Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Το «παραθυράκι» της φοροδιαφυγής και η ανεργία στην Θεσ/νίκη

Το Σχόλιο του ΚΟΑΝ

Πρωί-πρωί, άκουγα στο ΜΕΓΚΑ, ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, ο αριθμός των επιχειρήσεων που κλείσαν αυτό το τρίμηνο, ήταν μικρότερος από τον αριθμό αυτών που ανοίξαν.
Με μια πρώτη ματιά, θα έλεγε κανείς ότι έχουμε το πρώτο δείγμα αναστροφής της ύφεσης.
Είναι όμως έτσι και αν όχι τι γίνεται;

Απλά είναι τα πράγματα.
Το φορολογικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε με την απαίτηση της Τρόικας, ανέβασε τους φορολογικούς συντελεστές στους ελεύθερους επαγγελματίες στο 45%, αλλά στις ομόρρυθμες εταιρείες, το όρισε γύρω στο 8%.
Έτσι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, σπεύδουν να ιδρύσουν ομόρρυθμες εταιρείες, για να ξανασπρώξουν τα φορολογικά βάρη στα συνήθη φορολογικά υποζύγια.
Αυτοί είναι το ένα μέρος των «νέων επιχειρήσεων».
Το άλλο μέρος είναι «επιχειρήσεις που άνοιξαν άνθρωποι που απολύθηκαν από τις δουλειές τους και δεν βρίσκουν πουθενά δουλειά.
Βάζουν τα αποθέματά τους και ανοίγουν ένα μαγαζάκι, για να βρούν δουλειά οι ίδιοι.

Επιμένω ότι στην Ελλάδα, το προλεταριάτο, είναι οι επιχειρηματίες της «αποφυγής της ανεργίας», οι μικροί και μεσαίοι και ότι η Αριστερά πρέπει να στηρίξει τον αγώνα τους, με νύχια και με δόντια.
Το βιομηχανικό προλεταριάτο, είναι στα δόγματα της φαντασίας της και όσο δεν το παραδέχεται αυτό, δεν θα μπορεί να κάνει πραγματική αριστερή πολιτική.
Θα ζεί αποκομμένη στον κόσμο της.

Είναι επείγουσα ανάγκη να το συνειδητοποιήσει, ειδικά η Δημοκρατική Αριστερά και χωρίς αναστολές να αρθρώσει λόγο, αν θέλει να έχει παρέμβαση στην κρίση, αλλιώς θα περάσει κι αυτή στο περιθώριο.
Η κοινωνία δεν έχει πολλά περιθώρια υπομονής πλέον.
Θέλει απαντήσεις και η πρώτη απάντηση, δεν μπορεί να είναι άλλη από το να θέσουμε τις «ερωτήσεις της».

11 σχόλια:

  1. Επιμένω ότι στην Ελλάδα, το προλεταριάτο, είναι οι επιχειρηματίες της «αποφυγής της ανεργίας»,


    πολύ σωστά και καιρός ήταν να γίνει κατανοητό αυτό απο την Αριστερά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το σκέπτεσθαι φρονίμως είναι πολλάκις συνώνυμον του μη σκέπτεσθαι. Εμμανουήλ Ροϊδης.

    Για την αντιγραφή left division

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση και ίσως θίγει το κύριο θέμα της αριστεράς. Όχι για οι επιχειρηματίες ανάγκης είναι ας πούμε το νέο υποκείμενο της αριστεράς, αλλά γιατί δείχνει ότι το σύστημα διογκώνεται αενάως βασιζόμενο σε θετικές και όχι αρνητικές στάσεις.
    Μια παραδοσιακή αριστερή αντίληψη θα υπογραμμίσει ότι η ανεργία δημιουργεί μικροεπιχειρηματίες ανάγκης οι οποίοι αργά οι γρήγορα θα συντριβούν από το σύστημα.
    Ωστόσο η μικρή επιχειρηματικότητα είναι ευκαιρία χωρίς συγκεκριμένο σενάριο. Δεν εκφράζει απελπισία αλλά ελπίδα. Επιστρατεύει νέες ιδέες, έξυπνη διαχείριση του μικρού κεφαλαίου κλπ. ’Όλοι οι οικονομολόγοι της «φτώχειας» βρίσκουν εδώ το μέλλον για την έξοδο από την φτώχεια του γ κόσμου.
    Αυτό το παράθυρο ευκαιρίας που δημιουργεί η μικρή επιχειρηματικότητα δημιουργεί και άλλα πολύπλοκα συμβάντα
    Αναγκαστικά η μικρή επιχειρηματικότητα αναδύεται σε ένα περιβάλλον θετικών προσδοκιών ,μεγέθυνσης. Δεν ξεκινά κανένας καμία δουλειά για να την κλείσει επειδή το «σύστημα καταρρέει». Από μόνη της η δράση αυτή είναι υποχρεωμένη να δημιουργήσει το θετικό κλίμα εντός του οποίου θα επιβιώσει.
    Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα
    Η αριστερά έχει αποικισθεί από κυρίως από σταθερά εισοδήματα του δημοσίου. Ένας σταθερός εισοδηματίας του δημοσίου ασκεί ένα ιδιόμορφο δικαίωμα. Όχι το κλασσικό συντεχνιακό δικαίωμα για το οποίο όλοι καταλαβαίνουμε αλλά κάτι άλλο. Το δικαίωμα διεκτραγώδησης της πραγματικότητας χωρίς κόστος. Αυτό το δικαίωμα αποτελεί και το πεδίο άσκησης της δεξιάς λαϊκιστικής πολιτικής αλλά και βλακωδώς ενίοτε της αριστερής .
    Ε αυτό το δικαίωμα έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την μικρή επιχειρηματικότητα.
    Δεν είναι ταξική σύγκρουση με την κλασσική σύγκρουση αλλά μια νέα αντίθεση για την οποία η αριστερά δεν ξέρει τι να κάνει
    Το λέω ωμά
    Ο δικαστής μπορεί να οδύρεται όσο θέλει και λέει ότι θέλει ακόμα μπορεί και να πάθει κατάθλιψη ,από επερχόμενη κατάρρευση.
    Ο μικρο επιχειρηματίας και ίσως οι 2-3 υπάλληλοι του δεν νοείται να σκεφτούν με αυτό τον τρόπο. Αυτό σημαίνει αυτό ακύρωση.
    Το πρόβλημα περιπλέκεται καθώς η κοινωνική θεωρία της αριστεράς ασκείται κυρίως μέσα από σενάρια επερχόμενης ,παρούσας ή διογκούμενης κρίσης. Στην αριστερά δεν κυκλοφορούν σενάρια θετικής υπέρβασης για κυριολεκτικά άγνωστους λόγους. Για λόγους που ανάγονται στην μικροκλίμακα και στις δράσεις που κινητοποιεί η ατομικότητα.
    Έτσι λοιπόν συνεχώς έχουμε μια αποκαλυπτική κρίση η οποία καταλαβαίνουμε ότι πέρασε μόλις έρθει η επόμενη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @lls,
    "Στην αριστερά δεν κυκλοφορούν σενάρια θετικής υπέρβασης για κυριολεκτικά άγνωστους λόγους."
    Πραγματικά η αριστερά κατατρύχεται σαν τους χιλιαστές από αναμονές καταστροφής, κρισιακής αποκάλυψης κλπ
    Θετικές προοπτικές που ανάγονται στην δημιουργική κινητοποίηση της μικροεπιχειρηματικότητας, της καινοτόμας θεσμικής μεταρρύθμισης, της αντίστασης στην κρίση με θετικές δράσεις πότε θα προτείνει;
    Με την μιζέρια της υπεράσπισης των κεκτημένων θα ζήσουμε το υπόλοιπο του βίου μας οι ενεργοί πολίτες; Να αποκτήσουμε ευχέρειες στην μικτή οικονομία και κοινωνικά δίκτυα προσανατολισμένα στην εκ νέου παραγωγή πλούτου με εναλλακτικούς όρους πότε θα διατυπώσουμε;
    Nα ένα πεδίο δόξης λαμπρό για την νέα αριστερά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Συμφωνώ ότι το προλεταριάτο, είναι οι επιχειρηματίες της «αποφυγής της ανεργίας» και ότι η Αριστερά πρέπει να υποστηρίξει τον Αγώνα τους.
    Το ζητούμενο στην προκειμένη περίπτωση είναι τι είδους στήριξη πρέπει να είναι αυτή.
    Θα μπορούσε κανείς να καταλάβει ότι η στήριξη αυτή θα ήταν
    ή
    η λήψη μέτρων για στήριξη της "επιχείρησης" (φοροαπαλαγές, δανειοδοτήσεις, επιχορηγήσεις κλπ.)
    ή
    η μέχρι τώρα απαίτηση της αριστεράς και των λεγόμενων προοδευτικών εν γένει για δημιουργία επαρκών θέσεων πλήρους απασχόλησης.

    Νομίζω ότι και οι δύο ως άνω θεωρήσεις πάσχουν. Ούτε η δημιουργία άχρηστων κατά κανόνα επιχειρήσεων, ούτε η προώθηση της μισθωτής εργασίας πρέπει να είναι οι στόχοι μιας σύγχρονης αριστεράς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @left liberal synthesis

    Φυσικά και Δεν ξεκινά κανένας καμία δουλειά για να την κλείσει επειδή το «σύστημα καταρρέει».

    Όμως θα είχε ενδιαφέρον η στατιστική να μας διαφώτιζε για το είδος των επιχειρήσεων που ανοίγουν. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά έχω την εντύπωση ότι στην πλειοψηφία τους δεν πρόκειται για επιχειρήσεις όπου "επιστρατεύονται νέες ιδέες" αλλά κυρίως για μικρομάγαζα "Τσιγάρα ψιλικά" κλπ.
    όπου στην κα΄λή περίπτωση αφήνουν εισόδημα κάτω από το κόστος ενός ημερομισθίου.

    Οι οικονομολόγοι της «φτώχειας» μάλλον σε άλλου τύπου επιχειρήσεις βλέπουν το μέλλον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το 90% όσων αναφέρονται σαν επιχειρήσεις στην Ελλάδα, Δημήτρη, είναι των 5 ατόμων και κάτω. Σχεδόν οικογενειακές ή τέτοιες που δεν ξεχωρίζεις το "αφεντικό" από τους εργαζόμενους. Μαζί επιβιώνουν μαζί χάνονται...
    Αν η ανάλυση της αριστεράς τους χωρίζει αυτούς σε κεφάλαιο και προλεταριάτο είναι προφανώς μια ανάλυση-πατάτα. Εάν κατανοήσει ότι αυτή είναι και η δύναμη αυτής της κοινωνίας με τα θετικά και τα αρνητικά της και ανοίξει την συζήτηση κάτι καλό θα προκύψει. Εάν ζητήσει κλίμακες φορολογίας ανάλογες του τζίρου και όχι της μορφής των εταιρειών (ΕΠΕ,ΑΕ, ΟΕ, ΕΕ ΚΛΠ) ΤΌΤΕ ΜΠΟΡΕΊ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΉΣΕΙ την παραγωγή πλούτου να πάρει τα πάνω της.
    Στις πολλές μικρές επιχειρήσεις δεν γίνονται καν κρατήσεις στους εργαζόμενους και το ΙΚΑ το πληρώνει εξ ολοκλήρου ο εργοδότης - ή δεν τηρούν τα όρια των αυξήσεων αλλά κρίνουν βάσει της κατάστασης της "επιχείρησης".
    Αν σκεφτείς ότι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων δουλεύει σε τέτοιες επιχειρήσεις, πες μου πόσο αδιάφορο είναι το κράτος για την τύχη τους και την δουλειά των εργαζομένων όταν τους συμπεριφέρεται εισπρακτικά και μόνο και τις κλείνει με την γραφειοκρατία και την φορολόγησή τους με υψηλότατους συντελεστές αδιαφορώντας για το κόστος που αυτές δεν μπορούν να μετακυλήσουν ούτε στους εργαζόμενους ούτε στους πελάτες τους.
    Μήπως απλά αγνοούμε μιαν ολόκληρη κοινωνία πίσω από τις ταξικές μας κορώνες;
    Μήπως η πλήρης απασχόληση είναι ένα άδειο πουκάμισο όταν δεν ενισχύουμε αυτούς που παράγουν απασχόληση με τις πρωτοβουλίες τους;
    Κι ΑΝ ΑΥΤΟΊ ΕΊΝΑ ΕΚΕΙΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ μήπως αυτό είναι κι ένα μεγάλο έγκλημα;
    Ας σκύψει η νέα αριστερά σε αυτό το ζήτημα που αφορά κάποια εκατομμύρια όσον αφορά το εισόδημά τους και από το οποίο εξαρτώνται άμεσα όλοι οι δείκτες της χρεωκοπημένης μας οικονομίας.
    Ξέρεις αυτή είναι η "χαμένη" τάξη που διαφεύγει του ταξικού μικροσκοπίου της αριστεράς. Η λέξη "μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα" δεν λέει τίποτα για όλους αυτούς. Πόσοι δουλεύουν στα σούπερ μάρκετ και την κόκα-κόλα ή τα αυτοματοποιημένα εργοστάσια; Οι υπόλοιποι που ακριβώς δουλεύουν, τι σχέση έχουν με την επιχείρησή τους και πόσο διαφορετικοί είναι με τα "αφεντικά" τους;
    Καιρός για μιαν αληθινή ανάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Οι συνταξιούχοι του ΤΕΒΕ είναι αφεντικά; Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ή δεν είναι προνομιούχοι ως προς το ότι περνούν την ζωή τους εργαζόμενοι μεν χωρίς καμία ανασφάλεια δε; Είναι τυχαίο ότι η αριστερά κατά 90% στελεχώνεται από εργασιακά ασφαλείς ΔΥ; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι οι μικρομεσαίοι δουλεύουν και στον ύπνο τους και δεν απολαμβάνουν ούτε ωράριο ούτε ξεκούραση - και η καθημερινή τους αγωνία δεν πληρώνεται με τίποτα;
    Αυτά για την ώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Γιώργος

    1. Δεν γνωρίζω αν αυτό το 90% των επιχειρήσεων είναι η δύναμη της κοινωνίας, στην συντριπτική πλειοψηφία τους όμως δεν είναι η δύναμη της οικονομίας. ΄(Μεταπράτικες Εισαγωγεγικές κλπ επιχειρήσεις). Η παραγωγή φθίνει συνεχώς.

    Η αριστερά θα μπορούσε να υποστηρίξει μέτρα, εφικτά στο υπάρχον πολιτικό σύστημα, όπου θα μπορούσε να αναπτυχθεί μια δοαφορετική οικονομία από αυτές τις επιχειρήσεις - συνενώσεις ατόμων.

    Συμφωνώ μαζί σου ότι αντί για αυτό αντιμετωπίζονται μόνον εισπρακτικά και γραφειοκρατικά ώστε να βγαίνει και το κατι τις για κάποιες προνομιούχες συντεχνίες Δ.Υ.

    2. Τι θα πεί δεν γίνονται κρατήσεις για το ΙΚΑ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ εισφοράς εργοδότη και εισφοράς εργαζομένου. Υπάρχει μόνον "κόστος μισθωτού" που υπολογίζεται ως (βοηθητικό για τους υπολογισμούς) μικτό + συνολικές εισφορές και προκύπτει το πραγματικό μικτό.

    3. Σε ότι αφορά τους Δ.Υ. θα πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι αμείβονται και κατά 40% περισσότερο από ότι οι αντίστοιχες ειδικότητες του ιδιωτικού τομέα.

    Η Αριστερά μέχρι τώρα, λαικίζοντας έλεγε, ότι αμοιβές υπαλλήλων Υπουργείου Οικονομικών είναι εφικτές για όλους.

    4. Σχετικά με την πλήρη απασχόληση θεωρώ ότι πρόκειται για στρεβλή αντίληψη. Ο στόχος δεν είναι δουλειά για όλους αλλά "αξιοπρεπής διαβίωση" για όλους (ακόμα και για τους τεμπέληδες). Ακούγεται ουτοπικό αλλά θεωρώ ότι δεν είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ανάρτηση αυτή συνδέεται και με τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης του Νοεμβρίου.
    Οι τοπικοί <> παίζουν καθοριστικό ρόλο στην περιοχή που διαχειρίζονται.
    Οι ευθύνες μας σαν ψηφοφόροι είναι τεράστιες.
    Πολλές φορές από τις ικανότητες ενός Δημάρχου εξαρτώνται ακόμη και θέματα που αφορούν την ανάπτυξη της περιοχής και αντίστοιχα θέσεις εργασίας η μαρασμός.
    Όταν βγαίνει πανηγυρικά Νομάρχης ή Δήμαρχος ο λαϊκός τραγουδιστής της περιοχής ή ο γιατρός ή ο κομματικός αρεστός ταξιτζής, ξυλουργός, έμπορος,αθλητής. Προς θεού δεν έχω τίποτε με τα παραπάνω επαγγέλματα αλλά με την πολυπλοκότητα ειδικά στις μέρες μας δεν γίνεται με την έστω καλή διάθεση για προσφορά να πλασάρεται ο κάθε άσχετος.
    Θέλεις κύριε/α να γίνεις Δήμαρχος πείσε κάποια επιτροπή καταλληλότητας για τα προσόντα σου
    παρακολούθησε κάποια ενημέρωση και με την ευχή μας.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οι μικρές επιχειρήσεις για το κράτος αποτελούν απλά έναν κομιστή ΦΠΑ ανεξαρτήτως του τι πραγματεύονται. Μεγάλο κομμάτι αποτελούν και οι ατομικές επιχειρήσεις που όταν κάποια κλείσει-και τα πάρα πολλά καταστήματα που έχουν κλείσει το τελευταίο διάστημα αποτελούσαν ατομικές επιχειρήσεις- ο πρώην "επιχειρηματίας" δεν μετριέται ως άνεργος. Δεν δικαιούται επίδομα ανεργίας και αν δεν πάει στον ΟΑΕΔ για να βγάλει κάρτα ανεργίας δεν είναι καταγεγραμμένος ούτε ως άνεργος, ούτε πουθενά. Ούτε καν σε συζητήσεις..Δεν θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχη αναφορά απο το οτι είναι οι επιχειρηματίες της «αποφυγής της ανεργίας»..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κωστή, ότι πιο εύστοχο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό για την οικονομία. Η δε συζήτηση με τις παρεμβάσεις των φίλων περιβόλι. Σοβαρός προβληματισμός, εγώ πάντως φωτίζομαι. Το ψυχολογικό που θέτει ο LLS τόχω ζήσει ως ελεύθερος επαγγελματίας, ως επιχειρηματίας και ως ΔΥ. Πολύ ακριβές Γιάννη.
    Λοιπόν όταν η ποιότητα της συζήτησης ανεβαίνει οι ανώνυμοι εξαφανίζονται. Συνεπώς.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU