Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Οι καταπέλτες του προσχηματικού κομματικού συνδικαλισμού


του Κώστα Ανδρέου

Μα είναι δυνατόν αριστεροί άνθρωποι, να συμμερίζεστε τις κραυγές των εφοπλιστών, των Πρετεντέρηδων, των μικροαστών που πουλάνε τσολιαδάκια και μπλουζάκια;

Είναι δυνατόν να λέτε και σεις, ότι οι εργαζόμενοι στα πλοία, δεν έχουν δικαίωμα να απεργούν και να μη διαμαρτύρονται οι πολίτες, που θα χάσουν τα μπάνια τους στην…. Μύκονο;

Τέτοια και άλλα αποστομωτικά, εξυπνακίστικα, ρητορικά ερωτήματα, αντιμετωπίζει όποιος δυσανασχετεί με την επαναλαμβανόμενη εμμονή του ΠΑΜΕ να απαγορεύει σε κρουαζιερόπλοια να πιάνουν στο λιμάνι, να απαγορεύει στα πλοία της ακτοπλοΐας, να αποπλεύσουν.

Και πραγματικά, τουλάχιστον εγώ νοιώθω άσχημα, όταν χρειάζεται να μιλήσω για σωματεία με την ιστορία της ΠΕΜΕΝ και του ΣΤΕΦΕΝΣΟΝ.

Πως τα καταντήσανε έτσι.

Σε όλη την ιστορία τους είχαν τον σεβασμό όλης της κοινωνίας. Όταν απεργούσαν οι μηχανικοί του εμπορικού ναυτικού και οι εργαζόμενοι στις μηχανές των πλοίων, πάγωνε όλη η οικονομία.

Ήταν πάντα περήφανοι, δεν είχαν ανάγκη το τσούρμο των κνιτών και των μελών του ΠΑΜΕ, για να δώσουν τον αγώνα τους.

Είχαν πάντα τον σεβασμό όλης της κοινωνίας που ήξερε, ότι οι συνθήκες της δουλειάς τους, είναι ιδιαίτερα άσχημες.

Όταν έκαναν απεργία πάγωναν οι μηχανές. Δεν είχαν ειδικά αυτοί κανέναν λόγο να πιάσουν τους καταπέλτες.

Όμως εδώ και μερικά χρόνια, ο μόνος τρόπος που υποτίθεται ότι απεργούν οι μηχανικοί των πλοίων, είναι να παίρνουν κνίτες και μέλη του ΠΑΜΕ, τον ηλεκτρικό, να κατεβαίνουν στο λιμάνι και να πιάνουν τους καταπέλτες των πλοίων της ακτοπλοίας.

Μα θα μου πεί κανείς, δεν έχουν το δικαίωμα να διαλέξουν την μορφή αγώνα, που είναι αποτελεσματικότερη;

Καμία αντίρρηση. Όμως δεν θάπρεπε να μας πούνε, γιατί κανένα πλοίο , εκτός απ’αυτά που εμποδίζουν να αποπλεύσουν, δεν αναφέρει απεργούς;

Εστω ένα ρε αδερφέ. Να ακούσουμε ότι το τάδε πλοίο δεν έκανε το ταξίδι του, όχι επειδή οι κνίτες και το ΠΑΜΕ, κατέλαβαν τον καταπέλτη, αλλά επειδή οι μηχανικοί και το κατώτερο πλήρωμα που δουλεύει στις μηχανές, απήργησαν;

Τι σόι απεργία είναι αυτή; Εδώ όλοι δουλεύουν και μόνο κάποια επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, όπως ο Μανουσογιαννάκης, που είναι επαγγελματίες συνδικαλιστές, με ομάδες άσχετων με τους ναυτικούς, παίζουν τους απεργούς και ετοιμάζονται να κάνουν καριέρα σε κάποια επόμενη βουλή.

Τέτοιους συνδικαλιστές μόνο τις εποχές του Μακρή και του Θεοδώρου πρίν την χούντα και την εποχή του Καρακίτσου, είχαμε από την μεριά του κράτους,

Ανθρωποι που δουλειά τους ήταν ο κρατικός συνδικαλισμός, με τον οποίο δημιουργούσαν και ήλεγχαν συνδικάτα-σφραγίδες και με αυτά την ΓΣΕΕ.

Είδε και ζήλεψε το ΚΚΕ και επειδή δεν μπορούσε να καταλάβει με ανάλογο τρόπο το συνδικαλιστικό κίνημα, το πρόλαβε το ΠΑΣΟΚ με τον Ραυτόπουλο κλπ, δημιούργησε την δική του συνδικαλιστική οργάνωση το ΠΑΜΕ, με μέλη συνδικάτα που ελέγχονται από το ΚΚΕ, τα περισσότερα από τα οποία, είναι σωματεία-σφραγίδες, με «προσχηματικά» μέλη, κομματικά μέλη.

Η εκλογή των διοικήσεών τους, με ποσοστά μεγαλύτερα από 90%, είναι χαρακτηριστική.

Αυτά δεν είναι συνδικάτα, κάνουν ότι είναι συνδικάτα, ώστε μέσω των δράσεών τους, να ασκείται η πολιτική του ΚΚΕ, που είναι απολύτως αδύνατο, να περάσει από οποιοδήποτε φυσιολογικό συνδικάτο.

Στη λογική αυτή αλώθηκαν και τα ιστορικά συνδικάτα των ναυτικών.

Οι διοικήσεις τους που ζούνε στο λιμάνι την ώρα που οι ναυτικοί ταξιδεύουν στους ωκεανούς, αποφασίζουν κατά κανόνα μόνες τους, μη λογαριάζοντας, ότι κινδυνεύουν να ανατραπούν από κάποιο σώμα, αφού είναι αδύνατο να συνεδριάσουν συνελεύσεις με τα μέλη τους.

Το ΚΚΕ ελέγχει τα δύο αυτά συνδικάτα και τα χρησιμοποιεί για την άσκηση της πολιτικής του, υποκρινόμενο τους «ναυτικούς».

Όμως δεν έχει καμία επιρροή και τους συκοφαντεί, με τα καμώματα και τις υστερίες του και απόδειξη είναι αυτό που ανέφερα και προηγουμένως. Ούτε σε ένα πλοίο δεν σταμάτησαν οι μηχανές.

Δουλεύανε όλοι. Οι μόνοι που δεν είχαν δικαίωμα να πάνε στην δουλειά τους, ήταν οι υποψήφιοι επιβάτες που εμποδίστηκαν και προπηλακίστηκαν, στην απαίτησή τους να κάνουν το ίδιο.


7 σχόλια:

  1. Καταπληκτική κριτική. Την ίδια άκουσα και από τα δημοκρατικά δελτία ειδήσεων. Ζήτω η πραγματικά Δημοκρατική Αριστερά. Κάτω ο κομμουνισμός και οι παραφυάδες (ΣΥΡΙΖΑ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ) αυτού

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η συγκεκριμένη κριτική δεν αφορά την καθαυτή ενέργεια αλλά το γεγονός του τρόπου συμπεριφοράς κάποιων κοινωνικών ομάδων.
    Τα παραδείγματα είναι άπειρα.
    Η πρακτική αυτή δεν οδήγησε πουθενά και κυρίως δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νάμαστε πάλι στις Θερμοπύλες μας οι τριακόσιοι του Λεωνίδα, υπερασπιζόμενοι το αψεγάδιαστο των ιδεών μας, ρίχνοντας μετά βδελυγμίας στον Καιάδα τα πάσης φύσεως συγγενικά μας μιάσματα, στο όνομα της καθαρότητας, της Δημοκρατικής πλέον Αριστεράς. Ας ξανακλειστούμε λοιπόν, περήφανη παρέα, στο ασφαλές καβούκι μας, στο οξυγονωμένο γνώριμο περιβάλλον τουενυδρείου μας, στα πεντακάθαρα νερά της επιτραπέζιας γυάλας μας, περιφρουρώντας την μοναδικότητα και την υπευθυνότητα του ανανεωτικού μας λόγου, χωρίς αντίλογο. Εμείς οι άψογοι, κωφεύουμε στις πατριωτικές κορώνες και τις αντιευρωπαϊκές κριτικές, καταγγέλουμε τα ανεύθυνα συνθήματα της μάζας και τον λαϊκισμό του όχλου, καταδικάζουμε τις άνομες απαιτήσεις του πλήθους, απορρίπτουμε τις άκαιρες διεκδικήσεις των βολεμένων...των εργατοπατέρων...των συντεχνιών...των εργαζομένων...του λαού... Ξανά μανά λοιπόν το προσκλητήριο για συστράτευση όλων των δημοκρατικών αριστερών δυνάμεων για τη γιγάντωση της Δημοκρατικής Αριστεράς, της ραμμένης όμως και κομμένης στα δικά μας αποκλειστικά μέτρα. Σύγχρονοι ιππότες της ελεεινής μορφής, αθεράπευτα νάρκισσοι, αυτοϊκανοποιούμενοι από τον αντίλαλο των λόγων μας στο έρημο τοπίο .Εμπρός λοιπόν για την επικράτηση ενός περιχαρακωμένου μεν, αλλά πλουραλιστικού ρεύματος, ενός απομονωμένου βέβαια, αλλά γιγάντιου κινήματος, μιας καινούργιας γεύσης αλλά με τα ίδια υλικά της παλιάς συνταγής!

    Στέφανος Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στέφανε Π.
    Έτσι ακριβώς είναι, αλλά μας αρέσει ρε φιλαράκο, κακό είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στέφανε Π., μεμψιμοιρείς με το καλημέρα. Δεν καταλαβαίνω γιατί. Στη νέα προσπάθεια μπορεί να συμπαραστέκονται πολλοί (μεταξύ των οποίων και ο Λεωνίδας) αλλά δεν είναι δική τους ούτε ειδικά του σεβάσμιου πια Λεωνίδα - είναι δική μας.
    Είναι μια εθελοντική συστράτευση σε δύσκολους καιρούς από όσους ασφυκτιούσαμε ούτως ή άλλως στα άλλα σχήματα. Είναι μια απόπειρα δημοκρατίας μέσα στην αριστερά και μέσα στην κοινωνία.
    Αν αποτύχουμε δεν πειράζει - ξέρεις ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δόθηκε. Κι όποιος είναι ειλικρινής θα έρθει να βοηθήσει - τώρα, αν κάποιους που μέχρι τώρα μας αγνοούσαν αλαζονικά κραδαίνοντας το αδειανό πουκάμισο της πλειοψηφίας, επειδή χρεωκοπούν σύντομα πολιτικά και οικονομικά, πρόβλημά τους - και πολύ κάτσαμε.
    Αν είσαι απ' αυτούς , συγγνώμη αλλά χάσατε. Αν είσαι απλά απαισιόδοξος και βλέπεις παντού τον Λεωνίδα και την παλιά γενιά με τα λάθη και τις περιορισμένες επιτυχίες της, τι να κάνουμε... εμείς δεν σκεφτόμαστε έτσι.
    Απλά δουλεύουμε τις θέσεις που θα παρουσιάσουμε κι ο λαός θα κρίνει - αλλά στην μούχλα δεν επιστρέφουμε!
    Και επίσης, όπως λέει κι ο Λεό, ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΠΟΛΥ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. . μού άρεσε η ψύχραιμη ματιά σου ( που εγώ συνήθως δεν διαθέτω ). Το έστειλα στην Cynical, μετά από ένα απελπιστικό διάλογο κουφών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τα διάβασα φίλε μου Γκιώνη (χοντρικά) - κρίμα είναι νέοι άνθρωποι να μην μπορούν να δεχτούν το αυτονόητο, και κυρίως ο διάλογος να μην αλλάζει κάτι. Φαίνεται ότι ο "ιός του μαρξισμού λενινισμού" (που έλεγε και ο Λεωνίδας Χρηστάκης) έχει στεριώσει για τα καλά σε πολύ κόσμο και φτάνεις να το σκέφτεσαι αν θα ανοίξεις κουβέντα ή όχι. Εγώ πάλι "δεν ξέρω"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU