Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

Το τόξο και το βέλος

..προς μια "μεσογειακή Κούβα"; (εικόνα:the people's cube)


Αν προσπαθήσει κανείς, σχηματικά έστω, να συστηματοποιήσει την αριστερή κριτική που έχει ασκηθεί ως τώρα στη στάση της Δημοκρατικής Αριστεράς, θα μπορούσε να διακρίνει τρεις βασικές γραμμές αντιμετώπισης του νέου κόμματος.
Η πρώτη είναι γενική και αφορά το μείζον δίλημμα της συγκυρίας : με το Μνημόνιο ή εναντίον του Μνημονίου ;(1).
Η δεύτερη αφορά τις δήθεν «κεντρώες» θέσεις που έχει υιοθετήσει το κόμμα, με την έμφαση που δίνει στο πελατειακό κράτος.(2)
Η τρίτη αφορά την υπονόμευση της περίφημης ενότητας της αριστεράς, ιδίως σε μια στιγμή «μεγάλης επίθεσης απέναντι στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα». (3)

Και οι τρεις κριτικές, πάντως, συντείνουν άλλοτε με ρητό και άλλοτε με υπόρρητο τρόπο στο ίδιο καχύποπτο ερώτημα : μήπως τελικά η Δημοκρατική Αριστερά είναι μια «εφεδρική λύση» για την επιβίωση του πολιτικού συστήματος είτε προς την κατεύθυνση κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας» είτε προς την κατεύθυνση μιας νέας «κεντροαριστεράς» ; Θεμιτό και νόμιμο το ερώτημα, μόνο που πρέπει να εξετάσουμε και να ελέγξουμε την ορθότητα και τις στοχεύσεις του, ιδίως όταν τα βέλη προέρχονται από το τόξο φίλων και συντρόφων που έχουν μπολιαστεί, σε μικρότερο ή σε μεγαλύτερο βαθμό, από τις ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Το πραγματικά ενδιαφέρον στην πρόσφατη κρίση είναι ότι η αναζήτηση πολιτικών για την αντιμετώπισή της φέρνει στο προσκήνιο πολλές από τις σταθερές προτάσεις της ανανεωτικής αριστεράς, που τα τελευταία χρόνια είχαν ξεχαστεί στο όνομα ενός ανερμάτιστου αριστερίστικου λαϊκισμού.
Το δημόσιο συμφέρον, η πολιτική και οικονομική ενοποίηση της Ευρώπης, η φορολογική μεταρρύθμιση, ο εξορθολογισμός του ασφαλιστικού συστήματος, το εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης, η οικολογική εγρήγορση είναι μερικά μόνο από τα σημεία που επανήλθαν με εμβληματική σημασία στις μέρες μας, υπό την πιεστική παρουσία του Μνημονίου και της ευρωπαϊκής κρίσης. Δεν καταλαβαίνω, λοιπόν, γιατί αυτά που ως χτες φαίνονταν (και ήταν) αριστερά προτάγματα έγιναν αίφνης σήμερα «κεντρώα».
Τα περισσότερα, άλλωστε, είχαν ήδη ενταχτεί οργανικά στην αρχική φυσιογνωμία του ΣΥΝ και αλλοιώθηκαν επικίνδυνα –αν δεν εξαφανίστηκαν εντελώς- με τις παραλυτικές ισορροπίες που επέφερε η συμμαχία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν άλλαξαν λοιπόν οι ιδέες της ανανεωτικής δημοκρατικής αριστεράς, ούτε της χρειάστηκε κάποια «κεντρώα» μετατόπιση για να κατοχυρώσει το ρόλο της χρυσής εφεδρείας στο πολιτικό σύστημα Πολύ φοβάμαι ότι αλλού έγιναν οι μετατοπίσεις – «ανεπαισθήτως», θα έλεγε ο Καβάφης-, και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που τα «κόκκινα γυαλιά» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ παραμορφώνουν πλέον και το πεδίο της όρασης της πραγματικότητας. Για την παρακμιακή κατάληξη αυτής της συμμαχίας δεν έχει κανείς παρά να εξετάσει τις σημερινές κορώνες ορισμένων «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ για την «προλεταριακή στάση πληρωμών», την επιστροφή στη δραχμούλα, την κρατικοποίηση τραπεζών, την έξοδο από την Ε.Ε., και το φωτεινό μονοπάτι «του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα.» ∙ δηλαδή, τη χαοτική χρεοκοπία και τη διεθνή απομόνωση της Ελλάδας. Αλλά αυτό είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία, που αφορά μάλλον μια «μεσογειακή Κούβα» παρά τη σύγχρονη Ελλάδα που ζει με δανεικά.


Αν υπάρχει, ωστόσο, μια κεντρική διαφορά ανάμεσα στη Δημοκρατική Αριστερά και τα άλλα κόμματα της αριστεράς, αυτή αφορά τη στρατηγική στην αντιμετώπιση της κρίσης. Η στάση μας απέναντι στο Μνημόνιο είναι, νομίζω, χαρακτηριστική. Εκεί που κάποιοι φαντάζονται (φαντασιώνονται, ίσως, είναι το σωστό ρήμα) μια γενικευμένη ταξική σύγκρουση και ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού - λες και η πολιτική συμπεριφορά αποτελεί ευθεία αντανάκλαση της ταξικής σύγκρουσης-, η Δημοκρατική Αριστερά υιοθετεί το δρόμο της «ενεργητικής μεταρρύθμισης».

Τονίστηκε έγκαιρα από τους τέσσερις βουλευτές του κόμματος, όχι μόνο η ευθύνη του ΠΑΣΟΚ για την διολίσθηση προς το Μνημόνιο αλλά και για τον τρόπο που διαχειρίζεται τους όρους της επιβολής του. Από την αρχή της κρίσης έγινε φανερό ότι δεν μας ενδιαφέρουν μόνο τα μέτρα αλλά και τα σταθμά: οι όροι, δηλαδή, που θα εξασφαλίζουν τις αναδιενεμητικές πολιτικές, την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα βαφτίσουμε «δικαιώματα και κεκτημένα» τις στρεβλώσεις του συντεχνιακού συνδικαλισμού και του πελατειακού κράτους που το μόνο που κατάφεραν επί δεκαετίες ήταν να συρρικνώσουν το κοινωνικό κράτος, σε βάρος όχι μόνο των μισθωτών και των εργαζομένων αλλά και της ίδιας της έννοιας του πολίτη.

Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε, λοιπόν, να υπερασπιστούμε εκείνον τον συνδικαλισμό και εκείνο το κράτος, γιατί ήταν αναντίστοιχο με τις προσδοκίες της ανανεωτικής αριστεράς. Όσοι από μας επιμένουν πως ο ριζικός μετασχηματισμός του κράτους ήταν και είναι ακόμη στρατηγικό πεδίο αγώνων και μεταρρυθμίσεων για την αριστερά, δεν πρόκειται να θρηνήσουμε για την απώλεια του παρασιτικού κρατισμού.

Και, για να λέμε τα πράματα με το όνομά τους, η κριτική στο πελατειακό κράτος είναι άμεση προτεραιότητα, όχι μόνο επειδή αγγίζει τον ιδεολογικό πυρήνα και τη θεσμική εξέλιξη της μεταπολίτευσης, αλλά κυρίως γιατί αποτελεί ένδειξη της κατεύθυνσης των ταξικών σχέσεων στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Είναι άβολο να θυμίζει κανείς σε φίλους και συντρόφους βασικές μαρξιστικές θέσεις (όπως για παράδειγμα ότι το κράτος αποτελεί συμπύκνωση ταξικών σχέσεων) αλλά ίσως είναι αναγκαίο, την ώρα που ένα κομμάτι της αριστεράς έχει οδηγηθεί σε επικίνδυνες απλουστεύσεις : ότι η κρίση «είναι το παραμύθι με το δράκο», ότι «δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους» και άλλα ηχηρά παρόμοια. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που η «μεταφυσική της ενότητας» της αριστεράς δεν μπορεί να απαντήσει σε κανένα πραγματικό πρόβλημα.

Η αριστερά σήμερα δεν είναι – και δεν πρέπει να είναι – ένα αθροιστικό σύνολο υπεράσπισης της αδράνειας και της αμυντικής πολιτικής αλλά διαμορφωτής των εξελίξεων στη βάση ενός προωθητικού σχεδίου για την κοινωνία, σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Για να θυμηθούμε τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη :

«Η στρατηγική όμως της ανανεωτικής αριστεράς, […] βασίζεται στη συνεχή προγραμματική ανανέωση σε συνεχή επαφή και διάλογο με τους πολίτες και τα κινήματα, στη διαμόρφωση προγράμματος μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, στην αναζήτηση ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών συσπειρώσεων και πολιτικών προτάσεων για τη διακυβέρνηση της χώρας και την παρουσία της στην Ευρώπη και τον κόσμο. Μπορεί να μην είναι κατάλληλες οι συνθήκες αυτήν ή εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είναι παραδεκτό να απορρίπτεται γενικώς και αδιακρίτως κάθε διάλογος και κάθε σύγκλιση. Ιδίως τώρα που με τις εξελίξεις της κρίσης οι πάντες επιδιώκουν διάλογο και συσπειρώσεις με τους πάντες σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο.

Οφείλουμε όλοι μας να κρατήσουμε ανοιχτή την προοπτική για το καλό της αριστεράς και της κοινωνίας μας, να αντιταχθούμε με κάθε πολιτικό τρόπο στην αναπαλαίωση των προτάσεων και των πρακτικών της αριστεράς.» 4.

Το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς δεν θα κριθεί, λοιπόν, από τα εύσημα της «αριστεροσύνης» που θα της δώσει η αναπαλαιωμένη αριστερά της αμυντικής διαμαρτυρίας. Θα κριθεί από την ικανότητα της πολιτικής καθοδήγησης του προοδευτικού κόσμου που, μέσα στη σημερινή κατάσταση, αναζητά εναλλακτική διέξοδο όχι μόνο από την οικονομική αλλά και από την πολιτική κρίση. Με άλλα λόγια, η Δ.Α. θα κριθεί από το αν και κατά πόσο θα διαμορφώσει ένα νέο «πολιτικό ορίζοντα προσδοκίας».

Σημαντικά στοιχεία σε αυτό το στοίχημα θα είναι τόσο το πρόγραμμά μας όσο και η αναζήτηση ενός μεταρρυθμιστικού συμβολαίου με τα ζωντανά και προοδευτικά στοιχεία της κοινωνίας, που θέλουν να αφήσουν πίσω τους την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Η κρίση που διατρέχει τη χώρα δεν είναι φαινόμενο πρόσκαιρο και επιφανειακό. Αγγίζει το σύνολο των θεσμών και των κοινωνικών πρακτικών, και μας υποχρεώνει να αναστοχαστούμε και τις δικές μας ιδεολογικές διαδρομές και πολιτικές επιλογές, στη μακρά διάρκεια.

Για αυτό, από τα δύο συνθετικά του τίτλου μας, εκείνο που βαραίνει, στην παρούσα συγκυρία, δεν είναι μόνο το «Αριστερά» αλλά και το «Δημοκρατική». Γιατί αυτό που προέχει σήμερα είναι η «δημοκρατική ανασυγκρότηση» της χώρας. Το πεδίο στο οποίο θα συνεχίσει να αναπτύσσεται η κρίση δεν θα είναι μόνο η αδυναμία δανεισμού της χώρας αλλά ο πραγματικός αγώνας για την επαναθεμελίωση της λειτουργίας των θεσμών, των δημόσιων πολιτικών, του ίδιου του κοινοβουλίου.

Ο μεταπολιτικός χουλιγκανισμός των αγανακτισμένων πολιτών (που συμπύκνωσαν την οργή τους στο σύνθημα «να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή»), πρέπει να μας προβληματίσει σήμερα. Οι άστοχες εκκλήσεις του πρωθυπουργού («να ματώσουμε»), ο νέος ηθικισμός των εξεταστικών επιτροπών, η εκνομίκευση της πολιτικής ζωής μέσα από τα καθαρτήρια τηλεπαράθυρα η ιδιάζουσα ομηρεία του ΠΑΜΕ, η τσαμπουκαλίδικη προτροπή του «Μετώπου» για αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη «Βουλή της ντροπής» θέτουν, πριν και πάνω από όλα, ένα μεγάλο πρόβλημα δημοκρατίας. Είναι στο χέρι μας να τοποθετηθούμε απέναντι σε αυτό το σύνθετο πρόβλημα της δημοκρατικής συνθήκης, επιμένοντας πως υπάρχει λύση για την υπεράσπιση της κοινωνίας και του δημόσιου συμφέροντος από την υπεύθυνη Δημοκρατική Αριστερά. Κι όσο για τα άστοχα «εξ οικείων» βέλη, μπορεί να μη φταίει πάντα ο τοξευτής. Ίσως να είναι και το τόξο χαλασμένο.

----

1. Αλ. Τσίπρας, «Δεν υπάρχει χώρος για ένα ακόμη κόμμα στο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς», Αυγή, 29/06/2010.

2. Νίκος Φίλης, «Η κρυφή γοητεία του κέντρου», Αυγή, 11/07/2010.

3. Βλ. απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού (συνεδρίαση 16-17/07/2010), http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=19789&utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

4. http://www.ananeotiki.gr/el/readAuthors.asp?authorID=62&page=1&textID=3181


*ananeotiki.gr 22/7/10

73 σχόλια:

  1. Ηταν φανερό απ’ την αρχή ότι το πολιτικό μόρφωμα του Φ. Κουβέλη θα εξελισσόταν σε ένα δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ Κι αυτή η εκτίμηση επιβεβαιώνετε καθημερινά.
    Ακούσαμε στο ρ/σ «Kανάλι 1» τον Φ. Κουβέλη να μιλάει ότι το κόμμα του θα επιδιώξει συνεργασία στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές με πρόσωπα που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα γιατί σύμφωνα με τον ίδιον «δεν τον εκφράζει ένα αντικυβερνητικό μέτωπο», ενώ στην ιστοσελίδα του κόμματος του διαβάζουμε δήλωση του Φ. Κουβέλη, (που υποδηλώνει και την στάση του κόμματος του στις επόμενες εκλογές), μετά την συνάντηση που είχε με τον Πασόκο νομάρχη Σγουρό:
    «Ο Νομάρχης ο κ. Σγουρός, μας ενημέρωσε αναφορικά με το έργο της Νομαρχίας. Ένας απολογισμός, ο οποίος, πράγματι έχει θετικά στοιχεία.
    Θετικά στοιχεία όχι μόνο στο επίπεδο του ενεργητικού, από άποψη οικονομικών, αλλά γενικότερα, ενός ενεργητικού που αφορά συνολικότερα στη λειτουργία της Νομαρχίας....».
    Στην ίδια σελίδα συναντούμε και το απροκάλυπτο αβαντάρισμα που κάνουν, σ’ αυτό το πολιτικό μόρφωμα οι εταιρίες δημοσκοπήσεων και φυσικά αυτοί που τις ελέγχουν . Όπως γράφουν εκεί –επικαλούμενοι πανελλαδική δημοσκόπηση της εταιρίας Rass: «To 7,6% και το 8,4% δηλώνουν ΝΑΙ και ΜΑΛΛΟΝ ΝΑΙ αντιστοίχως, ότι θα μπορούσε να τους εκφράσει πολιτικά ένα κόμμα με αρχηγό τον Φ. Κουβέλη». (Μόνο γέλια προκαλούν τέτοιες δημοσκοπήσεις και φυσικά δεν τις σχολιάζουμε)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Με το μνημόνιο ε;
    Για πείτε το ναι βρε παλληκάρια. Μη τους παιδεύετε άλλο τους ΠΑΣΟΚους. Αρκετά περιμενατε έξω από την εκκλησία, σας καταλαβαίνω.
    Γιάννης Παπαδόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από left division
    Προς τους φιλους-φίλους. Μια κινέζικη παροιμία λέει πως το βόδι μπορεί με τα κέρατα του να γκρεμίσει ένα τοίχο. Δεν μπορεί όμως να διώξει τις μύγες που κάθονται στη μούρη του. Σας παρακαλώ μην ασχοληθήτε με τους τρολέδες του διαδικτύου δεν αξίζει.
    Προς τους άσπονδους φίλους. Στο κείμενο αναφοράς υπάρχει η φράση να καεί, να καεί το μπουρδέλο οι βουλή. Μέχρι σήμερα ουσιαστικές προσεγγίσεις για τη συγκεκριμένη φράση από το σύνολο του πολιτικού σστήματος δεν έχουν καταγραφεί. Ούτε από τους θεωρούμενους malt αντιρρησίες του συστήματος ούτε τους ξενέρωτους συνθηκολογημένους.
    Πηγαίνοντας στο επίδικο έχω να παρατηρήσω τα εξής. Με τα μπουρδέλα έχουν συναλλαγές (και οικονομικές) τέσσερεις κατηγορίες ατόμων.
    Πελάτες, πουτάνες, τσατσές και νταβατζήδες. Το να θεωρείτε τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο μπουρδέλο και τον κόσμο που τον πλαισιώνει πελάτες ( Έτσι δεν είναι κι ας νομίζετε έτσι) ας πούμε δικαίωμα σας.
    Εσείς όμως που ασχολείστε έτσι όπως ασχολείστε τι ρόλο παίζετε. Του τσάτσου ή του νταβαντζή;
    Τέτοιοι εκούσιοι προσδιορισμοί σε αγωνιστές της αριστεράς της επανάστασης και της ρίξης δεν νομίζω πως ταιριάζουν. Το λέω ειλικρινά και φιλικά.
    Απο κει και πέρα αν σας εξιτάρει και σας ανεβάζει ο πόλος του σεβνταλή διαδικτυακού εφαψία, (αφού ξέρετε ακόμη τους νεολουδίτες, μπορείτε να μάθετε ποιους λέγανε εφαψίες) συνεχίστε δεν τρεχει τίποτα.
    Τέτοιες προσεγγίσεις τις γράφουμε πραγματικά στ' αρχεία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Γιάννη Παπαδόπουλο,
    ατιμούλικο,
    ερεθίζεσαι από μόνος σου, έ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο ανάλγητοι "αριστεροί" οι οποίοι να υποστηρίζουν το ΔΝΤ και την κατοχική κυβέρνηση του Παπανδρέου και να μην "ακούνε" την απελπισία και τον φόβο των εργαζομένων και των συνταξιούχων;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο ανεγκέφαλοι "αριστεροί" που να ενισχύουν καθημερινά την απελπισία και τον φόβο του κόσμου με την απειλή της αναπόφευκτης πτώχευσης, όπως τα κυρίαρχα ΜΜΕ, και να προβοκάρουν κάθε ελπίδα εναλλακτικής πολιτικής και διεξόδου- νίκης της παραγωγικής Ελλάδας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. "Ηταν φανερό απ’ την αρχή ότι το πολιτικό μόρφωμα του Φ. Κουβέλη θα εξελισσόταν σε ένα δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ"
    χα,χα,χα...
    Να θυμίσω κάτι;
    "Υπάρχουν λεφτά" (ΓΑΠ)
    "Η κρίση είναι ένα παραμύθι με δράκους" (Τσίπρας)
    Ποιός είναι το δεκανίκι Γιάννη Παπαδόπουλε; Όσοι βλέπουν την κρίση ή όσοι την ξορκίζουν; (επειδή δεν έχουν κάτι να πουν...)
    Ότι και να γίνει οι αριστεροί σας φταίνε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τελικα,επι της ουσιας θα απαντησει κανεις στο καλα επιχειρηματολογημενο κειμενο? mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επειδή, όταν διάβασα στην ΑΥΓΗ το άρθρο του Ν.Φίλη σκέφτηκα να απαντήσω, θα σου πώ mike, ποιά είναι η ένστασή μου στο άρθρο.

    Εχει έννοια η συζήτηση με όποιον γράφει , για να προλάβει να κερδίσει τις εντυπώσεις;

    Προσωπικά θα του απαντούσα, όπως και στον Θ. , ωραία με τσάκωσες μπαγάσα, πάνω που πήγαινα να πάρω κυβερνητική θεσούλα.
    Εγώ με τον Φίλη ένα πρόβλημα έχω.
    Καιροσκόποι είμαστε ή Κεντρώοι;
    Νόμιζα ότι οι Κεντρώοι είναι μόνοι τους μια κατηγορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Η συζήτηση μετά από μία διάσπαση μεταξύ των πρώην συντρόφων είναι πολύ δύσκολη , αν όχι αδύνατη. Η πείρα αυτό λέει.
    Καταρχήν το νέο κόμμα δεν μπορεί να κριθεί πλήρως , είναι ακόμα στα πρώτα βήματα.
    Για το κείμενο μερικές μόνο παρατηρήσεις:
    Νομίζω ότι είναι πολύ γενικό: π.χ. φορολογική μεταρρύθμιση. Ωραία , πως εξειδικεύεται , μειώνεται η αυξάνεται η φορολόγηση των Α.Ε., των φυσικών προσώπων, τι συντελεστές κ.λ.π.
    Οικολογική εγρήγορση : τι σημαίνει αυτό δεν καταλαβαίνω.
    Εναλλακτικό μοντέλο ανάπτυξης ; Ημουνα νιός και γέρασα , το ακούω από τα 15 - 20 μου, η εξειδίκευση κολλάει.
    Περαιτέρω δεν έχω δεί , θα έλεγα, επί του συγκεκριμένου θέματος ( << οικολογία >> )καμμιά νέα πρόταση από το νέο κόμμα. Φοβάμαι ότι , όπως κι όλα τα άλλα κομμάτια της αριστεράς, πάσχει σε αυτόν τον τομέα. Θα μου πείτε είναι νωρίς ακόμα. Εστω.
    Για το μνημόνιο: εδώ διαφωνώ . Ενεργητική μεταρρύθμιση; Δε νομίζω ότι έχουμε καταλάβει με τι << καρχαρίες >> έχουμε να κάνουμε. Εδώ η Ουγγαρία πήγε να αλλάξει κάποια πράγματα π.χ. να φορολογήσει τις τράπεζες και της κόψανε την δόση. Υπόψη η κυβέρνηση της Ουγγαρίας είναι δεξιά , άρτι εκλεγείσα και η χώρα δείχνει να καλύπτει σχεδόν τους όρους του αντίστοιχου μνημονίου. Το τι έγινε στη Ρουμανία σε αντίστοιχη περίπτωση είναι πρόσφατο. Κοινώς οι άνθρωποι της τρόικα είναι καρχαρίες , δεν διαπραγματεύονται, επιβάλλουν όρους κι αν δεν τους τηρείς απλά κόβουν την δόση του δανείου.
    Οντως το κράτος είναι συμπύκνωση συσχετισμών ( Πουλαντζάς ). Αυτό σημαίνει όμως ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων του ( που είναι και σκληρός πυρήνας του έτσι; ) δεν είναι ουδέτερες κι αντικειμενικές , ειδικά σε περιόδους κρίσης π.χ. σε θέματα νομιμότητας απεργιών. Ας τόχουμε υπόψη μας.
    Τελειώνοντας θα έλεγα ότι η συζήτηση πότέ δεν έβλαψε, ειδικά σε χαμηλούς τόννους και καλόπιστα.
    Υ.Γ.
    Kostis για την οικονομική ανάπτυξη της Τουρκίας μετά την έλευση του ΔΝΤ διάβασα ότι η ανεργία στην χώρα αυτή είναι τώρα στο 12% ( νομίζω ). Αν όντως ισχύει αυτό, νομίζω ότι το επιχείρημα ότι το ΔΝΤ απογείωσε την οικονομία της Τουρκίας, κάπου πάσχει.
    Νομίζω ότι ήμουν κόσμιος
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δυ, παρέμβαση κόσμια και με προβληματισμό.
    Σε αυτή την εξειδίκευση όταν αρχίσει να γίνεται είναι ορατές και δια γυμνού οφθαλμού οι διαφορές στην αριστερά. Και αυτό το κείμενο όπως και άλλα μπορεί να αποτελέσουν ερεθίσματα. Η απεμπλοκή από το μνημόνιο είναι κάτι που όλοι το θέλουν. Το θέμα είναι το πως. Για παράδειγμα και η ν δ έχει δηλώσει πως θέλει να απεμπλακεί η χώρα απο αυτό. Το ίδιο ας πούμε και ο αλαβάνος. Οι δρόμοι είναι όμως διαφορετικοί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ φοβάμαι radical ότι η αμηχανία , η έλλειψη εναλλακτικής στρατηγικής , προγράμματος και τακτικής είναι κοινό πρόβλημα όλων των κομματιών της αριστεράς στην Ευρώπη τουλάχιστον. Τόσο των ρεφορμιστικών όσο και των ριζοσπαστικών ( ή όπως αλλοιώς τα ονομάσουμε ). Μη νομίζουμε ότι είναι μόνο ελληνική ιδιαιτερότητα, της ελληνικής αριστεράς γνώρισμα.
    Οσο για το πώς θα φύγει η Τρόικα , πώς θα απεμπλακούμε από το μνημόνιο, πολύ φοβάμαι ότι αυτό μπορεί να γίνει πολύ δύσκολα , με πολύ σκληρούς και επίπονους αγώνες, σε πανευρωπαικό επίπεδο. Οι τύποι είναι σκληρά καρύδια , πρέπει να ηττηθούν σε πανευρωπαικό, αν όχι σε παγκόσμιο επίπεδο. Εύχομαι να κάνω λάθος, τα πράγματα να εξελιχθούν πιο αισιόδοαξα και πιο ευχάριστα.
    Τέλος μια κριτική παρατήρηση στο νέα κόμμα :
    θα έλεγα ότι είναι ( η εμφανίζεται αν θές ) πολύ προσωποπαγές δηλ. το κόμμα του Φ. Κουβέλη. Δες στην ananeotiki. gr πόσες φορές αναφέρεται το όνομά του και πόσες φορές όλων των άλλων στελεχών , μελών της Δ.Α. Πάντως ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΔΥ
    αν δεν είμαστε ειλικρινείς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να βγούμε από την ανάγκη που έχουμε το ΔΝΤ και την ΕΕ, η οποία συνεπάγεται αποδοχή του Μνημονίου.
    Αν δεν είμαστε ειλικρινείς, να αναγνωρίσουμε τις παθογένειες της φοροαποφυγής και της σπατάλης του δημόσιου χρήματος, δεν θα μπορέσουμε να συζητήσουμε και να βγάλουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα, για μια στρατηγική εξόδου από το καθεστώς επιτήρησης, όχι επειδή μας έχουν επιβάλλει κάποια "κατοχή" , αλλά επειδή δεν έχουμε ούτε τώρα διαμορφώσει μια εναλλακτική και σίγουρη στρατηγική αυτόνομης εξόδου από την κρίση.
    Προσωπικά έχω υποστηρίξει από την αρχή, την ιδέα για ένα "ιδιόρρυθμο New Deal", χωρίς δημόσιους πόρους, όπως έγινε στην δεκαετία του 50 με την "αντιπαροχή".
    Τελευταία έχω προτείνει, να δούμε στην θέση της αντιπαροχής, τον "μεταβλητό ΦΠΑ".
    Υψηλό ΦΠΑ, που θα μεταβάλλεται, όσο η εργασία παραγωγής και διάθεσης ενός προϊόντος θα ενσωματώνει περισσότερη εργασία.
    Ετσι ώστε να υπάρχει δέλεαρ να επενδύει κάποιος στην παραγωγή σε σχέση με την εμπορία και εισαγωγή ενός έτοιμου προιόντος.
    Είναι το μόνο όπλο αναδιανομής που έχει η κυβέρνηση, με κατεύθυνση την αύξηση των θέσεων εργασίας, την πρόσκληση ξένων επενδύσεων κλπ.
    Ακόμη όμως είναι μια πρώτη σκέψη. Δεν ξέρω αν κολλάει κάπου και προφανώς δεν την έχω κοστολογήσει.
    Μου φαίνεται ότι είναι ο μόνος μηχανισμός που αντί η εφορία να κυνηγάει την μαύρη οικονομία η τελευταία θα κυνηγάει την εφορία για να πάρει τον χαμηλότερο ΦΠΑ.

    Δηλαδή η σκέψη μου είναι η εξής.
    Ανεβάζουμε τον ΦΠΑ στο 25 ή 30% και εφόσον είναι καθαρή εμπορία χωρίς προστιθέμενη αξία δεν έχει καμία έκπτωση. Αν παράγεται όλο στην χώρα έχει ΦΠΑ 5% και είναι κάθε φορά αντιστρόφως ανάλογος με το ποσοστό εισαγόμενης αξίας, δηλαδή αν η μισή αξία του παράγεται στην Ελλάδα, τότε θα έχει μισό ΦΠΑ, δηλαδή 15%.
    Αυτό θα πρέπει να αποδεικνύεται με τιμολόγια και παραστατικά. Ενα ποσοστό 10% είναι πολύ σοβαρό κίνητρο για ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
    Τα αγροτικά προιόντα ας πούμε θα έχουν 5% ΦΠΑ αν είναι Ελληνικά και 25% αν είναι Ολλανδικά ή Γερμανικά ή Βουλγάρικα κλπ.
    Το ίδιο και τα Κομπιούτερ που παράγουν οι Ελληνικές εταιρείες σε σχέση με τα εισαγόμενα.
    Χρειάζεται δηλαδή να δημιουργήσουμε τον λήντερ, σε ταξικό επίπεδο και αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον παραγωγό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα Κωστή - κάτι αντίστοιχο θάπρεπε να γίνει και με ότι είναι ανανεώσιμο σε επίπεδο παραγωγής ενέργειας. Κάτι πρέπει να ενισχύει ό,τι είναι σε σωστή παραγωγική κατεύθυνση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αριθμός Μοναδικών ΑΦΜ που έχουν απογραφεί: 757020

    Νομίζω ότι τελείωσε η απογραφή και αυτός είναι ο αριθμός των Δημοσίων Υπαλλήλων Δικαστικών και άλλων Λειτουργών.

    Υπόθεση εργασίας.
    Αν ο μέσος μισθός είναι 2.000 μικτά επί 14 μήνες, τότε απαιτούνται 21 δις ευρώ, για μισθούς, δηλαδή το 7.5% του ΑΕΠ.

    Μια πρώτη σκέψη.
    Οι Δημόσιες δαπάνες είναι 38% του ΑΕΠ, αν θυμάμαι καλά. Το 15% είναι τα τοκοχρεολύσια.Τι γίνονται τα υπόλοιπα 15%;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιώργο, νομίζω ότι ο ΦΠΑ είναι το μόνο δημοσιονομικό εργαλείο που έχει η κυβέρνηση στα χέρια της, γι'αυτό και σκέφτηκα αυτόν.
    Και για την πράσινη ενέργεια φυσικά είναι μοναδικό εργαλείο για ανάπτυξη βιομηχανίας παραγωγής εξοπλισμού.
    Αν τα φέρεις απ'έξω 30% ΦΠΑ, αν τα κατασκευάσεις εδώ καθ'ολοκληρίαν 5%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δυ,
    Ας ξεκινήσω από το τελευταίο. Πράγματι υπάρχει ο Φώτης Κουβέλης που είναι μια πρωσοπικότητα κύρους και ένα ζωντανό κεφάλαιο για την αριστερά. Οι πρωσοπικότητες έχουν τον δικό τους ξεχωριστό ρόλο ακόμη και μέσα σε ένα συλλογικό σχήμα. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Αυτό που οφείλει να διαφυλάσσει ένα αριστερό σχήμα είναι ο σεβασμός αφενός των προσώπων ως αυτόνομα πολιτικά όντα και αφετέρου η πορεία μέσα απο συλλογικές διαδικασίες βασισμένη σε αρχές. Και στην αριστερά τα πρόσωπα έπαιζαν και πέζουν τον δικό τους ρόλο. Ας θυμηθούμε μόνο το 2008 πόσα επενδύθηκαν στο νεαρό προφιλ του Αλέξη τσίπρα και παρουσιάστηκε ως μια χαρισματική προσωπικότητα νέου ανθρώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κωστή, η συγκεκριμένη πρόταση που διατυπώνεις ορθή μεν, αντιβαίνει την νομοθεσία της Ε Ε δε. Δηλαδή με αυτή την πρόταση ενισχύει μια χώρα τα δικά της προ騴οντα σε μια ανοιχτή αγορά = καθεστώς προστατευτισμού. Παράδειγμα οι καταδίκες της χώρας μας για τις αγροτικές ενισχύσεις μέσα απο τον κρατικό προϋπολογισμό ή την περίπτωση της ολυμπιακής.

    Για το μνημόνιο τώρα.
    και όμως μέσα σε αυτό υπάρχουν μέτρα που μπορούν να συμβάλλουν σε μια προοδευτική κατεύθυνση και η αριστερά οφείλει να λειτουργήσει ως καταλύτης.
    Περιορισμός της κρατικής σπατάλης.
    Εξορθολογισμός των δαπανών.
    ουσιαστική καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
    Χτύπημα της εισφοροδιαφυγής στο ασφαλιστικό σύστημα.
    Χτύπημα στις μείζες και τις προμήθιες του δημοσίου.
    Χτύπημα της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων.
    Αξιοκρατία και παροχή κινήτρων στην δημόσια διοίκηση για αύξηση της παραγωγικότητας και προώθηση των πιο εργατικών και καλύτερων.
    Ξέρετε αν γίνουν όλα αυτά σίγουρα η ζωή των ανθρώπων θα γίνει καλύτερη μια και οι πόροι που θα εξοικονομηθούν από όλα αυτά θα μπορούν να διανεμηθούν στους αδύνατους. Τι μπορεί να πει κανείς για μια χώρα που δεν έχει δασικούς χάρτες και κτηματολόγιο απο την σύσταση του Νεοελληνικού κράτους.
    Ασφαλώς υπάρχουν και ζητήματα που είναι θέμα των συσχετισμών μέσα στην Ε Ε. Και αυτά απατιούν γενικότερο συντονισμό της αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
    Η αριστερά θα πρέπει να συνδυάζει την καθημερινή της πάλη μέσα απο μεταρρυθμίσεις με ένα ριζοσπαστικό όραμα του αύριο.
    Μπορεί να είναι χρήσιμη και απο την θέση της αντιπολίτευσης αλλά και να μην διστάζει να αναλάβει τις ευθύνες της σε κυβερνητικό επίπεδο. Αρκεί ο κυβερνητισμός να μην γίνει αυτόσκοπός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Radical, σωστή η επισήμανση, αλλά δεν είναι τραγικά τα πράγματα.
    Την βασική ιδέα ανέφερα. Θα μπορούσε να τροποποιηθεί και να αφορά και τα ευρωπαικά προιόντα και έτσι να μην υπήρχε πρόβλημα με αυτά, πράγμα που άλλωστε το επιθυμώ, αφού με ενδιαφέρει η ευρωπαική οικονομική διακυβέρνηση και έτσι θα μπορούσε να υιοθετηθεί και από τις άλλες ευρωπαικές χώρες.
    Είναι αυτό που ζητάμε.
    Αυτό που έλεγε ο Ανηψιτάκης ως Κόκκινο ISO, αλλά και αυτό που λέμε, εκτός από τον δείκτη του ελλείματος και του χρέους, να μπούν και κριτήρια ενίσχυσης της εργασίας, της καινοτομίας και της οικολογίας.
    Ομως και πέρα απ'αυτό θα μπορούσε να φύγει από το ΦΠΑ και να γίνει Φορολογική Πολιτική, όπου να είναι κονδύλια για την έρευνα και την καινοτομία και την πράσσινη ανάπτυξη.
    Θα μπορούσε να είναι παρακρατούμενος φόρος που η επιστροφή του να σχετίζεται με τα παραπάνω κριτήρια και να συνοδεύεται ενδεχομένως και από επιπλέον κονδύλια από τις ευρωπαικές ενισχύσεις γι'αυτές τις δράσεις.
    Ετσι θα δημιουργήσεις κίνητρα για ενσωμάτωση έρευνας, καινοτομιών και οικολογικών παραμέτρων στην παραγωγή και θα σημιουργήσεις συνθήκες απορρόφησης του νέου επιστημονικού δυναμικού που μεταναστεύει.
    Το πρόβλημά μου δεν είναι η μορφή, αλλά το να δούμε την κατεύθυνση που πρέπει να αναζητήσουμε.
    Η γνώμη μου πάντα είναι ότι η πολιτική πρέπει να οικοδομεί εν τέλει κοινωνικές συμμαχίες ικανές να οδηγήσουν την χώρα έξω από την κρίση.
    Η πρότασή μου, προσπαθεί να φτιάξει συμμαχία, παραγωγών, νέων επιστημόνων και νέων αντιλήψεων.
    Συμμαχία μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, αγροτών, τουριστικών μονάδων,βοκαλλιεργητών, νέων επιστημόνων και έρευνας.
    Χρηματοδοτούμε αυτήν την συμμαχία με κριτήρια παραγωγικών αναγκών , την δένουμε και την κάνουμε ισχυρό οδηγό στρατηγικής εξόδου και ανάπτυξης.
    Αλλα΄είπαμε μια πρώτη σκέψη είναι. Πιθανά κάνω και λάθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. "η πολιτική πρέπει να οικοδομεί εν τέλει κοινωνικές συμμαχίες ικανές να οδηγήσουν την χώρα έξω από την κρίση"

    H αίσθηση μιας τέτοιας "πολιτικής" μας έχει αφήσει εδώ και καιρό, Κωστή - δεν υπάρχει...καν.
    Αντί γι αυτό ακούμε αυθαίρετες μπούρδες κομματικής απολογητικής συνήθως, και με τόσην ευκολία (που θες να σπάσεις την tv ή το ραδιόφωνο επειδή δεν τον έχεις μπροστά σου τον κάθε ...παπάρα που τα λέει) που αναρωτιέσαι εν τέλει αν αυτή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη σε αυτήν την χώρα.
    Ελπίζω οι άνθρωποι της ΔΑ να τολμήσουν: να μιλήσουν καθαρά για την διαφθορά κράτους και αυτοδιοίκησης, για το ποια μέτρα της τρόϊκας πρέπει να κρατήσουμε, για τι αναπτυξιακό πρέπει να υποστηρίξουμε και ποια αειφορία να προτάξουμε - είναι η τελευταία ελπίδα ενός διαφορετικού λόγου και για την αποκατάσταση στην συνείδησή μας της πολιτικής σαν κάτι που λύνει προβλήματα αντί να τα δημιουργεί...
    To συγκεκριμένο αναζητούμε και καλά κάνεις και προτείνεις - ακόμα κι αν δεν είναι το ΦΠΑ ο τρόπος θα βρεθεί άλλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Radical εχω τις αντιρρήσεις μου για το ρόλο της προσωπικότητας , ειδικά των ηγετών στα αριστερά κόμματα ( τα παράδειγματα Παπανδρέου αλλά και Στάλιν, Τίτο, Μάο κ.λ.π. βαραίνουν στην μνήμη μου , χωρίς να σημαίνει ότι ο Φ.Κ. είναι το ίδιο πράγμα ) αλλά , κι εδώ είναι η εντελώς προσωπική μου άποψη , ο Φ.Κ. δεν είναι κι ο ορισμός της χαρισματικής προσωπικότητας.
    Οσο για την απήχησή του , στις δημοτικές του 2002 στο Δήμο Αθηναίων πήρε 6% , σε μια περιοχή ευνοική για την αειστερά και δή την ανανεωτική. Προσωπική άποψη έτσι;
    A propos διάβασα πολλές κατηγορίες για τον Τσίπρα ( όχι κι άδικα ) και για τον Αλαβάνο. Για τον Κωνσταντόπουλο, που ύστερα από 11 χρόνια πρόεδρος του κόμματος έγινε πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναικός ούτε κουβέντα; Εκλεκτός του Βαρδινογιάννη, ο άνθρωπος που κατήγγειλε τα διαπλεκόμενα; Ξέρετε τι δούλεμα έχει πέσει, τι βρίσιμο από μέλη και φίλους; Η σιωπή δεν ταιριάζει στην Αριστερά έλεγε ο μακαρίτης ο Ελεφάντης νομίζω. Εχουμε και λέμε : η πρώτη πρόεδρος του ΣΥΝ επίτροπος στην Ε.Ε. και βουλευτής άλλου κόμματος, ο επόμενος πρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναικός, ο τρίτος μέλος του Μετώπου κ.λ.π., ο τέταρτος άστα να πάνε.... Και γαμώ τα κόμματα είχαμε ( έχουμε ; ) σύντροφοι. Ειδικά πέσαμε διάνα στην εκλογή προέδρων. Και δεν νομίζω ότι το ΑΡ εξέλεξε τον Κωνσταντόπουλο.
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Και μια διόρθωση Kostis: δεν υπάρχουν πλέον 14 μισθοί στο Δημόσιο. Όι δύο μισθοί ( δώρα, επίδομα αδείας ) αντικαταστάθηκαν από επίδομα περίπου 1.000 ευρώ. Μνημόνιο βλέπεις. Εγώ πήρα για επίδομα αδεία περίπου 224 ευρώ νομίζω. Θα το ρίξω έξω με αυτά τα λεφτά στις διακοπές μου!
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. 21 δις, είπα ότι θα περίμενε κανείς, όταν υπήρχαν οι 14 μισθοί, αλλά προσωπικά και τώρα με τους 12, θα είμαι ευχαριστημένος αν θα φτάσουν τα 21 δις.
    Μια συμβουλή.
    Μη κάνεις σαν αυτός που σηκώνει στην πλάτη του το ΔΝΤ.
    Αλλοι τραβάνε πολύ περισσότερα ζόρια και φταίνε λιγότερο που ήρθε το ΔΝΤ.
    Οσο με αφορά και επειδή έχω βαρεθεί αυτές τις μπηχτές, είμαι ο πρώτος που θέλω να βγούμε από την επιτήρηση, το μνημόνιο και τον έλεγχο.
    Αρκετά πιά.
    Και καλώ και κάθε λογικό άνθρωπο, να σταματήσει να σκέφτεται πως θα πληρωθούν μισθοί συντάξεις κλπ, διαφόρων που και τα παίρνουν κανονικά και το παίζουν ότι τιμωρούνται και αντιστέκονται.
    Αντε γιατί αρκετά πιά με την Αριστερά της Υποκρισίας.
    Αρκετά με διάφορους που βγαίνουν στην τηλεόραση και δείχνουν κουλούρια για δώρα, τώρα και αυξήσεις παλιότερα.

    Αν έχετε τσαγανό και αντιστέκεστε, αρνηθείτε να πληρώνεστε με λεφτά από ΔΝΤ_ΕΕ.
    Ευκαιρία να αποδείξετε, ότι τα καταφέρνετε και μόνοι σας. Κάντε την αρχή και θα σας ακολουθήσει και ο κόσμος.
    Αλλά μέχρι τότε. Σεβασμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Kostis δεν κατάλαβα γιατί ευθύνομαιγια την έλευση του ΔΝΤ. 112Ο ΕΤΡΏ έπαιρνα το μήνα καθαρά, σε επιτροπές , στνεργεία να παίρνω έξτρα δεν ήμουν ποτέ, 10 χρόνια στο Δημόσιο δουλεύω, ΠΕ είμαι, λαμογιές δεν έκανα, δεν κατάλαβα γιατί ευθύνομαι. Με εξετάσεις ΑΣΕΠ μπήκα δε. Το μερίδιο ευθύνης μου δεν καταλαβαίνω. Αν μπορείς να μου το υποδείξεις θα σου ήμουν ευγνώμων. Εκτός αν όλοι οι Δημόσιοι υπάλλήλοι ευθυνόμαστε. Ξέρεις όμως στις Δημοκρατίες υπάρχει η ατομική ευθύνη, η συλλογική που υπαινίσσεσαι είναι αρχή των φασιστικών καθεστώτων.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Και να σου κάνω και εγώ μια πρόταση: αν βρεθεί μια δουλειά με αυτά τα λεφτά ποτ παίρνω τώρα ( 1050 ευρώ καθαρά ) αφήνω το δημόσιο, παραιτούμαι και γλυτώνει κι ο δημόσιος κορβανάς από το υπερβολικό βάρος των αμοιβών μου! Αυτά γιατί κι εγώ έχω βαρεθεί τις γενικεύσεις και το επιτιμητικό κούνημα του δείκτη του χεριού!
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν σου είπα ότι ευθύνεσαι, τουλάχιστον συνειδητά, αλλά σε πληροφορώ, ότι 200.000 εργαζόμενοι έχασαν την δουλειά τους και επειδή αραδιάζεις τα νόμιμα προσόντα τους και αυτούς μάνα τους γέννησε.
    Λέω όμως, ότι , το πρόβλημά σου είναι πολύ μα πολύ μικρότερο από το δικό τους.
    Μέχρι τον Ιανουάριο θα προστεθούν σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, άλλοι 400.000 άνθρωποι στην ανεργία.
    Τουλάχιστον μην κλαίγεστε. Μου βαράει τα νεύρα. Ζείτε στην καρακοσμάρα σας και δεν ξέρω αν έφταιγες προσωπικά-που δεν έφταιγες, ειδικά εσύ- αλλά θα φταίς που δεν συναισθάνεσαι το ουσιαστικό ζόρι.

    Δεν θέλω να ξανακούσω, για αντιστεκόμενους και κουραφέξαλα.
    Αν ο Λαφαζάνης, θέλει να τους πετάξει με τις κλωτσιές έξω, να το κάνει αφού πρώτα κηρύξει απεργία "Βουλευτικού μισθού" μέχρι να τους διώξουμε. Να μην τα πιάνει τα λεφτά της παρανομίας, στα χέρια του, όπως δεν πιάνει κανείς τα λεφτά από ληστεία.
    Και η Αλέκα μαζί και ο Αλέξης.
    Θα τους δώσει ο λαός ότι χάνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κανείς δεν σου κουνάει το δάχτυλο, αλλά δεν γίνεται, να ακούω δικαιολογίες, αυτού του τύπου.
    Τι να κάνω, βρέθηκα στην συμμορία, επειδή δεν έβρισκα κάπου αλλού δουλειά και έπρεπε να θρέψω τα παιδιά μου.
    Ή είναι συμμορία ή είναι ανοησίες αυτά περί συμμορίας και καλά κάνει το ένστικτό σου και δεν σ'αφήνει να κάνεις κουταμάρες.

    Η Αριστερά θα πληρώσει πολύ αυτή την υποκρισία. Να το θυμάσαι.
    Η Αριστερά οφείλει να μιλάει πάντα και για τα πάντα, ακόμη και αν δεν την συμφέρει.
    Υπάρχει για να δίνει φωνή σ'όσους δεν έχουν, υπάρχει για να λέει την αλήθεια και όχι για να το παίζει θιγόμενη την ώρα που την πληρώνουν άλλοι.
    Η Αριστερά έπρεπε να είχε γίνει ήδη, διώκτης της παρανομίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς.
    Η αφωνία της έδωσε έδαφος στον τηλεοπτικό λαϊκισμό στα τηλεδικαστήρια και στον κιτρινισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αν καταλαβαίνω το ζόρι; Ο πατέρας μου kostis έπαιρνε 636 ευρώ σύνταξη από τον ΟΑΕΕ ( έπαιρνε γιατί πέθανε πρόσφατα ) κι επειδή είχε βαρβάτο αλτζχάιμερ μου κόστιζε δυο φορές τόσο τα φάρμακα , οι γιατροί, οι γυναίκες. Ζω στο σπίτι των γονιών μου 45 χρονών γάιδαρος και αντί να αποταμιεύω έκανα πλούσιους τους νευρολόγους. Απλά δεν παίρνουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι 2 και 3.000 ευρώ, δεν είναι όλοι λαμόγια , γλύφτες, κοπρόσκυλα. Από την άλλη έχω δεί γυναίκες κυρίως χωρισμένες με παιδιά , συναδέλφισσες, να τις κυνηγάνε τράπεζες, τοκογλύφοι, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας.
    Πρόσφατα έκανα μια εξέταση ιατρική απαραίτητη για τον έλεγχο πολύποδα στο έντερο , δεν την κάλυπτε πλέον το υαμείο μας , ( κωλονοσκόπηση ) 150 ευρώ ντούκου. Αν ένας δημόσιος τπάλληλος ( η συνταξιούχος ) δεν είχε χρήματα να την κάνει, τσούπ η πιθανότητα κακοήθειας. Κοντά στις 80 εξετάσεις κρίσιμες κι απαραίτητες δεν καλύπτει πλέον το ταμειάκι μας. Δεν είναι πλέον οι δημόσιοι υπάλληλοι οι προνομιούχοι που φαντάζεστε στον ιδιωτικό τομέα. Τουλάχιστον όχι όλοι.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. δυ,
    Δεν νομίζω πως τα παραδείγματα που αναφέρεις περί Κωνσταντόπουλου και Δαμανάκη έχουν σχέση με αυτό που συζητάμε αλλά σε κάθε περίπτωση αυτά οφείλει ένα πραγματικά αριστερό κόμμα όπως η Δα κατά την γνώμη μου να διαμορφώσει τέτοιες συνθήκες ώστε να μην επαναληφθούν. Και θεωρώ πως ο Φ. Κουβέλης όπως και οι άλλοι σύντροφοί έχουν κατ'αρχάς αυτή την φερεγγυότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Κωστή,
    Κάθε λογικός άνθρωπος όχι μόνο αριστερός δεν μπορεί παρά να μην συμφωνήσει απόλυτα με τον πυρήνα αυτών που γράφεις. Εργαλεία υπάρχουν η φορολογία, τα εσπα, τα διαρθρωτικά ταμεία κλπ. Το ζητούμενο είναι η χώρα μας να σχεδιάσει το τι μπορεί να προσφέρει σε αυτό το περιβάλλον προιόντα και υπηρεσίες χρήσιμες και ανταγωνιστικές. Και η αριστερά οφείλει όχι μόνο να έχει θέσεις αλλά να βγει μπροστάρης σε αυτή την διαδικασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. >Η Αριστερά έπρεπε να είχε γίνει ήδη, διώκτης της παρανομίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς.
    Η αφωνία της έδωσε έδαφος στον τηλεοπτικό λαϊκισμό στα τηλεδικαστήρια και στον κιτρινισμό.>
    Απόλυτα σωστός. Για αυτό ακριβώς τον λόγο ο κόσμος στις αρχές του 20ου αιώνα θεωρούσε τους αριστερούς και τους κομουνιστές παράδειγμα ηθικής. Αν η αριστερά δεν είναι σε θέση να ανεβάσει τον πήχη τότε δεν έχει λόγο ύπαρξης ως τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Radical απλώς ήθελα να δείξω ότι στην περίπτωση του ΣΥΝ πολλοί έκαναν λάθη, οι πρόεδροι από κάποιους εξελέγησαν, δεν μπορείς να κάνεις γαργάρα τα σφάλματα σου και να βλέπεις μόνο την καμπούρα των άλλων. Για να το πώ αλλοιώς και οι φερέγγυοι βοήθησαν στην εκλογή κάποιων προέδρων. Τέλος δεν πιστεύω ότι ένα αριστερό κόμμα μπορεί να εξυπηρετεί τα συμφέροντα όλων, με κάποιους θα πάει και κάποιους θα αφήσει, το θέμα είναι με ποιούς.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Δυ,
    Φυσικά και τραβάς ζώρυ. Ωστόσο θα σου θέσω ένα ερώτημα για να γίνει κατανοητό το πρόβλημα και οι ευθύνες της αριστεράς.
    Σε σειρά υπουργείων δίνοταν επιδόματα τα οποία δεν ήταν συντάξιμα. Και ήταν ένα σεβαστό ποσό. Ωστόσο ποτέ η αριστερά δεν αντέδρασε σε αυτή την κατάσταση προτρέποντας για απεργία αφού αυτή η κατάσταση υπονόμευε το ασφαλιστικό σύστημα των δυ. Μπήκε και αυτή στην λογική των εφήμερων απολαβών και του πολιτικού κόστους. Και σήμερα οι πρώτοι που πληρώνουν αυτό είναι οι αριστεροί μαζί με τους άλλους φυσικά. Ξέρεις αν δεν μπορούμε να συνενοηθούμε σε αυτά τα απλά πράγματα τότε όλα τα άλλα περιτεύουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. ΔΥ
    ωραία, δεν έχω καμία διαφωνία σ'αυτά που γράφεις και πολύ φοβάμαι ότι θα δυσκολέψουν κιάλλο τα πράγματα.
    Προτείνω μια στρατηγική για να μας βγάλει απ'αυτή την κρίση. Αν μας βγάλει.
    Κι αντί να μου πείς ναί ρε σύ, αλλά είναι λάθος όπως μου είπε ο Radical, σχολιάζεις ότι κοστολόγησα τον κάθε ΔΥ με 2.οοο και 14 μισθούς, που με ενδιέφερε για να δώ, πόση ήταν η σπατάλη και μου λές ότι παίρνεις 1040, αλλά δεν μου λές πόσα είναι τα μεικτά, οι αμοιβές από επυτροπές, εκτός έδρας κλπ, τα οποία εσύ πιθανά δεν παίρνεις, αλλά εγώ τα βάζω μέσα για να έχω μια οροφή δικαιολογημένου κόστους.
    Τι μου μένει να σου απαντήσω, όταν ρίχνεις το φταίξιμο στο ΔΝΤ και το δώρο που έγινε 234 ευρώ;
    Οχι πές μου εσύ, που σε αδίκησα;
    Φίλε μου, είναι προφανές ότι είναι παραλογισμός να τα ρίχνεις στο ΔΝΤ και την κατοχή και σύ και η Αριστερά σου.
    Να διώξουμε το ΔΝΤ, λέει ο Αλαβάνος, ο Τσίπρας, ο Λαφαζάνης.
    Αμήν και πότε λέει όλος ο κόσμος. Κανείς δεν θέλει να κάνουν κουμάντο μη εκλεγμένοι.
    Αλλά μόλις φύγουν, θα πρέπει αυτοί οι κύριοι, γιατί για κύριους πρόκειται, να μας πούν τι θα επακολουθήσει;
    Που είπαν κάτι που αν το ακολουθούσαμε εσύ δεν θα έπαιρνες 1034, αλλά 1334 και 2000 , στο χέρι;
    Πότε έγινε αυτό και δεν το αντιλήφθηκα; Πότε υπήρχαν πολιτικοί, πολίτες, που αγνόησαν την πρότασή τους και επέλεξαν την κατοχή;
    Πότε; Ποιοί;

    Αν δεν υπήρχε και πολύ περισσότερο αν δεν υπάρχει και τώρα μετά έξι μήνες πρόταση, τότε να μαζέψουν την γλώσσα τους.
    Ετσι λέω εγώ.

    Εσύ τώρα μου λές πόσο δύσκολα ζείς. Τι ακριβώς άλλο να κάνω, από το να προτείνω να συζητήσουμε επί συγκεκριμένων σκέψεων, τι πρέπει να κάνουμε, για να ξεπεράσεις όχι μόνο εσύ αλλά όλοι μας την δυσκολία;
    Θέλεις να σου πώ ανοησίες; Θέλεις να σου πώ, ότι υπάρχει ο δρόμος του αγώνα και άλλα τέτοια ηχηρά;
    Και μετά πόσα νομίζεις ότι θα πάρεις;
    Γιατί νομίζεις ότι αγώνας είναι να κατεβαίνουμε στους δρόμους λέγοντας όλοι μαζί σαχλαμάρες, αλλά να τις λέμε όλοι μαζί;

    Πειράζει που διαφωνώ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Radical όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι παντού παίρνουν κάποιο επίδομα. σφάλμα; τεράστιο! Εγκλημα; Πάσο! Αλλά ξέρεις λές τα συνδικάτα και φαντάζεσαι ότι η αριστερά ηγεμονεύει σε αυτά. Λάθος. Πλειοψηφία ( στα πιο πολλά απόλυτη είναι οι ΠΑΣΟΚΟΙ ).Η αριστερά δεν αντέδρασε τις πιο πολλές φορές στα επιδόματα. Οχι πάντα. Κάποιες λίγες φορές αντέδρασε, μόνη και βεβαίως ηττήθηκε πανυγυρικώς. Σφάλμα της αριστεράς; Σίγουρα, το πληρώνουμε πανάκριβα. Απο δώ και πέρα το πρόβλημα είναι να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.
    Δ.Υ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Radical, δεν μιλάω για εργαλεία, όπως γενικά η φορολογία, το ΕΣΠΑ και τα προγράμματα. Αυτά συνήθως γίνονται εργαλεία εξουσίας και εύνοιας των ημετέρων. Αυτή ήταν η λογική της μεταπολίτευσης.
    Μιλάω για μια διαδικασία δυναμική με κεντρική αξία, την πριμοδότηση της παραγωγής, της καινοτομίας, της έρευνας, της εργασίας, αλλά αυτά να μη γίνονται με ειδικές γραφειοκρατικές διαδικασίες, αλλά αυτόματα.
    Πουλάς έναν εκτυπωτή ΗP 20% παρακρατούμενος φόρος ή ΦΠΑ και μηδέν επιστροφή. Φτιάχνεις έναν εκτυπωτή 20% παρακρατούμενος φόρος αλλά 20% επιστροφή. Να έχει κίνητρο ο επενδυτής Ελληνας ή ξένος να πληρώσει για έρευνα τον πιτσιρικά που φεύγει μετανάστης, να του τον φτιάξει.
    Ενσωματώνει την μισή τεχνολογία από εμπορία, να επιστρέφεται το 50% του παρακρατούμενου.
    Χρειάζεται κίνητρο που να είναι στα χέρια του παραγωγού και του καινοτόμου το να πετύχει στην ανταγωνιστικότητα. Αλλιώς βράσε μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Kostis η διαφωνία μου είναι ότι και αν υποθέσουμε ότι ευδοκιμεί απόλυτα το σχέδιο της τρόικα πάλι θα έχουμε πρόβλημα. Δηλαδή και θα στερηθούμε πολλά κι αποτέλεσμα γιόκ. Τα τεκταινόμενα σε Ρουμανία, Ουγγαρία μόλις πρόσφατα είναι σαφή. Πήγε να αλλάξει κάτι λίγο η Ουγγαρία στο μνημόνιο και απλά , με μια κίνηση , της κόψαν την δόση δανεισμού. Ετσι απλά. Ξαναείπα, δεξιά , δεξιότατη είναι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας.
    Να φύγει το ΔΝΤ και να αφήσει χρέος 150% του ΑΕΠ; Υπέροχα, θα μας περιλάβει η κομμισσιόν και να η στέρηση ψήφου και να η στέρηση επιδοτήσεων κ.λ.π.
    Αν πρέπει να καταθέσουμε προτάσεις; σαφώς, αν και νομίζω κανένα κομμάτι της Αριστεράς δεν έχει πλήρη εναλλακτική λύση. Απλώς δε νομίζω ότι οι τύποι της τρόικας είναι πολύ διαλεκτικοί. Δηλαδή αν προτείνεις κάτι χρηστικό, αποτελεσματικό κ.λ.π. , αν δεν ταιριάζει στο δόγμα τους , θα το απορρίψουν και αν επιμένεις δάνειο γιοκ.
    Συνοψίζοντας: νομίζω ότι λύση εύκολη, πρόταση αναίμακτη δεν υπάρχει. Θυσίες θα γίνουν, το θέμα είναι από ποιούς, για πόσο, με τι στόχο , ποια προοπτική.
    Πιστεύω ότι χρειάζονται κι εναλλακτικές προτάσεις κι αγώνας για την εφαρμογή τους. Το ένα χωρίς το άλλο είναι αλυσιτελές. Δεν αρκεί να καταθέσουμε ένα και γαμώ τα προγράμματα, θα το δούνε και θα πούνε α τι ωραίο, εμείς φεύγουμε, μας πείσατε. Το ΔΝΤ δεν είναι ουδέτεροι τεχνοκράτες, που θέλουν το καλό της χώρας. Εκφράζουν συγκεκριμένα συμφέροντα, έχουν ωρισμένη ιδεολογία, κοσμοθεωρία, την οποία υπηρετούν σκληρά κι απόλυτα. Αλλωστε ακόμα και το καλό της χώρας μπορεί να είναι καλό για ωρισμένες τάξεις και καταστροφικό για άλλες.
    Αυτά.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Δυ,
    Απλά η αριστερά ενσωματώθηκε σε αυτή την λογική. Το να δέχεται οι εργαζόμενοι να πληρώνονται με χρήματα που διέφευγαν απο το ασφαλιστικό σύστημα. όσο για τις αντιδράσεις αυτές ήταν μεμονομένες απο φωτισμένους ανθρώπους. Φυσικά και οι άλλοι Πασοκ Ν δ έχουν την πλειοψηφία αλλά εμείς μιλάμε για το τι κάνει η αριστερά που θέλει να λέει πως είναι το διαφορετικό. Και τελικά δεν είναι. Αυτό είναι το πρόβλημα και αυτό θέλουμε να ανατρέψουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. ΔΥ
    θα με τρελάνεις.

    Τι μπλέκεις το πόσο θα χρωστάμε μετά;
    Αυτό είναι το ερώτημα ή αν μπορούμε σήμερα να τα βγάλουμε πέρα χωρίς την τρόικα;
    Το ερώτημα είναι αν οι τύποι είναι χωρίς αισθήματα ή το ότι δεν υπάρχουν άλλοι;
    Μου λές για Ουγγαρία και Ρουμανία. Τι εννοείς;
    Στην Ουγγαρία τους είπαν , ωραία αφού νομίζετε ότι πρέπει να γίνουν αλλιώς τα πράγματα, φεύγουμε.
    Αντί οι Αλαβάνοι και οι Λαφαζάνηδες της Ουγγαρίας να πετάξουν την σκούφια τους, άρχισαν τα ανάποδα. Και είστε μπήξε και είστε δείξε και είστε άκαρδοι και που μας αφήνετε και τι είστε εσείς που δεν δέχεστε να μας ενισχύετ ε όπως θέλουμε εμείς αλλά επιμένετε στα δικά σας και άλλα τέτοια.

    Εσύ που θέλεις να τους διώξεις, αντί να διδαχθείς , από τους Ούγγρους, τα ρίχνεις πάλι στους άκαρδους τύπους.

    Ξεκόλλα και πές μας , τι θέλεις. Να μένουν ή να φεύγουν;
    Ή απλά θέλεις να τους βρίζεις βρέξει χιονίσει;

    Πολιτική ψάχνουμε ή ψυχιατρική θεραπεία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. Εχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό το θέμα Radical.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Απλά kostis κανείς δε με ρώτησε αν τους θέλω η όχι. Μου ρωτάς να απαντήσω σε ένα πρόβλημα που δεν το δημιούργησα εγώ, που δεν ρωτήθηκα. Το θέμα είναι με τι όρους θα φύγουν. Εχουνμε υπογράψει και μια σύμβαση δανεισμού. Αν αρνηθούμε την εκτέλεση των όρων, θα αρχίσουν να κατάσχουν ακίνητα του Κράτους μεταξύ άλλων. Μου θυμίζεις το ερώτημα του ΚΟΝ ΜΠΕΤΙΤ: αν φύγουμε από το Αφγανιστάν θα επικρατήσουν οι Ταλιμπάν. Ωραία και ποιός δημιούργησε τους Ταλιμπάν, ποιός τους όπλισε;
    Ακαρδη η τρόικα; δεν είπα κάτι τέτοιο , για τις τράπεζες είναι πολύ στοργικές, για τους μεγαλοεργοδότες , που θέλουν ελαστική εργασία, μείωση εργατικού κόστους επίσης. Τα χρόνια αιτήματα του ΣΕΒ περιλαμβάνονται στο μνημόνιο. Η μήπως όχι;
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. Εντάξει
    με εξάντλησες.
    καλό Σαβαττοκύριακο και θα φροντίσω να φύγουν χωρίς να κατασχέσουν περιουσία του δημοσίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Απορία ψάλτου βήξ.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. δυ,
    για αυτό πρέπει να υπάρχει η αριστερά. Να δίνει λύσεις στα προβλήματα που οι άλλοι έχουν δημιουργήσει. Λύσεις που θα εξυπηρετούν τους πιο αδύναμους κοινωνικά και οικονομικά. Επομένως το ζήτημα δεν ποιος μας ρώτησε που έχουμε την συγκεκριμένη κατάσταση αλλά πως εμείς μπορούμε να βρούμε διέξοδο. Και η διέξοδος δεν είναι μόνο μια στήρα άρνηση. Είναι ο συνδυασμός των κοινωνικών αγώνων με μία οραματική εναλλακτική προγραμματική πρόταση. Και καθώς βλέπεις όταν μπαίνουμε σε αυτές τις εξειδικεύσεις εντοπίζονται και οι ουσιώδεις ιδεολογικές διαφορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Προτάσεις λοιπόν. Κοινός τόπος της Αριστεράς ( του ΠΑΣΟΚ συμπεριλαμβανομένου ) είναι η δημιουργία ενός ισχυρού δημόσιου τραπεζικού πυλώνα. Λαμπρά. Πλην όμως διάβασα στο σημερινό βήμα ότι οι της τρόικα έχουν αντίθετη άποψη, ενστάσεις κ.λ.π. Δηλαδή τα όρια κι η ελευθερία δράσης είναι πολύ περιωρισμένα. Γίνομαι κουραστικός , μονότονος κ.λ.π. αλλά και στην Ουγγαρία τα ίδια προβλήματα αντιμετώπισε η άρτι εκλεγείσα κυβέρνηση. Επαναλαμβάνω: ποτέ το ΔΝΤ δεν έχει προτείνει, σε καμμιά χώρα. αύξηση μισθών, διεύρυνση του Δημόσιου τομέα, περιορισμό των απολύσεων, εθνικοποίηση βιομηχανιών. Δεν πρόκειται περί ουδέτερων τενοκρατών, κάθε άλλο. Σε πολλά σημεία το μνημόνιο ταυτίζεται με τις επιδιώξεις του ΣΕΒ.
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=186536

    @Radical, μάλλον μας παρακολουθούν και μας δίνουν απάντηση στις διαφωνίες σου.
    Ρίξε μια ματιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Οπως βλέπεις, υπάρχουν εργαλεία για να κάνει κανείς οικονομική πολιτική, αλλά αν πρόσεξες και στους 5 τομείς, μόνο εμείς έχουμε ενιαίο συντελεστή.
    Μάλλον είτε οι υπουργοί δεν καταλάβαιναν είτε βαριούνταν.
    Επαναφέρω λοιπόν την πρότασή μου.
    Να κάνουμε τον ΦΠΑ μηχανισμό ανασυγκρότησης της παραγωγής.
    Είναι ο μόνος τρόπος με εσωτερική αναδιανομή να χαράξουμε στρατηγική εξόδου από την κρίση και ανάπτυξη, χωρίς εξωτερικό δανεισμό, που έτσι κι αλλιώς δεν μας παρέχεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Κωστή, μην μπερδεύεσαι. είναι άλλο πράγμα η αυξομείωση συντελεστών του φπα και η αλλαγή των κατηγοριών φορολόγησης με την φορολόγηση από την χώρα προέλευσης που προτείνεις εσύ. Για παράδειγμα μπορείς να αξυκομειώσεις το λάδι απο 5 σε 2%, αλλά δεν μπορείς να πεις πως το ελληνικό λάδι θα έχει 2 και το ισπανικό 5% και ούτω καθεξής.

    Για τον δυ τώρα.
    δεν είναι πως η τρόικα δεν αφήνει το κράτος να ιδρύσει κρατική τράπεζα. Το πρόβλημα είνια πως το κράτος δεν διαθέτει δικά του κεφάλαια. Πρέπει είτε να αυξηθεί το αεπ, ή μέσω της φορολογίας να τα πάρει αναδιανεμητικά απο τους έχοντες. Και βεβαίως η μείωση άλλων δαπανών αντιλειτουργικών γιαζ το κράτος. απλά το κράτος έφτασε στα όρια του με την σημερινή του μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Νομίζω ότι η τρόικα γενικά δεν πολυσυμπαθεί την κρατική παρέμβαση, στήριξη,δημιουργία κρατικών τραπεζών. Νοθεύουν τον ελεύθερο, υγιή ανταγωνισμό πιστεύουν. Και στη λογική τους ο ανταγωνισμός είναι κάτι το ιερό, μια ιερή αγελάδα. Μόνο μέσω αυτού δύναται να λειτουργήσει η αγορά, το απόλυτο τοτέμ τους. Ποιός είπε ότι ο δογματισμός είναι μόνο ενός χρώματος.
    Για την αυξομείωση του ΦΠΑ, ε πάλι κι εκεί έχουν λόγο. Δε λέω ότι τα καθορίζουν όλα , με το ν και με το σ, αλλά έχουν λόγο για πολλά πράγματα και βεβαίως δεν παίζουν.
    Υπόψη ότι στα οικονομικά δεν είμαι κι αυθεντία, μπορεί και να σφάλλω. Πάσα παρατήρηση, διόρθωση, δεκτή, επιθυμητή θα έλεγα.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. δυ,
    Στο δντ καταφεύγουν χώρες που δεν είναι σε θέση να δανειστούν. Δεν διαθέτουν πλέον δικά τους κεφάλαια. Το δντ κάνει ότι κάνει ένας κλασικός πιστοτής. άρα η λύση βρίσκεται το συντομότερο δυνατό να βρεθείς σε πορεία ανάπτυξης ώστε να έχεις ως κράτος δικό σου κεφάλαιο.
    και κάτι άλλο.
    ο εύκολος τρόπος αναδιανομής χωρίς να έρθεις σε σύγκρουση ήταν ο δανεισμός. όμως το μεγάλο μείον είναι η χρέωση των μελλοντικών γε΄ναιών και ότι αυτός έχει ένα όριο και ημερομηνία λήξης. Εκεί είμαστε πλέον τώρα. Ο Γαπ δεν μπορεί να τα πάρει άμεσα απο τους έχοντες και συντριπτικά το κόστος πληρώνεται απο τους μισθωτούς και τους μεσαίους επαγγελματίες.
    Για αυτό μιλάμε για την φοροδιαφυγή, την διαφθορά, όπου χάνονται δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. @radical, μερικές φορές δεν ξεχνάς την καταγωγή σου.
    Είσαι στο βάθος σταλινομούλαρο.
    Βρε σύ δεν μπήκες κάν στον κόπο να κοιτάξεις τον πίνακα.
    Ακριβώς αυτό που αμφισβητείς θα έβλεπες.
    Σε καμμία χώρα το λάδι δεν έχει τον ίδιο συντελεστή ΦΠΑ (κατηγορία Τρόφιμα) και όχι μόνο αυτό, αλλά γενικά τα πάντα. Τίποτε δεν είναι ίδιο σε όλες τις χώρες. Δεν είδα ούτε έναν ίδιο συντελεστή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. ΔΥ
    ούτε ο ΕΟΣ, δεν έχει τα κολλήματά σου.

    Γράφεις για την τρόικα ότι
    "Και στη λογική τους ο ανταγωνισμός είναι κάτι το ιερό, μια ιερή αγελάδα. Μόνο μέσω αυτού δύναται να λειτουργήσει η αγορά, το απόλυτο τοτέμ τους. Ποιός είπε ότι ο δογματισμός είναι μόνο ενός χρώματος. "

    Απορώ, πως μπορείς να γράφεις με τόση σιγουριά κάτι τέτοιο.
    Ξέρεις εσύ κάποιον άλλο τρόπο , που υποτίθεται ότι είναι κοινή πεποίθησή μας μάλιστα, για να λειτουργεί η αγορά, έξω από τον ανταγωνισμό;
    Πές το μας. Θα είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε για να ανατρέψουμε τα κολλήματα που μας έχει επιβάλλει ο Μάρξ.

    Και θα πάρεις και σύ Νόμπελ Οικονομίας τουλάχιστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Radical εκεί νομίζω εδράζεται η διαφωνία μας. Η Ουγγαρία τι είπε; Αντί να κάνω ότι μου προτείνεται θα φορολογήσω τις τράπεζες. Τους στόχους που έθεσε το μνημόνιο θα τους πιάσω. Το ΔΝΤ διαφώνησε κι έκοψε την τελευταία δόση.
    Θέλω να πώ ότι οι τεχνοκράτες του δεν είναι κάποιοι ουδέτεροι τύποι , ταλιμπάν, μουτζαχεντίν της οικονομίας της αγοράς , του νεοφιλευθερισμού είναι .
    Υπόψη ο αδελφός μου, στέλεχος σε ελληνική τράπεζα , σε μια συνάντηση εργασίας με έναν από τους τύπους του ΔΝΤ, με παρατσούκλι μουτζαχεντίν παρακαλώ, τρόμαξε καθώς του φάνηκε ότι το μάτι του γυάλιζε. Τι είπε ο εν λόγω τύπος; ότι η κρατική στήριξη στις τράπεζες νοθεύει τον υγιή ανταγωνισμό.
    Επαναλαμβάνω τα οικονομικά δεν είναι το φόρτε μου, διορθώσεις , παρατηρήσεις είναι πάντα δεκτές.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Kostis μην ανησυχείς κι ο ΕΟΣ με έχει πεί σταλινικό, όπως κι εσύ. Απότι φαίνεται τα μεγάλα πνεύματα πάντοτε συναντιώνται.
    Πάντα αναφέρω ότι οι γνώσεις στα οικονομικά είναι ελλιπείς. Αμα κοιτάξεις λίγο παραπάνω θα το δείς. Οσο για τα Νόμπελ, σίγουρα δεν θα πάρω Νόμπελ επιθετικότητας.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Συγγνώμην , μου ξέφυγε ένα μου. Ηθελα να πώ οι γνώσεις μου στα οικονομικά είναι ελλιπείς.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Κωστή, μακάρι να έχεις δίκιο εσύ. Θα ήθελα και εγώ να υπήρχε αυτή η δυνατότητακαι να είμαι λάθος. Και επαναλαμβάνω πως αν κοιτάξεις τους πίνακες προσεκτικά, θα διαπιστώσεις πως μέσα στην ίδια χώρα το ίδιο προιόν δεν έχει διαφορετικούς συντελεστές φπα που να έχουν να κάνουν με την χώρα προέλευσης. Μπορεί να έχουν διαφορετικό συντελεστή πχ σε μια παραμεθόριο περιοχή. Δεν θα βρρεις όμως πουθενά διαφορετικό συντελεστή με βάση την χώρα προέλευσης. Παραβιάζεται αν ίσχυε αυτό η αρχή της ενιαίας αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Δυ,
    Πιστεύω για το ΔΝΤ ότι πιστεύεις και εσύ. Η προσέγγυση μας είναι διαφορετική. Το δντ δεν αντιμετωπίζεται με ευχές κατάρες ή αφορισμούς αλλά με συγκεκριμένα πρακτικά μέτρα.
    όσο για την ουγγαρία αν μπορεί να τα πάρει τα χρήματα από τους τραπεζίτες no problem. Αλλά δεν θα γίνει έτσι. έχει να κάνει με διαπραγματευτικούς λόγους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Ποιά επιθετικότητα βρε ΔΥ.
    Σου επισήμανα, ότι αυτά που γράφεις για την ανταγωνιστικότητα και το εμπόριο, είναι λάθος στοιχειώδες.
    Δεν είμαι εγώ αυτός που ξέρω οικονομικά, που δεν ξέρεις εσύ, αλλά ο τελευταίος μαρξιστής στην ουγκάντα που ξέρει ότι η τιμή ενός προιόντος καθορίζεται από τον ανταγωνισμό στην αγορά.
    Αυτή η ρημάδα η λεπτομέρεια είναι που κάνει την διαφορά της αριστεράς. Ολη η συζήτηση εδώ και 2 τουλάχιστον αιώνες, εδράζεται στο ότι το μεταβλητό στοιχείο της αξίας ενός εμπορεύματος, είναι η αμοιβή της εργασίας και αυτό είναι το θεμέλιο της ταξικής κοινωνίας, των κοινωνικών ανισοτήτων τις οποίες θέλει να ανατρέψει η αριστερά.

    Τόσο απλά.

    Καμία επιθετικότητα, απλά μη γράφεις με απαντήσεις, όταν δεν γνωρίζεις κάτι. Κάνε ερωτήσεις, δεν είναι κακό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. @Radical, με απογοητεύεις .

    Αν υπήρχαν μέσα στην χώρα δύο ΦΠΑ για το ίδιο προιόν, δεν θα έκανα πρόταση.

    Πάντως πρέπει να ξέρεις, ότι τα νησιά, έχουν άλλο ΦΠΑ από την υπόλοιπη ελλάδα.


    Δηλαδή με την επίκληση κάποιου σοβαρού κοινωνικού λόγου, μπορεί κανείς να διαμορφώσει διαφορετικές πολιτικές στον ΦΠΑ.

    Δεν νομίζω ότι υπάρχει κώλυμα, αφού δεν υπάρχει μεταξύ ευρωπαϊκών χωρών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Κωστή,
    έχω γράψει πάρα πάνω για τις παραμεθόριες περιοχές. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις την διαφορά δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο για αυτό. Κατα τα άλλα γιατί να είχα πρόβλημα για την πρόταση σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Ρε συ Radical, δεν έχω καταλάβει ακόμη.
    Πού κολλάει η πρότασή μου για αντιστρόφως ανάλογο ΦΠΑ με την προστιθέμενη αξία παραγωγού;
    Αφού μπορεί κανείς να έχει διαφορετικά ΦΠΑ μεταξύ των χωρών της ΕΕ για ένα προιόν, αλλά και εντός της χώρας για γεωγραφικούς έστω λόγους, δεν βλέπω ποιός απαγορεύει να έχουμε τον ΦΠΑ που θέλουμε, με βάση κριτήρια, όπως η ανεργία, η καινοτομία, η οικολογία, η ανταγωνιστικότητα.
    Εσύ μου είπες ότι κάπου προσκρούει αυτό στην λογική του προστατευτισμού. Αλλά δεν το βλέπω,απ'αυτά που έχουμε μέχρι στιγμής διερευνήσει.
    Επιμένεις ότι υπάρχει κάτι που δεν έχω καταλάβει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Κωστη, για να μην γράφουμε τα ίδια πιο πάνω έχω δώσει ένα παράδειγμα με το λάδι. αν εσύ θέλεις να ενισχύσεις τους δικούς σου ελαιοπαραγωγούς σε σχέση με την Ισπανία για παράδειγμα δεν μπορείς να θέσεις στο δικό σου παραγώμενο λάδι χαμηλότερο φπα. πόσο πιο απλά να σου το γράψω. Να σου πω και ένα άλλο παράδειγμα. Φαντάσου αν η γερμανία επέβαλε διαφορετικό φπα ας πούμε υψηλότερο μέσα σε αυτή στην εισαγωγή αυτοκινήτων από την Ιταλία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. ρε παιδιά μερικές φορές έχω έντονη την εντύπωση ότι ζείτε σε έναν διαφορετικό κόσμο. Μιλάτε για την τόνωση της παραγωγής τόσο τεχνοκρατικά, που σας διαφεύγει, τουλάχιστον από όσο μπορώ να δω, ο σημαντικότερος παράγοντας.

    Κάθε μέρα παραδίδουμε ψυχή σε ελληνικές επιχειρήσεις που απασχολούν λιγότερα από π.εντε άτομα, μας φερύγει η ψυχή, και το ευαγγέλιό σας είναι η τόνωσή της. Κόστος σε αυτού του είδους την ανάπτυξη δεν υπάρχει;

    Αν τονωθεί απλά η αγορά, παραγωγή, ελληνική επιχείρησβη, θα ζήσουμε όλοι καλύτερα; αν στηρίξετε τον μικρό έλληνα επιχειρηματία η ζωή μου θα γίνει καλύτερη; ζούμε μία αποκτήνωση μέρα με την ημέρα, για να εισπράξεις τις πωλήσεις σου μπορεί να φτάσεις με τον άλλον στα μαχαίρια, ο θάνατός σου η ζωή μου και σεις τα βλέπετε όλα θέμα φπα. Όργ;ανο δημοσιονομικής πολιτικής. Που ζείτε;
    η τόνωση ης αγοράς ή η απεξάρτηση από το δντ σημαίνει κατ'άνάγκη καλύτερους όρους ζωής; η μισθωτή τηλεφωνήτρια που εκβιάζει για την πληρωμή των χρεών που έχει χορηγήσει η τράπεζα, νομίζετε ότι αναπτερώνεται καθόλου το ηθικό της από αυτά που λέτε;

    Σα να έχετε πειστεί ότι τελικά όλα είναι θέμα αριθμών.

    Το καρχαρίες που αναφέρθηκε για τους τύπους του δντ γιατί πάτε τόσο μακριά για να το πείτε; δίπλα σας δεν βλέπετε τι συμβαίνει; το όσο πιο αδίστακτος τόσο καλύτερα του μικρο-λαμόγιου το έχετε ζήσει στο πετσί σας; κι αν δώσετε στήριξη σ αυτόν θα γίνει η ζωή μου καλύτερη; γιατί; επειδή απλά θα πάρω μια αξιοπρεπή σύνταξη στα 60;

    Η σφαγή δεν βρίσκεται στα 360 ευρώ στα εξηντπαέντε, αλλά στο πλέον τι χρειάζεται να παραδώσω μέχρι να φτάσω σε συντάξιμα χρόνια, όσα κι αν είναι αυτά. Κι αυτή την ειδοποιό διαφορά που θα μ'έκανε να νιώσω δυνατός κι αποφασισμένος για το μέλλον μου δεν την βλέπω σε κανένα κομμάτι της αριστεράς.

    Τι κάνετε, διαγωνισμό εξυπνάδας γύρω απ' την τόνωση της παραγωγής; η ζωή μου ξεπουλιέται κι εσείς θα βάλετε την αξιοπρέπεια σε χαμηλούς συντελεστές φπα; Η κρίση δεν είναι έλλειψη ρευστότητας, ακόμα να το ζήσετε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Radical, αυτό ακριβώς συμβαίνει, αλλά σε παρακαλώ πλέον πριν ξαναγράψεις, τον πίνακα με τον ΦΠΑ. Θα δείς ότι άλλον συντελεστή έχει για την παραγωγή ενέργειας η Ιταλία, άλλον η Γαλλία και άλλον η Γερμανία.
    Ειδικά για τα αυτοκίνητα, πριν ένα δύο χρόνια, οι Γερμανοί ακριβώς επειδή οι φόροι ταξινόμησης ήταν μικρότεροι στην Δανία, πήγαιναν και αγόραζαν τα αυτοκίνητά που παράγονταν στην Γερμανία από την Δανία.
    Εν πάσει περιπτώσει δεν επανέρχομαι. Οτι κατα΄λαβες κατάλαβες.

    Τώρα όσον αφορά τον ανώνυμο, θα παρακαλούσα τον Γιώργο να τον διαγράψει,τελείως. Δεν θα μας κάνεις μάθημα ευαισθησίας ο καθένας μέσα από την τρόλικη ανωνυμία του. Αρκετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Κάθε μέρα θα μας έρχεται εδώ κάποιος από την σταλινική αριστερά , από τον αριστερίστικο ακτιβισμό και τον κνιτογεννή λαικισμό να μας κάνει παπαδίστικο κήρυγμα ηθικής;
    Αντε χαθείτε ρεμάλια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Εδώ και τουλάχιστον μιά δεκαπενταετία διατύπωνα στους συνομιλητές μου την εξής απορία βλέποντας τα κονδύλια να εισρέουν στην Ελληνική αγορά για έργα και επιδοτήσεις.
    Δεν μπορεί οι υπεύθυνοι για τις χρηματοδοτήσεις να είναι τόσο μαλάκες ώστε τόσα χρόνια να μην αντιλαμβάνονται το πλιάτσικο που είχε στηθεί.
    Κάποιο σχεδιό τους πρέπει να εξυπηρετούσε αυτή η κατάσταση που ομολογώ ακόμα δεν το έχω καταλάβει.
    ΟΦΕΛΟΙ ΑΠΟ ΔΝΤ
    1. Επιτέλους σε λίγο θα ξέρουμε πόσους δημοσίους υπαλλήλους έχουμε και πόσο στοιχίζουν.
    2. Αρχισαν οι αποκαλύψεις για τις προμήθειες νοσοκομείων, υπουργείων, εξοπλισμών κ.α.
    3. Μάθαμε πως πληρώνουμε 80.000 σε συντάξεις πεθαμένων.
    4. Μάθαμε πως το δημόσιο έχει πολλές χιλιάδες ακίνητα αναξιοποίητα.
    5. Μάθαμε πως υπάρχουν εταιρείες του δημοσίου που λειτουργούν σαν εργασιακό άσυλο χωρίς αντικείμενο.
    6. Μάθαμε πως στην πολιτική ομάδες πολιτικών χωρίς κουκούλες βοηθούσαν με το αζημίωτο την ολιγαρχία να λεηλατήσει την χώρα.
    7. Συνειδητοποιήσαμε την δύναμη και τον ρόλο των καναλιών της TV των προβεβλημένων δημοσιογράφων και των καναλαρχών.
    ΟΛΑ αυτά άρχισαν να γίνονται θέματα με το ΔΝΤ και θα ακολουθήσουν και άλλα.
    Το ερώτημα είναι γιατί τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα;
    Γιατί ήμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα χωρίς κτηματολόγιο;
    Γιώργος EL

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Kostis πιστεύω να μην εντάσσεις και μένα στους σταλινικούς κ.λ.π. Νομίζω ότι λέμε διαφορετικά πράγματα.
    Γιώργο El για τις προμήθειες στα νοσοκομεία , τους εξοπλισμούς , τους καναλάρχες κ.λ.π. συγγνώμην αλλα δεν τα πρωτοάκουσα από το ΔΝΤ, όπως και πολλά από αυτά που αναφέρεις. Από την άλλη κι εγώ αν γράψω ένα υπόμνημα 100 σελίδων π.χ. για την οικονομία της ταυλάνδης, έ όλο και κάτι σωστό θα πώ.
    Radical συμφωνώ για την αναγκαιότητα πρακτικών μέτρων για την αντιμετώπιση της τρόικας αλλά πιστεύω ότι είναι απαραίτητοι κι οι αγώνες.
    Μικρό παραδειγματάκι: απότι γράφεται η τρόικα θα ασχοληθεί τώρα με τον ΟΣΕ: κόψιμο δρομολογίων , μείωση προσωπικού , εξόδων κ.λ.π. Αυτό από πλευράς δημοσιονομικής και μόνο μπορεί να είναι αναγκαίο, από πλευράς όμως οικολογικής, πράσινης ανάπτυξης που λεει και ο ΓΑΠ, θα είναι καταστροφικό. Αν τα δρομολόγια των τρένων αντικατασταθούν π.χ. με οδικά δίχτυα, αυτοκίνητα κ.λ.π. αυτό θα είναι εξαιρετικά επιβλαβές για το περιβάλλον , το κλίμα, για μας τους ίδιους. Οι Οικολόγοι - Πράσινοι σε αυτόν τον τομέα έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά.
    Αυτό είναι έξω από την λογική των τεχνοκρατών του Δ.Ν.Τ.
    Καταλήγω: το θέμα μόνο εύκολο δεν είναι. Ο καλόπιστος διάλογος, χωρίς προκαταλήψεις, εμπάθειες, δογματισμούς και βεβαιότητες είναι αναγκαίος όσο ποτέ.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Δυ,
    Θίγεις ένα θέμα πολύ σοβαρό αυτό της ανάπτυξης του σιδηρόδρομου. Πράγματι πρόκειται για ένα δημόσιο αγαθό αφενός και αφετέρου με τεράστια οφέλη για την οικονομία και την κοινωνία. Να λοιπόν ένα πεδίο κοινής δράσης και ανάπτυξης αγώνων με την παράλληλη κατάθεση βιόσιμων προτάσεων. Ασφαλώς πέρα απο τις όποιες δημοσιονομικές απαιτήσεις υπάρχουν και οι ανάγκες της κοινωνίας. Ωστόσο με ένα πραγματικό νοικοκύρεμα του Οσε και του κράτους τα όποια αναγκαία ελείμματα θα μπορούσαν να καλυφθούν απο άλλες πηγές με την σωστή διαχείριση και κατανομή των δαπανών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Μάλλον κατάλαβα τι εννοείς Radical και μου φαίνεται ότι έχεις δίκιο τελικά. Και είχα χαρεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Σχετικά με το τελευταίο άρθρο του κ. Παπαθεοδώρου, "Το τόξο και το βέλος", ομολογώ πως απόρησα. Ο συγκεκριμένος, προς το παρόν κύκλος, θα δούμε αν καταφέρει να πάρει μορφή κόμματος, της Δημοκρατικής Αριστεράς, και εσείς προσωπικά κ. Παπαθεοδώρου, θα έπρεπε μάλλον να αποφεύγετε αναφορές σε θέματα συντεχνιακού συνδικαλισμού και πελατειακών σχέσεων. Το success story πολλών ανθρώπων που απαρτίζουν τώρα τη Δ.Α, συμπεριλαμβανομένων και των "προσωπικοτήτων" που τη στηρίζουν είναι, δυστυχώς για σας, αλλά και για τη φήμη της αριστεράς, αρκετά γνωστό, και σας καθιστά εντελώς αφερέγγυους, αφού έχετε κάνει κατάχρηση της λειτουργίας και του συνδικάτου (της «διανόησης») και των πελατειακών (στα όρια της πορνείας) σχέσεων. Ξέρουμε καλά πως έχετε δημιουργήσει ένα δίκτυο αμοιβαίας αναγνώρισης, όπου αυτός που γράφει σωρηδόν κριτικές για συντρόφους λογοτέχνες και πανεπιστημιακούς επιβραβεύεται στη συνέχεια με μια θέση στο πανεπιστήμιο της αρεσκείας του, εκλεγμένος από συντρόφους στην πολιτική αλλά και στη ζωή (και εκεί η ανακύκλωση ξεπερνά και τη σειρά της Εμανουέλλας, αλλά το ξεπερνάμε ως απολίθωμα-κληρονομιά της σεξουαλικής δραστηριότητας των πάλαι ποτέ ρηγάδων), ενώ η πανεπιστημιακή θέση του προσδίδει το απαραίτητο κύρος για μια θέση στην πολιτική ζωή του τόπου, πολιτική που βέβαια τον βοήθησε εξαρχής να ενταχθεί στον χώρο της διανόησης, κτλ., κτλ. Μέχρι πρότινος, η επιδεικτική ένταξη στον ΣΥΝ, ακόμη και από ανθρώπους που αρχικά δεν είχαν καμιά σχέση με το συγκεκριμένο κόμμα, αποτελούσε το διαβατήριο για μια θέση στον ήλιο των ελληνικών πανεπιστημίων και της πνευματικής ζωής (εκδοτικός χώρος, τέχνη, λογοτεχνία κλπ.), φαντάζομαι πως τώρα το διαβατήριο θα γράφει Δ.Α. Και ναι μεν αποτελείτε ενδιαφέρουσα περίπτωση για την κοινωνιολογική μελέτη των δικτύων, της κλίκας, της δίψας για κοινωνική άνοδο, της σχέσης αυτοϊκανοποίησης με τη γραφή, ακόμα και του οικογενειακού τραύματος, αλλά μάλλον οι (κυριολεκτικά και μεταφορικά) σχέσεις ενδογαμίας που έχετε αναπτύξει σαν κάνουν να αγνοείτε τη φήμη γύρω σας.Οι πρακτικές που ακολουθείτε δεν διαφέρουν ούτε ως προς τη διαδικασία, ούτε ως προς την τελική στόχευση με εκείνες της Δεξιάς, και μάλιστα της Δεξιάς στην χειρότερη μορφή της: ανοίγετε και κλείνετε πόρτες, συμμαχείτε καιροσκοπικά, ελέγχετε ακόμα και θεσμούς, βλ. postdoc υποτροφίες στο ΙΚΥ π.χ. Τέλος, σε ό,τι σας αφορά προσωπικά κ. Παπαθεοδώρου, ίσως θα έπρεπε να βρεθεί κάποιος άλλος επίσημος συντάκτης του κόμματός σας, λιγότερο γνωστός εις τους κύκλους μας, για το καλό του χώρου, πάντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. όταν είναι αδύνατη η αντιπαράθεση επι της ουσίας των ιδεών που προτείνει ένας συγγραφέας τότε εμπαθώς αρχίζει η προσωπική αποδόμηση με λάσπη και συκοφαντικούς και απαξιωτικούς ισχυρισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. "αλλά το ξεπερνάμε ως απολίθωμα-κληρονομιά της σεξουαλικής δραστηριότητας των πάλαι ποτέ ρηγάδων"
    Πω,πω ζήλιες και αρχαία απωθημένα - άβυσσος η ψυχή του (κάποτε) εφήβου...
    Επειδή δεν σε παίζανε τότε στα πάρτι τους θα την πληρώσει τώρα η ΔΑ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU