Στο τέλος Ιουλίου η τρόικα θα είναι πάλι εδώ για να αξιολογήσει την πορεία όλου του πρώτου φετινού εξαμήνου και να συντάξει την πρώτη έκθεσή της. Εφόσον η έκθεση θα είναι, όπως ελπίζεται, θετική, θα αποδεσμευθεί η δεύτερη δόση του δανείου από το «μηχανισμό», που είναι αναγκαία για να εξοφληθούν τα επόμενα χρεολύσια του φθινοπώρου. Και αν έτσι συνεχίζουμε από εξάμηνο σε εξάμηνο, θα φτάσουμε στο καλοκαίρι του 2012 έχοντας απορροφήσει τα 110 δις ευρώ του «μηχανισμού» για να εξοφλούμε στο ακέραιο τους πιστωτές μας και για να καλύπτουμε το, δραστικά μειούμενο χάρη στις αιματηρές μας οικονομίες εν τω μεταξύ, νέο έλλειμμά μας. Αλλά τότε θα χρειαστούμε και πάλι να δανειστούμε από τις αγορές. Το κρίσιμο ερώτημα είναι: θα μπορέσουμε;
Η απάντηση θα εξαρτηθεί από την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας όπως και από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, κατά πόσον θα δυναμώνει η ενοποίηση, που δεν μπορούμε να προβλέψουμε και ελάχιστα επηρεάζουμε. Σε μεγάλο βαθμό θα εξαρτηθεί ωστόσο από το τι θα έχουμε κάνει εμείς εν τω μεταξύ στη χώρα μας, πέρα από το να προσπαθούμε είτε να εφαρμόζουμε είτε να αλλάζουμε προβλέψεις του μνημονίου. Κατά πόσον θα καταφέρουμε να στηρίξουμε παραγωγικές πρωτοβουλίες που να δώσουν ώθηση στην ανάπτυξη της οικονομίας, και συνάμα αλληλέγγυες δράσεις υπέρ των ασθενέστερων και την καταπολέμηση της διαφθοράς, της κατάχρησης δημοσίων πόρων, της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής που διαρκώς συναντάμε γύρω μας. (...)
Αλλά αυτά, που προϋποθέτουν μεγάλη συλλογική προσπάθεια - και η ελπίδα είναι ότι έχουμε κάποιους μήνες μπροστά μας να την αναπτύξουμε - δεν τα περιλαμβάνουν στα σενάριά τους οικονομικοί αναλυτές και τεχνοκράτες. (της Ελίζας Παπαδάκη, από το άρθρο της Πέρα από το Μνημόνιο υπάρχει και η κοινωνία)
Σχόλιο: ούτε κάποιοι εξυπνάκηδες...
Σε σημαντικό βαθμό συμφωνώ με αυτά που αναφέρεις. Επειδή όμως το καλοκαίρι του 2012 δεν είναι πολύ μακρυά και συνεπώς ότι είναι να γίνει πρέπει να ξεκινήσει σχεδόν άμεσα, εκτιμώ πως πρέπει να απαντηθεί ένα ερώτημα και ένα υποερώτημα. Όλα αυτά θα γίνουν έχοντας την παρούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ; Αν ναι, υπάρχει η εκτίμηση ότι θέλει και μπορεί; Αν όχι, δεν θα πρέπει να διατυπωθεί αίτημα άμεσης αλλαγής της κυβέρνησης με εκλογές; Όπως έγραψες, ο χρόνος πιέζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι marlow να μπορούσε να αλλάξει η πολιτική διακυβέρνηση τώρα...Αλλά δεν είναι όλα στο χέρι μας. Γι αυτό πρέπει να δημιουργήσουμε συναινέσεις που να διαπερνούν οριζόντια την κοινωνία μας γύρω από "αναπτυξιακές" πολιτικές που θα επιβληθούν εν μέρει στην όποια συγκυριακή διακυβέρνηση για να βγούμε μια ώρα αρχύτερα από την επιτήρηση: πχ αξιοποίηση του ΕΣΠΑ για ΑΠΕ (δες συνέντευξη Ρίφκιν στο ΒΗΜΑ που λέει ότι για τις ΑΠΕ είμαστε ότι η Σαουδική Αραβία για το πετρέλαιο. Για να γίνουν αυτά πρέπει άμεσα αυτό το κράτος να ευνοήσει την "ανάπτυξη" και όχι να την πνίγει στην γραφειοκρατία και την μίζα. Και βάζω την ανάπτυξη σε εισαγωγικά γιατί το ζήτημα είναι "ποια ανάπτυξη", αλλά αυτό το τόσο κυρίαρχο θέμα χάνεται στην ανυπαρξία θέσεων από την αριστερά που ενώ σωστά δεν θέλει αυτό το μνημόνιο δεν περιγράφει και το άλλο σκέλος της προωθητικής πολιτικής πράσινης ανάπτυξης ή και πολιτικών "υποανάπτυξης". Δηλαδή θα γεράσουμε λέγοντας όχι σε κάποια μέτρα που έστω προσωρινά θα περάσουν; Στο μεταξύ τι κάνουμε; Ποιος θα ασχοληθεί με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις; Πως θα φτάσουμε σε περιορισμό των ελλειμμάτων χωρίς θεσμική μεταρρύθμιση σε αριστερή κατεύθυνση; Αν ήταν εξουσία η αριστερά τι θα έλεγε; Δεν θα εξήγγειλε πολιτικές - απλά δεν θα έπαιρνε δάνειο από το ΔΝΤ; Και μετά;
ΑπάντησηΔιαγραφή