Παρασκευή 2 Ιουλίου 2010

ΔΕΝ ΞΕΡΩ, ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΥΖΗΤΩ

Αγνωστικισμός ή στάση ζωής για την δημοκρατική αριστερά; Θα αντέξει το νέο εγχείρημα την πίεση του λαϊκισμού;


Οι ξερόλες κάθε είδους και πολιτικής χροιάς έχουν καταλάβει τα πόντιουμ και εξαπολύουν με ευκολία βολές κατά γνωστών και αγνώστων, όσων τέλος πάντων προσπαθούν νηφάλια να καταλήξουν σε μια στοιχειοθετημένη πρόταση. Οι Βίβλοι κάθε είδους έχουν ξεσκονιστεί και προτάσσονται ανερυθρίαστα σαν έτοιμες συνταγές για το μεγάλο άλμα στο κενό. Η ανευθυνότητα έχει χτυπήσει κόκκινο και όλοι έχουν γίνει ειδικοί στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Μέσα στην αριστερά το καλαμπούρι αυτό έχει αποκτήσει δυσθεόρατες διαστάσεις. Οικονομολόγοι (κατά δήλωσή τους), θεωρητικοί, μαρξιστές (ορθόδοξοι και ανανήψαντες), κινηματικοί, διαβαστεροί και επιφωτισμένοι συνωστίζονται στα πάνελ και εξηγούν στο πόπολο το επείγον της λύσης τους. Και μέχρι εδώ καλά – μπορεί κάποιος αυτό να το θεωρήσει μια αναπόφευκτη διαδικασία διαλόγου…

Αλλά πως;

Με τι εφόδια, όταν στις περισσότερες περιπτώσεις αγνοούν τα πραγματικά στοιχεία (που πολλά από αυτά μόλις τα μαθαίνουμε όπως πχ για το βάθος και εύρος της διαφθοράς και την συμμετοχή σε αυτήν μεγάλων κοινωνικών ομάδων) και δραπετεύουν από την αδήριτη ανάγκη μελετών με την προαποφασισμένη ούτως ή άλλως πολιτική τους «αποψάρα»; Εντάξει, έτσι κι αλλιώς η γη θα γίνει κόκκινη, αλλά όχι απαραίτητα αυτοκτονώντας από ανευθυνότητα!

Αυτή η κατάσταση, ένα μόνο φάρμακο έχει: την νηφαλιότητα.

Την παραδοχή: Δεν γνωρίζω.

Ζούμε μια πολύπλοκη κατάσταση που συνδέεται και με την διεθνή κρίση του χρηματοπιστωτικού μοντέλου του νεοφιλελευθερισμού αλλά και με την πραγματικότητα του διεφθαρμένου πελατειακού ελληνικού κράτους που διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση λειτουργεί ακόμα με όρους οθωμανικής ρουσφετολογικής λογικής της κάστας.

Απαιτείται μελέτη σε βάθος. Θεσμική επανάσταση, δημοκρατική μεταρρύθμιση, νέου τύπου ανάπτυξη.

Ποιος θα το κάνει αυτό;

Ευελπιστούμε στον νέο πολιτικό φορέα που συνδημιουργούμε, αυτόν της Δημοκρατικής Αριστεράς.

Θα αντέξει όμως στην πίεση του λαϊκισμού, που σε αυτήν την χώρα είναι σχεδόν όρος επιβίωσης;

Θα παραδεχτεί - κόντρα στην νεοελληνική μαγκιά – την ανετοιμότητά του για εύκολες απαντήσεις; Θα ψάξει σε βάθος τα πράγματα; Θα συσπειρώσει, σε έναν αγώνα δρόμου μελέτης και διατύπωσης προτάσεων που θα πείθουν και θα κινητοποιούν, κάθε ζωντανή και δημιουργική δύναμη αυτής της κοινωνίας ή θα υποκλιθεί στους «ειδικούς» και στα έτοιμα;

Υπάρχει ένας τρόπος αντίστασης στον λαϊκισμό: οι θεσμοί συμμετοχικότητας, η νοήμων συλλογικότητα μέσα από την εθελοντική συνεισφορά όλων όσων τους απασχολεί το μέλλον του τόπου. Κουφοί στις σειρήνες του λαϊκισμού, με παραδοχή του ελλείμματος στην γνώση και του εθισμού στον μακρόχρονο δογματισμό της αριστεράς. Με απόφαση υπέρβασης του διαλόγου των κουφών και του διαγωνισμού αγωνιστικότητας.

Δεν ξέρω, λοιπόν, γιατί θέλω να μάθω όχι γιατί είμαι αγνωστικιστής. Δεν ξέρω γιατί προτιμώ την ειλικρίνεια από τις μπούρδες και τα ευκολοχώνευτα συνθήματα.

Γιατί αναγνωρίζω τη σοβαρότητα της κατάστασης και την βαρύτητα του Λόγου και των Προτάσεων για την αναγέννηση της χώρας από τα ερείπια του δικομματισμού.

Δεν ξέρω γιατί θέλω να ακούσω και να συζητήσω με όλη την προσοχή που αρμόζει στην περίσταση. Και γιατί ότι προκύψει δεν θα είναι η αιώνια αλήθεια – ακολουθώντας την οποία φτάσαμε ως εδώ – αλλά μια προσέγγιση ανοιχτή στον έλεγχο και την παραδοχή του σφάλματος, στην αλλαγή, στην βελτίωση.

Ας αφήσουμε κατά μέρος τα νεκρά κείμενα των προφητών και την αλαζονεία του νεολαϊκισμού (λεφτά υπάρχουν, εκατό χιλιάδες προσλήψεις τον χρόνο).

Δεν ήρθαμε για να επαναλάβουμε μια απ’ τα ίδια. Ήρθαμε για να ζωντανέψουμε το όνειρο της συμμετοχικότητας, τον νου και την δημιουργικότητα ενός λαού καταβεβλημένου από τα πέτρινα χρόνια του αναμασήματος χρεοκοπημένων αναγνώσεων και εκφωνήσεων του «παρόντος».

Ήρθαμε για να μείνουμε και να κάνουμε πράξη την ανανέωση της σκέψης και της δράσης του προοδευτικού τμήματος της κοινωνίας μας.

Γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει από αυτόν της - επιτέλους – εντιμότητας και της παραδοχής της άγνοιας σαν κινήτρου γνώσης και όχι εξαπάτησης εαυτών και αλλήλων.

Γιατί άλλος δρόμος δεν υπάρχει από αυτόν της συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης, της συλλογικότητας ως στάσης ζωής.

Ξανά: Η πολιτική στους πολίτες και οι πολίτες στην πολιτική.


10 σχόλια:

  1. Πόσο γουστάρω την Αριστερά που λέει δεν ξέρω, που δεν είναι σίγουρη, που αμφιβάλλει. Και πόσο σιχαίνομαι τη βεβαιότητα και την έπαρση της απύθμενης βλακείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΔΕΝ ΞΕΡΩ....ΕΝ ΕΙΔΑ ΟΤΙ ΟΥΔΕΝ ΕΙΔΑ...
    ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΘΑΡΟ ΓΑ...ΣΙ...
    ΚΑΙ ΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑ ...ΣΒΗΣΑΝ ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ...
    ΛΕΣ ΣΤ 90 Ο ΚΥΡΚΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ) ΠΑΤΕΡΑ ΣΕ ΝΕΟ ΠΑΙΔΙ ...ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ-ΠΕΛΑΤΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ --ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΑΝΥΧΙΔΑ...
    ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ...ΔΕΝ ΞΕΡΩ...
    ΚΟΥΦΟΣ ΕΠΗΔΑΓΕ ΒΟΥΒΟ ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ???ΔΕΝ ΞΕΡΩ...Ο ΒΟΥΒΟΣ ΠΗΓΕ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΕΙ..
    ....τι ωφελεί η αμφιβολία εκείνον
    που δεν μπορεί να αποφασίσει;
    Μπορεί να πράξει λάθος
    όποιος δεν γυρεύει πολλούς λόγους για να δράσει.
    Μα όποιος παρα πολούς γυρεύει
    μένει άπραγος την ώρα του κιδνύνου.
    Εσύ , που είσαι αρχηγός, μην ξεχνάς
    πως έγινες ότι είσει ,επειδή είχες αμφιβάλει γι'αλλους αρχηγούς
    Ασε λοιπόν αυτούς που οδηγείς
    Ν' αμφιβάλουνε κι εκείνοι Μπ.Μπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έναν έμπειρο άνθρωπο Οδυσέα τον ακούς, ακόμα κι αν διαφωνείς με όσα λέει. Δεν έχει σημασία. Ακούς.
    Εκτός κι αν τα ξέρεις όλα - τότε περιττεύει κάθε συζήτηση.
    Με αφορμή την κρίση, έχει φανεί όλη η γύμνια μας από σοβαρές αναλύσεις της πραγματικότητας: συγκρίνουμε πχ την κατάσταση της χώρας μας με της Αργεντινής και περιμένουμε τρέμοντας ή βρίζοντας να περάσουμε τα ίδια (οι περιγραφές στο μπλογκ σου είναι τραγικές).
    ΑΠΟ ΠΟΥ ΟΜΩΣ συμπεραίνεται ότι πρόκειται για την ίδια περίπτωση; Επειδή πέρασε κι εκεί το ΔΝΤ;
    Εκεί όμως δεν είχαν ΕΕ και ΕΚΤ, η Αργεντινή δεν ήταν μέλος κάποιας ευρωζώνης ούτε του ευρώ - πράγμα που εν μέρει υποχρεώνει την ΕΕ σε κινήσεις αυτοπροστασίας. Έπειτα το ΔΝΤ πέρασε κι από άλλες χώρες και το αντιμετώπισαν σχετικά καλά πχ Τουρκία. Γιατί η αριστερά φρικάρει τον κόσμο ότι θα κόβει η μάνα το χέρι της να φάει το παιδί της αντί να αναλύσει τα επόμενα βήματά μας για να βγούμε από την επιτήρηση;
    Γιατί μιλά για το χρέος σαν να είναι κάτι που πρέπει να εξοφληθεί ενώ το πρόβλημα είναι να μειωθεί;
    Γιατί δεν ενώνεται στην μείωση των εξοπλισμών, την άγρια (κανονική δηλ.) φορολόγηση της εκκλησίας, την είσπραξη/επιστροφή/κατάσχεση των κλεμμένων, στην ανάπτυξη τουρισμού, γεωργίας σε νέες βάσεις, ώστε να επαναδιαπραγματευτούμε και το μνημόνιο ακόμα; Να βρούμε λύση για τις συντάξεις χρεώνοντας την άμυνα πχ με περικοπές, να εφαρμοστεί επιτέλους το διπλογραφικό στα νοσοκομεία κλπ;
    Αλλά αυτά είναι συγκεκριμένα προβλήματα. Δεν ασχολούνται. Αυτούς τους κόλλησε η πτώχευση εδώ και τώρα, η παύση πληρωμών κι όποιος επιβιώσει...
    Γι αυτό ας ξεκινήσουμε από το "δεν ξέρω" και να καταλήξουμε σε λογικά αιτήματα μεταρρύθμισης που χρειάζονται μεγάλες δυνάμεις για να γίνουν σε αυτήν την διεφθαρμένη χώρα όπου πολιτικοί και παραοικονομία είναι ένα και το αυτό. Και αφού επιβιώσουμε θα έχουμε την πολυτέλεια (που έχει τώρα ο Αλαβάνος) να οραματιστούμε λαϊκές επαναστάσεις με εμάς αρχηγούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εχω την γνωμη οτι δεν ξεκιναμε απο το μηδεν.
    Οποιος εκανε το κοπο να διαβασει το προσυνεδριακο κειμενο της Ανανεωτικης πτερυγας νομιζω θα βρει ενδιαφερουσες θεσεις και προτασεις.Πιστευω επισης οτι ειναι αρκετα καλο το πρωτο κειμενο της Δημοκρατικης Αριστερας.
    Συμφωνω παντως, οτι ειναι πολυ τιμιο να εμφανιζεται ενας πολιτικος χωρος που να παραδεχεται οτι ψαχνεται...
    Το μονο στοιχειο που το νεο κομμα πρεπει να προσεξει ειναι η οργανωτικη του δικτυωση.Μεχρι να ανακαλυφθουν εναλλακτικες μορφες οργανωσης ειναι πιο χρησιμο να αξιοποιηθει η εμπειρια απο τους κλασσικους τροπους οργανωσης ενος αριστερου κομματος.Η Δημοκρατικη Αριστερα εχει αναγκη για οργανωσεις που να επικοινωνουν γρηγορα με τις τοπικες κοινωνιες και τους συνδικαλιστικους χωρους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σίγουρα, μόνο από το μηδέν δεν ξεκινάμε. Υπάρχουν ήδη σοβαρές επεξεργασίες όπως η πρόταση της πτέρυγας στο συνέδριο του Συν (που έχουμε βάλει σαν βάση διαβούλευσης στο wiki Δημοκρατική Αριστερά από τον χειμώνα κιόλας) και διάσπαρτες θέσεις που έχουν κατά καιρούς εκφραστεί διακριτά.
    Απλά στην αριστερά κάνουμε συχνά νομίζω το λάθος να θεωρούμε τις αρχές μας σαν επαρκή περιγραφή για το τι πρόκειται να πράξουμε - και συνήθως αυτό στην δογματική αριστερά καταλήγει να σφηνώνουμε την πραγματικότητα στο κρεββάτι του προκρούστη των θέσεών μας αντί στην αναθεώρηση κάποιων απ'αυτές.

    Όσοι στο παρελθόν το δοκίμασαν κατηγορήθηκαν ως ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΕΣ!
    Αυτή όμως είναι ακριβώς η δουλειά μας: ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΟΥΜΕ συνεχώς τις θέσεις μας στο φως της πραγματικότητας (και όχι την πραγματικότητα...)

    Με λίγα λόγια πρέπει να αποδείξουμε πόσο καλοί ρεφορμιστές και αναθεωρητές είμαστε, στο αμέσως επόμενο διάστημα, αφού καμιά αλήθεια δεν είναι η τελική και γιατί η ζέουσα πραγματικότητα που ζούμε ζητά ευέλικτα μυαλά, καινοτόμες προτάσεις και τόλμη στην έκφραση και τον Λόγο.

    Αυτός είναι ο δρόμος μας και γι αυτό κάναμε τόσο κόπο να φτάσουμε ως την αυτονομία - όχι για να ετεροκαθοριστούμε είτε από τον λαϊκισμό είτε από άλλα σενάρια που οι όψιμοι φίλοι μας διακινούν αφειδώς στα ΜΜΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γι αυτό και ο κόσμος θα ήθελα να μας μάθει σαν "αριστερούς μεταρρυθμιστές" και οι άσπονδοι φίλοι μας σαν ρεφορμιστές. Νομίζω ότι μας αξίζει! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Είχα δίκιο εδώ http://aristeristrouthokamilos.blogspot.com/2010/06/blog-post_9951.html , όταν υποστήριζα, ότι η φύση του Ελληνικού προβλήματος, ήταν διαφορετική από της Αργεντινής και ότι το ΔΝΤ, θα προχωρούσε αναγκαστικά σε πολιτικές πριμοδότησης της ανάπτυξης, με μέρος των χρημάτων του πακέτου στήριξης.
    Σήμερα είδα στο ΜΕΓΚΑ τον Στρώς Καν, να υποστηρίζει το ίδιο.
    Τελικά μάλλον υπάρχει ελπίδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΑ Η Δ.Α. ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΟ..
    ΞΕΚΙΝΑ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΣΙΩΠΗΡΗ ΠΑΡΑΔΟΧΗ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΙΩΝΙΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΕΠΙΣΚΕΥΑΖΟΥΜΕ....
    ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΚΗ (ΓΙΑ ΜΕΝΑ ) ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ ΕΚΔΙΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ...
    ΕΑΔΕ...ΚΑΡΑΜΑΛΗΣ ή ΤΑΝΚΣ....ΠΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΣΕ ΤΟ ΔΟΓΜΑΤΙΚ κκε ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΩΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΤΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΚΑΝΕ ΣΤΗΝ β ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ....ΣΤΗΝ ΤΟΜΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥ ΑΡΙΣΕΡΟΥ ΧΩΡΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΆΧΙΣΤΑ ΚΟΙΝΑ ΣΗΜΕΙΑ...
    ΤΕΛΟΣ...ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΑΣ ΜΕΤΑ ΠΑΣΗΣ ΕΙΛΗΚΡΙΝΕΙΑΣ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ότι η "Δημοκρατική Αριστερά" δεν ξεκινά από το κενό, αυτό είναι σίγουρο.

    Το ζήτημα είναι να μην πέσει στο κενό.

    Και με τα μυαλά και τις πεπαλαιωμένες ιδεοληψίες, που κουβαλούν οι γερασμένοι και συντηρητικοποιημένοι "ανανεωτές" μας (τι βίτσιο και αυτό! Να επαγγέλονται, δηλαδή, την "ανανέωση", για πάνω από 40 χρόνια και να μην έχουν διδαχθεί, ούτε το παραμικρό, από τις αποτυχίες τους, ούτε και να έχουν αντιληφθεί ότι περνώντας τα χρόνια, πέρασε και η σειρά τους και ότι κατήντησαν να είναι ένας όμιλος συντηρητικοποιημένων αριστερών, που εντάχθηκαν μέσα στο μεταπολιτευτικό καθεστώς και οι οποίοι, απλώς, ντρέπονται να το παραδεχθούν, επιμένοντας σε ιδεολογικοπολιτικούς μανδύες του ένδοξου παρελθόντος, αναμεμειγμένους με έναν ιδιότυπο σοσιαλφιλελεύθερο "αντικρατισμό" τους οποίους χρησιμοποιούν, ως φύλλο συκής, αφενός μεν, για να κρύψουν την πλήρη τους ένταξη στο ελληνικό μεταπολιτευτικό σύστημα, αλλά και αφετέρου δε, για να μπορέσουν να διαπραγματευθούν την πολιτική προσέγγισή τους με τους κλασσικούς αστούς φιλελεύθερους, αλλά και τους σοσιαλνεοφιλελεύθερους του ΓΑΠ), το άλμα τους προς το κενό είναι περίπου προδιαγεγραμμένο, διότι ο απλός κόσμος της εργασίας, μπορεί να έχει υποστεί ένα τεράστιο και πρωτόγνωρο σοκ και να βρίσκεται σε σύγχιση, από όσα ζοφερά συνέβησαν το τελευταίο εννεάμηνο, αλλά αντιλαμβάνεται το που στοχεύει και ποιών αυτιά επιθυμεί να χαϊδέψει η γερασμένη ανανεωτική παρέα του κ. Φώτη Κουβέλη, βλέποντας να τίθενται σε άμεσο κίνδυνο κατάρρευσης όλα τα στερεοτυπικά ιδεολογήματά του παελθόντος, πάνω στα οποία έκτισε την πολιτική της ταυτότητα και τις ιδεολογικές της βεβαιότητες.

    Μακάρι να κάνω λάθος - όσον αφορά τις προθέσεις τους, τις οποίες δεν τις θεωρώ καθόλου αθώες -, αλλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU