Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Το δίλημμα του ΠΑΣΟΚ στην Αθήνα

τη Φώφη ή το καμίνι;

του Στέφανου Κασιμάτη*

Εχοντας παντρευτεί Σκυριανό, είναι πολύ φυσικό η κυρία Φώφη Γεννηματά να κάνει συχνά τις διακοπές της στο νησί του Βορείου Αιγαίου με την ιδιότυπη ομορφιά. Το μάλλον αφύσικο, ωστόσο, είναι να βλέπεις στην τελετή της Ανάστασης την κυρία Γεννηματά, κορδωμένη και καμαρωτή ως συνήθως, να στήνεται δίπλα στον ιερέα και να μην το κουνάει ρούπι από εκεί (παρά τον καταιγισμό των εδάφους - αέρος που εκρήγνυνται πάνω από το κεφάλι της...), λες και αν παρακολουθούσε την τελετή από κάποια λιγότερο περίοπτη θέση το γεγονός θα είχε αφαιρέσει κάτι από την αίγλη της. Τη σκηνή μού την περιέγραψε φίλος, ο οποίος γιόρτασε το περασμένο Πάσχα στη Σκύρο, και δεν αμφιβάλλω ότι, ως σκηνή, θα την κρίνετε γελοία και ασήμαντη. Είναι όμως αυτός ο λόγος, για τον οποίο νομίζω ότι αποδίδει ακριβώς ό, τι αντιπροσωπεύει σήμερα στην πολιτική η κυρία Γεννηματά.

Η κυρία Γεννηματά είναι η κόρη του μακαρίτη Γιώργου Γεννηματά, ιστορικού στελέχους του ΠΑΣΟΚ· και, για να είμαι ειλικρινής, αγαπητοί αναγνώστες, αν δεν είχα να καλύψω τον χώρο της στήλης, θα δυσκολευόμουν να βρω κάτι περισσότερο να πω για την περίπτωσή της. Σπούδασε στη Νομική, όπου ανέπτυξε δραστηριότητα ως μέλος της φοιτητικής παράταξης του ΠΑΣΟΚ, διορίστηκε στην Εθνική Τράπεζα και ακολούθησε τη σταδιοδρομία του πατέρα της, κληρονομώντας την πελατεία του, όπως άλλωστε και πάρα πολλοί άλλοι πολιτευόμενοι. (Υποθέτω ότι θα ξέρει και λίγα αγγλικούλια - μήπως υπάρχει και κανείς σήμερα που να μην ξέρει;)

Εξελέγη το 2000 στην Α΄ Αθηνών, δεύτερη σε σταυρούς, και αργότερα υπερνομάρχης Αθηνών - Πειραιώς, θέση από την οποία δεν άφησε αναμνήσεις, εκτός από την υποχρεωτική παραίτησή της λόγω προβλήματος εκλογιμότητος, το οποίο είχε παραβλέψει. Ο ξύλινος πολιτικός λόγος της περιορίζεται σε ένα αναμάσημα των εκάστοτε επίσημων κομματικών θέσεων, χωρίς το παραμικρό ίχνος πρωτοτυπίας. Ενα μειονέκτημα, το οποίο, πάντως, αντισταθμίζει με τον αέρα της υπερβολικής αυτοπεποίθησής της. Πολιτικά, η κυρία Γεννηματά εκφράζει τους «Γεννηματικούς», δηλαδή μια μετριοπαθή εκδοχή του παλαιού, ιστορικού -ξεπερασμένου πλέον- ΠΑΣΟΚ. Εν ολίγοις, είναι καθ’ όλα η ενσάρκωση του βαρετού μέσου όρου. (Δεν θα με εξέπληττε μάλιστα αν μάθαινα ότι αγαπημένος της τραγουδιστής είναι ο Αντώνης Ρέμμος...)

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο απερχόμενος Συνήγορος του Πολίτη Γιώργος Καμίνης. Γεννημένος στη Νέα Υόρκη, όπου εργαζόταν ο πατέρας του σε ναυτιλιακή εταιρεία, είναι απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών και της Νομικής Σχολής. Εκανε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Παρίσι και τη Χαϊδελβέργη, εργάστηκε ως νομικός στο εξωτερικό, από όπου επέστρεψε με πρόσκληση του διαπρεπούς συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, για να ξεκινήσει τη σταδιοδρομία του ως πανεπιστημιακός στη Νομική Σχολή. Προσωπική επιλογή του Νικηφόρου Διαμαντούρου για τη θέση του βοηθού Συνηγόρου του Πολίτη, τον διαδέχθηκε πριν από οκτώ χρόνια, όταν εκείνος ανέλαβε την αντίστοιχη θέση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η πολιτική προέλευσή του είναι από τη λεγόμενη ανανεωτική Αριστερά (άλλως, την πολιτισμένη Αριστερά...) και είναι άνθρωπος χαμηλών τόνων, που αποφεύγει τη δημοσιότητα.

Από πολιτισμικής πλευράς, το δίλημμα που συνιστά για τον Γιώργο Παπανδρέου η επιλογή μεταξύ των δύο προσώπων συμπυκνώνεται ως εξής: εσωστρεφής πασοκαρία ή κοσμοπολίτικο liberal chic; Ομως, το ζήτημα είναι πολιτικό και, αναμφίβολα, η κυρία Γεννηματά υπερέχει του Γ. Καμίνη σε δημοτικότητα. Συνεπώς, θα μπορούσε ευκολότερα να κερδίσει τον δήμο για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ. Αν, λοιπόν, το ερώτημα είναι «ποιος μπορεί να κερδίσει για το ΠΑΣΟΚ την Αθήνα», δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε περαιτέρω την κουβέντα. Ομως, στη μορφή με την οποία τίθεται παραπάνω, το ερώτημα είναι μισό. Το πλήρες ερώτημα είναι «ποιος μπορεί να κερδίσει για το ΠΑΣΟΚ την Αθήνα και, στη συνέχεια, να κάνει και κάτι για την πόλη».

Από την άποψη αυτή υπερτερεί σαφώς ο Γ. Καμίνης, καθώς δεν προέρχεται από την επαγγελματική πολιτική, εν τούτοις όμως, έπειτα από οκτώ χρόνια στη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη, γνωρίζει καλύτερα οιουδήποτε άλλου τις παθογένειες της δημόσιας διοίκησης. Βέβαια, η απόσταση από τη θεωρία ώς την πράξη είναι τεράστια και τίποτε δεν εγγυάται ότι ο Γ. Καμίνης θα πετύχει αν συγκρουστεί με τις κομματικές μαφίες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τουλάχιστον, όμως, οι προδιαγραφές του για τον ρόλο είναι οι σωστές. Αντιθέτως, η κυρία Γεννηματά εκπροσωπεί εκείνο το ΠΑΣΟΚ που επινόησε την τοπική αυτοδιοίκηση όπως τη ζούμε στις μέρες μας, δηλαδή την τοπική αυτοδιοίκηση ως μέθοδο αναπαραγωγής του κομματικού κράτους. Το μόνο που μπορεί να προσφέρει είναι να χρησιμεύσει για λίγο ως κυματοθραύστης των αντιδράσεων που θα προκαλέσουν οι περικοπές στην κρατική χρηματοδότηση. Αλλά αυτό θα είναι μια υπηρεσία προς το ΠΑΣΟΚ, όχι για τους πολίτες της Αθήνας.

Αν ο Γιώργος Παπανδρέου πιστεύει, πράγματι, ότι η κρίση είναι ευκαιρία να διορθώσουμε τα στραβά δεκαετιών, το ΠΑΣΟΚ θα ρισκάρει με τον Γ. Καμίνη. Αν η προτεραιότητα δίνεται στη διατήρηση της εξουσίας (και βλέπουμε...), η κυρία Γεννηματά έχει σοβαρές πιθανότητες να είναι η επόμενη δήμαρχος Αθηναίων και εμείς μπορούμε να έχουμε τη βεβαιότητα ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.

*kathimerini.gr, 2/9/10

6 σχόλια:

  1. Το άρθρο είναι αποκαλυπτικό της πολιτικής αδυναμίας της ΔΑ να υποστηρίξει την συγκεκριμένη υποψηφιότητα. Όταν γίνονται εκλογές το ερώτημα είναι ποιός μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Δεν πρόκειται για καλλιστεία, για να δούμε ποιός είναι πιο ωραίος, πιο έξυπνος ή πιο ικανός. Γιατί τότε η συζήτηση δεν θα αφορούσε την σύγκριση των δύο συγκεκριμένων προσώπων αλλά πολλούς, πάρα πολλούς άλλους πολίτες αυτής της χώρας...

    Το επιχείρημα του συντάκτη του άρθρου: Αν, λοιπόν, το ερώτημα είναι «ποιος μπορεί να κερδίσει για το ΠΑΣΟΚ την Αθήνα», δεν έχει νόημα να συνεχίσουμε περαιτέρω την κουβέντα, τελειώνει την κουβέντα πριν καν αρχίσει, αφού δεν υπάρχουν επιχειρήματα απέναντι στο ΠΑΣΟΚ γιατί να διαλέξει τον υποψήφιο της ΔΑ που είναι δημοσκοπικά κουτσό άλογο απέναντι σε κομματικούς του υποψήφιους. Οι σχεδιασμοί της ΔΑ για τις περιφερειακές εκλογές μάλλον οδηγούνται σε αποτυχία και θα εξαναγκαστεί ή να βάλλει δικό της υποψήφιο και να πατώσει ή να στηρίξει υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ. Η πολιτική της να επιλέξει προνομιακό συνομιλητή της μόνον το ΠΑΣΟΚ και να κόψει κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης με την υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς, τελικά θα είναι καταστροφική για το πολιτικό της μέλλον, αφού στην πρώτη εκλογική μάχη θα καταγραφεί όπως και τα γκρουπούσκουλα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που απορρίπτουν κάθε ενωτική προσπάθεια, επειδή πιστεύουν ότι έχουν την ορθή πολιτική γραμμή....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Eos,
    Η διαφωνία της ΔΑ με την υπόλοιπη αριστερά είναι κομβικής σημασίας εφόσον η δεύτερη δίνει έναν διαφορετικό χαρακτήρα στην εκλογική αναμέτρηση. Από αυτό και μόνο το γεγονός προκύπτει ένας διαφορετικός δρόμος και αντίθετες προτάσεις στην κοινωνία.

    Δεν ξέρω αν πατώσει ο Υποψήφιος της ΔΑ αλλά γνωρίζεις πολύ καλά πως οι προτάσεις και οι ιδέες δεν κρίνονται σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Και τέλος πολιτική κάνει και κερδίζει αυτός που επιβάλλει την αναγνωρισιμότητα και όχι αυτός που ψάχνει σε πρόσωπα για αυτήν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από left division

    ΣΙΓΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

    Μερικές σκέψεις για την χαμένη στη μετάφραση συζήτηση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.
    Κατ' αρχάς η κυβέρνηση. Αποφάσισε έτσι όπως αποφάσισε με συνοπτικές διαδικασίες σε σχέση με το μνημόνιο, καθορίζοντας τις τύχες μας για το παρόν και το ορατό μέλλον έχοντας κριτήριο το καλό της χώρας.
    Την ίδια στιγμή προκειμένου ν' αποδείξει ότι εκείνη κυβερνά νομοθετεί μια νέα αρχιτεκτονική για την τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού που θα ισχύσει από τις εκλογές και μετά.
    Αντί να κλείσει τα ψηφοδέλτια της το συντομότερο δυνατό προκειμένου να κερδίσει χρόνο για να εξηγήσει στον κόσμο τι αλλάζει και γιατί είναι καλύτερο από πριν, δυο μήνες πριν τις εκλογές όχι προγράμματα και συνδυασμούς δεν έχει αλλά ουτέ καν στους επικεφαλής δεν έχει καταλήξει, περιμένοντας να δει πρώτα τ' αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων.
    Προφανώς δεν χρειαζόμαστε συντονιστή υπουργό αλλα κάτι σε ψυχαναλυτή γκουρού ή οιωνοσκόπο.
    Αν αυτό το φαινόμενο αφορούσε μόνο την κυβέρνηση θα μπορούσαμε να το λύσουμε πηγαίνοντας σε εκλογές. Δυστυχώς αυτή η πολιτική συμπεριφορά αφορά και την αντιπολίτεση μείζονα και ελλάσονα.
    Είναι κατά τη γνώμη μου προφανές ότι το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό δεν είναι σε θέση να διαχειριστεί ούτε την κρίση ούτε την μετάβαση σε μια νέα κατάσταση των πραγμάτων.
    Αυτό αποτυπώνεται ανάγλυφα στην τελευταία δημοσκόπηση όπου σχεδόν ο ένας στους δύο πολίτες διατυπώνει την αποστροφή του στα κόμματα και το σύστημα. Στα μάτια της κοινής γνώμης οι πολιτικοί ειναι σαφές πως έχουν χάσει επεισόδια σε σχέση με το τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή.
    Το ζήτημα είναι τεράστιο γιατί αν σ' αυτή την κρίσιμη συγκυρία το πολιτικό σύστημα δεν καταφέρει ν' αποκαταστήσει την αναγκαία σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες τότε τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας, και το τελευταίο πράγμα που απασχολεί τους πολίτες είναι ποιος τελικά θα υποδείξει ποιον.
    Εύχομαι να καταλάβουμε κάποτε πως οι δημοσκοπήσεις είναι πολιτικό εργαλείο, αλλά ταυτόχρονα και εικονική πολιτική πραγματικότητα, άρα παγίδα θανάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε ΕΟΣ, το ζήτημα είναι λίγο πιο περίπλοκο. Η κοινωνία μας πρέπει συλλογικά να διαβεί το κατώφλι της παθογένειας. Κι αν χρειαστεί να χαθεί και καμιά Ιφιγένεια ας γίνει προκειμένου μια νέα αριστερά να πάρει μπροστά. Αυτό που κρίνεται τώρα δεν είναι τα όποια ποσοστά αλλά ο νέος λόγος πχ για το πως εννοούμε το δημόσιο συμφέρον.
    Η ΔΑ θα κάνει αυτό που πρέπει και δυστυχώς δεν υπάρχει πιθανότητα σε αυτό να συναινέσει ούτε ο βαθύς ΣΥΝ ούτε ο βαθύς ΣΥΡΙΖΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όπως και το βαθύ ΠΑΣΟΚ, βέβαια - και θα το δεις αυτό αύριο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα. Εγώ επιμένω μονότονα: χρειάζεται συζήτηση για τα διάφορα προγράμματα, για το τι εστί Καλλικράτης, τι αρμοδιότητες έχουν οι Δήμοι κι οι περιφέρειες, τι πόρους κ.λ.π. Πράγματα αυτονόητα για την κάθε απόχρωσης αριστερά παλιά, δυστυχώς όχι πλέον.
    Η συζήτηση μόνο για τον καταλληλότερο υποψήφιο, την αναγνωρισιμότητα , τις δημοσκοπήσεις κ.λ.π. αφενός μεν είναι ελλειπέστατη, αφετέρου δε δείχνει την απόλυτη κυριαρχία , ηγεμονία της αστικής ιδεολογίας. Επίσης αποδεικνύει την βαθιά παρακμή της κάθε είδους αριστεράς.
    Τέλος για την διάκριση σε βαθύ ( δηλ. κακό ) ΠΑΣΟΚ και καλό ( εκσυγχρονιστικό: επιφανειακό καλύτερα ) ΠΑΣΟΚ διαφωνώ. Αυτή είναι η λογική των μεγάλων ΜΜΕ ( κανάλια , εφημερίδες ). Δεν λέω το αντίθετο, δηλ. ότι το βαθύ είναι το καλό ΠΑΣΟΚ,απλά λέω ότι η διάκριση είναι λανθασμένη. Δηλαδή άνθρωποι, που είναι στο ΠΑΣΟΚ κι είναι αρκετά κοντά στη λογική του μνημονίου, είναι << καλοί >>, κοντά σε εμάς; δηλαδή όσοι είναι κοντά σε μια πολιτική τύπου Μπλέρ η Σρέντερ είναι προνομιακοί μας σύμμαχοι;
    Φιλικά
    Δ.Υ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU