Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Η τελευταία ευκαιρία

Στη σημερινή Ελλάδα που πολιτικού ξεπεσμού, της μιντιακής δημοκρατίας, της δομικής βαθιάς διαφθοράς που έχει σκουριάσει απ’ άκρου εις άκρον τον κοινωνικό ιστό, ένας σαρωτικός εκσυγχρονισμός είναι ό,τι πιο προοδευτικό μπορείς να προσφέρεις στον τόπο.


του Σωκράτη Τσιχλιά*

Μετά την εκκωφαντική κατακρήμνιση του επί γης σοσιαλισμού, της ΕΣΣΔ και των υπολοίπων, αναδείχθηκαν σε υπερθετικό βαθμό τα θρησκευτικά γνωρίσματα της εγχώριας Αριστεράς. Θριάμβευσε ακόμη περισσότερο ο δογματικός χαρακτήρας ενός οργανισμού που υποβάλλει τους πιστούς του σε διαρκείς δοκιμασίες, σωματικές και ψυχικές, προσφέροντας ως αντάλλαγμα την πιθανότητα ενός μελλοντικού παράδεισου. Ενός ιδανικού κόσμου.

Απαλλάσσεται έτσι η Αριστερά σε όλες της τις εκδοχές από τη στοιχειώδη υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων να εκπονούν, να καταθέτουν, να υποστηρίζουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα εξουσίας για τον παρόντα χρόνο. Δεν έχει τέτοιο πρόγραμμα, δεν τολμά να το εκπονήσει, ακόμη και η ανανεωτική εκδοχή της Αριστεράς, για έναν και μόνο λόγο: θα έπρεπε προηγουμένως να παραδεχτεί την ιστορική ήττα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Θα έπρεπε για πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να αποδεχθεί ως μόνο πλαίσιο δράσης την υπάρχουσα έστω κολοβή κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Αυτή τη δημοκρατία στην άθλια ελληνική της εκδοχή θα μπορούσε να πάρει στην πλάτη της μια σύγχρονη Αριστερά και να την οδηγήσει σε μια άλλη εποχή.

Στη σημερινή Ελλάδα που πολιτικού ξεπεσμού, της μιντιακής δημοκρατίας, της δομικής βαθιάς διαφθοράς που έχει σκουριάσει απ’ άκρου εις άκρον τον κοινωνικό ιστό, ένας σαρωτικός εκσυγχρονισμός είναι ό,τι πιο προοδευτικό μπορείς να προσφέρεις στον τόπο. Εκσυγχρονισμός που προϋποθέτει διαρκή διάλογο ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους, στοιχειώδη ανακατανομή του παραχθέντος και παραγόμενου πλούτου, με τελικό στόχο έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

Θα μου πείτε ότι Αριστερά να ηγηθεί τέτοιας προσπάθειας δεν υπάρχει. Κι ότι αν υπήρχε θα έπρεπε να αρνηθεί τον εαυτό της. Υπάρχουν όμως τέτοιοι αριστεροί, και κυρίως υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη: να ξαναβρεί η πατρίδα το κουράγιο της.

Να ελπίσουμε. Κι αυτό είναι σχεδόν αδύνατο όταν στην κορυφή της πυραμίδας παραμένουν αυτοί που μας οδήγησαν στην πανωλεθρία.

Η ανατροπή είναι εθνική επιταγή και είναι η τελευταία ευκαιρία της ελληνικής Αριστεράς.


*Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 22/5/10

21 σχόλια:

  1. Για φώναξέ τον κι αυτόν Γιώργο, στην παρέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο τίτλος τα λέει όλα.
    Τελευταία Ευκαιρία.
    Μου ήρθε φλασάκι.
    Ισως θα έπρεπε να ονομάσουμε έτσι μια λίστα ανθρώπων για την δημιουργία μιας Δημοκρατικής Λογικής Αριστεράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάπως έτσι.Αν και πιο πολύ συμφωνώ με την λογική του Τσιχλιά.
    τελευταία ευκαιρία για την χώρα.
    Ίσως καλύτερα μόνο του να υπαινίσσεται και τα δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σύντροφοι ευτυχώς για αυτήν την Αριστερά δεν υπάρχει ούτε η τελευταία ευκαιρία. Ανέβασα κάτι σχετικό
    http://mhmadas.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ''Εκσυγχρονισμός που προϋποθέτει διαρκή διάλογο ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους, στοιχειώδη ανακατανομή του παραχθέντος και παραγόμενου πλούτου, με τελικό στόχο έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.

    Θα μου πείτε ότι Αριστερά να ηγηθεί τέτοιας προσπάθειας δεν υπάρχει. Κι ότι αν υπήρχε θα έπρεπε να αρνηθεί τον εαυτό της. Υπάρχουν όμως τέτοιοι αριστεροί, και κυρίως υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη: να ξαναβρεί η πατρίδα το κουράγιο της.''
    Μεχρι εδω φθασαμε;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Με τελικό στόχο έναν καπιταλισμό με αθρώπινο πρόσωπο"!!!Εγω πάλι γιατι νόμιζα οτι τελικός στόχος της ανανεωτικής αριστεράς είναι ένας ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ με ανθρώπινο πρόσωπο;Φιλε Γιώργο,στους πονηρούς καιρους που ζούμε,πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί σ αυτά που επιλέγουμε να προβάλουμε,γιατί η ιδεολογική σύγχυση εντείνει τα αδιέξοδα.Αλλο η τακτική που οφείλει να έχει η έλλογη αριστερά,αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της παρούσας κοινωνίας και άλλο ο στρατηγικός της στόχος.
    Σαββίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σαββίνα, ο καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο συμπυκνώνει τα άμεσα αιτήματα της κοινωνίας σήμερα.
    Μια φράση είναι , δεν είναι κάποιο κοινωνικό σύστημα.
    Μπορεί να φάσκει και να αντιφάσκει με την φύση του συστήματος αλλά και η φράση σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο δεν είναι ή αντίφαση ή πλεονασμός;

    Πέρα λοιπόν από ονόματα που διαλέγει ο καθένας μας για να περιγράψει τα χαρακτηριστικά μιας αναγκαίας μεταρρύθμισης (με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία) αυτό που παραμένει είναι το ανθρώπινο πρόσωπο!
    Μια κοινωνία με ανθρώπινο πρόσωπο ζητάμε, δηλαδή με δικαιοσύνη και ελευθερία.

    Για κάποιους (όπως εγώ πχ) αυτή είναι σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο - για άλλους είναι καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο: δεν θα κολλήσουμε στην ορολογία - όλοι συμφωνούμε ότι πρέπει να περάσουμε από κει...άμεσα!
    Μη σοκάρεσαι λοιπόν από τις ορολογίες - οι κοινωνική αριστερά μπορεί να συμμαχήσει μόνο επί της ουσίας όχι στην ορολογία (για φραστικές διαφορές άλλωστε δεν σκοτώνεται δεκαετίες ακόμα κι όταν συμφωνεί στην ουσία;).
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ναι Τασούλα, εδώ φτάσαμε: πατρίδα ζητάμε και ελπίδα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "Φαντάζει αδύνατο να ανατραπούν κοινοβουλευτικά οι ασήμαντοι, γιατί είναι πιο ασήμαντοι αυτοί που θέλουν να τους ανατρέψουν."

    Αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα με το οποίο αναμετριόμαστε leo!
    Η ασημαντότητα, η εγωπάθεια, τα μικροσυμφέροντα, η ανασφάλεια των ηγεσιών της αριστεράς. Γιατί και αυτοί που θέλουν να κάνουν κάτι μοιάζουν να μην μπορούν πια απορροφημένοι από μια καθημερινότητα που και οι ίδιοι δημιούργησαν και μιαν αρρωστημένη συνύπαρξη με τελείως διαφορετικές νοοτροπίες και στοχεύσεις. Για τους φίλους ανανεωτικούς μιλάω...
    Οι ημέρες που ζούμε απαιτούν ΥΠΕΡΒΑΣΗ - ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΙΩΣ!
    Ποιοι θα το καταλάβουν και θα ξεκολλήσουν από την άμμο της συνήθειας δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι σήμερα είναι πολύτιμη η συμβολή του οποιουδήποτε μπορεί να συνεισφέρει στο ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ.
    Γιατί αυτό που περιγράφεις στο κείμενό σου είναι ο παραλογισμός, η επιστροφή στο παρελθόν, η αριστερά σαν χιλιαστική σέκτα. Μου θυμίζει τον Μουν που έπεισε τους οπαδούς του να αυτοκτονήσουν μαζικά - αυτό σκεφτόμουν βλέποντας το περασμένο Σάββατο στον 902 την λιτανεία του ΚΚΕ κι αυτό σκεφτόμουν βλέποντας το βίντεο του Παπακωνσταντίνου: την αριστερά ως θρησκεία της αποκάλυψης, με το ιερατείο, τους προφήτες, το παπαδαριό και τους πιστούς της. Έχω χρόνια να συμμετάσχω σε λογική συζήτηση στα πλαίσια της αριστεράς - όλο φαντάσματα κυνηγάνε πάνω στα συννεφάκια τους...
    Την ιστορία όμως την γράφουν οι παρέες. Ας μεγαλώσουν λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δημοσίευσα στο άλλο μπλογκ ένα σχολιάκι για το που βρισκόμαστε: http://aristrouth.blogspot.com/2010/05/blog-post_22.html
    Σε λίγο θα διαθέτουμε και Ιερά Εξέταση. Η αριστερά χτυπάει στα ίσα τον ...Καθολικισμό. Την ώρα που οι καμπάνες χτυπούν δαιμονισμένα ότι ο εχθρός είναι ήδη μέσα στην "Πόλη" μας. Τέτοιο χάλι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Το κείμενο αυτό (για την δημιουργία μιας Δημοκρατικής Λογικής Αριστεράς) πρέπει να κυκλοφορήσει στο ΣΥΝέδριο Κωστή μαζί με την λίστα υπογραφών. Δεν το ετοιμάζουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιώργο,
    προφανώς,δεν κατάλαβες την ένσταση μου ή εγω ημουν ασαφής.Δεν με σοκάρουν οι λέξεις,γιατι απλούστατα δεν με σοκάρουν οι διαφορετικές απόψεις.Θα σου έλεγα μάλιστα οτι όσο πιο διαφορετική είναι μια άποψη τόσο μεγαλώνει και το ενδιαφέρον μου.Ομως,οι απόψεις εκφράζονται με λόγια,άλλο τρόπο δεν έχουμε να συνεννοηθούμε.Οι λέξεις,λοιπόν,ως "σημεία" έχουν πολλά σημαινόμενα.Αλλο πράγμα εννοεί ο ρουσφετολόγος του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. όταν χρησιμοποιεί τη φράση "ανθρώπινη κοινωνία",άλλο εννοεί ο Αδωνις κ.ο.κ.Με το παράδειγμα θέλω να πω ότι πίσω από διαφορετικές νοηματοδοτήσεις λέξεων,φράσεων,όρων βρίσκονται διαφορετικές ιδεολογικές,οικονομικές,πολιτικές,ηθικες,αισθητικές προσεγγίσεις.Η γλώσσα δεν είναι αθώα,αυτή,εξάλλου
    είναι και η γοητεία της.Το συγκεκριμένο,λοιπόν, άρθρο το διάβασα με ενδιαφέρον,ωστόσο δεν θα το επέλεγα για να ενισχύσω το ιδεολογικό οπλοστάσιο της έλλογης αριστεράς.Βλέπεις,η γλώσσα είναι "μαρτυριάρα"!!
    Ελπίζω να μη σε κούρασα
    Σαββίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Υ.Γ.
    Η φράση:"Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πόσωπο" δεν είναι πλεονασμός.Αντίθετα αποκαθάρει τη λέξη "σοσιαλισμός"από το αρνητικό φορτιο του "υπαρκτου σοσιαλισμου"!
    Σαββίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν διαφωνώ επί της ουσίας Σαββίνα. Και όσα άρθρα ανεβαίνουν εδώ δεν σημαίνουν πλήρη υιοθέτηση των γραφομένων τους αλλά αφορμή για συζήτηση σαν κι αυτή λόγω ενδιαφέροντος για τα θέματα που ανοίγουν - και η άποψη όλων των παλαιών και νυν αριστερών ενδιαφέρει. Ακόμα κι αν κάτι τις μέσα κει μας ξενίζει ή μας φέρνει απέναντι έστω και αντανακλαστικά...
    Τώρα για οπλοστάσιο, άσε με να έχω τις ενστάσεις μου για το τι βάζεις εκεί: ιδέες ή τρόπο σκέψης; Θα προτιμούσα το δεύτερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Μα,Γιώργο,γιατί ξεχωρίζεις τις ιδέες από τον τρόπο σκέψης;Δεν υφίσταται διάζευξη μεταξύ τους,γιατί και τα δυο συναρθρώνουν τον ΛΟΓΟ.Εχει χυθέι πολύ μελάνι για τη γλώσσα της εξουσίας,για τη σεξιστική γλώσσα κ.ο.κ.
    Γι αυτό,όταν εκφράζουμε ιδέες σηματοδοτούμε και έναν αντίστοιχο τρόπο σκέψης και τούμπαλιν.
    Φοβάμαι ότι σ έπρηξα!
    Σαββίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Να κάνω κι εγώ μια παρέμβαση.
    Από πότε ρε παιδιά έχει πιάσει η έγνοια τόσους ποΛλούς τι πρέπει να κάνει η αριστερά; Την Καθημερινή , την Athens Voice; δεν θα ήταν καλύτερο να μας πούνε γιατί αυτοί που στηρίζαν , έμμεσα η άμεσα, λίγο η πολύ, δηλ. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ τα έκαναν θάλασσα; και μετά να αναλάβουν την ευθύνη , τα ΜΜΕ εννοώ, γιατί τους στήριζαν; ποιοί στήριζαν τόσα χρόνια το δικομματισμό; ο Λαικός Δρόμος; η Ηχώ της Αγουλινίτσης; αυτό το blog; δεν φέρουν κάποια ευθύνη; ποιοί εξυμνούσαν Καραμανλή, Σημίτη ( δεν είναι το ίδιο σίγουρα!), Παπανδρέου, Βενιζέλο; Κανείς, μα κανείς !
    Να πώ και κάτι άλλο. Εγώ δεν θα μπορούσα να προτείνω πώς θα πάει καλά η Ν.Δ. και το ΛΑΟΣ ( ειδικά το τελευταίο!) η και το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορώ, δεν θέλω κ.λ.π. Τέτοιο ενδιαφέρον για την Αριστερά! Μού ρχεται να βάλω τα κλάματα! Συγκρίνετε τα επικριτικά σχόλια για την Αριστερά , με αυτά για το ΛΑΟΣ. 1 Προς 100, 1 προς 1.000 ;
    Κοντολογής αυτά τα συμβουλευτικά αρθράκια μόνο αθώα δεν είναι. Προσπαθούν να σταματήσουν τη διαρροή κόσμου προς την Αριστερά! Η ίδια βέβαια κάνει ότι μπορεί για αυτό από μόνη της.
    Τέλος για να έχει και κάποιο στήριγμα , κάποια αναφορά η κουβέντα, θα μπορούσαν να αναφερθούν. από τους συγγραφείς τέτοιων άρθρων, και κάποια παραδείγματα από τη δράση της Αριστεράς σε χώρες της Ε.Ε. τουλάχιστον , όχι έτσι στον αέρα με γενικότητες !
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Το πρόβλημα της Αριστεράς, απασχολεί την χώρα, ακριβώς επειδή όλοι έχουν συνειδητοποιήσει, ότι τα κόμματα εξουσίας, δεν μπορούν να την οδηγήσουν σε έξοδο από την κρίση.
    Το μεγαλύτερο έγκλημα ήταν η κρίση μεγαλείου του Αλαβάνου, τότε που η κοινωνία μας έσπρωχνε να αναλάβουμε να δόσουμε διέξοδο.
    Εκείνη η φάση πιστεύω είναι που τρέλανε τον Αλαβάνο και αντί να ζητήσει συγνώμη και να λογικευτεί, το παίζει ότι δήθεν δεν ήταν αναίτια, παράλογη και παιδαριώδης η στάση του, αλλά απόρροια μιας δήθεν επιδίωξης και προσδοκίας μιας επανάστασης.
    Ετσι εκεί που θα μπορούσε να είναι σήμερα ο Αλιέντε της χώρας, το παίζει Τουπαμάρος στις οροσειρές του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και του Αριστερισμού.
    Η χώρα κοιτάει προς την αριστερά, επειδή το μόνο άλλο που υπάρχει είναι η ακροδεξιά.
    Το πρόβλημα πλέον ακούει στο όνομα Φώτης Κουβέλης.
    Θα καταλάβει ότι επέρχεται διάλυση του πολιτικού σκηνικού και μέσα απ'αυτή την διάλυση θα διέλθουν μόνο κάποιες ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ, μία εκ των οποίων θα είναι κι αυτός.
    Αν το καταλαβαίνει η χώρα προσδοκά πολλά απ'αυτόν και καλό είναι να ξεκόψει από παρέες με διάγορους φαιδρούς όπως ο Πιλάλης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Σαββίνα είναι μεγάλο θέμα ο τρόπος σκέψης.
    Ξεπερνά τις συζητήσεις που κάνουμε εδώ γιατί είναι κάτι που το μαθαίνεις σε όλη σου τη ζωή. Μαθαίνεις πως να μαθαίνεις.
    Δεν είναι δεδομένο, δεν διδάσκεται ακαδημαϊκά, περιλαμβάνει έλεγχο του εγώ και άλλα πολλά.

    Οι καλές ιδέες δεν ανάγονται πάντα σε ανάλογο τρόπο σκέψης: μπορεί να είναι και τυχαίες ή στγκυριακές, παρ' ότι αξιόλογες.
    Τώρα σ' έπρηξα εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΔΥ, οι άνθρωποι που κείμενά τους αναδημοσιεύουμε εδώ είναι κατά κανόνα αριστεροί ή τουλάχιστον με έγνοια για την αριστερά. Και οι περισσότεροι έχουν μια ιστορία πίσω τους - δεν είναι τυχαίοι - ούτε ταυτίζονται με τα μέσα στα οποία εργάζονται...
    Λίγο σεβασμό και ένα ανοιχτό αυτί τουλάχιστον, το αξίζουν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Kαι γιατι κυριε Τσιχλια μου ο καπιταλισμος να δεχθει τον εξανθρωπισμο του?Φανταζεστε οι ΑΣΤΟΙ επαναστατες να ειχαν αιτημα εξανθρωπισμου της δουλοπαροικιας?Οτι βλακεια ερθει στον καθενα...mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU