Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2010

Άκου, Νικήτα!

Η εικαστικός Ευφροσύνη Δοξιάδη, κόρη του ανθρώπου που σχεδίασε ολόκληρες πόλεις και είναι υπεύθυνος για μια όμορφη πλευρά της Αθήνας που αγαπάμε, πιστεύει ότι η θητεία του Νικήτα Κακλαμάνη υπήρξε εγκληματική για την πόλη μας. Εξηγεί γιατί.*



Για πρώτη φορά, πιστεύω, στην ιστορία της σύγχρονης Αθήνας, η εκλογή του επόμενου δημάρχου είναι τόσο κρίσιμης σημασίας. Μία πιθανή επανεκλογή του κ. Κακλαμάνη θα οδηγούσε την Αθήνα στον θάνατο. Ποτέ η πόλη μας δεν ήταν σ' αυτά τα χάλια!

Το ιστορικό της κέντρο, που θα έπρεπε να είναι όχι μόνο η βιτρίνα της πόλης αλλά και ολόκληρης της χώρας (βλ. άρθρο του Γιάννη Βούλγαρη «Η καταρρέουσα Αθήνα ψηφίζει», «Τα Νέα», 2 Οκτωβρίου 2010), το τόσο πλούσιο σε μνημεία και αρχαιότητες, αντί για το πολιτιστικό πάρκο που όφειλε να είναι, έχει μετατραπεί σε έναν απόλυτο εφιάλτη όχι μόνο για τους κατοίκους αυτής της περιοχής -όπως είμαι εγώ- αλλά και για τους επισκέπτες της, Έλληνες και ξένους.

Τέσσερις σημαντικές πλατείες του κέντρου -η Ομόνοια, η πλατεία Κοτζιά, η πλατεία Θεάτρου και η κακοπαθημένη πλατεία Μοναστηρακίου- παρουσιάζουν μια δραματική εικόνα.Αυτές οι 4 εξαθλιωμένες, όπως τις κατάντησαν, πλατείες (αλλοτινά στολίδια) «περικλείουν» ασφυκτικά το Μέγαρο του Δημαρχείου.
Και αναλογίζομαι και απορώ πώς άραγε μπορεί ο κ. Κακλαμάνης να κάθεται και να εργάζεται στον επίχρυσο θρόνο του μεγαλοπρεπούς γραφείου του μέσα στο Δημαρχείο, όταν το γραφείο αυτό έχει μετατραπεί εδώ χρόνια σε κέντρο του ΚΥΚΛΟΥ της ΚΟΛΑΣΗΣ, ενός κύκλου που ορίζουν οι 4 αυτές πλατείες. Έντονα απορώ...

Είκοσι μέτρα από το Δημαρχείο βρίσκεται η στοά του Πρωτοδικείου, που ενώνει την οδό Λυκούργου με την πλατεία Ομονοίας.
Η στοά αυτή κάθε βράδυ μέχρι τα χαράματα γεμίζει από δεκάδες τραγικούς ηρωινομανείς, που με το κλείσιμο των καταστημάτων καταφεύγουν εκεί ημίγυμνοι και εξαθλιωμένοι και τρυπούν με ενέσεις τα γεννητικά τους όργανα μπροστά στο αδιάφορο βλέμμα των περαστικών.
Και δίπλα, η πλατεία Ομονοίας, η καρδιά της Ελλάδας, έχει μετατραπεί σε μια απέραντη πασαρέλα από εμπόρους ναρκωτικών, βαποράκια, χρήστες. Μια εικόνα απόλυτης κόλασης!
Την ίδια ώρα που μπροστά στον πάγκο με τις εφημερίδες αντηχούν τα γέλια μιας ανέμελης παρέας παλικαριών της Δημοτικής Αστυνομίας.
«Δεν είναι δική μας δουλειά τα ναρκωτικά», μου είπαν κεφάτα, όταν τους πλησίασα αγανακτισμένη και τους ρώτησα γιατί δεν κάνουν κάτι. Αντίθετα, είναι δουλειά τους να σουλατσάρουν όλο το 24ωρο κόβοντας κλήσεις, ενώ δίπλα τους χαίνει η άβυσσος... Ούτε, βέβαια, είναι δουλειά του Αστυνομικού Τμήματος Ομονοίας που βρίσκεται 20 μέτρα από την πλατεία, στην οδό Βερανζέρου...

Κύριε Κακλαμάνη, αν δεν έχετε αρμοδιότητες για να δράσετε άμεσα και αποτελεσματικά, να τις αποκτήσετε!
Γι' αυτό σας ψήφισαν οι πολίτες της Αθήνας.
Δεν σας ψήφισαν για να διοργανώνετε το τραγικό «φεστιβάλ» του Δήμου Αθηναίων στα Τουρκοβούνια ούτε για να καταντήσετε τον δημοτικό σταθμό 9.84 σε κέντρο λαϊκής διασκέδασης και σε σταθμό άθλιας προπαγάνδας και αποσιώπησης! Ο Τζουλιάνι στη Νέα Υόρκη, με θέληση, πυγμή και όραμα άλλαξε την εικόνα της πόλης, τη μεταμόρφωσε, την έσωσε.

Η πλατεία Θεάτρου, πίσω από τη Βαρβάκειο Αγορά, είναι πλέον άβατη λόγω του ότι έχει καταληφθεί από έναν υπόκοσμο πρωτόγνωρο στην ιστορία της Ελλάδας. Η Σοφοκλέους και η Σωκράτους θυμίζουν το αλλοτινό Χάρλεμ. Η απειλή καραδοκεί σε κάθε βήμα σου. Εστιατόρια και μπαρ κλείνουν κακήν κακώς, επιχειρήσεις πολλών ετών μεταφέρονται αλλού για να σωθούν.

Η πλατεία Μοναστηρακίου, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες κιόλας, λόγω της απουσίας συνεργείων καθαριότητας του δήμου, έχει καταστεί εστία μολύνσεων και δυσωδίας.
Εργοτάξιο για πολλά πολλά χρόνια, για να ανακαινιστεί ξοδεύτηκε μια περιουσία από το δημόσιο χρήμα και πλακοστρώθηκε ολόκληρη με αμφιβόλου γούστου μωσαϊκό από ακριβά μάρμαρα, το οποίο είναι καλυμμένο μ' ένα τεράστιο στρώμα βρόμας. (Το σχέδιο του μωσαϊκού, βέβαια, με τους κυματισμούς, είναι φρικτά κοπιαρισμένο από τη ριβιέρα του Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας! Θλιβεροί απόηχοι από την Κόπα Καμπάνα στη σκιά της Ακρόπολης...)
Στο κάτω μέρος της οδού Μητροπόλεως, αυτό με τις ψησταριές και τα κεμπάπ, σιχαίνεσαι να πατήσεις εξαιτίας της συσσωρευμένης στο πεζοδρόμιο λίγδας. Προς τι τα νεοπλουτίστικα κιτς μάρμαρα, κύριοι δήμαρχοι, παρόντες και απελθόντες; Όζουν άπλυτα από δεκαετίες...

Ερχόμαστε μπροστά στην Αγία Ειρήνη, έργο του Λύσανδρου Καυταντζόγλου, όαση πολιτισμού στο εσωτερικό της, όπου ο Λυκούργος Αγγελόπουλος κρατάει ζωντανή με τον πιο συγκινητικό τρόπο την πολιτισμική μας κληρονομιά, ψέλνοντας με τον πιο γνήσιο και άρτιο τρόπο τους βυζαντινούς ύμνους.
Στην πλατεία αυτή, χάρη στον θαυμάσιο παπα-Θωμά, γίνεται η ωραιότερη Ανάσταση που μπορεί να ζήσει κάποιος. Χωρίς βεγγαλικά, γιατί κανείς από τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους δεν διανοείται να χάσει ούτε μια στιγμή από τη λυρική αυτή εμπειρία, από βαρελότα και τρακατρούκες που εκπυρσοκροτούν.
Επί της Αιόλου, όμως, το ευρύτερο περιβάλλον είναι και αυτό απαράδεκτα παραμελημένο από τον δήμο και γεμάτο εστίες μόλυνσης υπό τη μορφή περιφραγμένων με κυματιστή λαμαρίνα νεοκλασικών που χρησιμοποιούνται ως αποχωρητήρια από τα στίφη των πλανόδιων πωλητών, οι οποίοι, φτωχοί και εξαθλιωμένοι, βρίσκουν εκεί τη μόνη λύση. Τούρτες από ανθρώπινα κόπρανα ξαφνιάζουν τον ανυποψίαστο επισκέπτη. Δύο βήματα από τον ιερό βράχο!

Ο πεζόδρομος της Αιόλου καλύπτεται με ένα χαλί από πατημένες μαύρες τσίχλες ετών. Η πρωτοφανής αυτή μάστιγα εξαπλώνεται μέχρι τα πεζοδρόμια της λεωφόρου Αμαλίας. Εκεί απ' όπου περνούν όλοι οι ξένοι επισκέπτες της χώρας μας και φρικιούν με τα κακοχυμένα εξαμβλώματα-προτομές που έχει ορθώσει ο κ. Αβραμόπουλος.
Ο πεζόδρομος της οδού Ερμού με τα ακριβότερα εμπορικά ενοίκια έχει επιλεγεί από τους αδίστακτους έμπορους ανθρώπινης δυστυχίας ως ιδανικός τόπος επίδειξης των τραγικών τους θυμάτων.
Επί δημαρχίας Μπακογιάννη στήθηκαν δυο αποτρόπαια, κακότεχνα μπρούντζινα γλυπτά στις διασταυρώσεις Ερμού με Βουλής και Ερμού με Νίκης, ποιος ξέρει ποια πελατειακά συμφέροντα υπηρετώντας. Το ένα από αυτά σού πλακώνει την ψυχή, διότι δείχνει δυο ανθρώπινες πατούσες μπηγμένες σε μια σύνθεση από σκουπίδια. Ο αλαφιασμένος περαστικός ταυτίζεται απόλυτα με την εικόνα αυτή - ένας άνθρωπος γυμνός, θαμμένος μες στα σκατά!
Μα δεν ντραπήκατε, κ. Μπακογιάννη, να επιλέξετε αυτό το συγκεκριμένο γλυπτό για να κοσμήσει το πλέον κομβικό σημείο της Αθήνας; Το πεζουλάκι του σιντριβανιού, μαρμάρινο, σπασμένο και μονίμως βρεγμένο απωθεί και τον πιο εξαντλημένο διαβάτη. Την ίδια ώρα που τα αριστουργηματικά γλυπτά του Θανάση Απάρτη και του Χρήστου Καπράλου, αφού ξηλώθηκαν από τις θέσεις τους, σαπίζουν στις Δημοτικές Αποθήκες...

Στο Μοναστηράκι, κοντά στον σταθμό του μετρό, βρίσκεται το ιστορικό κτίριο που στέγαζε κάποτε το Κακουργιοδικείο της Αθήνας, το οποίο ανακαινίστηκε πρόσφατα με έξοδα του Ιδρύματος Νιάρχου για λογαριασμό της Εκκλησίας, στην οποία ανήκει το κτίριο, για να στεγάσει μια βιβλιοθήκη της Εκκλησίας.
Μετά από δεκαετίες εγκατάλειψης, το κτίριο ανακαινίστηκε πολυτελώς, με τρόπο όμως που έχασε τη λιτή ομορφιά που είχε πριν. Από το τέλος της επισκευής του το κτίριο περιφράσσεται με τη γνωστή κυματιστή λαμαρίνα ύψους δυο μέτρων, η οποία έχει μετατραπεί και αυτή σε δημόσιο αποχωρητήριο.
Η μυρωδιά είναι αφόρητη! Και, τελικά, πόσα χρόνια θα μείνει περιφραγμένο το περιουσιακό αυτό στοιχείο, ανεκμετάλλευτο και αχρησιμοποίητο;

Αναίσχυντα η δημοτική Αρχή έχει εγκαταλείψει, εδώ και χρόνια, την καθαριότητα της πόλη μας, γιατί δεν είναι καινούργια όλα αυτά που συμβαίνουν. Ζήσαμε τη μεγαλομανία και το κιτς του κ. Αβραμόπουλου, υποστήκαμε την ασύστολη αδιαφορία και τις προκλητικές σπατάλες της κ. Μπακογιάννη και πρόσφατα υφιστάμεθα την ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ κακοδιοίκηση του κ. Κακλαμάνη.

Κύριοι και κυρίες, μας έχετε ρημάξει! Το 2003 γδύσατε το ιστορικό κέντρο της Αθήνας, ξηλώνοντας τα εκατόν πενήντα ετών μαρμάρινα πεζοδρόμιά του και τα αντικαταστήσατε με τσιμεντένια που πρόωρα θρυμματίστηκαν, καθότι ήταν ανεπαρκώς ψημένα. Η κλίμακα της τότε καταστροφής κατεγράφη από τον ηρωικό και αείμνηστο Χρήστο Παπουτσάκη στο περιοδικό «Αντί».
Η έρευνα του περιοδικού είχε τότε αποκαλύψει ότι τα θαυμάσια αυτά μάρμαρα από τα πεζοδρόμια που ξηλώσατε πήγαν κατευθείαν για πώληση στις μάντρες της Ιεράς Οδού και μοσχοπουλήθηκαν σε κοσμικούς Αθηναίους για να διακοσμήσουν τις νεόπλουτες εξοχικές τους βίλες, κατά κανόνα στα νησιά.

Μας έχετε καταντήσει να ζούμε μέσα σε μια αθλιότητα, ενώ πληρώνουμε τους υψηλότερους δημοτικούς φόρους. Έχετε σπαταλήσει το δημόσιο χρήμα με τρόπους που προσβάλλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Οι μεγαλομανείς γιορτές σας έχουν αδειάσει τα ταμεία.
Η πόλη των Αθηνών, που θα έπρεπε να ανυψώνει το πνεύμα όλων μας με την εγγενή φυσική ομορφιά της, μας υποβαθμίζει και μας ντροπιάζει.
Άλλη μια θητεία του κ. Κακλαμάνη θα έδινε τη χαριστική βολή στην πόλη που γεννηθήκαμε, που ζούμε, που αγαπούμε και που βλέπουμε να βιάζεται μπρος στα μάτια μας καθημερινά εξαιτίας σας.
Έλεος! Δεν σας αντέχουμε πια. Η Αθήνα ψυχορραγεί...


*πηγή: LIFO guest edito

19 σχόλια:

  1. Θα ήταν ενδιαφέρον το μπλογκ σας να δημοσίευε και την άποψη της Ευφροσύνης Δοξιάδη για την καταστροφή της χώρας από την κυβέρνηση, το ΔΝΤ και τους κολαούζους της κυβέρνησης Κομίνη και τη Δημοκρατική Αριστερά. Γιατί η υποκρισία περισσεύει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κι έλεγα, που είσαι βρε γνωστέ ανώνυμε, να βάλεις τα πράγματα στη θέση τους...!!
    Γιατί τούτοι δω έχουν πάρει φόρα εν μέσω κατοχής να προκαλέσουν ...μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, να κάνουν τον καπιταλισμό πιο ανθρώπινο! Αίσχος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και βλέπω αυτό το φθινόπωρο το πρόσωπο του Γιώργου Παπανδρέου στις οθόνες (δεν παραλείπει να εμφανίζεται σε εικοσιτετράωρο κύκλο), φοβισμένο, σφιγμένο, ένα πρόσωπο γκριμάτσα,
    γκριμάτσα όταν γελά, άδειο όταν κοιτά, μια μάσκα, μια έντρομη μάσκα.
    Ο διαχειριστής του Φόβου, φοβάται ο φουκαράς και ο ίδιος σαν μικρό παιδί που δεν ξέρει καλά το ποίημά του, και, την ίδια ώρα
    σφάζει στεγνά! ψύχραιμα! επαγγελματικά! μισθούς, ζωές, νόμους, ελπίδες.
    Αυτός που παρέδωσε το κράτος και τα σύνορά του.
    Αυτός που έχει άρει την ασυλία της εθνικής περιουσίας, έχει ακόμα πραιτωριανούς στα ΜΜΕ να τον ψιμυθιώνουν -και αυτό το φθινόπωρο- έχει ακόμα οπαδούς στον Ιππόδρομο να περιμένουν απ' αυτόν μια καλή κουβέντα, έναν διορισμό, αυτός ή μάλλον αυτοί
    οι σφετεριστές του θέρους
    κανοναρχούν ακόμα. Με δοτά έδικτα και κάλπικα φιρμάνια -απ' αυτά που ο καιρός κάνει προκηρύξεις. Ή προγραφές...
    Αυτόν τον Γιώργο Παπανδρέου υποστηρίζει η Δημοκρατική Αριστερά. Τι ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για τον Κακλαμάνη και την Αθήνα είναι το κείμενο...έτσι το λέω, μήπως και έχει κάποια σημασία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμε σε νιώθω. Ο ΓΑΠ ο παλιάνθρωπος σου έσφαξε τη ζωή και το μισθό και υποφέρεις. Έλα κοντά μας να σε διορίσουμε πουθενά να σωθείς. Για σένα δουλεύουμε. Μη νοιάζεσαι για τα φιρμάνια, εσύ πεινάς και πρέπει κάτι να φας, να σταθείς. Κοίτα εμάς που βολευτήκαμε και είμαστε χαλαροί απέναντι στην κρίση; που δεν έχουμε πάθει κατάθλιψη, που αναζητάμε λύσεις ψύχραιμα; Είναι γιατί τάχουμε όλα λυμένα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θεωρώ ότι δεν είναι σκόπιμο να συμμετέχουμε σε μια συζήτηση που όσο και αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να εντοπίσω ούτε την παραμικρή έμμεση σχέση με την ανάρτηση. Όντως είναι σημαντικό θέμα ο τρόπος με τον οποίο η παραούσα κυβέρνηση αντιμετωπίζει την υπερχρέωση του κράτους. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα μας εξαναγκάσουν να συζητάμε μόνο αυτό και μάλιστα με όρους εκτόνωσης.

    Ως προς την Αθήνα τώρα. Προτείνω να δεσμευθεί ο κάθε υποψήφιος Δήμαρχος να διανύει καθημερινά με τα πόδια μια των διαδρομών που αναφέρονται (π.χ.ενός τετάρτου της ώρας) μέχρι το γραφείο της Δημαρχίας.
    Οι διατελέσαντες Δήμαρχοι γνωρίζουν την κατάσταση μόνο από αφηγήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Έχεις δίκιο Δημήτρη - οι "στρατευμένοι" στα χαρακώματα (ούτε θυμούνται πια πως ξεκίνησε αυτό, απλά το αναπαράγουν) προσπαθούν να επιβάλλουν την σύγκρουση και μάλιστα στο πεδίο που επιθυμούν, δηλ. του προσωπικού τους θυμού...
    Για όλα φταίνε οι άλλοι.

    Παλιά ήταν η πτέρυγα που νόθευε την καθαρότητα της "αριστερής γραμμής" - τώρα που κανείς δεν τους ...εμποδίζει και τάχουν κάνει χειρότερα από πριν ψάχνουν προδότες εκτός ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ: γιατί ο Τσίπρας και ο Αλαβάνος, ο Μπανιάς και ο Ρούντυ ότι ...κία και νάχουν κάνει είναι "αριστεροί" (όσο και η Παπαρήγα).

    Που είναι λοιπόν οι προδότες;
    Αυτοί εκεί με τις προτάσεις, αυτοί εκεί με τις ευαισθησίες για την καθημερινότητά μας, αυτοί εκεί που αν και αντιμετωπίζουν ίδια και χειρότερα προβλήματα επιβίωσης σκέφτονται και τον διπλανό τους και την επόμενη μέρα.

    Η αριστερά έχει διαφθείρει τον κόσμο της και αυτά τα φαινόμενα θα ενταθούν με την κρίση. Αυτό τουλάχιστον εισπράττω από τις επιθέσεις στο μπλογκ και τον φανατισμό που δείχνουν τα συγκρουσιακά "κομάντα"...

    Ο διάλογος μεταξύ αριστερών και η αλληλεγγύη είναι παρελθόν πια: τώρα μόνο η τελική σύγκρουση ενδιαφέρει κι όπως φαίνεται θα την έχουν!!

    Πρόσεξε τι εύχεσαι που λένε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Επί της ουσίας τώρα, η κατάσταση στο κέντρο δεν είναι μόνο τραγική - είναι και δύσκολα αναστρέψιμη. Οι συσσωρευμένες καταστάσεις δημιουργούν προφασιστική κατάσταση που ψιθυρίζει και σε λίγο θα φωνάζει για την Τελική Λύση. Και τι αντιπροτείνουν οι αριστεροί μας; Νομιμοποίηση πχ όλων των μεταναστών, με χαρτιά ή χωρίς, με δουλειά ή όχι, περαστικών ή μόνιμα διαμενόντων (Αλαβάνος) - δηλ. λάδι στην φωτιά!
    Η συνύπαρξη κρέμεται σε μια κλωστή. Κι ένας ακροδεξιός Δήμαρχος με την βοήθεια ανεύθυνων αριστερίστικων φωνών μπορεί εύκολα να την κόψει και να επέλθει ένα χάος χειρότερο από το σημερινό: ρατσισμός, τυφλές συγκρούσεις, κλειστά γκέτο.
    Η εκλογή Καμίνη είναι το ελάχιστο που μπορεί να γίνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Προσωπικά βιώνω την κατάσταση γιατί εργάζομαι στο κέντρο.
    Για το θέμα των Ναρκωτικών καθώς και για την εκπόρνευση ανηλίκων νομίζω ότι υπάρχουν εφικτές και αποδεκτές λύσεις, αλλά για ποικίλους λόγους δεν υλοποιούνται. Για το Θέμα των μεταναστών όμως το Θέμα είναι πολύπλοκο και δεν γνωρίζω κάποιες τέεοιες προτάσεις και ούτε είμαι σε θέση να προτείνω κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Βλέπετε τις δημοσκοπήσεις; Τελικά η Αθήνα θέλει το Νικήτα, η Θεσσαλονίκη το Γκιουλέκα, η Μακεδονία το Ψωμιάδη και η Αττική το Δημαρά. Βλέπετε νάχει διάθεση ο κόσμος να αλλάξει κάτι; Δεν μιλάμε για αντιμνημόνιο, αλλά ούτε καν τη πρέζα από την Αθήνα δεν θέλει να διώξει. Βαθιά δομική πολιτιστική κρίση, ανηθικότητα, και απέραντος κομφορμισμός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Leo, αναμενόμενες είναι για μένα οι μετρήσεις.
    Οταν δεν μπορείς να προσφέρεις μια ρεαλιστική στρατηγική εξόδου από την κρίση, τότε ο κόσμος διαλέγει αυτό που έχει. Που να μπλέκει τώρα με αμφίβολης αξίας και πιθανότητας υλοποίησης εξαγγελίες μεταρρυθμίσεων, που αντί να συγκρούονται με την νοσηρή κατάσταση, προσπαθούν να πείσουν, ότι βρίσκονται από την μεριά αυτών που θα τις κάνουν τόσο ανώδυνες για όλους, που σχεδόν, θυμίζουν το σταύρωμα των δακτύλων πίσω από την πλάτη όταν δίνουνε λόγους τιμής που πρόκειται να καταπατήσουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ leo
    Όχι δεν βλέπω να έχει διάθεση η πλειοψηφία να αλλάξει κάτι.
    Όμως εκτιμώντας ότι οδηγούμεθα σε αδιέξοδο θα αναγκαστεί να θέλει να αλλάξει κατι.
    (Πρόκειται για παγκόσμιο αδιέξοδο και η Ελλάδα θα είναι απλώς από τις πρώτες, εκτός και αν υπάρχουν λύσεις εντός της κατάστασης που κανείς εως τώρα δεν κατάφερε να δείξη).
    Ακόμη οι περισσότεροι ελπίζουν ότι θα επανέλθει η προτέρα κατάσταση.
    Το ζητούμενο είναι τι αλλαγή θα επιλέξει και τι ρεαλιστικές επιλογές προσφέρονται. Η ιστορική εμπειρία δείχνει μεγαλύτερες πιθανότητες αλλαγής με κατεύθυνση την βαρβαρότητα. Εγώ όμως ελπίζω ότι όταν σύντομα η αλλαγή γίνει αδήριτη ανάγκη, θα έχει άλλη πορεία και για αυτό προσπαθώ.΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Το πλέον "χειρότερο" για τους πολίτες από την διακυβέρνηση της χώρας από την ΝΔ, είναι η επανάκαμψη στις περιφερειακές εξουσίες, των εκπροσώπων του "βαθέως ΠΑΣΟΚ", τοπικών κομματικών στελεχών.
    Σε κεντρικό επίπεδο εμπιστεύεται τον ΓΑΠ, αλλά χωρίς την συνοδεία των τοπικών στελεχών του "βαθέως ΠΑΣΟΚ", το οποίο δεν το θέλει ούτε ζωγραφιστό.
    Υπάρχει δηλαδή ένα "άτυπο σχέδιο" για διάσπαση της απόλυτης εξουσίας, που μια τέτοια προοπτική θα έδινε.
    Μια τοπική αυτοδιοίκηση των "κομματικών" θα μετέτρεπε τον ΓΑΠ σε όμηρο τους και οι πολίτες το κατανοούν ενστικτωδώς αυτό.
    Έτσι προτιμούν αποτελέσματα "επιφυλακτικότητας", αφού οι υποψήφιοι της ΝΔ, ούτως ή άλλως συνοδεύονται από μια απολύτως αδύναμη κεντρική ΝΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το βαθύ ΠΑΣΟΚ Κωστή μοιάζει με την Λερναία Ύδρα - εμφανίζεται με χίλια δυό πρόσωπα και συχνά σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες της ΝΔ που μεταμφιέζονται σε ανεξάρτητους και δημοκρατικούς μη σου πω και ανανεωτές! Κοινό πεδίο δράσης το να μην αλλάξει τίποτα. Αξιοποιούν τα ρήγματα της εξουσίας για να βάλουν πόδι σε ένα μισό μεταρρυθμιστικό εγχείρημα σαν τον Καλλικράτη και να το κάνουν σαν τα μούτρα τους επαναφέροντας μέσω της τοπικής εξουσίας το πελατειακό κράτος.
    Ελπίζω στον δεύτερο γύρο έστω ο κόσμος να τολμήσει να αλλάξει την ακροδεξιά δημοτική αρχή στις δυο μεγάλες πόλεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Είναι βέβαιο φίλοι μου πως η πρότερη κατάσταση έχει πεθάνει. Απλά ζούμε τον απόηχο της. Ποτέ δεν θα είναι πια σαν πριν. Αναγκαστικά οι παλιές δομές του πελατειακού κράτους δεν θα μπορούν να συντηρηθούν γιατί δεν υπάρχει πλέον παραδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ψυχραιμία!!!
    Χαρά στο κουράγιο σου Γιώργο να προσπαθείς να ισορροπήσεις οχι σε τεντωμένο σχοινί, αλλά σε μία τρίχα.
    Η ακροδεξιά δημοτική αρχή της Αθήνας συγκρινόμενη, με τον ακροδεξιό Τζουλιάνι θα μπορούσε να θεωρηθεί ακροαριστερή, τηρουμένων πάντα των αναλογιών.Ούτε το δήμαρχο ΝΥ λοιπόν, ούτε τον κ.Κακλαμάνη.
    Δυστυχώς η ατζέντα των δημοτικών προβλημάτων ανοίγει στο προνομιακό "γήπεδο"της απολίτικης εκ των πραγμάτων, "προεκλογικής περιόδου".
    Μεταγραφές,ναι δυστυχώς,αυτή είναι η κατάλληλη λέξη,για εντυπωσιασμό στην υπηρεσία του θεάματος και όχι της πολιτικής.(βλέπε Μητρόπουλος,Καμίνης,Τατούλης,
    Μπουτάρης και πάει λέγοντας****.)
    Αυτή ήταν και θα είναι η κατάσταση(δυστυχώς)!!!
    Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο κ.Κακλαμάνης και η δημοτική του παράταξη, αλλά και το τι έκανε και θα εξακολουθήσει(δυστυχώς)να κάνει όλη η αντιπολίτευση στο Δήμο.
    Το ξέρεις, και μη προσπαθείς να "ξορκίσεις" το συνδυασμό του,με ειλικρινείς λεκτικές προσωπικές προθέσεις,δεν αρκεί μόνο αυτό.
    Που ήταν το αυτοδιοικητικό σχήμα της Ανοιχτής πόλης το προηγούμενο διάστημα, όπου το 10,5% του εκλογικού σώματος επιβράβευσε ως τη "νέα" και "φρέσκια" αυτοδιοικητική
    πρόταση?
    Δεν χρειάζεται να σου αναφέρω, το γνωρίζεις πολύ καλύτερα από εμένα.
    Η κοινωνία έχει ένα μεγάλο πρόβλημα και αυτό δεν είναι άλλο από την αυτοαπαξίωση και παραίτησή της σε ότι την αφορά και αυτό είναι τεράστιο ζήτημα.
    ****Καταλαβαίνω ότι πιθανόν να σ ενοχλεί η αναφορά Καμίνη,όμως "εκλογικές" συμμαχίες χωρίς κοινωνικές συγκλίσεις στη πράξη δηλαδή χτες,και όχι σήμερα, έχουν το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα με την διαφαινόμενη επανεκλογή Κακλαμάνη.
    Θα ρωτήσεις βέβαια τι κάνουμε,η απάντηση είναι μια και μοναδική αγωνιζόμαστε για την επανατοποθέτηση της πολιτικής με τα πόδια κάτω και το κεφάλι πάνω,πράγμα που μέχρι στιγμής,δεν γίνεται.
    Ως πολίτες δεν περιμένουμε κάθε τέσσερα χρόνια για να δράσουμε, ούτε βέβαια και να διορθώσουμε λάθη τεσσάρων χρόνων σε ένα... μήνα.
    Το εκρηκτικό μείγμα συσσώρευσης των προβλημάτων της Αθήνας αντιμετωπίζεται μόνο με πολιτικές δράσεις και όχι με "ευχέλαια".
    Βασική προϋπόθεση, πολιτικά υποκείμενα με πολιτικές,και όχι υποκείμενα "πολιτικών".
    Αυτός ο πολιτικός αγώνας μόλις και που διακρίνεται ότι αρχίζει, αυτό δείχνουν όλες,οι ποιοτικές αναγνώσεις των σφυγμομετρήσεων,μέχρι στιγμής,με δυο λέξεις,... αναζήτηση του πρακτέου...
    συνονόματα Ανώνυμα, αλλά εκτεθειμένα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η αρθρογράφος, της οποίας το άρθρο -συμφωνώντας;- αναδημοσιεύεις, Γιώργο, ούτε λίγο ούτε πολύ ανακηρύσσει τον περιβόητο Ρούντι Τζουλιάνι ως μία... εμβληματική προσωπικότητα: "Ο Τζουλιάνι στη Νέα Υόρκη, με θέληση, πυγμή και όραμα άλλαξε την εικόνα της πόλης, τη μεταμόρφωσε, την έσωσε."

    Ρωτάω λοιπόν: έχει πέσει στην αντίληψη κανενός ότι ο Τζουλιάνι ήταν ο κυριότερος ενσαρκωτής της λεγόμενης "θεωρίας του σπασμένου παράθυρου" και της υπέρμετρης εφαρμογής "Νόμου και Τάξεως", αποτελώντας το όραμα πολλών εγχώριων νεοφασιστών, και δη χρυσαυγιτών;

    Κάπως έτσι θα θέλατε π.χ. μια διοίκηση Καμίνη στα δημοτικά πράγματα της Αθήνας; Όχι τίποτε άλλο, αλλά ο Μάνος -που, για όσους δεν το έμαθαν, στηρίζει αναφανδόν Καμίνη-, κάπως έτσι δήλωσε ότι θα την ήθελε και ότι την περιμένει, σε χθεσινό του άρθρο στην Καθημερινή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Προφανώς δεν υιοθετώ κατά γράμμα κάθε άρθρο που αναδημοσιεύω. Βρίσκω ενδιαφέρουσα και εύστοχη την κεντρική του λογική και το προτείνω για διάλογο. Πιστεύω στις συναινέσεις μετά από στοχασμό κι όχι στην δογματική υιοθέτηση των γραφών.
    Δεν ξέρω τι έκανε ο Τζουλιάνι στην ΝΥ. Μπορεί νάναι όπως τα λες: και τι μ' αυτό; Αλλάζει η ουσία του άρθρου; Ξεκόλλα από την δογματική ευθυγράμμιση και μην ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ Ν.ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΗΤΙΧΤΕΙ Η ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΚΑΜΙΝΗ
    Απο την Καθημερινη της Κυριακής.
    Οι κρίσιμες δημοτικές εκλογές και το Μνημόνιο
    Tου Κωστα Kαλλιτση

    Οταν είχα ακούσει τον αρχηγό της Ν.Δ. να προτρέπει τους πολίτες, στις επικείμενες τοπικές εκλογές, να ψηφίσουν με κριτήριο την απόρριψη του Μνημονίου, είχα παραξενευτεί.

    Γιατί, άραγε, οι Αθηναίοι έχουν συμφέρον να ξαναψηφίσουν για δήμαρχο κάποιον που κραυγάζει κατά του Μνημονίου αλλά κατηγορείται για φαυλότητα στην οικονομική διαχείριση, με κορυφαίο δείγμα τη συντήρηση μιας στρατιάς δημοσιογράφων ή δήθεν δημοσιογράφων σε έναν δημοτικό ραδιοσταθμό που έχει ελάχιστους ακροατές αλλά «ρουφάει» 17,5 εκατ. ευρώ (2009) ετησίως; Δηλαδή, ένα ποσό πολλαπλάσιο από εκείνο που ξοδεύουν οι πρώτοι σε ακροαματικότητα ραδιοσταθμοί και μόνον ελαφρά μικρότερο από όσα δαπάνησε ο Δήμος Αθηναίων (21 εκατ. ευρώ) για βρεφονηπιακούς σταθμούς, πλατείες και όλες τις άλλες υποδομές το ίδιο έτος;

    Και γιατί συμφέρει τον δημότη της Θεσσαλονίκης να αναδείξει δήμαρχο κάποιον που κραυγάζει κατά του Μνημονίου, αλλά δηλώνει υπερήφανος συνεχιστής μιας φαύλης διαχείρισης που άφησε «μαύρη τρύπα» 35 έως 50 εκατ. ευρώ στα ταμεία του δήμου;

    Αναμφίβολα, η γνώμη που έχει κανείς σχετικά με την πορεία μεταρρύθμισης της χώρας θα επηρεάσει την ψήφο του. Και, προφανώς, ενδεχόμενη καταδίκη του Μνημονίου στις τοπικές εκλογές θα είναι ένα επικίνδυνο μήνυμα με σημαντικούς αποδέκτες μέσα αλλά και (ίσως το σπουδαιότερο…) έξω από τη χώρα.

    Στο εξωτερικό, αποδέκτες θα είναι οι λαοί που μας δάνεισαν, τα ευρωπαϊκά κέντρα και οι μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, τέλος οι αγορές στις οποίες θα απευθυνθούμε για δάνεια πάλι. Το μήνυμα θα λέει ότι η δημοσιονομική εξυγίανση και η μεταρρύθμιση της χώρας συναντούν σοβαρά εμπόδια και, πλέον, τίθενται υπό αμφισβήτηση. Οτι οι Ελληνες δεν έχουν αποφασίσει να κάνουν θυσίες για να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και να γίνουν ικανοί να αποπληρώνουν τα δάνειά τους. Το μήνυμα θα είναι: Κάνατε λάθος που αποφασίσατε να τους δανείσετε 110 δισ. ευρώ, όσα πρόλαβαν να πάρουν τα πήραν, στοπ - όχι άλλα δάνεια μέχρι να δείτε τι μέλλει γενέσθαι.

    Στο εσωτερικό, αποδέκτες θα είναι η κυβέρνηση αλλά και οι κομματικές συντεχνίες της χρεοκοπίας. Η κυβέρνηση που με πολλούς δισταγμούς και μεγάλη απροθυμία υποχρεώθηκε να συμφωνήσει στην εφαρμογή του Μνημονίου, φοβούμενη τις αντιδράσεις του κόμματος και δη του συνδικαλιστικού μηχανισμού (που στήριξε τον Γ. Παπανδρέου το κρίσιμο 2007…), ενδεχομένως θα δειλιάσει από ένα μήνυμα αντίθεσης και ίσως παγώσει τη διαδικασία μεταρρύθμισης.

    Κάποιοι θα έχαναν, κάποιοι θα κέρδιζαν από το πάγωμα της διαδικασίας μεταρρύθμισης. Τους τελευταίους μήνες έχουν γίνει ορισμένες μεταρρυθμίσεις αναγκαίες μεν, επώδυνες δε για τον κόσμο της εργασίας - στο ασφαλιστικό και στην αγορά εργασίας, κυρίως. Μπροστά μας βρίσκονται όλες οι άλλες, προκειμένου να οικοδομηθεί μια οικονομία εξωστρεφής, ανταγωνιστική. Πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που πλήττουν τον παρασιτισμό των κλειστών επαγγελμάτων και των κλειστών αγορών, που θίγουν τα συμφέροντα της κλεπτοκρατίας, της διαπλοκής.

    Οι μεταρρυθμίσεις που έγιναν είναι βέβαιο ότι δεν θα ξε-γίνουν. Ομως, αυτές που μένει να γίνουν ίσως ακυρωθούν. Περί αυτού πρόκειται, αυτό είναι το διακύβευμα.

    Εχουμε την ευχέρεια να αποφασίσουμε. Ουδείς μάς απαγορεύει να επιλέξουμε την επιστροφή μας στο βιοτικό επίπεδο (όχι του 2005 αλλά…) του 1950, να επιλέξουμε (άλλη μια φορά…) να πάνε χαμένες οι θυσίες που ήδη κάναμε, να κωλώσουμε, να εγκαταλείψουμε στη μέση την προσπάθεια που αρχίσαμε. Δικαίωμά μας, τελικά να στείλουμε στα παιδιά μας τον λογαριασμό, να τα αφήσουμε απροστάτευτα στο (ορατό…) τσουνάμι μετανάστευσης (όπως παππούδες και γιαγιάδες τους…) επειδή εμείς δειλιάσαμε.

    Τώρα όμως βρισκόμαστε στη μέση της διαδρομής. Αν το νήμα κοπεί, δεν θα έχουμε την ευκαιρία να το ξαναπιάσουμε. Τελεία και τέλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU