Κυριακή 4 Ιουλίου 2010

Και τώρα πως οργανωνόμαστε;


του Κώστα Ανδρέου

Για να απαντήσουμε σ’αυτό το ερώτημα, πρέπει να θέσουμε πρώτα τις κατάλληλες ερωτήσεις.
Οι περισσότεροι από μας , γνωρίζουν μόνο έναν τρόπο οργάνωσης. Αυτόν των κομμάτων λενινιστικού τύπου. Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, με προσπάθειες να είναι και δημοκρατικός και να μην είναι συγκεντρωτικός.
Κατά την γνώμη μου είναι μια άγονη υπόθεση.
Όσο και να πειράξει κανείς το DNA, το βασικό φράκταλ, στο τέλος, θα καταλήξει σ’αυτόν.
Είναι η δύναμη της αναπαραγωγής τέτοια, που μόνο όταν το συζητάει κανείς του βάζει θεωρητικές διαφωνίες, που μετά στην λειτουργία, είναι πολυτέλεια να τις υπενθυμίζει.

Για να σκεφτούμε λοιπόν, γιατί αποτυγχάνει στην πράξη ένα τέτοιο μοντέλο, πρέπει να απαντήσουμε , πότε είναι επιθυμητός τρόπος οργάνωσης και πότε είναι ανεπιθύμητος.
Το λενινιστικό μοντέλο, μας λέει πως φτιάχνει κανείς έναν στρατό.
Πότε θέλουμε έναν στρατό;
Όταν θέλουμε να πολεμήσουμε και να κατακτήσουμε έναν στόχο, τότε πρέπει να έχουμε έναν στόχο και το λενινιστικό μοντέλο, είχε έναν στόχο.
Την κατάληψη της εξουσίας με ένοπλη βία.

Όταν τώρα ένα τέτοιο μοντέλο, δεν έχει έναν τέτοιο στόχο, τότε δεν έχει κριτήριο και προσαρμόζεται στο να αναπαράγει την διαιώνιση της εσωτερικής εξουσίας, της γραφειοκρατίας της, της μη αμφισβήτησης της ηγεσίας, με τα μικροοφέλη που αυτή έχει.
Έτσι, παρά το ότι έχουμε τεχνογνωσία επαρκή για μια τέτοια οργάνωση, το θεωρώ τεράστιο λάθος, να υποκύψουμε σ’αυτήν.

Η Δημοκρατική Αριστερά, δεν έχει στόχο την κατάληψη της εξουσίας, αλλά την διαχείριση της εξουσίας σε κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να έχει την δυνατότητα, για την καλύτερη δυνατή κοινοβουλευτική παρουσία, την δυνατότητα για την καλύτερη παρουσία σε Δήμους, Περιφέρειες και συνδικάτα.
Η οργάνωση θα πρέπει λοιπόν να εξυπηρετεί την δημόσια παρουσία σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στο κεντρικό επίπεδο.

Θα έβλεπα, υπ’αυτή την έννοια, την οργάνωση της «σχετικής αυτονομίας» που έχουν αυτοί οι στόχοι:

1. Ένα τμήμα Δημόσιας πολιτικής παρουσίας, στα πλαίσια της απαιτούμενης «σχετικής αυτονομίας», του οποίου η ευθύνη θα υλοποιούνταν καλύτερα, από τον εκάστοτε πρόεδρο του κόμματος, τα μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, μια γερουσία έμπειρων κομματικών συμβούλων και τους συμβούλους που με επιλογή του προέδρου, τους χρειάζονται (επικοινωνιολόγους, ειδικούς επιστήμονες, συνδικαλιστές κεντρικής εμβέλειας κλπ της επιλογής του προέδρου):
α. Ο Πρόεδρος θα εκλέγεται όποτε η Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή κρίνει ότι χρειάζεται επαναβεβαίωση του ή αντικατάστασή του.
β. Με την εκλογή του Νέου Προέδρου, δύναται να αλλάξει και όλο το υποστηρικτικό προσωπικό.
γ. Υποχρεωτικά ο πρόεδρος αποδέχεται έναν εκπρόσωπο από κάθε τάση που έχει στην Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή, ποσοστό μεγαλύτερο από το 10% της μεγαλύτερης τάσης.

2. Κυρίαρχο σώμα θα έβλεπα την Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή, που θα πρέπει να έχει τον δικό της Πρόεδρο και την εκτελεστική γραμματεία της, με δύο βασικά τμήματα:
α. Την επιστημονική επιτροπή, με μια γραμματεία και μέλη όλους τους επιστήμονες του κόμματος
β. Την επιτροπή κομματικής οργάνωσης, με μια γραμματεία με μέλη όλους τους γραμματείς των Περιφερειακών και Δημοτικών Πολιτικών Οργανώσεων.

3. Τα μέλη της Πανελλαδικής Πολιτικής Επιτροπής εκλέγονται κατά το ήμισυ σε πανελλαδικά σώματα, όπως το συνέδριο και κατά το άλλο ήμισυ, με κυκλική εναλλαγή από τα μέλη των Πολιτικών Οργανώσεων, που επιθυμούν να συμμετάσχουν σε ετήσια θητεία.

4. Το Συνέδριο γίνεται πάντα δύο μήνες μετά τις γενικές εκλογές, ώστε ψύχραιμα και έγκαιρα, να αποτιμάται η πολιτική του Προέδρου και να επιλέγεται η επιβράβευσή και η ανανέωση της εντολής του ή η αντικατάστασή του, ώστε ο νέος πρόεδρος να έχει τον απαιτούμενο χρόνο.

5. Οι Πολιτικές Οργανώσεις, λειτουργούν με τον τρόπο που οι ίδιες θεωρούν καλύτερο, με αμεσοδημοκρατικό τρόπο:
α. Επιλέγουν το είδος των οργάνων τους, τον τρόπο εκπροσώπησής τους και της δομής τους. Μπορούν να ιδρύουν επιμέρους σώματα , επιτροπές τοπικού ή ειδικού χαρακτήρα, όπως οι ίδιες απόλυτα ελεύθερα εκτιμούν, ότι χρειάζεται. Επιλέγουν μόνες τις τοπικές συμμαχίες, με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις.
β. Πρέπει να έχουν τουλάχιστον 100 μέλη, για να συγκροτηθούν, έτσι που να έχει έννοια η πολιτική συζήτηση στις διαδικασίες τους.

6. Ο Πρόεδρος, η Πανελλαδική Πολιτική Επιτροπή και Πολιτικές Οργανώσεις που έχουν το 10% τουλάχιστον των μελών του κόμματος, μπορούν να προκαλούν Δημοψηφίσματα, για κεντρικά ζητήματα.

Γενικά νομίζω ότι πρέπει να υιοθετήσουμε μοντέλα, από τα Δημοκρατικά Κόμματα που ενδιαφέρονται για την διακυβέρνηση.

28 σχόλια:

  1. Κωστή συμφωνώ στις σχετικές αυτονομίες των οργάνων του νέου κόμματος. Από την στιγμή που αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες θα είναι εξασφαλισμένες και τα δημοψηφίσματα εύκολα, προέχει η λειτουργικότητα και η παραγωγή έργου.
    Επιφύλαξη έχω για τις δημοτικές πολιτικές οργανώσεις και τον αριθμό μελών. Έχω ζήσει και σε κίνηση 100 μελών και σε κίνηση 15: καμία σχέση. Η δυνατότητα συζήτησης και ευελιξίας σε μικρούς πυρήνες ανθρώπων δεν συγκρίνεται με πολυπληθείς οργανώσεις όπου η δημοκρατία είναι ανέφικτη - άλλο οι νομαρχιακές/περιφερειακές.
    Οι επιστημονική επιτροπή πρέπει να δρα σε κάθε θεματικό τομέα - και γενικά η διαβούλευση θα πρέπει να είναι καθημερινότητα στα ενδιάμεσα των συνεδριακών ή άλλων σωμάτων - δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα σε ένα συναινετικό κόμμα, δεν μας χρειάζονται οι στρατοί και οι ανούσιες πειθαρχίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας μην απολυτοποιούμε τη σημασία των «επιστημόνων». Ο χώρος της αριστεράς βρίθει, δυστυχώς, επιστημόνων που χωρίς να έχουν καμία αναγνώριση και εγκυρότητα ως πανεπιστημιακοί, δε χάνουν ευκαιρία να δίνουν συνεντεύξεις και να πλασάρουν τις θεωρίες τους ως «ειδικοί» στο ανυποψίαστο ποίμνιο. Επίσης, δυστυχώς, γύρω από την ανανεωτική αριστερά παραδοσιακά μαζεύονταν διάφοροι «επιστήμονες» που ανάλογα με τον τομέα τους χρειάζονταν μία σφραγίδα «οικολογικότητας» ή «κοινωνικής ευαισθησίας» ή δεν ξέρω τι ως προκάλυμμα για τις ανίερες και συχνά παράνομες δραστηριότητές τους.

    Προτείνω: θεματικές επιτροπές μεικτές δηλ. με επιστήμονες αλλά και μη επιστήμονες που έχουν μία τριβή με τα θέματα. Και μία ισχυρή, κεντρική «επιτροπή τεκμηρίωσης», από ανθρώπους που έχουν τη δυνατότητα να κατανοούν επιστημονικά επιχειρήματα, ο ρόλος της οποίας θα είναι να εξετάζει τη συνοχή των θέσεων κάθε θεματικής επιτροπής, τη συμβατότητα μεταξύ των θεματικών επιτροπών, και τη συμβατότητα με τις θέσεις των τοπικών επιτροπών (π.χ., για ένα τοπικό οικολογικό θέμα, τις θέσεις της σχετιζόμενης νομαρχιακής επιτροπής). Η επιτροπή τεκμηρίωσης να ζητάει τη γνώμη και ειδικών εκτός κόμματος, ακόμα και εκτός αριστεράς. Τα συμπεράσματά της να μην είναι δεσμευτικά για την πολιτική ηγεσία του κόμματος, ώστε να μην έχει την πίεση να τα «μαγειρέψει», και αντιστρόφως να έχει την ανεξαρτησία που θα της επιτρέπει να περνάει από μικροσκόπιο και τις επίσημες θέσεις του κόμματος.

    Επίσης, μία επιτροπή ελέγχου της κομματικής λειτουργίας, που θα ελέγχει εάν υπάρχει διάλογος ανάμεσα στις διαφορετικές θεματικές και τοπικές επιτροπές, εάν τα ερωτήματα των μεν προς τις δε απαντώνται κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το σχημα που προτεινει ο Κ.Ανδρεου δεν μου αρεσει.
    Ειναι παραξενο.Η αγωνια για ενα ανοιχτο και διαφορετικο κομμα δεν πρεπει να μας οδηγει σε απιθανοτητες με απολυτοποιησεις των επιστημονων και των "συμβουλων".Εχω τη γνωμη οτι οι συντροφοι απο την ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗ πτερυγα του ΣΥΝ εχουν πολυτιμη πειρα για την οργανωση του νεου κομματος.Ουτε ηταν κακη η μορφη οργανωσης του ΣΥΝ.Κακη ηταν η πολιτικη του.
    Ας αφησουμε τους πειραματισμους λοιπον....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν νομίζω,Κωστή, ότι αυτή τη στιγμή μπορούμε να μορφοποιήσουμε και να προτείνουμε ή να σχεδιάσουμε χρησιμοποιώντας σχεδιαγράμματα, έστω και άν αφορούν την δημοκρατία στα έσω.

    Πιστεύω, ότι πράγματι υπάρχει εμπειρία και αυτά θα αυτοπροσδιορίζονται, συν τω χρόνω, και ανάλογα με τα νέα δεδομένα που προκύπτουν καθημερινά.

    Νομίζω, ότι αυτή τη στιγμή, προέχουν οι πρωτοβουλίες και η αντιμετώπιση των ερεθισμάτων από την κοινωνία.
    Αυτά βρίσκονται υπό διαμόρφωση και θα είναι άστοχο να τα "εγκλωβίσουμε", κατά μία έννοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. τα παραπάνω, με δεδομένο, ότι ο βασικός κορμός υπάρχει όπως και η μεγάλη, από χρόνια, εμπειρία του συντονισμού.
    Υπάρχει μαι πολύ χρήσιμη εμπειρία των μελών που δεν μπορούμε να την αγνοήσουμε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η μορφή οργάνωσης του ΣΥΝ είχε δικλείδες ασφαλείας για την ηγεσία αλλά όχι για τα μέλη - χρειάζεται πιο οριζόντια και αμεσοδημοκρατική λειτουργία.

    Οι τάσεις πχ κατά την γνώμη μου, δεν επιτρέπεται να έχουν ξεχωριστές λίστες - αυτό καταγράφει παρατάξεις και ευνοεί μηχανισμούς. Εάν η έκφρασή τους είναι ελεύθερη και εγγυημένη δεν χρειάζεται να παγιοποιούνται σαν αιώνιες παρατάξεις αλλά σαν μεταβλητά ρεύματα ιδεών.

    Αν τους δώσεις εκπροσώπους τους εμποδίζεις να μεταβάλλουν απόψεις αλλά τους παγώνεις στον χρόνο σαν μηχανισμούς διακριτούς από τους άλλους - αυτό είναι παράλογο: παίρνεις μια άποψη και την κάνεις δόγμα με σταθερούς οπαδούς και εκφραστές - αυτό εμποδίζει την ανασύνθεση και χωρίζει το κόμμα κάθετα.
    Δεν το χρειαζόμαστε αυτό!

    Αντίθετα χρειαζόμαστε ζωντανό διάλογο, απόψεις και ρεύματα αλλά όλα αυτά να καταλήγουν σε σύνθεση, όχι σε απομάκρυνση του ενός από τον άλλο με ομαδοποιήσεις - άλλωστε κάθε ένας και η γνώμη του. Αν αρχίσουμε να φτιάχνουμε ομάδες με δομή, η ατομική γνώμη αντί να συνεισφέρει στον διάλογο γίνεται αφορμή λειτουργίας μηχανισμών φραξιών - κι αυτό μόνο η απρόσκοπτη ροή του διαλόγου το αποτρέπει, όχι τα μέτρα προστασίας ή αυτοπροστασίας της κάθε ομάδας.

    Διαφάνεια και δημοκρατία λοιπόν και όχι λίστες και κόμματα μέσα στο κόμμα - εκτός αν γίνει ομοσπονδιακή η οργάνωση αλλά αυτό αφορά συμμαχίες στο μέλλον κι όχι το τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για τώρα αυτό που απαιτείται είναι εγγυήσεις για τα μέλη που θα έρθουν και δεν θέλουν να ξαναζήσουν αχτίφ, περιορισμό στην έκφραση, κλεισίματα από την "καθοδήγηση" και άλλες επεμβάσεις στην κομματική τους συνεισφορά.
    Θέλει προσοχή να μην ξεκινήσουμε στραβά - κάποια στοιχειώδη πρέπει από τώρα να εφαρμοστούν και κυρίως ο σεβασμός στον άνθρωπο που δίνει χρόνο και προσφέρει στην συλλογικότητα. Μην νοιώσει χρησιμοποιούμενος με οποιονδήποτε τρόπο.
    Γι αυτό ας δουλέψουμε συναινετικά σε πρώτη φάση και στην πορεία βλέπουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Γιώργος, είπε:
    " Θέλει προσοχή να μην ξεκινήσουμε στραβά - κάποια στοιχειώδη πρέπει από τώρα να εφαρμοστούν και κυρίως ο σεβασμός στον άνθρωπο που δίνει χρόνο και προσφέρει στην συλλογικότητα.

    Μην νοιώσει χρησιμοποιούμενος με οποιονδήποτε τρόπο."

    Σπίθας.
    Σωστό, είναι δυσκολο, βέβαια,Γιώργο, ..αλλά πρέπει να ξεπερασθεί

    Απεύχομαι το αντίθετο και δεν θα συμμετείχα σε παρόμοιες "αδυναμίες" που θα ανακυκλώνουν παλιές καταστάσεις.


    Αρκετά επώδυνα έχω υποστεί, που με ακολουθούν, ακόμη, στο όνομα της "μη δογματική" αριστεράς.

    Προτιμώ να σιωπήσω, αν συμβεί και αυτή τη φορά κατι τέτοιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: «Παιδί» του ευρώ και του ΔΝΤ
    Ευρωλάγνα, κυβερνητική και βαθιά συντηρητική. Αυτά είναι τα τρία βασικά στοιχεία της Δημοκρατικής Αριστεράς, του κόμματος που δημιούργησαν ο Φώτης Κουβέλης και άλλα στελέχη της δεξιάς «ανανεωτικής πτέρυγας», τα οποία αποχώρησαν από τον Συνασπισμό, κατηγορώντας τον ανοιχτά για αριστερισμό και συμμαχία με εξτρεμιστικά στοιχεία μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά ακριβώς τα στοιχεία προβάλλονται διαρκώς, με πανηγυρικούς τόνους και προκλητικά ευνοϊκό τρόπο, από την πλειοψηφία των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ.
    Πρόκειται για μια στάση απολύτως λογική, καθώς το αστικό πολιτικό σύστημα έχει σήμερα ανάγκη ακριβώς από μια τέτοια «Αριστερά της ευθύνης» – που θα το στηρίζει στις δύσκολες στιγμές, ενώ θα αποτελεί δεξαμενή υποδοχής δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και ταυτόχρονα ανάχωμα στην επικοινωνία τους με τα πιο ριζοσπαστικά τμήματα. Μια «Αριστερά» η οποία, όπως αναφέρεται στην ιδρυτική της διακήρυξη, θεωρεί «επιβεβλημένη τη μείωση του ελλείμματος και την αντιμετώπιση του χρέους», ενώ ξεκαθαρίζει ότι οι στόχοι της «μπορούν να υλοποιηθούν μόνο μέσα στην ΕΕ», η οποία συνιστά «στρατηγική επιλογή για τη χώρα, τους εργαζόμενους, τη δημοκρατία και τον πολιτισμό».
    Σύμφωνα δε με τον ίδιο τον Κουβέλη, «η Αριστερά δεν κάνει καμία παραχώρηση, ούτε στον αριστερότροπο λαϊκισμό ούτε στο μυωπικό αριστερισμό, δεν θεωρεί άκριτα ως δίκαιο αίτημα την υπεράσπιση κάθε κεκτημένου και δεν χαϊδεύει συντεχνίες στο όνομα των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων». Πραγματικά, με τέτοιες διαβεβαιώσεις, το νέο κόμμα του Κουβέλη –ο οποίος έσπευσε να προαναγγείλει αυτόνομη κάθοδο στις επόμενες εκλογές– θα μπορούσε να αποτελέσει τον ιδανικό κυβερνητικό εταίρο για το ΠΑΣΟΚ ή έναν ευρύτερο συνασπισμό, που θα περιλάμβανε ενδεχομένως και τον υπό εκκόλαψη πολιτικό σχηματισμό της Ντόρας Μπακογιάννη. Γι’ αυτό, άλλωστε, το σύστημα επέσπευσε τη δημιουργία της Δημοκρατικής Αριστεράς και θα την ενισχύσει με κάθε τρόπο, έστω κι αν γι’ αυτό χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει παλιά και φθαρμένα υλικά, ενώ η εκκωφαντική απουσία της νεολαίας μαρτυρά, αν μη τι άλλο, ότι τα δήθεν νεωτεριστικά στοιχεία και ο δυναμισμός που επικαλείται η ηγεσία του δεν είναι παρά αποκυήματα φαντασίας.
    «Δεν ξέρουμε ακόμη το ακριβές ιδεολογικό στίγμα του ούτε το βαθμό επιρροής του. Αυτό που ξέρουμε όμως, μέχρι στιγμής, είναι αξιοπρόσεκτο και ενδεχομένως χρήσιμο σε ενδεχόμενες πολιτικές τρικυμίες», έγραφαν χωρίς περιστροφές τα Νέα, στο κεντρικό άρθρο του φύλλου της Δευτέρας, που περιείχε και δισέλιδο αφιέρωμα στο νέο κόμμα. «Είναι θετική η δημιουργία ενός νέου πολιτικού σχηματισμού που θα μπορέσει να εκφράσει το μοντέρνο, υγιές και φιλοευρωπαϊκό κομμάτι της Αριστεράς. Η χώρα έχει ανάγκη μιας υπεύθυνης αριστερής αντιπολίτευσης, σαν κι αυτή που γνώρισε παλαιότερα», έγραφε την επομένη η Καθημερινή, στο δικό της πρωτοσέλιδο κεντρικό σχόλιο.
    Την ίδια στιγμή, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα δίνουν απεριόριστο χρόνο στα στελέχη και τις απόψεις του νέου κόμματος – σε βαθμό που στην πιάτσα να κυκλοφορεί πλέον, μεταξύ σοβαρού και αστείου, ότι καθημερινά αναμένεται ένα διάγγελμα Κουβέλη προς τον ελληνικό λαό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Έρημη αριστερά που κατάντησες μα λιβανίζεις το ΔΝΤ των τραπεζών και την κυβέρνηση του Τσολάκογλου ενάντια σε δικαιώματα του λαού που κατακτήθηκαν πριν 100 χρόνια!! Κι όλα αυτά για ναυπάρχεις πολιτικά (να είσαι σε κυβέρνηση, δήμους κλπ) δηλαδοί τα μέλη σου να έχουν καρέκλες. Τι θλίψη προκαλεί αυτή η κατάντια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Διαβάζω καλά; "Η Δημοκρατική Αριστερά, δεν έχει στόχο την κατάληψη της εξουσίας, αλλά την διαχείριση της εξουσίας σε κοινοβουλευτική δημοκρατία". Και σκέφτηκε κανείς ότι ακόμα και η ταλαίπωρη η διαχείριση είναι προς ώφελος των εργαζομένων ή του κεφαλαίου. Αυτό όμως δεν φαίνεται να απασχολεί τον γράφοντα. Τι καλά φτιάξαμε ένα καινούριο κόμμα! Γιατί δεν πάτε στο ΠΑΣΟΚ;
    Σε τι διαφέρετε; Θα μου πεις καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά τελευταίος στην πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σε αυτά τα παραπάνω φιλόδοξα σχέδια οι εργαζόμενοι που μπαίνουν; Έτσι ρωτώ από περιέργεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ο Λένιν σας μάρανε. Έτσι και αυτός ήταν με το ΔΝΤ, με τους τραπεζίτες και το μεγάλο κεφάλαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ρε Γιώργο κόψε επιτέλους τους ανώνυμους αυνανιστές. Ας πάνε στα Συριζίτικα μπλογκ να κάνουν την επανασταση τους. Ελεος πλέον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αναμενόμενα τα σχόλια. Ακόμη και του ανώνυμου.
    Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό με τις παρατηρήσεις όλων σας.
    Δεν είμαι ειδικός στα οργανωτικά. Περισσότερο ήθελα να τα συζητήσουμε από μια άλλη σκοπιά.
    Το αναφέρω και στην αρχή.
    Πιστεύω ότι ένα κόμμα που έχει σκοπό να καταλάβει την εξουσία, οργανώνεται ώστε να είναι πρώτα στρατός και μετά , παρεπιπτόντος, οτιδήποτε άλλο.
    Ενα ζωντανό δημοκρατικό κόμμα, δεν πρέπει να υποκρίνεται, ούτε στο οργανωτικό του.
    Θα πρέπει να έχει, διάφορους κύκλους λειτουργίας.
    Τον επαγγελματικό κύκλο
    Τον κύκλο των ερασιτεχνών μελών
    Τον κύκλο των φίλων.

    Σε άλλους ρυθμούς και με άλλον τρόπο θα λειτουργεί ο επαγγελματικός κύκλος, σε άλλον ο κύκλος των μελών και σε άλλον ο κύκλος των φίλων.
    Ομως θα πρέπει να λειτουργούν όλοι αυτοί οι κύκλοι, με ουσία. Χωρίς να γίνεται η λειτουργία τους κάτι βαρετό, για τους επαγγελματίες και προσχηματικό. Να είναι σαφές ότι κάνουν μια δουλειά και κρίνονται από τα αποτελέσματα. Δεν είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι του κρατικού τομέα , που λέγεται κόμμα.
    Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θέλω ενιαίας λογικής οργάνωση, της οποίας στο τέλος λειτουργεί μόνο η ηγεσία και οι υπόλοιποι, απλώς χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα, ως πρώτη ύλη οργάνωσης μηχανισμών.
    Φαντάζομαι ότι και ο Φ.Κουβέλης, όταν καλεί όλους τους δημοκράτες να οργανώσουν με πρωτοβουλία τους την Δημοκρατική Αριστερά, εννοεί, ακριβώς ότι δεν θα τους βάλει όρους για το πως θα το κάνουν και εν πάσει περιπτώσει, αυτό προσπάθησα να κάνω.
    Δεν υποτίμησα, την εμπειρία της Ανανεωτικής Πτέρυγας και την τεχνογνωσία της. Πιστεύω όμως ότι δεν φτάνει για το νέο κόμμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και επειδή δεν μ'αρέσει να κρύβω λόγια, παλιότερα τον κύκλο των φίλων, τον φανταζόμουν σαν χαλαρές οργανώσεις της Κεντροαριστερής Παράταξης, όπου θα μπορούσαν να συμμετέχουν μέλη από διαφορετικά κόμματα ή ανένταχτοι εκ πεποιθήσεως, που εντάσσουν τον εαυτό τους στην Κεντροαριστερή ή Δημοκρατική Παράταξη.
    Ισως να το ξαναδούμε στο μέλλον. Δεν βλέπω να το συζητάει κανείς άλλος εκτός από μένα αυτό το ενδεχόμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Γιώργο
    ο μόνος τρόπος για να μην γίνουν οι οργανώσεις βάσης, άχαρα σώματα, είναι να μην είναι δεσμευμένες από τυπικό οργανωτικό και να μην τις ιδρύσει και ιδρύει η ηγεσία.
    Πρέπει να φτιαχτούν από τα ίδια τα μέλη τους, με δικά τους καταστατικά ή κανόνες λειτουργίας και να επιλέξουν τον τρόπο εκπροσώπησης και συμμετοχής τους στην Δημοκρατική Αριστερά.
    Η δύναμή τους να είναι η αυτοοργάνωσή τους και να συμμετέχουν σε μια ιδιότυπη ομοσπονδία αμεσοδημοκρατικών κομματικών οργανώσεων .
    Να είναι περισσότερο σύμμαχοι της ηγεσίας της ηγεσίας της Δημοκρατικής Αριστεράς και λιγότερο , βραχίονας της στις τοπικές κοινωνίες και στις θεματικές οργανώσεις και πρώτα και κύρια στις οργανώσεις των εργαζομένων.
    Η Δημοκρατική Αριστερά να μην είναι ένα άλλο ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μάκη μου τα αφήνω για παραδειγματισμό: οι άνθρωποι αυτοί είναι δίπλα μας κι όμως δεν είναι σε θέση να συζητήσουν. Βγάζουν μόνο ανώνυμες κραυγές. Δεν ξέρουν πως να το κάνουν. Κι αυτό είναι μια μεγάλη ζημιά που έχει κάνει ο δογματισμός της αριστεράς σε πολύ κόσμο, ειδικά στην Ελλάδα.
    Η χώρα μας έχει γίνει ο αδύναμος κρίκος στην σκέψη, ο αδύναμος κρίκος στον δημοκρατικό διάλογο!
    Μόνο δειλές, ανώνυμες φωνές (πετάμε μια μολότωφ και τρέχουμε να κρυφτούμε... ανώνυμε δεν σε κυνηγά κανείς - μπορεί να έχεις συνηθίσει έτσι αλλά εδώ δεν κυνηγάμε απόψεις (μόνο την αλητεία και την κατάχρηση του χώρου).
    Ξανά λοιπόν: μη φοβάσαι όσο τραυματικές εμπειρίες κι αν έχεις - πάρε ένα ονοματάκι αν δεν θες το δικό σου και μπες στον διάλογο σαν άνθρωπος. Αλλιώς ..άει χάσουουου...
    (κατά Λαζόπουλο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Κωστή, έχεις δίκιο ως αρχή. Άλλωστε αυτός είναι ο λόγος που θα φεύγαμε ούτως ή άλλως από τον ΣΥΝ, ότι κι αν έκανε η πτέρυγα. Το μέλος εκεί ήταν ένα τίποτα - το θυμόντουσαν προεκλογικά μόνο. Ποτέ άποψη των μελών δεν έφτασε στην ηγεσία - η γραμμή μόνο κατέβαινε όπως στο ΚΚΕ. Δεν θέλουμε να ξαναζήσουμε τίποτα που να θυμίζει δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Θέλουμε να είμαστε σύντροφοι από την κορυφή έως τον τελευταίο εθελοντή. Θέλουμε συντονιστές όχι καθοδηγητές. Θέλουμε συζήτηση όχι επιβολή της γραμμής. Θέλουμε αξιοπρέπεια όχι προσβολές και απαξίωση.

    Αν όλα αυτά συνοψίζονται σε μια λέξη, θέλουμε συμμετοχική δημοκρατία μέσα στο κόμμα και μέσα στην κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αυτή η Κόκκινη Πιπεριά λατρεύει την δημοκρατία και την αντίθετη άποψη μέσα από την οποία θα βγει η σύνθεση της θέσης. Η συγκατάβαση με την οποία οι άλλοι υποδέχονται την θέση της αυτή υπογραμμίζει την ποιότητα της δημοκρατίας στο νέο κόμμα. Να λέτε τη γνώμη σας αρκεί να συμφωνεί με την δική μου. Γειά σου Κόκκινη Πιπεριά βαθειά δημοκράτισα. Α επι τη ευκαιρία και ο Μπερλουσκόνι θέλει να ψηφίσει νόμο για την απαγόρευση των ανωνύμων στα μπλογκς. Κοινός αγώνας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Ρε συ ανώνυμε, ηρέμησε.
    Αφού είναι φανερό, ότι δεν είναι για τα κιλά σου αυτή η συζήτηση, γιατί πετάγεσαι σαν την Λουκά της Αριστεράς;
    Αυτά που λές , μην ανησυχείς τα ξέρουμε πολύ καλύτερα απ'ότι νομίζεις.
    Μην είσαι επιθετικός.
    Οταν γράφω, για παράδειγμα, ότι η Δημοκρατική Αριστερά δεν σκοπεύει να καταλάβει την εξουσία, δεν "προδίδω" τίποτε άλλο, από την "υποκρισία" σου και της "κομμουνιστοαναφορικής αριστεράς" γενικότερα, που ενώ το ξέρουν, ότι είναι πιθανότερο να τους φωνάξουν να αναλάβουν την εξουσία από το να κάνουν κατάληψη εξουσίας, εντούτοις υστεριάζουν υπέρ της πίστης στις λενινιστικές γραφές.
    Ηρέμησε, έχω φάει την πίστη στην ορθοδοξία με το κουτάλι, αλλά όπως έχω εξηγήσει με κείμενά μου, έχουν αλλάξει οι όροι που έκαναν πιθανή την κομμουνιστική επανάσταση.
    Αντί λοιπόν, να κραυγάζεις, επιχείρησε να ανατρέψεις την ανάλυσή μου και τότε ξανααλάζω εγώ γνώμη.
    Μέχρι τότε όμως, μην αυθαδιάζεις. Γίνεσαι γελοίος ακόμη και μέσα στην ανωνυμία σου.
    Δεν είμαστε από άγνοια ή προδοσία με την Δημοκρατική Αριστερά, αλλά από βαθιά γνώση. Μην υποτιμάς ότι δεν καταλαβαίνεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Η ανωνυμία για μένα τουλάχιστον δεν είναι αποδεκτή.
    Ηθικά.
    Όχι με νόμο.

    Γι αυτό υπάρχουν τα ψευδώνυμα για να υπάρχει μια ταύτιση με κάποια περσόνα αν όχι με πρόσωπο - όλοι οι ανώνυμοι δεν είναι το ίδιο πράγμα άλλωστε.

    Γνώμη μου είναι ότι στην δημόσια συζήτηση ο καθένας, έστω και με ψευδώνυμο αν φοβάται, πρέπει να αναλαμβάνει την ευθύνη του γι αυτά που λέει σήμερα, αύριο, μεθαύριο, εδώ ,σε άλλα μπλογκ κλπ

    Η ανωνυμία είναι προσβολή στους επώνυμους συζητητές. Γνώμη μου, αρέσει δεν αρέσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Καλώς το θέτεις το θέμα, Kosti..
    Στο μέσον είναι το σωστό.
    Ούτε η εμπειρία, είναι αρκετή και αδιαπραγμαάτευτη, βέβαια.

    Μόνο, που, να, δεν προλαβαίνουμε να προτείνουμε και πολλά.
    Τα παίρνει η ταχύτητα των εξελίξεων και τα παρασέρνει, αλλού.

    Δεν ξέρω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Σπίθα
    δεν ξέρω.
    Φοβάμαι, ότι αν δεν το συζητήσουμε, στο τέλος το τέρας του "κόμματος Νέου Τύπου" θα πιάσει όλα τα πόστα.

    Μήπως να κάναμε και αυτό που έχουμε και να οργανώσουμε παράλληλα, πιλοτικά και νέου τύπου οργάνωση.

    Υπάρχει λόγος να κλειστούμε σ'αυτά που ξέρουμε και να μη δοκιμάσουμε και το διαφορετικό;
    Αναρωτιέμαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Στο συνέδριο θα κλείσουν τέτοια ζητήματα.
    Μέχρι τότε έχουμε χρόνο και μπορούμε πιλοτικά να δοκιμάσουμε κάθε καινοτόμα ιδέα στις τοπικές ή θεματικές επιτροπές της Δημοκρατικής Αριστεράς.
    Κι ότι καλύτερο προκύψει αυτό θα εφαρμόσουμε.
    Για την ώρα δεν κλείνουμε πόρτες, ανοίγουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Δεν ξέρω, όντως, Κosti.
    Την ευθύνη την έχουν αυτοί που δικαίως αυτήν την στιγμή πρέπει να αποφασίσουν και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς.

    Ας αξιολογήσουν, ποιούς θα ρωτήσουν για διάφορα ζητήματα, αν προτάξουν, άλλα, τότε δεν θα είμαι συνυπέυθυνος, σε καμμία περίπτωση.

    Επί της αξιολόγησης σεν είμαι ο ειδικός.
    Άρα δεν ανακτεύομαι, εκτός και να ζητηθεί η γνώμη μου..

    Αλλά μες το χαμό, τώρα και στα τόσα προβλήματα, δεν μου πέφτει λόγος.
    Αν μου έπεφτε, θα το είχα αντιληφθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Βρίσκω πολύ προεδροκεντρικό το μοντέλο που προτείνει ο Κωστής και διαφωνώ.Χρειάζονται επιτροπές επιστημόνων και σύμβουλοι αλλά αυτοί συνήθως "καίνε" τους αρχηγούς..
    Χρειάζεται περισσότερη δημοκρατία κι όχι "διαχειριστικά σώματα".Επίσης πρέπει οι συμμετέχοντες να αποφασίσουν σχετικά με το οργανωτικό κι όχι κάποιοι "ειδήμονες".
    Αυτό που προτείνεται στο άρθρο είναι αστικής αντίληψης οργανωτικό σχήμα.Και κάθε τέτοιου είδους μη συμμετοχικό σχήμα ενοχλεί τα μέλη και τα κάνει αντιπαραγωγικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Δεν συμφωνώ.
    Τα πλέον αντιδημοκρατικά και απολύτως προεδροκεντρικά κόμματα, είναι τα κόμματα Λενινιστικού τύπου.
    Αλέκα
    Νταβανέλος
    Ρούντι
    Μπανιάς

    Αυτά τα αστικής αντίληψης, δεν είναι σοβαρά.
    Ενα κόμμα ή είναι δημοκρατικό και κατά συνέπεια εκλέγει πρόεδρο και τον αλλάζει ή είναι τάχα μου νέου τύπου και φτιάχνει έναν μηχανισμό που εξασφαλίζει την προεδρία στα μουλωχτά για πάντα.

    Δεν πιστεύω στις σεμνοτυφίες και την υποκρισία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU