Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΡΑΠΟΥΛΕΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝΕ ΡΗΓΑΔΕΣ


του Δημήτρη Βεντούρη

Για κάθε πολιτικό κόμμα θεωρείται λογικό και αναγκαίο το να διαθέτει πολιτική νεολαία. Αν όμως η νεολαία του λειτουργεί όπως κι οι νεολαίες των υπόλοιπων κομμάτων τίθεται ένα μεγάλο ερωτηματικό σ' ότι αφορά την αναγκαιότητα λειτουργίας της.
Ας μείνουμε όμως στο δια ταύτα.

Η Δημοκρατική Αριστερά οφείλει και δικαιούται να έχει πρόσβαση της στον χώρο της νεολαίας.
Μια πρόσβαση όμως που να προασπίζει την πολιτική χειραφέτηση κι όχι τη χειραγώγηση. Που ν' αφήνει χώρο στους νέους ανθρώπους ώστε να διασφαλίζουν την αυτονόητη δυνατότητα τους να διαμορφώνουν εκείνοι τη δική τους διακριτή πολιτική άποψη, τη δική τους αριστερά σε τελική ανάλυση.
Ειλικρινά δεν ενδιαφέρομαι να ''κατεβάσω'' πρόταση. Τη σκέψη μου θέλω να μοιραστώ και ν' ακούσω κι άλλες γνώμες πάνω σ' αυτό.

Η επικαιρότητα του μηνύματος του Ρήγα

Αξίζει ή δεν αξίζει τον κόπο να στηθεί από την αρχή μια αριστερή οργάνωση νεολαίας που να ξαναλέγεται Ρήγας; Μια νεανική και εύφορη αριστερά που να ‘χει κεντρικό της σύνθημα τη διαμόρφωση της χάρτας δικαιωμάτων των νέων ανθρώπων;

Κάποιοι πιθανόν να προλάβουν να μιλήσουν για τυμβωρυχία ή και λαϊκισμό νέου τύπου, όμως επιτρέψτε μου να πω πως δεν είναι καθόλου έτσι.
Ήταν η δεν ήταν ο Ρήγας πρόδρομος της ευρωπαϊκής ενοποίησης οραματιζόμενος μια ομοσπονδία ελεύθερων εθνών από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη Βόρεια Αφρική στη θέση της φεουδαρχικής οθωμανικής αυτοκρατορίας;
Ακουμπάνε ή όχι τα σύνορα μας λαοί και κράτη που θεωρούνται ακόμα και σήμερα έθνη παρίες από τους ροδομάγουλους Μετερνίχους του ευρωπαϊκού βορρά;

Σε μια περίοδο αποδόμησης κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους χρειάζεται ή όχι ένα ζωντανό κίνημα νέων ανθρώπων που να διεκδικεί ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο που όχι απλά να περιγράφει αλλά και να εγγυάται το δικαίωμα στην πραγματική ζωή.
Ένα κίνημα που όπως η γενιά του Μάη του 68 και η γενιά των Ρηγάδων της εποχής εκείνης θ' αμφισβητήσει στα ίσα όσους και όσα μας έφτασαν ως εδώ.
Που θα διεκδικήσει το δικαίωμα της νέας γενιάς να διαμορφώνει το δικό της αλλιώτικο παρόν και μέλλον δίπλα στο μέλλον που ορίζεται από τις ''αγορές'' και τις αγοραίες τους συμπεριφορές.
Που να μπορεί να εμπνεύσει συνομήλικους αλλά και μεγαλύτερους σε κοινή δράση για την μετάβαση από την ''αντιπροσωπευτική'' δημοκρατία του σήμερα σ' αυτό που ονομάζουμε κοινωνίες πολιτών, καθώς βρισκόμαστε για τα καλά στην εποχή του διαδικτύου που κυριολεκτικά ακυρώνει τον χωροχρόνο όπως τον ξέραμε ως τώρα.

Oραματιστής, διεθνιστής κι επαναστάτης

Ο Ρήγας υπήρξε για πάρα πολλούς, ο μεγάλος οραματιστής, ο μεγάλος διεθνιστής, ο μεγάλος επαναστάτης, ο μεγάλος πατριώτης, που συγκαταλέγεται στις κορυφαίες φυσιογνωμίες της εποχής του με εμβέλεια ευρύτερη των ελληνικών συνόρων.
Συγχρονίστηκε κι έζησε κάθε μορφής πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα του καιρού του, προτού εκπέμψει την επαναστατική του πρόταση.Ένοιωσε στο πετσί του την εξουσιαστική βιαιότητα των Οθωμανών.
Καταλάβαινε απόλυτα τα τεράστια εμπόδια που προκαλούσε η έλλειψη παιδείας των ομοεθνών του κι όχι μόνο, στην αποτίναξη της θηλιάς που τους έπνιγε κι έπνιξε και τον ίδιο για παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Ταξιδεύοντας (χωρίς μοτοσυκλέτα, σαν Τσε) έγινε άριστος γνώστης των πολιτικών συμπεριφορών της Μεγάλης Πύλης που έφθινε, της τσαρικής Ρωσίας που αναπαυόταν στις δάφνες της καθολικής επικράτησης στον ρωσοτουρκικό πόλεμο που προηγήθηκε, της ιεράς συμμαχίας στην δυτική Ευρώπη που επεδίωκε διεύρυνση των σφαιρών επιρροής της.
Γαλουχήθηκε με τις ιδέες του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, αλλά και την ολική άρνηση του που εκφράσθηκε από το ρεύμα των κολλυβάδων που εκείνη την περίοδο μεγάλωνε την επιρροή του στη χερσόνησο του Αγίου Όρους.
Συναναστράφηκε με τους εκπροσώπους της νέας επιχειρηματικότητας της εποχής, που την εξέφραζε η διεθνοποιημένη βιομηχανική συντεχνία των Αμπελακίων που του άνοιξε τις πύλες της Ευρώπης και τον στήριξε.
Τον έπνιγε και τον εξόργιζε η προλεταριακή εξαθλίωση της μεγάλης μάζας των κοινωνιών που γνώριζε και συναναστρεφόταν.

Ρήγας ξανά; Γιατί όχι

Ο Ρήγας Φεραίος στα χρόνια του 70 κυρίως ήταν η νεολαιϊστικη πολιτική οργάνωση που φιλοξένησε τον ανθό της ελληνικής νιότης σε μυαλό, καρδιά, όραμα και ριζοσπαστισμό άσχετα με το τι πορεία ακολούθησε ο καθένας στη συνέχεια σε προσωπικό επίπεδο.
Η αναγέννηση πολιτικών υποκειμένων σαν τον Ρήγα δεν συνιστούν αναπαλαίωση.
Απεναντίας σηματοδοτούν ότι πιο σύγχρονο σε πολιτικό επίπεδο κι αυτό δεν είναι άλλο από την έκφραση της ιδέας της ολιστικής αριστεράς.
Της αριστεράς που κοιτώντας μπροστά εκφράζει την εξέλιξη.
Που γυρνώντας προς τα πίσω σηματοδοτεί την επιστροφή στις θεμελιώδεις αξίες.
Που ατενίζει προς τα πάνω στέλνοντας το μήνυμα της υπέρβασης.
Που ανιχνεύοντας προς τα κάτω εστιάζει στα μικρά κι ανθρώπινα αλλά όχι ασήμαντα.
Που στρέφεται προς τα μέσα για ν' ανακαλύψει εκ νέου την ουμανιστική θεώρηση του αριστερού λόγου.
Που επικοινωνιακά κοιτάζει προς τα έξω αντικαθιστώντας τον ανίατο σεχταρισμό με τον κοινωνικό διάλογο.

Δεν χρειαζόμαστε νέο κόμμα. Χρειαζόμαστε άλλου τύπου κόμμα.
Πολιτικό φορέα που αντιλαμβάνεται πως σε μια εποχή που τα κράτη κρίνονται πολύ μικρά για ν' αντιμετωπίσουν τα μεγάλα προβλήματα και πολύ μεγάλα για να διαχειριστούν τα μικρά, το περιβάλλον και η πολιτική οικολογία μπαίνουνε στην πρώτη γραμμή της ατζέντας των προβλημάτων.

Ας χορέψουμε σαν ''ντελικάτοι εραστές'' με ότι νέο, αυθόρμητο και δημιουργικό φέρνει η φρεσκάδα των νέων ανθρώπων, γιατί αυτοί πρέπει να γίνουν οι αρχιτέκτονες της νέας αριστεράς.
Της αριστεράς που θα είναι σε θέση να μετασχηματίζει την άναρθρη επανάσταση των γαλλικών προαστίων και του ελληνικού Δεκέμβρη σε πολιτικό αίτημα και πλαίσιο διεκδίκησης.
Κι όπως θα τραγουδούσε ο ένας και μοναδικός στο είδος του Στράτος Διονυσίου: Όσο υπάρχουν τράπουλες θα βγαίνουνε Ρηγάδες, κι όσο υπάρχουν δάσκαλοι (πρέπει να βγαίνουν) μαθητάδες.

8 σχόλια:

  1. Καυαρχήν το πλήρες όνομα της νεολαίας ήταν Ε.ΚΟ.Ν. Ρήγας Φεραίος.Οπου ΚΟ. σήμαινε κομμουνιστική. Η ονομασία ήταν αποτέλεσμα πολλών συγκρούσεων, διαμαχών κ.λ.π. . Πάντως γενικά η νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού λεγόταν Ρήγας Φεραίος, τα δε μέλη της Ρηγάδες και Ρήγισσες.
    Το 1986, μετά τη δημιουργία της ΕΑΡ ( μετεξέλιξη του ΚΚΕ εσωτερικού ) η πλειοψηφία του Κεντρικού Συμβουλίου του Ρήγα Φεραίου ακολούθησε τη μειοψηφία του ΚΚΕ Εσωτερικού , που μετεξελίχθηκε σε ΚΚΕ εσωτερικού ΑΝ. - ΑΡ( Μπανιάς κ.λ.π. ) . Η ανασκόπηση έχει ιστορικό, πληροφοριακό χαρακτήρα.
    Επί της ουσίας: Η χρησιμοποίηση ενός ονόματος , που σήμαινε, σηματοδοτούσε πολλά πράγματα μια άλλη εποχή δεν μου φαίνεται σωστή, μου φαίνεται ως έλλειψη καινούργιων ιδεών, ονομάτων κ.λ.π. Πέρα που δεν ξέρω ποιό κομμάτι, ποια ομάδα δικαιούται - και αν δικαιούται - να φέρει αυτό τον τίτλο. Επί της ουσίας, όχι νομικά μιλάω.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιλώντας ως νέος που τρέφει ελπίδες για το τι μπορεί να φέρει η Δημοκρατική Αριστερά και παρά το γεγονός ότι δεν έχω οργανωθεί κομματικά ποτέ στο παρελθόν, η άποψή μου (και κάθε ομοίου μου)ίσως έχει κάποια σημασία. Θα συμφωνήσω λοιπόν με το σχόλιο του Δ.Υ. και θα προσθέσω πως πολλοί από τη δική μου γενιά, δεν επιθυμούν σημειολογική σύνδεση με τη γενιά του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης καθώς αυτή θεωρείται σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για τη σημερινή κατάντια αλλά και έχει κατηγορηθεί για εγκατάληψη ιδανικών και "βόλεμα".
    Αν και ο σεβασμός μου για τον Ε.ΚΟ.Ν Ρηγα είναι δεδομένος, και η παραπανω γενίκευση προφανώς και δεν απευθύνεται σε όλοκληρη τη γενιά αυτή, η υιοθέτηση του ονόματος του Ρήγα σημαίνει όντως έλλειψη ιδεών, οπισθοδρόμηση, προσκόληση σε άλλη εποχή και μοιάζει όχι αποτέλεσμα απόφασης της τωρινής νεολαίας αλλά σα να υπαγορεύεται από νοσταλγούς μιας χαμένης ευκαιρίας του παρελθόντος.
    Τέλος, το πιο σημαντικό είναι το πώς η Δημοκρατική Αριστερά θα απευθυνθεί, θα πείσει και θα αποκτήσει ακροατήριο στη νεολαία, καθώς αίσθησή μου είναι πως αυτό είναι το αδύνατό της σημείο.

    Κωνσταντίνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Aντε ξανά μανά και από την αρχή. Ονόματα, σημειολογία, ύφος, οργάνωση και πολιτικός λόγος που παραπέμπουν στο παρελθόν και δη στην χούντα και την πρώιμη μεταπολίτευση δεν έχουν καμιά τύχη, στην ουσία απαγορεύονται να υπάρχουν. Υπάρχει λόγος να υπάρχει ξεχωριστή οργάνωση νεολαίας; Αν η ΔΑ ξαναγυρίσει στην ΕΑΡ δεν έχει καμιά τύχη. Επιτέλους ας σκεφτούμε κάτι άλλο.Αλλιώς είναι σαν φάρσα. ΚΚΕ, ΚΚΕ εσ και αριστεριστές συν οι διαγραμμένοι. Αυτά είναι αποτελέσματα της έλλειψης νέας θεωρίας που θα αναθεωρήσει την κλασσική ΜΛ θεωρία και θα θέσει νέους στόχους, οργάνωση και τακτική στην Αριστερά. Αν δεν κάνουμε αυτό τότε προς τι όλη η φασαρία και ο κόπος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δημήτρης Βεντούρης
    Κατ' αρχήν ευχαριστώ για τη συμμετοχή στον διάλογο. Εξ αρχής ξεκαθάρισα πως δεν επιχειρώ να ''κατεβάσω'' γραμμή αλλά να μοιραστώ σκέψεις και θα'θελα για χάρη της κουβέντας να κάνω κάποιες παρατηρήσεις.
    .....

    Ειναι άγραφος κανόνας αγαπητέ Δ.Υ., και στην αριστερά παρα-ισχύει πως αν θες την όποια συλλόγικοτητα σου να την προσδιορίσεις με βάση σε κάποιο πολιτικό ρεύμα κομμουνιστικό, σοσιαλιστικό, οικολογικό, το κάνεις χωρίς την άδεια κανενός. Το ίδιο ισχύει κι αν θες να την συγχρονίσεις με κάποιο μεγάλο διανοητή. Μαρξιστικό, λενινιστικό κ.λ.π.
    Ούτε καν σου ζητείται να κριθείς σαν αυθεντικός εκφραστής αυτού με το οποίο θεωρητικά προσδιορίζεσαι. Ως εκ τούτου αν θες να ονομάσεις οποιαδήποτε συλλογικότητα Ρήγας δεν χρειάζεσαι να πληρώσεις πνευματικά δικαιώματα ούτε π.χ. στον κο Μπανιά ΑΚΟΑ-ΣΥΡΙΖΑ, ή στον κο Λαζαρίδη Ν.Δ.-δίκτυο 21.
    Το θέμα είναι αν οποιοσδήποτε διανοητής οποιασδήποτε ιστορικής περιόδου ανοίγει δρόμους στη σκέψη σου κι όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, είναι σε τελική ανάλυση άστοχο,άκαιρο ή άκομψο να τον θέτεις προμετωπίδα σου στη συλλογική σου δράση;
    Μπορεί πρώτιστα να είμαι ''fun'' του του Ρήγα-προσώπου,αλλά σίγουρα δεν μπορώ να δεσμεύσω τον οποιονδήποτε να ενστερνιστεί τη δική μου άποψη. Περιορίζομαι λοιπόν να θέσω το ρητορικό ερώτημα αν ο κατ' εμε all time classic Ρήγας μπορεί και σήμερα να κριθεί επίκαιρος να εμπνεύσει και να αφυπνήσει.
    .....

    Βρεθηκα κάποτε Κωνσταντίνε σε μια κομματική συγκέντρωση. Κάποιος είπε πως χρειάζεται να βρούμε γραφεία. Τόν διέκοψε η φωνή ενός νεαρού που φώναξε: Όχι γραφεία στέκι χρεαζόμαστε, δείχνοντας πόσο έχουν αλλάξει οι εποχές και οι κώδικες. Συμφωνώ μαζί σου πως το τεράστιο πρόβλημα όλης της αριστερας είναι να βρει κώδικα επαφής όχι με τους νέους, αλλά κι όσους αισθάνονται νέοι.
    Εξ άλλου είμαι ξεκάθαρος όταν ζητώ οργανωτική αυτονομία του νεολαιϊστικου φορέα όπως κι αν λέγεται, κι εκφράζω την προσδοκία μου να γίνουν οι νέοι αρχιτέκτονες της νέας αριστεράς (που πρώτιστα αφορά αυτούς), γιατί προφανώς αναφέρομαι σε ζητήματα ... προηγούμενων αιώνων, αλλά δεν ξεχνάω πως ζω στο σήμερα.
    .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δεν είναι ακριβώς έτσι Δημήτρη Βεντούρη. Αν θελήσουν δύο η τρείς να πάρουν το όναμα του Ρήγα; Τι γίνεται; Αν θελήσει να το πάρει μια ακροδεξιά οργάνωση τι γίνεται; πολιτικά μιλάω όχι νομικά.
    Ακόμη άλλο ο Λαζαρίδης ( ένας ) κι άλλο η υπαρκτή πλειοψηφία του Ρήγα Φεραίου το 1986, τουλάχιστον σε επίπεδο Κ.Σ.
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. μπορεί κάποιος καλός άνθρωπος να μου εξηγήσει τι μπορώ να περιμένω έχοντας διαβάσει αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. IM''VERY''WRONG

    Φίλτατε imwrong σ' ευχαριστώ. Με δυο λέξεις κατέριψες τον ιδεοληπτικό μου μετεωρισμό και μιλάω πολύ σοβαρά. Όταν συντάχθηκε το κείμενο δεν είχα στο νου μου αυτό που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος και δεν το καταθέτω σαν δικαιολογία. Πάμε όμως στο δια ταύτα.
    Χαίρομαι που η συγκρότηση των οργανωτικών δομών του νέου φορέα γίνονται με ρυθμό πιο γρήγορο κι από μπαλωθιά. Όσο μεγαλώνω κι ας μη με πήρανε τα χρόνια φαίνεται πως γίνομαι πιο αργός κι από replay.
    Εύχομαι κουράγιο και δύναμη στους νέους συντρόφους που πήρανε την υπόθεση συγκρότησης της νεολαίας στα χέρια τους. Δεν πρόκειται από τώρα και στο εξής για λόγους προσωπικής αυτοδέσμευσης να κάνω κανένα σχόλιο που ν' αφορά τη νεολαία.
    Μια παρατήρηση μόνο. Ας δώσουνε επαρκείς πληροφορίες κυρίως μέσω διαδικτύου για να μπορεί να τους προσεγγίζει όποιος θα ήθελε να συμμετέχει. Πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει το ίδιο και για τους μεγαλύτερους σε ηλικία δηλώνοντας τους οργανωτικά υπεύθυνους ανά εκλογική περιφέρεια.
    Όμως σαν Έλληνας πολίτης και φορολογούμενος πριν κλείσω δια παντός το συγκεκριμένο κεφάλαιο θέλω να καταθέσω κάποιες σκέψεις.

    ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΤΣΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΙΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

    Σημειώνω στο κείμενο μου πως δεν έχει νόημα η λειτουργία οποιασδήποτε πολιτικής νεολαίας αν γίνεται με τον σήμερα υφιστάμενο τρόπο. Εξηγούμαι:
    Μόλις χθες μας άφησε ξερούς ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς όταν μετά την ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου λαιμητόμου για τους νέους προέτρεψε σαν λύση (προφανώς για το καλό τους) να προτημηθούν σαν υποψήφιοι στις εκλογές των δήμων του Καλλικράτη!
    Στις πρόσφατες εκλογές της ΟΝΝΕΔ (μείζων αντιπολίτευση) πέσανε μέχρι καρεκλιές
    Στο μεγάλο κόμμα της αριστεράς (δεν λέω ποιο) οι νεολαίοι χρησιμοποιήθηκαν σαν ''αντ' αυτών'' απεργοί, μετατρεπόμενοι σε Blue star Ferries rangers υποδυόμενοι τους φρουρούς των καταπελτών.
    Στον ΣΥΝ από τον Δεκέμβρη του 08 υπάρχει μια αγωνιώδης προσπάθεια η νεολαία του κόμματος να υπερβεί σε ριζοσπαστική ρητορεία την φοιτητική παράταξη ΕΑΑΚ που παίρνει διπλάσιους ψήφους στις φοιτητικές εκλογές, χώρια που η επιεικώς ... σχεδόν βίαιη ... παράδοση του κόμματος στη ... νέα γενιά ... δεν έφερε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
    Σταματάω εδώ και περιορίζομαι να θυμήσω την παροιμία ''από την κεφαλή βρωμάει το ψάρι'' και πως για την συστηματική προσπάθεια κάποιων να κάνουν την πολιτικά οργανωμένη νεολαία σαν τα μούτρα τους δεν φταίνε οι νέοι.

    ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ

    Εκτός από πολίτης είμαι και γονιός. Δεν θα θελα η γενιά του παιδιού μου να χειραφετηθεί πολιτικά με κάτι λιγότερο οραματικό και αρωματικό αλλά περισσότερο ψυχρό και μίζερο απ' αυτό που βρήκα εγώ στην εποχή μου.
    Αφυπνίζομαι από τη σκέψη και τη δράση ανθρώπων που με τον τρόπο τους γράψανε ιστορία, αλλά δεν είμαι ζηλωτής κι ειδωλολάτρης. Ας έχει όποιον θέλει για προμετωπίδα της η κάθε νεολαία. Τον Ρήγα, τον Τσε, τον Μάο, τον Scooby Doo ή και κανένα δεν είναι εκεί το μείζων.
    Οσμίζομαι σαν παλιά καραβάνα μια διάθεση αναπαραγωγής οργανωτικών στερεοτύπων (και από τη βάση) και δεν θα 'θελα να ξανασυμβούν τα ίδια πράγματα και τώρα.
    Στον προσυνεδριακό διάλογο του 5ου συνεδρίου του ΣΥΝ είχα καταθέσει κείμενο με τίτλο ''Για μια νέα οργανωτική δομή του ΣΥΝ''. Το κείμενο έκλεινε με την φράση αν δε τα καταφέρουμε κι αυτή τη φορά τότε άντε για.
    Μέχρι σήμερα ξεπεράσαμε ακόμη και το άντε για. Φτάσαμε στο επανιδείν. Δεν πρέπει να μείνουμε στα ίδια και θεωρώ πως αξίζει να το παλέψουμε. Γιατί ύστερα δεν θα υπάρχει ύστερα.
    Ευχαριστώ το Γιώργο για την προσπάθεια που κάνει και για την φιλοξενία του κειμένου μου. Ευχαριστώ όλους εσάς που το διαβάσατε κι όσους μπήκατε στον κόπο να το σχολιάσετε.
    Τέλος.
    Καλή φώτιση σε όλους, Η προσπάθεια τώρα ξεκινάει. (Δ.Β.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αλλος ο Δ.Β. με εισαγωγικα και αλλος ο χωρις, για να μην παρεξηγουμαστε,
    Δ.Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU