Παρασκευή 30 Απριλίου 2010

Αίμα, ιδρώτας και δάκρυα

"...αν η Ε.Ε. θέλει να στηρίξει την Ελλάδα, έχει την υποχρέωση να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να βρει και να δικάσει αυτούς που σαν «συμμορίες κλεφτών» καταχράστηκαν τα χρήματα των επιδοτήσεων της Ε.Ε., αλλά και τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, είτε αυτοί ανήκουν στη γραφειοκρατία είτε στην πολιτική είτε στην ιδιωτική οικονομία είτε στην Εκκλησία"


Της Ράνιας Ιωσηφίδη*

Ήταν Μάρτης του 1983, όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εγκρίνει το ελληνικό αίτημα για τους πρώτους κοινοτικούς πόρους με θέμα την παροχή ειδικών οικονομικών ενισχύσεων για την άρση των δυσμενών επιπτώσεων στην ελληνική οικονομία λόγω της ένταξής της στην ΕΟΚ.

Μετά από 27 χρόνια, τον Απρίλη του 2010, η Ελλάδα καταθέτει αίτημα για ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).

Όλα τα χρόνια, από το 1983 έως το 2010 και κάθε χρόνο, εισρέουν από την Ε.Ε. στην Ελλάδα δισεκατομμύρια κοινοτικών πόρων, δηλαδή χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Σε αυτές τις χρηματοδοτήσεις προσθετικά συμμετέχει με δισεκατομμύρια (στην αρχή δραχμές και στη συνέχεια ευρώ) το ελληνικό Δημόσιο. Δηλαδή οι Έλληνες πολίτες. Υποτίθεται ότι όλα αυτά τα δισεκατομμύρια παρέχονταν με στόχο τις επενδύσεις για την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας της χώρας.

Πού τελικά «επενδύθηκαν» τα χρήματα και οι κόποι των Ελλήνων αλλά και των Ευρωπαίων φορολογούμενων;

Σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουν αυτοί που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και κυβερνούν ακόμη. Είναι οι ίδιοι πολιτικοί «κύκλοι» που διαχειρίσθηκαν τα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα από το ελληνικό δημόσιο και την Ε.Ε., χωρίς έλεγχο, είτε από αμέλεια είτε με δόλο.

Θα πρέπει να λογοδοτήσουν όσοι προσκολλήθηκαν στους «κύκλους» αυτούς επειδή «μυρίστηκαν ψητό». Όσοι «αρμόδιοι» και «συναρμόδιοι» γραφειοκράτες. Ένα μεγάλο πλέγμα από πολυεθνικές εταιρείες, ιδιώτες, η Εκκλησία, Έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες, κατασκευαστές, έμποροι οπλικών συστημάτων κ.ά.

Αυτοί διαχειρίσθηκαν τον πακτωλό των χρημάτων, χωρίς να ασκηθεί έλεγχος ούτε από την Ε.Ε. ούτε από το ελληνικό κράτος. Και επειδή δεν τους έφθαναν τα χρήματα της Ε.Ε. και των Ελλήνων φορολογούμενων, χρέωναν επί πλέον το κράτος με συνεχή δανεισμό δισεκατομμυρίων και έκαναν «πάρτι» όλα αυτά τα χρόνια, ενώ τα μετέτρεψαν σε προσωπικές περιουσίες και καταθέσεις και off-shore εταιρείες.

Μεγάλο ποσοστό από αυτόν τον πακτωλό των χρημάτων της Ε.Ε. και του ελληνικού Δημοσίου εκταμιεύτηκαν για λογαριασμό θυγατρικών, μεγάλων πολυεθνικών ομίλων, οι διοικήσεις των οποίων μετέφεραν με «δημιουργική λογιστική» όχι μόνο τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων πίσω στη χώρα προέλευσης τους, αλλά και την αναλογούσα συμμετοχή του ελληνικού Δημοσίου στις χώρες εγκατάστασης των μητρικών εταιρειών. Οι εταιρείες αυτές είναι ήδη γνωστές εντός και εκτός Ελλάδας. Πολλές από αυτές είναι γερμανικές.

Κατά πόσον αυτές οι πρακτικές ήταν σε γνώση των κυβερνήσεων των κρατών μελών της Ε.Ε. είναι ένα ζήτημα που θα πρέπει να μας το απαντήσουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία όφειλε και οφείλει να ερευνά τις καταγγελίες από τους εκπροσώπους των εργαζομένων των πολυεθνικών εταιρειών. Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πρέπει επίσης να γνωρίζουν ότι τα περισσότερα από τα χρήματά τους (των επιδοτήσεων), αντίθετα με τον επιτελικό τους σκοπό, επιστρέφουν τελικά πίσω στη χώρα τους, είτε μέσω της βιομηχανικής αγοράς είτε μέσω της χρηματιστηριακής αγοράς είτε μέσω της δημιουργικής λογιστικής των θυγατρικών τους στην Ελλάδα.

Πρόσφατα, σε δημοσίευμα της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας της Γερμανίας, "Sueddeutsche Zeitung" (27.04.2010), με αναφορά στην «Οδύσσεια» της Ελλάδας, η έγκριτη δημοσιογράφος Christiane Schlötzer γράφει ότι, αν η Ε.Ε. θέλει να στηρίξει την Ελλάδα, έχει την υποχρέωση να πιέσει την κυβέρνηση ώστε να βρει και να δικάσει αυτούς που σαν «συμμορίες κλεφτών» καταχράστηκαν τα χρήματα των επιδοτήσεων της Ε.Ε., αλλά και τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων, είτε αυτοί ανήκουν στη γραφειοκρατία είτε στην πολιτική είτε στην ιδιωτική οικονομία είτε στην Εκκλησία.

* Η Ράνια Ιωσηφίδη είναι μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ στον Τομέα Μικρών Επιχειρήσεων & Ελεύθερων Επαγγελματιών- H AYΓH 29/4/10

6 σχόλια:

  1. Η κυβέρνηση αυτή δεν πιέζεται από τίποτα, διότι είναι παραδομένη στη δουλοπρέπεια και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων χωρών.
    ΤΊΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΙΣ δεν θα δικαστεί γιατί η μπόχα έρχεται από το 1981 που ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε από τον Ράλλη μηδενικό έλλειμμα και το έφτασε όπου το έφτασε, αργότερα ο Σημίτης το διπλασίασε και ο Καραμανλής το πενταπλασίασε.
    Ολοι είναι μικρόψυχοι και ανίκανοι χωρίς ψυχικό σθένος να στρέψουν το περίφημο περίστροφο εκεί όπου πραγματικά πρέπει.
    Δηλαδή στους γελοίους φλώρους της ΝΔ που έφτασαν στο αποκορύφωμα του τέλματος τη χώρα, στους προηγούμενους του Σημίτη, στην εκκλησία που δεν βάζουν φόρο και στις τράπεζες που επίσης δεν φορολογούν.
    Ο ιδιωτικός τομέας είναι ο πιο αδικημένος και ο λαός εντελώς ξεφτιλισμένος.
    Και ακόμα καθόμαστε και γράφουμε άρθρα αντί να βγούμε κάμποσα εκατομμύρια στους δρόμους και να φωνάξουμε έστω την απόγνωσή μας.
    Είμαστε κακομοίρηδες και μας αξίζει κάθε ταπείνωση.
    Την καλημέρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είστε και πονηροί. Η Ράνια Ιωσηφίδου συμμετέχει και στην Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση του ΣΥΝ. Την "αριστερίστικη" τάση του, όπως η ίδια δηλώνει στην υπογραφή της στην "Αυγή". Αλλο ένα παράδειγμα "Δημοκρατίας" από την αριστερά της... λογοκρισίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο site της Αυγής (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=539515) δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο redteam. Ούτε όμως ψάχνω τις πολιτικές προτιμήσεις του καθενός για να αναρτήσω ένα ενδιαφέρον άρθρο. Τώρα που είδες την λογοκρισία...
    Μάλλον σε βασανίζει η κακοπιστία (ή μήπως τα ενδοαριστερά χαρακώματα που λατρεύεις καθώς φαίνεται)
    Προσωπικά συμφωνώ με το άρθρο. Εσύ;

    υγ Γράφεις "είσαστε και πονηροί". Ποιοι; ή είναι πληθυντικός λόγω ευγένειας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το κείμενο αυτό , είναι μια καλή αρχή για την λογίκευση του ΣΥΝ και κυρίως της ηγετικής ομάδας του.
    Ισως είναι και η σωστή παραίνεση τους.
    Στις νέες συνθήκες ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι η επανάπαυση για άλλη μια φορά στην θαλπωρή του ΟΧΙ σε όλα, αλλά οι όροι που πρέπει να μπούν στην κυβέρνηση για την παροχή εμπιστοσύνης.
    Ο λαός γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα μας για το όργιο λαφυργώγησης του πλούτου που έγινε σ'αυτή την χώρα 30 χρόνια τώρα και γι'αυτό και δεν φαίνεται να έχει διαφωνία για τα επώδυνα μέτρα που ούτως ή άλλως με ΔΝΤ ή χωρίς ΔΝΤ απαιτούνται να ληφθούν.
    Με έναν όρο όμως.
    Να παρθούν μέτρα δίκαιης κατανομής των βαρών.
    Πρώτο βήμα σ'αυτή την κατεύθυνση να τιμωρηθούν οι κλέφτες πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες, δήμαρχοι, δικαστικοί, που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή.
    Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να μην οδηγηθούν στο ακροατήριο ο Καραμανλής, ο Αλογοσκούφης και τα γκόλντεν μπόυς του Λονδίνου ή των Αθηνών.
    Δεν είναι δυνατόν να μην οδηγηθεί στην δικαιοσύνη η Goldman Sacs , για τις κομπίνες που έκανε με τις Ελληνικές Κυβερνήσεις για να ξεγελάει την ΕΕ, δεν είναι δυνατόν να το παιδεύουμε για πολύ ακόμη με την Ζήμενς, με το C4I , με τα δομημένα των ταμείων.
    Αυτά πρέπει να πάει και να θέση στο συμβούλιο αρχηγών ο Τσίπρας και στην συνέχεια να ζητήσει διασφαλίσεις θεσμικές, διαφάνειας και δικαιοσύνης στην κατανομή των βαρών και κυρίως θεσμούς στήριξης των αδυνάτων.
    Αυτή η δοκιμασία θα καταστρέψει ανθρώπους, θα γονατίσει την χώρα και χρειάζεται την προσγεύωση όλων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μόνο που αυτές οι σωστές επισημάνσεις, κάθε που έρχονται εκλογές εξαφανίζονται από τη φαρέτρα της αριστεράς και στη θέση τους μπαίνουν, το όραμα του σοσιαλισμού, η ανατροπή και άλλα ηχηρά παρόμοια.
    Κανείς δεν ζητάει να βρεθούν και να δικαστούν οι ένοχοι, κανείς δεν τους δείχνει. Μήπως γιατί θα βρούμε και φίλους ανάμεσά τους;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. leo,
    έφτασε η ώρα να πάρουμε τις ευθύνες μας. Να αφήσουμε τα λόγια και να περάσουμε σε πρωτάσεις.
    Αν η χώρα δεν αλλάξει ριζικά, το πακέτο αντί να λύσει το πρόβλημα , θα γίνει άλλη μια ευκαιρία για διαφθορά, διαπλοκή και διαιώνιση του κρατικοδίαιτου χαρακτήρα της οικονομίας.
    Η Ανανεωτική Αριστερά πρέπει χωρίς αργοπορεία , να ξεδιπλώσει το απελευθερωτικό χαρακτήρα της και να οδηγήσει την χώρα σε νέα εποχή.
    1.Το πρώτο βήμα που είναι απαραίτητο να γίνει και μόνο η Ανανεωτική Αριστερά μπορεί να το υποστηρίξει και να το προτείνει, είναι να ξεκολήσει την χώρα από τις εθνικιστικές παρωπίδες της.
    Να προτείνει το πρώτο σόκ, που δεν είναι άλλο από την συνεργασία με την Τουρκία.
    Αμεσα τώρα που θα επισκευθεί ο Ερντογάν την χώρα να προτείνει συγκεκριμένα πράγματα για την λύση των προβλημάτων του Αιγαίου.
    Να πάμε για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας άμεσα στην Χάγη, να προτείνουμε συνεργασία στον τουρισμό και της εκματάλευσης των πετρελαικών αποθεμάτων, ακόμη και με συνεκμετάλευση σε συγκεκριμένες περιοχές που δεν αμφισβητείται ούτε από μας ούτε από αυτούς ο διεθνής χαρακτήρας. Δεν είναι ανάγκη να μπλέκουμε σε διεκδικήσεις αμφισβητούμενων περιοχών είτε από μας είτε από αυτούς. Δεν γίνεται να μην υπάρχουν περιοχές που θα μπορούσαμε να δράσουμε σε συνεργασία.
    Μια τέτοια κίνηση , θα μας οδηγούσε σε απελευθέρωση από την αντιπαλότητα και τους καταστροφικούς εξοπλισμούς.
    Βαρέθηκα να αφήνουμε αυτό το θέμα στην διαχείριση των εθνικιστών. Να τελειώνουμε, πιά.
    2. Το δεύτερο βημα είναι να αναλάβει η Ανανεωτική Αριστερά να βάλει τα χέρια της στα σκατά.
    Να συγκρουστεί με τις συντεχνίες.
    Να ζητήσει την μετάταξη των υπαλλήλων του ΥΠΟΙΚ σε άλλα υπουργεία και να στελεχωθεί το υπουργείο με υπαλλήλους από άλλα υπουργεία.
    Δεν είναι δυνατόν αυτοί οι υπάλληλοι που ανέχθηκαν και εξέθρευσαν την διαφθορά και την φοροδιαφυγή, να δόσουν απάντηση στο πρόβλημα.
    Το ίδιο να γίνει και με τις πολεοδομίες.
    Να μεταταγούν όλοι.
    3. Να κληθούν οι εφοπλιστές να επενδύσουν στην εσωτερική αγορά με φορολογικές διευκολύνσεις, σε αντάλαγμα των θέσεων εργασίας που αυτές θα δημιουργήσουν.
    4. Να ζητηθεί από τις τράπεζες που είναι υπό κρατικό έλεγχο να ακολουθήσουν πολιτική δανεισμού σε επιχειρήσεις με κριτήρια την δημιουργία θέσεων εργασίας και τακτικό έλεγχο για την συνέχιση του δανεισμού με βάση την εκπλήρωση των δεσμεύσεων. Χρήμα έναντι θέσεων εργασίας.

    Να αφήσουμε επιτέλους την υπεκφυγή και την μετάθεση των ευθυνών στους κυβερνώντες και να χρεωθούμε με θέσεις και προτάσεις που μπορούν να οδηγήσουν την χώρα στην έξοδο από την κρίση.
    Το πακέτο δεν είναι η λύση. Μπορεί να γίνει η λύση αλλά μπορεί και να γίνει η καταστροφή. Κάποιοι συμπολίτες μας θα χάσουν τον 13ο και τον 14ο μισθό τους και άλλοι θα φορολογηθούν πολύ αυστηρά. Ας μην τους αφήσουμε μόνους τους.
    Η κοινωνία πρέπει να τους ΥΠΟΣΧΕΘΕΙ ότι θα αποκαταστήσει την αδικία που φορτώνονται, στον βαθμό που την φορτώνονται φυσικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU