Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Ξανά για τις παρακομματικές παράγκες στην Αριστερά


Ξέρω, ξέρω άνοιξα πληγές. Κατηγορήθηκα για κιτρινισμό, συνωμοσιολογία, ανεπάρκεια στοιχείων, παράνοια. Πολλοί αριστεροί φίλοι μου καταλόγισαν μη παραγωγική ενασχόληση με νεκρές ιστορίες και δυσανάλογη σφοδρότητα χαρακτηρισμών.
Και ναι. Μοιάζει εκτός συγκυρίας, έκφραση προσωπικής πικρίας, αναδρομική οργή με μη πολιτικά ορθές διατυπώσεις...
Αλλά είναι έτσι;

Το αρρωστημένο κλίμα που επικράτησε στον Συνασπισμό, ειδικά την τελευταία διετία - με ορόσημο την αριστερίστικη εκτροπή της ομάδας εξουσίας περί τον πρόεδρό του, με αφορμή τα Δεκεμβριανά - είναι κατά γενική παραδοχή η αιτία της παρακμής αυτού του κόμματος καθώς και η γενεσιουργός αφορμή των διαδοχικών διασπάσεων που ο χώρος αυτός παρουσιάζει (Αλαβάνος, πτέρυγα, ρεύμα).
Μπορούμε να το προσπεράσουμε και να αφοσιωθούμε στις νέες πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται στην αριστερά; Ειδικά όσοι συνιδρύουμε τον νέο φορέα της δημοκρατικής αριστεράς;

Αυτό θα ήταν το σωστό και αυτό κάνουμε εν πολλοίς.
Όμως τα δυσάρεστα φαινόμενα συχνά επαναλαμβάνονται ειδικά εάν δεν φωτιστούν οι αιτίες τους και δεν παρθούν μέτρα προς την αντίθετη κατεύθυνση. Και την νέα προσπάθεια της αριστεράς οφείλουμε να την διαφυλάξουμε ως κόρην οφθαλμού από τέτοιες παρενέργειες.

Ποιος λοιπόν ήταν ο λόγος που ο Συνασπισμός, από κόμμα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς κατάντησε φέουδο ολίγων και απαξιώθηκε πολιτικά; Ήταν απλά απότοκο της λεγόμενης "αριστερής στροφής" που άγγιξε τις μπάρες και ανατράπηκε στο αριστερό σιρκουί ταχύτητας;
Πολύ απλοϊκή ανάγνωση θα έλεγα.
Νομίζω ότι τις αιτίες η αριστερά τις κουβαλάει μέσα της. Απλά εκδηλώνονται κάτω από πίεση, όπως αυτή της δημοσκοπικής ανόδου που αντί να την διαχειριστεί κατέληξε στα τάρταρα της πολυδιάσπασης.
Τι έλειψε και η διαχείριση ήταν τόσο αυτοκαταστροφική; Κι αντί η Αριστερά να αγγίξει το όνειρο της νέας κοινωνικής πλειοψηφίας και της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, άγγιξε αντίθετα την ιταλοποίηση της και το ναδίρ της πολιτικής της επιρροής;

Έλειψε η δημοκρατία. Έλειψε η συμμετοχή του αριστερού πολίτη στα κέντρα αποφάσεων.
Έλειψε η διαφάνεια, ο έλεγχος, η αμεσοδημοκρατική προοπτική, η συναπόφαση.
Επικράτησε η παλιά πληγή της αριστεράς, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, η κομματική πυραμίδα, ο καθεστωτισμός της πλειοψηφίας.
Τα υπόλοιπα ήταν αναμενόμενα: αποπομπή των δυσάρεστων, προώθηση των κολλητών σε θέσεις που δεν μπορούσαν να διαχειριστούν, αναξιοκρατία, οι δικοί μας και οι άλλοι, ανίκανοι σε θέσεις κλειδιά, προσωπικά παιχνίδια συντεταγμένων ομάδων/λόμπυ εξουσίας.
Η "αριστερή στροφή" ήταν μόνο η ομπρέλα, το "ξεκάρφωμα" για να προωθηθεί η κατάληψη των κρίσιμων θέσεων από τους κολλητούς.
Τι πολιτική να αναπτυχθεί όταν απλά είναι το πρόσχημα για την μακροημέρευση των ημετέρων και όχι η ουσία;

Έτσι έφτασε ο Συνασπισμός ως εδώ. Σε σημείο μη επιστροφής.
Σε βαθιά διαφθορά όλων των θεσμών και των διαδικασιών του.
Η δραστηριότητα του γραφείου Τύπου, της επιτροπής ΜΜΕ και του internet syn μετέπειτα (δια της διολίσθησης και με αδιαφάνεια όπως πάντα) web syriza, δημιούργησαν ένα τέρας.
Μια καθεστωτική ομάδα που αποφάσιζε μόνη της για όλα χωρίς καμιά νομιμοποίηση, υπέσκαψε τον Αλαβάνο πρώτα, ευνόησε την μειοψηφία των κοκκινοπράσινων μετά, εξώθησε την πτέρυγα σε αποχώρηση, ευνούχισε το αριστερό ρεύμα και εξευτέλισε προς τα έξω με τις θέσεις λάστιχο και την πολιτική αφλογιστία της κάθε σοβαρή αριστερή παρουσία μέσα στην Κρίση.

Πως δεν θα επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα;
Μα με την σθεναρή δημόσια καταγγελία τους, την υιοθέτηση αμεσοδημοκρατικού ελέγχου μέσα στον νέο φορέα, την υιοθέτηση της δημόσιας διαβούλευσης και της διαφάνειας στην διαμόρφωση θέσεων και τακτικής, την συμμετοχικότητα και τον σεβασμό των πραγματικά συμβαλλόντων στην εθελοντική συνεισφορά έναντι των προσωπικών μεθοδεύσεων.
Διορισμένοι τέλος.
Πλειοψηφικός καθεστωτισμός αλλού.
Μηχανισμοί φτάνει ως εδώ.
Η νέα αριστερά δεν έχει τίποτα να κρύψει, δεν χρειάζεται διαμεσολαβητές, προεδρικούς, λοχαγούς και υποτακτικούς.
Δεν δημιουργεί καριέρες ούτε μοιράζει λεφτά σε ανάξιους κολλητούς.
Υιοθετεί την αξιολόγηση, την ανάθεση έργου, τον δημοκρατικό έλεγχο, την αμεσοδημοκρατική ανοιχτή διαβούλευση, την επιβράβευση της προσφοράς και της συμμετοχής.
Τι κοινωνία άλλωστε θα επαγγέλλεται;
Αυτήν των ενεργών πολιτών ή εκείνη των "αγανακτισμένων αριστερών" που επιβάλλουν δια της βίας το δικό τους - ότι μπούρδα κι αν επικαλούνται ως θεωρητική επικάλυψη;

Δημοκρατική επαγρύπνηση λοιπόν.
Τέλος στην ιστοδημοκρατία των ανωνύμων και τις παρακομματικές παράγκες.
Διαφάνεια, συμμετοχικότητα και αληθινό έργο αριστερής μεταρρύθμισης.
Χορτάσαμε από "αλήθειες" και "πλειοψηφίες". ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

.

33 σχόλια:

  1. Αν και ιδεολογικά δεν ανήκω στο χώρο της Δ.Α., μακάρι να μπορούσα να συμμεριστώ την αισιοδοξία σου. Δυστυχώς, η Δ.Α. προέκυψε από ένα μηχανισμό του συν (Α.Π.) και πιστεύω ότι έτσι θα συνεχίσει. Ίσως όχι στην αρχή ή επιφανειακά γιατί πρέπει και να γίνει ελκυστική για τα μέλη, αλλά δε νομίζω ότι η ίδρυση νέου κόμματος αρκεί για να ξεφύγει κανείς από τις κλίκες... Φοβάμαι ότι είναι πλέον στο dna των αριστερών. Ειδικά, δε, όταν αυτό το νέο κόμμα γεννιέται μετά από το δογματικό "ή διαλύεται ο σύριζα ή φεύγουμε", η πιθανότητα να διαπνέεται από μια νέα κουλτούρα φαίνεται λίγο χλωμή.
    Πάνος δ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα.
    Η ανωνυμία ή η επωνυμία στο δίκτυο είναι ένα τεράστιο θέμα. Εγώ για παράδειγμα εμφανίζομαι εδώ με ένα λογαριασμό google που οδηγεί και σε ένα blog. Ωραία όλα αυτά, αλλά ποιός είμαι; Μόνο η google μπορεί να σας φωτίσει και μόνο αν επικαλεστείτε σοβαρούς λόγους. Ακόμη και τα γραφόμενα μου μπορεί να είναι παραπλανητικά για την πραγματική μου ταυτότητα.

    Εκτός από τη μορφή που εμφανίζομαι εγώ, υπάρχουν λογαριασμοί σκέτοι, η ακόμη απλώς Θανάσης, Κατερίνα κλπ. Ποιοι είναι λοιπόν ανώνυμοι και ποιοι επώνυμοι;

    Φοβάμαι πως σε πολλές συζητήσεις οι χαρακτηρισμοί αποδίδονται ανάλογα με το αν συμφωνούμε ή όχι με τον "επισκέπτη". (να ξεκαθαρίσω πως δεν μιλάω για το blog σου, που θεωρώ πως έχει ένα πολύ καλό επίπεδο διαλόγου).

    Η ποιότητα της συζήτησης στο δίκτυο δεν διαφέρει και πολύ από αυτήν που έχουμε κατακτήσει σαν κοινωνία συνολικά. Όμως έχει τη μαγεία του άμεσου διαλόγου και ας την απολαύσουμε.
    Το θέμα είναι μεγάλο και κάποτε θα μπει και νομικά (μαζί με τόσα άλλα που αφορούν το δίκτυο) και θα μας βρουν φοβάμαι για μια φορά ακόμα απροετοίμαστους.

    Σόρυ για την κατάχρηση του χώρου και του χρόνου (και για κάτι που δεν είναι η αιχμή της ανάρτησης σου) αλλά είναι κάτι που με απασχολεί και θάθελα να βρούμε χώρο να το κουβεντιάσουμε περισσότερο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @καλώδιο
    είσαι πολύ ευγενής, και συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
    Ωστόσο το διακύβευμα εδώ δεν είναι η ανωνυμία η όχι στα σχόλια αλλά το τι κρύβεται πίσω απο εντεταλμένους "ανώνυμους", που στοχοποιώντας ένα μπλόγκ, μετά απο ηλεκτρονική παρακολούθηση, παρεμβαίνουν μαζικά, για να διασπείρουν εντυπώσεις και να παραχαράξουν την κοινή γνώμη, την γενική αποψη των αναγνωστών μιας ανάρτησης.Αυτό έκανε δυστυχώς το μπλόγκ αυτό το οποίο αναφέρει ο Γιώργος και αυτό θέτει και ηθικό ζήτημα για το αν έτσι πρέπει να λειρουργούν οι αριστεροί.Χρησιμοποιώντας αυτού του είδους την προπαγάνδα αισχίστου είδους ή παράγοντας πραγματική πολιτική αντί για πλασματικές εντυπώσεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κολλάει η νεκροφάνεια;
    Του Νίκου Ράπτη
    Όταν εμφανίστηκε αυτό το προϊόν στην ελληνική πολιτική αγορά, τη δεκαετία του '70, παρέπεμπε σε πράγματα πολύ συγκεκριμένα και αναγνωρίσιμα διεθνώς: την «κομμουνιστική ανανέωση» (τον ευρωκομμουνισμό, το «δυτικό μαρξισμό») τη «νέα αριστερά», τον «τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό»... Συν τω χρόνω και οπωσδήποτε μέχρι να τελειώσει η δεκαετία του '80, διεθνώς το πολιτικό αυτό ρεύμα «τακτοποιήθηκε», κυρίως στα σοσιαλιστικά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, την άκρα αριστερά, την πολιτική οικολογία...
    Αυτό όμως μερικώς μόνο συνέβη με την ελληνική ανανεωτική αριστερά: από προγραμματική, πολιτική, οργανωτική άποψη, αυτό το πράγμα εξέπνευσε πράγματι και στην Ελλάδα, κάποια στιγμή μέσα στη δεκαετία του '80. Σε αντίθεση όμως με τη δύση, εδώ δεν την κήδεψαν, αλλά την κήρυξαν σε νεκροφάνεια. Όπως διαβεβαιώνουν οι ειδήμονες, η ελληνική ανανεωτική αριστερά εξακολουθεί να ονειρεύεται πως είναι ζωντανή.
    Αλλά δεν είναι. Όσον αφορά το σημαντικότερο δείκτη πολιτικής ζωτικότητας (την προγραμματική του δημιουργικότητα) είναι αλήθεια πως τη δεκαετία του '70 και το πρώτο μισό εκείνης του '80 η ανανεωτική αριστερά βομβάρδιζε προγραμματικά το τοπίο της ελληνικής «αντιδεξιάς» με τέτοια σφοδρότητα που σχεδόν το διαμόρφωσε. Και μετά σιωπή: μετά ας πούμε από το ιδρυτικό συνέδριο του «νέου κόμματος της αριστεράς» τίποτα καινούργιο δεν ακούστηκε. Ο ακμαίος τότε Μιχάλης Παπαγιαννάκης μίλησε για την περιφερειακή οργάνωση του κράτους, τη σημασία του σιδηροδρόμου, την ανάγκη ανάπτυξης της δυτικής Ελλάδας και αυτό ήταν πάνω-κάτω το προγραμματικό «κύκνειο άσμα» του χώρου. Αν ψάξει κανείς στις σημερινές προγραμματικές αποσκευές των αποχωρησάντων από το ΣΥΝ «ανανεωτικών», δε θα βρει τίποτα που να είναι ηλικίας κάτω των είκοσι πέντε ετών. Και είκοσι πέντε χρόνια στην πολιτική είναι μια αιωνιότητα.
    Πολιτικά, η ανανεωτική αριστερά τελειώνει μέσα σε λίγους μήνες, στο όργιο της περιόδου 1989-1990. Θυμίζουμε: δυστυχώς, μόλις βρήκε την ευκαιρία, η άσπιλη παρθένα της ελληνικής πολιτικής ζωής, η θεματοφύλακας του «ύφους και του ήθους» τους «πήρε» στην κυριολεξία όλους! Στις αρχές του 1989, «πήρε» το ΚΚΕ (φτιάχνοντας τον πολυκομματικό «συνασπισμό της αριστεράς και της προόδου»· μετά τις εκλογές του ιδίου έτους, «πήρε» τη ΝΔ (στο βωμό της «κάθαρσης»)· και στα τέλη του 1989 (στις αρχές του 1990) «πήρε» και το ΠΑΣΟΚ (στο όνομα, η αθεόφοβη, της «αντιδεξιάς» συσπείρωσης!). Έκτοτε οι πολιτικές της προτάσεις αντιμετωπίζονται με τη σοβαρότητα που αντιμετωπίζονται τα ηθικοπλαστικά κηρύγματα ενός γυμνασιάρχη που οι πάντες γνωρίζουν πως ξημεροβραδιάζεται στα κακόφημα «σπίτια».
    O Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός και αναπληρωματικό μέλος του πανελλαδικού συμβουλίου των «οικολόγων-πράσινων»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Νέα μεθοδολογία της Δημοκρατικής Αριστεράς αυτή; Δεν το πίστεύω αλήθεια. Θα ήταν παράλογο εκ μέρους ενός νέου φορέα που φέρει το όνομα Δημοκρατική.
    Γιώργο
    Το πρόβλημα σου είναι μάλλον προσωπικό και απλά φαίνεται αυτή η πικρία σου η οποία μετατρέπεται σε κακία.
    Δε σε παίρνει να μιλάς για παρακολουθήσεις εσύ που αναζητάς επωνυμους και προσπαθείς να ταυτίσεις ανωνύμους

    Θωμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Άντε πάλι οι γνωστοί "ανώνυμοι" της πλέμπας, αναδημοσιεύουν κείμενα 'αναπληρωματικών" τα οποία μιλάνε για ένα τμήμα της Αριστεράς με λέξεις όπως "προιόν" και "αυτό το πράγμα".Διαπιστώνουν νεκροφάνεια της Αριστεράς και πετάνε λάσπη γιατί μόνο αυτό ξέρουν να κάνουν.
    Κρίμα παιδιά.Πάσχετε απο πολιτικό αναλφαβητισμό και η λέξη "επιχείρημα" σας είναι άγνωστη.Άρα δεν θα ασχοληθούμε με τον κάθε καθυστερημένο και σχιζοφρενή που φαντασιώνεται φαντάσματα παντού.
    Κε "εκπαιδευτικέ" τόσο μίσος ωστε να φαντάζεστε ότι οι πολιτικοί σας "αντίπαλοι" πάνε σε ...κακόφημα σπίτια, ενστερνίζετε και στους μαθητές σας;Μήπως τάχετε κάνει μπουρδέλο στο μυαλουδάκι σας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είχα την ευκαιρία να πιώ τον καφέ μου με τον Νίκο Ράπτη, πολλές φορές τα τελευταία 3 χρόνια.
    Ούτε κατά διάνοια δεν μου περνούσε απ'το μυαλό, όλη αυτή η "μαζεμένη" κακία.
    Τι να πώ; Λυπάμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλά, κι εσείς πίνατε καφέ με έναν άνθρωπο που χαρακτηρίζει μεγάλο τμήμα της Αριστεράς ως "άσπιλο παρθένα που τους πήρε όλους" μετά λέει για τους ανανεωτικούς ότι πάνε σε "κακόφημα σπίτια" κοινώς μπουρδέλα;
    Αυτός ο άνθρωπος είναι διεστραμμένος. Αυτά που ό ίδιος φαντασιώνεται τα προβάλλει σε άλλους και μάλιστα μιλάει με σεξουαλικούς όρους για ένα υποτίθεται πολιτικό θέμα!
    Τι άλλο θα δούμε.. Και που να σφίξουν κι οι ζέστες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ναί , έπινα καφέ.
    Αλλά δεν είχε χαρακτηρίσει έτσι ποτέ παρόντος μου τουλάχιστον την αριστερά.
    Εχει και 39 βαθμούς έξω και μπορεί να τον πείραξε.
    Ποιός ξέρει πως το είδε το πράγμα. Μπορεί να αρπάχτηκε με κάποιον.
    Δεν είναι δύσκολο να ξεφύγει ο άνθρωπος ξέρεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εδώ οι μισοί του ΣΤΝ, φέρνουν γύρω τα μπλόφκ και βρίζουν τους πρώην συντρόφους τους, με υπαινιγμούς που είναι απίστευτοι και πως θα κατινιάσει ο Ράπτης;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ Πάνος δ

    Αυτά που λές, τα αναγνωρίζει , και σε εσωτερικές συζητήσεις, ως φόβους, αρκετός κόσμος.
    Δεν είναι εύκολο πράγμα, να ξεφύγει κανείς από ότι ήξερε.
    Ομως είναι σίγουρο, ότι η εποχή έχει άλλες απαιτήσεις, απ'αυτές που είχε στην μακρά μεταπολίτευση.
    Δεν αρκεί ένας μηχανισμός για να "συγκροτηθεί" ένα κόμμα.
    Χρειάζεται ψάξιμο και συζήτηση, με καινούριες ιδέες, με νέες προσεγγίσεις.
    Μη φοβάσαι τόσο πολύ.
    Απλά θα πάρει κάποιον χρόνο, το πράγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Προσωπικά δεν καταλαβαίνω γιατί ασχολούμαστε ακόμα με τους διάφορους μηχανισμούς της ηγεσίας του Συν.

    Δεν νομίζω ότι μας αφορούν πλέον, πολύ δε περισσότερο δεν αφορούν την κοινωνία (ποτέ δεν την αφορούσαν). Εμείς πήραμε το ρίσκο να φύγουμε και να φτιάξουμε ένα καινούριο σπίτι, η αντιπαράθεση με τον Συν στο εξής θα πρέπει να είναι πολιτική και μόνο. Στο κάτω κάτω η δύναμη των ιδεών μας είναι και το μοναδικό όπλο μας

    Μα θα πουν κάποιοι ότι ασχολούνται αυτοί μαζί μας και ότι τρολάρουν διαρκώς στα ανανεωτικά blog κτλ. Ε και λοιπόν?

    Αν και κατανοώ το ενδιαφέρον του διαχειριστή του blog, να το κρατήσει μακριά από τους κάφρους, προκειμένου αυτό να διατηρήσει το καλό επίπεδο του, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όσοι χρησιμοποιούν το internet γνωρίζουν απέξω και ανακατωτά τα φαινόμενα αυτά που υπάρχουν σε όλα τα ελεύθερα σχολιασμού blogs. Άλλωστε δεν χρειάζεται μεγάλη σοφία για να καταλάβεις ότι ο ορυμαγδός ανώνυμων μηνυμάτων είναι κατευθυνόμενος!

    ότι όσο ασχολούμαστε μαζί τους δίνουμε την ικανοποίηση ότι υπάρχουν! καλύτερα να τους αντιμετωπίσουμε ως γραφικούς και ας τους αγνοήσουμε.

    xno

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ καλώδιο.
    σε ευχαριστώ για την συμμετοχή,
    το θέμα μοιάζει πολύπλοκο
    ίσως όμως δεν είναι και τόσο
    Ακόμη και στην ζωή μας παίζουμε ρόλους
    Η ανωνυμία λοιπόν είναι πράγματι κάτι σχετικό
    Εμένα προσωπικά μου αρκεί μια διαχρονική περσόνα/ένα ψευδώνυμο με συνέχεια για να μπορώ να συζητήσω με κάποιον και να τον θεωρώ πραγματική οντότητα/προσωπικότητα
    Επίσης δεν βάζω φίλτρα επειδή όπως λες είναι απόλαυση η άμεση επικοινωνία

    Οι ανώνυμοι που με ενοχλούν είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται την ελευθερία του διαδικτύου για να καταστρέψουν δικτυοσυνάξεις και ένα επίπεδο διαλόγου που δεν τους είναι αρεστό. Θεωρώ ιδιαίτερα απαράδεκτο να βρίζει κάποιος ανώνυμα κάποιον επώνυμο - πρέπει να υπάρχει μια αντιστοιχία. Άλλο να συμβάλεις ανώνυμα σε μια κουβέντα κι άλλο να την καταστρέφεις ανώνυμα - όπως και σε μια παρέα αποφεύγεις τον πικρόχολο και τον προβοκάτορα δεν θάθελα να κάνω "παρέα" ούτε διαδικτυακά με τέτοια άτομα - αλλά χάριν της ελευθερίας θα τα υποστούμε για καιρό ακόμη.
    Αυτό δεν μας εμποδίζει να αποκαλύπτουμε στημένες τακτικές εκμετάλλευσης αυτής της δυνατότητας από διαμορφωτές της κοινής γνώμης και κατασκευαστές βίαιης συναίνεσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ xno,
    συμφωνώ μαζί σου
    δες το σαν μια χρήσιμη εξαίρεση
    (που κατά καιρούς μπορεί να επαναληφθεί)
    για να αποκαλύψουμε πρόσωπα και πράγματα που κρύβονται πίσω από τον μηχανισμό που εγκαταλείψαμε
    Φαντάσου πχ αύριο που το νεό κόμμα θα έχει ανοίξει τα πανιά του κάποια λαμόγια από αυτά να έρθουν στον νέο φορέα...
    Να μην ξέρουμε ποιοι είναι και τι έκαναν (που θα το ξανακάνουν)
    Πρόκειται για καμπάνια κατά της διαφθοράς στην αριστερά, όχι για παρελθόντες λογαριασμούς μαζί τους - γι αυτό αναφέρομαι και ονομαστικά: γιατί οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες και διακριτές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιώργο δεν έχεις άδικο σε αυτά που λες. Αν όμως ασχοληθούμε για πολύ μαζί τους, θα παρασυρθούμε από την φθορά τους. Αυτό μόνο φοβάμαι.

    Βέβαια, το ζήτημα που θέτεις ως προς τους ανώνυμους υβριστές είναι αρκετά σοβαρό. πχ στο βαθμό που κάποιο ανώνυμο υβριστικό σχόλιο για κάποιον επώνυμο δημοσιευθεί στο blog σου, οι νομικά υπεύθυνος είσαι εσύ ως διαχειριστής (αγωγες προσβολής προσωπικότητας,μηνύσεις κτλ).
    Επομένως, το ζήτημα δεν είναι πάντα τόσο απλό και στον βαθμό που γίνεται κατάχρηση του ελευθερού σχολιασμού από συγκεκριμένα και γνωστα άτομα, αποκτά άλλη διάσταση.

    xno

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Απο left division
    Διαφωνώ πολιτικά με το κείμενο του φίλου Νίκου Ράπτη αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μου. Προσωπικά είμαι υπέρ της πλήρους επωνυμίας και διαδικτυκά, αλλά μ' αυτή τη μονομερή από την πλευρά μου αποδοχή έχω γίνει στο πρόσφατο παρελθόν αποδέκτης όχι μόνο χλευασμού και λοιδωρίας αλλά ακόμα και απειλών.
    Το ''nickname'' μου ΄΄εξασφαλίζει'' μια ισοβαρή σχέση με όποιους nickολάκηδες μου κάνουν την τιμή να με κρίνουν. Κατά τ' άλλα τα πλήρη στοιχεία μου για λόγους αρχής είναι εξ' αρχής στη διάθεση του blog που μου κάνει την τιμή να δέχεται τη φιλοξενία των απόψειων μου και οποιοσδήποτε κρίνει πως υπερβαίνω τα εσκαμμένα και νομίζει πως υπάρχει λόγος ευχαρίστως ν' αναμετρηθούμε και επωνύμως.
    Είναι σπαστικό φίλε Νίκο να τα λες επωνύμως και να σου τη λένε ανωνύμως.
    Είναι εφιαλτικό φίλε Γιώργο να θες να τρέξεις κάποια πράγματα από την ιστοσελίδα σου και να σου υπονομεύουν την προσπάθεια με αρχειομαρξιστικά νεφελώματα για αγκιτάτσιες, νεολουδίτες και τεχνοαναλφάβητους στην μη χείριστη περίπτωση.
    Στην αρχή νόμιζα πως όλα αυτά μπορείς να τ' αντιμετωπίσεις με λίγη πλάκα. Λάθος μου. Σχολιάζοντας ανυπόληπτες απόψεις δίνεις αξία στον συντάκτη τους κι αυτός απ' τη μεριά του αποθρασύνεται.
    Κι εσείς ρε παδιά οι ''αριστεροί'' 'Ημαρτον. Κανείς δεν σας ζήτησε ν' ασπαστείτε τις αντιλήψεις της ανανεωτικής αριστεράς. Επιτρέψτε όμως σ' όσους πιστεύουν σ' αυτή την υπόθεση να ζήσουν την παραίσθηση της δικής τους πολιτικής παραμύθας αφού εσείς έχετε καλύτερα πράγματα για να φτιαχνόσαστε.
    Είναι σαν να μπαίνεις σε δεξιές ιστοσελίδες και να τις ελέγχεις γιατί δεν ακολουθουν αριστερή κατεύθυνση. Εκτός κι αν επειδή στους καιρούς που ζούμε διάφοροι βαλτοί πάνε να μπερδέψουν τα πράγματα, υπάρχουν και δεύτερες σκέψεις στο μυαλό ορισμένων.
    Το καλοπροαίρετο σχόλιο έστω κι αν εκφράζει αντίρρηση φαίνεται μίλια μακρυά από το ύφος της διατύπωσης. Τα υπόλοιπα αποτελούν παραβίαση οικογενειακής γαλήνης, διαδικτυακή παρενόχληση με μια λέξη πούστικη συμπεριφορά.
    Η μυθολογία της Παλαιάς Διαθήκης συντρόφια της από 'δω πλευράς περιέχει μια πολύ χρήσιμη συμβουλή Αφού την κάνατε από τα Σόδομα και Γόμορα μη γυρνάτε πίσω γιατί θα μείνετε στήλη άλατος.
    Σε τελική ανάλυση,καλύτερα οπορτουνιστής αριστερός παρά οπορδουνιστής επαναστάτης. Τέλος. Ο κόσμος κι εμείς μαζί έχει σοβαρότερα προβλήματα που γυρεύουν λύση. Ας ασχοληθούμε μ' αυτά.
    Υστερόγραφο: Προς όσους όσους blogάρουν. Έχετε πρόχειρη μια ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας για όσους θέλουν να έρθουν σ' επαφή μαζί σας καθώς υπάρχουν πράγματα που δεν χρειάζεται να λέγονται δημοσίως και δεν χαρακτηρίζονται απαραίτητα από κακή πρόθεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. left division
    Δεν πρόσεξα στην αρχή ότι το κείμενο του Νίκου Ράπτη αποτελεί αναδημοσίευση. Κατά τα λοιπά η ουσία των απόψεων μου δεν αλλάζει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. left division
    ο Γιώργος στην ουσία έχει δίκιο.
    Άδικο έχει που καταγγέλλει τα συγκεκριμένα στελέχη του Web ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αντί να τα λυπάται.
    Νέοι άνθρωποι, που καταδέχονται να κάνουν τέτοιες αντιδημοκρατικές βρωμοδουλειές. Δεν λέω αριστεροί, δεν χρειάζεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ακούγεται σαν ευκαιρία να έχει κάποιος την τύχη στο συσκευασμένο αναψυκτικό του να βρει μιά ωραία μύγα και να διεκδικήσει αποζημίωση.
    Στην πολιτική αρκετοί ψάχνονται να ανακαλύψουν κάτι περίεργο για να το χρησιμοποιήσουν σαν μοχλό πίεσης στους μηχανισμούς για ποικίλα οφέλη.
    Προς τιμή του ο Γιώργος δεν κράτησε σαν άσσο στο μανίκι αυτήν την ιστορία αλλά με ονόματα και όχι με υπονοούμενα και αοριστίες μας ενημέρωσε. Οι μηχανισμοί αυτοί σίγουρα δεν λειτουργούν με αγνές προθέσεις. Το που προσφέρουν υπηρεσίες και τι προσδοκούν φαντάζομαι πως όλοι το καταλαβαίνουν.
    Ελπίζω και άλλοι μέσα από τα μπλοκς
    με υπευθυνότητα να βοηθήσουν στην ενημέρωση γιατί πολλά θέματα δεν θα τα βρεί κανείς ούτε στις εφημερίδες ούτε στα δελτία ειδήσεων.
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Παρότι έχει γίνει σαφές οτι είσαι ένας κοινός συκοφάντης, θα πρέπει νομίζω -και μιας και επιμένεις στις καταγγελίες σου - να τις δημοσιεύσεις επώνυμα πλέον προκειμένου να τους δώσεις και το ελάχιστο ηθικό βάρος. Εμένα το όνομα μου και οι ημέρες μου είναι γνωστές. Εσένα; Ποιό είναι το όνομα σου; Ποιός με καταγγέλει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Το όνομά μου Ματθαίε Τσιμιτάκη είναι γνωστό στους σχολιαστές του blog - το έχω κάνει εδώ και μήνες Γιώργος για συντομία. Παπασπυρόπουλος είναι το επώνυμο - υπάρχει σε παλιές αναρτήσεις.

    Ψάξε λοιπόν στα κιτάπια σου τον φάκελό μου, και για να μην παιδεύεσαι ήμουν μέλος του Συν κοντά είκοσι χρόνια, αντιπρόσωπος σε συνέδρια, μέλος γραμματείας πολιτικών κινήσεων κλπ κλπ
    Επίσης υποστηρικτής της προεδρίας Αλαβάνου, διαχειριστής του μπλογκ ektaktosynedriosyn, υποστηρικτής του ανοιχτού ΣΥΡΙΖΑ τον καιρό της δημοσκοπικής ανόδου, καταγγέλων της ύστερης καμπάνιας μετατροπής του σε κόμμα, υποστηρικτής της εξόδου της πτέρυγας αμέσως μετά και συνιδρυτής όπως χιλιάδες άλλοι του νέου φορέα της Δημοκρατικής Αριστεράς (τον φάκελο σου συμπληρώνω για να μην παιδεύεσαι).
    Τέλος έχω πλήρη εικόνα των αντικαταστατικών σου ενεργειών και πραξικοπημάτων στην επιτροπή ΜΜΕ του ΣΥΝ λόγω άτυπης συμμετοχής μου, γνώση της ιστορίας πρόσληψής σου (και όχι εκλογής) ως υπεύθυνου internet, και της λοιπής σου πολιτείας μέσα στους μηχανισμούς του Συν. Έτσι δεν έχω καμιά αμφιβολία για όσα γράφω αν και ξαναδιαβάζοντας παλιά email διαπίστωσα ότι έχω αδικήσει λίγο τον Μιχάλη Παναγιωτάκη - όχι εσένα - γιατί πράγματι είχε εκφράσει αντιρρήσεις για το χαφιεδομπλογκ και στο buzz αναγνωρίζει ότι έχουν γραφεί εκεί χοντράδες.

    Αυτά. Ότι άλλο σου λείπει στην διάθεσή σου.

    υγ Τους κωδικούς για το χαφιεδομπλογκ εσύ μας είχες μοιράσει μέσω της λίστας και το παλιό password (που έχω αλλάξει προχθές για να μην εξαφανίσετε το μπλογκ) ήταν superman (!) ενδεικτικό της κρίσης μεγαλείου που είχατε τότε στην παρέα, κάνοντας πολιτική για την ομάδα Τσίπρα κατά του Αλαβάνου. Φιλάκια στον venceremos Αλέξανδρο και τα άλλα τα παιδιά...και μην πιέζεις άλλο τον κοινό μας φίλο nikoxy για υποστήριξη - θα τον κουράσεις στο τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. κ. Παπασπυρόπουλε
    το ύφος του τελευταίου σχολιού σας, ενδεικτικό της εγωπάθειά σας. Βγαίνει κι άλλο λαυράκι βεβαίως. Προσκολιόμενος στην εκάστοτε ηγεσία φαίνεται ότι ήσασταν κaτά δήλωσή σας, απλά αποφασίσατε ν΄αλλάξετε ηγεσία και να αποτελέσετε το κύκλο της νέας υπο το Κουβέλη. Πράγματι λυπάμαι το Φώτη μ΄αυτό που μπλεξε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Να Θωμά μου ένα δείγμα κραυγαλέου δογματισμού από μέρους σου, ενδεικτικό ενός τρόπου σκέψης που αγκυλώνει την όποια επικοινωνία των ιδεών αντί να την προάγει.
    Η αντιστροφή της πραγματικότητας.
    Όταν κάποιος υποστηρίζει μια πολιτική κίνηση προσδιορίζεται ως προσκολλούμενος στην εκάστοτε ηγεσία (!)
    Όταν στην πορεία διαφωνεί με την προηγούμενη επιλογή του, προσκολλάται σε μιαν άλλη ηγεσία!
    Γενικά όταν κάποιος μέσα από σκέψη και διάλογο αλλάζει απόψεις και επιλογές είναι ύποπτος - οι απόψεις δεν μετρούν! Σε κάποιον πάει να κολλήσει!
    Θαυμάσια συλλογιστική... μα τόσο αδιέξοδη. Παλιά στο ΚΚΕ και τις ομάδες που κατά βάθος δεν διαφέρουν σε τίποτα θα με αποκαλούσαν απλά "οππορτουνιστή": αυτή ήταν για δεκαετίες η φοβερή καταγγελία που συγκρατούσε τις διαφωνίες και την απειλούμενη πειθαρχία στην αριστερά. Η σκέψη ήταν και είναι επικίνδυνη και η αλλαγή άποψης αμαρτία έως προδοσία.
    Τέτοια λοβοτομή επέβαλε η αριστερά στον κόσμο της - ακόμα και το ΚΚΕ εν μέρει έτσι διατηρείται ως μοναστήρι πιστών και αμετανόητων υπαρκτοσοσιαλιστών (αν αφήσουμε στην άκρη ψυχολογικούς λόγους άλλης ανάγνωσης)
    Αυτήν την λοβοτομή αναπαράγεις Θωμά και είναι κρίμα αν είσαι νέος άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η συνέπεια στις ιδέες και στις αξίες είναι συστατικό στοιχείο ενός συνεπούς ιδεολογικά ατόμου. Η πολιτική του υπόσταση καθορίζεται από την εκούσια επιλογή του ενταξης σε φορέα ή ομάδα που τον αντιπροσωπεύει. Αυτά είναι αρχές,δεν ειναι δόγμα. Τώρα αν εσύ για παράδειγμα ακολουθείς πότε τη μία, ή πότε την άλλη ομάδα αυτό για σένα είναι θετικό για μένα είναι το λιγότερο εσφαλμένη πολιτική στάση ζωής, το περισσότερο καιροσκοπισμός.(αυτό που εσύ ονομάζεις θετικό) Αυτό μάλιστα σε καθορίζει,πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, και προσάπτει τη ρετσινιά στο συνομιλητή σου:ανήκεις στην ομάδα Τσίπρα κλπ.δηλαδή ότι κάνεις εσύ τα χρεώνεις σε άλλους.Ε όχι δεν είμαστε ίδιοι.
    Πρόσεχε δεν καταδικάζω την αλλαγή σκέψης, αλλά αλλο να βρίσκεσαι στο πλευρό του Αλαβάνου και να καταλήγεις δίπλα στο Φώτη.Κάτι λέει αυτό; Μόνο ο Απόστολος Παύλος έγινε από Σαούλ υποστηρικτής. Κι αυτός δε φημίζεται για την ώθηση που έδωσε στον αρχέγονο χριστιανισμό (στο λέω εγώ ένας άθεος)
    Αυτό δεν είναι αλλαγή ιδεών, είναι όπως και όπου μας βολεύει. Κι αυτό στο λέει ένας άνθρωπος που ούτε κομματικά οφίτσια κατέχει,ούτε έχει διάθεση να κατέχει.

    Θωμάς Σανιτόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Το 1960 γεννηθείς, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είμαι νέος
    Θωμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Θωμά
    μην γράφεις μπούρδες.
    Ακριβώς η υποστήριξη ιδεών και αρχών, είναι αυτό που ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ να κρίνεις που εντάχθηκες και να αποφασίζεις, ότι δεν ήταν αυτό που φαινόταν.
    Είναι ακριβώς αυτό που σε υποχρεώνει να συμμετέχεις στον κοινωνικό διάλογο και χωρίς δογματισμούς να κρίνεις τις εσφαλμένες αποφάσεις σου και βεβαίως να παίρνεις και τις αποφάσεις σου.
    Αυτά τα περί Σαούλ και πίστης και ταυτόχρονα περί αθείας "σου", δεν μας αφορούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Επί τη ευκαιρία, για γράψε μας για ποιόν λόγο είσαι άθεος;
    Είναι αποτέλεσμα βαθιάς μελέτης του θέματος;
    Είναι μόδα;
    Το έχεις φιλοσοφήσει ή έτσι πρέπει να γράφεις;
    Δεν σε θεωρώ ικανό να είσαι άθεος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Απ' ότι βλέπω η αλαζονεία πάει σόι.
    Δεν απευθύνθηκα σε σένα Kostis, αλλά όπως βλέπω εσύ δεν αξίζεις να σου εξηγήσω του λόγους της αθείας μου. Είμαι αρκετά μεγάλος για να ακολουθώ μόδες και για να εξηγώ σοβαρά προσωπικά ζητήματα σε ανθρώπους που δεν έχουν καμιά διάθεση ν΄ακούσουν.
    Θωμάς Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Δεν σε ειρωνεύομαι καθόλου.
    Απλά έχω καλή γνώση για την ποιότητα του κόσμου της κομμουνιτοαναφορικής αριστεράς.
    Τάχα μου άθεοι και μόλις τους στριμώξεις, στο τέλος βλέπεις ότι είναι βαθιά θρησκευόμενοι.
    Είναι η μόνη ιδεολογία που πραγματικά έχουν.
    Σκέφτονται και μιλάνε χριστιανικά.
    Εχθρός τους είναι η πραγματική Αριστερά που προφανώς και είναι άθρησκη.
    Μισείται την Ανανεωτική Αριστερά, ακριβώς επειδή θίγει το κέντρο της ιδεολογίας σας, που είναι το γνωστό "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια".
    Αλλού τα αθειλίκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. καλημέρα Kostis
    νομίζω ότι είσαι δογματικά ισοπεδωτικός.Ε δεν ανήκω σ΄ατούς που λες.
    Μακάρι να είχα την πολυτέλεια να μιλάω μαζί σου για την αθεία μου.Ούτε πρόκειται νάνοίξω ψιλοκουβεντούλα γι αυτό μαζί σου.Δεν είσαι εκπρόσωπος των αθειστών εσύ.
    Δε μισώ την ανανεωτικη αριστερά όπως λες αλλά αλήθεια θεωρείς ότι εσείς την εκφράζετε;(ΧΑΧΑΧΑ) Απλά διαφωνώ μαζί σας ,σας βρίσκω άκρα συντηρητικούς και δογματικούς σε σημείο που τείνεται να γίνεται γραφικοί. Επαναλαμβάνω ο Φώτης ούτε ξέρει με ποιους έμπλεξε.

    ΥΓ: Δεν έχω τη διάθεση να παρεμβαίνω στις συζήτήσεις σας παρά μόνον όταν αναφέρεστε στο ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ.

    Θωμάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ρε γελοίε...
    Γνωρίζεις ότι στη λίστα web-syriza συμμετέχουμε άτομα και από άλλες συνιστώσες πλην ΣΥΝ? Πως θα μπορούσαν να γίνουν όσα λες με ΚΟΕ και ΔΕΑ στα σίγουρα στη λίστα?
    Κρίμα δεν ζει ο Γκέμπελς να βρεις και δουλειά μέρες που είναι.
    Ντροπή σου. Τώρα κατάλαβα τι ακριβώς σημαίνει δημοκρατική αριστερά, γιατί δεν ήμουν σίγουρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Το "γελοίε" το προσπερνώ ευγενέστατε ανώνυμε, γιατί εδώ υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που το ξέχασα.
    Υπάρχουν - αν δεν το ξέρεις... - και υπολίστες!
    Σιγά μην σας άφηνε η παράγκα να τα ξέρετε και όλα!

    Μεταξύ σας δεν έχετε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο - η ΔΑ σας μάρανε...
    Για ψαχτείτε λίγο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU