Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

Σηματοδότης του κενού στα αριστερά


του Γιάννη Βούλγαρη*

Η διάσπαση του Συνασπισμού ήταν η καθυστερημένη φυσική κατάληξη μιας παρατεταμένης αφύσικης συνύπαρξης δύο διαφορετικών πολιτικών νοοτροπιών κάτω από την ίδια στέγη.
Η μετάλλαξη του Συνασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ σε έναν μετακομμουνιστικό χώρο «διαμαρτυρίας» χωρίς όρια στον αριστερισμό, εσχάτως μάλιστα ούτε και στη βία, οδήγησε στην έξοδο την τάση των Ανανεωτικών.

Το επόμενο ματς θα παιχτεί στην έδρα του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ των κ.κ. Τσίπρα και Αλαβάνου.
Η έκβαση του συγκεκριμένου αγώνα δεν είναι ακόμα σαφής, αλλά η εξέλιξη του πρωταθλήματος είναι.
Το παρελθόν προδιαγράφει την πολιτική «εικόνα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο προσεχές μέλλον.
Ενα κόμμα που θα μετεωρίζεται μεταξύ της παλαιοκομμουνιστικής δογματικής κουλτούρας και του κινηματικού «νεοαναρχισμού».
Οπως εξάλλου συμβαίνει στα μικρά κόμματα που δεν «αναμειγνύονται» σε ζητήματα διακυβέρνησης της χώρας, οι μάχες μηχανισμών θα υπεριδεολογικοποιούνται, οι μικροί ναρκισσισμοί των τάσεων και των ηγετών θα φουσκώνουν, με αποτέλεσμα τις περιοδικές εκρήξεις και διασπάσεις. Κανέναν δεν θα εκπλήξει μια τέτοια εξέλιξη στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Κόμμα έκτακτης ανάγκης

Αντιθέτως, η εξέλιξη της τάσης των Ανανεωτικών είναι λιγότερο προβλέψιμη και ως εκ τούτου πιο ενδιαφέρουσα.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα συγκροτήσουν νέο κόμμα κάνοντας άνοιγμα και στους Οικολόγους Πράσινους, με την ελπίδα ότι οι τελευταίοι θα καταλάβουν πως η εθνική κρίση, καλώς ή κακώς, υποβαθμίζει τις οικολογικές αγωνίες των πολιτών. Στελέχη της Ανανεωτικής Αριστεράς υποστήριξαν ότι επειδή το ΠΑΣΟΚ έχει κινηθεί πολύ στα δεξιά υιοθετώντας νεοφιλελεύθερες πολιτικές και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πολύ στα αριστερά οπισθοδρομώντας σε μια «νεοκομμουνιστική» εκδοχή, υπάρχει πολιτικό κενό για το νέο κόμμα.
Η επιχειρηματολογία είναι λανθασμένη.

Πρώτον, γιατί αν το κενό όντως υπήρχε, θα ήταν τόσο μεγάλο ώστε ένα μικρό κόμμα απλώς θα έπεφτε στο πολιτικό βάραθρο, χωρίς να πείθει ότι μπορεί να το καλύψει.
Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές.
Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους Αριστεράς Δεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης. Η κοινωνία το καταλαβαίνει καλύτερα από τα κόμματα, αφού ο κ. Σαμαράς παρότι γνωρίζει καλά την αναγκαιότητα αφήνει μόνο του το ΠΑΣΟΚ να τη διεκπεραιώσει ελπίζοντας να εισπράξει τη φθορά, ενώ το ΚΚΕ και ο κ. Αλαβάνος (αν καταλάβαμε καλά) θέλουν να δώσουν ένα χεράκι βοήθειας να χρεοκοπήσει η χώρα ώστε να «συνειδητοποιηθούν πολιτικά» οι εργαζόμενοι. Επιπλέον, το μισό ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να έχει επίγνωση της κατάστασης, εξ ου και η απελπιστική ανεπάρκεια πλήθους υπουργών.
Στην πραγματικότητα, τα παγιωμένα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση τα στερεότυπά τους, τη ρουτίνα τους και τα μικροσυμφέροντά τους. Σε αυτή τη βάση της συνέχειας και της ρουτίνας, δεν υπάρχει ουσιώδες πολιτικό κενό, τα παγιωμένα κόμματα καλύπτουν όλο το πολιτικό φάσμα και πλεονεκτούν λόγω των ιστορικών δεσμών με τους εκλογείς τους.

Χώρος υπάρχει και θα υπάρξει μόνο αν εμφανιστούν κόμματα «ασυνέχειας», κόμματα που θα εκφράσουν τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, θα αυτοεκτεθούν στις ανατροπές των στερεότυπων που η εθνική κρίση έχει προκαλέσει ήδη, θα μεταδώσουν τη δυναμική της νέας κατάστασης. Αν υπάρχει μια πρόσφατη ιστορική παραλληλία, είναι ασφαλώς εκείνη της Μεταπολίτευσης όταν το αντίστοιχο διακύβευμα ήταν η οικοδόμηση των νέων δημοκρατικών θεσμών σε συνθήκες αστάθειας και απροσδιοριστίας.

Το παράδοξο

Το κλίμα όμως τώρα είναι ιδιαίτερα δυσμενές για την εμφάνιση νέων κομμάτων, δεδομένης της δυσπιστίας των πολιτών.
Όποιο κόμμα και αν εμφανιστεί σήμερα στο πολιτικό σκηνικό, θα πρέπει, εκτός από κόμμα που ενστερνίζεται τις συνθήκες έκτακτης εθνικής ανάγκης, να είναι ταυτόχρονα και ένα παράδοξο είδος «μη κόμματος», δηλαδή θα πρέπει να απεμπολήσει τα γνώριμα χαρακτηριστικά με τα οποία οι πολίτες έχουν ταυτίσει τα κόμματα, κάνοντάς τους να «βγάζουν σπυράκια» (π.χ., κραυγαλέα προσωπική και μικροκομματική ιδιοτέλεια που πλασάρεται με έναν υποκριτικά ανιδιοτελή λόγο).
Ένα κόμμα «έκτακτης ανάγκης» μπορεί ακόμα να αποδεχθεί την ενδεχόμενη προσωρινότητά του, καθιστώντας την στοιχείο της «εικόνας» του και πλεονέκτημα για την απελευθέρωση του λόγου του. Πιθανόν αυτό να αποδειχθεί πιο πειστικό από το να εμφανιστεί π.χ. άλλο ένα μικρό κόμμα της Αριστεράς, το οποίο θα θεωρεί τον εαυτό του πυρήνα μιας μελλοντικής μεγάλης στρατιάς προς τον σοσιαλισμό ή όπου αλλού.

Οι πολιτικές συντεταγμένες ενός ενδεχόμενου νέου φορέα Ανανεωτικής Αριστεράς συνάγονται από τα προηγούμενα.
  • Όχι χρεοκοπία της Ελλάδας.
  • Ανανέωση, διαφάνεια και αποτελεσματικότητα του πολιτικού συστήματος.
  • Μετασχηματισμός του ελληνικού οικονομικοκοινωνικού μοντέλου κατά την παρούσα κρίση και μέσω αυτής.
  • Αριστερός ευρωπαϊσμός με αιχμή την εμβάθυνση της οικονομικής διακυβέρνησης ώστε να ανατραπούν οι γενικευμένες εθνικές πολιτικές λιτότητας και να γίνει εφικτή η συντονισμένη αναπτυξιακή πολιτική σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Πρόκειται ασφαλώς για ένα πολιτικό πλαίσιο εξαιρετικά άβολο για ένα αριστερό κόμμα, καθώς αντιφάσκει με τα στερεότυπα που επικράτησαν στην Αριστερά κατά την ύστερη Μεταπολίτευση. Ουσιαστικά, σημαίνει:
  • Να αποδεχθεί την αναγκαιότητα των σκληρών μέτρων για την αποφυγή της χρεοκοπίας (με αντίβαρο έστω μια «λελογισμένη δημαγωγία»).
  • Να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια μεταρρυθμίσεων που υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης προτάσσοντας τα συμφέροντα και τις ανάγκες των πιο επισφαλών κοινωνικών ομάδων και ιδίως των νέων γενεών, που κινδυνεύουν όχι μόνο από τον «νεοφιλελευθερισμό» αλλά και από την ισχύ των εξασφαλισμένων ανώτερων- μεσαίων στρωμάτων, χάρη στην οποία ισχύ μετακυλίουν τις παθογένειες του οικονομικοκοινωνικού μοντέλου στην υπόλοιπη κοινωνία.
  • Να αξιοποιήσει τις αναζητήσεις της σύγχρονης Αριστεράς για την επιβολή νέων θεσμών ρύθμισης της οικονομίας και της κοινωνίας που θα αντιστοιχούν στις νέες συνθήκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού και της προωθημένης εξατομίκευσης.

Αυτοκριτική

Το δεύτερο παράδοξο είναι ότι ένα τόσο δύσκολο και άβολο «πρόγραμμα» γίνεται πειστικότερο αν περιλάβει μια αυτοκριτική της Αριστεράς για το μερτικό των ευθυνών της στη χρεοκοπία της χώρας.
Στην πραγματικότητα, δεν θα πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για νέα αυτογνωσία.
  • Πώς και γιατί η «Αριστερά της θυσίας» εξελίχθηκε στην οικονομίστικη Αριστερά των επιδομάτων, της επιβράβευσης της παραβατικότητας και της κατάχρησης του δημόσιου χώρου;
  • Πώς εξελίχθηκε στην «αγωνιστική» αιχμή του ατομισμού και του συντεχνιασμού που κατέκλυσε την Ελλάδα της ύστερης Μεταπολίτευσης οδηγώντας την στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία;
  • Γιατί είναι αριστερή πολιτική απασχόλησης να αγωνίζεσαι να νομιμοποιήσεις τους συμβασιούχους του Δημοσίου που διόρισε το ΠΑΣΟΚ και θέλει να απολύσει η Ν.Δ. και ύστερα τους συμβασιούχους της Ν.Δ. που θέλει να απολύσει το ΠΑΣΟΚ;
  • Δεν υπάρχει μια αριστερή πρόταση παραγωγικότερης απασχόλησης για τις νέες γενιές;
Στην ουσία, όλα αυτά δεν συνιστούν μόνο μια στενή εθνική αυτοκριτική της Αριστεράς.
Εντάσσονται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης συζήτησης που αναρωτιέται για την αθέλητη συμβολή του αριστερού οικονομισμού στην εμπέδωση της μετανεωτερικής ναρκισσιστικής καταναλωτικής κουλτούρας η οποία δεσπόζει στις σύγχρονες δημοκρατίες.

Μεγάλα ζητήματα, δυσανάλογα για μικρές κομματικές δυνάμεις.

Ίσως όμως η ενδεχόμενη εμφάνιση ενός νέου φορέα της Ανανεωτικής Αριστεράς να έχει περισσότερο χρησιμότητα ως σηματοδότης ενός κενού σύγχρονης Αριστεράς, παρά στην πλήρωσή του.
Ιδίως στην Ελλάδα, που όλοι ακολουθούμε το γνωστό καλαμπούρι του Γούντι Αλεν: «Εχω μια καλή απάντηση, έχει κανείς μια καλή ερώτηση;».


*Ο Γιάννης Βούλγαρης είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου
πηγή: ΤΑ ΝΕΑ, 12/6/10

11 σχόλια:

  1. Κείμενο, εισήγηση, της συζήτησης που πρέπει να γίνει για την συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς.

    Γιώργο, ανέβασέ το και στην Μικρή Στρουθοκάμηλο, να μας είναι εύκολο να ανατρέχουμε.
    Δεν ξέρω αν συμφωνούμε όλοι στις απαντήσεις του, αλλά σίγουρα έχει το χάρισμα των σωστών ερωτήσεων της συζήτησης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πάντως το Πασοκ ακολουθεί μια νεοφιλελεύθερη και άγρια μονεταριστική πολιτική η οποία δεν έχει καμία σχέση με την αριστερή σοσιαλδημοκρατική παράδοση. η πολιτική «εκτάκτων αναγκών» πρώτιστα θα έπρεπε να λαμβάνει υπόψη της την κατα το δυνατόν ίση κατανομή του κόστους εξόδου απο την κρίση. ε όχι και για εισήγηση αυτό το κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. radical συμφωνώ και Κωστή διαφωνώ.

    "την πραγματικότητα, τα παγιωμένα παραδοσιακά κόμματα εξακολουθούν να λειτουργούν με βάση τα στερεότυπά τους, τη ρουτίνα τους και τα μικροσυμφέροντά τους."

    Έ όχι και μικροσυμφέρονται κύριε ΓΒ

    "Πώς εξελίχθηκε στην «αγωνιστική» αιχμή του ατομισμού και του συντεχνιασμού που κατέκλυσε την Ελλάδα της ύστερης Μεταπολίτευσης οδηγώντας την στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και τη χρεοκοπία;"

    Εντάξει είπαμε κακές οι συντεχνίες αλλά οι ελιτ, οι εκσυχρονιστές της μίζας, τα δύο κόμματα-εσμοί απατεώνων δεν παίξανε κανένα ρόλο;

    Αυτός είναι ο κίνδυνος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Να αρχίσει να υιοθετεί απόψεις σαν κι' αυτές. Τότε δεν θα χρειαστεί να πάμε στο Πασοκ, θάρθει η ΝΔ σε μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εγώ πάλι διαφωνώ με την άποψη ότι: "το ΠΑΣΟΚ δεν διεκπεραιώνει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική αλλά μια πολιτική ειδικών συνθηκών, μια πολιτική εθνικής αναγκαιότητας, από την οποία εξαρτάται η τύχη της Ελλάδας για δυο - τρεις γενιές.
    Αυτή η πραγματικότητα δεν περιγράφεται ούτε χαρακτηρίζεται πλέον με τρέχοντες όρους Αριστεράς Δεξιάς, αλλά με όρους έκτακτης εθνικής ανάγκης."
    Ισχύει η έκτακτη ανάγκη, αλλά η εξυπηρέτησή της γίνεται με νεοφιλελεύθερους όρους - είναι γνωστό ότι καμία διαπραγμάτευση δεν έγινε με τους δανειστές όσον αφορά το πως θα μοιραστεί κατά το "δικαιότερο" η επιβάρυνση. Έτσι ακολουθήθηκε η μέθοδος γκαζόν (η αγαπημένη του ΔΝΤ) και οι δίκαιοι επιβαρύνθηκαν ως άδικοι!
    Θέλει λοιπόν προσοχή όταν ελέω έκτακτης ανάγκης αφήνουμε να χαθεί το κριτήριο του ποιοι πρέπει κυρίως να πληρώσουν και πως.
    Τέλος πολιτικές περιορισμού εξοπλισμών, φορολόγησης εκκλησίας και κατάσχεσης περιουσιών από μαύρο χρήμα πρέπει να στοχεύουν επακριβώς στην αποκατάσταση των συντάξεων ή στην επαναφορά των απολεσθέντων μισθών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, σηκώνει όμως πολλή συζήτηση. Εγώ το πρωτοδιάβασα στην ιστοσελίδα των Νέων, έχει όμως αναρτηθεί και στην ιστοσελίδα ananeotiki.gr.
    Καταρχήν μια - δύο παρατηρήσεις:
    Πολλοί τώρα τελευταία κατακρίνουν την Αριστερά για τις βίαιες μορφές πάλης που ενίοτε επιλέγει, δεν βρίσκουν όμως το παραμικρό να πούν για την κρατική βία, που μόνο σπάνια δεν είναι στις μέρες μας. Λαμπρό παράδειγμα, αλλά όχι το μόνο δυστυχώς, όταν στις 31-5-2010 στη συγκέντρωση έξω από την Ισραηλινή πρεσβεία η αστυνομία και χτύπησε πολύ κόσμο εντελώς αναίτια και , κυρίως, έκανε πολύ μεγάλη χρήση δακρυγόνων , ασφυξιογόνων κ.λ.π. , με αποτέλεσμα πολλοί διαδηλωτές να καταλήξουν σε νοσοκομεία με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Είδατε, διαβάσατε , ακούσατε κανέναν ευαίσθητο δημοσιογράφο, διανοούμενο κ.λ.π. να λέει το παραμικρό;
    Επειτα ο συγγραφέας αναφέρει ( και κατακεραυνώνει ) τη στάση ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π. για το Μνημόνιο. Δεν αναφέρει όμως το παραμικρό για την στάση του ΛΑΟΣ και της κας. Μπακογιάννη, την οποία στάση , σύμφωνα με τη λογική του , θα έπρεπε να εθειάσει. Να εκθειάσει όμως ένα ακροδεξιό κόμμα , το ΛΑΟΣ, δεν συνάδει με το προοδευτικό προφίλ.
    Ακόμη ζητά από την Αριστερά να κάνει αυτοκριτική. Λαμπρά. Ομως τις μέρες αυτές , με αφορμή το σκάνδαλο ΖΗΜΕΝΣ, κι όχι μόνο , βλέπουμε πόσο η διαφθορά ήταν κυρίαρχο φαινόμενο την οκταετία Σημίτη. Απόψεις τύπου << έφταιγε το βαθύ ΠΑΣΟΚ>>, << Ο Σημίτης δεν ήξερε αλλοιώς...>>, << αφορά μόνο συγκεκριμένα πρόσωπα κι όχι όλο τπ ΠΑΣΟΚ >> δεν ευσταθούν νομίζω. Ο Πάγκαλος , κορυφαίος υπουργός τότε του ΠΑΣΟΚ , το είπε << ένοιωθα τη διαφθορά, τη μύριζα >>
    Αλλά και σε άλλους τομείς τι έκανε ο φοβερός εκσυγχρονισμός; Στο μεταναστευτικό; Πολύ καλύτερος ο νύν νόμος που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Διοικητική μεταρρύθμιση; Τίποτα. Αναδιάρθρωση της παραγωγικής βάσης της οικονομίας; Πράσινη οικονομία; Τίποτα. Μπήκαμε στην ΟΝΕ, πήραμε φτηνά δάνεια και λοιπόν; πώς αξιοποιήθηκαν; τι παραγωγικές επενδύσεις έγιναν; Οταν κάποιος ζητά από τους άλλους να κάνουν αυτοκριτική, ας απαντήσει, ας υπερασπιστεί τ-ώ-ρ-α την << τρομερή >> οκταετία Σημίτη.
    Λελογισμένη δημαγωγία; Τι σημαίνει αυτό; Το << λεφτά υπάρχουν>> , το προεκλογικό πρόγραμμα κευνσιανού τύπου , με επεκτατική πολιτική, με κοινωνικές παροχές , με αυξήσεις τι είδους δημαγωγία είναι;
    Εκτακτης ανάγκης; Κατανοεί ο συγγραφέας τι σημαίνει ό όρος αυτός π.χ. στο τομέα του δικαίου, των ατομικών, των κοινωνικών , των συλλογικών δικαιωμάτων; Θέλω να πιστεύω ότι η δεν αναφέρεται σε αυτούς τους τομείς ή ότι λάθος χρησιμοποίησε τον όρο.
    Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει και τι σημαίνει ακριβώς ΔΝΤ.Πρίν έρθει δημοσιογράφοι mainstream το είχαν παρομοιάσει με καρχαρίες. Τι διαπραγμάτευση να κάνεις;
    Αν υποθέσουμε ότι η χώρα δεν θα πτωχεύσει τελικά ( πράγμα πολύ δύσκολο, τώρα πια πιστεύω αδύνατο ) , το αντίτιμο το φαντάζεται; Οταν , με το καλό , ( στα τσακίδια δηλαδή ) φύγει η τρόικα, θα έχει αφήσει την σφραγίδα της ανεξίτηλα στην χώρα. Αυξήσεις; κράτος κοινωνικής προνοίας; κοινωνικές δαπάνες; Δεν είστε καλά! Ο μόνος φόβος, η μόνη έγνοια , θα είναι το ύψος του ελλείμματος και του χρέους! Να δώσουμε αυξήσεις , να αυξηθεί το έλλειμμα , να ξανάρθει το ΔΝΤ; Μπα..
    Δεν είναι τυχαίο ότι μετά την έλευση του ΔΝΤ ( και την αποχωρησή του ) στην Μεγάλη Βραττανία άνθησε ο Θατσερισμός και ο Μπλερισμός ( η αριστερόστροφη εκδοχή του ) κι οι Εργατικοί έγιναν νέοι Εργατικοί.
    Αυτά τα ολίγα και πρόχειρα!
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συμφωνώ, κι αυτό ίσως έχει ενδιαφέρον στο άρθρο, στις ερωτήσεις που τίθενται.
    Αυτές πρέπει να απαντηθούν με προσοχή αλλά και αποφασιστικότητα από την νέα αριστερά για να μην επαναληφθούν μοιραίες συμπεριφορές.
    Η δημοκρατική αριστερά δεν είναι κομπλεξική αλλά ούτε αφελής - υπάρχει πάντα πρόσημο στην πολιτική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στο μεταξύ και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αποφάσισε να μείνει εκτός ΠΓ του Συν (μετά και την άρνηση υποψηφιότητας του Γιάννη Δραγασάκη για την ΚΠΕ).

    Τυχαίο; Δεν νομίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δηλαδή Γιώργο ο Τσίπρας και η παρέα του τους πήρε το κόμμα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επανέρχομαι.
    Αυτό που μου κάνει εντύπωση στο παρόν κείμενο είναι ότι ο συγγραφέας δεν αναφέρεται σε παραδείγματα από τον Ευρωπαικό χώρο, αν η απάντηση θα προκύψει από την σοσιαλδημοκρτία η από τα ευρισκόμενα στα αριστερά της κόμματα, από τους οικολόγους κ.λ.π..
    Ακόμη η πλήρης υποβάθμιση της οικολογικής προοπτικής ενόψει της κρίσης. Αναφέρει μόνο ότι οι πολίτες , κάλώς ( !!!) η κακώς, θα υποβαθμίσουν τον παράγοντα οικολογία. Θα πρόσθετα η τρόικα να δείς πόσο θα τον λάβει υπόψη!! Ελα όμως που οι << οικολογικές βλάβες >> είναι πολύ δύσκολα αντιστρέψιμες!!Παράδειγμα : αν καούν χ εκατομμύρια στρέμματα δάσους φέτος το καλοκαίρι, λόγω και της μείωσης των δαπανών για τη δασοπροστασία η ξεραθούν κι άλλα ποτάμια η λίμνες , η ζημιά σχεδόν δεν επανορθώνεται!
    Από την άποψη αυτή το συζητούμενο κείμενο και δεν θέτει όλα τα ερωτήματα και συντηρητικό, πίσω από τις ανάγκες ( που λέγαμε παλιά ) είναι.
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Το κείμενο του Βούλγαρη επιμένω είναι ένα πολύ καλό κείμενο για εισήγηση στην συζήτηση που θα κάνει η Δημοκρατική Αριστερά.
    Το χάρισμα του, ξαναλέω, δεν είναι οι απαντήσεις, αλλά οι ερωτήσεις που θέτει και αφορούν το περίγραμμα του πολιτικού κενού που θα μας υποδεχθεί.
    Εμένα με ενθουσίασε, ιδιαίτερα, επειδή μου έδωσε τα βασικά ερωτήματα της συζήτησης.
    Η Δημοκρατική Αριστερά -και αυτό είχα ξεκινήσει να γράφω και θα το ολοκληρώσω προσεχώς- θα πρέπει να είναι ένα καλό ρεπορτάζ στο μέλλον.
    Κατά συνέπεια θα πρέπει να χτίσει με αντίστροφη ροή, τα κλασικά ερωτήματα.
    Ποιος, πότε, που,πως, τι, γιατί;

    Θα πρέπει να απαντήσουμε στο "ΓΙΑΤΙ" και εδώ είναι που πρέπει να λάβουμε υπόψη την ιδιαιτερότητα των πολιτικών της ΚΡΙΣΗΣ, των πολιτικών ειδικής ανάγκης.
    Για μένα το σημαντικώτερο πράγμα που πρέπει να χαρακτηρίσει την παρέμβασή μας, είναι ότι ακόμη και αν ξεπερασθεί η κρίση, θα αφήσει πίσω της , την αίσθηση στους πολίτες, ότι δεν είμαστε μια σίγουρη χώρα και καλό είναι να φροντίσουμε τα παιδιά μας να βρούν κάπου αλλού μια ευκαιρία για την ζωή τους. Η Ελλάδα, θα συνοδεύεται από την "υποψία" , ότι αποτελεί "προσχηματική χώρα".

    Θα πρέπει να απαντήσουμε στο "ΤΙ" και εδώ σημαντικό ρόλο παίζει να αναγνωρίσει κανείς ότι το "πολιτικό κενό" μπορεί να αποδειχθεί "βαθύ πηγάδι", αν δεν βρούμε πως και από που θα πιαστούμε στέρεα. Αν δεν βρούμε και δω τον "προσχηματικό χαρακτήρα" που διακρίνει κανείς στην "πολιτική" των κομμάτων.

    Θα πρέπει να απαντήσουμε στο ΠΩΣ

    Θα πρέπει να απαντήσουμε στο ΠΟΥ; Θα είναι η τοπολογία η ίδια που ιστορικά ζεί και κινείται η αριστερά; Θα έχει διαφοροποιήσεις και ποιές;

    Θα πρέπει να απαντήσουμε στο ΠΟΤΕ και στο ΠΟΙΟΣ.

    Κάθε ένα απ'αυτά τα ερωτήματα θα πρέπει να προσδιορισθούν, με κατάλληλα υπό-ερωτήματα, ώστε η "αφήγησή του προγράμματός του" να είναι αυτή που απαιτεί το εγχείρημα.

    Το χάρισμα του κειμένου, είναι ότι μας "ψιλιάζει" για τις δυσκολίες , τα μέγεθος, αλλά και τα ερωτήματα που πρέπει να κουβεντιάσουμε, ώστε να μη βρεθούμε σε αδιέξοδα.
    Παράλληλα, θα πρέπει να ψάξουμε και να βρούμε και άλλα κείμενα και απόψεις, που ψάχνουν άλλα ερωτήματα απαραίτητα στην συζήτηση, ειδικά για την οικονομική πολιτική της κρίσης.

    Μ'αυτή την έννοια, είναι ένα καλό εισηγητικό κείμενο.

    Ενα κείμενο που αξίζει να διαφωνήσει κανείς για το περιεχόμενο, αλλά του αναγνωρίζει το χάρισμα των κειμένων που "οργανώνουν" έναν διάλογο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι καλό το κείμενο. Εχει δίκαιο ο Κωστής : να τεθεί σαν βάση

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU