Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Δίκη του μνημονίου στο Σύνταγμα

δικαίωμα στο όνειρο

του Κώστα Ανδρέου

Δεν υπάρχει χειρότερος ρόλος, απ’αυτόν, όπου καλείται κάποιος να μιλήσει με ειλικρίνεια για ότι βλέπει.
Πως το έλεγε ο Ελύτης;
Εξόριστε ποιητή, στον αιώνα σου λέγε τι βλέπεις;

Μετά την επιβολή, de facto και de jure, στην συζήτηση των υποψηφίων για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και τις καταγραφές των γκάλοπ, το μνημόνιο, έγινε κεντρικό θέμα.
Κρίσιμος παράγοντας για την επιτυχία κάθε συνδυασμού, η αποδοχή του ή ΟΧΙ.
Μοιάζει παράλογο, αλλά έτσι είναι.

Ο λαός επιλέγει να ξεφύγει από την συσσωρευμένη πίεση που η ύφεση και τα περιοριστικά κυβερνητικά μέτρα, διαμορφώνουν.
Θέλει μια ανάσα, σαν σημαία, σαν πίστη, νοιώθει σαν φυλακισμένος και υιοθετεί όπως κάθε φυλακισμένος το δικαίωμα να σκέφτεται την "απόδραση".
Κανείς δεν θα διαφωνούσε, αν φυλακή και χώρα δεν είχαν τα ίδια όρια.

Είμαστε φυλακισμένοι σε μια παράδοξη φυλακή, είμαστε φυλακισμένοι στην χώρα μας.
Τα παιδιά μας ήδη φεύγουν ή ετοιμάζονται να πηδήξουν τον φράχτη και μείς που θα μείνουμε πίσω, μέσα, ετοιμαζόμαστε ψυχολογικά για να υποστούμε τις όποιες συνέπειες, η τιμωρία μας επιφυλάσσει.
Ξέρουμε ότι η φυλακή μας είναι ένα άλλο Αλκατράζ, ότι εκεί έξω δεν υπάρχει κανείς να μας εμποδίσει να φύγουμε, εκτός από την μανιασμένη θάλασσα, όπου κάθε απόπειρα φυγής προδιαγράφει θανάσιμη αποτυχία.
Όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία.

Το αίτημα της ελευθερίας και η σκέψη της απόδρασης, είναι νόμος της φυλακής.
Δεν σημαίνει αυτό ότι θα αποδράσουμε, αλλά ούτε μπορούμε να στερηθούμε το δικαίωμα μας, να το θεωρούμε αναπαλλοτρίωτο δικαίωμα.
Όπως στην ταινία των Μόντυ Πάιθονς, "Ενας προφήτης μα τι προφήτης", όπου ο ομοφυλόφιλος σύντροφος του Μπράιαν, απαιτεί να μπεί στο πρόγραμμα του κινήματος το δικαίωμα των ανδρών να γεννούνε και αυτοί, και στην υπόμνηση άλλου συντρόφου ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν, απαντάει, "δεν φτάνει που δεν μπορούμε να γεννήσουμε, να μην έχουμε και το δικαίωμα";
Στο αντερώτημα, κανείς δεν αμφισβήτησε αυτό το παράλογο δικαίωμα, αφού κάτι τέτοιο, θα τον έβαζε συνυπεύθυνο με την βιολογία, που θέλει να γεννούν μόνο οι γυναίκες.

Έτσι και με το Μνημόνιο, σημασία δεν έχει αν κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την αναγκαία τήρησή του, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να δηλώνει υποχρεωμένος να υποστηρίζει , μαζί με όλους, την «απόδραση» από το Αλκατράζ του.
Έτσι είναι, δυστυχώς τα πράγματα.
Οι πολίτες ξέρουν, ότι η χώρα δεν μπορεί χωρίς το μνημόνιο, χωρίς την φυλακή του, αλλά απαιτούν, να έχουν το δικαίωμα να το πετροβολούν τουλάχιστον.

Δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση, αν αύριο το ΚΚΕ, διοργάνωνε στο Σύνταγμα, Δίκη του Μνημονίου, με πρόεδρο τον Καζάκο και το καταδίκαζε, σε λαϊκό πετροβόλημα.
Βάζω ιδέες θα μου πείτε...

Ο εξόριστος ποιητής

38 σχόλια:

  1. Έτσι είναι Κωστή.
    Αυτό που έχει ενδιαφέρον όμως για μένα είναι οι θέσεις που η Προσωρινή Εκτελεστική Γραμματεία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, εκδίδουν τον τελευταίο καιρό.

    Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω, ότι στο κέντρο της σκέψης τους, είναι η παραδοχή, ότι δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος, για να αποδειχθεί, ότι η μάχη κατά του μνημονίου, είναι μια μάχη με σκιές.
    Δεν είναι ότι δεν καταλαβαίνω ότι χρειάζεται για την εσωτερική συνοχή μια κάποια, προσωρινή έστω, συμπόρευση με το πνεύμα της πλειοψηφίας, την ώρα μάλιστα που ακόμη και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ αποστασιοποιούνται από την υποστήριξή του.
    Είναι ότι έτσι, η Δημοκρατική Αριστερά, δεν αποτολμάει την τομή με το πολιτικό σύστημα.

    Δεν επιλέγει για τον εαυτό της μια θέση στον κεντρικό πολιτικό χάρτη, αλλά προτιμάει το μερίδιό της στην κομματική γεωγραφία της αριστεράς.

    Σήμερα ο Φώτης Κουβέλης, ζητάει παράταση στην αποπληρωμή του χρέους της τρόικα για άλλα 5 χρόνια.
    Πολλοί θα το διαβάσουν, λίγοι θα καταλάβουν ότι δεν πρόκειται για αίτημα αναδιαπραγμάτευσης συνολικά του χρέους.
    Ψιλά γράμματα θα μου πείς. Ψιλά δεν διαφωνώ, αλλά μαζί με επιστροφή σε θέσεις στήριξης του σημερινού ΟΣΕ, της ΔΕΗ κλπ, και θέσεις κατά των ξένων επενδύσεων στον Αστακό και στο Ελληνικό, ξαναγυρίζουμε πίσω στην ιδεολογική, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, αγκαλιά του ΣΥΝ.

    Ο ΣΥΝ απέτυχε γιατί αντί για κάτι καινούργιο προσπάθησε απλά να φτιάξει ένα "καλό ΚΚΕ".
    Φοβάμαι ότι και η Δημοκρατική Αριστερά θα έχει την ίδια τύχη αν προσπαθήσει απλά να φτιάξει έναν "καλό ΣΥΝ" αντί να τα αλλάξει όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Συμφωνώ ότι το ζητούμενο δεν είναι να φτιάξουμε έναν καλό ΣΥΝ αλλά ένα σύγχρονο πολιτικό φορέα για το «αύριο» που είναι πλέον «σήμερα».
    Η ελληνική κοινωνία δεν χρειάζεται … «καινούργιας κατασκευής όχημα παλαιού μοντέλου…», έχει ανάγκη και ελπίζει σε … «… νέο μοντέλο σύγχρονης τεχνολογίας και αποδοτικής λειτουργίας …»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιώργο, η Θέση της Δηαρ πως το πρόβλημα δεν είναι το μνημόνιο αλλά οι αιτίες που το δημιούργησαν είναι η βάση του όλου σκεπτικού και είναι απόλυτα ορθό κατά την γνώμη μου. Το ζήτημα της παράτασης του χρέους έτσι και αλιώς έχει τεθεί πολύ νωρίτερα της συνέντευξης του Φώτη Κουβέλη ακόμη και από το ίδιο το δντ. Επομένως το πραγματικό πρόβλημα που καλούμαστε να απαντήσουμε είναι ποιο θα είναι το όριο του δανεισμού μας ως χώρα και πως θα επιτύχουμε την ανάπτυξη ώστε η χώρα να μην ζει μόνο με δανεικά. Δηλαδή εξεισορόπιση της σχέσης ανάπτυξης και δανεισμού. Επομένως δεν βλέπω προς το παρόν κάποιο ιδεολογικό πισωγύρισμα.
    Το ότι για παράδειγμα ο Οσε είναι σήμερα ελλειμματικός δεν σημαίνει πως αν αύριο θα γίνει ιδιωτικός όλα θα λυθούν σε όφελος των πολιτών. Υπενθυμίζω το παράδειγμα της ιδιοτικοποίησης των σιδηροδρόμων στην Μ. Βρετανία. Αυτο που πρέπει να απαντηθεί στην πράξη είναι η διασφάλιση των δημόσιων αγαθών όπως είναι η επιβατικές μεταφορές κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΤΟΥ
    ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ
    Αχρείοι και ψεύτες
    Ο κύριος Μάριο Βάργκας Γιόσα, λοιπόν. Επιτέλους με Νόμπελ, ο παλιός αριστερός που ανέβλεψε και υποστηρίζει τις ΗΠΑ και τον νεοφιλελευθερισμό με πάθος φανατισμένου νεήλυδος...
    Καλός γραφιάς και ικανός προπαγανδιστής ο κύριος Γιόσα, ανακυκλώνει με μαεστρία όσα κατά καιρούς φιλοτεχνεί η αστερόεσσα προπαγάνδα εναντίον των Λατινοαμερικανών ηγετών που ανθίστανται στους επικυρίαρχους. Κυρίως βάλλει εναντίον του ψυχισμού της Λατινικής Αμερικής ο κ. Γιόσα. Ενοχλείται πολύ από τον ηλεκτρισμό της συγκίνησης. Τον απωθεί ο λυρισμός και το ανέλεγκτο. Τον εξοργίζει η εξέγερση, η αντίσταση και η επανάσταση... Πολύ καθυστέρησε να πάρει το βραβείο Νόμπελ ο κύριος Μάριο Βάργκας Γιόσα *** Ο κύριος Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, λοιπόν. Αφοπλιστικά ειλικρινής, δεν αφήνει κανένα περιθώριο στους ψεύτες και δημαγωγούς -ημέτερους και ξένους- να συνεχίσουν ασύστολοι το αχρείο παιχνίδι τους σε βάρος της κοινής νοημοσύνης... Ολοι ήξεραν το δημοσιονομικό πρόβλημα. Και οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι Ελληνες πρωθυπουργοί. Πρωτίστως ο σημερινός, ο οποίος έχει μεν τη μικρότερη ευθύνη για το χάος που παρέλαβε από Καραμανλή και Σημίτη, αλλά βαρύνεται περισσότερο από όλους για τα τερατώδη προεκλογικά ψεύδη και τη μετεκλογική αβελτερία που οδήγησε στο δυναστικό Μνημόνιο... Τέρμα, λοιπόν, στην προπαγάνδα περί άγνοιας των πραγματικών στοιχείων. Τέρμα στις λαϊκίστικες ανοησίες περί αποκλειστικών ευθυνών της τελευταίας πενταετίας. Τέρμα και στην αναίσχυντη προσπάθεια εξωραϊσμού που καταβάλλει ασθμαίνων ο ξεχασμένος Σημίτης, ο πρωθυπουργός των ψεύτικων στοιχείων για την ΟΝΕ, ο κρυψίνους λογιστής με τα swaps και ο ασύστολος πολιτικός που τολμά και μιλάει για τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, χωρίς να λέει ότι οφείλονται στα ολυμπιακά έργα (που δεν ήθελε) και όχι στην παραγωγική ζωτικότητα της οικονομίας...}

    Ποιοι εξακολουθούν να φοβούνται το ΦΩΣ σε αυτή τη χώρα?
    Το σύνολο του πολιτικού προσωπικού?
    Η άθλια "κομματική ηγεσία-ιεραρχία" στο Όλον της,που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο "θόρυβος" για τις "εντυπώσεις"?
    Η πνευματική ηγεσία της χώρας?
    Οι πολίτες?
    Προς το παρόν οι "καθ ύλην" αρμόδιοι μένουν άλαλοι,στοχάζονται,"κάνουν" λογαριασμούς με τον ξενοδόχο της εμπειρίας τους,της γνώσης τους,των παραδόσεών τους.
    Είναι ψύχραιμοι,ευτυχώς,αναλογιζόμενοι τις δικές τους ευθύνες,τα δικά τους λάθη...
    Είναι,ευτυχώς,υπεύθυνοι και δεν "παρασύρονται", από τον θυμό τους,κλείνουν τ αυτιά στους παντοειδής πολιτικούς μασκαράδες και αυτιάδες ειδικούς.
    Η γνώση,η εκπαίδευση έχει ζόρι,αρχίζουν να το καταλαβαίνουν...
    Θα στείλουν και τους λογαριασμούς,στην ώρα τους...
    Είναι έξω από τα ψευτοδιλήμματα
    Μνημονιακοί Αντιμνημονιακοί,ειναι έξω από τα "ρηχά" κοντολογίς...
    Γιατί ξέρουν ...{ο εξευτελισμός τους πρέπει να γίνει τέλειος...}
    Μ.Αναγνωστάκης.
    Λόγος Άλαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στην Αθήνα οι ελεγκτές της Eurostat
    Ομάδα εμπειρογνωμόνων της Eurostat καταφτάνει σήμερα...πόσοι γνωρίζουν τι σημαίνει η αυριανή ημερομηνία για την Αθήνα???


    Μια καλοπροαίρετη παρατήρηση γαι τον αρθρογράφο κ.Ανδρέου,ατυχέστατη η εισαγωγή και ο τρόπος με αναφορά στον Ελύτη.
    ...Πως το λέει ο Ελύτης...
    Ο Ελύτης είναι ο Ελύτης, δεν είναι "το πως το λέει...Ο Ελύτης.
    Γαιτί ο Ελύτης μια κεντρική αλήθεια λέει"οτι είμαστε πρίγκιπες και δε το χουμε καταλάβει..."
    «Την ελληνική ταυτότητα την ορίζει η σοφία της ποίησης, όχι η αποδεικτική της Ιστορίας. Ο τρόπος της παραίτησης, της άοπλης μέθεξης. Της εκούσιας απώλειας που είναι πάντα εύρεση. Αυτό που ήταν πάντοτε η αποφατική Ελλάδα».
    Λόγος Άλαλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εξυπνακισμοί και πλακίτσες μιά ζωή ο χώρος σας...έλεος η ζωή σας ξεπέρασε "παλαιοανανεωτικοί"..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στο μεταξύ, ακόμα και ο μνημονιολάγνος Σκάι δίνει στη Δ.Α. 1,5% στις δημοσκοπήσεις. 25% κάτω από την προηγούμενη μέτρηση δηλαδή.

    Να μην εκπλαγεί όμως κανείς μετά, αν ο Καμίνης ξεπεράσει (προς τα... κάτω) και την επίδοση της Δαμανάκη το '98, έτσι; Ούτε αν, με τούτα και με κείνα, φτάσουμε πάλι να δούμε τον (ημιδιαλυμένο) ΣΥΡΙΖΑ με κανα 5,5% στις επόμενες εθνικές εκλογές. Να ποια θα είναι, έτσι όπως πάει, η "συμβολή" της Δ.Α. στην υπόθεση της ριζοσπαστικής, ανανεωτικής Αριστεράς στηην Ελλάδα. Αλλά, θα μου πεις, τι τους νοιάζει τους Χατζησωκράτηδες; Αυτοί τη θεσάρα στο ΠΑΣΟΚ την έχουν καπαρώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυριανιστή,
    Οι αγάπες προς τους συγγενείς δεν κρύβονται. όσο γκρέμισες τον καραμανλισμό, τόσο αντιμνημονιακός είναι ο σαμαράς που στηρίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μου κάνει εντύπωση Αυριανιστή που έρχεσαι και σχολιάζεις σχετικά "σεμνά" στο "ημιεπίσημο μπλογκ των ΚυρκοΚουβέληδων, αριστερών του καναπέ και του Τσαουσέσκου" όπως μας κατακεραυνώνεις σε άλλα ιστολόγια.
    Τι έγινε; Όπου "σε παίρνει" λοιδορείς κι όπου δεν σε παίρνει το παίζεις "πολιτικός";
    Μια κουτσομπόλα είσαι με εμπάθεια για τον ανανεωτικό χώρο, τρόφιμος του καφενείου του σαμαρικού antinews - μην μας κάνεις και τον σοβαρό σχολιαστή που ανησυχεί για την Αριστερά...

    Έτσι για να ξέρουν κι οι αναγνώστες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ωραία, ο Τριάντης έσβησε μέσα σε λίγες γραμμές όλο το λογοτεχνικό μεγαλείο του Βαργκας Γιόσα... Δεν τα έγραφες ρε Τριάντη νωρίτερα, να μη χάνω το χρόνο μου με την «Πόλη και τα σκυλιά»;

    Χα, χα, τι πλάκα που έχουν ρε αυτοί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Κωστή, σε αντιστοιχία με αυτά που γράφεις, μου άρεσε το άρθρο του Γ.Αγγελόπουλου στην Αυγή με τίτλο «Το Μνημόνιο ως "γενικό ισοδύναμο"». Η ανάδειξη του παραλογισμού, και από κάποιον που δηλώνει ότι «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το Μνημόνιο αποτελεί την πλέον ταξικά απεχθή και νομοτελειακά αδιέξοδη επιλογή που επιβλήθηκε στην κοινωνία μας».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιώργο, χαίρομαι με τη σειρά μου που διαβάζεις τα σχόλιά μου. :) Σ' ευχαριστώ και ελπίζω επίσης να χαίρεσαι που αναγορεύω το ιστολόγιό σου ως "ημιεπίσημο της Δ.Α". Λάθος κάνω;

    Όσο για τις "λοιδορίες", καλό θα ήταν επίσης να αναλογιστείς ότι είναι μάλλον δύσκολο, για οποιονδήποτε, να μπορέσει να δει ψυχρά και ιδεολογικά αποστεωμένα το λάθος που -κατά τη γνώμη μου- κάνατε τον Ιούνιο, και να μη βάλει (και) το ανθρώπινο στοιχείο -το οποίο ενίοτε δεν μπαίνει στα καλούπια του καθωσπρεπισμού που θα ήθελες- μέσα στην κριτική του. Αν πάλι πιστεύεις ότι τότε δεν έγινε κανένα λάθος, τότε προφανώς ακόμα και οι δημοσκοπήσεις των "φίλιων μέσων" μάλλον δεν είναι ικανές να φανερώσουν την πραγματικότητα. Ποιος είμαι λοιπόν εγώ που θα μπορέσω να τη φανερώσω; Ας τη φανερώσει, λοιπόν, η κάλπη και μόνο αυτή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αυριανιστή, εννοείται ότι κάνεις λάθος και μάλιστα εσκεμμένα - εφόσον είσαι γνώστης των αναρτήσεων του ιστολογίου: το "ημιεπίσημο" είναι μια βολική σου λαθροκοπία ώστε οι βολές σου να κατευθύνονται στην ΔΑ που είναι το ...πάθος σου.
    Το ιστολόγιο αυτό εκφράζει επίσημα μόνο τον διαχειριστή του και τους συνεργάτες του. Κι αυτοί όπως έχεις δει στηρίζουν κριτικά την απόπειρα της ΔΑ να εκφράσει το καινούργιο στην Αριστερά χωρίς όμως και να της χαρίζονται οπαδικά.
    Τον Ιούνιο έγινε ένα ιστορικό βήμα: ακόμα κι αν μείνει μετέωρο άλλος δρόμος δεν υπήρχε - η επιβεβαίωση ήρθε άλλωστε αμέσως με τις πομπές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - μην σου πω ότι αργήσαμε κιόλας πολύ.
    Ο ΣΥΝ θα κάνει ...ταμείο (κατά τον Παπαδημούλη) μετά τις εκλογές χωρίς κανέναν δικό του σημαντικό υποψήφιο - με τα δάνεια δεν κάνεις πολιτική!
    Καλή τύχη στον φίλο μου τον Νίκο κι εύχομαι όλα να πάνε καλά (για την Αριστερά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αχ Πολυβώτη, ο Τριάντης...
    Δεν υπάρχει τίποτα πιο γελοίο στις μέρες μας από τους τύπους της "πατριωτικής αριστεράς" - λίγο διαφέρουν πια από μια σοσιαλφασίσουζα αντιιμπεριαλιστική φρασεολογία που αν την γυρίσεις ανάποδα θα βρεις τον ...Άδωνι. Κι όπως έχουν πάρει το μοκρόβιο νομίζουν ότι είναι κι οι κριτές των πάντων. Πραγματικά έχουν πλάκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Εύστοχο! - αυτή είναι η ουσία της ανέξοδης αριστεροσύνης των παραγόντων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κι όμως, Γιώργο, υπήρχε άλλος δρόμος τον Ιούνιο, και τον έδειξε ο Παπαδημούλης. Που παρέμεινε, παρ' όλη την ταπείνωση την οποία είχε υποστεί σε προσωπικό επίπεδο -ένα χρόνο νωρίτερα, στις ευρωεκλογές- από την παρέα του Τσίπρα. Δεν είμαι "παπαδημουλικός" ούτε με την πολιτική ούτε με την προσωπολατρική έννοια, αλλά αν μη τι άλλο η στάση του τον Ιούνιο έδειξε μεγαλείο. Έστω κι αν κάποιοι από εσάς βιαστήκατε να το ονοματίσετε "αρριβισμό". (Πού τον είδατε, είναι βέβαια ένα άλλο θέμα.)

    Αν, λοιπόν, Γιώργο, η Α.Π. είχε μείνει στον ΣΥΝ τον Ιούνιο, πολλά θα μπορούσε να είχε επηρεάσει στο εντελώς ρευστό σκηνικό του Σεπτέμβρη, με τις γεροντοπαλινωδίες Αλαβάνου και λοιπών. Και ίσως ΤΟΤΕ να ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να είχε "σπρώξει" τον ΣΥΝ στην πραγματική απαγκίστρωση από τον ΣΥΡΙΖΑ, και όχι στην προσχηματική επίκλησή της (για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα) τον Ιούνιο. Βέβαια, μπορείς να πεις ότι κάτι τέτοιο θα ήταν... οπορτουνισμός (φτου κακά!). Ενώ το να αποδυναμώνεις την Αριστερά και να μετατοπίζεσαι εγγύτερα στις δυνάμεις του μνημονίου, δεν είναι. Όπως δεν είναι και το να δηλώνεις -ο Χατζησωκράτης, όχι εσύ- ότι "ευτυχώς που ήρθε το ΔΝΤ να βάλει μια τάξη". Αλλά, αυτά βλέπουν ολοένα και περισσότερο οι αριστεροί και "κόβουν από μισή μονάδα σε κάθε δημοσκόπηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η διεύθυνση πηγή ΠΟΛΥΒΙΩΤΗ και το πλήρες άρθρο "κόλαφο" για τον πατριώτη κ.Τιάντη και όχι μόνο...
    X-PRESS
    Τα εννιάμερα
    ΑΠΟ ΤΗ LOVE COMPANY

    Έχεις γράμμα. Υβριστικό • Ο κ. Λαζόπουλος έκανε δηλώσεις για τη βαφή των μαλλιών του, χωρίς να είναι αρκετά σαφής. Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Λαζόπουλος αναγκάζεται να βάφει τα μαλλιά του επειδή είναι ανυπάκουα και κυρίως επειδή είναι υιοθετημένα! Μάλιστα, το βράδυ, για να κοιμηθούν, τούς λέει παραμύθια - κι αυτά τότε πέφτουν και αγκαλιάζουν τη σεπτή κάρα του πατριού τους (που είναι ταυτόχρονα και Άντρας της Χρονιάς και μεγάλος Έλλην των αιώνων)! • Σε σπορ της κοσμικής Αθήνας αναδεικνύεται η σύγκριση παλιών και νέων φωτογραφιών διαφόρων σελέμπριτις πριν την εμφύτευση μαλλιών και μετά. Ή λίγο πριν τον (φαουστικό) Φουστάνο. Η καλύτερη εκδίκηση των ματαιόδοξων είναι οι ματαιόδοξοι από το διπλανό τραπέζι • Ο κ. Ρουσόπουλος αρθρογράφησε στην «Καθημερινή» της Κυριακής επειδή ξαφνικά την περασμένη Τέταρτη ένιωσε μια βαθιά ανάγκη να εκφραστεί. Η «Καθημερινή» δημοσίευσε το άρθρο του επειδή τέτοιες βαρυσήμαντες απόψεις πρέπει να φτάνουν στον κόσμο. Η «Καθημερινή» δεν έδωσε χρήματα στον κ. Ρουσόπουλο. Πολλοί εικάζουν, ούτε ο κ. Ρουσόπουλος στην «Καθημερινή» • Παραιτήθηκε ο κ. Τριάντης από τη διεύθυνση του Δημοτικού Ραδιοφώνου του Πειραιά μετά τις αποκαλύψεις ότι έπαιρνε 87.000 ετησίως - αν και το κανάλι είχε πατώσει στις ακροαματικότητες με 0,2%, και με έντονες εργασιακές ανισότητες. Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Τριάντης ξεκίνησε την καριέρα του από την «Αυριανή» του πρώτου ΠΑΣΟΚ, όταν ο Κουρής, τωρινός συνέταιρος του Χατζηνικολάου, χαρακτήριζε επικίνδυνο κίναιδο τον Χατζηδακι πρωτοσέλιδα και άπλωνε στη δημόσια ζωή ένα φασιστικό ζουρλομανδύα, με τις ευλογίες του Κράτους. Η αριστερή ευαισθησία είναι η σκόνη που μένει όταν τα μικροσυμφέροντα ζυμωθούν και εξατμισθούν • Με μοναδικό όπλο τη μαχητική και οξύνου δημοσιογραφία της, η «Real News», η οποία ουδέποτε θα μπει στη μάχη των προσφορών DVD, εδέησε να περάσει τα 100.000 φύλλα. Η αλήθεια είναι ότι το να χαρίζεις ένα τζιπ, σε βάζει σε άλλα κυβικά (ελλείμματος δημοσιογραφίας) • Επέστρεψε ο κ. Κακαουνάκης στο Μega, όπως επιστρέφει η γρίπη σε όσους δεν έχουν αντισώματα • Ο ενωμοτάρχης κ. Πρετεντέρης είναι πολύ στενοχωρημενος επειδή οι φύλακες του Κορυδαλλού δεν πυροβόλησαν το ελικόπτερο της απόδρασης Παλαιοκώστα. Τους κατσάδιασε έντονα, πριν αναχωρήσει για Λονδίνο, όπου έκανε ολική χαλάουα για τις αναγκες του τσίρκου στο οποίο εμφανίζεται τα βράδια. Όχι, δεν πίνει τα ποτά των πελατών, τα χύνει κρυφά στο νεροχύτη.

    ΄Ανευ σχολίων...αν έχουμε κάτι απο esresso καλοδεχούμενο...απο κάτι τέτοια απίθανα τελικά μαθαίνουμε την αλήθεια.
    Τhanks

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κάνεις λάθος Αυριανιστή αν νομίζεις ότι το μέλλον της αριστεράς παίζεται στον μικρόκοσμο του Συνασπισμού - η αποχώρηση του Ιουνίου ήταν αυθεντική κίνηση της βάσης στην οποία η ηγεσία της ΑΠ πειθάρχησε.

    Κι αν σήμερα δεν ήταν οι δημοτικές να μπλοκάρουν τις εξελίξεις πολλά πράγματα θα είχαν προχωρήσει καλύτερα - είναι κυρίως ο κόσμος που επιστρέφει στην ενεργό δράση που στελεχώνει την ΔΑ και όχι τόσο η παλιά πτέρυγα (αυτή απλά είχε έτοιμο τον μηχανισμό που σε εκλογές είναι πολύ απαραίτητος) - οι άλλοι δεν έχουν φανεί ακόμη και αυτοί δεν έχουν ούτε θέλουν να έχουν καμία σχέση με τον Συνασπισμό, εκτός από τις φυσιολογικές συνεργασίες.

    Ο δρόμος του Παπαδημούλη είναι ατομικός - είναι από τα στελέχη της ΑΠ που δεν πειθάρχησαν στην σχεδόν ομόφωνη απόφαση της βάσης - δικαίωμά του αλλά είναι δικός του δρόμος πια.

    Οι υπόλοιποι απλά μεταθέσαμε για μετά τις εκλογές τις πρωτοβουλίες μας - όμως είναι χρήσιμη περίοδος γιατί πολλά μαθαίνουμε και πολλά καταλαβαίνουμε χρήσιμα για μετά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μην ξεχνάς ότι η ΔΑ είναι ακόμα ένα κόμμα στα σπάργανα, χωρίς πρόγραμμα και καταστατικό, με επιτροπές πρωτοβουλίας σε όλη την Ελλάδα που βυθίζονται ήδη σε έναν αυτοδιοικητικό αγώνα με θαυμαστή συνοχή και πειθαρχία, αξιοθαύμαστη για έναν χώρο που τυπικά "δεν υπάρχει".
    Τα δημοσκοπικά της είναι σχετικά γιατί ακόμα δεν έχει προφίλ εκτός από την εικόνα του Φώτη Κουβέλη και την ιστορία της ανανεωτικής προσπάθειας. Εσύ μπορεί να χαίρεσαι σήμερα και να κλαις αύριο - αυτό όμως δεν είναι πολιτική, είναι παιδική αντίδραση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Το πρόβλημα της ΔΑ είναι ότι μάλλον καθυστέρησε να ιδρυθεί και καθυστέρησε πολύ.

    Δυστυχώς η αριστερή στροφή του ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλοίωσαν σε τέτοιθο βαθμό τα χαρακτηριστικά της ανανεωτικής αριστεράς, που σχεδόν την εξαφάνισαν από τον πολιτικό χάρτη.

    Τι να πούμε και τι να εξηγήσουμε στον κόσμο τώρα? πως θα πείσουμε ότι διαφέρουμε από τους άλλους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν τόσο καιρό είμαστε μαζί, έστω και διαφωνόντας.

    Μιλώ με αρκετό κόσμο, οι περιοσσότεροι δεν γνωρίζουν πως και γιατί ιδρύθηκε η ΔΑ. Το μόνο που γνωρίζουν είναι η νηφάλια, και σοβαρή παρουσία του Κουβέλη. αλλα δε φτάνει.

    Τόσα χρόνια η καθημάς αριστερά έλεγε στα παντα όχι, λοιδωρούσε τις συνεργασίες, κατέστησε τον αντιπασοκισμό συνεκτικη ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ. Ολα αυτά ο κόσμος τα χρεώνει και σε εμάς και ας διαφωνούσαμε!
    Δυσκολεύεται να μας εμπιστευτεί, δυσκολεύεται να πιστέψει ότι υπάρχει και μη αυτιστική αριστερά.

    Για να ριζώσουμε ως ΔΑ θα χρειαστεί πολύ δουλεια και όρεξη.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ΒΟΥΛΗ-ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ
    ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ
    ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΤΙΠΑΣΟΚΙΣΜΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΓΙΑΣΕΙΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΦΕΙΝΟΥΝ
    Ενα έγγραφο - βόμβα συνδέει την εξωχώρια εταιρεία που θεωρείται ύποπτη για «πλυντήριο» πολιτικού χρήματος, την TORCASO, και με τα μαύρα ταμεία της Siemens, πέραν της εμπλοκής της σε αγοραπωλησίες ακινήτων με τη Μονή Βατοπεδίου.
    Με την ένδειξη «εμπιστευτικό» έφτασε στην επιτροπή για τη Siemens το έγγραφο για τα εμβάσματα στην εταιρεία Torcaso, η οποία έχει οδηγήσει σε ακίνητα του ΑκηΗ TORCASO έγινε αρχικά γνωστή το 2009 από την πρώτη εξεταστική για την υπόθεση του Βατοπεδίου. Ακολούθως οδήγησε σε ακίνητα του πρώην υπουργού Ακη Τσοχατζόπουλου και τώρα ετέθη στο στόχαστρο και για συναλλαγές με τη Siemens.
    Το έγγραφο αυτό, με την ένδειξη «Εμπιστευτικό», έφτασε το καλοκαίρι στην εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση της Siemens και φέρει την υπογραφή τού τότε προέδρου της Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, Στέλιου Γκρόζου.
    Σύμφωνα μ' αυτό, τρία εμβάσματα συνολικού ύψους 6,7 εκατ. δολαρίων που μεταβιβάστηκαν στην TORCASO από τον λογαριασμό 051524866 της Morgan Stanley Ζυρίχης προέρχονται από τη Siemens και σχετίζονται με την ερευνώμενη υπόθεση.
    Σύνολο 6,7 εκατ. δολάρια
    Τα τρία εμβάσματα που εισέρρευσαν στην TORCASO αφορούν:
    1) 4,5 εκατ. δολάρια την 1η Νοεμβρίου 1999
    2) 1,2 εκατ. δολάρια στις 10 Ιανουαρίου 2000 και
    3) 1 εκατ. δολάρια στις 7 Μαρτίου 2000.
    Η Επιτροπή, με το έγγραφό της αυτό, υποστηρίζει ότι τα 6,7 εκατ. δολάρια εστάλησαν από τη Siemens και συνιστά το άνοιγμα του λογαριασμού 051524866 της Ζυρίχης ώστε να αποκαλυφθεί ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Siemens και TORCASO.
    Το έγγραφο αυτό της Επιτροπής διαβιβάστηκε από την εξεταστική επιτροπή για την υπόθεση του σκανδάλου Siemens στους ειδικούς εφέτες ανακριτές Μ. Νικολακέα και Ι. Φιοράκη οι οποίοι, σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν ήδη ζητήσει από τις ελβετικές αρχές να αποκαλυφθεί ο δικαιούχος του επίμαχου λογαριασμού της Morgan Stanley.
    Πάντως, αν ο δικαιούχος του λογαριασμού προβάλει αντιρρήσεις και μπλοκάρει το άνοιγμά του με ένδικα μέσα, το Δημόσιο πρέπει να υποστηρίξει με νομικό παραστάτη που θα ορίσει στη Ζυρίχη το αίτημά του, όπως έγινε και με την υπόθεση του λογαριασμού Α. Rocos, πίσω από τον οποίο κρυβόταν ο πρώην υπουργός Τ. Μαντέλης.
    Εντύπωση προκαλεί ότι το «Εμπιστευτικό» του κ. Γκρόζου αποσιωπήθηκε από την εξεταστική της Siemens ή πέρασε απαρατήρητο από όλους τους βουλευτές, πιθανώς λόγω της έκτασης των εγγράφων που καθημερινά χειρίζονταν. Εκτός και αν το έγγραφο αυτό δεν κοινοποιήθηκε και εστάλη σιωπηρά στους ειδικούς εφέτες ανακριτές.
    Ηταν «γέφυρα»;
    Ως προς την TORCASO πάντως, πολλές «συμπτώσεις» δημιουργούν την αίσθηση ότι η κυπριακή αυτή εταιρεία ήταν «γέφυρα» για να περιέλθουν αξιόλογα ακίνητα στην ιδιοκτησία του Ακη Τσοχατζόπουλου.
    Η TORCASO Investments Limited συνεστήθη στις 3/8/1999 με πραγματικό ιδιοκτήτη τον Νικόλαο Ζήγρα, εξάδελφο του πρώην υπουργού Α. Τσοχατζόπουλου και μέτοχο στην ATS Trustees (ως επίτροπος εμπιστεύματος που κρατά τις μετοχές για λογαριασμό του beneficial owner). Από το 2004 οι μετοχές της μεταβιβάστηκαν σε Κύπριο δικηγόρο.
    Η εταιρεία αυτή αμέσως μόλις συνεστήθη αγόρασε το ακίνητο στον δεύτερο όροφο της Κομνά Τράκα 3, το οποίο στη συνέχεια πέρασε στην κατοχή του κ. Τσοχατζόπουλου. Ηδη ο πρώην υπουργός είχε αγοράσει ακίνητο στον τρίτο όροφο της ίδιας πολυκατοικίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
    Σε λιγότερο από ένα χρόνο, δηλαδή το 2000, η TORCASO αγόρασε στην ίδια περιοχή τη διώροφη κατοικία που το 2007 πούλησε στη Μονή Βατοπεδίου.
    Στην TORCASO ανήκε και το ακίνητο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου 33, που το 2001 πωλήθηκε στη Nobilis και στη συνέχεια αγοράστηκε από τη σύζυγο του κ. Τσοχατζόπουλου, Βίκη Σταμάτη, στο μεταίχμιο της φορολόγησης των ακινήτων των εγγεγραμμένων σε off shore εταιρείες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. δηλαδη ανώνυμε 7,21 με όλο αυτο το κατεβατο απέδειξες κάτι επί του θέματος?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
    Oλοι διεφθαρμένοι; Δεν νομίζω
    Tου Μπαμπη Παπαδημητριου

    Επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς «φίλους», να το έχουμε ξεκαθαρίσει πριν από οτιδήποτε άλλο: δεν αισθάνομαι διεφθαρμένος! Και γνωρίζω εκατοντάδες ακόμη που δεν αισθάνονται καθόλου διεφθαρμένοι. Επομένως, υπάρχουν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών τους οποίους οι πολιτικοί δεν έχουν κατορθώσει να διαφθείρουν. Aρα, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου αναφέρεται στη διαφθορά, είτε δημοσίως είτε σε εξομολογήσεις με συναδέλφους του άλλων χωρών, ας μιλάει καλύτερα για τα δικά του πράγματα και για όσα γνωρίζει από πρώτο χέρι. Κι ας μη μιλάει για τη χώρα και τους κατοίκους της. Κύριοι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι!

    Αν και δύσκολα θα ισχυριζόταν κανείς πως δεν έχουμε μοιραστεί, κάποια στιγμή, το γενικότερο κλίμα διαφθοράς μέσα στο οποίο ζουν οι Eλληνες. Oταν έχει τόσο εξαπλωθεί η αποσάθρωση του κράτους. Oταν η μαύρη οικονομία γίνεται όρος επιβίωσης για πολλούς μικρότερους. Oταν η αποδοχή των προσωπικών συναλλαγών αποτελεί προϋπόθεση για να συνεχίσεις να λειτουργείς. Oταν υποχρεώνεσαι σε μικρούς συμβιβασμούς του «έλα τώρα» και «δεν βαριέσαι». Oταν είσαι πολίτης ενός διεφθαρμένου κράτους, δύσκολο να μη λερώσεις τα χέρια σου και να μη λερωθεί η συνείδησή σου.

    Γιατί αυτό που απέκρυψε ο πρωθυπουργός μας από τον πρωθυπουργό του λιλιπούτειου και αγνώστων λοιπών (ιστορικών, εννοείται) στοιχείων πρόεδρο του Γιούρογκρουπ, Ζαν - Κλοντ Γιουνκέρ, είναι ότι αυτό που είναι διεφθαρμένο είναι το μεγάλο κομμάτι του κράτους, το μεγαλύτερο κομμάτι των στελεχών δημοσίων υπαλλήλων που το διαχειρίζονται και το ακόμη μεγαλύτερο κομμάτι των πολιτικών που το κυβερνούν.

    Ο κ. Παπανδρέου δεν συμφωνεί. Βλέπει διεφθαρμένους τους κατοίκους της χώρας, που τον ανέδειξαν στην ύπατη διάκριση, επειδή τα βρίσκουν με τον τεχνίτη προκειμένου να μοιραστούν τη ζημία που προκαλεί ο υπερβολικός ΦΠΑ στο οικογενειακό πορτοφόλι και των δύο τους. Βλέπει διαφθορά στις χιλιάδες μικρομεσαίους που βάζουν στο ίδιο πορτοφόλι κέρδη και φόρους, αντί να κοιτάξει τα βάρη των φόρων.

    Κακώς, κάκιστα πράττουν οι συμπολίτες μας. Το κάνουν, όμως, με την «καθοδήγηση» των πολιτικών και ιδιαιτέρως των πολιτικών του κόμματος που έφερε τον κ. Παπανδρέου στην εξουσία, όπως ακριβώς πρόσταζε το λαοπλάνο σύνθημα «Λαός-ΠΑΣΟΚ-στην-Εξουσία». Ποιος, αλήθεια, έβαλε τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες δίπλα στο τρίπτυχο «εργάτες - αγρότες - φοιτητές»; Πώς είναι δυνατόν να ζητάς από τον σύντροφο εφοριακό να τα αρπάξει μέσα από τα χέρια του συντρόφου μικρού επιχειρηματία; Καλύτερα να τους αφήσεις να τα μοιραστούν!

    Παλαιότερος ημών εξηγούσε με τρόπο κατανοητό πως ο πολιτικός έχει ακυρωθεί την επόμενη στιγμή που θα σηκώσει το τηλέφωνο για να ζητήσει την προσοχή του τοπικού εφόρου σε έναν καλό άνθρωπο που έτυχε να κάνει μια στραβοτιμονιά με τις φορολογικές του υποχρεώσεις. Πώς, δηλαδή, θέλετε έπειτα απ’ αυτό, τον βουλευτή να πάρει το ντουφέκι του και να κυνηγήσει τους διεφθαρμένους; Αφού και ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος τους κρατάει από εκεί που κρέμεται ο ανδρισμός των πολιτικών.

    Ο σημερινός πρωθυπουργός δείχνει να μπερδεύει το διεφθαρμένο κράτος, το οποίο διοικεί, με εκείνη την κοινωνία που θέλει να πάρει μπροστά. Oπως ο χθεσινός πρωθυπουργός, που ατύχησε και με τους «νταβατζήδες» και με τους καλογήρους και με τη μικροκομματική παρανομία. Αλλά και ο προχθεσινός πρωθυπουργός, που επιδεικτικά αγνόησε τους κινδύνους που επισώρευσαν οι όμιλοι της μεταπολεμικής συνεννόησης, όπως χαρακτηριστικά επιβεβαιώθηκε με την επιβολή κανόνων διαπλοκής στα μεγάλα συμβόλαια του κράτους.

    Επομένως, η πληροφόρηση που έδωσε (και ο σημερινός) πρωθυπουργός στους συναδέλφους του δεν είναι καθόλου ακριβής. Διεφθαρμένοι στην Ελλάδα είναι όσοι υποτάσσονται στο κράτος. Ως αρχηγός του κράτους, αλλά και ως πολιτικός, ίσως είναι αυτός ο μεγάλος διαφθορέας! Ο κ. Παπανδρέου κάνει λάθος. Δεν φταίει η χώρα, αλλά ο διεφθαρμένος κομματικός και κρατικός μηχανισμός. Ας βρει το θάρρος που χρειάζεται για να το αλλάξει. Χρειάζεται σίγουρα περισσότερο από εκείνο που σε κάνει να «δίνεις» τη χώρα σου, στην πρώτη ευκαιρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
    Ο Γιούνκερ, ο Γιώργος και η διαφθορά
    Tου Σταυρου Λυγερου

    Δεν χρειαζόταν επίσημη δήλωση για να συνειδητοποιήσουμε ότι το σύστημά μας ήταν και σε μεγάλο βαθμό παραμένει κλεπτοκρατικό. Ο πολίτης το διαπιστώνει καθημερινά. Η διαφθορά έχει εδώ και πολλά χρόνια καταντήσει ενδημικό φαινόμενο. Δεν είναι η εξαίρεση του κανόνα. Είναι κανόνας με εξαιρέσεις.

    Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν δικαιώνει τη δήλωση Παπανδρέου ότι κυβερνάει μια διεφθαρμένη χώρα. Πρώτον, επειδή δεν υπάρχουν διεφθαρμένες χώρες, αλλά χώρες, που υποφέρουν από εκτεταμένη διαφθορά. Δεύτερον, επειδή η διαπλοκή και η διαφθορά είναι καρκινώματα, που τροφοδοτήθηκαν από το ίδιο το πολιτικό σύστημα.

    Η κλεπτοκρατία διαχύθηκε στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας, αλλά το «ψάρι βρωμάει από το κεφάλι». Είναι το πολιτικό σύστημα, που έδωσε τον τόνο. Αυτό διαμόρφωσε το κλίμα συναλλαγής με τους πολίτες. Για να διατηρήσει τα προνόμιά της, η πολιτική ελίτ εξαγόραζε εμμέσως την ανοχή των πολιτών. Πώς; Ανεχόμενη τη διαφθορά δημοσίων υπαλλήλων, τη φοροδιαφυγή των μικρομεσαίων και μορφές «λαϊκής» αυθαιρεσίας, όπως η αυθαίρετη δόμηση. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Για να επιβάλει τον σεβασμό και την εφαρμογή των νόμων, ένα πολιτικό σύστημα πρέπει να είναι αξιόπιστο. Αυτό δεν ισχύει. Οι πολίτες ψηφίζουν, χωρίς να εμπιστεύονται. Εξ ου και η κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης. Υπενθυμίζουμε ότι όταν ο Κώστας Σημίτης δεχόταν καταγγελίες για τη γιγάντωση της διαπλοκής/διαφθοράς, παγίως απαντούσε με τη δήλωση-υπεκφυγή: «όποιος έχει στοιχεία να τα καταθέσει στον εισαγγελέα». Η θέση αυτή, όμως, είναι νομική κι όχι πολιτική. Μετατρέπει το δάσος σε άθροισμα μεμονωμένων δένδρων και κατ’ αυτό τον τρόπο – ανεξαρτήτως προθέσεων - συμβάλλει στη συγκάλυψη του προβλήματος. Η εξατομίκευση του φαινομένου είναι απαραίτητη για την ποινική δίωξη, αλλά όχι για θεσμικές παρεμβάσεις.

    Είναι αξιοσημείωτο ότι το δόγμα Σημίτη υιοθέτησε (ακριβώς με τα ίδια λόγια) ως πρωθυπουργός και ο Κώστας Καραμανλής, ενώ ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το κατηγορούσε. Η πικρή αλήθεια είναι ότι ακόμα και οι έντιμοι πολιτικοί είχαν πολιτικοψυχολογικά συμβιβασθεί με την κλεπτοκρατία, προτιμώντας να στρέφουν αλλού το βλέμμα.

    Ως γνήσιο τέκνο αυτού του πολιτικού συστήματος, ο Γιώργος Παπανδρέου υποβάθμισε το δημοσιονομικό πρόβλημα τους πρώτους μήνες της πρωθυπουργίας του. Κι όταν στριμώχθηκε από τις Αγορές, ο πρωθυπουργός έγινε κατήγορος της χώρας του στο εξωτερικό με σκοπό εξ αντιδιαστολής να αποκτήσει προσωπική αξιοπιστία. Η αποστολή ενός πρωθυπουργού, όμως, δεν είναι να διαλαλεί στο εξωτερικό τις παθογένειες της χώρας του, αλλά να λαμβάνει δραστικά μέτρα για τη συρρίκνωσή τους. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

    Εάν από τον θόρυβο που προκάλεσε η δήλωση Γιούνκερ αξίζει να κρατήσουμε κάτι είναι η ευκολία, με την οποία ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έσπευσε να κατηγορήσει ψευδώς τον Καραμανλή. Η δήλωσή του επιβεβαιώνει ότι πίσω από τα νεωτερικά φτιασιδώματα κρύβεται ένας πολιτικάντης, ένας αντάξιος πρωταγωνιστής των ανούσιων θλιβερών δικομματικών καυγάδων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Ολοι οι "πατριώτες" θιχθήκανε. Δεν είμαστε όλοι διεφθαρμένοι μας λένε ο Λυγερός και Παπαδημητρίου. Δεν είμαστε διεφθαρμένοι όλοι.
    Τι μας λέτε;
    Οταν ο Λυγερός τα έπαιρνε από τον Τάσσο για να κάνει τον σύμβουλο για το ΟΧΙ στο Σχέδιο Αναν, δεν ήξερε, ότι πληρωνόταν με λεφτά του πιο μαύρου ταμείου, της υφηλίου;
    Τυχαία, πίσω από κάθε βρωμιά, όπως το ταμείο του Μιλόσεβιτς, όπως οι Off-Shore της Μονή Βατοπαιδίου, αγοράσθηκαν από το δικηγορικό γραφείο του;
    Άντε πουλάκι μου, άφησε μας ήσυχους, με τους παρακοιμώμενους του Τάσσου και του Χουντόδουλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ο Κ. Παπαδημητρίου ξεχνά να αναφερθεί στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους που επέβαλλαν χρησιμοποιόντας την διαφθορά τους μαθηματικούς τύπους για να πέρνουν τις δουλειές όπως το ίδιο μεγαλοπρομηθευτές σε φάρμακα, υγειονομικό υλικό, στρατό κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Ο ανώνυμος δεν απαντά με δικές του λεξούλες;
    Δύσκολο;
    Θες να σου απαντήσουμε κι εμείς...με άρθρα;
    Τι διαστροφή είναι αυτή;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Για τον Τριάντη: Είχε βγάλει ο Παπαγιάννης στο Pressmme λίστα με μισθούς πολλών κρατικοδίαιτων δημοσιογράφων, μαζί και του Τριάντη με το ποσό που ανέφερα. Τα ποσά δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ, και μάλιστα οδήγησαν στην παραίτηση του Τριάντη. Η λίστα έχει αποσυρθεί από το διαδίκτυο διότι (λανθασμένα) οι μισθοί θεωρούνται «προσωπικό δεδομένο».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. «Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν
    με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.
    Πάσχισε νάναι προεκτάσεις της πραγματικότητας
    όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.
    Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού
    να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν
    μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους».
    Άρης Αλεξάνδρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΠΙΘΑΝΟΥΣ ΠΑΣΟΚΟΥΣ(ΠΑΣΟΚΕΣ ΕΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΩ)
    ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ???
    Η Υπουργός ΠΔΒΜΘ κ. Άννα Διαμαντοπούλου ζήτησε όπως εντός τρίμηνης αποκλειστικής προθεσμίας συζητηθούν στους κόλπους της ακαδημαϊκής κοινότητας οι δελφικές εξαγγελίες της, προκειμένου να προχωρήσει με τους επιτελείς της το 2011 στη μεγαλόπνοη ίδρυση του Νέου Πανεπιστημίου. Το κείμενο της ομιλίας της στον ομφαλό της γης διανεμήθηκε, μάλιστα, επισήμως στους εμπλεκόμενους φορείς προς μελέτη και σχολιασμό. Λυπάμαι που το γράφω, αλλά η κ. υπουργός υπονόμευσε με το γραπτό της όσα έργα οραματίζεται να επιτελέσει για τη σωτηρία της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.


    Δεν θα θίξω την ουσία των σχεδιαζομένων, μερικά εκ των οποίων παραβιάζουν ευθέως τη συνταγματική τάξη (όπως, λ.χ., η ευμέθοδη κατάργηση του αυτοδιοικήτου των ΑΕΙ), και τούτο διότι το προς συζήτηση κείμενο είναι σχεδόν ακατανόητο. Υπερβολές; Για να δούμε. Διευκρινίζω ότι ό,τι παρατίθεται εν συνεχεία εντός εισαγωγικών προέρχεται από την επίσημη γραφίδα της κ. Υπουργού.

    «Το Ψηφιακό Σχολείο εν δράση». Ανορθογραφία βοώσα.

    «Συγγραφή διπλωμάτων και πτυχιακών εργασιών». Τί είναι αυτό;

    «Καταλήξαμε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο μπορούμε όλοι να πατήσουμε και να συνεχίσουμε». Λογικώς δυσπροπέλαστη η σημασία των γραφομένων.

    «Έχει πολύ μεγάλη σημασία η εθνική συναίνεση γιατί δε χωράει να έχουν βάθος χρόνου και να γίνουν σεβαστά από όλες τις κυβερνήσεις». Ακατανόητος ο και λόγω Δελφών; υπουργικός χρησμός.

    «Οι Σύγκλητοι των Πρυτάνεων». Δεν υπάρχει τέτοιος θεσμός.

    «Να μπούμε σε μια διαδικασία διαρκούς συνεδρίασης των Συγκλήτων, οι οποίες κατά τη διάρκεια του τρίμηνου διαλόγου –ο διάλογος δε θα είναι στο διηνεκές, θα ξεκινήσει τώρα και θα τελειώσει στο τέλος Δεκεμβρίου– να μπορούν συνεχώς να συμμετέχουν οι Σύγκλητοι και οι Σύνοδοι Προέδρων και Πρυτάνεων». Ας επιχειρήσει όποιος αντέχει (ακόμα και με συντακτική ανάλυση της περιόδου) να καταλάβει τί εννοείται πίσω από αυτές τις ατάκτως ερριμμένες στο χαρτί του υπουργικού κειμένου λέξεις.

    «Το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα καθορισθούν αυτοί οι δύο πόλοι». Οι πόλοι, ως ορίζοντες ακρότατα όρια, μόνο να καθορίζουν μπορούν (έστω και κάποιο πλαίσιο), και όχι το όποιο πλαίσιο τούς όποιους πόλους του. Το όλο σύνταγμα δεν διεκδικεί, ασφαλώς, δάφνες ελληνοπρεπούς λόγου.

    «Το Συμβούλιο Διοίκησης, στο οποίο συμμετέχουν πανεπιστημιακές δυνάμεις από το Πανεπιστήμιο». Λαπαλισάδα!

    «Των νέων μορφών-θεσμών, τους οποίους». Ασυμφωνία γένους.

    «Και βεβαίως κατανοούμε όλοι ότι μιλούμε για εξωτερική πλέον αξιολόγηση και να τη συνδέσουμε με συγκεκριμένους δείκτες». Αοριστολογία παντρεμένη με σολοικισμό.

    «Στην πιστοποίηση των Ιδρυμάτων από εμπειρογνώμονες με διεθνή σύνθεση». Ακυρολεξία.

    «Υπό την ομπρέλα». Κομψό!

    «Επειδή το μεγάλο στοίχημα της χώρας είναι η ανάπτυξη, ξέρουμε όλοι ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται με νόμους». Συντετριμμένος ομολογώ ότι το αγνοούσα.

    «Πάντα βέβαια μέσα στα πλαίσια του Συντάγματος, για το οποίο πρέπει να ξέρουμε πολύ καλά στη συζήτησή μας τα όρια στα οποία μας επιτρέπει να κινηθούμε». Αυτό ας το θυμάται η κ. Υπουργός, διότι στο σημείο εκείνο ομιλεί περί «εδρών» (που εδώ και δεκαετίες έχουν καταργηθεί στα ΑΕΙ), ενώ λίγο παρακάτω ομιλεί για «τάξεις» (λες και το Πανεπιστήμιο είναι Δημοτικό Σχολείο).

    «Και πάλι δεν είναι εύκολο μέσα από το πλαίσιο που θέτει το Σύνταγμα, αλλά είναι μία αδήριτη ανάγκη». Ποιά αδήριτη ανάγκη μάς παρωθεί, αλήθεια, σε αντισυνταγματικούς πειρασμούς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. KΑΙ ΑΛΛΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΔΙΕΥΘΑΡΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
    ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΑΛΛΩΝ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΑΙΩΝ ΧΑΤΖΗΣΩΚΡΑΤΗΔΩΝ ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΩΝ ΜΕ ΜΗΔΕΝ ΕΝΣΗΜΑ ΟΠΟΥΔΗΠΠΟΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΟΥΜΕ
    Ένα νέο κύμα απεργιών σάρωσε σήμερα τη Γαλλία, με εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές και εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα να διαδηλώνουν εναντίον του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, το οποίο η κυβέρνηση του Σαρκοζί σχεδιάζει να ψηφίσει σύντομα. Το εν λόγω νομοσχέδιο έχει γίνει εφιάλτης για τη κυβέρνηση του Σαρκοζί, η οποία βρίσκει συνεχώς αντιμέτωπα τα εργατικά συνδικάτα, τα οποία είχαν ακυρώσει και μια προηγούμενη προσπάθεια επιβολής του το 1995.
    Παρά τις αντιδράσεις, η γαλλική κυβέρνηση αρνείται να υποχωρήσει. Όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός Francois Fillon, «Έχουμε ήδη φτάσει στα όρια των υποχωρήσεων που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε». Ο στόχος της μεταρρύθμισης είναι να περιοριστεί το έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία και να μπορέσει να διατηρηθεί η πιστοληπτική αξιολόγηση ΑΑΑ για τη γαλλική οικονομία.

    Τα συνδικάτα μάχονται εναντίον των μεταρρυθμίσεων οι οποίες θα αναγκάσουν τους εργαζόμενους να δουλεύουν περισσότερα χρόνια προκειμένου να συνταξιοδοτηθούν. «Ο νέος νόμος αγνοεί τη πραγματικότητα για τους νέους. δεν μπορούμε να βρούμε δουλειά, και αν ψηφιστεί, τα πράγματα θα χειροτερέψουν», λέει ένας διαδηλωτής.
    Η κυβέρνηση σκοπεύει να ψηφίσει το νομοσχέδιο μέχρι το τέλος του μήνα, και ελπίζει πως οι διαμαρτυρίες θα κοπάσουν, ειδικά από όλους όσους χάνουν μεροκάματα με τις απεργίες. Από τη μεριά τους, οι συνδικαλιστές ορκίζονται να συνεχίσουν τον αγώνα τους, και η σημερινή ήταν η τέταρτη μεγάλη κινητοποίηση σε διάστημα ενός μήνα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η συμμετοχή στη σημερινή κινητοποίηση ήταν κατά 30% μεγαλύτερη από αυτήν της 2/10. Τα συνδικάτα ανακοίνωσαν μια νέα απεργιακή κινητοποίηση για την 16/10.
    Στη νότια Γαλλία η απεργία στα λιμάνια συνεχίστηκε για 16η μέρα, ενώ τα διυλιστήρια μείωσαν τη παραγωγή τους, με αποτέλεσμα να σημειωθούν ελλείψεις σε πετρέλαιο και βενζίνη.
    Reuters

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΝΘΩΠΟΣ
    Ατιμες συνθήκες...
    Tου Πασχου Μανδραβελη

    Κάτι έχουν οι συνθήκες στην Ελλάδα. Δεν εξηγείται αλλιώς. Σε κάθε στατιστική που συγκρίνει τη χώρα μας με άλλες δυτικές χώρες, το αντεπιχείρημα πάντα είναι: «Ναι, αλλά στην Ελλάδα οι συνθήκες είναι διαφορετικές». Η Ελλάδα, για παράδειγμα, παρουσιάζει υψηλό βαθμό συγκέντρωσης σε κάποια επαγγέλματα. Σε κάθε χώρα αυτό εξηγείται διά της προσόδου. Οταν υπάρχουν υψηλά περιθώρια κέρδους (όχι μόνο οικονομικά, αλλά π.χ. και ελεύθερου χρόνου), περισσότεροι συρρέουν για αυτό το επάγγελμα.

    Ενα παράδειγμα είναι οι εκπαιδευτικοί. Η Ελλάδα έχει την καλύτερη αναλογία δασκάλων προς μαθητές στον δυτικό κόσμο: ένας διδάσκων ανά δέκα διδασκομένους στην Ελλάδα, όταν στη Φινλανδία (με το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα του κόσμου) το αντίστοιχο κλάσμα είναι 1/15. Την ίδια αναλογία δασκάλων - μαθητών (1/15) έχουν και οι ΗΠΑ, ενώ ακόμη χειρότερη είναι στις Γερμανία, Ιαπωνία, Γαλλία, Βρετανία, Αυστραλία, που πλησιάζουν το 1/20. «Ναι, αλλά οι συνθήκες στην Ελλάδα είναι διαφορετικές», είναι η απάντηση συνοδευόμενη πάντα με μια γαρνιτούρα περί κοινωνικού ρόλου των εκπαιδευτικών και δύσκολων συνθηκών. Η αλήθεια είναι ότι ο κοινωνικός ρόλος των εκπαιδευτικών είναι σημαντικός και οι δυσκολίες του επαγγέλματος ιδιαίτερες. Αλλά το ίδιο ισχύει και για τη Φινλανδία, όπου παρεμπιπτόντως λιγότεροι εκπαιδευτικοί παράγουν καλύτερο εκπαιδευτικό έργο.

    Προφανώς το ίδιο συμβαίνει και στο ΕΣΥ. Οπως έγραφε χθες και ο ιατρός Δ. Γεωργαντάς, «στο Νοσοκομείο “Αγλαΐα Κυριακού” υπηρετούν περίπου 175 ιατροί, αλλά από αυτούς οι 102 είναι διευθυντές!». Προφανώς οι «ιδιαίτερες» ελληνικές συνθήκες παράγουν διευθυντές, χωρίς διευθυνόμενους.

    Το ίδιο συμβαίνει και με μια σειρά άλλων επαγγελμάτων: στον χώρο των ΜΜΕ υπάρχουν 26 πανελλαδικές εφημερίδες, 10 πανελλαδικά κανάλια, άγνωστος αριθμός ραδιοφώνων για μια αγορά 200.000 αναγνωστών και διαφημιστική πίτα που αρκεί για 2,5 κανάλια. Εχουμε 40.000 δικηγόρους, δηλαδή ένα δικηγόρο ανά 250 κατοίκους, όταν στη Γερμανία η αναλογία είναι ένας δικηγόρος ανά 593 Γερμανούς και στη Γαλλία ένας ανά 1.403. Στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένας συμβολαιογράφος σε 3.446 κατοίκους, στη Γαλλία ένας συμβολαιογράφος για 7.287 κατοίκους, στην Ιταλία ένας προς 12.023 και στην Αυστρία ένας προς 17.926 κατοίκους. Στην Ελλάδα αντιστοιχεί ένα φαρμακείο ανά 950 κατοίκους, όταν στην Ευρώπη υπάρχει ένα φαρμακείο ανά 4.000 κατοίκους. Μετά την Ελλάδα είναι το Βέλγιο, που έχει ένα φαρμακείο ανά 2.450 κατοίκους.

    Προφανώς οι συνθήκες είναι παντού διαφορετικές. Στη Σουηδία έχει κρύο και στην Ιταλία ζέστη. Το Βέλγιο είναι πεδινό και η Σκωτία ορεινή. Γι’ αυτό υπάρχουν κι αποκλίσεις π.χ. στον αριθμό των φαρμακείων. Οι αποκλίσεις όμως αυτές δεν είναι τεράστιες, δεν έχουν ένα φαρμακείο ανά 950 κατοίκους όπως στην Ελλάδα. Η ελληνική απόκλιση ερμηνεύεται με το ποσοστό κέρδους που είναι υψηλό και νομοθετικά κατοχυρωμένο. Ναι! Οι φαρμακοποιοί παράγουν κοινωνικό έργο, αλλά το ίδιο και οι Σουηδοί. Τελικά, μάλλον δεν φταίει ούτε το κλίμα ούτε το γεωγραφικό ανάγλυφο της χώρας. Αυτό που είναι διαφορετικό στην Ελλάδα είναι ότι το κράτος όλα αυτά τα χρόνια με διάφορες αποφάσεις δημιούργησε μεγάλες ομάδες προσοδοθηρών, τους οποίους πληρώνουν οι υπόλοιποι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. «Φρόντισε οι στίχοι σου να σπονδυλωθούν
    με τις αρθρώσεις των σκληρών των συγκεκριμένων λέξεων.
    Πάσχισε νάναι προεκτάσεις της πραγματικότητας
    όπως κάθε δάχτυλο είναι μια προέκταση στο δεξί σου χέρι.
    Έτσι μονάχα θα μπορέσουν σαν την παλάμη του γιατρού
    να συνεφέρουν με χαστούκια όσους λιποθύμησαν
    μπροστά στο άδειο πρόσωπό τους».
    Άρης Αλεξάνδρου

    ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. JS BACH
    Sonatas for Viola da gamba
    &Harpsichord
    TON KOOPMAN harpsichord
    JORDI SAVALL viola da gamba

    ΑΓΑΠΗ ΕΙΡΗΝΗ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. ΖΑΚ ΛΑΚΑΝ ΚΑΙ Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ «ΚΑΘΡΕΠΤΙΣΜΟΥ»
    Το 1936 διατύπωσε για πρώτη φορά στο συνέδριο της «Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης» στο Marienbad την θεωρία του «Καθρεπτισμού» («le stade du miroir») και την διάκριση ανάμεσα στο «συνεχές και αδιαφοροποίητο» Πραγματικό, το Συμβολικό («το σύμπαν των λέξεων που δημιουργεί το σύμπαν των πραγμάτων») και το Φανταστικό («το πεδίο των εικόνων και των συλλήψεων»), τα οποία ωστόσο θεωρεί δομικά στοιχεία της ψυχικής κατασκευής. Κατά τον Λακάν, που είχε υποχρεωθεί να αφήσει ημιτελή εκείνη την πρώτη παρουσίαση της θεωρίας του όταν τον διέκοψε ο πρόεδρος του συνεδρίου Ernest Jones λόγω παρέλευσης της προκαθορισθείσας χρονικής διάρκειας, το κάθε φύλο έχει την δική του θέση μέσα στο Συμβολικό, το οποίο διαμορφώνεται αποκλειστικά από την θέαση του άλλου φύλου (με τον Φαλλό πάντοτε ως οντότητα ενδιάμεση αλλά και καθοριστική για την όποια θέση), ενώ και για τα δύο φύλα το μητρικό σώμα αποτελεί το φυσικό Πραγματικό από το οποίο όμως όλοι είναι υποχρεωμένοι να αποκοπούν οριστικά, προκειμένου να εκδηλώσουν το ατομικό «φαλλικό» φαντασιακό τους, παρά το ότι το διατηρούν μέσα τους πάντοτε ως μία ιδεατή «πατρίδα», στην οποία όμως δεν είναι δυνατόν ποτέ να επιστρέψουν.
    Το 1949 παρουσίασε για μία ακόμη φορά την θεωρία του «Καθρεπτισμού» στο 16ο Συνέδριο της «Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης» στην Ζυρίχη.
    Ο Λακάν ανήκει στην επιστημονική γενιά που διαμορφώθηκε μέσα από τις σημαντικές αλλαγές στον χώρο των Κοινωνικών Επιστημών που είδαν τα πρώτα δυο τρίτα του 20ου αιώνα (λ.χ. Νεότερη Γλωσσολογία του Φερντινάντ Σοσίρ, Στρουκτουραλισμός του Κλωντ Λεβί – Στρώς, κ.ά.). Επηρεάστηκε έντονα από το κίνημα του Σουρρεαλισμού, του οποίου υπήρξε σημαίνον μέλος (δημοσίευσε μάλιστα πολλά άρθρα του στο σουρρεαλιστικό περιοδικό «Μινώταυρος», «Minotaure») και προσωπικός φίλος των Αντρέ Μπρετόν (André Breton), Σαλβατόρ Νταλί (Salvador Dali) και Πάμπλο Πικάσσο (Pablo Picasso), ενώ επίσης συμμετείχε στο κίνημα «Ψυχή» («Psyché») του MaryseChoisy.
    ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΠΟΛΟΓΙΑ
    Μετά τον θάνατο πάντως του Φρόϋντ και την πολυδιάσπαση του ψυχαναλυτικού χώρου, ο Λακάν τόνισε την ανάγκη επιστροφής στην παραδοσιακή Ψυχανάλυση με σύνθημά του το «επιστροφή στον Φρόϋντ» και κατηγόρησε τους νεότερους ψυχαναλυτές για ρηχή κατανόηση του Φροϋδισμού (επιχείρησε μία «εκ των έσω» διόρθωση ή αναδιάταξη των θέσεων του Φρόϋντ επάνω σε «γλωσσική» βάση, περίφημη έμεινε δε η ρήση του «μπορείτε να είστε λακανιανοί, εάν το επιθυμείτε, εγώ πάντως είμαι φροϋδιστής»). Τα επόμενα χρόνια του ο Λακάν τα αφιέρωσε στην μελέτη αυτής ακριβώς της σχέσης του ανθρώπου με τη γλώσσα, αποκαλύπτοντας τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα των λέξεων που δεν μας ανήκουν, αλλά προϋπάρχουν και έχουν ήδη χρησιμοποιηθεί από άλλους.
    Ίδρυσε το 1953 τον «Ψυχαναλυτικό Σύνδεσμο Παρισίων» («Société Parisienne de Psychanalyse», SPP) και το 1963 την «Φροϋδική Σχολή των Παρισίων» («École Freudienne de Paris», EFP) και εξέτασε την νεύρωση μέσα από την μαθηματική τοπολογία, δηλαδή με την μελέτη γεωμετρικών σχημάτων που διατηρούν τις ιδιότητές τους όταν παραμορφώνονται ή τεντώνονται δίχως να διαρραγούν. Μαθητές του υπήρξαν οι Μισέλ Φουκώ, Λουϊ Αλτουσέρ, Τζούλια Κρίστεβα, κ.ά., ενώ σημαντικότερες από τις εργασίες του θεωρούνται τα «Γραπτά» («Écrits», 1966) και η σειρά των βιβλίων «Σεμιναρίων» του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. ΛΑΚΑΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...
    Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 έγινε δεκτός ως λέκτορας στο «École Pratique desHautes Etudes» με την βοήθεια των Λεβί Στρως (Claude Lévi-Strauss) και Αλτουσέρ (Althusser) και συνέχισε με οργανωμένες από τον ίδιον ανοικτές διαλέξεις, οι οποίες στα μέσα της δεκαετίας είχαν τεράστια προσέλευση, νεαρών κυρίως ατόμων, ενώ τόσο ο ίδιος όσο και η σκέψη του κατατάσσονταν πλέον από την περίοδο 1966 - 1967 στην Άκρα Αριστερά. Κατά τα γεγονότα του Μάη 68 ο Λακάν εξέφρασε την ανοικτή υποστήριξή του στις φοιτητικές διαδηλώσεις, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί από τις αρχές ως ένας από τους ιδεολογικούς υποκινητές τους.
    Από το 1969 μέχρι το 1980, δηλαδή ένα έτος πριν τον θάνατό του, ο Λακάν στέγασε τις δημόσιες διαλέξεις του στο «Faculté de Droit». Η δύσκολη σκέψη του, τού κόστισε βεβαίως αρκετούς εχθρούς, οι οποίοι κατά κανόνα είτε δεν μελέτησαν καν το έργο του, είτε δεν κατανόησαν τι αυτός πραγματικά λέει. Από τους επικριτές του ξεχωρίζουν οι Francois Roustang (που στο «The Lacanian Delusion» αποκαλεί «ψευδο-επιστημονικές αερολογίες» το έργο του Λακάν) και οι Alan D. Sokal και Jean Bricmont (που στο «Fashionable Nonsense: Postmodern Intellectuals' Abuse of Science», 1998, τον κατηγορούν για αμετροέπεια και χαρακτήρισαν «ανοησία» την μαθηματική τοπολογία του), ενώ διάφορες φεμινίστριες (όπως λ.χ. η Luce Irigaray) ενοχλήθηκαν από την κατ’ αυτές «σεξιστική» και «φαλλοκεντρική» σχεδίαση του Συμβολικού του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ "ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ"(ΚΑΤΑ ΠΟΛΥΒΙΩΤΗ ,LOVE COMPANY 05.03.2009,ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ) ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ "ΜΑΛΑΚΙΑ" ΝΑ ΠΕΡΝΆΕΙ Η ΩΡΑ
    Δυσανεξία...
    Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

    - Στο Ιράν συλλαμβάνονται ο γιος και ο δικηγόρος της Σακινέχ Μοχαμαντί, καθώς και δύο δυτικοί δημοσιογράφοι, που θέλησαν να τους πάρουν συνέντευξη...

    - Στη Σερβία δέρνονται ανηλεώς ομοφυλόφιλοι διαδηλωτές, από ορδές αφιονισμένων ρατσιστών...

    - Στην Ευρώπη (Ολλανδία, Νορβηγία, Σουηδία, Αυστρία), η ακροδεξιά ελαύνει εκλογικά και ταυτόχρονα δημιουργείται κλίμα έντονου αντι-ισλαμισμού...

    Ανησυχητικές ενδείξεις σε γκρίζο φόντο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
    Μεγάλη μέρα σήμερα για τη Γαλλία. Εκτη (!) απεργιακή κινητοποίηση μέσα σε μόλις ενάμιση μήνα και για έκτη συνεχή φορά αναμένονται πάνω από... δύο εκατομμύρια, ίσως και τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους όλων των γαλλικών πόλεων. Τέτοιο πράγμα δεν έχει ξαναγίνει. Εκθαμβοι οι εργαζόμενοι όλης της Ευρώπης έχουν στρέψει τα μάτια τους στις απίστευτα μαζικές και μαχητικές διαδηλώσεις των Γάλλων πολιτών, οι οποίοι ορμούν κατά κύματα για να αποτρέψουν την αντιδημοφιλή μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό που προωθεί ο δεξιός πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί.
    Αύριο η μεταρρύθμιση θα ψηφιστεί και στη Γερουσία από τη δεξιά κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά τα συνδικάτα έχουν ήδη διακηρύξει ότι θα συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις με στόχο την ανατροπή και ακύρωση του νόμου που θα ψηφιστεί. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι οι Γάλλοι εργαζόμενοι έχουν μακρά παράδοση ανατροπών ψηφισμένων νόμων, καθώς δεν διακατέχονται από αισθήματα και συμπλέγματα μοιρολατρίας, που καταδυναστεύουν π.χ. το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα και τους Ελληνες εργαζόμενους.

    Είναι χαρακτηριστικό και ταυτόχρονα διασκεδαστικό ότι η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ», η οποία υπό τη νέα ιδιοκτησία της υποστηρίζει τη μεταρρύθμιση του Σαρκοζί, εναποθέτει πλέον τις ελπίδες της στον... κακό καιρό (!) προκειμένου να μετριαστεί η ορμή των διαδηλωτών. «Η βροχή και ο ερχομός των πρώτων κρύων μπορούν να καταφέρουν κάποιο πλήγμα στον ενθουσιασμό των διαδηλωτών, οι οποίοι μέχρι στιγμής δεν έχουν δώσει κανένα σημάδι κόπωσης» έγραφε την Κυριακή στην πρώτη σελίδα της, επισημαίνοντας ότι τα συνδικάτα «παρατηρούν επίσης ότι η κινητοποίηση διογκώνεται αδιάκοπα μετά την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές».
    Το θέμα όμως στη Γαλλία δεν είναι πια η σκληρή στάση των συνδικάτων. Το κοινωνικό φαινόμενο που παρατηρούμε για πρώτη φορά μετά το επίσης θυελλώδες φθινόπωρο του 1995 είναι ότι έχουν εξεγερθεί πλέον αυτοτελώς οι Γάλλοι πολίτες, οι οποίοι συμμετέχουν αυθόρμητα και σε διαρκώς μεγαλύτερα πλήθη στις διαδηλώσεις, έχοντας υπερκεράσει τα συνδικάτα.
    Ολοι οι Γάλλοι αναλυτές τονίζουν πως οι πολίτες που κατεβαίνουν κατά εκατομμύρια στους δρόμους εκδηλώνουν την οργή τους όχι μόνο για την αύξηση του κατώτατου ορίου συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 χρόνια, αλλά για την πολιτική του Σαρκοζί συνολικά. Ούτως ή άλλως το όριο των 60 ετών είναι συμβολικό, αφού για να πάρουν οι Γάλλοι πλήρη σύνταξη πρέπει να έχουν 40,5 χρόνια δουλειάς! Πρακτικά είναι σχεδόν αδύνατο να έχει κανείς ένσημα πάνω από σαράντα χρόνων δουλειάς στα 60 του.
    Οι Γάλλοι πολίτες όμως διαμαρτύρονται εναντίον μιας πολιτικής που χαρίζει δισεκατομμύρια, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, στους τραπεζίτες και ταυτόχρονα όχι μόνο μεταθέτει στους ώμους των φορολογουμένων τα βάρη από τις ζημιές των τυχοδιωκτικών παιχνιδιών τζόγου των τραπεζιτών, αλλά στερεί επιπλέον το δικαίωμα στους εργαζόμενους που θα το θελήσουν να βγουν στη σύνταξη στα εξήντα τους, με μειωμένες απολαβές.
    Η οργή και οι κινητοποιήσεις των Γάλλων προσλαμβάνουν τη μορφή αλυσιδωτής πυρηνικής αντίδρασης σε κοινωνικό επίπεδο. Οι απεργίες και οι διαδηλώσεις εμπλουτίζονται συνεχώς με τη συμμετοχή πρόσθετων τομέων εργαζομένων, αλλά και ολόκληρων κοινωνικών στρωμάτων.
    Η πιο χαρακτηριστική εκδήλωση αυτού του φαινομένου είναι η ραγδαία αυξανόμενη δραστηριοποίηση των μαθητών λυκείων, οι οποίοι πλέον συμμετέχουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στις τελευταίες διαδηλώσεις προκαλώντας πανικό στην κυβέρνηση Σαρκοζί. Αν το φαινόμενο κινητοποίησης της νεολαίας γενικευθεί και συμπεριλάβει και τους φοιτητές, το Μέγαρο των Ηλυσίων θα περιέλθει σε απελπιστική κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι μαθητές των λυκείων διαδηλώνουν όχι με κάποια επιμέρους εκπαιδευτικά αιτήματα, αλλά εκφράζοντας την απέχθειά τους για το μέλλον που τους επιφυλάσσει το γαλλικό πολιτικό σύστημα - ένα μέλλον ανεργίας αφού οι μεγάλοι θα πρέπει να μένουν στις εργασίες τους μέχρι τα... εβδομήντα τους, ίσως και περισσότερο προκειμένου να συμπληρώσουν τα 41,5 χρόνια εργασίας που εισάγει η μεταρρύθμιση του Σαρκοζί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU