Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2010

Η απόλυση


από το ιστολόγιο koblopoulos

(Απλοϊκοί ρομαντικοί στοχασμοί καθημερινής τρέλας- στη Βάσω...)

Η μάνα μου δούλευε για πολλά χρόνια ως επιμελήτρια στις εκδόσεις "Ελληνικά Γράμματα" του οργανισμού Λαμπράκη. Έφυγε από την εταιρεία πριν τρία χρόνια. Κράτησε όμως επαφές με τους φίλους που έκανε εκεί, ειδικά με τις κοπέλες που δούλευαν στο ίδιο γραφείο. Η εταιρεία πριν δύο περίπου εβδομάδες έκλεισε- ο πρώτος εκδοτικός οίκος που ακούω να κλείνει.
Όλοι οι εργαζόμενοι, περίπου εκατό άνθρωποι, απολύθηκαν. Οι ηλικίες τους κυμαίνονται από τα 19 μέχρι τα 55- με την κατανομή δυστυχώς να είναι ασύμμετρη προς τα δεξιά...Η μάνα μου είναι σε καθημερινή επαφή με τος ανθρώπους αυτούς: άνθρωποι σε διάφορα πόστα, διάφορες ηλικίες, διαφόρων προσόντων, κόσμοι διαφορετικοί μεταξύ τους, χτυπημένοι από την ίδια κατραπακιά...
Μερικοί έρχονται σπίτι, τους ακούω να μιλάνε, να φωνάζουν, να χειρονομούν, να κοιτάζουν. Ναι, να κοιτάζουν. Γιατί αυτό το βλέμμα αγαπητέ αναγνώστη δεν το αντικρύζεις μόνο- αλλά και το ακούς να ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι σου...

Πίσω από τις στατιστικές υπάρχουν άνθρωποι, πίσω από τα νούμερα ζωές, πίσω από τις εκθέσεις όνειρα και επιθυμίες. Η απόλυση είναι μια βάρβαρη πράξη. Η ηθική μου περνάει άσχημα. Η σύγκρουση είναι προφανής. Είμαι βαθιά ανθρωπιστής, αγαπητοί. Ο πόνος των ανθρώπων είναι το μεγαλύτερο κακό για μένα- και οι άνθρωποι αυτοί πονάνε.
Νιώθουν άχρηστοι. Δεν βλέπουν μέλλον στη ζωή τους. Δεν προβάλλουν την εικόνα τους στο μέλλον- υπάρχει μεγαλύτερος πόνος από αυτόν;! Δεν ξέρουν τι να κάνουν, είναι σε απόγνωση. Μίας κοπέλας ο άντρας είναι οικοδόμος και έχει να δουλέψει δύο μήνες. Τώρα απολύθηκε και αυτή και έχουν δύο δάνεια. Μία άλλη επιστρέφει στο πατρικό της στην ηλικία των 37! Τι να πεις σε αυτούς τους ανθρώπους;! Τι να πω σε αυτούς τους ανθρώπους;!

Από την άλλη, είμαι φιλελεύθερος. Βαθιά και ειλικρινά. Δεν μπορώ να είμαι υπέρ ενός νόμου που απαγορεύει τις απολύσεις. Θεωρώ δικαίωμα του κάθε αφεντικού να κλέινει και ανοίγει όποτε του καπνίσει την επιχείρησή του (υπό συγκεκριμένους όρους πάντα, όπως την απόλυτη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας). Αλλά τώρα; Τώρα είμαι σε απελπιστικά δύσκολη θέση! Η ηθική μου καταβαραθρώνει τις πολιτικοοικονομικές μου απόψεις!
Δεν ξέρω τι να πω.
Δεν θεωρώ τις απολύσεις καταχρηστικές- αλλά οι ζωές των ανθρώπων; Τα όνειρα τους, οι φιλοδοξίες τους, το μέλλον τους; Οι (οικονομικές, πολιτικές, φιλοσοφικές) θεωρίες υπάρχουν για να κάνουν τις ζωές μας καλύτερες. Λογομαχούμε για τις πολιτικές και οικονομικές μας θέσεις, ορμώμενοι από το ότι πιστεύουμε ότι αν εφαρμοστούν, θα καλυτερέψουν τις ζωές των ανθρώπων, θα τους κάνουν να ζουν πιο ευτυχισμένοι. Αυτή είναι η βάση όλων των θέσεων, των απόψεων, των επιστημών.

Άραγε υπάρχει λύση; Δυστυχώς, η θεωρία και η εμπειρία επιβεβαιώνουν πως οι κοινωνίες χωρίς απολύσεις, είναι κοινωνίες δυστυχίας. Η απαγόρευση των απολύσεων, σχεδόν πάντα συνδυαζόταν και με απαγόρευση και άλλων ελευθερίων. Ο Χάγιεκ στο "Road to Serfdom" θεμελιώνει το γιατί όταν το κράτος ελέγχει την τσέπη σου, αναπόδραστα θα ελέγξει και το μυαλό σου. Και μάλιστα με τον πιο ανορθολογικό και αναποτελεσματικό τρόπο. Ο Πόππερ στην "Ανοικτή Κοινωνία" δείχνει την κατάντια των ιστορικιστικών προφητείων που υπόσχονται διαφόρων ειδών παραδείσους με λυμένα όλα τα προβλήματα.
Η ιστορία μας δείχνει τη Ρωσία του Στάλιν, την Κούβα του Φιντέλ, την Κίνα του Μάο- μια αλυσίδα που φαίνεται να καταλήγει στη Βενεζουέλα του Τσάβες...Απλοϊκά επιχειρήματα για κάποιους, αρκετά όμως για μένα...

Αλλά το πρόβλημα είναι εκεί: με τις ζωές των ανθρώπων τι γίνεται;! Απορρίπτουμε τα παραπάνω γιατί φέρνουν τη δυστυχία- αλλά βάζουμε μια άλλη δυστυχία στη θέση τους; Κατά μία έννοια, ναι.
Δεν υπάρχει τέλειο σύστημα, πλήρης λύση. Κάθε πράγμα έχει τα καλά του και τα κακά του και μόνο η προσωπική ηθική του καθενός μας του επιτρέπει να διαλέξει. Η θυσία της ελευθερίας για μένα είναι ανεπίτρεπτη- θυσιάζω υλική ευμάρεια για να απολαμβάνω έναν αυξημένο αριθμό ελευθεριών. Εδώ όμως υπάρχει ένα θεμελιώδες ζήτημα...

Δεν έχω απολυθεί ποτέ, γιατί δεν έχω δουλέψει ποτέ. Και όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει! Κάτι ήξερε και ο Μαρξ που έλεγε ότι αν δεν μπεις στην παραγωγή, να πουλήσεις την εργατική σου δύναμη, καλύτερα να το βουλώνεις(βέβαια ούτε και αυτός δούλευε, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο...)! Ίσως είναι καλύτερα να το βουλώσω. Ωραίες είναι οι θεωρίες, οι φιλελεύθερισμοί και οι λοιπές μαγκιές περί ευθύνης κλπ, αλλά εκεί έξω είναι ο πραγματικός κόσμος και μάλλον είναι καλύτερα να κρίνεις με βάση αυτόν. Αντικρίζοντας την απόγνωση του ανέργου μένω άφωνος. Η θεωρία μου περί ελευθερίας δεν έχει να του πει τίποτα. Το δίλλημα που για μένα είναι καθοριστικό, γι' αυτόν είναι ανύπαρκτο. Τα επιχειρήματά μου είναι γι' αυτόν κούφια λόγια. Και πώς να μην είναι, άλλωστε...;

Αλλά πιστέψτε με, δεν προσπαθώ να αντιμετωπίσω αυτό το ζήτημα με
θεωρία: οι απόψεις μου είναι αυτές που είναι και κάτι τέτοιο, όσο δυνατό κι αν είναι, δεν θα με κάνει να τις αλλάξω. Ίσως ακούγεται ηλίθιο, αλλά οι δομικές μου θέσεις, ο ηθικός πυρήνας της κοσμοθεωρίας μου δεν άλλαξε με κάτι τέτοιο- με άλλα λόγια, η θεωρία είναι ίδια.
Αυτό το ζήτημα αγαπητοί είναι ένα πραγματικό ζήτημα. Και ως εκ τούτου, μπορεί να αντιμετωπιστεί μονάχα με πράξη.
Στο μόνο πράγμα που μπορεί η- αριστεροφιλελεύθερη- θεωρία μου να με βοηθήσει σε αυτό τον ηθικό προβληματισμό είναι στο να προτείνει πράξεις!

Κατ' αρχάς, ο εργαζόμενος πρέπει να διεκδικεί όσο πιο πολύ μπορεί(δηλαδή όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες) τα εργατικά του δικαιώματα. Η αποζημίωση είναι ένα από αυτά και δεν πρέπει να χαριστεί! Αν χρειαστεί πρέπει να παρέμβει η δικαιοσύνη και να εξασφαλίσει τις αποζημιώσεις των απολυμένων. Έχουν δουλέψει γι' αυτές και είναι αναφαίρετο δικαίωμα τους να τις πάρουν!
Το πρώτο πράγμα στο οποίο πρέπει να βοηθάμε (θεωρητικά, πρακτικά, θεσμικά) τους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους είναι να διεκδικούν όσο πιο πολύ αντέχουν αυτά που τους αξίζουν.

Αλλά το πιο βασικό που μπορούμε να πούμε στους απολυμένους είναι ότι το παιχνίδι δε χάθηκε! Το ξέρω- ακόμα κι αν δεν το έχω νιώσει προσωπικά, η οικογένειά μου έχει ταλαιπωρηθεί- πως η απόλυση είναι ένα από τα πιο ισχυρά σοκ που περνάνε οι σημερινοί άνθρωποι.
Αλλά αν κάτι πρέπει να φωνάξουμε είναι πως η ζωή δε χάθηκε εδώ! Παραείναι πλούσια και πολυποίκιλη για να σταματάει με την απόλυση!
Το αρχικό ταρακούνημα, το αρχικό σοκ, η απόγνωση, το βάρβαρο συναίσθημα της απραξίας δεν μπορεί και δεν πρέπει να διαρκέσει για πολύ!
Η επανάσταση αγαπητοί είναι μια πράξη βαθιά προσωπική και σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αυτό φαίνεται περίτρανα: αποτελεί προσωπική επανάσταση του καθενός να ξεπεράσει το σοκ της απόλυσης και να κυνηγήσει και πάλι τη δουλειά!

Ναι, ξέρω θα με κατηγορήσετε για κούφια λόγια. Για ρομαντικές ασυναρτησίες ενός άβγαλτου και άμαθου ηλιθίου. Αλλά δεν βλέπω κάτι άλλο φίλοι...Η επανάσταση εδώ είναι μονόδρομος.
Η κρίση είναι κρίση, αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας! Δεν είναι όλη μας η ζωή η τσέπη μας και η δουλειά μας!
Αν πρέπει να φωνάξουμε κουράγιο στους απολυμένους, στα θύματα μιας κατάστασης για την οποία όλοι είμαστε- σε διαφορετικό βέβαια βαθμό- συνυπεύθυνοι, είναι για να τους βοηθήσουμε να δουν μπροστά!
Με ταλαιπωρία στην αρχή, αντιμετωπίζοντας προβλήματα που ο καθένας είχε ξεχάσει για πολύ καιρό, η αρχική απόγνωση και τρέλα πρέπει να γίνουν τα θεμέλια για ένα καινούργιο ξεκίνημα!
Το κάθε εμπόδιο είναι ταυτόχρονα και στήριγμα: έτσι και το εμπόδιο της ανεργίας. Πρέπει να παλέψουμε για να το κάνουμε στήριγμα για το μέλλον!

Θα κλείσω με την ίδια επίκληση: ίσως τα λόγια μου να σας ακούγονται αστεία, μα σας παρακαλώ να τα πάρετε στα σοβαρά! Ακούγεται ίσως αστείο να προσπαθείς να πείσεις το χρεωμένο άνεργο να δει με αισιοδοξία το μέλλον, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση. Στο κοινωνικό μείγμα που καθημερινά φτιάνουμε όλοι μαζί, η ανεργία δυστυχώς θα υπάρχει πάντα.
Καθήκον όλων μας- κράτους, πολιτών, συνανθρώπων- είναι να την κάνουμε να κοστίζει όσο το δυνατόν λιγότερο σε αυτούς που την υφίστανται.
Οικονομικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά. Αυτή είναι η πράξη, κατά την άποψη μου, η μόνη πραγματικά ηθική πράξη απέναντι σε έναν άνεργο.


21 σχόλια:

  1. " Κατ' αρχάς, ο εργαζόμενος πρέπει να διεκδικεί όσο πιο πολύ μπορεί(δηλαδή όσο του επιτρέπουν οι συνθήκες) τα εργατικά του δικαιώματα."

    Οι συνθήκες δεν του επιτρέπουν καθόλου, να διεκδικεί τα καθημερινά εργατικά του δικαιώματα.

    ..αλλά αυτό είναι το βασικό επίδικο.

    Εκεί υστερούμε και εκεί αναπτύσσονται οι πελατειακές σχέσεις που δημιουργούν παράκεντρα εξουσίας και διαφθοράς.

    Σ'αυτό ευθύνονται, πολλοί πέραν των κακών εργοδοτών.

    Πέραν της συμπαράστασης με όλους τους τρόπους, προς εκείνους που έχασαν το δικαίωμα στην εργασία - χωρίς να έχουν οι ίδιοι καμία ευθύνη-

    βασικό μας χρέος, να μην σιωπούμε.
    Η καθημερινή αυθαιρεσία των εργοδοτών πρέπει να χτυπηθεί στην βάση τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όχι, ο εργαζόμενος που διεκδικεί είναι αριστεριστής και λαϊκιστής. Ο καλός εργαζόμενος κάθεται να απολυθεί γιατί σύμφωνα με το Μνημόνιο αυτό είναι για το καλό του τόπου. Δεν είναι ώρα για διεκδικήσεις. Δεν πρέπει να κοιτάζουμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Κάτι ΚΚέδες και Συριζαίοι προτρέπουν τους εργαζομένους σε κινητοποιήσεις. Εγώ πιστεύω στον βελούδινο κ Κουβέλη, ότι πρέπει να στηρίξουμε την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ - ΔΝΤ για να βγούμε από το αδιέξοδο του λαϊκισμού. Άλλωστε όλοι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που φταίνε για την κατάντια της χώρας και να αφήσουμε τα εύκολα ότι φταίει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Όλο διεκδικούσαν κάνανε συντεχνίες και να το αποτέλεσμα. Άκου κινητοποιήσεις. Την καλη μέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άλλα λέω, άλλα κατάλαβες, άλλα λες, άλλα υποννοείς.

    Ούτε το είπε, ο Φώτης Κουβέλης, ούτε το επιδιώκει.

    Για πε μου, για τις συνεργσίες
    ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ;

    ή δεν τις βλέπουμε, μάτια μου;

    Έλα τώρα..άσε την πλάκα, μην λέμε τα ίδια πάλι και πάλι.

    Δεν είναι βαρετό, πια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σπίθα μου όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
    Οι συνεργασίες ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με ΠΑΣΟΚ είναι περισσότερες από αυτές της ΔΑ με το ΠΑΣΟΚ!

    Φυσικά ο στόχος είναι η ΔΑ και προσχηματικά μόνον ο δικομματισμός - τόχουμε ζήσει άλλωστε.

    Η ΔΑ είναι άκρως επικίνδυνη γιατί μπορεί να στερήσει την κρατική επιδότηση από τον καταρρέοντα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε;

    Στο μεταξύ κάνουν κρα να μπουν σε κανένα πασοκικό ψηφοδέλτιο κι ας είναι και αντάρτη, ας έχει και αφερέγγυα πρόσωπα μέσα, καταπατητές, λαμόγια δεν πειράζει - αρκεί να είναι μέσα (όπως πχ στον Δ.Διονύσου...) Και μετά μας κάνουν μαθήματα αριστεροσύνης. Μόνο τα χρήματα κρατούν ακόμα το τσιπρέϊκο και τις "συνιστώσες" (άχ ρε Αλέκο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όσον αφορά τις απολύσεις.

    Εάν δεν είναι παράνομες ή εκδικητικές είναι μια πραγματικότητα και η αναζήτηση εργασίας μια άλλη.

    Δεν μπορείς να καταστρέψεις πχ μιαν επιχείρηση με κινητοποιήσεις επειδή δεν αντέχει να απασχολήσει τους εργαζόμενους που είχε πριν ή κάποιοι δεν της κάνουν.

    Αυτό δεν είναι αριστερά - αριστερά είναι να έχεις δικαιώματα, να τα υπερασπίζεσαι όντας εντάξει και στις υποχρεώσεις σου και αν μείνεις από δουλειά να σε στηρίξει το σωματείο για ένα διάστημα και ο ΟΑΕΔ και να βρεις δουλειά πάλι με βοήθεια και αλληλεγγύη από τους φίλους και συντρόφους.
    Τα ξεχάσαμε αυτά και ψάχνουμε παντού να βρούμε προδότες και συμβιβασμένους;

    Το κείμενο είναι μια βιωματική προσέγγιση του ζητήματος και μόνο ανεγκέφαλοι μπορούν να το ειρωνεύονται.

    Ξανά και ξανά θα υποστηρίζω ότι τα ζητήματα είναι πολύ σοβαρά για να τα αφήνουμε "στα χέρια των παιδιών" του "τσύριζα με κρατική επιδότηση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εντελώς από περιέργεια : σε ποιούς Δήμους κατεβαίνει ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ Γιώργο; Ειλκρινά ρωτάω , δεν ξέρω, δεν έχω γενική εικόνα και δεν ξέρω από που να βρώ.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Η συζήτηση ξεκίνησε απ΄ αλλού. Από το Συριζαίο βολονταριστή. Ιδιωτική εταιρία κλείνει, αφού αποζημιώσει τα νόμιμα. Αυτό πραγματεύεται η ανάρτηση. Εκεί τι να διεκδικήσεις; Δεν βγαίνω και απολύω, το κλείνω, βάζω λουκέτο. Χτυπήσου κάτω, τι θα πάρεις; 'Αρα αλλού είναι το πρόβλημα.
    Τι κάνουν οι απολυμένοι, πως τη βγάζουν, που είναι η αλληλεγγύη; το σχέδιο της επόμενης μέρας;
    Το ΚΚΕ θα τους πει ψηφίστε μας για νάρθουμε στην εξουσία να κάνουμε σοσιαλισμό να δουλεύουν όλοι σε δουλειές του κράτους. Έλα όμως που και το κράτος ( βλέπε Κούβα, ΕΣΣΔ)χρεοκοπεί. Ο Σύριζα θα τους πει βγείτε να νοθετήσουμε στο δρόμο με τον Αλαβάνο και το Ρούντι, καμιά μολότοφ, καμιά φωτιά να ζήσουμε ξανά το Μάη τώρα που γεράσαμε και μας έχει πέσει. Μια άλλη όμως αληθινή Αριστερά πρέπει να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν την κρίση τους. ¨Όχι ηθικά αλλά πρακτικά. Συνεταιρισμοί απολυμένων; οικοτέχνες; δεν ξέρω, υπάρχουν όμως τύποι που ξέρουν. Εσύ ανώνυμε θάσαι ΔΥ σαν εμένα και δεν σε αφορά η απόλυση, Γιαυτό κάτσε και λέγε του για μνημόνια και πίπες μπλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΔΥ μιας και ρωτάς. Σε 326,5 δήμους ΔΑ και ΠΑΣΟΚ κατεβαίνουν μαζί. Ησύχασες;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και πιο συγκεκριμένα.
    Πενταγιούς, Κάτω πετάλι, Διαβρουχάς, Γαρδίκι τρικάλων, Τυφλοσέλι, Νεράιδα, Κατοχή, Φυτείες, Πεντάλοφο και Εξάλοφο, κάτω Μεριά, Πέρα Μενεμένη και Μέσα Βουνί ( όχι Μουνί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ leo έκανα μια ερώτηση απλή στο Γιώργο. Δεν έβρισα, δεν προσέβαλλα κανένα , δεν προβόκαρα. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά που σε έθιξα . Δεν σε ξέρω , δεν με ξέρεις. Τώρα τι λέω, αν λέω , για το μνημόνιο δεν καταλαβαίνω που κολλάει. Οπως σου είχα ξαναγράψει και παλιότερα παλιά η ανανεωτική αριστερά έδινε μεγάλη σημασία στο ύφος και στο ήθος. Τώρα άστα να πάνε. Σημάδι της παρακμής της όλης αριστεράς είναι το επίπεδο τέτοιων συζητήσεων.
    Υ.Γ. Ευφυολογήματα και κακής, πολύ κακής , ποιότητας χιούμορ μπορεί ο καθείς να κάνει.
    Υ.Γ. Δεν υπάρχει καμμία χώρα στην οποία να μπήκε το Δ.Ν.Τ. και να μην έγιναν απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων. Βλέπε για παράδειγμα τη γειτονική Ρουμανία.
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ωραία και τι προτείνεις;
    Να διώξουμε το ΔΝΤ ας πούμε;
    Και πως θα πληρωθείς σε 10 μέρες;
    Σε είχα ξαναρωτήσει.
    Πως τα χέρια σου πιάνουν τα λεφτά των Κουίσλιγκ; Εντάξει οι άλλοι απλοί πολίτες δεν καταλαβαίνουν. Εσύ όμως, γιατί δεν τους τα ρίχνεις στα μούτρα;
    Κάθε ευρώ που παίρνεις, δένουν την χώρα ακόμη πιό σφιχτά.
    Τι θα γίνει, με σένα.
    Πλάκα μας κάνεις, εσύ να συναργάζεσαι με το ΔΝΤ και επ'αμοιβή και να εγκαλείς εμάς για το ΔΝΤ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αντε πάλι ένταση!
    Είπα ποτέ εγώ για Κουίσλινγκ; Δεν κάνω πλάκα σε κανένα , τουλάχιστον προσπαθώ να είμαι ευγενικός και χαμηλών τόννων. Τα τόσα νεύρα ειλικρινά δεν τα καταλαβαίνω. Ρώτησα τον Γιώργο σε ποιούς Δήμους συνεργάζεται ο ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ κιο leo μου είπε διάφορα. Ειλικρινά νομίζεις kostis ότι δεν μπορώ να απαντήσω σε παρόμοιους τόννους, με ειρωνεία, με βρίσιμο κ.λ.π.;
    Επί της ουσίας: Το μνημόνιο προβλέπει 4% ΄τφεση το 2010 , 2,5% ύφεση το 2011 και ανάπτυξη 1,5% το 2012. Πέρα του πώς υπολογίζονται αυτά τα νούμερα , πιστεύει κανείς ότι η ύφεση θα είναι τόσο μικρή και τόσο σύντομη;
    Είπε η κυβέρνηση θα πατάξει την φοροδιαφυγή .¨Λαμπρά! και κατέληξε στην περαίωση των φορολογικών υποθέσεων! Δηλαδή στην κάλυψη της φοροδιαφυγής! Κάνω λάθος; Την περαίωση των φορολογικών υποθέσεων την θυμάμαι από αρχαιοτάτων χρόνων. Σωστά , κατά την γνώμη μου, η Δ.Α. την κατέκρινε.
    Νομίζω ότι χωρίς μια αναδιάρθρωση χρέους ( πόσο, με ποιούς όρους κ.λ.π. δεν μπορώ να απαντήσω ) δεν την βγάζουμε καθαρή με τίποτα.
    Τελειώνοντας εγω σε αυτή τη συζήτση μια απλή ερώτηση στον Γιώργο έκανα, απλά ανέφερα ότι σε όλες τις χώρες που μπήκε το ΔΝΤ έγιναν απολύσεις Δ.Υ., οπότε ούτε κι εμείς , ούτε κι εγώ είμαστε ασφαλείς κι οπότε καταλαβαίνουμε την αγωνία των απολυμένων. Αυτά πολύ ήρεμα. Γενικά το διδίκτυο έχει πολλά καλά, αρκεί να χρησιμοποιείται σωστά!
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραίες είναι οι από του καναπέως "φιλοσοφίες". Τόσο από άβγαλτους μοσχοαναθρεμμένους νεοσσούς του νεοφιλελευθερισμού, όσο και από πάλαι ποτέ "γερόλυκους", που είδαν τη νεοφιλελεύθερη "αναγκαιότητα των εποχών" ως το φως το αληθινόν.

    Σας συνιστώ όμως να σκεφτείτε πως, όταν κάποιοι από το "λαουτζίκο" που τόσο αφ' υψηλού κοιτάτε, φτάσουν στο σημείο να μένουν άνεργοι στα 50 και να μην έχουν δουλειά για να πάρουν φαΐ στα παιδιά τους, μην αποκλείετε να δούμε σκηνές από “Το τσεκούρι” του Κώστα Γαβρά. Και μην αποκλείετε, στη θέση των επαγγελματικών ανταγωνιστών ή των εργοδοτών και των μανατζεραίων, να βρεθούν και οι θλιβεροί απολογητές του μνημονίου, της τρόικας και των γκαουλάιτερ. Όποια απόχρωση κι αν έχουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Άλλη μια προσευχή στον Ύψιστο...
    Όταν η πραγματικότητα σου γυρίζει την πλάτη το ρίχνεις στις ευχές και τις κατάρες. Αυτή είναι η σημερινή αριστερά: μια άφωνη ξεδοντιασμένη πρώην που επικαλείται έναν λαό τον οποίο δεν γνωρίζει καν και νομίζει ότι ο άνεργος 50άρης θα στραφεί προς αυτήν. Τι να την κάνει; Δουλειά θέλει ο άνθρωπος κι όχι μπουρδολογία Αυριανιστή - το στομάχι δεν γεμίζει ούτε με Αλέκο, ούτε με Αλέκα, πόσο μάλλον με ...Αλέξη.

    Τα πράγματα είναι ήδη στο αποκορύφωμα αλλά είσαι αρκετά τυφλός εσύ και οι άλλοι "επαναστάτες" για να το δεις (μάλλον ΔΥ είσαι και συ κι είσαι απλά θυμωμένος αλλά δεν έχεις αληθινό πρόβλημα ούτε ξέρεις τι θα πει αυτό).

    Ο κόσμος ψάχνει λύσεις κι εσύ κι οι φίλοι σου απλά κάνετε θόρυβο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Σε λίγες μέρες θα ανακοινωθούν ΔΥ. Σε έχω κοροϊδέψει ποτέ; Για την ώρα ανέρχονται στο 40% των συνεργασιών (εκ των του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ -με ΠΑΣΟΚ). Τα άλλα τα ξέρεις: βάλε υποψηφιότητες στο google και καλή έρευνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. ένα από τα καλύτερα και αληθινά κείμενα που έχω διαβάσει τις τελευταίες μέρες. Αληθινό γιατί περιγράφει ένα βίομα. Αληθινό γιατί πρέπει η κοσμοθεωρία σου να αντιμετωπίσει την αυριανή μέρα, να αγοράσεις ψωμί, γάλα, να πληρώσεις δεη, κοινόχρηστα. Και γιατί γίνονται όλα αυτά;
    γιατί δεν είχαμε ποτέ ένα κράτος που θα είχε πραγματικά προγράμματα κατάρτισης και επανακατάρτισης, να χρηματοδοτεί νέες θέσεις απασχόλησης και επιχειρηματικότητας, να υπάρχει ένα ταμίο που να χρηματοδοτεί τις εισφορές των εργαζόμενων μετά τα 50 ώστε οι άνθρωποι να πάρουν μία σύνταξη. Και βέβαια η δραστηριοπίηση της κοινωνίας με την βοήθεια των ανέργων μέσα απο ένα εκτεταμένο κοινωνικό δίκτυο που να παρέχει υλική μα και ηθική υποστήριξη. Αυτές τις στιγμές της κρίσης κάθε αριστερός που πρέπει να είναι άνθρωπος πάνω από όλα θα πρέπει να σκέπτεται με ποιό τρόπο μπορεί να κάνει τον πόνο ξανά σε χαμόγελο του διπλανού του. όλα τα άλλα τα βρίσκω κούφια λόγια που εκπορεύονται απο στομάχια χορτασμένων και στην χόνεψη τους ονειρεύονται μελλοντικές επαναστάσεις για να ξεπλύνουν τα λάθη του παρελθόντος τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Για το συγκεκριμένο θέμα: πριν μπώ στο Δημόσιο είχα δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα κυρίως ως ασκούμενος και στη συνέχεια ως συνεργάτης δικηγόρος σε δικηγορικά γραφεία.
    Οι συνθήκες κι η αμοιβή ήταν άθλιες και τις πιο πολλές φορές έφευγα μόνος μου.
    Τι να πρωτοθυμηθώ; δουλειά 10 - 12 ώρες τη μέρα με αμοιβή 100 - 120. 000 δρχ. το μήνα ( μιλάμε για δεκαετία του 1990 ), πληρωμή όποτε το αφεντικό είχε χρήματα η γούσταρε, δουλειά γραμματέα , κλητήρα, απίστευτο τρέξιμο στα δικαστήρια και στα υποθηκοφυλακεία κ.λ.π. Κάποτε σκέφτομαι να γράψω ένα βιβλίο χιουμοριστικό για όλα αυτά.
    Υστερα έδωσα εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, πέρασα στο δημόσιο και τα πράγματα πήγαν καλύτερα.
    Μια φορά βρήκα μια κάπως καλύτερη δουλίτσα και εργάστηκα με κάπως καλύτερο μισθό. Απολύθηκα σε οκτώ μήνες , όχι γιατί η εταιρεία είχε πρόβλημα επιβίωσης αλλά γιατί έκρινε ότι μπορούσε να κάνει τη δουλειά της με λιγώτερο προσωπικό και για να αυξήσει τα κέρδη της.
    Οπότε απολύσεις γίνονται πολλές φορές απλά και μόνο για την μεγιστοποίηση του κέρδους των εργοδοτών.
    Ξέχασα να πώ, ο εργοδότης ήταν αριστερός ( εξωκοινοβουλευτικός μάλιστα ! ) , μηχανικός, γνωστός και πλούσιος!
    Το συνδικάτο , όπου υπάρχει και στον ιδιωτικό τομέα συνδικάτα η δεν υπάρχουν η είναι φιλοεργοδοτικά, μπορεί να παλέψει ενάντια σε τέτοιες απολύσεις, να δίνει δικηγόρο στους απολυθέντες, να καλύπτει τα έξοδα του δικηγόρου, ίσως και βασικές ανάγκες του απολυθέντος. Επαναλαμβάνω στην ελλάδα τα συνδικάτα του ιδιωτικού τομέα είναι είτε ανύπαρκτα είτε πολύ αδύναμα. Σε άλλες χώρες έχουν δικά τους ταμεία αλληλεγγύης ( π.χ. Σκανδιναυικές χώρες , Αγγλία, Γερμανία κ.λ.π. ) και βοηθάν περισσότερο τους απολυθέντες. Οπότε η δημιουργία κι η ενίσχυση των συνδικάτων στον ιδιωτικό τομέα είναι απαραίτητη και γι αυτό το λόγο.
    Απο κεί και πέρα , ύπάρχει κι ο ΟΑΕΔ, που στην ελλάδα , απότι καταλαβαίνω δεν είναι και πολύ καλά οργανωμένος.
    Νομίζω όμως ότι βασικό ρόλο θα πρέπει να παίζουν και διάφορες ομάδες, κινήσεις αλληλεγγύης στις γειτονιές κ.α. Δικηγόροι που θα προσφέρουν υπηρεσίες σε χαμηλές τιμές , γείτονες που θα προσπαθήσουν να βρούν δουλείά στον απολυθέντα η να τον συντρέξουν στις βασικές του ανάγκες.
    Κυρίως να τον στηρίξουν ψυχολογικά γιατί ο άνεργος νοιώθει αποκομμένος, άχρηστος, θεωρεί ότι φταίει αυτός που είναι άνεργος. Ακούει τους άλλους να μιλάνε για τις δουλειές του και αποτραβιέται από τη συζήτηση, τις παρέες, τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Τι να συζητήσει οταν ο άλλος διηγείται τι τραβάει στην δουλειά του; Πολλοί σκέφτονται μέχρι και την αυτοκτονία.
    Ενάντια στην κυρίαρχη λογική της Αριστεράς , δεν πρέπει να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, πρέπει να δημιουργήσουμε δομές κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αλληλεγγύης.
    Ναι να υπάρχει υψηλό επίδομα ανεργίας, μακροχρόνιο, κρατική βοήθεια στην εύρεση εργασίας αλλά και η κοινωνική συμπαράσταση είναι αναγκαία , ειδικά σε αυτή την συγκυρία.
    Βλέπεις αγαπητέ leo και λοιποί έχω περάει και εγώ από αυτό το αγγούρι, ξέρω τι σημαίνει ανεργία και μάλιστα πολύ καλά. Απλά είπα ότι στην παρούσα συγκυρία οι απολύσεις Δ.Υ. είναι πολύ πιθανές κι ακόμη υπάρρχει περίπτωση οι διάφοροι δήμοι κι άλλες υπηρεσίες να μην μπορούν να πληρώσουν τους υπαλλήλου τους!
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δυ,
    Αυτά είναι ακριβώς αυτά που μας ενώνουν. Και επειδή τα έζησες μιλάς ανθρώπινα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Στο συγκεκριμένο πλαίσιο της Εξουσίας του κεφαλαίου η επίτευξη πλήρους απασχόλησης είναι ουτοπική. Επίσης με δεδομένη την οικολογική κρίση δεν είναι ούτε επιθυμητή μέσω της αέναης αύξησης της παραγωγής.
    Επιπλέον η Αριστερά μάλον για την υποχώρηση της μισθωτής εργασίας θα έπρεπε να ενδιαφέρεται.
    Δεν απομένει παρά η επεξεργασία και προώθηση ενός μοντέλου που θα εξασφαλίζει εισόδημα για όλους.
    Στοιχεία ενός τέτοιου μοντέλου που θα περιέχει εν μέρει και λύσεις για τους ανέργους θα πρέπει να τα προωθεί η Αριστερά άμεσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Κάτι εντελώς άσχετα: Γιώργο που μπορώ να σου στείλω ένα κείμενο για το μνημόνιο , όχι δικό μου και, ας το πούμε, κεντρώο; Καμμιά ηλεκτρονική δ/νση;
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU