Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Έκτακτη ολική επαναφορά


του Γεράσιμου Γεωργάτου*

Αποτελεί περίπου κανόνα ότι σε εποχές κρίσης, όπου το παλιό κλυδωνίζεται και το καινούριο δεν έχει ακόμα αναδυθεί, μορφοποιηθεί και συνειδητοποιηθεί, άτομα και κοινωνικές ομάδες αναζητούν καταφύγιο σε ότι τους είναι γνωστό και οικείο από το παρελθόν, αναζητώντας ασφάλεια μέσα σε ένα ασταθές και μεταβαλλόμενο περιβάλλον.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το φοβικό - αμυντικό σύνδρομο μεγάλου μέρους του πληθυσμού απέναντι στο μεταναστευτικό ρεύμα.

Ο κανόνας επιβεβαιώθηκε στο ακέραιο στην πρόσφατη σύνοδο της ΚΠΕ του ΣΥΝ, (13, 14/3/10), για τις θέσεις του 6ου και έκτακτου συνεδρίου, όπου η συζήτηση προσέλαβε και χαρακτηριστικά σεμιναρίου Μαρξισμού – Λενινισμού, κρίνοντας από τη συχνότητα των παραπομπών στους θεμελιωτές του επιστημονικού σοσιαλισμού και του εφαρμοσμένου κομμουνισμού και την εκτενή αναφορά του ενός των εισηγητών στο έργο του Βλαντιμήρ Ίλιτς Ουλιάνωφ, «Ιμπεριαλισμός, Ανώτατο Στάδιο του Καπιταλισμού».

Στα δύο κείμενα που κατατέθηκαν από αντίστοιχες πλευρές της πλειοψηφίας εγγράφεται και αντανακλάται σχεδόν όλο το παρωχημένο αριστερό συνταγολόγιο.
Στο ένα, το μικρότερο, με τρόπο πιο καθαρό και άμεσο, ενώ στο μεγαλύτερο, με αρκετές μετατοπίσεις και μεταμορφισμούς, απαιτώντας γι` αυτό προσεκτικότερη ανάγνωση και εξαιρώντας έξι σελίδες με δέκα συζητήσιμα σημεία για την οικονομική κρίση που μοιάζουν ξένο σώμα στο σύνολο των πενήντα δύο σελίδων.

Η θεωρία των σταδίων και του τελικού στόχου της αταξικής κοινωνίας και του σοσιαλιστικού παράδεισου έχει εδώ μετεγγραφεί ως «πρώτος, δεύτερος και τρίτος ορίζοντας» διεκδικήσεων και επάλληλων καθηκόντων που θα καταλήξουν σε «μια κοινωνία χωρίς κρίσεις»!

Το κλασσικό και αδιέξοδο δίπολο «Επανάσταση ή Μεταρρύθμιση» επανέρχεται, με την επανάσταση να έχει μετεγγραφεί ως «Ανατροπή» και τη μεταρρύθμιση να απορρίπτεται μαζί με τον κεϋνσιανισμό ως ανεπαρκής, αποσπασματική και επιμέρους στρατηγική μπροστά στην ανάγκη συνολικής ανατροπής του συστήματος, η υπέρβαση του οποίου με κάποιο μαγικό τρόπο θα αντιμετωπίσει επιτυχώς και τη σοβούσα οικολογική κρίση!

Η πρωτοπορία της εργατικής τάξης έχει υποκατασταθεί αδιαφοροποίητα από την πρωτοκαθεδρία των κινημάτων όπου χωρούν όλες οι κοινωνικές κατηγορίες και τάξεις και στα οποία «απευθύνονται πρωτίστως οι προτάσεις της Αριστεράς», ωσάν η κοινωνία να συγκροτείται μόνο από κινήματα!

Επιστρέφοντας στην ανδρεοπαπανδρεϊκή δεκαετία του 80 επαναφέρει την επικίνδυνη αντίληψη της αντίθεσης Βορρά – Νότου εντός Ε.Ε και αιτώντας αναθεώρηση της ΚΑΠ με «ριζική ανακατανομή πόρων υπέρ των μεσογειακών προϊόντων», παραπέμπει στα περίφημα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα (ΜΟΠ), αδιαφορώντας για τα αγροτικά προϊόντα και τους πληθυσμούς των εκτός Ε.Ε φτωχών χωρών σε συνθήκες ανοιχτών αγορών! Ευτυχώς, έχει παραληφθεί η αντίθεση Μητρόπολης – Περιφέρειας.

Το κλασικό ερώτημα «Επανάσταση σε μια ή σε περισσότερες ταυτόχρονα χώρες» το πληρώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την οποία το ένα κείμενο προτείνει ευθέως αποχώρηση ενώ το άλλο συνολική ανατροπή και «από τα κάτω» επανίδρυση!
Ίσως είναι και η πιο εμφανής, αλλά άνευ ουσίας διαφορά τους. Και στα δύο απουσιάζουν παντελώς οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και η ανάγκη πολιτικής παρέμβασης και μεταρρύθμισής τους στην κατεύθυνση της πολιτικής ολοκλήρωσης.

Ως προς το πολιτικό τοπίο και την πολιτική συμμαχιών εκτιμάται ότι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ θα διασπαστούν, οι Οικολόγοι – Πράσινοι θα εξαναγκαστούν να συμμαχήσουν με την Αριστερά και μαζί με την πέρα του ΣΥΡΙΖΑ ριζοσπαστική αριστερά (βλ. ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας (;) … «συγκροτείται ένα ριζοσπαστικό κοινωνικό ρεύμα με προοπτική να γίνει πλειοψηφικό»!
Πρόκειται για αποθέωση του υποκειμενισμού και του αριστερισμού σε συνδυασμό με τη φαντασίωση του τριτοπολικού κυβερνητισμού, τη στιγμή που κερδισμένος από την κρίση διαφαίνεται προσώρας δυστυχώς ο ΛΑΟΣ.

Χαρακτηριστικότερη παρελθοντική αγκύλωση αποτελούν οι προτάσεις για το κόμμα.
Πέρα από την υλοποίηση των αποφάσεων της 3ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης που μεταφράζεται σε ΣΥΡΙΖΑ παντού (δηλαδή ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πουθενά) και την πολύπαθη Αριστερή Προγραμματική Αντιπολίτευση που συνοδεύεται από τα επίθετα «μαχητική» και «συνολική» για να είναι αντισυστημική, παρατίθεται όλο το γνωστό ρεπερτόριο συκοφαντίας και λαϊκισμού για τις τάσεις, την εκπροσώπηση στα ΜΜΕ και την πολυγλωσσία, αλλά και για υπαρκτές λειτουργικές αδυναμίες, ως να μη φέρει καμιά ευθύνη επ` αυτού η ισχυρότατη πλειοψηφία και η γραμμή της προσαρμογής και της διάχυσης στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αμιγώς πολιτικά προβλήματα επιχειρείται να αντιμετωπιστούν με κομμουνιστικής νοοτροπίας οργανωτικά μέτρα.
Ο κώδικας δεοντολογίας, οι ρυθμίσεις, τα φίλτρα και οι έλεγχοι που προτείνονται παραπέμπουν ευθέως στον ασφυκτικό δημοκρατικό συγκεντρωτισμό προτάσσοντας ως αδήριτη ανάγκη την αποτελεσματικότητα σε σχέση με τη δημοκρατία και την ελευθερία.
Και αν ισχύει ότι το κόμμα αποτελεί τη μικρογραφία της επιθυμητής κοινωνίας, τότε τα συμπεράσματα είναι άκρως ανησυχητικά.

Και εδώ αναδεικνύεται ένα συνολικότερο ζήτημα.
Τα δύο κείμενα της πλειοψηφίας προτάσσοντας το ζήτημα του σοσιαλισμού και αδιαφορώντας για τους θεσμούς, θέτουν σε δεύτερη μοίρα το ζήτημα της δημοκρατίας.
Είναι όμως αυτή που περιστέλλεται διαρκώς και κινδυνεύει από έναν νεοφιλελευθερισμό του οποίου η διατήρηση της κυριαρχίας απαιτεί αύξοντα αυταρχισμό.
Συνεπώς η δημοκρατία, είτε με είτε χωρίς σοσιαλισμό, πρέπει να αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα και αυτοσκοπό για την Αριστερά, αλλιώς το πεδίο εκχωρείται στον αντίπαλο.
Εξάλλου, μπορεί ο Λένιν να κατέδειξε ότι ο Ιμπεριαλισμός αποτελεί το ανώτατο στάδιο του Καπιταλισμού, όμως η ιστορία και η πραγματικότητα απέδειξαν, μέσω Κίνας, ότι ανώτατο στάδιο του Κομμουνισμού είναι ο Νεοφιλελευθερισμός, όπερ η ήττα σε κάθε περίπτωση της δημοκρατίας.

Απέναντι στα δύο παρελθοντικής κοπής και αδιέξοδης προοπτικής κείμενα της πλειοψηφίας έχει κατατεθεί ένα τρίτο που αναζωογονεί την πολιτική ατζέντα και την οπτική της Αριστεράς για την Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο και μπορεί να συνοψιστεί στο τετράπτυχο Δημοκρατικός Σοσιαλισμός, Ευρωπαϊκός Προσανατολισμός, Περιβαλλοντική Προτεραιότητα, Μεταρρυθμιστική Στρατηγική.
Κυρίως όμως, με τις προσεγγίσεις και τις προτάσεις που καταθέτει, καλύπτει το πραγματικό πολιτικό κενό που αφήνει το ΠΑΣΟΚ μετατοπιζόμενο δεξιότερα εν μέσω κρίσης.
Εκεί βρίσκεται η ελπίδα για την αναγέννηση και την απογείωση της Αριστεράς και όχι στην ολική επαναφορά της εκεί από όπου προσπάθησε να απαγκιστρωθεί.
Εκεί ο χώρος παραμένει κατειλημμένος, περιχαρακωμένος, περιορισμένος και αγκυλωμένος.

*από τον ιστότοπο ananeotiki.gr

31 σχόλια:

  1. Παιδιά είναι πολύ καλό το άρθρο αλλά λυπηρή η πραγματικότητα. Με ποιους κάθεστε και συζητάτε για το αύριο. Με τους Κνίτες του χτες;
    Φίλοι θεατές έξοδος (exodus)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρωχήμενο και δογματικό το άρθρο,δεν είμαστε στην δεκαετία 70-80..
    τελικά υπάρχει και ο ανανεωτικός δογματισμός..καιείναι το ίδιο επικίνδυνος με τον άλλο γιατί δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει σήμερα...
    κρυφοπασόκοι οι αννεωτικοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Δεν έχω να πώ τίποτα παραπάνω. Συμφωνώ απολύτως με τον Ανώνυμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δ.Δανίκας
    Η Αριστερά λοιπόν.
    Η Κομμουνιστική.

    Που απαιτεί, εδώ και τώρα, την κρίση να την πληρώσουν η πλουτοκρατία και ο καπιταλισμός.

    Στ΄ αφτιά μου ακούγεται δίκαιο και σωστό. Ομως καθόλου ρεαλιστικό.

    Σαν να απαιτούν οι καπιταλιστές να απεμπολήσουν οι κομμουνιστές τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, τη δικτατορία του προλεταριάτου και τον μαρξισμό.
    Να αυτοαναιρεθούν, και το κόμμα τους ως δια μαγείας από αριστερό να μεταμορφωθεί σε Παπανδρέου και Καραμανλή. Παρανοϊκό.

    Αφού λοιπόν δεν γίνεται ποτέ των ποτών, γιατί επιμένουν και μονότονα αυτό ζητούν; Για να ξεσηκώσουν τον λαό.

    Ελα όμως που στην τελευταία δημοσκόπηση μετά βίας τσίμπησαν μια μονάδα δυσαρέσκειας για τα πρωτοφανή αντιλαϊκά μέτρα των πράσινων κυβερνητικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πράγμα που σημαίνει απλά και κατανοητά πως στη συντριπτική του πλειοψηφία ο ελληνικός εργαζόμενος λαός εξακολουθεί να βολεύεται και να πορεύεται με τον καπιταλισμό.
    Τόσο απλό. Θα μου πείτε είναι παραπλανημένος. Θα σας απαντήσω, είναι συνειδητά τοποθετημένος.

    Για πολλούς λόγους. Επειδή το σύστημα αντέχει ακόμη και αυτόν τον σεισμό.

    Επειδή η ατομική ελευθερία είναι αδιαπραγμάτευτη ακόμη και με δυσθεώρητο κόστος οικονομικό. Και επειδή ο υπαρκτός σοσιαλισμός γκρεμίστηκε από μόνος του και καθόλου δεν ανατράπηκε από κάποιους αμερικανόφιλους των Κεντρικών Επιτροπών.

    Γιατί αν μερικοί πράκτορες κατάφεραν να ανατρέψουν τον υπαρκτό σοσιαλισμό, τότε χάρτινος πύργος ο σοβιετικός μηχανισμός. Και γιατί ο κοσμάκης από παρατηρητής θα έπρεπε να είχε πάρει φαλάγγι ως την άκρη της γης όλους αυτούς που έβαλαν χέρι και κατέστρεψαν τις κατακτήσεις των σοσιαλιστικών λαών.

    Το εναλλακτικό, σοβιετικό, μοντέλο καθόλου μα καθόλου πειστικό.

    Γιατί η σοβιετική λαμογιά, διαπλοκή, διαφθορά και γραφειοκρατία απείρως τρισχειρότερες από οποιαδήποτε ελληνική απάτη και κλεψιά.

    Το συμπέρασμα γνωστό. Κάλλιο πέντε από καπιταλιστικό χέρι παρά δέκα πέτσινα από σοβιετικό καρτέρι!"

    (tanea.gr)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ......Οι πολιτικές εξελίξεις σχετικά με τη λήψη των οικονομικών μέτρων δείχνουν όλο και καθαρότερα την έκπτωση της δημοκρατίας και την στεγανότητα του κράτους έναντι του λαϊκού παράγοντα . Το ΠΑΣΟΚ παίρνει τις εκλογές της 4-10-09 με πλαίσιο τον νεοκεϋνσιανισμό και την απόκρουση των μέτρων Καραμανλή και μετά υιοθετεί πολύ σκληρότερα μέτρα στο όνομα της «εθνικής χρεωκοπίας» . Η λήψη των μέτρων επιβεβαιώνει ακόμη μια φορά με ένταση ότι δεν βρισκόμαστε στο έδαφος της κλασσικής αστικής δημοκρατίας και ιδίως αυτής των «τριάντα χρυσών ετών» (1945-1975) αλλά στο έδαφος της «Μεταδημοκρατίας» (Colin Crouch, ελληνική έκδοση Εκκρεμές 2006). . Σε αυτό το έδαφος όλα τα κυρίαρχα κόμματα έχουν με αποχρώσεις μια νεοφιλελεύθερη στρατηγική και αποκρούουν την συμπερίληψη του λαϊκού κοινωνικού στίγματος και των αναγκών του στην χάραξη της πολιτικής τους.

    Επίσης, αποθαρρύνουν την κοινωνική συμμετοχή και αποτελούν για άλλη μ ια φορά κόμματα μιας τεχνοκρατικής ελίτ με κορπορατίστικες μόνον και επιφανειακές συνδέσεις με τον κοινωνικό κορμό.

    Είναι εμφανής η ανησυχία όλων των παραγόντων της «υπόθεσης Μέτρα» να προλάβουν την εκδήλωση και τη δράση του λαϊκού παράγοντα και των κυριαρχούμενων τάξεων. Από την αγωνία του Πρωθυπουργού και τις υποσχέσεις και για «αναπτυξιακά μέτρα» , από την ιδεολογική τρομοκρατία της προσφυγής στον Μπαμπούλα –Δ.Ν.Τ. έως το άρθρο του Α.Παπαχελά στην «Καθημερινή» της Κυριακής 14-3-2010 για την επερχόμενη κοινωνική βία και την ανάγκη αυτή να ελεγχθεί προληπτικά, έως τις επιθέσεις του Πάγκαλου στον ΣΥΡΙΖΑ ότι εκτρέφει την βία και την αναρχία. Αυτό που φοβούνται οι ντόπιοι και ξένοι αστοί παράγοντες είναι όχι απλώς το ξέσπασμα της αγανάκτησης αλλά τη συνειδητοποίηση του τέλους της «θεσμικής λαϊκής κυριαρχίας» και , άρα, την ανάδυση του λαϊκού/κοινωνικού παράγοντα πρωτίστως στο αθέσμητο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού. . Φαινόμενα όπως «αριστεροί αμφισβητίες» του ΠΑΣΟΚ ή η ίδια η εκφορά ενός λαϊκιστικού λόγου από τον Α. Σαμαρά και την Ν.Δ. αποτελούν απόδειξη της αντίφασης , εν μέρει εκφράσεις αντιστάσεων αλλά και εν μέρει στρατηγικές αφομοίωσης και «εξημέρωσης» του κινδύνου του «εχθρού-λαού».



    Με αυτήν την έννοια, η υπόθεση «Μέτρα» , πέρα από την τομή που εισάγει στις ταξικές στρατηγικές από την Μεταπολίτευση και μετά και τα όρια που διαρρηγνύει, είναι και ενδεικτική των ισχυρών τάσεων καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού, ο οποίος ηγεμονεύει πια σε μεγάλο βαθμό υπό το άδειο κέλυφος μιας απολύτως κολοβής συνταγματικής και κοινοβουλευτικής έννομης τάξης.

    ————————————

    Δημήτρης Μπελαντής

    Μάρτιος 2010

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εάν γίνονταν δημοσκοπήσεις κ,Δανίκα το 1821 η' το 1789 ενδεχομένως να μη γίνονταν τίποτε τότε...ένα είναι σίγουρο όμως,πολλοί "ανανεωτικοι" είναι ήδη πασοκ...δηλαδή με τους πολλούς,επιτέλους θα δούν διψήφια ποσοστά και θα διοικήσουν όπως η Μαρία,ο Χρήστος,ο Μίμης κλπ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. [ ] Για να επιστρέψω στο κεντρικό ερώτημά σας,
    η αντιδιαστολή μεταξύ «προγραμματικής» ή «αντισυστημικής»/«δομικής» αντιπολίτευσης είναι εν μέρει ψευδής.

    Δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή αντιπολίτευση, δεξιά, κεντρώα, αριστερή ή αριστερίστικη, που δεν θα είναι προγραμματική, που δεν θα έχει μια ισχυρή προγραμματική διάσταση.

    Όσοι δεν το κατανοούν αυτό, κάνουν πολιτική με τους όρους μιας άλλης εποχής. Θα προσέθετα και κάτι άλλο.

    Η εύκολη αντιπολίτευση, η δημαγωγική, η μη δουλεμένη αντιπολίτευση, είναι ο κύριος τρόπος που άσκησαν και ασκούν πολιτική τα δύο μεγάλα κόμματα.

    Έχει σε μεγάλο βαθμό υιοθετηθεί και από την Αριστερά.

    Ωστόσο, και ειδικά, η «αντισυστημική» αντιπολίτευση, ως σχέδιο ριζικής φιλόδοξης αλλαγής, δεν μπορεί να στηριχθεί σε δεδομένες και δοκιμασμένες συνταγές πολιτικής. Ο «αντισυστημισμός», εάν εννοεί αυτό που υπόσχεται, χρειάζεται, ειδικά αυτός, να επεξεργαστεί νέα μοντέλα, να εφεύρει νέες προτάσεις πολιτικής. Χρειάζεται να είναι πιο επεξεργασμένος και, αν μου επιτρέπεται η διατύπωση, πιο τεχνοκρατικός και πιο μοντέρνος από τον «συστημισμό». Η άσκηση στην ευκολία και στο τετριμμένο είναι προπάντων κίνδυνος για τις «αντισυστημικές», όχι για τις «συστημικές» πολιτικές.

    Τώρα, εάν συχνά στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, τα αυτοοριζόμενα ως «αντισυστημικά» ρεύματα υποτιμούν τον προγραμματικό λόγο, αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι διαπερνώνται από μια κουλτούρα μόνιμης αντιπολίτευσης, από μια κουλτούρα διαμαρτυρίας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, περιθωρίου. Δεν υπάρχει ευθεία αιτιώδης σχέση ανάμεσα στον αντισυστημισμό και στην υποτίμηση των φιλόδοξων προγραμματικών επεξεργασιών.

    Υπάρχει όμως ευθεία αιτιακή σχέση ανάμεσα στην κουλτούρα διαμαρτυρίας και στην υποτίμηση των προγραμματικών επεξεργασιών.[ ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γεράσιμος Μοσχονάς

    [ ]Στην ουσία, η Αριστερά έχει να επιλέξει μεταξύ δύο κακών επιλογών: να δουλέψει εντός της ΕΕ, να υιοθετήσει έναν μακράς πνοής και μακρού χρόνου μεταρρυθμισμό, με περιορισμένες δυνατότητες να επιβάλλει την πολιτική της στον βραχύ και μέσο χρόνο. Ή να κάνει την αντι-ΕΕ επιλογή, με ακόμη λιγότερες δυνατότητες, κατά τη γνώμη μου, να αλλάξει το μοντέλο οικονομικής πολιτικής και με καμία σχεδόν ρεαλιστική δυνατότητα --αναφέρομαι στην Ευρώπη-- να προωθήσει τη μεγάλη αλλαγή ή την «επανάσταση».

    * Επανέρχεται επομένως --και με ποιους όρους-- η διάκριση μεταρρύθμιση ή επανάσταση;

    Στην πραγματικότητα, λόγω των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων καταναγκασμών, η παλαιά διάκριση μεταξύ ρεφορμισμού και επανάστασης έχει χάσει μέγα τμήμα του πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου που είχε ιστορικά.

    Και οι «αντισυστημικοί», αν είχαν την εξουσία σε μια χώρα ευρωπαϊκή (έστω, εκτός της ΕΕ), θα ακολουθούσαν μια πολιτική όχι πολύ διαφορετική από την αντίστοιχη των «ρεφορμιστών». Φυσικά οι διαφορές είναι μεγάλες, στους υποκειμενικούς στόχους, στην ιδεολογική συγκρότηση, στις προθέσεις, στην πολιτική τόλμη (κάτι που δεν πρέπει να υποτιμάται).

    Όχι όμως στις δυνατότητες άσκησης πραγματικής πολιτικής.

    Το ευρωπαϊκό σύστημα δυσχεραίνει σε βαθμό πρωτόγνωρο, συγκρινόμενο με τα πολιτικά συστήματα που παρήγαγε το έθνος-κράτος, τις πολιτικές προωθημένου μεταρρυθμισμού, και σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

    Έτσι, η πραγματική απόσταση, όχι η ρητορική, ανάμεσα στον μεταρρυθμισμό και τον αντισυστημισμό είναι σήμερα πολύ μικρότερη απʼ ό,τι στο παρελθόν.[ ]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτή τη χυδαία παπαριά με το φιλοπασοκ που τσαμπουνάτε σαν καραμέλα, δεν το βαρεθήκατε..;

    Έχετε την σφραγίδα στην τσέπη και δίνετε πασαπόρτια;

    Οι "ανοιχτόμυαλοι", οι "αριστεροί" και ως δώρα, φέρουν την ελευθερία του λόγου και την ανοικτή δημοκρατία...

    Σε ποιούς απυθύνεστε;
    Σε ποιά κοινωνικά μεγέθη;

    Θα πάρουμε φυσεκλίκια και θα ντυθούμε
    Αθανάσιος Διάκος;

    Έχουμε απελευθερωτικό αγώνα;

    Ανώνυμε, τι ψάχνεις και δεν βρίσκεις, ρε λέβέντη μου, από το 1821;


    Ο Δανίκας, ( που τσίμπησες) είναι γνωστό ότι δεν είναι υποστηρικτής της Ανανεωτικής Πτέρυγας...και αναφαίρετο δικαιώμα του, βέβαια..

    Αλλά σε ποιό απευθύνεσαι;

    Στον οπαδό της Δεξιάς;
    Στον ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ;

    ή στους ψηφοφόρους του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σπίθα φιλοπασόκε σε είδα κοντά στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, πήγες να πάρεις τη γραμμή ε;
    Ας σοβαρευτούμε, όσο μπορούμε και ας δούμε το κείμενο του ΓΓ. Τελικά υπάρχει ακόμα ΚΝΕ παλιά και ακαμαία, απλά με λίγο στρογγυλεμένη φρασεολογία. Ας είναι μπορεί να υπάρχει για να έχει πλάκα η κουβέντα.
    Πράγματα που δεν μου προκύπτουν:
    -Τα κινήματα μπορεί να υπάρχουν στο μυαλό του Αλαβάνου αλλά δεν τα βλέπω στο δρόμο. Απεργίες τζούφιες βλέπω με ΔΥ αποκλειστικά, σωματεία νούλα, συνδικάλες διεφθαρμένους και κάτι Συριζαίους που έχουν ακόμα κρεμασμένη την αφίσσα του Στάλιν και του Πολ-ποτ. Αν τώρα περιμένετε άρθρο 16 για να γινει μπαλαλάς και να σπάσει καμιά βιτρίνα, τότε αλλάζει, η επανάσταση είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
    - Τα μέτρα αν και είναι άδικα βρίσκουν αποδοχή, με σφιγμένα δόντια, γιατί ο κόσμος και βλέπει και ακούει και βιώνει, γιατί ζει και δουλεύει, ενώ ο Ρούντι ή ο Αλαβάνος ξεφυλίζουν εφημερίδες.
    - Αλήθεια άντε και έγινε ανατροπή. Ποιοι ηγούνται; Ποιοι θα κυβερνάνε; ποιοι θα σηκώνονται πρωί να πάνε στα κυβερνητικά πόστα; ποιοι μπορούν να μοιράσουν δυο γαιδάρων άχυρα; Οι άεργοι; ή οι παπαγάλοι του λενινισμού ή ποντικοί των γραφείων;

    Και απέναντι στον καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό, ποια δημοκρατία προτείνεται, μήπως η σοσιαλιστική του υπαρκτού ή εκείνη του κινέζικου νεοφιλελευθερισμού; Εκλογές θα γίνονται;
    Δυστυχώς δεν υπάρχουν απαντήσεις και αυτός είναι και ο λόγος που όλα αυτά λέγονται και γράφονται για να περνάει η ώρα και κάποιοι να δικαιολογούν το μισθο τους.
    Απ'ότι φαίνεται θα περιμένετε πολύ παιδιά. Και ευτυχώς, γιατί το έργο τόχουμε δει και δεν θέλουμε να το ξαναδούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Την ίδια στιγμή που η κρίση απλώνεται και βαθαίνει, εγκρίθηκε η κατασκευή ( ή η αγορά) δύο υποβρυχίων και κανείς δε λέει κουβέντα. Φοβάται η Αριστερά μην την πουν αντιπατριωτική;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Γεράσιμος τα λέει πολύ γλαφυρά και ωραία. Χωρίς αμφιβολία έτσι είναι η κατάσταση. Έχω όμως μιαν απορία:
    Άνθρωποι σαν τον Γεράσιμο, τι δουλειά έχουν στο ίδιο κόμμα με τους κνίτες;

    Βλέπω μιαν έλλειψη αποφασιστικότητας, μιαν αδράνεια, μιαν υποταγή στη μοίρα. Η κρίση καθορίζει το πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας για τα επόμενα χρόνια και δεν είναι ώρα για καραγκιοζιλίκια. Ποιος αλήθεια νοιάζεται πια για το τι κάνει ο Αλαβάνος και ποιες είναι οι διαφορές του με τον Λαφαζάνη ή τι λέει ο Τσίπρας με το αλαζονικό υφάκι του;

    Ένας ολόκληρος κόσμος δεν έχει πολιτική έκφραση...
    Σοσιαλιστές, οικολόγοι, ανανεωτικοί αριστεροί, προοδευτικοί ενεργοί πολίτες.
    Κι αντί να συγκροτήσουμε μιαν αριστερή πολιτική κι ένα προοδευτικό ρεύμα, ασχολούμαστε με τις παλινωδίες του μ-λ ρεύματος!

    Και καλά, το τοπίο είναι ρευστό, υπάρχει σύγχυση, αμφιβολίες, δυο άνθρωποι πέντε απόψεις. Αλλά οι εκπρόσωποί μας στην βουλή, που ψηφίστηκαν για τον μεταρρυθμισμό τους και δεσμεύονται απέναντι σε έναν κόσμο που τους στήριξε -παρά τον αλαζονικό Συριζα και τον εμφύλιο των συνιστωσών - τι κάνουν;

    Έχουν επιλέξει τον αναχωρητισμό;
    Ζουν με τις αναβολές;
    Φοβούνται την ρήξη με τον σταλινισμό και τον παρωχημένο αριστερισμό;
    Δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο τις θέσεις τους;

    Θέσεις έχουν αξιόλογες. Κοινοβουλευτική δύναμη αρκετή.
    Κοινωνική αριστερά δίπλα τους.
    Τι περιμένουν;
    Ως πότε θα συμμετέχουν στη φαρσοκωμωδία της "αριστερής στροφής" του Αλαβάνου, του Τσίπρα και των γεροσταλινικών του Συριζα;

    Μήπως περιμένουν να γίνει ο Συν εξωκοινοβουλευτικό κόμμα για να αντιδράσουν; Και τι θα τους μείνει τότε - τα αποκαΐδια μιας τελείως απαξιωμένης αριστεράς; Να τα κάνουν τι;

    Το συνέδριο θα αναβάλλεται και θα αναβάλλεται γιατί ο Λαφαζάνης προτιμά τον Αλαβάνο και δεν θέλει να πάρει ο μικρός το κόμμα. Στο μεταξύ το κόμμα δεν έχει ηγεσία και παραπαίει. Οι νεοπροεδρικοί ξερογλύφονται για καμιά θέση και στέργουν την ομάδα των νεοκομσομόλων. Ο Αλαβάνος χτυπάει όποτε θέλει με πρωτοβουλίες γιατί έχει ελεύθερα τα χέρια του και βάζει σφήνες όπου μπορεί και οι συνιστώσες ρουφάνε το χρήμα της επιχορήγησης και φαντασιώνονται ότι υπάρχουν.

    Δίπλα μια κοινωνία σε αμηχανία και οι αριστεροί χωρίς αριστερά. Έξοδος, εδώ και τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το θέμα είναι καθαρά ζήτημα πρωτοβουλιών:
    όποιος θα τις πάρει κερδίζει - όποιος περιμένει τις πρωτοβουλίες των άλλων... είναι χαμένος.

    Κρίμα για την ανανεωτική αριστερά - πολύ κρίμα...

    Στην πιο ευνοϊκή για αυτήν συγκυρία, κωφεύει και διστάζει - και η ευκαιρία μια φορά δίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Έρχονται οι στόκοι, να μιλήσουν για φιλοπασοκ, Leo.
    Τόσο κουτάβια, είναι.
    Σαχλαμάρες και χαζομάρες..που τις ακούω ..άντα χρόνια.

    Φταίω εγώ, που κάθομαι και μιλάω μαζί τους..

    Θα πάρουμε πρωτοβουλία βρε Γιώργο.
    To ζήτημα δεν είναι ο ΣΥΝ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, μόνο..

    Σε μια χαοτική κατάσταση, οι φωνές που ξέρουν, σιωπούν.

    Θυμίσου,Καφάβη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιώργο αν ήμασταν στην ΚΠΕ απότι φαίνεται θα μαζεύαμε υλικό για 100 αναρτήσεις. Η κατάσταση είναι χειρότερη από αυτή που υποψιαζόμουνα.
    Το βάθεμα ωστόσο της κρίσης θα φέρει εξελίξεις, εκτός κιαν το πράγμα είναι τελείως νεκρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Φοβερό το κείμενο του Νίκου Γεωργιάδη από την Athens Voice που ανέβασες Σπίθα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πολύ καλό, Γιώργο.

    Με τσίγκλησε...

    Λίγο "χρόνο" και θα πιάσω την άκρη.

    Την βάση της πρωτοβουλίας, εννοώ.
    Θέλω σημείο εκκίνησης.
    Τα δεδομένα, άλλαξαν.
    Τα βάζω στο πίσω μέρος του κεφαλιού και θα επιστρέψω με "ρότα"

    Δεν θα κάνω αναλύσεις για την κατάσταση που επικρατεί.

    Βρίσκουμε τον κενό χώρο που αφήνουν οι μετατοπίσεις που δημιούργησαν νέα στερεότυπα αλλά και ακάλυπτες θέσεις και τα λέμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σπίθα αυτή η εσωστρέφεια που έχεις τελευταία σου πάει.Γράφεις πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Και θα έλεγα και με τον Καβάφη και το χάος δίκιο έχεις.Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ευχαριστώ και ανταποδίδω:)

    Πες κι'άλλα, πες κι'άλλα, μ'αρέσουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Καλημέρα σας αγαπητοί μου κύριοι. Ως Κνίτες του χθες, που διαβάζουμε και κάτι σημερινό όμως σε συνθήκες πλήρους αποδιάρθρωσης του παγκόσμιου καπιταλισμού - και ιδιαίτερα του δικού μας του ιδιόμορφου ελληνικού πελατειακού καπιταλισμού - και... αριστεριστές του σήμερα έχω την τιμή να σας παρουσιάσω μια κριτική στην προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, στην οποία έχετε τσιμπήσει αγρίως. Γι' αυτό τα βάλατε με τους ταξιτζήδες και τους περιπτεράδες, του δημόσιους υπάλληλους, με ένα ύφος άκρατου ΠΑΣΟΚικού λαϊκισμού, και ξεχνάτε την Ολυμπιάδα, το χρηματιστήριο, τις μίζες και όλα τα άλλα που οι σοσιαλ(η)στές με τη Δεξιά διέπραξαν στην Ελλάδα, αλλά και όλα όσα διέπραξαν και την Ευρώπη αυτά τα δύο ρεύματα. Η ανάγκη σοσιαλιστικής ανατροπής επανέρχεται και δεν μπορείτε να τον εμποδίσετε. Το πολύ πολύ να βρεθούμε σε αντίθετα στρατόπεδα. Αν και η ζωή έχει πολλά γυρίσματα, αγαπητοί μου κύριοι.

    New York Times 15 M;arth 2010Q

    "Η Ελλάδα χρειάζεται γενναία χρηματοδότηση -ή οποία θα πρέπει να κινηθεί στα επίπεδα των 180 κι όχι των 20 δισ. ευρώ- από τους Ευρωπαίους εταίρους της για να μειώσει επειγόντως το χρέος της αλλιώς βαδίζει ολοταχώς προς την καταστροφή, προειδοποιεί ο Σάιμον Τζόνσον, τέως επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και νυν καθηγητής στο περίφημο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ).
    Σε άρθρο του που υπογράφουν από κοινού με τον επίσης επιφανή οικονομολόγο, Πήτερ Μπουν, στο «μπλογκ» των New York Times, Economix, ο κ. Τζόνσον υποστηρίζει ότι το χρέος της Ελλάδας αποτελεί την απόλυτη «φούσκα» και καταγγέλλει την πολιτική ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την ηγεσία του ΔΝΤ ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με εγκληματική ανευθυνότητα και με βασική προτεραιότητα το «ξελάσπωμα» των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών.
    Οι δυο «γκουρού» τονίζουν ότι το βάρος που έχει να σηκώσει η Ελλάδα στους ώμους της δεν έχει προηγούμενο. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγουν με βάση τα παρακάτω δεδομένα:
    • Ως το τέλος του 2011 το χρέος της χώρας θα έχει ανέλθει περίπου στο 150% του ΑΕΠ.
    • Σχεδόν το 80% αυτού του χρέους είναι στα χέρια ξένων, εκ των οποίων ένα μεγάλο ποσοστό είναι κάτοικοι της Γαλλίας και της Γερμανίας.
    • Για κάθε 1 ποσοστιαία μονάδα αύξησης στο επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας, η χώρα θα πρέπει να πληρώνει στους ξένους πιστωτές της 1,2% του ΑΕΠ της.
    Υπό αυτό το πρίσμα διερωτούνται: Τι θα γίνει αν το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδας φτάσει το 10%, ένα μέτριο ποσοστό για τη χώρα με την χειρότερη αναλογία εξωτερικού χρέους/ΑΕΠ στον κόσμο; Σε αυτήν την περίπτωση, λένε, η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει ετησίως στους πιστωτές της 12% του ΑΕΠ της, από τη στιγμή που θα επαναχρηματοδοτεί το σημερινό της χρέος δανειζόμενη με αυτά τα νέα επιτόκια (σχεδόν το ήμισυ του ελληνικού χρέους θα πρέπει να επαναχρηματοδοτηθεί με ένα επιτόκια μέσα σε 3 χρόνια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η συνέχεια εδώ:
    "Αυτό τονίζουν οι κ. Τζόνσον και Μπουν, είναι όχι μόνο αδύνατο αλλά και ανήκουστο για οποιαδήποτε μεγάλη περίοδο στην ιστορία: Οι αποζημιώσεις της Γερμανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο αντιστοιχούσαν μόλις στο 2,4% του ΑΕΠ της την περίοδο 1925-32, και τα χρόνια μετά το 1982, οι καθαρές πληρωμές για το χρέος της Λατινικής Αμερικής αντιστοιχούσαν στο 3,5% του ΑΕΠ της περιοχής.
    Υπό αυτό το πρίσμα, το χρέος της Ελλάδας δεν είναι διατηρήσιμο ακόμα και μετά τη λήψη των πρόσφατων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής. Ως εκ τούτου, λένε, η Ελλάδα οδεύει προς πτώχευση αν δεν λάβει πολύ μεγαλύτερη βοήθεια από την Ευρώπη ή ακόμα πιο δραστικά οικονομικά μέτρα. Πιθανότατα, εκτιμούν, θα χρειαστεί να λάβει και τα δυο.
    Σε αυτό το πλαίσιο οι δυο «γκουρού» καταγγέλλουν τις ηγεσίες Γαλλίας, Γερμανίας και ΔΝΤ για παραπλανητικές δηλώσεις αναφορικά με το χρέος της Ελλάδας.
    Παρίσι και Βερολίνο, λένε, αντί να δράσουν άμεσα για να αποφευχθεί το «ναυάγιο» της Ελλάδας, ενθαρρύνουν συνταξιοδοτικά ταμεία και ιδιώτες επενδυτές να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα, παρόλο που ξέρουν ότι τα τελευταία έχουν προοπτική ανάλογη με μιας απάτης τύπου «πυραμίδας».
    Ένας επενδυτής μπορεί να φύγει σήμερα από τα ελληνικά ομόλογα, μόνο αν έρθουν νέοι αγοραστές. Στην καλύτερη περίπτωση, τονίζουν οι κ.κ. Τζόνσον και Μπουν, οι νέοι αγοραστές απλώς αναβάλουν κατάρρευση. Στη χειρότερη, ενθαρρύνουν κακο-πληροφορημένους επενδυτές (π.χ. συνταξιοδοτικά ταμεία, ιδιώτες) να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα την ώρα που πιο «έξυπνοι» επενδυτές (π.χ. μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες) δράττονται της ευκαιρίας για να φύγουν από αυτά.
    Ως εκ τούτου, ενώ οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας διαφημίζουν τον πόλεμο κατά της κερδοσκοπίας στην ουσία τον ενθαρρύνουν. Ποια θα ήταν όμως μια υπεύθυνη στάση από πλευράς των Ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας; Οι κ.κ. Τζόνσον και Μπουν εκτιμούν ότι υπάρχουν δυο εξίσου δύσκολοι δρόμοι:
    • Πρώτ’ απ’ όλα Έλληνες και Ευρωπαίοι πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν να διατηρήσουν το ευρώ στην Ελλάδα ή όχι.
    • Αν θέλουν, τότε η Αθήνα πρέπει να καταστρώσει επειγόντως ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την αποπληρωμή του χρέους της. Κανένα τέτοιο σχέδιο όμως δεν θα είναι αξιόπιστο τα πρώτα χρόνια εφαρμογής του, γι’ αυτό οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα πλήρως. Αυτό δεν συνεπάγεται δάνειο 20 δισ. ευρώ αλλά 180 δισ. ευρώ για όλη αυτήν την περίοδο.
    • Αν δεν θέλουν να κρατήσουν το ευρώ, πρέπει άμεσα να καταστρώσουν σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Οι Βορειοευρωπαίοι θα χρειαστεί να διασώσουν τις τράπεζές τους, διότι το ελληνικό χρέος θα χάσει μεγάλο μέρος της αξίας του: η επιστροφή στη δραχμή θα επιτρέψει στην Αθήνα να πληρώσει τυπώνοντας νέο χρήμα.
    Αυτή, καταλήγουν οι κ.κ. Τζόνσον και Μπουν, θα είναι μια εξαιρετικά οδυνηρή προσαρμογή. Όσο όμως το χρέος της Ελλάδας μεγαλώνει, τόσο πιο ελκυστική θα γίνεται αυτή η επιλογή, ως «η λιγότερο οδυνηρή» από όλες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Φταίει που ανακαλύφθηκε η Αμερική..
    Κάτι είχα υποψιαστεί, αλλά τώρα μου άνοιξες τα μάτια.

    Για δες τι γίνεται, τελικά, πίσω από την ..πλάτη μας.

    Μας εκμεταλλεύονται, θες να πεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. " Αποτελεί περίπου κανόνα ότι σε εποχές κρίσης, όπου το παλιό κλυδωνίζεται και το καινούριο δεν έχει ακόμα αναδυθεί, μορφοποιηθεί και συνειδητοποιηθεί,

    άτομα και κοινωνικές ομάδες αναζητούν καταφύγιο σε ότι τους είναι γνωστό και οικείο από το παρελθόν,

    αναζητώντας ασφάλεια μέσα σε ένα ασταθές και μεταβαλλόμενο περιβάλλον."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τόσο δημοκράτες οι ανανεωτίκ, που τις συλλογικές αποφάσεις τις γράφουν κανονικά στα ανανεωτικά υποδήματα τους αναμασώντας ιδεολογήματα που η κρίση του καπιταλισμού έκανε σκόνη.
    Τόσο δογματικοί όσο και οι άλλοι του Περισσού..απλώς έχουν σαλονέ ζνομπ στυλ οι ανανεωτικ...τρομάρα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. «Ο καπιταλισμός δεν είναι ένα σύστημα που κάνει λάθη, αλλά ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που είναι λάθος»

    δήλωσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας

    χαιρετίζοντας το συνέδριο της νεολαίας του κόμματος.

    Ο κομμουνισμός δεν απέτυχε, πολύ απλά γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ, πρόσθεσε.

    .. καλά και εσείς τι μιλάτε αφού ο κομμουνισμός απέτυχε στις χώρες του υπαρκτού.

    Μέγα λάθος. Ο κομουνισμός δεν απέτυχε, πολύ απλά γιατί δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Απέτυχαν οι απόπειρες εφαρμογής του [...] στις χώρες του υπαρκτού πολύ απλά δεν υπήρξε ποτέ» δήλωσε.

    Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=41&nid=1117777#ixzz0icN5h3vo

    Σπίθας..
    Ποιός Περισσός;
    Το πήραμε και αυτό το κάστρο, χθες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Το πρόβλημα του Τσίπρα του Λαφαζάνη και των διαφόρων αντίστοιχων δεν είναι πολιτικό. Είναι ανθρωπολογικό, για όσους τουλάχιστον δεν είναι απατεώνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ρεντ,αυτα πεστα στον προεδρο σου που λεει οτι το πρωτο παραμυθι ειναι η χρεωκοπια...Αν τωρα εσεις ειχατε την εξουσια τι θα κανατε?Μια ''ΝΕΠ''τυπου Λενιν ή θα ηταν πολυ δεξια για τα γουστα σας? mike[πριν μερικα ποστ υποστηριζες τα ακριβως αντιθετα των κ.κ.καθηγητων που μας παρουσιαζεις...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Ρεντ,σε παρακαλω σοβαρεψου αφου εισαι και συνομηλικος...mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. mike είπες: [πριν μερικά ποστ υποστήριζες τα ακριβώς αντίθετα των κ.κ.καθηγητών που μας παρουσιάζεις...]

    Τι λένε οι κ.κ. καθηγητές όμως mike: "το χρέος της Ελλάδας αποτελεί την απόλυτη «φούσκα» και καταγγέλλουν την πολιτική ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την ηγεσία του ΔΝΤ ότι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με εγκληματική ανευθυνότητα και με βασική προτεραιότητα το «ξελάσπωμα» των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. ρωτησα κι'αλλα,ομως συστηματικα δεν απαντας και το παιζεις τρελιτσα.Φιλε βαριεμαι.Υ.Γ.Αν περιμενε ο ερμος ο λαος απο Α.Α.[Αλαβανικη ανασυνθεση]θα ειχε αλλαξει ημισφαιριο.mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU