Τετάρτη 7 Απριλίου 2010

Η ανάγκη ενός νέου προστατευτισμού


του Σταύρου Λυγερού*

Την 1η Ιουλίου 2005 δημοσιεύθηκε στην πρώτη σελίδα της «Κ» άρθρο με τον ίδιο τίτλο και την ίδια υπογραφή.
Γυρίζουμε τόσο πίσω, επειδή το θέμα εκείνου του άρθρου συνδέεται με τις σημερινές αντιθέσεις στην Ε. Ε. για τη διάσωση της Ελλάδας, οι οποίες τροφοδοτούνται από τη σμίκρυνση της «πίτας».
Σμίκρυνση, η οποία προκλήθηκε από τη διεθνή κρίση, αλλά στην πραγματικότητα αντανακλά το γεγονός ότι η Ευρώπη χάνει συνεχώς έδαφος στο διεθνές εμπόριο.

Όπως γράφαμε τότε, «η Ευρώπη θα έπρεπε να έχει προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι το καθεστώς του ελεύθερου διεθνούς εμπορίου έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε μπούμερανγκ…
Παλαιότερα, κυριαρχούσε η θεωρία ότι στον παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας οι δυτικές οικονομίες (και η ιαπωνική) θα διατηρήσουν το προνόμιο της υψηλής τεχνολογίας και ότι στις χώρες της περιφέρειας θα μετακινηθούν μόνον οι βιομηχανίες εντάσεως εργασίας, λόγω του χαμηλού κόστους.
Μετά τις περιβόητες «τίγρεις» της Απω Ανατολής, η δυναμική είσοδος της Κίνας στη διεθνή αγορά καταδεικνύει ότι η διάκριση αυτή δεν αντέχει στον χρόνο.
Η Κίνα δεν είναι Τρίτος Κόσμος. Διαθέτει τις προϋποθέσεις για να υποκαταστήσει όλα σχεδόν τα δυτικά προϊόντα. Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μόνον η κορυφή του παγόβουνου.

«Μεσο-μακροπρόθεσμα, η Ευρώπη δεν διαθέτει καμία απάντηση σ’ αυτήν την κλιμακούμενη οικονομική πρόκληση.
Οταν ισχύουν τόσο μεγάλες διαφορές σε ό, τι αφορά τους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες εργασίας, δεν έχει έννοια το ελεύθερο εμπόριο.
Οσο δραστικά και αν μειωθούν οι αποδοχές και τα εργασιακά δικαιώματα των Ευρωπαίων, η διαφορά κόστους θα παραμείνει καταλυτική…
Η Κίνα διαθέτει μία τεράστια υπανάπτυκτη ενδοχώρα, ο πληθυσμός της οποίας θα λειτουργήσει εκ των πραγμάτων ως εφεδρικός στρατός εργασίας, που θα διατηρήσει για πολλές δεκαετίες τους μισθούς σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

« Η Ευρώπη κινδυνεύει να γίνει το πρώτο μεγάλο θύμα αυτού του άνισου ανταγωνισμού.
Η παραγωγική της δομή απειλείται με συρρίκνωση.
Το σημερινό επίπεδο ευημερίας, που αποτελεί κορυφαία κατάκτηση στην ανθρώπινη ιστορία, δεν μπορεί να διατηρηθεί με μερίσματα.
Επειδή ακριβώς οι επιπτώσεις διαγράφονται καταστροφικές, αργά ή γρήγορα θα τεθεί θέμα αναβίωσης ενός προστατευτισμού σε ευρύτερη βάση, που θα περιλαμβάνει την Ε. Ε. και τις συνδεδεμένες με αυτήν χώρες.
Οσο νωρίτερα αρχίσει αυτή η -προς το παρόν εκτός ατζέντας- συζήτηση τόσο το καλύτερο για τους Ευρωπαίους».

Από τον κανόνα δεν εξαιρείται ούτε η Γερμανία.
Πρώτον, επειδή μεσο-μακροπρόθεσμα ούτε αυτή μπορεί να αντέξει τον ανταγωνισμό των ανερχόμενων βιομηχανικών χωρών.
Και δεύτερον, επειδή εάν δεν υπήρχε η ανοικτή ευρωπαϊκή αγορά και το ευρώ, οι γερμανικές εξαγωγές θα ήταν πολύ μικρότερες.
Αντί, όμως, το Βερολίνο να ψάχνει ευρωπαϊκή λύση, προτιμάει τον εύκολο δρόμο της οπισθοδρόμησης στην εθνική ιδιοτέλεια.
Οπισθοδρόμηση, που αποσταθεροποιεί και το ευρώ και συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

* Η Καθημερινή, 23/3/10

48 σχόλια:

  1. φανταστειτε λοιπον εναν νεο ευρωπαϊκο προστατευτισμο βασισμενο και στις λογχες του γερμανικου στρατου, ή μαλλον και στις πυρηνικες κεφαλες της Γερμανιας.

    Η Ευρωπαϊκη Ενωση ηταν μια απαντηση στην παγκοσμιοποιημενη οικονομια. Αμα η ΕΕ το γυρισει στον προστατευτισμο δεν ειναι καθολου σιγουρο οτι αυτο θα αποβει προς οφελος των πολιτων της και πολυ περισσοτερο του υπολοιπου κοσμου. Σκοπος ειναι η πελωρια δυναμικη της παγκοσμιοποιησης να λειτουργει για το καλο ολων.

    Μια πολυ ελαφρια υποχωρηση του βιοτικου επιπεδου των Ευρωπαιων μπορει να ειναι θετικη για τον υπολοιπο πλανητη. Εχουν και οι υπολοιποι ανθρωποι δικαιωμα στην ευημερια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Και να μην ξεχναμε οτι ο προστατευτισμος δεν ειναι απαραιτητα συνυφασμενος με την αριστερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα η Ευρώπη είχε ήδη κατηγορηθεί για προστατευτισμό. Και από την Ρωσία του Πούτιν, (για την ενέργεια..) και από την Αμερική.

    Αλλά ζούμε σε μια εποχή μεγάλων αντιφάσεων.

    Μην παραβλέπουμε, το αγροτικό ζήτημα.
    Από την μια ζητάμε αύξηση των επιδοτήσεων,(από την Ε.Ε) ενώ, έντονα, ηχούν στα αυτιά μας, οι κραυγές: "έξω από την Ε.Ε".

    Το Κ.Κ.Ε (και όχι μόνο) πάντα δίπλα στα "αιτήματα", αλλά από την άλλη..αντικαπιταλισμός!

    Σοβαρό ζήτημα, ο προστατευτισμός.
    Αναγκαίος, ίσως..

    Αλλά θέτονται κεφαλαιώδη ερωτήματα
    Πόσο;
    Πού και με ποιόν τρόπο;
    Πότε και από ποιούς μηχανισμούς;

    @ Η αριστερά, απαντά σ΄αυτά,
    Pinko;

    Διότι, όπως σωστά το θέτεις, πόσο "αριστερός¨είναι ένας τέτοιος προστατευτισμός;

    α)Καθόλου, ίσως.
    β)Μπορεί, πιθανόν, να προσφέρει, εκατέρωθεν, υπό προυποθέσεις.

    Αλλά δεν φαίνεται στον ορίζοντα, τέτοια διάθεση. Τουναντίον.

    Άρα, ας μην καμωνόμαστε, για "αριστερές καθαρές λύσεις".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η Αριστερα οταν ξεκινησε την πορεια της ηταν εναντιον των προστατευτικων δεσμων. Ακομα και στη δεκαετια του 20, οι βρετανοι Εργατικοι συμπαρατασσονταν με τους Φιλελευθερους υπερ του ελευθερου εμποριου, με σλογκαν: "φτηνο φαγητο". Η ΕΣΣΔ δεν ανεπτυξε ποτε θεωρια για το θεμα, καθως στα πρωτα 25 χρονια της ζωης της ηταν εντελως ξεκομμενη απο την υπολοιπη παγκοσμια οικονομια.

    Οι προστατευτικοι δασμοι επιβληθηκαν παντου μετα την παγκοσμια οικονομικη κριση του 29 και δεν επιβληθηκαν απο την αριστερα. Εκτος του οτι δεν ειναι παντα εφαρμοσιμοι, θα οδηγησουν αμεσα σε πτωση του βιοτικου επιπεδου ολων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ρίξτε μια ματιά και στη συζήτηση που έγινε στο buzz για αυτό το άρθρο, έχει ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ας οριοθετήσουμε, λοιπόν, τι θέλουμε.

    Αν θέλουμε, περήφανη και ανεξάρτητη αντικαπιταλιστική πολιτική, τότε να βγούμε να το πούμε και ταυτόχρονα, να εξηγήσουμε στα συνδικάτα και στα κοινωνικά μεγέθη, ότι θα έχουμε το αμπέλι μας, το γαϊδουράκι μας και μια λυχνία...

    - μέχρι να φτιάξουμε, βιομηχανίες (που δεν ρυπαίνουν)
    -αυτοκίνητα περιβαλλοντικά, -γαλότσες αντί για παπούτσια ..NIKE,
    -ασύρματο αντί για τηλεοράσεις..
    -τέρμα τα κινητά!
    - τέρμα η κόκα- κόλα
    - τέρμα τα cd και τα dvd

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ενδιαφέρουσα, Πολυβώτη.

    Μα το θέμα, δεν είναι καθόλου απλό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να με συγχωρει ο σεβαστός Λυγερός ,αλλά μάλλον μας κάνει πλάκα.
    Τιτλοφορεί το αρθρο του "Η ανάγκη ενός νέου προστατευτισμού" όπου τσιτάρει διάφορα παλιά του κείμενα,και στο τέλος εγκαλεί την Γερμανία,γιατι δεν σκέπτεται ευρωπαικά!!.Δηλαδή εφαρμόζει τον δικό της "νέο προστατευτισμό".Το λογικό παράδοξο σε ολο του το μεγαλείο.
    Αυτά για την σοβαρότητα των "σοβαρών" που μας περιτριγυρίζουν.
    Επί της ουσίας.
    Σωστα ο Pinko αναφέρει οτι η Αριστερά δεν είναι υπερ των προστατευτισμών.Παρα μόν υπερ της προστασίας των εκάστοτε αδυνάτων.
    Ο Unger που ευστοχα η Στρουθοκάμηλος φιλοξενεί,αναφέρει ενα καλύτερο όρο.
    Θέλουμε τις "ιδιομορφίες" τις "εξαιρέσεις" της παγκοσμιοποίησης,που δεν είναι μονοσήμαντα προστατευτισμοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. για την ακριβεια, η αριστερα ειναι υπερ του ελευθερου εμποριου (free trade) απο το 1645 περιπου, οταν ο Τζων Λιλμπερν και οι Ισοπεδωτες (Levellers) τα εβαζαν με τις μεγαλες εμπορικες εταιριες, και τους χονδρεμπορους του Σιτυ του Λονδινου.

    Αν μου επιτρεπει ο LLS, θελουμε περισσοτερη ισοτητα, σαν καλοι αριστεροι που ειμαστε, και μαλιστα σε διαπλανητικη κλιμακα, ωστε να μην αφηνουμε πεινασμενους ζητιανους στα κατωφλια μας. Ακομα, θελουμε μια πολιτικη διαχειρηση της παγκοσμιοποιησης που να το πετυχαινει αυτο. Δυστυχως, προς το παρον δεν ξερουμε το πώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ pinko είπε: "Δυστυχως, προς το παρον δεν ξερουμε το πώς."
    ..

    Συμφωνώ.

    Υ.Γ.
    Έχει κανείς, κάποια άλλη άποψη, που να πείθει για το αντίθετο;

    ( πέρα από.. ευχολόγια);

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σωστά θέτουν το ζήτημα ο λλσ και ο πινκο.
    όσου μιλούν υπέρ του προστατευτισμού είναι βαθειά συντηρητικοί. Στην ουσία ο προστατευτισμός στο οικονομικό επίπεδο ενισχύει τους οικονομικά ισχυρούς ενώ στο κοινωνικό συνθλίβει το βιωτικό επίπεδο αυτών που βρίσκονται έξω απο την ζώνη του προστατευτισμού.
    Αντί για παράδειγμα η αριστερά να ζητούσε την αύξηση των επιδοτήσεων για τους αγρότες θα μπορούσε να ζητά την χρηματοδότηση επενδύσεων για τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής και των καλιεργειών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κανεις δεν εχει τετοια προταση, Σπιθα μου στην αριστερα (και συμπεριλαμβανω τη σοσιαλδημοκρατια στην αριστερα). Η δεξια δεν νοιαζεται για τετοια πραγματα βεβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ να σας επισημάνω, ότι προστατευτισμό στην εποχή της Παγκοσμιοποίησης δεν μπορείς να κάνεις.
    Προστατευτισμό κάναν τα παραδοσιακά κράτη-έθνη και οι χώρες του πρώην υπαρκτού και όπως έλεγε το ανέκδοτο με τον Μπρέζνιεφ και την μικρούλα που του σητούσε να ανοίξει για μια μέρα τα σύνορα, οι λαοί θέλαν να το σκάσουν, πράγμα που κάνανε μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία.

    Το φαινόμενο που ζούμε, δηλαδή της πτώχευσης του κράτους, δεν είχε έννοια στα κράτη-έθνη και επειδή δεν είχαν κοινωνικό κράτος , πολυπληθές όπως τα ευρωπαικά και άρα το κόστος τους ήταν μικρό και επειδή ήταν αγροτικές κοινωνίες και όχι καπιταλιστικές-βιομηχανικές για να μπορούν να έχουν οικονομική δυνατότητα για κάτι τέτοιο.
    Η κρίση μας δεν είναι σαν την κρίση της Αργεντινής, που ήταν οικονομική κρίση, αλλά νέου τύπου κρίση.
    Κρίση του πληθωρικού κράτους προνοίας.
    Γι'αυτό και οι συνταγές του ΔΝΤ είναι απλές. Διώξτε τους μισούς ΔΥ, ας πούμε.
    Σε μια τέτοια περίπτωση, προφανώς και θα ξεπερασθεί η κρίση.
    Ολη η κρίση που περνάμε έχει σχέση με την απόφαση της Κοινωνικής Αλληλεγγύης προς την πιό ανάλγητη κοινωνική ομάδα, τους ΔΥ.
    Το λέω αυτό επειδή σήμερα είχα άλλο ένα δείγμα της ψυχολογίας της.
    Πήγα σε μια τράπεζα, που είχε 4 γκισέ για το κοινό και λειτουργούσε μόνο το ένα. Στις διαμαρτυρίες μας, μας απάντησε ότι το δεύτερο γκισέ έμενε κλειστό επειδή είχε κάποιο ατύχημα ο συνάδελγός του.
    Και αντί να τσακιστούν να βάλουν στην θέση του κάποιον άλλο υπάλληλο προτίμησαν να φορτώσουν το πρόβλημα σε μας.
    Ετσι ε΄χουν μάθει. Η τράπεζα, η Δημόσια υπηρεσία κλπ στο μυαλό τους είναι για να εξυπηρετεί αυτούς και όχι τον πολίτη.
    Αν δεν δώ όπως στα εμπορικά που οι πωλητές βγαίνουν στον δρόμο να προσκαλέσουν τους πελάτες να αγοράσουν, να συμπεριφέρονται οι τράπεζες και οι δημόσιες υπηρεσίες, δεν θα ξεπερασθεί η κρίση.
    Αυτοί θέλουν να μην έχουν πελάτες, για να μη δουλέψουν, δεν έχουν κανέα άγχος αν θα δουλέψει το "μαγαζί" τους.
    Εφυγα τώρα από το θέμα αλλά εκεί βρίσκεται η ουσία.
    Μόνο αν φτιαχτεί παράλληλα σε κάθε υπουργείο και υπηρεσίες που θα δουλεύουν με μισό μισθό αλλά και αμοιβές από τους πολίτες, μπορεί να αλλάξει αυτό το κράτος και να γίνει μικρότερο.
    Μόνο αν έχουν κίνητρο οι υπάλληλοι να μη μοιράζονται κάποια κέρδη με άλλους δεν θα έχει αιτήματα η ΑΔΕΔΥ και για νέες προσλήψεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Τα έγραψα αυτά για να επισημάνω, την αντίφαση.
    Προστατευτισμό για να φάει όλος ο λαός το καταλαβαίνω, αλλά προστατευτισμός για να διατηρηθούν στις δουλειές τους οι υπεράριθμοι ΔΥ, μόνο σαν αστείο μου φαίνεται ή σαν φτηνός λαικισμός, διαφόρων οπορτουνιστών όπως ο Λυγερός που πάντα είναι με την πιό φτηνή εκδοχή της θέλησης του λαού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κωστή, Η κρίση ξεκινά απο το οικονομικό πεδίο και διαπερνά και το κοινωνικό συνθλίβοντας την συνοχή της κοινωνίας. Το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στους δυ. Δυστυχώς έχει διαβρωθεί ολόκληρη η κοινωνία. ένας μεγαλογιατρός να εμφάνίζει εισόδημα πένιτος. ένας δικηγόρος να εμφανίζει εισόδημα μικροσυνταξιούχου, και, και και...
    Απλά είναι τα πράγματα.
    Θα πρέπει με χαμηλό κόστος να μπορούμε να παράγουμε υπηρεσίες και αγαθά υψηλής ποιότητας. Αυτό είναι το κύριο πρόβλημα του δημόσιου τομέα. Υψηλό κόστος αίσχιστες υπηρεσίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Radical, το κατακεφαλήν ΑΕΠ είναι ίδιο με αυτό της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας.
    Το πρόβλημα είναι οι "κατακεφαλήν Δημόσιοι Υπάλληλοι".
    Ας μη γελιούμαστε.
    Πόσο καλύτερη να γίνει η οικονομία μας;
    Μπορεί να γίνει 20% υψηλότερο από το κατακεφαλήν ΑΕΠ της Γερμανίας;
    Δεν νομίζω.
    Και κατά συνέπεια για ποιά οικονομική κρίση σε επίπεδο χρέους μιλάμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Kostis
    Ολα τα στοιχεια δείχνουν οτι οι Δημόσιες Δαπανες ως τετοιες δεν είναι το προβλημα
    Το πρόβλημα είναι η φοροδιαφυγή και μαλιστα η μικρομεσαια.Η μεγάλη "νομιμη" φορδιαφυγή είναι άλλης ταξης προβλημα,γιατί επιμερίζεται αναλογικά σε όλες τις χώρες.
    Το κακό με τις δημόσιες δαπάνες είναι οτι επιμερίζονται σε σχετικά μεγαλο αριθμό ΄ΔΥ,και είναι εξαιρετικά αναποτελεσματικές.
    Περίπλοκο το προβλημα μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωστη, μεσα στους ΔΥ ειναι οι γιατροι, οι νοσοκομες, οι δασκαλοι. Δεν ξερω αν δεν πρεπει να μετρησουμε και τους σκουπιδιαρηδες στους ΔΥ, αφου υπαγονται στον ευρυτερο δημοσιο τομεα. Φοβαμαι οτι, οταν και αν μαθουμε ποσοι ειναι οι ΔΥ, πολυ πανω απο τους μισους θα ειναι απολυτως απαραιτητοι.

    Μαζικες απολυσεις ΔΥ αυτη τη στιγμη, μαλλον θα οδηγουσαν σε ξεχαρβαλωμα του οποιου κρατικου μηχανισμου εχουμε και θα χρειαζομασταν ακομα περισσοτερα για να τον κανουμε να ξαναλειτουργησει. Κι ουτε υπαρχουν αυτη τη στιγμη αλλες δουλειες για να τους απορροφησουν. Σκεψου να περασουν μερικες εκατονταδες χιλιαδες απο αυτους στην ανεργια ξαφνικα. Θα τιναχτει ολη η οικονομια της χωρας στον αερα. Αναρρωτησου ομως και το αλλο: ποιος θα αποφασισει για το ποιος πρεπει να μεινει και ποιος πρεπει να φυγει? με πιανει συγκρυο μονο που το σκεφτομαι.

    Νομιζω πως ο Ραντικαλ αναδεικνυει ενα ουσιαστικο προβλημα: "Υψηλό κόστος αίσχιστες υπηρεσίες", κι ο LLS εχει δικιο λεγοντας πως το προβλημα μας ειναι περιπλοκο. Μπορουμε παντως να συμφωνησουμε οτι ο προστατευτισμος δεν θα μας το λυσει αλλα θα μας το επιδεινωσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κατ'αρχήν , να ξεκαθαρίσουμε το βασικό.
    Δεν θέλω να φύγει κανείς. Και το εννοώ.
    Αλλά ταυτόχρονα, αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να αυτολογοκριθούμε και να μην ονομάσουμε το πρόβλημα.
    Αν δεν το κάνουμε αυτό σαν Αριστερά, δεν αξίζουμε τιποτε.
    Το πρόβλημα πρέπει να το δούμε και να μη κρυβόμαστε πίσω απ'αυτό, ούτε να ψάχνουμε για άλλα προβλήματα μόνο και μόνο για να αποφύγουμε να γίνουμε δυσάρεστοι.
    Επειτα πρέπει να προτείνουμε λύσεις.
    Οταν βρεθούμε μπροστά σε μια πρόταση που θα θέλει να χάνουν την δουλειά τους το 20% ας πούμε, εγώ προτιμώ να είμαι με την μεριά αυτού του 20%. Το 80% των ΔΥ όμως αμφιβάλω αν θα σταθεί δίπλα τους. Απλά θα πεί ο καθένας ότι την γλύτωσε και θα κάνει και μια 24ωρη απεργία και αυτό ήταν.
    Οχι η αριστερά, πρέπει να ετοιμασθεί να έχει πρόταση.
    Είπα πάρα πάνω τι συμβαίνει και με την νοοτροπία τους και με την δυνατότητα που έχει η χώρα να συντηρεί ένα τέτοιο πλήθος υποτίθεται κοινωνικού κράτους.
    Και έρριξα και μια πρόταση.
    Παραλαγή μιας παλιώτερης πρότασης μου που ήταν να θεσπισθεί ένα ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους και από κεί και πέρα να μειωθεί ο αριθμός τους στην αναλογία που το "κατακεφαλή ΑΕΠ" επιτρέπει.
    Αν δηλαδή το κατακεφαλή ΑΕΠ στην ευροζώνη επιτρέπει τάδε αριθμό ΔΥ, τόσους πρέπει να κρατήσουμε και μείς και οι υπόλοιποι απλά να πάρουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα για να μη περιθωριοιηθούν και να ψάξουν για κάποια άλλη δουλειά με καλύτερες αποδοχές.
    Δηλαδή από τα 35 δίς που δίνουμε για μισθούς ΔΥ και δαπάνες Δημοσίου, να κοπούν τα 10 δίς για να γίνει ο θεσμός του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος για όλους τους Ελληνες, ειδικά τώρα που η ανεργία θερίζει.
    Αυτά έλεγα παλιώτερα. Τώρα μάλλον είναι υπερβολές, οπότε θα πρότειαν να φτιαχτεί τουλάχιστον για όσους διωχθούν -αν συμβεί κάτι τέτοιο- ένας θεσμός Ελάχιστου Εγγυημένου εισοδήματος γι'αυτούς και να επεκταθεί αργότερα στους άλλους ή Να μειωθεί η αμοιβή όλων και ταυτόχρονα να μπούνε εν είδη χαρτοσήμου τιμές στις παροχές υπηρεσιών που να τις παίρνει προσωπικά ο ΔΥ που εξυπηρετεί ώστε να έχει κίνητρο για να λύσει το πρόβλημα των κακών και αδιάφορων υπηρεσιών που προσφέρει και πάντα ο πολίτης να έχει δυνατότητα να επιλέξει μεταξύ δύο τουλάχιστον υπαλλήλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Και για την ιστορία να σας θυμίσω ότι το ζήτημα του κοινωνικού μισθού, αποτελεί το κεντρικό σημείο αντίθεσης του Μάρξ στους λασαλικούς, όπως περιγράφεται στην "Κριτική του προγράμματος της Γκότα" και όπου κατά την γνώμη μου ο Μάρξ είναι ένας φτηνός Αριστεριστής, που μιλάει για σοσιαλισμό με χαρτάκια με εργατώρες και άλλες ανοησίες και ότι προτεραιότητα στον καπιταλισμό πρέπει να έχει ο εργατικός μισθός.
    Το θεωρώ το χειρότερο γραπτό του Μάρξ. Ξαναδιαβάστε το και το συζητάμε αν θέλετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οι Λασσαλικοί που είναι η πλειοψηφία μιλάνε για κοινωνικό μισθό, για δημόσια δωρεάν παιδεία - πολλά χρόνια μπροστά- και ο Μάρξ τους λοιδωρεί περίπου κάτι σαν την ΚΟΕ μου κάνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Στα νοσοκομεία υπάρχει έλλειψη προσωπικού.
    Βλέπεις νοσοκόμες και νοσοκόμους να τρέχουν για 100 ανθρώπους.

    Έχω δει γιατρούς (όχι μία και δύο) να τρέχουν και να μην προφταίνουν.

    Στα σχολεία υπάρχουν κενές οργανικές θέσεις και πολλά λειτουργούν χωρίς το απαραίτητο προσωπικό.

    Στα ΚΕΠΕ, υπάρχουν ελλείψεις.

    Παντού,(σχεδόν) υπάρχει έλλειψη ...προσωπικού.

    Στην πυροσβεστική υπάρχουν ελλείψεις.

    Αλλά, ταυτόχρονα, έχουμε το μεγαλύτερο ποσοστό υπαλλήλων, στην δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

    Το πρόβλημα, δεν είναι ποσοτικό. βέβαια.

    Ο δημόσιος τομέας, έχει γιγαντωθεί, με πλήρη επίγνωση των κυβερνώντων.

    Είναι στελεχωμένος, ώστε να εξυπερετεί πελατειακές σχέσεις και αλισβερίσια.

    Δεν υπάρχουν: στόχος, μηχανοργάνωση, παραγωγική σκέψη και αν υπάρξη, τότε θα εξοντωθεί στην κυριολεξία.

    Μόνο, έτσι - με μια ανύπαρκτη δημόσια διοίκηση- μπορούν να αλωνίζουν και να λειτουργούν υπερ ίδιων συμφερόντων, που δεν εξυπερετούν το δημόσιο όφελος.

    Είναι επιλογή.

    Η λύση είναι η καταπολέμηση της ανομίας στην δημόσια διοίκηση με την καθιέρωση μηχανισμών ελέγχου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. έλεγχος στη δημόσια διοίκηση.

    Ανομία στην δημόσια διοίκηση

    Γιατί σιωπούν τα συνδικάτα;

    Γιατί υπάρχουν στελέχη σε ΔΕΚΟ που είναι σε νευραλγικές θέσεις, ενώ ταυτόχρονα προωθουνται και είναι αντιπρόεδροι σε συνδικαλιστικά όργανα ;

    Γίνεται να είσαι υψηλοβάθμο στέλεχος, υψηλά αμειβόμενο και ταυτόχρονα αντιπρόεδρος πρωτοβάθμιου συλλόγου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κωστή, έχεις μια αδικαιολόγητη εμμονή με τους δυ.
    Μακάρι να ήταν το πρόβλημα οι δυ. Θα ήταν τα πράγματα πολύ απλα.
    Το πρόβλημα με τους δυ είπα πιο πάνω πως ορίζεται.
    Τώρα σε ότι αφορά την πρόταση σου για το ελ. εισόδημα. όλα αυτά έχουν νόμημα Κωστή όταν εμπεριέχεται η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης σε κάθε μέτρο. Το πρόβλημα Κωστή έχει 3 λέξεις.
    Φοροδιαφυγή κραυγαλέα, διαφθορά, παραοικονομία. Απλά οι Δυ είναι μέρος αυτού του προβλήματος. Πως θα μιλήσεις για παράδειγμα σε κάποιον δυ πως δεν κάνει καλά την δουλειά του και την ίδια στιγμή ανέχεσαι την εσχροκέρδια της αγοράς στον τομέα των καυσίμων ή των τροφίμων. Αν δεν διευρυνθεί η φορολογική βάση, αν δεν συληφθούν τα άδηλα εισοδήματα φοβάμαι πως οι δυ θα αποτελέσουν το εξηλαστήριο θύμα για την συνέχιση της ασηδοσίας των δυνάμεων της αγοράς.
    Τέλος πολύ σωστά επισημαίνεις για τον κοινωνικό μισθό. ένοιες που η αρι΄στερά δυστυχώς τις απορρίπτει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Συμπληρωματικά:
    Τόχω ξαναπεί και σε άλλα παρόμοια ποστ μου...

    Είνια δυνατόν να ταυτίζονται:
    υπάλληλοι σε ΔΕΚΟ με υπηρεσία 15 και 20 ετών ( καθαρή αμοιβή..1200 ευρώ) με τον προϊστάμενό τους που παίρνει τα 5πλάσια και κατεβαίνει σε απεργία ;;!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο σπίθας επισημαίνει μια πτυχή του προβλήματος στον δημόσιο τομέα. αν θα δεις την κατανομή των υπαλλήλων θα διαπιστώσεις μια δισαναλογία διοικητικού προσωπικόυ και ιατρικού και νοσηλευτικού. δεν μπορείς για παράδειγμα να έχεις έναν γιατρό ή νοσοκόμο με την ίδια αναλογία σε σχέση με τον ασθενή με έναν διοικητικό υπάλληλο ή έναν υδραυλικό σε ένα νοσοσκομείο. Δεν μπορεί ένας υπάλληλος στην βάρδεια στο λογιστήριο κινήσεως σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο να βγάζει την δουλειά και στο δημόσιο να χρειάζονται 3.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ξέρετε ότι η Επιθεώρηση Εργασίας δεν έχει την δυνατότητα να κάνειτην δουλειά της;

    Αν πάει εργαζόμενος να διαμαρτυρυθεί θα τον "φάνε".

    Αν υπάλληλος εργαζόμενος στην Επιθεώρηση Εργασίας, καταφερθεί εναντίον εφοριακού ή πολολεοδόμου ή εναντίον μιας μεγάλης εταιρείας, δηλαδή αν κάνει καλά την δουλειά του και υπερασπίσει έναν εργαζόμενο, τότε, εσείς τι πιστεύετετε;

    Τι θα γίνει;

    Θα αφήσει η εταιρεία με τους δεκάδες γνωστούς θείους, μπαρμπάδες, βουλευτές..
    να κάνει την δουλειά του;

    Αυτή είναι η μεγάλη πληγή στην ελλάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ο κ. Ρακιντζής τα έχει επισημάνει (το ξέρετε) αλλά ακόμη δεν ξέρουμε αν θα παρμείνει στην θέση του..
    Δεν έχει ανανεωθεί η παραμομονή του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ radical
    Συμφωνώ, αγαπητέ μου, ότι είναι μια πτυχή του προβλήματος.

    Αλλά έχει επισημανθεί από πολλούς ότι το πρόβλημα στην ελλάδα, είναι αυθαιρεσία, η ανομία, η μη τήρηση των νόμων (και δη του εργατικού δίκαιου) η κακοδιοίκηση στον δημόσια τομέα.

    Γιατί αυτός είναι ο μοχλός σε ένα κράτος για μια ευνομούμενη κοινωνία που θα λειτουργεί και δεν θα ασκεί άνομες καταχρηστικές συμπεριφορές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. radical, Σπίθα, κύκλους κάνουμε.
    Το ίδιο πράγμα λέμε.
    "...Φοροδιαφυγή κραυγαλέα, διαφθορά, παραοικονομία...."
    "...Ο σπίθας επισημαίνει μια πτυχή του προβλήματος στον δημόσιο τομέα. αν θα δεις την κατανομή των υπαλλήλων θα διαπιστώσεις μια δισαναλογία διοικητικού προσωπικόυ και ιατρικού και νοσηλευτικού...."
    Εγώ λέω ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να τους πληρώνουμε, επειδή φοροδιαφεύγουν οι άλλοι, κάνουν μαύρη οικονομία ΔΥ με άλλους, κλείνουν τα μάτια στην παραοικονομία οι ΔΥ.
    Και έλεος.
    Ποιός θα κάνει δυνατή την νομιμότητα και την δικαιοσύνη;
    Εγώ;
    Κάποιος επιτέλους πρέπει να σηκωθεί και να πάρει τις ευθύνες του τώρα που θα έχει την αλληλεγγύη της κοινωνίας εάν είναι λογικός.
    Μετά θα πάρουν το μαύρο χέρι οι τυφλοί αριθμοί του ΔΝΤ.
    Μετά θα έχει ρόλο η δογματική αριστερά.
    Ο ρόλος της λογικής αριστεράς ή θα εκφρασθεί τώρα ή δεν θα υπάρχει μετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Και αν αυτό θέλουν όλοι, Kosti μου;
    Δεν το βλέπουν ότι εκεί πάμε;;

    Προκειμένου να έλθουν σε σύγκρουση και να χάσουν τους ψήφους, τότε κάνουν πέντε απεργίες και συνεχίζουμε απτόητοι.
    Εκ του αποτελέσματος, αυτό συνάγω..


    Δεν διαφωνούμε κύκλους κάνουν.!!

    Γιατί δεν στηρίζει η ανανεωτική αριστερά, αυτές τις μεταρρυθμίσεις;

    Γιατί;
    Πάλι τα κουκιά, θα μου πεις..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Βλέπεις να νοιάζονται οι κομματικές ηγεσίες γι'αυτά που λέμε;

    Ποιός θέλει να αναλάβει ευθύνες, σ'αυτή την κρίση και να προβεί σε αλλαγές που θα στοχεύουν σε μια άλλη κατεύθυνση;

    Τι θα βγεί από το συνέδριο, π.χ;

    Υπάρχουν εγγενείς παθογένειες, που δεν θέλει κανείς να τις λύσει.

    Λίγοι είναι αυτοί που τις θέλουν και αυτοί δεν είναι σε μηχανισμούς..

    Οι άλλοι, οι υποψιασμένοι πολίτες, απ'έξω, βλέπουν απλώς χωρίς να μπορούν να παρέμβουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. αγαπητοί φίλοι καλησπέρα. Η κουβέντα απ'ότι βλέπω έφυγε από το θέμα του προστατευτισμού και πήγε στο προσφιλές μας: Δημόσιο-διαφθορά, φοροδιαφυγή κλπ.
    Τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν και οι πολιτικές τους είναι η βασική αιτία. Αυτά συντηρούν τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, την αδικία και τη μη παραγωγικότητα. Είναι μηχανισμοί πλουτισμού των στελεχών τους και όχι πολιτικοί σχηματισμοί. Τα υπόλοιπα κινούνται με καύσιμο που τα κόμματα τους παρέχουν.
    Στο Δημόσιο κυβερνούν οι παρασιτικές συνδικαλιστικές μαφίες.
    Στην αγορά διαπλέκονται και πάλι τα κυβερνητικά στελέχη με τις επιχειρηματικές ελίτ με στόχο το αμοιβαίο τους κέρδος και την ταυτόχρονη πτώχευση και διάλυση του δημόσιου τομέα.
    Το πρόβλημα δεν ξεκινάει από μια μοιραία παθογένεια της Ελληνικής κοινωνίας.Είναι σαφής επιλογή των εσμών που μας κυβερνούν. Δεν είναι χαζό το ΚΚΕ όταν λέει ότι το πρόβλημα δεν είναι η διαφθορά. Το ΚΚΕ διαπλέκεται μέσω των επιχειρήσεών του με τους υπόλοιπους είναι και αυτό μέρος της μαφίας στον τομέα που του αναλογεί.
    Το ίδιο συμβαίνει και στην Ευρώπη. Το κέρδος των ελιτ και των ανθρώπων τους καθορίζουν και τις πολιτικές των δήθεν διεθνών οργανισμών.
    Οι υπόλοιποι απλά καρπώνονται ότι αφήνουν οι μεγάλοι.
    Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορείς σαν Αριστερά να τα βρεις με το ΠΑΣΟΚ. Εσύ μιλάς για κοινωνική δικαιοσύνη, το ΠΑΣΟΚ μιλάει για πρότζεκτ από τα οποία κάποιοι θα βάλουν τόσα στην τσέπη τους.
    Γιαυτό δεν παράγουμε, γιατί η εισαγωγή αφήνει κέρδη σε όλους πολύ περισσότερα. Γιαυτό το δημόσιο δεν είναι παραγωγικό. Γιατί έξω από κάθε παραγωγική διαδικασία , άμεση ή έμμεση το δημόσιο απλά προσφέρει τυπικά υπηρεσίες. Το πρόβλημα δεν είναι το φακελάκι του γιατρού, αλλά το πλαίσιο που τα κόμματα στήσανε (με πρώτο το ΠΑΣΟΚ) για να κατακλέβουν το δημόσιο χρήμα οι προμηθευτές και οι κρατικοί υπάλληλοι και μέσα σ'αυτό βγάζουν και οι γιατροί το παντεσπάνι τους. Τουλάχιστον αυτοί γιατρεύουν, οι γραμματείς και οι κομματικοί μαφιόζοι τι κάνουν;
    Αν η Αριστερά δεν ξεκαθαρίσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Στην Ελλάδα επανάσταση σημαίνει απ'ότι φαίνεται "θεσμοί". Οι δημόσιοι υπάλληλοι - που σωστά ο Κωστής έχει εμμονή μαζί τους - για όσους τουλάχιστον δουλεύουμε στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριφέρονται σαν εχθροί. Δεν έχουν κοινωνική συνείδηση, πέραν ενός σοβαρού κομματιού που όμως χάνεται μέσα στον μηχανισμό που αναφέρει ο Σπίθας.
    Και το ερώτημα είναι: τι να κάνουμε μ'αυτούς; Δεν δουλεύουν, εντάξει...
    Είναι διορισμένοι από τον δικομματισμό, εντάξει...
    Έχουν δώσει όρκο που δεν τηρούν, εντάξει...
    Τα παίρνουν - όσοι έχουν το όπλο της υπογραφής - εντάξει...
    Αλλά να φέρονται και εχθρικά έως αδιάφορα στον κόσμο που οφείλουν να υπηρετούν και όχι να εκδικούνται - γιατί άλλωστε; - έ, αυτό δεν καταπίνεται.
    Ο εμφύλιος συνεχίζεται. Γιατί ο ΔΥ όσο και αν φτωχύνει θα συνεχίζει να ζει! Ενώ ο ιδιωτικός μπορεί να μείνει άνεργος ή να χρεωκοπήσει - και με αυτήν την αγωνία ζει... Δεν νομίζω ότι αυτήν την αγωνία την έχει νοιώσει ποτέ ΔΥ.

    Ας σταματήσουν λοιπόν να προκαλούν τον συμπολίτη τους και ας τιμωρηθούν με απόλυση αλλά και κατάσχεση της περιουσίας τους όσοι εκμεταλλεύονται την θέση τους και παρανομούν!
    Και η αριστερά που στελεχώνεται κυρίως από ΔΥ, ας πάρει θέση: τι υπηρετεί; την κοινωνική δικαιοσύνη ή τις συντεχνίες του δημοσίου/ΔΕΚΟ που την εκμεταλλεύονται για να παίρνουν επίδομα "έγκαιρης προσέλευσης" - ακόμα κι αν έτσι ονομάστηκε μια άτυπη αύξηση;

    Έτσι, γιατί οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ούτε χρόνο για την πολιτική δεν έχουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Αν λοιπόν η Αριστερά δεν ξεκαθαρίσει ποιον έχει απέναντι, δεν πρόκειται ποτέ να πείσει το λαό να την ακολουθήσει. Αν οι ηγέτες της δεν ονομάσουν ανοιχτά τους πολιτικούς μαφιόζους, αν δεν αποκαλύψουν τους μηχανισμούς που ήδη γνωρίζουν δεν πρόκειται κανείς να εμπιστευτεί την Αριστερά, παρά μόνο αψήλιαστοι διανοούμενοι. Σε κάθε τομέα από τον ιδιωτικό μέχρι το δημόσιο, η "Αριστερά" διαπλέκεται με την εξουσία, ζει από την κρατική επιχορήγηση και μιλάει για επανάσταση και άλλες παπαριές.
    Απέναντι σε μια πολυπλόκαμη απάτη εμείς προτάσσουμε πολιτικές και οράματα. Μόνο σαν ψυχοθεραπεία μπορεί να λογιστεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Όσον αφορά τον προστατευτισμό, δεν έχω πειστεί ότι δεν είναι αναγκαίος. Είτε προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση είτε όχι.
    Η οικονομική παγκοσμιοποίηση είναι ότι χειρότερο για την ποιότητα και το επίπεδο ζωής και τις κατακτήσεις των εργαζομένων στις χώρες μας.
    Είναι δυνατόν να ανταγωνιστούμε ανθρώπους που ζουν με 5 δολάρια την μέρα;
    Εντάξει, η δύση κατέστρεψε τον τρίτο κόσμο αλλά το πρόβλημα δεν λύνεται με το να φτωχύνουμε όλοι. Γιατί λοιπόν τα κινέζικα προϊόντα να μην έχουν δασμούς;
    Γιατί να μην προστατεύεται, έστω λογικά, η ευρωπαϊκή παραγωγή;

    Δεν μας φτάνει η γραφειοκρατία (η δικαιολογία ύπαρξης ενός μη παραγωγικού αλλά τεράστιου δημόσιου τομέα που απομυζά την κοινωνία) που σκοτώνει κάθε παραγωγική απόπειρα, έχουμε και τα αφορολόγητα κινέζικα να σκοτώνουν κάθε τοπική παραγωγή.
    Και μια τεχνογνωσία που περνάει στους μετανάστες αφού με την στημένη "λαθρομετανάστευση" γίναμε όλοι αφεντικά και κανένας νέος δεν κατέχει σήμερα τις γνώσεις ενός τεχνίτη.

    Χρειαζόμαστε πρόβλεψη του μέλλοντος αλλά και αντιμετώπιση του παρόντος. Μπορεί οι ΔΥ να ζουν στον κόσμο τους και να έχουν τα δικά τους προβλήματα αλλά καμιά κοινωνία δεν προχώρησε από την δουλειά των ΔΥ. Δεν παράγεται εκεί η υπεραξία, δεν είναι εκεί η παραγωγή - και κάποιος πρέπει να παράξει κάτι για να πληρωθούν και οι ΔΥ.

    Ας πάμε λοιπόν εκεί που χτυπά η καρδιά της εργασίας: στον ιδιωτικό τομέα - και εκεί χρειάζεται προστατευτισμός. Τι προστατευτισμός να το συζητήσουμε. Αλλά δεν μπορεί να υπάρχει στον δημόσιο τομέα και όχι στον ιδιωτικό!
    Δεν ξεχνάμε ότι περισσότεροι είναι οι "επιχειρούντες" στην χώρα μας παρά οι εργαζόμενοί τους. Αφού το δαιμόνιο τόχουμε δεν μπορεί να βρίσκουμε μπροστά μας ένα πελατειακό και παρασιτικό κράτος με ληστρικές προθέσεις για να πληρώσει τους υπεράριθμους ΔΥ του και την καλή ζωή των στελεχών του. Κι ας επιστρέψει η αριστερά στους παραγωγούς του πλούτου και όχι στους καταναλωτές του.

    Βλέπω τα μεσαία στρώματα σαν φορείς της αλλαγής σε αυτήν την συγκυρία και το να λειτουργήσουν οι θεσμοί σε αυτήν την χώρα σαν την πραγματική επανάσταση.

    Διαβάζω τις θέσεις του Φώτη Κουβέλη για την δημόσια διοίκηση και τους θεσμούς (ευχαριστώ Σπίθα για την επιμονή σου σχετικά) και παρότι μοιάζουν αυτονόητες, βλέπω στην εφαρμογή τους την αληθινή επανάσταση - επίσης στο σπάσιμο του "ελευθέρου εμπορίου" μεταξύ ανόμοιων από κάθε άποψη κοινωνιών. Το πως είναι το ζήτημα - όχι το όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ανέβασα μόλις τώρα ένα άρθρο του Δημήτρη Χρήστου με σχετικά δικά μου σχόλια στο "Μη μαδάς της Μαργαρίτα"

    http://mhmadas.blogspot.com/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Γιώργο, η συζήτηση για τον προστατευτισμό είναι σίγουρα χρήσιμη διότι σηκώνει ένα χαλί κάτω από το οποίο κρύβουν πολλοί διάφορα...

    Απ' ό,τι καταλαβαίνω, όμως, η θέση «να επιβάλουμε δασμούς για να προστατέψουμε τη δική μας παραγωγή» είναι εν γένει λάθος. Λάθος, διότι στις περισσότερες περιπτώσεις έτσι ανεβάζεις υπερβολικά το κόστος ζωής, συντηρείς τεχνητά οικονομικούς τομείς που έχουν χάσει την παραγωγικότητά τους με βάση τα διεθνή δεδομένα, καταδικάζεις την οικονομία σου σε έναν μοναχικό δρόμο που τελικά θα φέρει υπανάπτυξη.

    Τα κλασικά οικονομικά μοντέλα προβλέπουν, νομίζω, ότι το βιοτικό επίπεδο της Κίνας θα ανεβεί, ανεβάζοντας έτσι και την κινεζική ζήτηση, το κόστος παραγωγής εκεί κλπ, και επιφέροντας μία ισορροπία, αφού όμως πρώτα ένας τεράστιος λαός έχει βγει από την υπανάπτυξη. Σε γενικές γραμμές δε θα ήταν ούτε ηθικό ούτε συμφέρον να σταματήσουμε μία τέτοια εξέλιξη - τα φθηνά ρούχα που αγοράζουμε όλοι είναι πολύ μεγαλύτερο κέρδος από τη λειτουργία της κλωστοϋφαντουργίας στην Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι έχουμε κι εμείς κάποιο ρόλο στο διεθνή καταμερισμό εργασίας και δε ζούμε μόνο από δανεικά.

    Νομίζω ότι τα οικονομικά μοντέλα υποτιμούν το ρόλο της πολιτικής στις εξελίξεις. Η μείωση των κινεζικών ανισοτήτων σε βαθμό συγκρίσιμο με της Δύσης, ώστε να μην μας τραβάει εσαεί κάτω, δε θα επιτευχθεί αυτομάτως διότι η Κίνα δε θα περάσει από τα στάδια που πέρασε η Ευρώπη. Γι' αυτό, πρόχειρα λέω (και αν έχει κάποιος αναφορές σε αντίστοιχες προτάσεις, ας μας ενημερώσει), πρέπει στην ελευθερία του εμπορίου να μπουν κοινωνικοί και οικολογικοί όροι. Πώς βάζει π.χ. ο ΟΟΣΑ όρους για οικονομική ελευθερία, διαφθορά κλπ, να βάλει και όρους που έχουν να κάνουν με εργατικά δικαιώματα ή την προστασία του περιβάλλοντος. Όνειρα θερινής νυκτός, θα μου πείτε, αλλά όσο οι χώρες της Δύσης θα πιέζονται από τον ανταγωνισμό όλα αυτά ίσως να γίνονται πιο εφικτά.

    Όσο για τα δικά μας προβλήματα, είναι και σωστό και λάθος να ρίχνουμε μεγάλο φταίξιμο στον φθηνό ανταγωνισμό. Σωστό, διότι το «φθηνό» ήταν ανέκαθεν το ισχυρό μας χαρτί και τώρα το έχουμε χάσει, μάλλον οριστικά· λάθος, διότι χώρες όπως οι σκανδιναβικές αποδεικνύουν ότι δε χρειάζεται να έχει κανείς χαμηλούς μισθούς και φόρους για να είναι ανταγωνιστικός, αρκεί να έχει ένα σύστημα όπου η δουλειά πιάνει τόπο. Έτσι, η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι το (τεράστιο) άλμα από τη φθήνια στην ποιότητα, στους τομείς, εννοείται, όπου θα μπορούσε να έχει συγκριτικό πλεονέκτημα, π.χ. τουρισμός, γεωργία, πολιτισμός, κάποιες άλλες υπηρεσίες.

    Και εδώ επανερχόμαστε στη συζήτηση για το δημόσιο τομέα, διότι χωρίς ποιοτικό δημόσιο τομέα δε συζητάμε για ποιότητα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Ακριβώς Πολυβώτη.
    Κάθε σχετική συζήτηση στην Ελλάδα βρίσκει μπροστά της τον δημόσιο τομέα - την ρουφήχτρα κάθε παραγωγικότητας.

    Μπορεί τα περασμένα χρόνια κάποιοι να παρέκαμπταν αυτήν την σκόπελο με επίσης πλάγιους τρόπους αλλά τώρα το σύστημα έφτασε στα όριά του. Χάνει από παντού - και οποιαδήποτε καλή ιδέα για δουλειά και ανάπτυξη σκοντάφτει εκεί.

    Όποιος επενδύσει σε καινοτομίες είναι γραφικός και απλά θα χάσει τα χρήματά του και θα βρεθεί χρεωμένος. Ακόμα και όσες μκο έχουν δικαίως αποκτήσει κάποιο λόγο στην έγκριση επενδυτικών σχεδίων, έχουν περάσει στην συναλλαγή λόγω της "υπογραφής" τους και εμποδίζουν αντί να διευκολύνουν την εφαρμογή της καινοτομίας.

    Δες τι γίνεται με τα αιολικά πάρκα: δεν φτάνει που το κράτος δεν απαιτεί στις άδειες συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας, έρχονται και οι ενστάσεις της πχ ορνιθολογικής να μπλοκάρουν οποιαδήποτε εξέλιξη. Οι ανεμογεννήτριες κόντρα στο περιβάλλον!

    Επίσης στον τουρισμό οι άδειες για τουριστικές μονάδες που διαθέτουν μέσα τους και όλη τη σχετική αγορά, επειδή κανείς δεν τους υποχρέωσε ένα τμήμα να παρέχεται από την τοπική κοινωνία, πνίγουν τις τοπικές τουριστικές επιχειρήσεις!

    Όλα αυτά χρειάζονται μια θεσμική επανάσταση αλλιώς θα πρόκειται για απλό ξεπούλημα εθνικών πόρων για πρόσκαιρα εισπρακτικά οφέλη και καμία προοπτική.
    Πάρε και την βιολογική γεωργία: ελάχιστη υποστήριξη έχει από το κράτος αν και συνιστά την σύγχρονη πράσινη επανάσταση και αποτελεί έναν σίγουρο εξαγωγικό τομέα με συγκριτικά πλεονεκτήματα για την χώρα μας. Ακόμα και οι σχετικές σχολές είναι δομημένες στην βάση της συμβατικής γεωργίας και των φυτοφαρμάκων με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η σχετική τεχνογνωσία στους γεωπόνους και να τα μαθαίνουν μόνοι τους. Αποτέλεσμα; Εισάγουμε τα βιολογικά από την Ιταλία αντί να εξάγουμε τα δικά μας!

    Το πελατειακό κράτος έχει βαθειές ρίζες, Έρχεται από την οθωμανική περίοδο και συνεχίζει ακάθεκτο. Παλιά τους μεταρρυθμιστές σε αυτήν την χώρα τους δολοφονούσαν (Καποδίστριας). Σήμερα το σύστημα έχει αποκτήσει και κοινωνική διάσταση με τις συντεχνίες και τα κεκτημένα τους και στρέφεται παρασιτικά απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τον ιδιώτη εργαζόμενο για να τον αρμέξει ξανά και ξανά. Κάθε χρόνο καινούργιο φορολογικό/εισπρακτικό ν/σ και όποιος αντέξει.

    Δεν βλέπω για την Ελλάδα άλλη προοπτική από το να περάσει από την οθωμανική περίοδο σε έναν ευρωπαϊκό διαφωτισμό (εν έτει 2010!) και να αποκτήσει θεσμούς και άρα κοινωνική συνοχή. Και ο δημόσιος τομέας να υπηρετήσει την πρόοδο και όχι να την φρενάρει...

    Κάθε αληθινή μεταρρύθμιση εδώ συνιστά επανάσταση κι αυτό είναι το μεγάλο έργο που μια σύγχρονη αριστερά μπορεί να προτάξει και να υπηρετήσει -
    και όχι τον εργατικό Δεκέμβρη και άλλα ανιστόρητα και εκτός τόπου αντισυστημικά δέλεαρ με φορείς εφαρμογής ...τις συντεχνίες των ΔΕΚΟ!

    Γι αυτό έγραψα και παραπάνω ότι το προφίλ του Φώτη είναι το προφίλ του σύγχρονου επαναστάτη-μεταρρυθμιστή της εποχής μας και γι αυτό πιστεύω έχουν πέσει επάνω του οι αριστεριστές να τον παροπλίσουν, κουράσουν ή εξαφανίσουν.
    Γιατί η κοινωνία δείχνει την αποδοχή της και το χειρότερο σενάριο γι αυτούς είναι η αυτονόμηση της μεταρρυθμιστικής δημοκρατικής αριστεράς...
    Όμως είναι ότι καλύτερο για την κοινωνία μας και τις ανάγκες της - μόνο μια τέτοια κίνηση θα καλύψει το πολιτικό κενό - ας το αναλογιστούν οι της πτέρυγας: οι ανέντακτοι καιρό τώρα το αναμένουν - αλλά δεν θα περιμένουν για πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. LLS, ναι - "Θέλουμε τις "ιδιομορφίες" τις "εξαιρέσεις" της παγκοσμιοποίησης,που δεν είναι μονοσήμαντα προστατευτισμοί". Ας αναπτύξουμε αυτήν την τόσο πολύτιμη ιδέα στην ελληνική πραγματικότητα.

    Η αριστερά δεν πρέπει να σοκάρεται από έννοιες που έχουν στην γενικότητά τους αρνητικές συνηχήσεις και ας τις κάνει επίκαιρες με το δικό της περιεχόμενο.

    Ας τις οικειωθεί όπως συχνά λες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Πολυβώτη, το ζήτημα δεν είναι ναι ή όχι σε έναν προστατευτισμό. Το θέμα είναι το πως, με ποιους όρους και σε όφελος ποιών. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν λέξεις κατοχυρωμένες στο δεξιό ή αριστερό στρατόπεδο - στο περιεχόμενο βρίσκεται η ουσία. Η κοινωνία μας βασανίζεται δεκαετίες από το ναι ή όχι πριν καλά καλά καταλάβουμε τι εννοούμε1
    Μέσα ή έξω από τη ΕΕ, ναι ή όχι στους εξοπλισμούς, ναι ή όχι στο δικαστήριο της Χάγης, ναι η όχι στις επενδύσεις, ναι ή όχι στους μετανάστες: φαντασιωτικές μάχες, δονκιχωτικές συμπεριφορές και από πίσω σύγχυση: κανείς δεν ασχολείται με το πως, την οικείωση του κάθε θέματος προς όφελος των εργαζομένων.
    Και αυτήν την μπουρδολογία εκμεταλλεύονται τα παράσιτα και κάνουν την δουλειά τους όσο εμείς αντιμετωπίζουμε διλλημματικά και με εσωστρέφεια ζωντανά προβλήματα που περιμένουν επιδεξιότητα και χειρισμό και όχι ένα ναι ή ένα όχι.
    Πιστεύω ότι η αριστερά μας τουλάχιστον πρέπει να προσπεράσει το δογματικό δίλημμα και να εστιαστεί στο ΠΩΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Σπίθα μου, τι είναι αριστερά τι είναι δεξιά, σήμερα;
    Θέλω τσιτάτα του Μπόμπιο εδώ και τώρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Εδώ και..τώρα..:)
    !!
    (μόλις το είδα)

    "..Σύμφωνα με την αρνητική ανθρωπολογία του Μπόμπιο, ο άνθρωπος είναι ένα βίαιο ον, ένα ον που υποκινείται από πάθη και συμφέροντα, ένα ον που τείνει να ψεύδεται και να εξαπατά τους άλλους.

    Δεν είναι εύκολο επομένως να εξαλειφθεί ριζικά η βία από τον ανθρώπινο κόσμο.

    Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι η πολιτική προορίζεται να παραμένει για πάντα το θέατρο όπου εκδηλώνεται η βούληση για δύναμη.

    Σημαίνει ωστόσο ότι θα ήταν αφελές να αντιπαραθέσουμε σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα το αφηρημένο όνειρο μιας αυθόρμητα αρμονικής συμβίωσης (όπως θα ήταν λ.χ. μια κοινωνία χωρίς κράτος).

    Σε έναν κοινωνικό κόσμο όπου κυριαρχούν τα πάθη και τα ιδιαίτερα συμφέροντα...

    δεν μπορούμε να αντιπαραθέτουμε

    **το ουτοπικό ιδεώδες μιας κοινωνίας που θα αποτελείται από εντελώς ανιδιοτελή άτομα..."
    .....................


    Αυτό κατ΄αρχήν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. «Δεξιά και αριστερά»

    **η ισότητα** παραμένει ο πολικός αστέρας, το θεμελιώδες διακριτικό γνώρισμα της ταυτότητας της Αριστεράς.

    (Σπίθας: το είπε και ο Pinko..)



    "..μια κοινωνία δεν μπορεί να γίνει περισσότερο ελεύθερη αν δεν γίνει και περισσότερο δίκαιη."

    ..............

    Σπίθας:
    Εν ολίγοις..
    "αριστερός: με το μέρος του αδυνάτου."

    Στην πράξη..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Κράτος και Μπόμπιο (σε Ταμπουράνο)

    ..1997 ο ιταλός φιλόσοφος Νορμπέρτο Μπόμπιο (1909-2004) στον ιστορικό Τζουζέπε Ταμπουράνο.

    Αγαπητέ Ταμπουράνο,


    ...Ο Ράσελ δεν ήταν βέβαια κομμουνιστής και απεχθανόταν τον Λένιν, αλλά στο βιβλίο του αυτό υποστηρίζει ότι από οικονομική άποψη ο σοσιαλισμός στηρίζεται «στην εξουσία του κράτους που θα περιλαμβάνει τουλάχιστον τη γη και τον ορυκτό πλούτο, το κεφάλαιο, τις τράπεζες, τον πιστωτικό τομέα και το εξωτερικό εμπόριο».

    Φυσικά, ο κρατισμός του σοσιαλισμού, ακόμα και του δημοκρατικού, γινόταν αποδεκτός στο βαθμό ακριβώς που το κράτος θα ήταν δημοκρατικό.

    Κρατισμός ναι, αλλά και δημοκρατία.

    Εκείνο που δεν είχε προβλεφθεί δεν ήταν τόσο
    **το ελάττωμα του κρατισμού
    όσο εκείνο του ατελούς **εκδημοκρατισμού του κράτους.

    Από δω πήγασε η εξέγερση ενάντια στο κράτος στο όνομα της αγοράς, από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι η κρατικοποίηση της οικονομίας δεν συμβάδιζε με τον πλήρη εκδημοκρατισμό του κράτους και ότι το περισσότερο κράτος δεν σήμαινε απλά και καθαρά περισσότερη δημοκρατία.

    .. Και εγώ είμαι πεπεισμένος ότι το ένα από τα θέματα της αριστεράς πρέπει να είναι όχι τόσο η άρνηση του θετικού χαρακτήρα της αγοράς όσο η υπογράμμιση των ορίων της, ορίων όχι μόνον πολιτικών αλλά και ηθικών.

    Πριν απ' όλα μου φαίνεται πρόδηλη η παρατήρηση ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνον από την αγορά.

    Η σφαίρα της αγοράς είναι εκείνη της ανταλλαγής αγαθών που αφορά τον άνθρωπο ως «οικονομικό» άνθρωπο.

    Κάθε άνθρωπος όμως ζει σε αυτή τη σφαίρα ένα μόνο μέρος, έστω και πολύ σημαντικό, της ζωής σου.

    **Στο μεγαλύτερο μέρος της μέρας του ο άνθρωπος ζει με «τρόπους ζωής» με τους οποίους η αγορά δεν έχει καμία σχέση.

    Στην οικογένεια οι σχέσεις ανάμεσα στα μέλη της δεν είναι σχέσεις αγοράς.

    Το ίδιο και στο σχολείο, οι σχέσεις ανάμεσα σε δασκάλους και μαθητές δεν είναι σχέσεις αγοράς.

    Το ίδιο και στη θρησκευτική σφαίρα, που για ορισμένα πρόσωπα είναι πολύ σημαντική. Το ίδιο πρέπει να πούμε και για τη σφαίρα της φιλίας, που και αυτή έχει αδιαμφισβήτητη σημασία για τον καθένα μας. Ολες αυτές είναι σφαίρες στις οποίες η σχέση μεταξύ των ατόμων δεν είναι σχέση συναλλαγής αλλά είναι κυρίως σχέση αφιλοκερδούς προσφοράς.

    Σε αυτές τις σφαίρες, που δεν διέπονται από τις σχέσεις αγοράς, διαπλάθονται τα άτομα στο πλαίσιο μιας οποιοσδήποτε συμβίωσης. Ακόμα και οι σχέσεις αγοράς αναπτύσσονται λιγότερο ή περισσότεο ορθά ανάλογα με τις ηθικές ιδιότητες των ατόμων που συμμετέχουν σε αυτές, ηθικές ιδιότητες που διαμορφώνονται, όταν διαμορφώνονται, όχι στη σφαίρα της αγοράς, η οποία όμως τις προϋποθέτει.

    Για να το πω συνοπτικά, η αγορά χρειάζεται πρόσωπα που θα εμπιστεύονται οι μεν τους δε, δηλαδή πρόσωπα αξιόπιστα.


    Η εντιμότητα είναι μια ηθική ιδιότητα που εξαρτάται από έναν ορισμένο τύπο εκπαίδευσης, από τον τρόπο με τον οποίο το κάθε άτομο ζει, αναπτύσσεται και ωριμάζει στις άλλες σφαίρες πέραν της αγοράς.

    Αντιλαμβάνομαι ότι αντιμετωπίζω ένα θέμα που θα απαιτούσε και άλλες αναπτύξεις.

    Αλλά η σχέση ανάμεσα σε ηθική και αγορά και γενικά

    ***το πρόβλημα των ορίων της αγοράς είναι ένα θέμα στο οποίο

    **η αριστερά οφείλει να επανέρχεται με όλο και πιο στέρεα επιχειρήματα.

    Ολοι γνωρίζουν ότι η αγορά πρέπει να έχει ηθικά όρια. Ποια είναι τα κριτήρια με βάση τα οποία πρέπει να τεθούν τα όρια;

    Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι αυτά θα τεθούν από την αγορά.

    Η αγορά από μόνη της δεν έχει καμιά ηθική. Κι έπειτα, ποιος έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση, επομένως και τη δύναμη, να θέσει αυτά τα όρια;

    Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν μπορεί παρά να προέλθει γι' άλλη μία φορά από την επίλυση της δύσκολης σχέσης ανάμεσα σε κράτος και αγορά.

    Αλλά η συζήτηση πρέπει να συνεχιστεί ακριβώς για τις διάφορες λύσεις αυτής της σχέσης:

    Σε αυτή τη συζήτηση η αριστερά θα πρέπει να έχει κάτι για να πει."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Σύμφωνα με αυτά που γράφεις λοιπόν Σπίθα, οποιαδήποτε μεταρρύθμιση στην δημόσια διοίκηση θα πρέπει να στοχεύει πρώτα από όλα στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης ανάμεσα στα μέλη της κοινωνίας μας.
    Κι αυτό προϋποθέτει πρόοδο στον τομέα της ισότητας και ισονομίας.
    Ανάλογο κλίμα προφανώς θα πρέπει να αποκατασταθεί και μέσα στην αριστερά που σαν φορέας σοσιαλισμού (έστω και θεωρητικά) πρέπει να προσιδιάζει με τις ιδιότητες που επιθυμούμε για το ίδιο το κράτος στον τομέα της διοίκησης.
    Σωστά;
    Από την άποψη αυτή η δημοκρατική αριστερά έχει επαναστατικό χαρακτήρα και η μη φιλελεύθερη αριστερά δεξιό :)
    Κατάλαβες που το πάω, έστω και με μικρά πηδηματάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Ναι.Υπάρχουν κάποιες "μικροδιαφορές," ..βέβαια:)

    Έτσι δεν είναι;

    Τον ίδιο στόχο, αλλά όχι με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

    Αλλάζει το είδος το σχέσεων και των κανονιστικών όρων. Σωστά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU