνητα πολυτελείας και τους τα πήραν πίσω , τους τα κατέσχεσαν οι τράπεζες και τα ξεπουλάνε στους μαντράδες.

    Ετσι και μείς ξεπουλάμε τον ΟΤΕ, τα ναυπηγεία, τα λιμάνια , για να ξεφορτωθούμε τα πιό χρήσιμα εργαλεία, επειδή τα άλλα δεν πουλιούνται , δεν αξίζουν τίποτε. Πάρτε για παράδειγμα τις πολεοδομίες ή τους διάφορους οργανισμούς αγροτικής ανάπτυξης, ή τους αγροφύλακες. Ποιός θα τους αγόραζε; κανείς.
    Πρέπει λοιπόν και να ξεπουλήσουμε τα πιό χρήσιμα κομμάτια και να διατηρήσουμε τα άχρηστα.
    Αύριο πρέπει να πουλήσουμε τα νοσοκομεία, την ΕΥΔΑΠ -τελείως-, τον ΟΠΑΠ και όποιο κομμάτι του δημοσίου μπορεί να πουληθεί για να καλύψουμε επείγουσες ανάγκες ρευστού, κοψοχρονιάς, για να συνεχίσουμε να διατηρούμε στην ζωή τα βασικά , υποτυπώδη υγεία, υποτυπώδη παιδεία, υποτυπώδη δημόσια ασφάλεια και μια σειρά από υπηρεσίες και οργανισμούς που δεν έχουν καμία δουλειά και καμία αξία.

    Σ'αυτό διαφωνώ με τον Ματσαγγάνη. Λεφτά δεν υπάρχουν, να το λέμε για να το εμπεδόσουμε καλά.
    Οσον αφορά την ανάπτυξη, το πρόβλημα δεν είναι αν είναι χαμηλής ποιότητας και υψηλής τιμής τα προιόντα που παράγουμε, αλλά ότι το κράτος εμποδίζει με τις γραφειοκρατικές λειτουργίες του τις επενδύσεις, εξυπηρετώντας ημέτερους ανταγωνιστές.

    Μου έλεγε ένας φίλος που ασχολείται με παραγωγή κοτόπουλων , κτηνίατρος ο ίδιος, που βοήθησε επί πολλά χρόνια γνωστά πτηνοτροφία.
    Κάποια στιγμή αποφάσισε να κάνει ένα πρότυπο πτηνοτροφείο, απόλυτα σύννομο και σύγχρονο, αυτοματοποιημένο.
    Του πήρε 4 χρόνια να βγάλει άδεια. Την μία η πολεοδομία δεν του έδινε την άδεια για ανόητους λόγους, την άλλη άλλος πτηνοτρόφος τον κατείγγειλε ότι μολύνει και πήγαν να εξετάσουν την καταγγελία άνθρωποι που δεν ξέραν κάν τι είναι βιολογικός καθαρισμός, την τρίτη ο τοπικός βουλευτής για χι λόγους, έκανε τελικά 4 χρόνια για να το λειτουργήσει.
    Αυτός ο άνθρωπος πήγε στην Αμερική για να δεί τα πτηνοτροφία.
    Σε ένα απ'αυτά γνωρίστηεκ με τον αμερικανό πτηνοτρόφο και κάποια στιγμή τον ρώτησε.
    Πόσο χρόνο κάνει κανείς στην Αμερική για να βγάλει άδεια.
    Η απάντηση του άλλου ήταν αποστωμοτική.
    ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΤΙ ΜΕ ΡΩΤΑΣ.
    Για να ανοίξω οποιαδήποτε επιχείρηση, πηγαίνω στην τράπεζα και παρουσιάζω το επενδυτικό μου σχέδιο και αυτή αποφασίζει αν θα το χρηματοδοτήσει ή όχι.
    Μετά απ'αυτό φτιάχνω το πτηνοτροφείο και μετά έρχεται αν το κρίνει σκόπιμο ο έλεγχος και επιμερίζει ευθύνες στον μηχανικό για πολεοδομικές παραβιάσεις, στον κτηνίατρο για υγειονομικές παραβιάσεις και πάει λέγοντας.

    Οι άνθρωποι ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΛΕΜΕ.

    Μακρυγόρησα νομίζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ζοριζόμαστε βρε παιδιά τόσο καιρό και χαλάμε και τις καρδιές μας,
    αφού "Δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού» όπως δεσμεύτηκε με δήλωσή του στα ΝΕΑ ο Πρωθυπουργός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ενώ αν ήσουν εσύ στην θέση του ή κάποιος "εκλεκτός" σου και θα έκανε άλλα πράγματα και θα πήγαιναν κατ'ευχή οι μη-θυσίες του λαού.
    Καλά ρε δεν ντρεπόμαστε λίγο;
    Ούτε ως ανώνυμοι δεν τολμούμε να πούμε την αλήθεια;
    Πάντα μας φταίνε οι άλλοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αναλύοντας την κυβερνητική πολιτική έκανε λόγο για «παραμύθια» όσον αφορά τη χρεοκοπία της χώρας, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για «έξυπνο σενάριο, καλοστημένο σκηνικό σε όλες τις τηλεοράσεις». Το δεύτερο «παραμύθι», όπως είπε, είναι η ανταγωνιστικότητα. Δηλαδή, «μπαίνουμε στο δεύτερο πεντάμηνο προετοιμασίας και προπαγάνδας. Αυτή τη φορά το παραμύθι θα τελειώσει και μαζί του θα εξαφανιστούν δώρα και επιδόματα στον ιδιωτικό τομέα. Θα εξαφανιστούν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας, το ασφαλιστικό σύστημα και θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, ώστε να απελευθερωθούν οι απολύσεις».

    Επίσης, το τρίτο παραμύθι, όπως είπε, είναι τα κεκτημένα. «Προνομιούχοι οι δημόσιοι υπάλληλοι των 1.200 ευρώ, πολυτέλεια η δημόσια δωρεάν παιδεία, γραφειοκρατικός και αντι-αναπτυξιακός ο δημόσιος τομέας, ζημιογόνες οι ΔΕΚΟ και η Ολυμπιακή».
    -----------------
    Αυτός είναι ο πρόεδρος του ΣΥΝ.

    Αν είναι δυνατόν.

    Ποιά κόκκινη γραμμή περιμένει η ΑΠ.
    Υπάρχει πιό κόκκινη γραμμή από αυτήν της βλακείας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι συμφωνώ με το άρθρο. Ιδιαίτερα με το τελευταίο μέρος για το εναλλακτικό τρόπο ζωής που εμφανίζεται πλέον σαν μονόδρομος.
    Από την άλλη ναι λεφτά υπάρχουν, όχι βέβαια στα κρατικά αποθεματικά μα στις τσέπες αυτών που τα ενθυλακώσανε, άλλος πολλά άλλος λίγα μα συχνά άδικα.
    Η φορολόγηση είναι μια σοβαρή υπόθεση. Οι κατασκευαστές, π.χ, δεν τα μαζέψανε με την ανοχή του κράτους; Η ιστορία των ημιυπαίθριων δεν είναι νόμιμη φοροδιαφυγή; Εξυπηρέτησε την ανάπτυξη; Απλά μεγέθυνε δυσανάλογα τα κέρδη αυτών και των τραπεζών.
    Η μη φορολόγηση της εκκλησίας τι εξυπηρέτησε; Απλά βόηθησε ένα ιδεολογικό μηχανισμό τους κράτους, τη θρησκεία, να γίνει πιο δυνατός για να συνεχίσει το σκοτεινό έργο του.
    Η ενθάρυνση της εισαγωγής και τα εμπόδια στην επένδυση εξυπηρέτησαν τις πολυεθνικές και τα ντόπια λαμόγια, τους κομπραδόρους που φοροδιαφεύγουν και κερδίζουν πιο πολλά από τα πολλά που δικαιούνται.
    Κομματικά λαμόγια και φτωχομπινέδες, με τις επιτροπές του δημοσίου, βγάλανε χρήμα, φτιάξανε σπίτια, κλπ.
    Συνεπώς να κόψει τα δώρα από τους ΔΥ, αλλά να δούμε και τους άλλους να ματώνουν με κάποιο τρόπο. Δεν το βλέπω. Συνεπώς η κριτική μας δεν πρέπει να χάνει το στόχο. Υπάρχει το κακό το ριζικό μας, αλλά υπάρχει και ένα κεφάλαιο που έχει βγάλει υπεραξίες δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με αυτό που πουλάει κιαυτό με την ενθάρυνση του κράτους, των κομμάτων και της μεσαίας τάξης που καταναλώνει τα σκουπίδια τους.
    Συνεπώς τα βέλη μιας Νέας Αριστεράς πρέπει να είναι στοχευμένα ένθεν και ένθεν. Τώρα τι λέει ο Τσίπρας; Κλανιές στον αέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Leo,μια και αναφερθηκες στους κατασκευαστες-υποθετω πως μιλας για την οικοδομη-μπορω να σε πληροφορησω περισσοτερο απο εγκυρα,πως.
    Ο κατασκευαστης εργολαβος με το σηκωμα μιας οικοδομης και την πωληση της,εχει ξεχρεωσει την οικοδομη ,εχει εξασφαλησει την κατασκευη της επομενης και 50% προσωπικο κερδος.!!!
    Η μεγαλυτερη φουσκα σε αγαστη συνεργεια με τις Τραπεζες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τασούλα έτσι είναι και έχεις δίκιο. Απλά ήθελα να πω πως η διαμαρτυρία είναι δίκαιη. Δίκαιη δεν είναι η μίζερη αντιμετώπιση. Σε καινούργιες δυσκολίες πρέπει νάχεις και καινούργιο λόγο για να πείσεις και να εμπνεύσεις. Είναι θέμα marketing.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. LEO
    η κατάσταση είναι τραγική.
    Να κυνηγηθούν ανελέητα τα λαμόγια, καμία αντίρηση, αλλά οι ιδιώτες , η μεσαία τάξη χρωστάνε 185 δίς στις τράπεζες, όπως ξέρεις σε στεγαστικά και κάρτες.
    Τι να πάρεις λοιπόν από αυτούς; Τους τα έχουν πάρει ήδη οι τράπεζες.
    Το σύνολο των καταθέσεων σύμφωνα με την Βασιλεία ΙΙ που προβλέπει 8% ίδια κεφάλαια, πρέπει να είναι 275 δις, δηλαδή 90 δις, αν κάνεις την αφαίρεση καταθέσεων και χρεωστουμένων.
    Πόσο να φορολογήσεις τις καταθέσεις;
    Το επιτόκιο είναι 2% δηλαδή 5 δις το έτος.
    Πόσο να το φορολογήσεις; 20%, 25%;
    1 έως 1.25 δις δηλαδή.

    Τώρα αν μπορέσει να πιάσει τα χρωστούμενα από φοροδιαφυγή, τα οποία τα υπολογίζουν σε 30 δίς-τα γνωστά 30 δίς- κάτι μπορεί να βοηθήσει.

    Ομως το κλειδί είναι η ανάπτυξη. Επειγόντως.
    Υπάρχουν περιουσίες αναμφιβόλως αλλά σε ακίνητα.
    Οσον αφορά τους κατασκευαστές κατοικιών μη τους μπερδεύεις με τους μηχανικούς γενικά.
    Οι μηχανικοί είναι 100 χιλιάδες και οι κατασκευαστές δεν πρέπει να ξεπερνούν τους χίλιους και δεν είναι κατ'ανάγκη μηχανικοί. Κυρίως δεν είναι μηχανικοί.
    Ομως οι περισσότεροι είναι εγκλωβισμένοι στην κρίση στην οικοδομή. Τα 200 χιλάδες διαμερίσματα που είναι απούλητα είναι αξίας 60 δίς και μάλλον είναι εγκλωβισμένα εκεί τα κέρδη τους και θα τους τα πάρουν οι τράπεζες από τις οποίες έχουν δανειστεί.

    Προφανώς και είναι ένοχοι για εκτεταμένη φοροδιαφυγή και διαφθορά, αλλά ούκ αν λάβεις παρά του μή έχοντος ως γνωστόν και δεν νομίζω ότι έχουν πλέον.

    Οσον αφορά το τελευταίο μέρος του άρθρου και μένα με βρίσκει σύμφωνο και ίσως είναι ευκαιρία η κρίση να μας ξαναθυμίσει ότι υπάρχει και άλλη ζωή και είναι δίπλα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Είσαι σίγουρη Τάσπα γι'αυτά που γράφεις;
    Δηλαδή βάζει 100.000 και βγάζει 250.000;
    Εγώ μια φορά που το έψαξα, δεν κατέληξα ότι ήταν φρόνιμο να το αποτολμήσω.
    Η εκτίμησή μου ήταν ότι θα είχα κέρδη αν παρανομούσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κostiς
    Όπως το είπες, υπάρχει και άλλη ζωή δίπλα μας. Τουλάχιστον εγώ και κάποιοι φίλοι έτσι προσπαθούμε να ζούμε, όσο γίνεται. Αυτό προσπαθώ να πως και στους μαθητές μου.
    Τώρα χωρίς αμφιβολία το κλειδί είναι στην ντόπια παραγωγή, στη δημιουργία και στην ενθάρυνση και φορολογική βοήθεια εκ μέρους του κράτους. Δεν λέμε σκληρά φορολογικά μέτρα γενικώς. Υπάρχουν κατηγορίες, χρειάζεται πολιτική και όχι απλά μαθηματικά για να ορθοποδήσουμε. ΔΕν το βλέπω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΚΩΣΤΗ, επιτρεψε μου να σου πω πρωτα πως εχεις δικαιο.Πως δεν γινεται παρα να εισαι θυμωμενος.Το ιδιο συμβαινει και με μενα.
    -Για το ιδιο πραγμα συζηταμε!!!Ποιος σου ειπε πως μιλαμε για εντιμες καταστασεις.
    Και ειμαι απολυτα σιγουρη για ο,τι λεω.
    Τωρα ο ΛΕΟ, εχει δικιο.Ισως εισαι νεωτερος ,υπαρχουμε και μεις που φαγαμε τα παπουτσια στο πεζοδρομιο αντι τα βρακια στα εδρανα.Που καποιοι εχασαν Ακαδημαικες καριερες γιατι ειχαν φιλοτιμο και μπεσα.Δεν τους πηγαινε καποιοι να ειναι φυλακη κι αυτοι να χτιζουν καριερες!!!
    Κι ετσι συνεχισαν δεν εισεπραξαν ποτε μεταχρονολογημενες επιταγες!!
    Ξεχρεωνουν ακομη 25ετες στεγαστικο,κι ας ειχαν την δυνατοτα απο την θεση τους να εχουν τρια σπιτια.
    Αυτοι σημερα συνεχιζουν ν'αγωνιζονται με βασει το οραμα και τις αξιες τους και οχι με τα κελευσματα του καθε 'επαγγελματια'

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ για το κοπλιμέντο. Είμαι μόνο 53. Εχω φάει όλα τα πεζοδρόμια και όλα τα βρακιά στα έδρανα. εχω διώξει ευκαιρίες για ακαδημαικές καριέρες.
    Δηλαδή διαβάζοντας αυτά που γράφεις, νοιώθω ότι με ξέρεις καλά και μου κάνεις πλάκα.
    Στην ουσία τώρα.

    Οπως έχω ξαναγράψει, η κρίση αυτή δεν είναι μια "ποινική υπόθεση" , που έχει απαντήσεις "αστυνομικού χαρακτήρα".

    Την άποψή μου για τον χαρακτήρα της τον έχω γράψει.
    Είναι η κρίση του μοντέλου του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Είναι η κρίση των μεσαίων στρωμάτων που το γέννησαν μετά τον πόλεμο, με κεντρικά στοιχεία την μαζική παιδεία και την ευφυή σύλληψη του ελληνικού NEW DEAL την "αντιπαροχή".

    Για να βγούμε απ'αυτή την κρίση χρειάζονται πολύ περισσότερα πράγματα από τα χρήματα της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.
    Χρειάζεται ένα "νέο υπόδειγμα" που θα δόσει προοπτική απασχόλησης σε μια νέα μεσαία τάξη κατάλληλη να απορροφήσει την γενιά των 700 ευρώ, για να το πώ κωδικοποιημένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Κωστη,προφανως καποιους αλλους εννοουσα!!!χαιρομαι που ανηκεις σ'αυτους.
    Χωρα ομως που ενδιαφερεται μονο για την Αττικη οδο,και τις υπολοιπες δυο αδελφες,και φροντιζει να τις προικοδοτει ταυτοχρονα με το δικο μου υστερημα μονο αξια εκτιμησης δεν ειναι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια χαρά,

    Ήθελα μέρες τώρα να ρίξω μια ιδέα με αφορμή αυτό το σχόλιο του Γιώργου στο κείμενο του Κωστή, και όλο το ανέβαλλα για να το σκεφτώ καλύτερα. Αλλά επειδή δε βρίσκω το χρόνο, ρίχνω την ιδέα και θα επανέλθω:

    Μίλησε ο Γιώργος για οριζόντια δικτίωση και για ένα κοινό blog κάποιων ανθρώπων που θέλουν να δημιουργηθεί κάτι καινούριο στην ΑΑ. Η πρότασή μου είναι αντί για blog να δημιουργηθεί ένα wiki. Όπου θα συζητιούνται διάφορα θέματα της επικαιρότητας ή και πιο θεωρητικά, και θα μπορεί ο οποιοσδήποτε να μπαίνει και να προσθέτει πληροφορίες, συνδέσμους, απόψεις. Σαν να λέμε ότι έχουμε έναν καινούριο πολιτικό φορέα και θέλουμε να γράψουμε κάτι που θα ξεκινήσει ως μανιφέστο και θα εξελιχθεί σε πρόγραμμα, αλλά με «υψηλή τεχνοκρατική επάρκεια και τεχνοκρατική φαντασία» όπως έγραφε και ο Μοσχονάς. Εννοείται ότι ένα τέτοιο wiki πρέπει να έχει από πίσω μια συντακτική επιτροπή που θα ανοίγει ζητήματα, θα θέτει ερωτήματα, θα κρίνει και θα αποφασίζει με βάση τη συζήτηση που θα γίνεται - δηλαδή θα είναι ρητά και ξεκάθαρα αντιδημοκρατικό ώστε να είναι αριστερό (συζητάμε αργότερα τι μπορεί να σημαίνει αυτό). Στο βαθμό, όμως, που η συντακτική επιτροπή θα αποκτήσει το σεβασμό της διαδικτυακής κοινότητας με τη σοβαρότητά της, μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τις γνώσεις ενός ευρύτερου ανθρώπινου δυναμικού, όχι απαραίτητα «αριστερού», να έρθουμε σε διάλογο με ένα ευρύτερο κοινό και να δημιουργήσουμε ταυτόχρονα μία πολύτιμη βιβλιοθήκη πολιτικών και τεχνικών γνώσεων, δηλαδή με έναν σμπάρο πολλά τρυγόνια.

    Προφανώς, υπάρχουν πολλές ασάφειες σε αυτό που προτείνω, αλλά έχω την αίσθηση ότι αν το συζητήσουμε κάτι μπορεί να βγει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Το απόλυτο άσυλο της δημόσιας ζωής είναι η στατιστική υπηρεσία.
    Όταν την επισκέφθηκα περπατούσα στα νύχια μην τους ξυπνήσω.
    Θεωρώ πως στην πραγματικότητα είναι η καρδιά της οικονομίας.
    Δουλειά της είναι να μπορούν όλοι να πάρουν στοιχεία γιά όλες τις δραστηριότητες της οικονομίας.
    Ως γνωστό όμως το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να δίνουν νούμερα πλασματικά και γιά πολλά άλλα να σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. Υπ' όψιν ότι όλοι αυτοί πληρώνονται κανονικά.
    Κωστή αναφέρεσαι στην οικοδομή και τα παραξενά της.
    Απλά σου επισημαίνω πως οι κατασκευαστικές και εργοληπτικές εταιρείες γιά τα δημόσια έργα είναι η ατμομηχανή γιά το ξέπλυμα βρώμικου και ειδικά πολιτικού χρήματος.
    Η πιθανή ανάκαμψη της οικονομίας έχει προοπτική μόνο στον τουρισμό και στην παραγωγή προϊόντων ευρείας κατανάλωσης.
    Από τα κρέατα που καταναλώνουμε το 90% προέρχεται από Γαλλία. Ολλανδία, Γερμανία.
    Γιά την γεωργία όλα είναι εισαγωγής - σπόροι, φυτοφάρμακα, λιπάσματα -.
    Βιοτεχνίες ρούχων, υποδημάτων κλείνουν η μία μετά την άλλη.
    Το ισοζύγιο εισαγωγών - εξαγωγών δείχνει πως εάν δεν γίνει κάτι άμεσα το μαγαζί ΕΛΛΑΝΤΑ πρέπει να εισάγει και ένα μεγάλο λουκέτο.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν νομίζω, Kosti, να λέει ο Ματσαγγάνης, ότι υπάρχουν λεφτά,
    Εννοείς οτι συνάγεται, από όσα αναφέρει, μάλλον.
    Επειδή είχα παραβρεθεί στην εκδήλωση που είχε πραγματοποιθεί για την ΟΙΚΟΝΟΜΊΑ.
    Ήταν σαφής. Δεν υπάρχουν, χρήματα.
    Αλλά κι'αν ακόμη, ξεχρεωνόμασταν, αίφνης, τότε, σε ένα μήνα θα είχαμε πάλι χρεοκοπήσει.
    Αυτό είπαν, τότε, και ο Μάνος και ο Ζουναλής και ο Σταθάκης.

    "Κάποια στιγμή η κερδοσκοπική πίεση στην οικονομία θα υποχωρήσει. Όμως, δεν θα έχει περάσει η κρίση όταν συμβεί αυτό. Αντίθετα, τότε θα έλθει στην επιφάνεια η μονιμότερη αιτία της, η ουσία της παθογένειας που παράγει ελλείμματα."( Ματσαγγάνης)

    Η δική μου, άποψη;
    Την έχω εκφράσει κατ'επανάληψη.

    Μοχλός, είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι η λειτουργία της γημόσιας διοίκησης και ο δημόσιος τομέας.
    Αυτό συμβαίνει, παντού.
    Έως και στις χώρες του καπιταλισμού.

    Αν ο δημόσιος τομέα που λειτουργεί, ως βραχίονας της κάθε κυβέρνησης, για να έχει πελατειακές σχέσεις και να εξυπερετεί άνομα συμφέροντα, σε άμεση εξάρτηση με τον ιδιωτικό κρατικοδίαιτο τομέα, τότε έχουμε, τα εξής φαινόμενα.

    1) Σπατάλες
    2) Αδυναμία είσοπραξης φόρων
    3) Μηδενική ανάπτυξη.

    Αυτοί είναι οι τρείς πυλώνες που καλείται να λειτουργήσει και να αποδώσει η δημόσια διοίκηση, σ' ένα κράτος.

    Σωστά λοιπόν, αναφέρει ο Ματσαγγάνης, μεταξύ άλλων,

    "στην κατά συρροή παραβίαση του εργατικού δικαίου, στην περιφρόνηση των φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, στην κατασπατάληση των φυσικών πόρων.
    Πρόκειται για ένα παραγωγικό μοντέλο «φτηνής ανάπτυξης», το οποίο έχει προ πολλού εξαντλήσει την όποια δυναμική του"

    Ποιά είναι η πρόταση της αριστεράς, για τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται;

    Να κρατικοποιηθούν τα πάντα;
    Αυτό δεν μπαίνει στο δικό μου πλαίσιο για συζήτηση,.
    Το θεωρώ, έως αστείο..μην πω τίποτα, άλλο

    Υποστηρίζω, κάποιες απόψεις στο ποστ μου, σήμερα.

    Η αριστερά, κάνει την πάπια, γιατί έχει μπλέξει τα μπούτια της με συγκρουόμενα συμφέροντα που τα στηρίζει άκριτα και συγκυριακά.

    Ο Φώτης Κουβέλης, (επιμένω) έχει θέσει το ζήτημα στην σωστή του βάση.

    Διαφάνεια, καταπολέμηση της διαφθοράς, θέσπιση αξιόπιστων θεσμικών μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου.

    Στην ομιλία του, στη βουλή, επί του προυπολογιασμού, ήταν επί του θέματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. 1)
    Πρωταρχική ανάγκη η καθιέρωση θεσμών διαφάνειας

    Σύμφωνα με τα στοιχεία έκθεσης για τη διαφθορά που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», η Ελλάδα βαθμολογείται με 3.8 βαθμούς και κατατάσσεται μεταξύ 180 χωρών στην 71η θέση του σχετικού πίνακα.

    Η μέτρηση βασίστηκε σε έξι διαφορετικές έρευνες-μελέτες και έλαβε υπόψη της στοιχεία του 2008 και του 2009.

    Η χώρα μας σημειώνει μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις στη βαθμολογία του πίνακα, υποχωρώντας στην τελευταία θέση της Ευρώπης των 27 μαζί με τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την ΠΓΔΜ.

    Άλλες πρόσφατες έρευνες για τη διαφθορά αναφέρουν ότι το 22% των ελλήνων πολιτών δηλώνουν ότι υπήρξαν μάρτυρες απόπειρας χρηματισμού στη εφορία..

    ...Στις δωροδοκίες, η χώρα μας κατατάσσεται δεύτερη στον πίνακα με ποσοστό 18%.

    Η συναλλαγή και η αδιαφάνεια έχουν καταστεί δομικά στοιχεία του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του.

    Η διαφθορά αποδυναμώνει το κράτος Δικαίου, την εμπιστοσύνη στη Δημοκρατία και υπονομεύει την κοινωνική συνοχή.

    Με δεδομένο ότι η εμπέδωση και θωράκιση της διαφάνειας είναι πρωτίστως πολιτικό ζήτημα και πρωταρχικό αίτημα της κοινωνίας,

    ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:

    Ποια άμεσα μέτρα προτίθεται να λάβει για τη διαμόρφωση μιας πολυεπίπεδης πολιτικής, με προτεραιότητα την καθιέρωση θεσμών διαφάνειας και ανάπτυξης του κοινωνικού ελέγχου στη λειτουργία του κράτους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ομιλία επί του προυπολογισμού

    [ ]Αναφέρομαι στην παθογένεια του ελληνικού κράτους,την διαφθορά,

    Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας.


    Ένα φαινόμενο που έχει καταστεί δομικό στοιχείο του πολιτικού συστήματος και των μηχανισμών του.

    Η αδιαφάνεια και η συναλλαγή έχουν εμποτίσει κάθε πτυχή της κοινωνικής δραστηριότητας, έχουν προσλάβει εγγενή χαρακτηριστικά αυτονόητων συμπεριφορών της καθημερινότητας. Η γενικευμένη αυτή διάβρωση και η οιονεί αποδοχή ή και απλώς η αποδοχή της αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά θεσμικών, πολιτικών, κοινωνικών οργάνων και φορέων. Το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης με τις συγκεκριμένες δομές του αδυνατεί να εξυπηρετήσει τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη της ελληνικής κοινωνίας.

    Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

    οφείλουμε να συμφωνήσουμε ότι η διαφθορά υπονομεύει και ρευστοποιεί την πολιτική, καθιστώντας την ευάλωτη σε χειραγωγήσεις και κηδεμονίες διαφόρων κέντρων και τραυματίζοντας την κοινωνική συνοχή.[ ]

    [] Η αντιμετώπιση της διαπλοκής
    δεν είναι θέμα ηθικό, ηθικολογικό
    ούτε είναι υπόθεση αδιάφθορων και καταγγελιών.

    Η διαφθορά και η αδιαφάνεια αποτελούν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό μέγεθος και η αντιμετώπισή τους πρέπει να προχωρήσει με ρήξεις, τομές και συγκρούσεις.


    Η αντιμετώπιση της σοβαρής δημοσιονομικής κρίσης της χώρας δεν μπορεί να επιτευχθεί:

    - με τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων,
    - των φοροαπαλλαγών του κεφαλαίου,
    - την ανοχή στη φοροδιαφυγή,
    - και την υπόθαλψη του παρασιτικού πλουτισμού
    ...από τα χρήματα του δημοσίου.[]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Και καταλήγει...

    [ ]Αναβάθμιση της δημοκρατίαςκαι την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς όσο και στους μηχανισμούς της εκτελεστικής εξουσίας.


    Ο τόπος χρειάζεται επειγόντως, μεγάλες, πολύ μεγάλες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομική και κοινωνική ζωή, στην διοίκηση και το περιβάλλον, στο πολιτικό σύστημα και την χρηστή διαχείριση των δημοσίων πόρων και του δημόσιου γενικότερα αγαθού.

    Δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για αναμονή ούτε και για ελάχιστη ανοχή. Είναι απαραίτητη κατά τη δική μας άποψη η εφαρμογή μιας πολυεπίπεδης στρατηγικής με τελικό στόχο την αναβάθμιση της δημοκρατίας και την ανάπτυξη του κοινωνικού ελέγχου, τόσο στους μηχανισμούς της αγοράς, όσο και στους μηχανισμούς της εκάστοτε εκτελεστικής εξουσίας.

    Ο προϋπολογισμός που κατέθεσε η κυβέρνηση δεν απαντά στα προβλήματα που βιώνει η κοινωνία..[ ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ερώτηση δική μου..

    Γιατί, αμέσως μετά την ψήφιση του προυπολογισμού, έκαναν δηλώσεις..
    Οι κ.κ.
    Αλέκα Παπαρήγα
    Α. Τσίπρας
    Π. Λαφαζάνης

    Τονίζοντας, ότι το οικονομικό πρόβλημα δεν οφείλεται στην διαφθορά;

    Για να θυμηθούμε τον καπιταλισμό και μην τυχόν ξεχαστούμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Σπίθα έχεις με μία έννοια δίκιο.
    Ξαναδιάβασα το κείμενο του Ματσαγγάνη και το αρχικό δικό μου και με βρίσκω ΑΔΙΚΟ, επειδή δεν κυριολεκτώ την ουσιαστικώτερη διαφωνία μου.
    Θα εξηγήσω γιατί μου φάνηκε ότι στο βάθος βάθος πιστεύει ότι υπάρχει λύση και παρακαλώ να μου πείτε αν κάνω λάθος.
    Ο Ματσαγγάνης είναι σαφής. Η λύση βρίσκεται σε μια πιό "χαμηλή ισορροπία",σε μια ισορροπία αναγκαίας και σκληρής λιτότητας, που προυποθέτει άλλο καταναλωτικό πρότυπο, άλλο τρόπο ζωής.
    Προσωπικά αντιδρώ σ'αυτή την πρόταση όχι επειδή δεν την βλέπω λογική, αλλά επειδή αυτό γίνεται ήδη στο μεγαλύτερο μέρος των χαμηλών εισοδημάτων.
    Ζηλεύω κάθε φορά που πάω στην Θεσ/νίκη, από τον τρόπο ζωής των φίλων μου.
    Ανθρωποι που είναι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης με πολύ μικρότερα από μένα εισοδήματα, ζούνε με τον τρόπο που προτείνει ο Ματσαγγάνης και πραγματικά περνάνε πολύ καλύτερα από μένα, τους ζηλεύω.
    Ομως αυτοί οι άνθρωποι ζούνε οριακά. Αν συμπιέσει κανείς περισσότερο το εισόδημά τους, φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρουν.
    Υπάρχουν πλέον υποχρεώσεις ανελαστικές που δεν μπορούν να ενταχθούν σε μια τέτοια διαχείριση.
    Δάνειο για αυτοκίνητο ή για σπίτι, δίδακτρα των παιδιών που σπουδάζουν φυσικό αέριο για θέρμανση, ΔΕΗ κλπ.
    Σκέψου τώρα τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.

    Εν πάσει περιπτώσει η διαφωνία μου βρίσκεται στο ότι η Αριστερά δεν μπορεί να προτείνει γενικά "υπομονή", αλλά πρέπει να βρίσκει θεσμούς που θα κάνουν δυνατή την "υπομονή" με την προαγωγή ενός άλλου μοντέλου ζωής, πιό κοινωνικού η πρότασή μου είναι γνωστή.

    Οπως διαφώνησα με την άποψη Βεργόπουλου που οδήγησε τον Τσίπρα να δηλώνει ότι δεν υπάρχει κρίση και όλα είναι μια νέα συνομοσία καλά σχεδιασμένη, έτσι διαφωνώ και με τις απόψεις στην ΑΑ που συνηγορούν στην αντιμετώπιση της κρίσης με λογικές "άλλου τρόπου ζωής" από αυτόν της ΕΕ, χωρίς να γίνεται συγκεκριμένη, διότι έτσι μπορεί να φανεί και σαν "αφήστε τους στην μοίρα τους". Είναι ένας άλλος ευρωσκεπτικισμός κατά την γνώμη μου, μια άλλη μορφή εθνικού προστετευτισμού, ιδεολογική και προσωπικά δεν πιστεύω σε αυτά.
    Αντίθετα επιμένω ότι η Αριστερά ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να βγάλει την χώρα από την κρίση με μια άλλη πρόταση, που δεν θα χρειάζεται χρήματα που δεν τα έχουμε και γι'αυτό αναφέρω συχνά την εκπληκτική διέξοδο που του προέκυψε ή ανακάλυψε ο Καραμανλής το 60 με την αντιπαροχή. Με αλλαγή δηλαδή των στοιχείων που συγκροτούν την έννοια της ιδιοκτησίας.
    Ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει ένας νέος θεσμός για να προκύψει ρευστότητα και εργασία.
    Ρίχνω μια ιδέα. Ξέρετε ας πούμε ότι τα καφενεία δεν φορολογούνται και γι'αυτό οι τιμές είναι χαμηλές.
    Με την ευκαιρία της κρίσης θα μπορούσαν να δημιουργηθούν λαικά εστιατόρια σε κάθε γειτονιά, τα οποία δεν θα φορολογούνταν και θα είχαν ένα μικρό μενού με τρόφιμα που θα τα προμηθεύονταν από συναιτερισμούς χωρίς την παρεμβολή μεσαζόντων. Λαικά εστιατόρια, όπως οι λαικές αγορές.
    Στην Στοκχόλμη, αυτό το λαικό γεύμα το παρέχουν το μεσημέρι όλα τα εστιατόρια σε περιορισμένο μενού, όπου οι τιμές είναι χαμηλώτερες από το ένα τρίτο των κανονικών.
    Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα στοιχείο της ίδρυσης του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, ας πούμε και θα αποφόρτιζε την πίεση της Λιτότητας.

    Γενικά Σπίθα, μου φταίει το ότι η ΑΑ, δεν ψάχνετε για να δεί τι μπορεί να προτείνει "θεσμικά" ώστε να οδηγήσει την χώρα με το λιγώτερο "αίμα" έξω από την κρίση και να ανακουφίσει την πίεση από μια ζωή που δεν έχει λογικές κοινωνικής συμβίωσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Και για να γίνω πιό συγκεκριμένος στο τι "εναλλακτικό" ψάχνω σε σχέση με την "ιδιοκτησία", θα σας αναφέρω μια ιδέα.

    Εντάξει , το περίσευμα θέλεις να το καταθέσεις σε κάποια τράπεζα και αυτή το επενδύει στην συνέχεια σε δάνεια στις επιχειρήσεις.
    Θα μπορούσε το κράτος να διεκδικήσει την χρήση των καταθέσεων για κάποιο χρονικό διάστημα και στην συνέχεια να τις απελευθερώσει με τους τόκους που θα τους έδινε και η τράπεζα.
    Εν τω μεταξύ θα μπορούσε να διοχετεύσει αυτά τα χρήματα για την τόνωση της ρευστότητας.

    Εντάξει έχεις το δικαίωμα στην ιδιοκτησία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να κάνεις χρήση τους για κάποιο διάστημα.

    Αυτού του τύπου οι θεσμοί μπορεί να μπορούν να μας δόσουν ένα εργαλείο για την διαχείριση της κρίσης.
    Εχουν μια αίσθηση "κοινονικοποίησης" κάποιων στοιχείων του κέρδους.

    Τα οφέλη είναι προφανή πιστεύω αφού μπορούν να μας βοηθήσουν να μην πιεζόμαστε στον διεθνή δανεισμό, όσο νομίζουν οι παίκτες των διεθνών αγορών. Μοιάζει αυτό με τα εσωτερικά ομόλογα, αλλά είναι ένας συμβιβασμός με την συνέπειά του που είναι η αφαίρεση ρευστότητας από τις τράπεζες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. @ kosti

    Δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποια βασική διαφωνία.

    Ερμηνευτικά σχόλια έγιναν, για να προχωρήσει η συζήτηση.

    Δεν διαφωνώ, καθόλου, σ'αυτά που λες.

    Είμαι αρκετά επηρεασμένος, το ομολογώ, από την συζήτηση, που προανέφερα.

    Κατά την γνώμη μου και χωρίς να έχω την δυνατότητα, να ερμηνεύσω, απόλυτα, τον Μάνο τον Ματσαγγάνη, και του άλλους ομιλητές, στο σύνολο τους...
    ανέφερα,
    ότι προσπάθησαν να απομακρυνθούν από ένα στείρο καταγγελτικό λόγο που διακρίνει την αριστερά και να μιλήσουν με όρους οικονομίας και όχι μόνο.

    Δηλαδή τι παράγουμε- τι καταναλώνουμε
    Παραδείγματα, σε σχέση με άλλες χώρες.
    Και βασικά τις στρεβλώσεις του ασφαλιστικού συστήματος που σε πιάνει τρέλα, αν τα βάλεις κάτω..

    Δεν υπάρχουν αναλογιστικές μελέτες.!
    Έχουν αντιστραφεί οι όροι εργαζομένων με συνταξιούχους.
    Άλλα απαράδεκτα..
    Το κράτος το υπουργείο εθνικής αμύνης χρωστά στο ΙΚΑ 10 δις ευρώ.!!

    Δηλαδή η κατάσταση δεν μαζεύεται από πουθενά και στο τέλος θα την πληρώσει αυτός του πληρώνει!

    Να αλλάξουν τα πράγματα, θεωρήθηκε αδύνατη, διότι είμαστε ανίκανοι να αλλάξουμε τα πάντα και να μπορεί να εξορθολογιστεί αυτή η τελείως αδιανοήτη μπαχαλοκατάσταση.

    Γι'αυτό κατέθεσε κάποιες λύσεις..προς διευρεύνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σπίθα,το θέμα είναι επείγον και σοβαρό και με απασχολεί συνυπολογίζοντας και τι είναι αυτό που χρειάζονται οι θέσεις της Πτέρυγας, ώστε να γίνουν ηγεμονικές στο δρόμο προς το συνέδριο του ΣΥΝ.
    Πίστευα και πιστεύω ότι μπορεί να κερδηθεί το συνέδριο, πολύ περισσότερο τώρα που βλέπω τις ανοησίες της προβληματικής Τσίπρα.

    Η Πτέρυγα, μέσα σ'αυτή την κόλαση με θέσεις Λαφαζάνη που καλούν σε αντιΕΕ κατεύθυνση και Τσίπρα που λέει ότι δεν υπάρχει θέμα κρίσης, την επομένη της διεθνούς παρέμβασης Παπανδρέου - μόλις σιγουρεύτηκε ότι κάτι θετικό προέκυψε, το οποίο αρνείται να παραδεχτεί με απολύτως τοιχοδιωκτικό τρόπο-, έχει αν το θελήσει όλες τις δυνατότητες να ηγεμονεύσει.
    Αρκεί να το τολμήσει και να οπλίσει τις θέσεις της με προτάσεις θεσμικού χαρακτήρα που θα περιγράφουν και τις ταξικές αναφορές και συμμαχίες που μπορούν να αναλάβουν την έξοδο από την κρίση.
    Δεν είμαστε καλοί ή κακοί δημοσιογράφοι για να περιγράφουμε απλά τα πράγματα. Είμαστε η Αριστερά που μπορεί να δόσει κουράγια στην χώρα για να οργανώσει το μέλλον της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Συνεχίζω...

    Από εκεί και μετά, είναι απαραίτητο να γίνουν προτάσεις, όπως π,χ. αυτές που προτείνεις.

    Αλλά αυτό είναιτο αντικείμενο μιας πολιτικής στρατηγικής.

    Βεβαίως και δεν αποδέχομαι τα μέτρα.
    Έχεις δίκιο.

    Αλλά είναι πολιτική στρατηγική αυτό που παρουσίασε ο Δραγασάκης (ΣΥΝ- ΣΥΡΙΖΑ) σε 400 σελίδες;

    Κατάλαβες, εσύ κάτι συγκεκριμένο;
    Η στρατηγική πολιτική θέλει 10 σελίδες.
    Και είναι αρκετές.

    Τα εξειδικευμένα, ζητήματα θέλουν ανάλυση και συγκεκριμένες προτάσεις.

    Υγεία: νόμοι, τρόποι διαχείρισης των κονδυλίων.

    Πράσινη ανάπτυξη:
    Αφηρημένη έννοια. Πόσο πρέπει να φτάσει η αιολική ενέργεια; Ποιά η δική μας πρόταση;
    Πόση δυνατότητα έχει το σύστημα;
    Που είναι οι απόψεις;

    Εργασία:
    Τι θα πει να φτιαχτούν θέσεις εργασίας;
    Δεν το καταλαβαίνω.

    Χρειάζεται να εντοπίσουμε τα αίτια και να τα διορθώσουμε.
    Εδώ κλείνουμε τα μάτια.

    Ο Σάββας Ρομπόλης έχει αναφερθεί, σ'αυτά τα εργασιακά.

    Οι συνθήκες εργασίας και η διαφάνεια απαιτούν εφαρμογή του εργατικού δίκαιου, ώστε να γίνει παραγωγικό και αναπτυξιακό.

    Δεν είναι θέμα ηθικής.
    Είναι πολτικό οικονομικό ζήτημα που αφορά στο δημόσιο συμφέρον και στην υπεράσπιση του δημόσιου πλούτου.

    Εν κατακλείδι, αλλαγή νοοτροπίας και καινοτόμες προτάσεις.

    @ Εν κατακλείδι,kosti,
    δεν νομίζω, να λέμε κάτι διαφορετικό.

    Όχι τα ίδια και τα ίδια και τα κλισέ τα τετριμμένα.

    Αυτό δεν λέμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. και λέμε και γράφουμε την ίδια στιγμή Σπίθα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο Δραγασάκης γιατί κάνει προτάσεις για την έξοδο από την κρίση, αφού κατά τον Τσίπρα είναι μια μεγάλη συνομωσία;
    Μας δουλεύουνε;
    Ή το ένα ισχύει ή το άλλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Έπεσε το σχόλιο μου, πριν δω το δικό σου.

    Ναι συμφωνώ, Kosti.

    Νομίζω, ότι αυτό που κατέθεσε,- δεν ξέρω να τόδες ή διαφωνείς- σαν πλατφόρμα για το συνέδριο είναι αρκετά καλό.

    Προσωπικά, δεν έχω ξαναδεί να γίνεται μια παρόμοια σοβαρή πολιτική πρόταση, όπως αυτή.
    Είναι ρεαλιστική και μιλά με πολύ συγκεκριμένο τρόπο για όλα τα θέματα.

    Μέχρι και ανάλυση για την ενέργεια, έχει!

    Χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια και αποφαστικότητα, λες;

    Δεν θα διαφωνήσουμε, βέβαια.
    Ωποσδήποτε, τα βήματα να επιταχυνθουν και να είναι πολύ πιο αποφαστικά.
    Να μην ακολουθεί, αλλά να πάρει μεγάλες πρωτοβουλίες, αλλιώς...

    Συμφωνώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Γράφουμε, ταυτόχρονα, αλλά παρδόξως, δεν χαλάει η εξέλιξη της συζήτησης:)

    Έίχα, ξαναπεί, για τον Γιάννη Δραγασάκη, σ'αυτό το μπλογκ..

    Τον θυμάμαι τι έλεγε από το 1985...

    Καμία σχέση.
    Τα τελευταία δύο -τρία χρόνια με έχει εκπλήξει, αρνητικά. Δεν μπορώ να το εξηγήσω..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Ισως να έπρεπε να φτιάξουμε αυτό το WIKI που προτείνει ο Πολυβώτης και συμφωνώ, με θέμα τις Θέσεις της Πτέρυγας για το συνέδριο, ας πούμε , σ'αυτή την περίοδο.
    Και για να το πως καλύτερα το ΔΙΚΤΥΟ ΠΟΛΙΤΩΝ που προτείνει ο Γιώργος να συζητάει στο WIKI τις θέσεις της Πτέρυγας για αρχή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Εναλλακτικά θα μπορούσε ο Γιώργος να ανοίξει ένα θυγατρικό μπλόγκ. Η μικρή Αριστερή Στρουθοκάμηλος ας πούμε για τις θέσεις, όπου οι αναρτήσεις να είναι οι παράγραφοι του κειμένου και να ανοίξει διάλογος από κάτω, με διαφωνίες ή διαφορετικές διατυπώσεις.
    Σαν το opengov, ας πούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Πολύ καλή ιδέα και σίγουρα, αναγκαία.
    Εμπλουτισμό χρειαζόμαστε και ανοίγματα..

    Μα τόχουμε ξεκαθαρίσει με τον Γιώργο, το θέμα, αυτό.

    Δεν ερχόμαστε εδώ, με παγιωμένες θέσεις.

    Ούτε το τι υποστηρίζουμε, σαν βάση πολιτικής εκίνησης, μας εμποδίζει να καταθέτουμε ελεύθερα, νέες σκέψεις.

    Κάργα, αντιδογματικός και φουλ υπερ απόψεων που με προβληματίζουν, kosti.

    Δεν μπορώ τα στερεότυπα και τα κλισέ. Θέλω να μαθαίνω, να πλουτίζω και όχι να αναμασάω..

    Αέρα να αναπνεύσουμε.
    Η κλεισούρα και η περιχαράκωση, κάνει κακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Καλησπέρα φιλότιμοι σύντροφοι.

    Από wiki δεν κατέχω - όποιος μπορεί ας το φτιάξει, συμφωνώ.

    Παράλληλα βέβαια είναι ενδιαφέρουσα η ιδέα του Κωστή για την μικρή στρουθοκάμηλο (θα πρέπει να ενεργοποιήσω την ανηψούλα μου...).

    Μήπως είναι ακόμα καλύτερα να φτιάξουμε ένα κοινό μπλογκ "ιδέες και θεωρία της νέας αριστεράς" πχ ή "ιδέες για μιαν αριστερή μεταρρύθμιση" με όλους σας διαχειριστές;

    Μπορώ να το φτιάξω άμεσα. Συμφωνείτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Ξεκίνα το μπλόγκ εσύ Γιώργο και όταν μάθουμε πως γίνεται ένα WIKI το μετατρέπουμε.
    Για τον τίτλο καλό είναι να μη χρησιμοποιούμε πολλούς, θα μπερδευτεί ο κόσμος.
    Καλύτερα "Ή Μικρή Αριστερή Στρουθοκάμηλος", νομίζω ή το "Λογική Αριστερά" που θα μου άρεσε εμένα και θα προκαλούσε πολλούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Παιδιά, δεν νομίζω πως χρειάζετι άλλο blog. το υπάρχον είναι μια χαρά.
    ή θα ακολουθήσουμε την λύση του πολυδώτη για το wiki, ή ένα φόρουμ με θεματικές συζητήσεις. ένα πολύ καλό εργαλείο είναι το smf αν επιλεγί αυτή η λύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. radical
    πως μπορεί να γίνει εδώ συζήτηση των θέσεων;
    Το εδώ με την έννοια της ΑΣ, το καταλαβαίνω, ώστε να υπάρχει σταθερή αναφορά, αλλά αν θέλουμε συζήτηση αναλυτική θέσεων, αυτό χρειάζεται τουλάχιστον ένα εξειδικευμένο μπλόγκ γι'αυτή την δουλειά, όπως η Μικρή Αριστερή Στρουθοκάμηλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ότι αποφασίσετε...
    Έγώ έχω μόνο πρακτικά προβλήματα.
    Ο Γιώργος, γνωρίζει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Κωστή ακριβώς για αυτό χρειάζεται ένα εργαλείο που να δομεί τις συζητήσεις θεματικά. Δεν είναι αυτή η δουλειά των ιστολογίων. όπως είπα πας ή στο wiki ή σε φόρουμ που σου δείνει επίσης την δυνατότητα της θεματικής δόμησης των συζητήσεων. Βέβαια απο εκεί και πέρα υπάρχουν άλλα προβλήματα εύκολης χρήσης κλπ. Για αυτό χρειάζονται γνώμες να καταλήξουμε στο καλύτερο. Αρχικά νομίζω πως το wiki μάλλον προσφέρεται καλύτερα ωσόσο εγώ πρότεινα την εναλλακτική λύση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Τί είναι το smf;
    Είναι εύκολο να δώ κάποιο, για να αποκτήσω γνώμη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Κωστή και λοιποιί φίλοι ρίξτε μια ματιά
    http://www.simplemachines.org/community/index.php?topic=100924.0
    Φυσικά δεν είναι το μόνο υπάρχουν πολλά παρόμοια εργαλεία.
    απλά μια γνώμη κατέθεσα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Κατάλαβα, το χρησιμοποιούν, αρκετοί..
    radical.

    Είναι μια πρόταση, καλή.

    Ο Γιώργος, τι λέει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU