Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

Το "αντιμνημονιακό μέτωπο" στην τοπική αυτοδιοίκηση φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από τα υποτίθεται επιδιωκόμενα

εφόσον "μια μοιρολατρική πολιτική ακινησία της τοπικής αυτοδιοίκησης, με μόνη συνοδεία τις απέλπιδες φωνές κατά του ΔΝΤ σημαίνει την πλήρη υποταγή στο Μνημόνιο ακυρώνοντας υπαρκτές δυνατότητες αυτόνομων επιλογών της αυτοδιοίκησης απέναντι στο κεντρικό κράτος"

Φώτης Κουβέλης στο ΠΑΡΟΝ:

  • Η συνεργασία της Δημοκρατικής Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ στους Δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης σηματοδοτεί ευρύτερες μελλοντικές συμπτώσεις με το ΠΑΣΟΚ στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας;

Με την πρότασή μας για τις υπερκομματικές υποψηφιότητες των Γ. Καμίνη και Γ. Μπουτάρη στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, αντίστοιχα, αναδείξαμε την ανάγκη να κινηθεί η τοπική αυτοδιοίκηση χειραφετημένη από την κηδεμονία των κομμάτων και να αντιστοιχηθεί με την κοινωνία και τα προβλήματά της.
Ο χώρος της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν είναι πρόσφορο πεδίο για κομματικές καταγραφές. Αντίθετα, είναι κατάλληλος για πλατιές συνθέσεις.
Η στήριξη των συγκεκριμένων υποψηφιοτήτων από ευρεία πολιτική και κοινωνική συσπείρωση είναι θετικό στοιχείο. Μπορεί να διαμορφώσει μια νέα δυναμική αντίληψη για τη λειτουργία της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η σύμπτωση για τις συγκεκριμένες υποψηφιότητες δεν αποτελεί προανάκρουσμα άλλων συμπτώσεων και δεν σηματοδοτεί ευρύτερες συμπτώσεις και μάλιστα στο επίπεδο της κεντρικής πολιτικής σκηνής.

  • Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, την αποκλείετε όποτε γίνουν εθνικές εκλογές;

Δεν υπάρχει. Οι συγκλίσεις προϋποθέτουν προγραμματικές συμπτώσεις, οι οποίες δεν υφίστανται.

  • Πώς μετέχει η Δημοκρατική Αριστερά στις εκλογές για την αυτοδιοίκηση;

Οι αυτοδιοικητικές δυνάμεις μας είναι παρούσες σε όλη τη χώρα.
Στους δήμους έχουμε αυτόνομες καθόδους, αλλά και συνεργασίες, με προγράμματα και φερέγγυα πρόσωπα, με δυνάμεις των Οικολόγων-Πράσινων, του ΠΑΣΟΚ και του Συνασπισμού.
Στις περιφερειακές αυτοδιοικήσεις, με δεδομένο τον έντονο πολιτικό χαρακτήρα τους, έχουμε αυτόνομη κάθοδο, με επικεφαλής στελέχη της Δημοκρατικής Αριστεράς.

  • Γιατί απορρίψατε την πολιτική επιλογή να αποτελέσει η αντίθεση στο Μνημόνιο το πρόταγμα των αυτοδιοικητικών εκλογών;

Δεν συμφωνούμε με συσπειρώσεις -και μάλιστα πολιτικά ετερόκλητες- οι οποίες γίνονται στο όνομα της αντίθεσης στο Μνημόνιο ή διεκδικούν δημοψηφισματικό χαρακτήρα για τις εκλογές.
Ποια η κοινή βάση μιας τέτοιας συσπείρωσης;
Η καταγγελία του Μνημονίου και μόνον δεν δικαιολογεί πολιτικά τη συγκρότηση «αντιμνημονιακού» μετώπου.
Όσοι υποστηρίζουν τέτοιες συσπειρώσεις, ακυρώνουν υπαρκτές δυνατότητες αυτόνομων επιλογών της αυτοδιοίκησης απέναντι στο κεντρικό κράτος.
Η θέση μας για το Μνημόνιο είναι ξεκάθαρη: Δεν το θέλουμε και το καταψηφίσαμε.
Η απόκρουσή του όμως προϋποθέτει εναλλακτικές προτάσεις για την έξοδο από τις ασφυκτικές ρυθμίσεις και όχι αφορισμούς και κραυγές.
Θεωρούμε επιτακτική ανάγκη τη δίκαιη κατανομή των βαρών, τον σεβασμό των εργασιακών δικαιωμάτων, που αποσάθρωσε η πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τη μη επιβάρυνση των πλατιών κοινωνικών στρωμάτων με έμμεσους φόρους, που περνάνε στην κατανάλωση, αυξάνοντας κι άλλο τα κέρδη της παραοικονομίας και πλήττοντας την κοινωνία, τη μη περικοπή των αποδοχών.

  • Συνεργασία στην τοπική αυτοδιοίκηση δεν σημαίνει ότι υιοθετείτε, αποδέχεστε την κεντρική πολιτική του κόμματος με το οποίο συνεργάζεστε; Ο πολίτης τι μήνυμα παίρνει όταν διαφωνείς με την κύρια πολιτική που πλήττει τη ζωή του, τον κάνει να χάνει τη δουλειά του, αλλά συνεργάζεσαι στους δήμους με το κόμμα που την επιβάλλει; Συνταιριάζονται αυτά τα δύο διαφορετικά πρόσωπα; Δεν έχουν επιπτώσεις στη λειτουργία των δήμων οι περικοπές της χρηματοδότησής τους, που επιβάλλει η «τρόικα»; Δεν παραβιάζονται τα εργατικά δικαιώματα των εργαζομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση με το Μνημόνιο;

H Δημοκρατική Αριστερά αναδεικνύει τον αυτοδιοικητικό και πολιτικό χαρακτήρα των εκλογών.
Ο κεντρικός της στόχος είναι η νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης με αυτοδιοίκηση και η επικράτηση των δυνάμεων που σε τοπικό επίπεδο μπορούν να υπερασπιστούν και να προωθήσουν αυτές τις ιδέες.
Οι εκλογές θα στείλουν μηνύματα, αλλά δεν μπορεί να μετατραπούν σε ένα είδος δημοψηφίσματος.
Στις εκλογές του Νοεμβρίου θέτουμε ως γενικό στόχο την ανάδειξη δημοτικών και περιφερειακών διοικήσεων που θα διαχειριστούν με διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο τις τοπικές υποθέσεις και τα οικονομικά - και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στις συνθήκες της δημοσιονομικής κρίσης.
Δημοτικές και περιφερειακές αρχές που θα λειτουργούν με απόλυτη διαφάνεια και θα αγωνίζονται για τη βελτίωση της ζωής των πολλών, στηρίζοντας πρωταρχικά τους αδύνατους, για την ανάπτυξη και την προστασία του περιβάλλοντος, φυσικού και αστικού. Μακριά από πελατειακές εξυπηρετήσεις, με συνεπή αγώνα για περιφερειακή συγκρότηση.
Διαφορετικά, ο μόνος τρόπος, που εμείς τον αποκρούουμε, είναι να σημάνουμε πλήρη υποταγή στο Μνημόνιο και μοιρολατρική πολιτική ακινησία της τοπικής αυτοδιοίκησης, με μόνη συνοδεία τις απέλπιδες φωνές κατά του ΔΝΤ.

  • Τι υποστηρίζει η Δημοκρατική Αριστερά σε σχέση με την κρίση;

Είμαστε η Αριστερά που σταθερά υποστηρίζει ότι υπάρχει και άλλος δρόμος πέρα από τον νεοφιλελευθερισμό και το ΔΝΤ.
Η αριστερή αντιμετώπιση της κρίσης.
Η υπεράσπιση του «δημόσιου συμφέροντος» είναι κεντρικό πρόταγμά μας.
Επικεντρώνουμε τις δράσεις μας στην «πολιτική της κρίσης».
Παράλληλα με τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας, τις προτάσεις για την αντιμετώπισή της, η δική μας Αριστερά επικεντρώνεται στην ανθρώπινη διάσταση της κρίσης και στο προστατευτικό δίκτυ της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η αναδιανομή, η αλληλεγγύη και ο επανακαθορισμός του προτύπου ανάπτυξης ανοίγουν σήμερα το έδαφος για μια ουσιαστική παρέμβαση στο κράτος, στην αυτοδιοίκηση, με αποκέντρωση και στους θεσμούς, αλλά και στην οικονομία, με στόχο την προώθηση δομικών μεταρρυθμίσεων.

  • Βλέπετε τέτοια πολιτική να εφαρμόζεται από την κυβέρνηση, το κόμμα με το οποίο συνεργάζεστε σε κεντρικούς δήμους, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, που δίνουν το πολιτικό στίγμα;
    Ξεχάσατε εκείνο το «ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις» στις δημοτικές του 1982 όταν ανακοινώνονταν τα αποτελέσματα;

Η μνήμη οφείλει να είναι παρούσα, για να διδάσκει πολιτικά και να οδηγεί σε απόκρουση συμπεριφορών του παρελθόντος.
Το σήμερα δεν είναι χθες.
Η συγκρότηση των συνδυασμών στους δύο αυτούς δήμους έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά από εκείνα του παρελθόντος.

  • Ήταν αναπόφευκτη, κατά τη γνώμη σας, η παρουσία του ΔΝΤ στη χώρα μας;

Οι χειρισμοί που έγιναν από την κυβέρνηση διαμόρφωσαν ένα πεδίο το οποίο δημιούργησε τις συνθήκες για την εγκατάσταση του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Ήταν η εποχή που και οι Ευρωπαίοι, κάτω από άλλες εκτιμήσεις, θεώρησαν ως εύκολη λύση την παρουσία του ΔΝΤ.
Το Μνημόνιο δεν είναι η αιτία της δημοσιονομικής κρίσης και της εξάρτησης από τον υπέρογκο δανεισμό. Το ανάποδο ισχύει.
Η κρίση έφερε το Μνημόνιο.
Το καταψηφίσαμε γιατί οι κυβερνητικές πολιτικές που συμφωνήθηκαν με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ είναι άδικες, καθηλώνουν την κοινωνία και την τεμαχίζουν.

  • Μπορούσε να αποφευχθεί το Μνημόνιο ή όχι; Θα θέλαμε μια ευθεία απάντηση.
    Και αν πιστεύετε ότι υπάρχει άλλος δρόμος, ποιος συγκεκριμένα;

Το Μνημόνιο δεν ήταν αναπόφευκτο. Η κυβέρνηση όφειλε αμέσως, χωρίς καθυστέρηση, να λάβει μέτρα.
Με δεδομένο το δημόσιο χρέος και το έλλειμμα, στις αρχές του έτους, όταν η δανειοληπτική ικανότητα της χώρας ήταν υπαρκτή, μπορούσε να πάρει δάνειο και μάλιστα με μικρότερο επιτόκιο.
Όφειλε να αξιοποιήσει τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη, να διαπραγματευτεί και να απαιτήσει τη στήριξη της ΕΕ, χωρίς την παρουσία του ΔΝΤ.
Όφειλε -και μπορούσε- να διαμορφώσει, προς την κατεύθυνση αυτή, συμμαχίες μέσα στην ΕΕ, αξιοποιώντας ιδιαίτερα τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που αντιμετώπιζαν και αντιμετωπίζουν παρόμοια οικονομικά προβλήματα.

  • Εντάξει, λέτε ότι είναι άδικες οι κυβερνητικές επιλογές και ότι τεμαχίζουν την κοινωνία. Και από κει και πέρα, τι;
    Πώς τ' αλλάζουμε αυτά;

Η δική μας πρόταση είναι η δίκαιη κατανομή βαρών, η αντιμετώπιση των δομικών προβλημάτων της ελληνικής διοίκησης, το νέο αναπτυξιακό πρότυπο με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης, η διεύρυνση των εσόδων από δραστηριότητες και από φυσικά πρόσωπα που διαφεύγουν, η ανακατανομή των διαθέσιμων πόρων, η κινητοποίηση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας και η άμβλυνση των ανισοτήτων.
Ένα μέρος των πόρων πλέον να αφαιρείται για να αποπληρωθεί το χρέος που σωρεύθηκε τις περασμένες δεκαετίες.
Ιδιαίτερο βάρος αποκτά η αξιοποίηση των διαθεσίμων από τα ευρωπαϊκά διαρθρωτικά ταμεία, τα επόμενα τρία χρόνια.
Αυτές οι προτάσεις αποσκοπούν, μεταξύ άλλων, στη διασφάλιση κοινωνικού κράτους γενικής εφαρμογής, με αναδιανομή του εισοδήματος, με καταπολέμηση της ανεργίας, με ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με ενίσχυση για απρόσκοπτη ροή της χρηματοδότησής τους, με νομοθετική κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών και χρεώσεων των τραπεζών, με συλλογική συμμετοχή τους στις κρατικές προμήθειες.

  • Με δεδομένη την οικονομική κρίση, πώς κρίνετε τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού;

Η δημοσιονομική κρίση της ελληνικής οικονομίας ανέδειξε με δραματικό τρόπο τα αδιέξοδα του κοινωνικοοικονομικού προτύπου που οικοδομήθηκε στη χώρα.
Πρότυπο που συστηματικά και μεθοδευμένα εξέθρεψαν τα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν τη χώρα.
Η χώρα σήμερα παρουσιάζει, πέρα από τη δραματική οικονομική κατάσταση, δύο κεφαλαιώδους σημασίας προβλήματα.
Πρόβληµα διακυβέρνησης.
Το γεγονός ότι έναν χρόνο από τις εκλογές ανακυκλώνεται και τροφοδοτείται συνεχώς η συζήτηση περί «δοµικών αλλαγών», «αναδοµήσεων», «συντονισµού» κ.ο.κ., δεν είναι παρά το λογικό παρεπόμενο της διαπίστωσης πως η διακυβέρνηση πάσχει. Ακόµη ψάχνουµε τους εισπρακτικούς µηχανισµούς.
Κι ακόµη δεν έχουν διοριστεί όλες οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταµείων!
Πρόβληµα διοίκησης. Τα μέτρα δεν αρκεί να αποφασίζονται και να ψηφίζονται.
Πρέπει κάποιος να τα εφαρμόζει και να τα υλοποιεί ώστε να αποδίδουν.
Υπάρχει στη σηµερινή Ελλάδα τέτοιος διοικητικός µηχανισµός; Δεν υπάρχει.
Προσπάθησαν να τον δηµιουργήσουν;
Το σημαντικότερο! Λείπει παντελώς το σύστημα ελέγχου σε όλα τα επίπεδα.
Χωρίς έναν σαφή, διαφανή, ενιαίο, όχι διεσπαρμένο σε διάφορες υπηρεσίες και υπουργεία, και αποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, οποιαδήποτε πολιτική, ακόμη και καλών προθέσεων, ακυρώνεται.

  • Με την εμπειρία που έχετε, έστω τη λίγη, από τη συμμετοχή σας στην οικουμενική κυβέρνηση και την κυβέρνηση Τζανετάκη το 1989, έγινε τότε προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση του προβλήματος που επισημαίνετε;

Τα κυβερνητικά εκείνα σχήματα ήταν βραχύβια, με κυρίαρχο τον μεταβατικό τους χαρακτήρα και με κεντρική στόχευση την αντιμετώπιση συγκεκριμένων και έντονων προβλημάτων.
Οι κυβερνήσεις εκείνες δεν προχώρησαν σε δομικές αλλαγές του κράτους.

  • Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι διώκει τη φοροδιαφυγή.

Η πελατειακή ανοχή απέναντι στη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία πρέπει να σταματήσει στην πράξη και όχι στα λόγια.
Κύριοι στόχοι πρέπει να είναι η εξασφάλιση πόρων για την τροφοδότηση των προγραμμάτων για τους ανέργους, για τις κοινωνικές πολιτικές που καταρρέουν και η επαναφορά στη ζωή του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων που έχει θυσιαστεί.
Οι δημόσιες επενδύσεις είναι σήμερα το μόνο άμεσο και αποτελεσματικό εργαλείο για την ανάπτυξη, που θα συμβάλει αποφασιστικά στη συγκράτηση της ανεργίας.
Προτεραιότητα αποτελεί η δραστική μείωση του πληθωρισμού που καλπάζει, καθώς η επιβάρυνση των έμμεσων φόρων πέρασε ολόκληρη στην κατανάλωση, αυξάνοντας κι άλλο τα κέρδη της παραοικονομίας και πλήττοντας την κοινωνία.

  • Τριάντα χρόνια τα ίδια ακούμε, αλλά και η φοροδιαφυγή είναι εδώ και η παραοικονομία έχει γιγαντωθεί. Γιατί;
    Δεν υπάρχει βούληση ή οι μηχανισμοί είναι ισχυρότεροι της πολιτικής εξουσίας, της κυβέρνησης;

Οι μηχανισμοί, στη διαχρονική πορεία του πελατειακού κράτους, αυτονομήθηκαν.
Η αλλαγή τους προϋποθέτει ισχυρή πολιτική βούληση για ρήξεις, βαθιές τομές και ανατροπές.

  • Και τα δημόσια έσοδα;

Η κάλυψη της δραματικής υστέρησης των δημοσίων εσόδων και η περαιτέρω αύξησή τους δεν πρέπει να γίνεται με τη λογική της πεπατημένης, που έχει ακόμη άλλη μία φορά αποδειχθεί αναποτελεσματική.
Αυτή δηλαδή της μεγαλύτερης περικοπής των δαπανών με την απειλή για το 2011 και νέων μειώσεων μισθών, καθώς και με την επιβολή νέων έμμεσων φόρων και της αύξησης του ΦΠΑ.
Οι χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις που οδηγούνται σε «λουκέτο» πρέπει να προκαλέσουν συναγερμό για την αποτροπή τέτοιων πολιτικών.

  • Γίνεται πολλή κουβέντα για κυβέρνηση συνεργασίας ή και για οικουμενική, γιατί έτσι, λένε, μπορούν να γίνουν οι αλλαγές. Συμφωνείτε;
    Θα συμμετείχε η Δημοκρατική Αριστερά;
    Έχουν γίνει συζητήσεις, επαφές;

Η Δημοκρατική Αριστερά έχει τη δική της πολιτική και ασκεί υπεύθυνη προγραμματική αντιπολίτευση, με τις δικές της θέσεις, το δικό της πρόγραμμα και τις διεκδικήσεις της για το συμφέρον της χώρας και της κοινωνίας.
Η Δημοκρατική Αριστερά δεν είναι διατεθειμένη να εκχωρήσει την αυτονομία της πολιτικής της σε κυβερνήσεις συνεργασίας, «οικουμενικής» ή άλλης μορφής.
Καμιά συζήτηση και καμιά επαφή δεν έγινε για κάτι τέτοιο.

  • Και κάτι τελευταίο, που αποτελεί απορία πολύ κόσμου. Αυτήν τη στιγμή μια ενωμένη Αριστερά θα μπορούσε να είναι η λύση για εναλλακτική ψήφο, για ψήφο διαμαρτυρίας, και θα μπορούσε να συγκεντρώσει ένα μεγάλο ποσοστό που θα ταρακούναγε το σύστημα;
    Τι φταίει και σήμερα η Αριστερά εμφανίζεται πολυδιασπασμένη και χάνει την ευκαιρία της ζωής της;
    Μια Αριστερά τύπου ΕΔΑ, που έκανε την έκπληξη το 1958, βγαίνοντας από τις κάλπες δεύτερο κόμμα, γιατί δεν μπορείτε να τα βρείτε μεταξύ σας και να υπάρξει σήμερα;
    Είναι τυχαίο ότι και στην Ιταλία και στη Γαλλία η Αριστερά έχει σχεδόν εξαφανιστεί;

Ο πολυκερματισμός των δυνάμεων της Αριστεράς είναι υπαρκτό ζήτημα.
Οφείλεται σε υπαρκτές διαφορές και μάλιστα μεγάλες και σημαντικές.
Αυτές αφορούν τόσο το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, όσο και τον στρατηγικό στόχο.
Η ενότητα της Αριστεράς προϋποθέτει την αντιμετώπιση των πολιτικών ζητημάτων που την τεμαχίζουν.
Είναι χαρακτηριστική, όσο και καίρια, η αντίθεση που υπάρχει σε σχέση με τον ευρωπαϊκό ή μη χαρακτήρα της Αριστεράς ή και με τον δημοκρατικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό.
Αυτά είναι ζητήματα άμεσα συνδεόμενα με την καθημερινά ασκούμενη πολιτική.

Κατά συνέπεια, η ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να προωθηθεί ερήμην των ζητημάτων που δημιουργούν τις πολλαπλές εκφράσεις της.


17 σχόλια:

  1. Καλά ε... Ο Καμίνης είναι θεός!
    Μετά την γκάφα με τα αδέσποτα, έβγαλε και ανακοίνωση για το Βοτανικό η οποία το μόνο που δείχνει είναι πόσο άσχετος με το θέμα είναι αυτός και το επιτελείο του.

    Διάβασε εδώ το σχόλιο κάτω από την ανακοίνωση Καμίνη...

    Προστατέψετε παρακαλώ τον κ. Καμίνη από το διασυρμό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ώστε έτσι σύντροφε Φώτη. Ετερόκλητες συμμαχίες. Ας πάς να δεις το 1/3 των δήμων που Δ.Α και ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν κοινό υποψήφιο. Είστε για γέλια και οι δύο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Δεν συμφωνούμε με συσπειρώσεις -και μάλιστα πολιτικά ετερόκλητες- οι οποίες γίνονται στο όνομα της αντίθεσης στο Μνημόνιο ή διεκδικούν δημοψηφισματικό χαρακτήρα για τις εκλογές.Ποια η κοινή βάση μιας τέτοιας συσπείρωσης;Η καταγγελία του Μνημονίου και μόνον δεν δικαιολογεί πολιτικά τη συγκρότηση «αντιμνημονιακού» μετώπου.Όσοι υποστηρίζουν τέτοιες συσπειρώσεις, ακυρώνουν υπαρκτές δυνατότητες αυτόνομων επιλογών της αυτοδιοίκησης απέναντι στο κεντρικό κράτος."
    Αυτά λέει η συνέντευξη. "Αντιμνημονιακοί" δηλώνουν διάφοροι, ακόμη και η ΝΔ και ευελπιστούν σε αλληλουποστήριξη στον δεύτερο γύρο χωρίς άλλες πολιτικές, προγραμματικές συμπτώσεις. Οι συνεργασίες ΔΑ ΣΥΡΙΖΑ έχουν σαφή πολιτική βάση όπου γίνονται πχ περιφέρεια Στερεάς.
    Τι σχέση λοιπόν έχει το ένα με το άλλο;
    Υπάρχουν πολιτικοί συνδυασμοί όπως πχ του Καλαφατέλη στον νέο δήμο Διονύσου (συνένωση 7 δήμων) που για να κρύψουν την πολιτική τους γύμνια και την συμμετοχή μέχρι και ακροδεξιών υποψηφίων μόνο και μόνο για τα κουκιά, επικαλούνται αντιμνημονιακές, αντικαλλικρατικές συμπτώσεις και περιλαμβάνουν όλα τα ύποπτα τοπικά συμφέροντα στο σχήμα. Λύκοι με προβιά αντιμνημονιακού - αυτό εννοεί ο Φώτης Κουβέλης και σε όποιον αρέσει (αυτό το λέω για "συντρόφους" που συμμετέχουν σε τέτοια σχήματα δυσφημίζοντας την αριστερά με τα προσωπικά τους παιχνίδια).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΡΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ Ο κ.ΚΟΥΒΕΛΗΣ ΟΕΟΟΟ!!!
    Με τον Πρόεδρο της επιτροπής «εξαφανισμένο» δημιουργούνται αρκετά ερωτήματα μετά από την αποκάλυψη εγγράφου σύμφωνα με το οποίο συνδέεται η off shore εταιρεία TORCASO με τα μαύρα ταμεία της Siemens. Όπως είναι ήδη γνωστό η TORCASO θεωρείται ύποπτη για διακίνηση μαύρου πολιτικού χρήματος, ενώ εμπλέκεται και στις αγοραπωλησίες ακινήτων με τη Μονή Βατοπεδίου. Το έγγραφο βρίσκεται από το καλοκαίρι στα χέρια της εξεταστικής επιτροπής για τη Siemens (!) και σύμφωνα με αυτό, τρία εμβάσματα συνολικού ύψους 6,7 εκατ. δολαρίων που μεταβιβάστηκαν στην TORCASO από τον λογαριασμό 051524866 της Morgan Stanley Ζυρίχης προέρχονται από τη Siemens και σχετίζονται με την υπόθεση.
    «Προκύπτει θεμελιώδες ερώτημα αν η απόκρυψη του εγγράφου οφείλεται σε αβλεψία και παραδρομή ή σε δια παραλείψεως τελεσθείσα απόπειρα χειραγώγησης του φρονήματος της Επιτροπής» δήλωσε ο βουλευτής της ΝΔ μέλος της εξεταστικής Κ. Τζαβάρας ενώ ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε πως «η σύνδεση της αμαρτωλής TORCASSO και με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS δυσκολεύει το κουκούλωμα που επιχειρείται. Ζήτησα ήδη εξηγήσεις από τον Πρόεδρο της Εξεταστικής Επιτροπής για πράξεις και παραλήψεις…».
    Παράταση των εργασιών της επιτροπής ζητεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας από τον Πρόεδρο της Βουλής έως τις 15 Νοεμβρίου. Ο κ. Τσίπρας αναφέρει πως η παράταση είναι αναγκαία γιατί «αφενός η έκδοση πορίσματος εν μέσω της προεκλογικής περιόδου των αυτοδιοικητικών εκλογών και της έντασης του πολιτικού ανταγωνισμού αφήνει ελεύθερο πεδίο για τον εξ αντικειμένου κλονισμό της αξιοπιστίας του έργου της Επιτροπής’ και αφετέρου η επιτροπή δεν έχει ακόμα παραλάβει σημαντικό αριθμό στοιχείων και εγγράφων”…!!!


    Με αυτό το πα σοκ συνεργάζεστε και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση,σταματήστε επιτέλους το αυτοπαραμύθιασμα...Σαμπατακακηδες της "ρήξης" με το παλιό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. "ΜΕΣΑ" Ο ΦΑΝΟΥΡΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΜΉΚΥΝΣΗ ΑΠΟΠΛΗΡΩΜΗΣ,ΒΡΕ ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ...

    Το στοίχημα της χώρας...
    Tου Πασχου Μανδραβελη

    Καλά και άγια όλα όσα είπε ο Ντομινίκ Στρος Καν για επιμήκυνση του χρόνου στήριξης της ελληνικής οικονομίας (οι δηλώσεις του βοήθησαν στην περαιτέρω αποκλιμάκωση των spreads), αλλά για εμάς πρέπει να είναι ψιλά γράμματα. Το θετικό κλίμα που άρχισε και πάλι να δημιουργείται στους χρηματοπιστωτικούς κύκλους φέρνει πιο κοντά τον στόχο της επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές, αλλά αυτό είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων που δεν είναι στο χέρι μας. Υπάρχουν διεθνή πολιτικά παίγνια που μας υπερβαίνουν, ενώ η αισιοδοξία ή η απαισιοδοξία για την πορεία της διεθνούς οικονομίας επηρεάζει τη ρευστότητα στις αγορές και συνεπώς επηρεάζει πολύ περισσότερο εκείνους που βρίσκονται στις παρυφές τους. Αν υπάρξουν κέρδη και αισιοδοξία, ο δανεισμός μας θα καταστεί ευκολότερος. Αν κυριαρχήσει η κατήφεια, ο δανεισμός όλων των PIIGS θα γίνει δυσκολότερος.

    Πέρα, όμως, από τη διεθνή κατάσταση (την οποία οφείλουμε να παρακολουθούμε και να προσαρμόζουμε αναλόγως τις πολιτικές μας), η Ελλάδα έχει μπροστά της ένα μεγάλο εσωτερικό στοίχημα να κερδίσει. Πρέπει να αναδιαρθρώσει το κράτος, μειώνοντάς και αποκεντρώνοντας διάφορες υπηρεσίες. Να δημιουργήσει αγορές εκεί που δεν υπάρχουν (π. χ. ηλεκτρικό ρεύμα). Πρέπει να απελευθερώσει αγορές· και από διοικητικούς περιορισμούς (π. χ. φαρμακοποιοί, συμβολαιογράφοι, μηχανικοί, δικηγόροι κ. λπ.), αλλά και από τις πολλαπλές αφανείς και εμφανείς επιδοτήσεις (όπως π. χ. γίνεται στη βιομηχανία των ΜΜΕ). Πρέπει να φτιάξει παιδεία, από το δημοτικό μέχρι τα πανεπιστήμια, και να ενισχύσει την κοινωνική δικαιοσύνη. Η τελευταία δεν είναι θέμα επιδομάτων, όπως πολλοί ισχυρίζονται, αλλά παραγωγικής χρήσης αυτών. Είναι χαρακτηριστική μια έρευνα που έκανε το ΙΣΤΑΜΕ***, για τις κοινωνικές δαπάνες στην Ευρώπη. Αυτές στην Ε. Ε. των «15» ήταν το 2004 στο 27,6% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα ήταν στο 26%. Ομως: Στην Ε. Ε. τα κοινωνικά επιδόματα μειώνουν το ποσοστό της φτώχειας κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες, στην Ελλάδα μόνο κατά 3 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα χρήματα από όσα δαπανούμε για κοινωνική πρόνοια πάνε σε άλλες τσέπες. Χρηματοδοτούν περισσότερο τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του συστήματος, παρά εκείνους που τα έχουν ανάγκη. Η απόδοση των χρημάτων μας είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη.

    Η μείωση της ενδημικής διαφθοράς είναι ένα μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης. Οχι μόνο γιατί η διαφθορά δημιουργεί εισοδηματικές ανισότητες, αλλά γιατί κλέβει πόρους από εκείνους που τους έχουν πραγματικά ανάγκη· από τον άνεργο που περιμένει το επίδομα, μέχρι τον μεροκαματιάρη που πάει στο νοσοκομείο για μια ώρα ανάγκης. Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής είναι επίσης μέτρο κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά δεν μπορεί να καταπολεμηθεί αν δεν υπάρχει κοινωνική συμμετοχή. Ολοι οι εφοριακοί του κόσμου -και όχι οι δικοί μας που κάνουν «λευκή απεργία» - δεν αρκούν για να υποχρεωθούν κάποιοι να κόβουν αποδείξεις. Η δημιουργία φορολογικής συνείδησης είναι ένα ακόμη μεγάλο στοίχημα της χώρας.

    Η Ελλάδα, είτε βγει σύντομα στις αγορές είτε όχι, έχει πολύ δρόμο μπροστά της. Πρέπει να τα αλλάξει όλα, όχι μόνο για να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της, αλλά για να μην ξαναβρεθεί τόσο ευάλωτη στα γυρίσματα των αγορών.

    ΞΕΡΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗ Α.Γ.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ Ή ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΓΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ Μ ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΑΛΗΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗΣ... ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ-- ΛΑΟΣ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ --ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ---ΤΑ ΣΗΜΑΔΕΜΈΝΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
    Η προβιά δηλαδή που λέει και ο Φανούρης.
    Αυτό που ο λαός πλέον έχει καταλάβει...ως μεταπολιτευτική "κεντροαριστερή προβιά".
    Μια "προβιά" που παράδωσε κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη εν ονόματι της "υλικής" καλοπέρασης(καταναλωτισμός)του άκρατου κορπορατισμού,με το εργαλείο της Κευνσιανής θεωρίας(η άλλη όψη του οικονομικού φιλελευθερισμού)που οδήγησε κατ ευθείαν στη κόλαση του δανεισμού όλους τους λαούς του πλανήτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το μοίρασμα και το μέγεθος της πίτας
    Του Αλεξη Παπαχελα

    Ολοι ανεξαιρέτως οι σοβαροί ξένοι αναλυτές και ακαδημαϊκοί ρωτούν ακριβώς το ίδιο πράγμα: «Πέστε μας πώς και από πού θα έλθει η ανάπτυξη και θα σας πούμε αν θα τα βγάλετε πέρα». Ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου άκουσε την ίδια μονότονη προτροπή στα αγγλικά «tell us your growth story». Η πραγματικότητα των αριθμών είναι σκληρή και δεν αντιστρέφεται, ούτε με μια επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου της τρόικας. Αν δεν αλλάξει ο παρονομαστής στο περίφημο κλάσμα του χρέους ως προς το ΑΕΠ, η Ελλάδα δύσκολα θα δει άσπρη μέρα.

    Το πρόβλημα είναι ότι κανείς, και ειδικά στην κυβέρνηση, δεν έχει πειστικές απαντήσεις ή έτοιμο σχέδιο για το πώς ξαναβάζεις τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Υπάρχουν, βεβαίως, οι κλασικές συνταγές, όπως για παράδειγμα τα μεγάλα έργα με τη μορφή των αυτοκινητοδρόμων και των ΣΔΙΤ (Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα) σε περιπτώσεις αεροδρομίων κ.λπ. Πρόκειται για παραδοσιακή συνταγή, η οποία έχει άμεσα θετικά αποτελέσματα πέραν του κατασκευαστικού κλάδου. Δυστυχώς, όμως, εκεί εμφανίζονται δύο μεγάλα εμπόδια. Το πρώτο είναι η ασυνεννοησία μεταξύ υπουργείων, καθώς η μεν κ. Μπιρμπίλη τα βλέπει, δικαιολογημένα, όλα από τη δική της σκοπιά, ο δε κ. Ρέππας και η υπόλοιπη κυβέρνηση από μία εντελώς διαφορετική. Κεντρική κατεύθυνση, όμως, και απόφαση δεν φαίνεται να υπάρχει.

    Το δεύτερο πρόβλημα είναι πως οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν χρήματα για να χρηματοδοτήσουν τόσο μεγάλα έργα και οι ξένες θέλουν να αποφύγουν την Ελλάδα, μετά τον εγκληματικό χειρισμό της υποθαλάσσιας σήραγγας Θεσσαλονίκης από τον κ. Σουφλιά και τις πρόσφατες εμπειρίες με την καθυστέρηση επιστροφής ΦΠΑ σε ορισμένες περιπτώσεις.

    Το περίφημο ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς) πάλι κινδυνεύει να ακολουθήσει τα λανθασμένα μοντέλα του παρελθόντος, όπου όποιος είχε το «κονέ» και την πειθώ έβαζε και ένα άσχετο έργο σε κάποιο πρόγραμμα. Χωρίς στόχευση και ουσιαστικό έλεγχο το ΕΣΠΑ έγινε ένα ακόμη εργαλείο στα χέρια παρασιτικών και κομματικών κυκλωμάτων. Ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Χρυσοχοΐδης αναζητεί, με τη συνήθη στοχοπροσήλωση, εξαγωγικούς τομείς που θα μπορούσαν να ενισχυθούν. Τα παραδείγματα υπάρχουν, από την εταιρεία που έχει μια δική της πατέντα μονωτικού φιλμ μέχρι το εργοστάσιο που κατασκευάζει φωτοβολταϊκά στην Τρίπολη. Ολοι, όμως, έχουν ένα κοινό παράπονο και αίτημα: αυτό που θέλουν από το κράτος είναι να μην μπλέκεται στα πόδια τους και να τους αφήνει να κάνουν τη δουλειά τους.

    Πρόσφατα ένας ξένος διπλωμάτης που αγαπάει την Ελλάδα μού είπε μια φράση που έμεινε στη μνήμη μου: «Βλέπω πως κάθε μέρα η χώρα αναλώνεται σε μια μάχη για το ποιος θα πάρει το μεγαλύτερο κομμάτι μιας μικρής πίτας. Γιατί δεν σκέπτεσθε επιτέλους ότι το ζητούμενο είναι να μεγαλώσει αυτή η πίτα;».

    Αυτό είναι το κεντρικό ερώτημα στο οποίο κανείς –ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τον επιχειρηματικό κόσμο– μοιάζει να έχει μια πειστική απάντηση.

    ΑΣΧΕΤΟ? ΚΑΘΟΛΟΥ!
    ΑΥΤΗ Η ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ "ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΒΟΛΕΜΕΝΗΣ" ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΣΤΗ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΉ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ(ΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ) ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΙΏ ΤΗΝ ΝΉΣΣΑΝ!
    Η ΚΑΡΑΔΕΞΙΑ ΔΕΞΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΗΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ!
    ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΑΧΕΛΑΔΕΣ????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΑ "ΜΠΑΙΝΟΥΝ" ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΝΤΥΠΟ (LIFO) ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΚΤΑ ΤΑ ΑΠΙΘΑΝΑ ΤΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ Η ΤΑ ΤΡΑΥΛΙΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΜΙΣΘΩΝ ΤΡΙΑΝΤΗΔΩΝ...ΑΠΟΡΙΑ
    Ας ξεχυθούμε στους δρόμους!
    H ομάδα «λόκαλ» προσκαλεί τους Αθηναίους να επανακτήσουν τον δημόσιο χώρο της πόλης, διατυπώνοντας το πρόταγμα της αστικής αυτονομίας. Εξάλλου, οι δρόμοι μάς ανήκουν.

    Εμείς, τα παιδιά της metropolis, του τσιμεντένιου δάσους, προσφέρουμε τη μοναδική διέξοδο: σε αυτό το βαθύ σημείο ασημαντότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί βρίσκεται το πρόταγμα της αυτονομίας.
    Ήρθε, λοιπόν, το τέλος του καλοκαιριού, λέμε με μισή καρδιά «καλό χειμώνα», ενώ άμμος πέφτει από τα παπούτσια μας και σερνόμαστε σαν σαύρες στα τσιμέντα που βράζουν ακόμα. Ήταν, όμως, ένα όμορφο καλοκαίρι, αφού στην Ελλάδα ακόμα μπορείς να βρεις μια αυθεντική γωνιά και να τη ρουφήξεις, ώστε να σου δώσει έμπνευση για έναν ολόκληρο χρόνο.

    Ήταν το καλοκαίρι μετά το μεγάλο χαστούκι. Φέτος, μας είπαν ότι είμαστε για τα μπάζα και με τη βούλα. Όχι ότι δεν το ξέραμε, απλά τώρα έχουμε την αποτυχία copyright με barcode.

    Είμαστε, όμως, ακόμα εδώ, και ένας ακόμα χειμώνας μας περιμένει να οργώσουμε την πόλη, να ζήσουμε, να νιώσουμε τους δρόμους της, τη μυρωδιά της, κι αν δεν υπάρχει τίποτα από όλ' αυτά, να τα φτιάξουμε εμείς!

    Είμαστε τα παιδιά αυτής της πόλης, οι γονείς μας είναι από εδώ κι εκεί και έχουμε καταγωγή δεύτερης γενιάς! Δεν είμαστε βέροι Αθηναίοι, αλλά ούτε είμαστε και από την ύπαιθρο. Πουθενά δεν έχουμε πατρίδα. Κάναμε πατρίδα αυτή την πόλη, γιατί εδώ ερωτευτήκαμε, εδώ μεγαλώσαμε, εδώ λαχανιάζουμε στις ανηφόρες της. Στον στρατό μας έλεγαν: «Γαμώ την Αθήνα σας, όλοι την είδατε Αθηναίοι», αλλά είμαστε εδώ, στην αγκαλιά της, και την αγαπάμε.

    Ας ονειρευτούμε!

    «Φαντάσου μια πόλη, και μετά βγες έξω και φτιάξε την», είχαμε πει πριν τέσσερα χρόνια. Ας φανταστούμε μια πόλη με χρώματα και όχι άλλο γκρίζο, μια πόλη με ποδήλατα και όχι άλλα αυτοκίνητα και καυσαέρια, μια πόλη με χαμογελαστούς ανθρώπους και όχι αγενείς παρτάκηδες, μια πόλη όπου ο δημόσιος χώρος ανήκει σε εμάς και όχι στις αυθαιρεσίες των διαφημιστών και των κατασκευαστικών εταιρειών.

    Ας ξεχυθούμε στους δρόμους!

    Ας δημιουργήσουμε, ας κάνουμε τέχνη, ας κάνουμε πολιτική, ας τρέξουμε τα ποδήλατά μας μέχρι να σπάσουν, ας γελάσουμε, ας γλεντήσουμε και ας ξανα-ανακαλύψουμε τους τρόπους της, την παράδοση και τη φύση της Αθήνας. Τώρα που τα δάση κάηκαν, τα ποτάμια μπαζώθηκαν, τα landmarks κατεδαφίστηκαν, πρέπει να την επαναχαρτογραφήσουμε. Αυτήν τη φορά, όμως, μόνοι μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. AΣ ΞΕΧΥΘΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
    ΣΥΝΕΧΕΙΑ....
    Τέσσερις δεκαετίες οικοδομολαγνείας και real estate μηδενισμού μάς έχουν φέρει στο πιο ακραίο σημείο περιθωριοποίησης - από τους εαυτούς μας, από τους άλλους, από το φυσικό περιβάλλον. Η ιδέα της Αθήνας έχει αποσυντεθεί με την ίδια ταχύτητα με την οποία γίνεται πραγματική. Η ελληνική επίσκεψη στο μοντερνιστικό όνειρο της μαζικής σχεδίασης, του φετιχισμού, της μηχανής και του πετρελαίου άφησε πίσω της μόνο συντρίμμια. Ίσως να μην είμαστε για τέτοια. Ίσως να είμαστε πιο DIY, ίσως ο παραδοσιακός τρόπος ζωής να μας ταιριάζει περισσότερο, ίσως να είναι καλύτερα να ασβεστώνουμε τους δρόμους από το να κάνουμε ταγκιές, να έχουμε επισκέπτες από οργανωμένους τουρίστες, να καίμε αέρα και ήλιο και όχι πετρέλαιο. Ίσως να αφήναμε τον φετιχισμό με το ΑΕΠ και την ανάπτυξη για κάτι πιο ανθρώπινο και ρεαλιστικό που μας ταιριάζει.


    Όταν όλα έχουν γίνει και λεχθεί και όλοι έχουν αποτύχει, τότε αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να απορρίψουμε και να ανατρέψουμε τη νεοελληνική πραγματικότητα. Ίσως με μη συγκρουσιακό τρόπο, στη συνέλευση της γειτονιάς, στα street party, πάνω στη σέλα του ποδηλάτου, στα πικνίκ στο παρκο, στα hike στο βουνό, στην αυτό-οργάνωση και στη δημιουργία. Πρέπει να επαναδιαπραγματευτούμε την ίδια την ιδέα του ανθρώπου της Αθήνας. Εμείς, τα παιδιά της metropolis, του τσιμεντένιου δάσους, προσφέρουμε τη μοναδική διέξοδο: σε αυτό το βαθύ σημείο ασημαντότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, εκεί βρίσκεται το πρόταγμα της αυτονομίας.

    Ο σημερινός δημόσιος χώρος είναι προϊόν πολλών αιώνων επιχειρήσεων. Ο κόσμος διώχτηκε από τα χωράφια και τα δάση, μετά από τους δρόμους, μετά από τις γειτονιές και τελευταία από τους διαδρόμους και τις πιλοτές των πολυκατοικιών με την αρρωστημένη ελπίδα να συγκροτηθεί όλη η ζωή στους τέσσερις τοίχους του ιδιωτικού χώρου.

    Το ερώτημα του χώρου δεν είναι το ίδιο σήμερα. Για εμάς δεν είναι η κτήση του χώρου σημαντική, αλλά η αύξηση της έντασης των δραστηριοτήτων της καθεμίας κοινότητας που λειτουργεί μέσα στην πόλη. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε τον δημόσιο χώρο, θέλουμε να είμαστε ο δημόσιος χώρος!

    Ας ξεχυθούμε στην πόλη!

    Μας ανήκει! Οι δρόμοι της είναι δικοί μας. Ας επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας μαζί της. Ας γεμίσουμε τα πάρκα ξανά, ας μιλήσουμε ξανά για πράγματα που μας απασχολούν, ας σταματήσουμε την πιπίλα της Ευρώπης και ας παρατήσουμε το ψέμα της «ανάπτυξης».

    Ας κάνουμε κάτι μόνοι μας για εμάς του ίδιους.

    Στην πόλη της μετα-κρίσης, δύο χρόνια μετά τον Δεκέμβρη, έτσι όπως στείλαμε τη γενιά του Πολυτεχνείου στη σύνταξη, ας προσδιορίσουμε την απο-ανάπτυξη. Όλοι εμείς, οι ομάδες, κοινότητες, DJs, φωτογράφοι, κινηματογραφιστές, εικαστικοί, θεωρητικοί, μουσικοί, καλλιτέχνες και ποδηλάτες. Εμείς που αγαπάμε αυτή την πόλη ας ξεχυθούμε στους δρόμους, ας δράσουμε και ας βρεθούμε μεταξύ μας αυτό τον χειμώνα με μια μόνο υπόσχεση και σκοπό:

    ΝΑ ΕΠΑΝΑΚΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Διόεθωση τίτλου
    ΑΥΤΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ "ΜΠΑΙΝΟΥΝ" ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΝΤΥΠΟ (LIFO) ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΤΙ ΑΠΙΘΑΝΑ "ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ" Η ΤΑ ΤΡΑΥΛΙΣΜΑΤΑ ΠΕΡΙ ΜΙΣΘΩΝ ΤΡΙΑΝΤΗΔΩΝ,ΛΑΖΟΠΟΥΛΩΝ ΠΑΠΑΓΙΑΝΗΔΩΝ...ΑΠΟΡΙΑ...??? ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ΑΛΛΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ--(ΟΧΙ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΣ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΗΣ)
    ΑΥΤΟΣ ΑΡΑΓΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΝΑ ΤΑ "ΠΑΙΡΝΕΙ" ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΑΕΙΜΝΗΣΤΟΣ ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ "ΤΟΛΜΗΣΕ" ΜΑ ΠΕΙ ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΗΕ ΤΩΝ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΤΟΥ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ ??
    Ναυτίλος
    κοκορομαχίες με κωδωνοκρουσίες ...
    Για «απελευθέρωση» (ευφημισμός της αύξησης) των διδάκτρων πάνε στη Βρετανία, μάλιστα στο τριπλάσιο -ώς τις 12.000 στερλίνες ετησίως- στα καλά ΑΕΙ και στο διπλάσιο στα πιο παρακατιανά. Οι φοιτητές δηλώνουν ότι θα βγουν στους δρόμους όπως βγαίνουν στη Γαλλία (μαθητές και φοιτητές) στο πλευρό των εργαζομένων -και κει «Μνημόνιο» έχουν, κι εκεί, πάνω στα ερείπια του κοινωνικού κράτους χτίζεται η νέα Δουλοκτητική Ευρώπη...
    Μπαρούφες, παρλαπίπες, πομφόλυγες, αερολογίες, κενολογίες, παπαρδέλες, μπαλαφάρες, μπούρδες, μωρολογίες, ανοησίες, κοτσάνες, χαζομάρες, παπάρες, αρλούμπες, σάχλες, όχι δεν άνοιξα το Λεξικό, απλώς
    αλίευσα τις ως άνω λέξεις δημοσιευμένες στις εφημερίδες κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο (κι όχι άπαξ η κάθε μία). Α! ξέχασα, και: τρίχες...
    Μας συμβαίνει κάτι που μου διαφεύγει;
    Σαφέστερος όμως του Γιωργάκη του Δόσαντος, ο ψεύτης και συκοφάντης Υπουργός του κ. Παπακωνσταντίνου, όστις δήλωσε σε συνέντευξή του ότι «αν χρειασθεί να πάρουμε νέα μέτρα, τότε εγώ απέτυχα ως υπουργός»,
    για να προσθέσει σε άλλη συνέντευξή του καπάκι σε διπλανό κανάλι ότι «δεν αποκλείεται να πάρουμε νέα μέτρα», τονίζοντας
    σε τρίτη δήλωση της ίδιας (κβαντικής, ως φαίνεται) ημέρας ότι «δεν θα πάρουμε νέα μέτρα»...
    Διαλέγετε και παίρνετε!
    Ή μάλλον αυτοί διαλέγουν και (σας) παίρνουν μέτρα.
    Ποιοι αυτοί;
    Οι συκοφάντες μας: ο κ. Πρωθυπουργός όταν δηλώνει «πρωθυπουργός μιας χώρας διεφθαρμένων» -προφανώς και των άτυχων εκείνων που τον ψήφισαν- αυτούς κυρίως φτύνει κατάμουτρα ο αδελφός τού Νικολάκη.
    Ο κ. Πάγκαλος όταν λέει ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε» νομίζοντας ότι όλοι έχουμε διορίσει την κόρη μας στο δημόσιο, ο άνθρωπος
    που αν του αντιμιλήσει κάποιος πολίτης, είναι ικανός να του στείλει την Γκεστάπο σπίτι του προς φορολογικόν έλεγχον - το διέπραξε απειλώντας με το γνωστό ιταμό του στυλ απ' τον αέρα του ALTER μια κυρία που (του) έκανε κριτική...

    Οι Φράγκοι δεν ήρθαν για να φύγουν!

    Και σε σύντομο διάστημα για τους Φράγκους (με την καλή έννοια του Ροδόσταυρου Τοκογλύφου) εκτός απ' τους Ρωμιούς, τους Ισλανδούς και τους Ιρλανδούς, θα δουλεύουν σαν ραγιάδες οι Ιταλοϊσπανοί και οι Πορτογαλογάλλοι σε εργασιακές συνθήκες Κίνας, όπως ήδη δουλεύουν οι Βουλγαρορουμάνοι, οι Κροατοσέρβοι, οι Ουγγαροπολωνοί και οι Εσθονοτσεχολιθουανοί.
    Η Ευρώπη των Δουλοπαροίκων συντίθεται.
    Ομως εκτός από τις Συνθήκες Κατοχής που έχουν εγκαθιδρυθεί με το Μνημόνιο, οι δωσίλογοι που το υπηρετούν είναι αφ' εαυτών τους δόλιοι και παλιάνθρωποι! ένα παράδειγμα: το «κοινωνικό τιμολόγιο» της ΔΕΗ. Για να το «απολαύσει» κανείς πρέπει πρώτα να πληρώσει 100 Ευρώ ντούκου για να γλυτώνει στη συνέχεια 19 Ευρώ τον χρόνο, για εφτά χρόνια. Δεν ντρέπονται;
    Εμ φτωχαίνουν τους φτωχούς, εμ τους δουλεύουν κιόλας!
    Ανίκανοι! (οι δωσίλογοι). Παράδειγμα: περί τα 660 εκατομμύρια κοινοτικά προγράμματα για την αντιμετώπιση της ανεργίας λιμνάζουν αναπορρόφητα («Το Βήμα»), διότι τρεις Υπουργάρες δεν έχουν συντονισθεί ακόμα για να τα συνυπογράψουν. Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Οικονομικών, Εργασίας και διά βίου Πασόκοι...
    Πανάχρηστοι!
    Για νόμπελ γ' εθνικής! σαν αυτά που μαζεύει ο Γιωργάκης.
    Τρίτο παράδειγμα (πράσινης ανάπτυξης και ακατάσχετης ασχετοσύνης): από τα χίλια μεγαβάτ καθαρής ενέργειας που θα έπρεπε να μπαίνουν στην παραγωγή ετησίως, δεν έχουν μπει ούτε εκατό...
    Από Μνημόνιο σε Μνημόνιο (όπως κι αν το λένε) θα πηγαίνουμε. Δέκα χρόνια επιτήρηση (όσον κράτησε ο Τρωικός Πόλεμος) κι άλλα δέκα χρόνια μετά (όσον κράτησε η Οδύσσεια), έτσι θα πάμε!
    Εκτός αν...
    ΣΤΑΘΗΣ Σ. 13.Χ.2010 stathis@enet.gr
    Σας ενοχλεί η λέξη πατρίδα αλλά τι να κάνουμε που δε σας ρώτησε ο Αρης
    για το ΕΑΜ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εντάξει ανώνυμε εκτονώθηκες ή όχι ακόμη;
    Δεν καταλαβαίνεις ότι με τον βομβαρδισμό κειμένων μόνο διάλογος δεν γίνεται;
    Γίνεσαι κουραστικός στην καλύτερη περίπτωση...
    Και δεν έχει να κάνει με την ουσία των άρθρων που συσσωρεύεις: απλά δεν μπορείς να επιβάλεις στον κόσμο να ασχοληθεί με όλα αυτά: μια παραπομπή θα ήταν πολύ πιο λειτουργική - με το στανιό δεν γίνεται φίλε μου διάλογος.

    Εκτός κι αν θέλεις ακριβώς να μην γίνεται διάλογος αλλά παράλληλοι μονόλογοι ψυχάκηδων;
    Έτσι είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ troll - ανώνυμο:

    Στη γλώσσα του Διαδικτύου, η λέξη τρολ ή τρολλ (troll) περιγράφει κάποιον χρήστη του Ίντερνετ με αμφιλεγόμενες, προκλητικές, σκόπιμα ανόητες ή εκτός θέματος θέσεις και απόψεις σε μία online ανοιχτή κοινότητα, όπως ένα φόρουμ συζήτησης, ταχυδρομική λίστα, chat room ή μπλογκ, με πρωταρχική πρόθεση να προκαλέσει και να ερεθίσει άλλους χρήστες[1] ή με κάθε τρόπο να επιφέρει διαταραχή σε μια διαδικτυακή συζήτηση για οποιοδήποτε θέμα και να πετύχει μια αλυσίδα αντιδράσεων από άλλους χρήστες[2].

    Αντιμετώπιση:

    Ένα ιδιαίτερα επίμονο και ενοχλητικό τρολ μπορεί να αποτρέψει άλλους χρήστες από το να συμμετάσχουν σ' έναν κοινό διάλογο, ενώ μπορεί να προκαλέσει ακόμα και τη διάλυση μιας διαδικτυακής κοινότητας. Αν ένα τρολ αγνοηθεί από την υπόλοιπη κοινότητα (πρόκειται συνήθως για το πιο αποτελεσματικό μέτρο), συνήθως αρχίζει να παράγει όλο και πιο ενοχλητικά και προσβλητικά μηνύματα με μόνο στόχο να προκαλέσει αντίδραση. Αν αυτή δεν έρθει, τότε το τρολ συνήθως εγκαταλείπει την κοινότητα.
    Η συμμετοχή ή απάντηση σε συζήτηση που συμμετεχει το τρολ, σατιρικά περιγράφεται ως "τάισμα" του τρολ, γι' αυτό και υπάρχει η σύνηθης παραίνεση "μην ταΐζετε τα τρολ" (Αγγλ. "Don't feed the trolls") ωστε να μην προκληθούν αντιδράσεις που θα ικανοποιήσουν το τρολ, ή περαιτέρω δυσάρεστες τροπές.

    Από:
    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%BF%CE%BB_(%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Τι trollανώνυμος...τρελλανώνυμος είναι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΟΣΑ ΔΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΑΛΕΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΕΙ ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ...

    Συμφωνα με αυτη την έννοια, Troll ειναι αυτος που κάνει trolling, αγγλική λέξη που αναφέρεται σε σύρσιμο του δολώματος μέσα στο νερό κατα την τεχνική της αλιείας θύννου (τόννου) και ξιφία, παρόμοια με την συρτή.
    Η λέξη φυσικά παραπέμπει επίσης και στα τρολλ (trolls), δαιμόνια πλάσματα που παρουσιάζονται στη σκανδιναβική λαογραφία.
    Η φιλοσοφία της αλιευτικής αυτής μεθόδου βασίζεται ουσιαστικά στη παραπλάνηση των ψαριών και στη πρόκληση του κυνηγετικού ενστίκτου τους βλέποντας να διέρχεται πλησίον τους το δόλωμα το οποίο και θα προσπαθήσουν να το αρπάξουν, με συνέπεια ν΄ αγκιστρωθούν σ΄ αυτό. Έτσι στη συρτή βυθού δεν είναι καθόλου σπάνια η αλιεία συναγρίδας, στείρας και ροφού που θεωρούνται εξαιρετικά αρπακτικά ψάρια.
    Τρολ ονομάζονται τρομακτικά όντα της Νορβηγικής μυθολογίας.
    Τα τρολ είναι άσχημα, γιγάντια όντα είτε αρσενικά ή θηλυκά.
    Σε ένα ποίημα, ο ποιητής Μπράγκι Μπόντασον συναντά μια γυναίκα-τρολ που τον χαιρετά και λέει σε παλαιότερη νορβηγική γλώσσα:
    Με φωνάζουν Τρολ
    Που δαγκώνω το φεγγάρι,
    Γίγαντα των ανέμων,
    Κατάρα των καταιγίδων,
    Σύντροφο της Σιβύλας,
    Γριά που τριγυρνά τη νύχτα,
    Καταπιώνα της φρατζόλας του ουρανού....
    Ο/Η Γιώργος είπε.
    Εντάξει ανώνυμε εκτονώθηκες ή όχι ακόμη;
    Δεν καταλαβαίνεις ότι με τον βομβαρδισμό κειμένων μόνο διάλογος δεν γίνεται;
    Γίνεσαι κουραστικός στην καλύτερη περίπτωση...
    Και δεν έχει να κάνει με την ουσία των άρθρων που συσσωρεύεις: απλά δεν μπορείς να επιβάλεις στον κόσμο να ασχοληθεί με όλα αυτά: μια παραπομπή θα ήταν πολύ πιο λειτουργική - με το στανιό δεν γίνεται φίλε μου διάλογος.

    Εκτός κι αν θέλεις ακριβώς να μην γίνεται διάλογος αλλά παράλληλοι μονόλογοι ψυχάκηδων...

    ΝΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

    Ο/Η Ιοκάστη είπε...
    Τι trollανώνυμος...τρελλανώνυμος είναι!
    Όπα και μεγαλοϊδεατισμός, άκου Ιοκάστη...η "επώνυμη"...
    πάντως επειδή ούτε συναγρίδες είστε ούτε ροφοί, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας...κολυμπήστε άφοβα...μη πανικοβάλλεστε,φεύγω έντρομος και κυρίως από έλλειψη επιχειρημάτων...
    Συνεχίστε το διάλογο σας, ως "ασυνείδητοι" κωφάλαλοι...αλλά συνειδητά και φυγόπονα αγράμματοι.

    Συνεχίστε τις περιγραφές σας σε μια πόλη που δεν "πονάτε" (μια και δεν κατοικείτε καν σε αυτή) απλά θέλετε να το "παίζεται" ελεήμονες χριστιανοί,πράγμα που ο κάθε πολίτης απεχθάνεται σαν τις ψείρες...Καμινοκακλαμάνηδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Γιώργος

    Γράφεις:

    "Λύκοι με προβιά αντιμνημονιακού - αυτό εννοεί ο Φώτης Κουβέλης και σε όποιον αρέσει (αυτό το λέω για "συντρόφους" που συμμετέχουν σε τέτοια σχήματα δυσφημίζοντας την αριστερά με τα προσωπικά τους παιχνίδια)."

    Αλήθεια, πώς σου φαίνονται σχήματα όπου ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι συμμετέχουν εν αγαστή συνεργασία με συντρόφους; Αναφέρομαι στο συνδυασμό Καμίνη, όπου ο Τάσος Αβραντίνης, παλαιόθεν πρωτοπαλίκαρο του Μάνου στους "Ταύρους" και στη "Δράση", εντάχθηκε κανονικά και με το νόμο ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, εγκαταλείποντας άρον-άρον -μάλλον μετά από υπόδειξη του μέντορά του- τη δική του "ανεξάρτητη" υποψηφιότητα για το δήμο Αθηναίων;

    (Θα μπορούσα επιπλέον να αναφέρω και την ακόμα γνωστότερη περίπτωση του Μπουτάρη της "Δράσης", αλλά τουλάχιστον ο κυρ-Γιάννης έχει κι ένα παρελθόν, ακόμα κι ένα... ακαταλόγιστο, πώς να το κάνουμε, αλλά προτιμώ την περίπτωση Αβραντίνη ο οποίος ούτε καν ένα περιστασιακό πέρασμα δεν έχει από την Αριστερά. Νεοφιλελεύθερος ήταν, νεοφιλελεύθερος είναι.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Ανώνυμος

    Πραγματικά, έχεις αρχίσει και γίνεσαι κουραστικός με τα κείμενα αυτά. Στη δική μου περίπτωση, εκτός από το να με κουράζεις, "καταφέρνεις" και να μην τα διαβάζω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εγώ αντίθετα διασκεδάζω με την αγωνία του να αποδείξει, ότι δεν είναι της παρέας Χουντόδουλου και Τάσσου.
    Ολα αυτά που γράφει όμως ,ήξερα ότι τα "ήξερε". Αλλά δεν φτάνουν. Χρειάζεται και κάτι ακόμη που δεν τόχει.
    Το πρόβλημα δεν είναι αν έχει διαβάσει κανείς Λακάν και Σωσύρ, αλλά τι δυνατότητες έχει να καταλάβει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU