Σάββατο 29 Μαΐου 2010

Σενάρια αλλαγής

Η περίπτωση Rick Wolff και οι δικές μου σκέψεις

του Κώστα Ανδρέου

Πρόλαβα είδα και σχολίασα την διάλεξη για την αυτοδιαχείριση των επιχειρήσεων του Rick Wolff, που ανέβηκε και στο παρόν μπλόγκ.

Είδα και διάβασα και σε άλλα μπλόγκ, τις συζητήσεις και τον ενθουσιασμό πολλών σχολιαστών. Επιτέλους υπάρχει πρόταση, οι πλέον αισιόδοξοι και μάλιστα αριστερή.

Εξέφρασα την διαφωνία μου. Δεν νομίζω όμως, ότι αρκεί, μια τόσο γρήγορη, συνοπτική και εν τέλει ίσως και πρόχειρη έκφραση της διαφωνίας και ίσως καλό είναι να ανεβάσει το μπλόγκ και άλλες προτάσεις και να κάνουμε συζήτηση για την αξία τους. Αλλωστε όλοι μας ψάχνουμε για μια πρόταση, για την ενδεδειγμένη πρόταση για έξοδο από την κρίση.

Υποστήριξα ότι δεν φτάνει η εμπειρία από τον χώρο των προγραμματιστών που συνεργάζονται στην παραγωγή λογισμικού, με θαυμάσια απ’ότι φαίνεται αποτελέσματα. Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι μπορεί να γίνονται όλες οι δουλειές με τον ισότιμο τρόπο, που μας πληροφόρησε ότι γίνονται στα «Μάταλα της πληροφορικής». Μπορεί κατά την γνώμη μου να γίνει σε όλους τους τομείς έρευνας νέων τεχνολογιών, μεταξύ των ερευνητών, δηλαδή σε τομείς που δεν υπάρχει διεθνής ανταγωνισμός. Σε δουλειές που ο ανταγωνισμός είναι μετρήσιμος με το κόστος και το κέρδος, μια τέτοια ιδέα, δεν νομίζω ότι έχει λογική.

Έτσι επαναφέρω την άποψή μου ως πλέον ενδεδειγμένη.

Η κρίση είναι κρίση της μεσαίας τάξης και εδώ θα συμφωνήσω με τον Rick Wolff, ιδιαίτερα της μεσαίας τάξης που δραστηριοποιείται, στην περιοχή διαχείρισης των κερδών την εποχή μετά το 70 και ιδιαίτερα την εποχή που τα κέρδη και ο εργατικός μισθός απέκλειναν τελεσίδικα.

Όλος αυτός ο πλούτος, έθρεψε την νέα μεσαία τάξη, των πανεπιστημίων και ιδιαίτερα των επαγγελμάτων που αναφέρονταν στην διαχείριση των δύο όψεών του, των δανείων –του χρέους δηλαδή της εργατικής τάξης- και των κερδών –των επαγγελμάτων των χρηματιστηρίων και της διαφήμισης- και φυσικά τους δικηγόρους και τους δημόσιους υπαλλήλους.

Όποιος είδε το βίντεο, καταλαβαίνει τι εννοώ, νομίζω.

Η κρίση κατά συνέπεια, είναι πάρα πολύ σοβαρή και αφορά κυρίως την μεσαία τάξη της οικονομικής διαχείρισης. Η μεσαία τάξη των εφαρμογών, μηχανικοί, δάσκαλοι, γιατροί, τεχνικοί είναι φανερό ότι απ’αυτή την κρίση θα βγουν με ιδιαίτερο ρόλο. Θα είναι εκείνο το κομμάτι που θα ξαναδώσει ρόλο στην μεσαία τάξη της «μαζικής παιδείας» και είναι ακριβώς αυτό το κομμάτι που δεν μπορεί να στρατευτεί σε αυτοδιαχειριστικά μοντέλα λειτουργίας της οικονομίας.

Η μεσαία τάξη της διαχείρισης του χρέους και του κέρδους, μπαίνει σε μαρασμό και δεν νομίζω ότι η «πράσινη ανάπτυξη» είναι άσχετη με την επιστροφή τους στην μόνη άλλη γνώση που έχει. Αυτή της αγροτικής παραγωγής.

Με απλά λόγια, η μερίδα που οδήγησε την κούρσα προς την κρίση του χρέους, ηττήθηκε. Η τιμωρία της είναι η κατάρρευσή της,. Έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Σε τελευταία ανάλυση η οικονομία κρίνει τους ρόλους.

Η προοπτική αυτής της κρίσης, προβάλλει από δύο δρόμους.

Ένας είναι ο δρόμος του σοσιαλισμού, που προκύπτει από την ανάγκη να διατηρήσουν τον ρόλο τους αυτά τα τμήματα της μεσαίας τάξης της μαζικής παιδείας. Όπως και να τον ονομάσει κανείς, είναι ένας σοσιαλισμός των Δημοσίων Υπαλλήλων.

Ο δεύτερος δρόμος δεν είναι φαινομενικά αριστερός δρόμος. Είναι ο δρόμος της κοινωνικής δικαιοσύνης. Περνάει από την αποστράτευση αυτών των προνομιούχων τμημάτων της μεσαίας τάξης της εποχής της ψαλίδας εργατικού μισθού και κερδών και μέσα από θεσμούς ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, θα οδηγήσει αυτά τα στρώματα σε νέους ρόλους και σε μείωσή τους, όπως θα μειώνονται τα κέρδη της εποχής του χρέους.

Υπάρχει και ένας τρίτος δρόμος φυσικά. Αυτός της τιμωρίας τους από την ίδια την ιδεολογία που τους έδωσε αυτόν τον προνομιακό ρόλο. Της καταστροφής τους χωρίς κανένα δίχτυ κοινωνικής αλληλεγγύης, όπως οι ίδιοι υποστήριξαν με πάθος την εποχή που ευαγγελίζονταν το λιγότερο κράτος.


2 σχόλια:

  1. Tο Σάββατο έκλεισαν δυο χρόνια από τον θάνατο του Α.Ελεφάντη κι η Κυριακάτικη Αυγή δεν αφιέρωσε ούτε μια αράδα...ΝΤΡΟΠΗ!!!
    Μ.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στους καιρους του''τελους των βεβαιοτητων και την αρχη της απροσδιοριστιας''υψωνεται παντα η διαλεκτικη σχεση ενοτητας των πραγματων.Σε πενηνταρακια δηλαδη,η ενδιαφερουσα αποψη σου μπορει να παντρευτει υπο ορους και[αναγκαιες]αντιφασεις φυσικα με την γνωμη του οποιου Γουλφ στην καινουργια αγνωστη γη του 21ου αιωνα. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU