Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Πως το οικονομικό Δ΄ Ράιχ πνίγει την Ελλάδα!



Από την sofokleous10.gr

Το γερμανικό σχέδιο οικονομικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, με στόχο τη δημιουργία ενός Τέταρτου Ράιχ με οικονομικά μέσα, βρίσκεται πίσω από την ασφυκτική πίεση στην Ελλάδα, ενώ και οι περισσότερες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συνειδητοποιούν τώρα, ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουν οι επόμενοι στόχοι αυτής της γερμανικής προέλασης.

Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, η γερμανική πολιτική και επιχειρηματική ηγεσία έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο, που τείνει να μετατρέψει τα επόμενα χρόνια όλες τις χώρες της Ευρωζώνης σε φτηνές βάσεις παραγωγής της Γερμανίας:

- Το 1995, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στην Γερμανία έφθασε στο ιστορικό αποκορύφωμά του και έκτοτε πάγωσε, με συνεχείς μεταρρυθμίσεις που συμπιέζουν τα εισοδήματα των εργαζομένων, με «αντάλλαγμα» τη διατήρηση θέσεων εργασίας. Παράλληλα, συμπιέζεται και η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών, που θα μπορούσαν να εξάγουν οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης στην Γερμανία.

- Το αποτέλεσμα της φρενήρους κούρσας της Γερμανίας προς όλο και μεγαλύτερη μείωση του εργατικού κόστους είναι δραματικό, ιδιαίτερα για τις χώρες του Νότου, αλλά τελευταία και για την Γαλλία: το κόστος εργασίας στην Ελλάδα αυξήθηκε κατά 17% από το ’95, της Ισπανίας κατά 30% και της Ιταλίας κατά 75%. Τα διεθνή μερίδια αγοράς των χωρών του νότου συρρικνώνονται, ενώ το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας έχει ξεπεράσει τα 120 δις. ευρώ και είναι πλέον υπερδιπλάσιο από το πλεόνασμα της Γαλλίας (49 δις. ευρώ).

- Η δημιουργία της νομισματικής ένωσης έδωσε ακόμη μεγαλύτερα πλεονεκτήματα στην Γερμανία, διευρύνοντας τις ανισορροπίες: οι χώρες που δεν μπορούν να ακολουθήσουν τη γερμανική κούρσα ανταγωνιστικότητας έχουν χάσει τη δυνατότητα να προχωρήσουν σε ανταγωνιστικές υποτιμήσεις των νομισμάτων τους, ενώ τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια που έχει διατηρήσει η ΕΚΤ εδώ και δέκα χρόνια εξυπηρετούσαν μεν τη γερμανική οικονομία, που είχε χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης, αλλά συνέβαλαν στη μεγάλη αύξηση των ιδιωτικών και δημόσιων χρεών στις χώρες του Νότου, όπως και στην αύξηση των ελλειμμάτων των ισοζυγίων πληρωμών.

- Η παγκόσμια κρίση επέτεινε το πρόβλημα, καθώς οι χώρες του Νότου βρέθηκαν αντιμέτωπες με το πάγωμα της ανάπτυξης και με νέα χρέη, για να στηρίξουν τις οικονομίες στη διεθνή ύφεση, η Γερμανία πάτησε ακόμη περισσότερο το «γκάζι» των εξαγωγών, για να τις χρησιμοποιήσει ως μηχανισμό εξόδου από την κρίση και παράλληλα συγκράτησε ακόμη περισσότερο το εργατικό κόστος, βυθίζοντας ακόμη χαμηλότερα τη ζήτηση στην αγορά της.

Καθώς οι χώρες του Νότου, με πρώτη την Ελλάδα, γονατίζουν από το βάρος των χρεών και της οικονομικής καχεξίας, η Γερμανία περνά στο επόμενο και πιο επικίνδυνο στάδιο της πολιτικής της, που έχει θορυβήσει ακόμη και την Γαλλία, ιστορικό εταίρο των Γερμανών στο σχέδιο της ευρωπαϊκής ενοποίησης, μετά το μακελειό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι Γερμανοί, αρχής γενομένης από την Ελλάδα, προτείνουν σε όσες χώρες «γονατίζουν», αντιμετωπίζοντας τεράστια ανοίγματα στο ισοζύγιο πληρωμών, που είναι το πραγματικά σοβαρό πρόβλημα, πέρα από τα δημοσιονομικά ελλείμματα, μια συνταγή που δεν έχει ακολουθηθεί καν από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο: εισηγούνται αιματηρά μέτρα σταθεροποίησης, χωρίς καν να παρέχεται στα κράτη η χρηματοδοτική στήριξη που συνοδεύει πάντα ακόμη και τα σκληρότερα προγράμματα του ΔΝΤ.

Πρόγραμμα ΔΝΤ, χωρίς λεφτά ΔΝΤ

«Η Ελλάδα εφαρμόζει πρόγραμμα του ΔΝΤ, χωρίς τα λεφτά του ΔΝΤ», επισήμανε χθες χαρακτηριστικά ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ο διεθνούς φήμης καθηγητής Ζαν Πισανί-Φερί, συμφωνώντας απόλυτα με την τοποθέτηση, νωρίτερα, του Γιώργου Παπανδρέου στην ίδια συζήτηση. «Η Ευρώπη πρέπει να θέσει σε εφαρμογή ένα σύστημα υπό όρων παροχής βοήθειας», τόνισε ο καθηγητής, αλλά την ίδια ώρα η γερμανική πλευρά επέμενε σε μια «κλειστή» ερμηνεία της Ευρωπαϊκής Συνθήκης, λέγοντας συνεχώς «όχι» στην υποστήριξη της Ελλάδας.

Εφαρμογή «αιματηρών» μέτρων λιτότητας (η BNP έχει τονίσει ότι η Ελλάδα εφαρμόζει το αυστηρότερο πρόγραμμα που έχει τεθεί σε εφαρμογή από το 1978!) χωρίς χρηματοδοτική υποστήριξη οδηγεί σε κάθετη υποχώρηση εισοδημάτων και βαριά υποτίμηση του βιοτικού επιπέδου μιας χώρας. Η γερμανική ηγεσία, όμως, δεν φαίνεται να θορυβείται από την προοπτική αυτή, ούτε και να ανησυχεί από τον κίνδυνο πτώχευσης μιας ή περισσότερων χωρών. Στην πιο ακραία εκδοχή της γερμανικής πολιτικής, που πλέον υιοθετείται και δημόσια από την Μέρκελ ή τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όποιος δεν μπορεί να μείνει στο ευρώ, μπορεί και να φύγει!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι θα εκπληρωθεί ο επόμενος στόχος του γερμανικού σχεδίου: χώρες με τρομακτικά οικονομικά προβλήματα, που θα είναι υποχρεωμένες να υποστούν βαθιά ύφεση και συμπίεση εισοδημάτων, θα είναι έτοιμες να ενδώσουν στις επεκτατικές διαθέσεις των γερμανικών πολυεθνικών.

Το οικονομικό Δ’ Ράιχ ευελπιστεί, ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της ευρωπαϊκής διαδικασίας ενοποίησης, θα σπάσουν οι εθνικές γραμμές αντίστασης στις εξαγοράς στρατηγικών επιχειρήσεων από ξένες εταιρείες και, αργά ή γρήγορα, οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις των ασθενέστερων χωρών θα περάσουν με ελάχιστο κόστος στα χέρια γερμανικών, ώστε να επεκτείνουν θεαματικά τις βάσεις παραγωγής τους και να συνεχίσουν με νέα μέσα και δυνατότητες την κούρσα ανταγωνιστικότητας, για την κατάκτηση μιας παγκοσμίως πρωταγωνιστικής θέσεις, δίπλα στις εξαγωγικές υπερδυνάμεις της Ασίας, νέες και αναδυόμενες.

Άλλωστε, αυτή την επέκταση παραγωγικής βάσης προώθησαν με επιτυχία οι Γερμανοί στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και σε αυτή την επέκταση στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό το διεθνές ανταγωνιστικό θαύμα των τελευταίων ετών από τις γερμανικές πολυεθνικές. Σήμερα, όπως ιστορικές βιομηχανίες, σαν την τσεχική Skoda, βρέθηκαν στον έλεγχο γερμανικών πολυεθνικών με ψίχουλα, οι Γερμανοί ελπίζουν ότι κάτι ανάλογο θα επαναληφθεί και σε πολλές χώρες της Ευρωζώνης, όσο αυτές θα βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερη οικονομική αδυναμία.

Είναι χαρακτηριστικό αυτό που συμβαίνει με τον ΟΤΕ: την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο και αντιμετωπίζει τον κίνδυνο χρεοκοπίας, οι Γερμανοί της Deutsche Telekom έχουν ζητήσει επισήμως την άδεια από το υπουργείο Οικονομικών, για να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί μετοχές του Οργανισμού από το Χρηματιστήριο και να αποκτήσουν την πλειοψηφία και τον πλήρη έλεγχο. Προς το παρόν η κυβέρνηση αρνείται την… ευγενική προσφορά, αλλά ουδείς γνωρίζει πόσο ακόμη θα αντέξει την πίεση.

Αν η Ελλάδα πέσει σε ακόμη βαθύτερη ύφεση, πτωχεύσει ή εκδώσει δραχμές με τριτοκοσμικές ισοτιμίες με το ευρώ, ίσως το κακόγουστο αστείο γερμανικών media («πουλήστε την Κέρκυρα ή την Ακρόπολη για να σωθείτε») να πάψει να είναι τόσο αστείο: μετρημένες στα δάχτυλα γερμανικές πολυεθνικές και εύποροι Γερμανοί θα μπορούν να αγοράσουν για ένα κομμάτι ψωμί από στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, μέχρι τα καλύτερα «φιλέτα» του ελληνικού real estate.

Το ξύπνημα της Γαλλίας

Για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, η απειλή αρχίζει να γίνεται πλέον ορατή. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρώπης, υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, η Κριστίν Λαγκάρντ, καταφέρθηκε ευθέως αυτή την εβδομάδα κατά της γερμανικής πολιτικής, από τις στήλες μάλιστα της βρετανικής «ναυαρχίδας» του οικονομικού Τύπου, τωνFinancial Times. Η Λαγκάρντ καυτηρίασε τη συνεχή μείωση του εργατικού κόστους στη Γερμανία, για να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα, καθώς διαπιστώνει ότι οι γαλλικές επιχειρήσεις δυσκολεύονται όλο και περισσότερο να πουλήσουν αγαθά στο βασικό εμπορικό εταίρο της Γαλλίας.

Οι Γάλλοι διαπιστώνουν με έκπληξη, ότι ο ιστορικός συμβιβασμός των αρχών της δεκαετίας του ’90, όταν η Γερμανία δέχθηκε να θυσιάσει το πολύτιμο μάρκο της στο βωμό της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αρχίζει να χάνει την αξία του, όσο το Βερολίνο εφαρμόζει μια ακραία επιθετική πολιτική στο εμπορικό και οικονομικό πεδίο, θυσιάζοντας αυτή τη φορά όχι τις ζωές στρατιωτών, αλλά τα εισοδήματα πολιτών. Η Γερμανία, όπως διαπιστώνει το Παρίσι, δεν ακολουθεί πλέον πολιτικές σύγκλισης και ενίσχυσης των θεσμών οικονομικής συνεργασίας, αλλά στρατηγικές που επιτρέπουν όλο και μεγαλύτερες αποκλίσεις, ανάμεσα στους ισχυρούς και τους ασθενέστερους οικονομικά στην Ευρωζώνη.

Οι Γάλλοι βλέπουν με αγωνία το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας να αυξάνεται με ρυθμούς που οι ίδιοι είναι αδύνατο να παρακολουθήσουν, χωρίς να θυσιάζουν εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και το βιοτικό επίπεδο που σήμερα απολαμβάνουν και δεν είναι διατεθειμένοι να επιτρέψουν τη γερμανική προέλαση.

Από μια άλλη οπτική γωνία, επίσης, το master plan των πολιτικών της Δεξιάς και των συμμάχων τους στη γερμανική βιομηχανία αρχίζει να ενοχλεί τους τραπεζίτες στην ίδια τη Γερμανία: η ΕΚΤ διαφωνεί με την προτροπή στην Ελλάδα να απευθυνθεί στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, γιατί αντιλαμβάνεται, ότι η Ουάσιγκτον θα βάλει με αυτό τον τρόπο «πόδι» στην επικράτειά της, ενώ ο Γιόζεφ Άκερμαν της DeutscheBank προειδοποίησε χθες την Μέρκελ, ότι αν η Ελλάδα δεν στηριχθεί, θα έχουν πολλά να χάσουν οι γερμανικές και οι άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.

Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως έμπειρος στη διεθνή διπλωματία, έχει διαγνώσει την τάση απομόνωσης που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη η στρατηγική και οι τακτικές της γερμανικής ηγεσίας και επιδιώκει να το εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Έχοντας κερδίσει την υποστήριξη της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Γαλλίας και των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο αίτημα της Ελλάδας να παρουσιασθεί επιτέλους δημόσια ο μηχανισμός στήριξης της χώρας που θα ενεργοποιηθεί αν χρειασθεί, ο κ. Παπανδρέου σχεδιάζει να ολοκληρώσει τη διπλωματική του εκστρατεία στη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου, στις 25 Μαρτίου.

Το μήνυμά του προς τους ηγέτες θα είναι απλό: «αν δεν μας στηρίξετε, προσφεύγουμε άμεσα στο ΔΝΤ». Οι περισσότεροι ηγέτες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν ήδη υποστηρίξει το αίτημα της Ελλάδας και πλέον θα κληθεί η γερμανική ηγεσία να δώσει την οριστική της απάντηση, αντιμετωπίζοντας πιθανότατα συνθήκες πολιτικής απομόνωσης πρωτοφανείς στο χρονικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πολιτικοί παρατηρητές τονίζουν, ότι δεν θα είναι εύκολο για την κυβέρνηση Μέρκελ να πει ένα «όχι» που ουσιαστικά θα κλονίζει τα θεμέλια της μεταπολεμικής συνεργασίας στην Ευρώπη, που έχει προσφέρει 70 χρόνια ειρηνικής συνύπαρξης των ευρωπαϊκών λαών. Αν οι Γερμανοί υποχρεώσουν τους εταίρους τους να αμυνθούν απέναντι σε μια νέα γερμανική προέλαση, έστω ειρηνική αυτή τη φορά, το Βερολίνο θα έχει πολλά να χάσει: η ιστορία έχει αποδείξει, ότι η γερμανική ισχύς μπορεί να φαίνεται ανυπέρβλητη, αλλά αργά ή γρήγορα δημιουργεί τόσο ισχυρές αντισυσπειρώσεις, που οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην ήττα.

27 σχόλια:

  1. "Ο Γιώργος Παπανδρέου, ως έμπειρος στη διεθνή διπλωματία, έχει διαγνώσει την τάση απομόνωσης που έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη η στρατηγική και οι τακτικές της γερμανικής ηγεσίας και επιδιώκει να το εκμεταλλευθεί στο έπακρο. Έχοντας κερδίσει την υποστήριξη της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, της Γαλλίας και των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο αίτημα της Ελλάδας να παρουσιασθεί επιτέλους δημόσια ο μηχανισμός στήριξης της χώρας που θα ενεργοποιηθεί αν χρειασθεί, ο κ. Παπανδρέου σχεδιάζει να ολοκληρώσει τη διπλωματική του εκστρατεία στη Σύνοδο Κορυφής του Βερολίνου, στις 25 Μαρτίου". Όποιος έγραψε αυτό το άρθρο το άλλο με τον Τοτό το ξέρει; Γιατί θα πρέπει να ετοιμαστεί για... ντομάτες στις 26 Μαρτίου. Πρόκειται για εμετική προπαγάνδα στήριξης του Παπανδρέου, ο οποίος χθες στο Ευρωκοινοβούλιο είπε ότι θα πάει στο ΔΝΤ, το απόγευμα στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι δεν χρειάζεται τη βοήθεια ούτε της Ε.Ε. ούτε του ΔΝΤ και θα τα καταφέρουμε μόνοι μας. Σήμερα το πρωί είπε στη ΓΣΕΕ ότι είμαστε ένα βήμα πριν από την αδυναμία δανεισμού και το μεσημέρι στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ ότι η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Εάν αυτό λέγεται διπλωματική εμπειρία και όχι τρικυμία εν κρανίω, ε, τότε τι να πω.

    Υ.Γ.Και να μην ξεχάσω ότι ο Μπαρόζο σήμερα το μεσημέρι μας έστειλε στο ΔΝΤ (παρά τις διορθωτικές δηλώσεις το απόγευμα) και η Μέρκελ χθες μας έθεσε εκτός ευρωζώνης. Όλα τα υπόλοιπα είναι φύκια για μεταξωτές κορδέλες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κρίνεται η πολιτική ενότητα της Ευρώπης.
    Οι παλινωδίες Παπανδρέου έχουν σχέση με τα διαδραματιζόμενα στην ΕΕ.
    Οι εκβιασμοί για προσφυγή στο ΔΝΤ υπενθυμίζουν στους ευρωπαίους ότι οι αμερικάνοι είναι ένα βήμα από την ανάμιξή τους στην ευρωπαϊκή οικονομία.
    Τέλος πάντων, κάτι προσπαθεί να κάνει. Και σίγουρα δεν θα το μάθουμε από πριν...

    Όλα αυτά για τους δογματικούς είναι φύκια γιατί δεν τα αντέχει το στομάχι τους.
    Δεν είναι μαύρο άσπρο, δυστυχώς - θέλει κότσια και καθαρό μυαλό. Αλλά που;
    Στην "παιδική χαρά" ή στη μούχλα του "μικρού ΚΚΕ";

    Άσε βρε ρεντ...
    Συνεχίζεις να νομίζεις ότι μιλάς σε ηλίθιους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο δεν νομίζω ότι μιλάω σε ηλίθιους. Εάν το νόμιζα δεν θα ασχολούμουν καθόλου. Ωστόσο θεωρώ ότι διαλέγομαι με μη αριστερούς ανθρώπους, αλλά προοδευτικούς. Η ιστορία της χώρας αλλάζει. Ο Μαρξ όμως είναι και πάλι επίκαιρος. Οι παλινωδίες του Παπανδρέου έχουν σχέση με την εγκατάλειψη κάθε "σοσιαλιστικής" άποψης από την ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Τα διαδραματιζόμενα στην Ε.Ε. είναι αυτό που έλεγε ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Πουλαντζάς για τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Άρα τίποτα περίεργο δεν συμβαίνει. Όλα έχουν ερμηνευτεί και αρκεί η Αριστερά να ανοίξει ξανά τα βιβλία για να βρει τη σύγχρονη ηγεμονική λύση του 21ου αιώνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "τίποτα περίεργο δεν συμβαίνει. Όλα έχουν ερμηνευτεί και αρκεί η Αριστερά να ανοίξει ξανά τα βιβλία για να βρει τη σύγχρονη ηγεμονική λύση του 21ου αιώνα"

    Αυτά λένε και οι παπάδες, ρεντ!

    Τα πράγματα είναι απλά: ανοίγουμε τις γραφές, διαβάζουμε το σχετικό εδάφιο και έχουμε την απάντηση...

    Όταν λέμε λοιπόν "δογματικός" ή ορθόδοξος, αυτό εννοούμε
    - μην παρεξηγείσαι.
    Κι όταν λέμε το "μικρό ΚΚΕ" του Αλαβάνου ή του Λαφαζάνη, αυτό εννοούμε επίσης.

    Ξέρεις οι άνθρωποι που σχολιάζουν εδώ... βασικά... είναι άπιστοι. Κι έχουν μιαν απέχθεια στους ιεραπόστολους και τους διαφωτιστές - γενικά σε όλο το παπαδαριό...

    Μετά την σημερινή ομολογία πίστεως εκ μέρους σου θα μου επιτρέψεις να σε λέω ...παπα-Ρεντ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο καλημέρα. Το να πετάς τα πάντα στο καλάθι των αχρήστων δεν είναι πολιτική. Η Αριστερά έχει εργαλεία στα χέρια της και πρέπει να τα χρησιμοποιήσει με σύγχρονο τρόπο. Ούτε για δογματική ανάγνωση των... ευαγγελίων έκανα λόγο. Αλλο είπα άλλο κατάλαβες. Αλλά σ' αρέσει να βαφτίζεις τον συνομιλήτή σου... δογματικό για να αποφεύγεις να τοποθετηθείς επί της ουσίας. Η ουσία σήμερα είναι ότι αυτά τα εργαλεία (Μαρξ, Γκράμσι, Πουλαντζάς, Λένιν κ.λ.π.) και επίκαιρα είναι και σου δίνουν την ευκαιρία να αναπτύξης τη σύγχρονη λύση σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
    Για να ευλογήσω και τα γένια μου πάρε σήμερα τα "Νέα": Πριν αλλλέκτωρ λαλήσαι τρις αποδείχθηκε ότι αυτός που έγραψε το άρθρο ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
    Τι λέει το σημερινό δημοσίευμα:"Έτοιμο σε όλες του τις λεπτομέρειες είναι το σχέδιο προσφυγής της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο- εφ΄ όσον θελήσει να το χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση-, ενώ η Ένωση αναμένεται να δώσει την πολιτική της ευλογία, έστω και απρόθυμα, συμπράττοντας τυπικά στη συμφωνία του διεθνούς οργανισμού με την Αθήνα".
    Τα υπόλοιπα στο ρεπορτάζ της καλής εφημερίδας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το άρθρο μου φαίνεται κάπως συνομοσιολογικό και αντιφατικό.

    Κταρχήν σίγουρα η γερμανία υιοθετεί μια ακραία πολιτική έναντι του ελληνικού προβλήματος αλλά δεν πρόκειται περί οικονομικου Ραιχ.

    Η γερμανία γνωρίζει πολύ καλά, ότι σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, η κατάρευση μιας χώρας της ευρωζώνης, δεν συνιστά αυτόματα την ουσιαστική εξαγορά των στρατηγικών της επιχειρήσεων από γερμανικές πολυεθνικές. Αντίθετα στην μάχη θα μπουν και αμερικάνικες και κινέζικές ή ρώσικες πολυεθνικές και μάλιστα με καλύτερες προυποθέσεις από την Γερμανία.

    Επίσης αν η ελλάδα προσφύγει στο ΔΝΤ, είναι βέβαιο ότι τον 1 λόγο, ως ρπος τον έλεγχο της οικονομίας της, θα τον έχει η Αμερική, που ελέγχει τον συγκεκριμένο διεθνή οργανισμό και όχι η γερμανία.

    Το δικό μου λοιπόν συμπέρασμα, είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό του άρθρου. Αν η γερμανία επεδίωκε ένα οικονομικό ραιχ, θα πρόκρινέ την ευρωπαική λύση. με αιματηρά μέτρα βέβαια αλλά ευρωπαική. πισυεύω ότι η σημερινή πολιτική της γερμανίας, είναι μάλλον αποτελεσμα εσωκυβερνητικών ισορροπιων και του φοβερού ιδεολογικού δογματισμού των φιλελευθέρων, παρά σχεδιασμένη οικονομική πολιτική. Και αυτό εξηγεί και την πανθομολογούμενη έλλειψη ηγεσιών στην ευρώπη.

    xno

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @redteam,


    Ο Μαρξ στο μουσείο. Ο Λένιν στο ...μαυσωλείο. Ο Γκράμσι πεπαλαιωμένος κι ο Πουλαντζάς "έφυγε" νωρίς. Τι μένει;

    Πολύς Πόπερ με ολίγη από Κρούγκμαν!

    Γ@μ@ τα με κεφαλαία γράμματα που λέει κι ο Γεωργίου!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. xno, πράγματι έχει άρωμα συνομωσίας. Όμως κάτι τέτοιο αποκαλύπτεται και έχει χωριστεί η Ευρώπη στα δύο: μια άνευ προηγουμένου οικονομική επέκταση που δεν υπολογίζει την κοινή οικονομία αλλά την γερμανική πρώτα. Το θέμα αυτό συνειδητοποιήθηκε ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες με την άρνηση της Γερμανίας να "θυσιάσει" μέρος του πλεονάσματός της για να δανειστεί η χώρα μας με χαμηλό επιτόκιο.
    Φυσικά όλα παίζονται βάσει βαθύτερων επιλογών πολιτικής ενοποίησης ή όχι.
    Αυτό που βγαίνει στη φόρα είναι οι προθέσεις των ηγεσιών των ευρω-κρατών που για λόγους διάφορους έμεναν σχετικά κρυφές - έτσι κάθε σχετική συζήτηση μοιάζει λίγο συνωμοσιολογική...
    Αν πεις πχ τι θα κάνουν τελικά οι Γερμανοί πρέπει να ανατρέξεις και σε άγνωστες πληροφορίες και προθέσεις... εκτός από την γνωστή άποψη Μέρκελ. Κι επειδή αυτές είναι σίγουρα αλληλοσυγκρουόμενες σηκώνει πολύ μυστήριο.

    Από την άλλη είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα, χωρίς να το θέλει, άνοιξε θέματα με το μέγεθος της απόκλισης που παρουσίασε από την ελάχιστη έστω κοινή ευρωπαϊκή νοοτροπία και όχι μόνο στα οικονομικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. φιλέ γιώργο, πράγματι το ελληνικό πρόβλημα άνοιξε πολλά θέματα στην ΕΕ. και κυρίως, αυτό για το οποίο φώναζε πάντα η δική μας αριστερά, ότι η νομισματική ένωση, θα είναι ατελής χωρίς πολιτική ενοποίηση.

    Επί της ουσίας όμως, εγώ βλέπω την πολιτική της γερμανίας ως φοβική παρά ως ιμπεριαλιστική.
    Η γερμανία, τώρα αρχίζει να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα της ανυπαρξίας αντίστοιχής πολιτικής ενοποιησης παράλληλα με την νομισματική. Ελλείψει λοιπον ευρωπαικών θεσμών, που να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τέτοιου είδους δημοσιονομικές κρίσεις, η γερμανία φοβάται ότι θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.
    και το πρόβλημά της δεν είναι η ελλάδα, φοβάται όμως ότι τυχόν στήριξη στην ελλάδα θα δημιουργήσει προηγούμενο.

    Ο πραγματικός φόβος της γερμανίας είναι μήπως καταρρεύσουν μεγάλες οικονομίες όπως η Ισπανία. Αυτός είναι ο φόβος τους και για αυτό προσπαθούν να αποφύγουν οποιαδήποτε πολιτική αλληλεγγύης.

    Φυσικά, αυτός ο τρόπος σκέψης είναι απελπιστικά κοντόφθαλμος, γιατί υπονεμεύει το ίδιο το ευρώ και έμμεσα αν όχι άμεσα και την ίδια την γερμανική οικονομία, που δεν βρίσκεται και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, ούτε από δημοσιονομικής πλευράς, ούτε από την πλευρά της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας.

    Αλλά βλέπεις, έχουν και στην γερμανία τους ιδεολογικούς τους δογματισμούς. Ο αρχηγός των φιλελευθέρων, πχ νομίζει ότι θα τα λύσει όλα η αγορά μόνη της και ότι δεν πειράζει και πολύ να καταρρεύσει η ελλάδα ή η οποαδήποτε άλλη χώρα. Δεν ξέρω βέβαια αν έχει την ίδια άποψη και για την κατάρρευση της OPEL, αλλά αυτή ειναι μια άλλη γερμανική ιστορία.

    xno

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Γκράμσι; Πουλαντζάς; καλά αυτοί δεν είναι αναθεωρητές; Red μην τους ανακατεύεις με τους Μαρξ και Λένιν δεν κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δέσποτα ρεντ, Ευλόγησον...
    τους πτωχούς αναθεωρητάς.

    Εκσυγχρονιζόμαστε άλλωστε: πήρα το Μανιφέστο του ΚΚ, με το Βήμα. Μαθαίνω την γλώσσα του κατά Μαρξ ευαγγελίου...

    Μην με μπλέκεις όμως με Γκράμσι και Πουλαντζά - δεν θα το αντέξω... να τους κάνεις και αυτούς ευαγγέλιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. REDTEAM ΚΑΙ LEFTG700,
    ας δούμε άλλη μια φορά τις ηλιθιότητες με τις οποίες νομίζετε ότι μπορείτε να καταλάβετε τι συμβαίνει, στην χώρα.
    Γράφει λοιπόν ο κλασικός "πελάτης" μου πλέον, που νομίζει ότι ξέρει από Μαρξισμό και ο οποίος είναι τυπικό δείγμα των συριζαίων νεοκομσομόλων.
    Και βέβαια σπεύδει ο left να τον σιγοντάρει.

    Γράφει λοιπόν:
    "...Τα διαδραματιζόμενα στην Ε.Ε. είναι αυτό που έλεγε ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Πουλαντζάς για τις ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις...."

    ------
    1ο ο Μάρξ δεν ήξερε τίποτε από ιμπεριαλισμό. Ο ιμπεριαλισμός, όπως λέει και ο Λένιν στην εισαγωγή , στην πρώτη παράγαρφο του ομόνυμου βιβλίου, δεν υπήρχε την εποχή του και γι'αυτό δεν μπορούσε να περιλαμβάνεται στο έργο του, το οποίο και ανέλαβε να συμπληρώσει ο Λένιν, υποτίθεται.
    Την άποψή μου την έχω γράψει σε κείμενο που την προηγούμενη εβδομάδα ανήρτησε η ΑΣ και καλό είναι να το διαβάσετε και οι δύο , μπας και καταλάβετε , τί σαχλαμάρες ξεστομίζετε.

    2ο. Στον ιμπεριαλισμό, οι σχέσεις κρατών , οι ιμπεριαλιστικές σχέσεις, είναι σχέσεις "εξάρτησης" και όχι "απεξάρτησης", όπως συνάγεται από την πρόταση Μέρκελ για αποβολή της Ελλάδας από την υποτιθέμενη σχέση εξάρτησης επιρροής που αποτελεί η ευροζώνη.
    Στον ιμπεριαλισμό, δεν πασάρεις μια χώρα στον αντίπαλο ιμπεριαλιστή, όπως το να δόσεις την ελλάδα στην επιρροή των ΗΠΑ.

    Τέλος πάντων. Θα σας συνιστούσα, αυτό που λέει και ο Σολωμός, όταν πέθανε ο Μπάυρον.
    "Λεφτεριά για λίγο πάψε να χτυπάς με το σπαθί".
    Ετσι και σείς οι κομμουνιτές που ως γνωστόν τα ξέρετε όλα, τουλάχιστον αυτή την κρίσιμη στιγμή για την χώρα, βουλώστε το λίγο με τα μαντζούνια σας, Σκάστε επιτέλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Έφοδος και άμεση κατάληψη,στα λεηλατημένα ανάκτορα.

    Σύσσωμοι, όλοι μαζί!!

    Διευθυντάδες, Γραμματείς, Καθηγητάδες, Δάσκαλοι και Πανεπιστημιακοί, Δήμαρχοι, Νομάρχες, Γιατροί, Μηχανικοί.

    Δικαστικοί, Εφοριακοί και Τελωνειακοί.
    Φαρμακοποιοί, αγρότες και υδραυλικοί, λογιστάδες και φοροτεχνικοί.

    Νταλικέρηδες, ταξιτζήδες, βενζινοπώλες, περιπτερούχοι, σουβλατζήδες,ντιλίβερι και κουλουράδες.

    Καλλιτέχνες, ηθοποιοί, τραγουδοποιοί και αηδοί..ντιτζέι, δημοσιογράφοι. κονδυλοφόροι και κονταροφόροι.

    Σταυροφόροι μου, ετοιμαστήτε, για άλλη μια φορά, στην αναζήτηση του αγίου δισκοπότηρου!
    Εμπρός, στην "εφαρμογή του κομμουνισμού"
    !!
    Λάλησε ο κόσμος και οι τελάληδες βγήκαν για σεργιάνι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης πρέπει να επανασχεδιαστεί η οικονομία της χώρας. Σχεδόν όλα τα επαγγέλματα που ανέφερε στο προηγούμενο σχόλιο ο Σπίθας ανήκουν στην κατηγορία των μη παραγωγικών. Μιά οικονομία που αιμορραγεί από παντού και η οποία καλείται να καλύπτει τις τρέχουσες δαπάνες μισθοδοσίες, συντάξεις, υπερκοστολογημένα έργα προμήθειες - εξοπλισμούς και εξυπηρέτηση των κρατικών δανείων με χρήματα που εισπράττει στραγγίζοντας τα πάντα στην λογική να καλυφτώ τώρα και βλέπουμε.
    Εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία γιά τις επενδύσεις σε πράγματα τα οποία θα εξαχθούν τύπου μεταλλεύματα - ορυκτά -πετρέλαια.
    Εάν δεν γίνει μία καμπάνια να καταναλώνουμε Ελληνικά προϊόντα έστω και ακριβότερα από τα κινέζικα η Ελληνική οικονομία
    δεν θα υπάρχει αύριο.
    Αυτό που ακούγεται τελευταία ότι το πρόβλημα της Ελληνικής οικονομίας είναι φούσκα μπορεί να λέγεται μόνο από ηλίθιους.
    Όσοι συμμετέχουν με τις δουλειές τους ξέραμε πως όλα τα νούμερα για την δήθεν ανάπτυξη και την ισχυρή οικονομία ήταν πλαστά. Συμμερίζομαι απόλυτα τον θυμό του Κωστή για όλους αυτούς που εκ των υστέρων λένε μόνο λόγια και δεν προτείνουν κάτι.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και βεβαίως δεν είναι μόνο θέμα νοοτροπίας. αγαπητέ Γιώργο EL.

    "Εάν δεν αλλάξει η νοοτροπία γιά τις επενδύσεις σε πράγματα τα οποία θα εξαχθούν τύπου μεταλλεύματα - ορυκτά -πετρέλαια."

    Αλλά τίθεται θέμα διεκδίκησης, απαίτησης σοβαρών μεταρρυθμίσεων στην δημόσια διοίκηση που έχει αλωθεί από άνομα κέντρα εξουσίας που καλλιεργούν, την αδιαφάνεια, την συναλλαγή, την διαφθορά και το αλισβερίσι.

    Ενώ, οι τελάληδες, καλύπτουν και αποπροσανατολίζουν από την κατάθεση απόψεων που θα δώσουν λύσεις

    Ανομία στην δημόσια διοίκηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εκτός από τα εσωτερικά μας προβλήματα ας πούμε τα πολιτικά καταρχάς.
    Ποιοί ασχολούνται με την πολιτική στην Ελλάδα?
    Εάν αυτοί οι 300 είναι ότι καλύτερο διαθέτουμε και το αποδεχτούμε τότε σταματάει η συζήτηση και πάμε στα σπίτια μας να περιμένουμε το τέλος.
    Αυτή η τεράστια παγίδα ότι δήθεν έχουμε δημοκρατία και με τις ψήφους μας βγάζουμε τους ικανότερους να διαχειριστούν τις τύχες μας πρέπει να τελειώνει κάποια στιγμή.
    Πραγματικά με στεναχωρεί μην πω τίποτε άλλο να πρέπει να αφήσω το μέλλον μου στους Ανατολάκη, 'Αννα Νταλάρα, Βαίτση, Γκερέκου και τόσους άλλους που αυτή η διαδικασία μας φέρνει στο κοινοβούλιο.
    Η διπλωματία που καθορίζει την ύπαρξη ενός κράτους ήταν πάντα σε παράξενους τύπους που αναθεμά και αν κατάλαβαν πόσα πράγματα θα μπορούσαν να κάνουν γι αυτόν τον τόπο.
    Εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μας θέλει με βιομηχανία και μας θέλει πελάτες ας το ομολογήσει και να έχουμε ειδική μεταχείριση.
    Ισχυριζόμαστε πως έχουμε ορυκτά, μεταλλεύματα και πετρέλαιο δεν μας αφήνετε να τα εκμεταλλευτούμε επειδή μας θεωρείτε πελάτες και όχι ανταγωνιστές ΠΛΗΡΏΣΤΕ.
    Θέλετε να καταναλώνουμε Γερμανοί, Γάλλοι, Αμερικανοί τα προϊόντα σας για να εισπράττετε και να μην έχετε ανεργία εσείς ελάτε να συζητήσουμε τι δίνετε αντισταθμιστικά.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @kostis,


    Κατ' αρχήν, χαιρετίζουμε θερμά το ανανεωτικό ήθος σου! Δεν είναι η πρώτη φορά που το επιδεικνύεις, πράγμα που αποδεικνύει ότι είναι αναπόσπαστο στοιχείο της πολιτικής σου προσωπικότητας. Εύγε!

    Επί της ουσίας τώρα. Αυτό που εσύ αποκαλείς "σιγοντάρισμα" δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένα σχόλιο προς κάποιον με την οπτική του οποιου συμφωνούμε σε γενικές γραμμές.

    Δηλαδή, σε ποιό γενικό σημείο συμφωνούμε; Στο εξής πολύ απλό που μεγάλο τμήμα (όχι όμως και όλοι) της Ανανεωτικής Αριστεράς δεν θέλετε να δείτε: Ότι οι αποτυχίες των σοσιαλιστικών καθεστώτων του 20ου αιώνα και ο ανάλογος θρίαμβος του καπιταλισμού δεν μπορούν να ακυρώσουν το όραμα της ριζικής κοινωνικής αλλαγής.

    Αυτή η ριζική κοινωνική αλλάγή είναι ένα ποτάμι - σύνορο που χωρίζει την Αριστερά από όσους αρκούνται στην επιδιόρθωση και την "αποκατάσταση" των στρεβλώσεων του σημερινού συστήματος.

    Φοβούμαστε ότι συμπεριλαμβάνεσαι στους δεύτερους. Και η τραγική ειρωνεία είναι ότι, ενώ στην απαρχή του το ρεύμα στο οποίο ανήκεις είχε ως κεντρικό σύνθημά του το "σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο", πολλοί απο τους σημερινούς του εκφραστές αρκείστε στο "καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο".

    Αυτό είναι το πρόβλημα κι όχι αν ο Μαρξ είχε συλλάβει την έννοια του ιμπεριαλισμού ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. ΘΑ ήθελα να στρέψω την κουβέντα στην πολύ σωστή επισήμανση του Γιώργου EL περί των Ελλήνων πολιτικών. Και δεν είναι ο Ανατολάκης φίλε μου είναι οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι αστείες περιπτώσεις αγράμματων φαιδρών πολιτικάντηδων. Συνεπώς ακόμα και αν υπάρχουν λύσεις για το πρόβλημά μας είναι δύσκολο να την βρουν αυτοί οι τύποι και αδύνατο να την εφαρμόσουν. Έτσι η κατάσταση της χώρας δεν είναι αποτέλεσμα επιλογών ενός διαβολικού συστήματος αλλά απλά έργα και ημέρες απλά ηλιθίων που άλλοι βλάκες τους εξέλεξαν. Φαίνεται ελιτίστικο αλλά για ψάξτε το λιγάκι.
    Ασχολούμενοι στην Αριστερά με το κεφάλαιο-το σύστημα-τις γραφές, αδιαφορούν για το βασικότερο. Για το μυαλό, την ικανότητα, την κρίση τη γνώση που απουσιάζουν.
    Αλλά και για τους πολιτικούς εκπροσώπους της Αριστεράς ισχύει το ίδιο. Ποιος εχέφρων μπορεί να φανταστεί την Παπαρήγα να μας κυβερνά ή τον Στρατούλη για παράδειγμα υπουργό Εργασίας μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Απέναντι στην αμηχανία της ανικανότητας, θα βρεθεί κάποιος να προτείνει ένα σχέδιο, πέρα από την κρίση;
    Με ή χωρίς δάνειο, με η χωρίς χρεωκοπία αυτή η χώρα θα συνεχίσει να υπάρχει και κάτι θα συμβαίνει μέσα της. Υπάρχουν πέντε ( όχι πιο πολλά)σημεία που πρέπει να επικεντρώσουμε;
    Πραγματικά τι τύποι πρέπει να είναι οι "ηγέτες" της Αριστεράς που απέναντι στην αγωνία, το φόβο, την ανασφάλεια, λένε παπάρες για κεφάλαιο,σοσιαλισμό κλπ αριστερά ωραία. Δηλαδή από τι είναι φτιαγμένος ο Τσίπρας για να λέει αυτά τα αστεία περί σοσιαλισμού που δεν εφαρμόστηκε κλπ. Και τι ήταν αυτοί που τον ακούγανε και δεν σηκώθηκαν κάτι να του πουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Νομίζω ότι ο λόγος που άνθρωποι με στοιχειώδες μυαλό και κρίση λακίσανε από το χώρο μας και ιδωτεύουν με απέχθεια για ότι συμβαίνει στην Αριστερά είναι αυτή ακριβώς η βλακεία που πρυτανεύει στο χώρο. Η ακρισία, η ανευθυνότητα. Και οργίζομαι (αν και λάθος) που τα νέα παιδιά δεν γυρνάνε τα γιαούρτια τους προς τα μέσα και κάθονται το 2010 και ακούνε ΠΑΠΑΡΙΕΣ, από τύπους που έχουν εξασφαλισμένη την άνετη επιβιώση. Τελικά υπάρχει πολύ συντηρητισμός στην Ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Τα προηγούμενα τα έγραψα για να ερμηνεύσω την οργή του Κωστή απέναντι στον Left700.
    Left νομίζω δεν είσαι συ ο πραγματικός αποδέκτης της οργής του. Ειναι η περιρρέουσα συμπαντική βλακεία που οργίζει κάποιους που τη νιώθουν και ξεσπάνε επί δικαίων και αδίκων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. leo,
    συγνώμη για την κατάχρηση της ανοχής σας.
    Επρεπε να εκφραστώ με μεγαλύτερη προσοχή και κατανόηση.
    Στο κάτω κάτω, ο leftg700, φαντάζεται ότι αρκεί να συμπεριφέρεται με σοβαροφάνεια, για να μην του καταλογίζονται οι απρέπειές του.
    Αρνείται να καταλάβει ότι κάποιοι δεν το παίζουν σοβαροί, δεν μοιράζουν επίθετα και επιβραβεύσεις, ούτε κάνουν ευκαιριακές συμμαχίες για να περάσουν το κλίμα τους.
    Αρνείται να καταλάβει ότι ο συνδικαλισμός δεν έχει θέση, ειδικά στους διαλόγους.
    Αν θεωρεί ότι εδώ μαζευόμαστε άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, που ανέχονται να τους προκαλούν παιδαριώδεις "μεγαλοπρέπειες" κρυμένες πίσω από αδιαμφισβήτητες ταμπέλες, να μη του κακοφαίνεται αν ξεσπάσει κανείς άλλος πλέον με την αδιαντροπιά του.
    Εγώ δεν ζήτησα από κανέναν να με σέβεται, αλλά δεν επιτρέπω και σε κανέναν να με χαρακτηρίζει.
    Εδώ κρίνονται οι λογικές, δεν κρίνονται τα πρόσωπα.
    Δεν θα το κάνουμε μεσημεριάδικο, επειδή δεν έχουν επιχειρήματα. Να πάνε στης Τατιάνας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Εντάξει, το αριστερό παπαδαριό ασχολείται Κωστή με ευλογίες και συγχωροχάρτια. Σε λίγο θα μας περάσουν από Ιδεολογική Επιτροπή σαν την Έλλη Παππά... είναι μια νοοτροπία αυτή.

    Τώρα προκαλεί ίσως απορίες ο διάλογός μας.
    Ο Αστυάνακτας έλεγε ότι έχω βρει οπαδούς και την βρίσκω...
    Ο ρεντ λέει ότι δεν είμαστε αριστεροί αλλά ...προοδευτικοί. Προσοχή στην λεπτομέρεια!

    Δεν εξηγείται η παρέμβασή μας με όρους συνωμοσίας, δεν εξηγείται με όρους ιδεολογικής παρέκκλισης - γι αυτό επιμένουν στην "ιδεολογική αντιπαράθεση" - κι ας μας πάνε χρόνια πίσω.
    Αλλά αυτή είναι η "παιδεία Αλαβάνου" στην αριστερά: μαγκιά, ανοησία, δογματισμός και μεσάνυχτα.
    Ας ξεκόψουμε μ΄όλα αυτά.
    Ούτε τα νεύρα μας δεν αξίζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU