Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Όχι, σε µιαν άσκοπη και λειψά ενηµερωµένη "χρεοκοπολογία" επειδή µοιάζει πιο συναρπαστική


"εµείς και µόνον εµείς µπορούµε να διαµορφώσουµε όρους που θα αποµακρύνουν τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, «ελεγχόµενης» ή όπως αλλιώς την αποκαλούν, συγκεντρώνοντας τις προσπάθειές µας σε δύο επίπεδα: Στην αύξηση των δηµοσίων εσόδων και στην εξοικονόµηση δαπανών, ώστε να πέφτει σταθερά το έλλειµµα, µε τρόπους που θα πείθουν ότι το κόστος κατανέµεται κοινωνικά δίκαια και παράλληλα στηρίζονται όσο γίνεται η παραγωγή, η επένδυση, η παραγωγική απασχόληση. Και στον σχεδιασµό της ανάπτυξης ώστε να ξαναπάρει µπρος το ταχύτερο, σε βιώσιµη βάση αυτή τη φορά.
Για το πώς θα τα επιτύχουµε αυτά επείγει επιτέλους να συζητήσουµε οργανωµένα κυβέρνηση, κόµµατα και φορείς, για να βρεθούµε στην καλύτερη διαπραγµατευτική θέση σε δυόµισι χρόνια και να διώξουµε τότε τον εφιάλτη της χρεοκοπίας. Εδώ χρειάζεται να επικεντρωθεί η πολιτική αντιπαράθεση. Οχι σε µιαν άσκοπη και λειψά ενηµερωµένη «χρεοκοπολογία» επειδή µοιάζει πιο συναρπαστική."


Οι δανειστές κι εµείς - Τι θα κάνουµε από τώρα έως την άνοιξη του 2013;
της Ελίζας Παπαδάκη*
Μετά το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συµβούλιο φούντωσε ξανά στην Αθήνα µια συζήτηση γύρω από το ενδεχόµενο «ελεγχόµενης χρεοκοπίας» της χώρας, µε διάφορους µάλιστα να το προεξοφλούν ή ακόµα και να µας προεξοφλούν εκτός ευρωζώνης. Τέτοιο ζήτηµα από τις αποφάσεις των ευρωπαίων ηγετών δεν προκύπτει. Μόνο µε υποθέσεις συνάγεται και πάντως αναφέρεται στο µέλλον, όταν θα έχει λήξει η τριετία του δανείου που συµφωνήσαµε µε την ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Μόλις ένα εξάµηνο έχουµε διανύσει.

Αναζωπυρώθηκε, είναι αλήθεια, και στον διεθνή Τύπο µια σχετική αρθρογραφία – αν και δεν συγκρίνεται µε την προ µηνών έξαρση – συµβάλλοντας στην άνοδο των spreads, της διαφοράς απόδοσης των κρατικών οµολόγων από τα γερµανικά, και όχι µόνο της Ελλάδας. Παράλληλα εκτοξεύτηκαν εκείνα της Ιρλανδίας καθώς και της Πορτογαλίας, όπου συντρέχει η Κίνα να αγοράσει οµόλογά της.

Αλλά θα έπρεπε να έχουµε συνηθίσει πια σε φήµες και επιχειρήµατα που τρέφουν τα παιχνίδια στις αγορές, να διακρίνουµε τις σκοπιµότητες, οικονοµικές ή πολιτικές, µε τις οποίες συνδέονται.

Η αφορµή γι’ αυτό το νέο κύµα ήταν η κατ’ αρχήν απόφαση του Ευρωπαϊκού Συµβουλίου να θεσπιστεί ένας µόνιµος µηχανισµός για την αντιµετώπιση κρίσεων µέχρι τον Ιούνιο του 2013. Τότε θα εκπνεύσουν τόσο ο µηχανισµός που συστήθηκε τον Μάιο για τη στήριξη της Ελλάδας όσο και ο µεγαλύτερος που ακολούθησε, για την περίπτωση που θα χρειαζόταν να προσφύγουν και άλλες χώρες. Εφόσον η ευρωζώνη παραµένει ανάπηρη, χωρίς οµοσπονδιακό προϋπολογισµό και χωρίς ενιαία δηµοσιονοµική πολιτική, ένας µόνιµος µηχανισµός είναι αναγκαίο να υπάρχει, µε θεσµοθετηµένους κανόνες που δεν θα αναζητούνται µέσα στην κρίση ενόσω οι συνθήκες επιδεινώνονται, όπως συνέβη µε εµάς την άνοιξη.

Μόνο που οι κανόνες αυτοί µέχρι στιγµής δεν έχουν συνταχθεί. Από την πρώτη στιγµή η γερµανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ήθελε να εντάξει και τον ιδιωτικό τοµέα, τις τράπεζες κυρίως, ώστε το κόστος της διάσωσης µιας χώρας να µην το αναλαµβάνουν µόνον οι φορολογούµενοι των άλλων χωρών, όπως έλεγε, να το επωµιστούν και όσοι κερδοσκοπούσαν δανείζοντάς την. Δίκαιο ακούγεται, αλλά το επιχείρηµα είναι σαθρό. Πρώτα πρώτα γιατί η ίδια η κ. Μέρκελ είχε φροντίσει τα επιτόκια του δανείου προς την Ελλάδα να είναι τόσο υψηλά ώστε οι ευρωπαίοι φορολογούµενοι δανειστές µας να µην έχουν κόστος αλλά όφελος. Στην τακτική αυτή εµµένει η γερµανική πλευρά και για τον υπό ίδρυση µόνιµο µηχανισµό, ώστε να αποτρέπονται οι προσφυγές. Κυρίως όµως επειδή η σύνδεση της οικονοµικής στήριξης µιας χώρας µε το ενδεχόµενο αναδιάρθρωσης του χρέους της, προκειµένου να χάσουν και οι «ιδιώτες πιστωτές» της µέρος των απαιτήσεών τους, θα προκαλούσε καταστροφικές κερδοσκοπικές επιθέσεις που θα ενέτειναν την κρίση, εξηγούσε προχθές ο Λορέντσο Μπίνι Σµάγκι, µέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, τις είδαµε και µόνο µε την υπόνοια ότι µαγειρεύεται τέτοια λύση. Επιπλέον, καθώς κρατικά οµόλογα δεν κατέχουν µόνο ξένοι κερδοσκόποι αλλά και πολίτες και ιδρύµατα της ίδιας της πληττόµενης χώρας, οι απώλειες στην αξία των τίτλων τους σε περίπτωση αναδιάρθρωσης θα είχαν πολύ βαρύτερες κοινωνικές συνέπειες από τα ήδη επώδυνα προγράµµατα δηµοσιονοµικής λιτότητας. Οπότε τίποτα το «ελεγχόµενο» δεν θα είχε µια τέτοια διαδικασία, παρατηρούσε ο Μπίνι Σµάγκι.

Παρά την προσυνεννόηση Μέρκελ - Σαρκοζί, οι αντιρρήσεις ήταν έντονες και οι 27 περιορίστηκαν να αναθέσουν στον πρόεδρο Βαν Ρόµπαϊ να διερευνήσει ποιος µπορεί να είναι ο ρόλος του ιδιωτικού τοµέα, παραπέµποντας το ζήτηµα στην επόµενη Σύνοδο του Δεκεµβρίου. Στη συζήτηση προφανώς και επιβάλλεται να µετέχει ενεργά η Ελλάδα, σε συνεργασία µε όλες τις δυνάµεις, εθνικές και θεσµικές, που βλέπουν τα πράγµατα από συγγενή σκοπιά. Ξέρουµε όµως ότι µικρή δυνατότητα έχουµε να επηρεάσουµε την έκβαση.

Αντίθετα, εµείς και µόνον εµείς µπορούµε να διαµορφώσουµε όρους που θα αποµακρύνουν τον εφιάλτη της χρεοκοπίας, «ελεγχόµενης» ή όπως αλλιώς την αποκαλούν, συγκεντρώνοντας τις προσπάθειές µας σε δύο επίπεδα: Στην αύξηση των δηµοσίων εσόδων και στην εξοικονόµηση δαπανών, ώστε να πέφτει σταθερά το έλλειµµα, µε τρόπους που θα πείθουν ότι το κόστος κατανέµεται κοινωνικά δίκαια και παράλληλα στηρίζονται όσο γίνεται η παραγωγή, η επένδυση, η παραγωγική απασχόληση. Και στον σχεδιασµό της ανάπτυξης ώστε να ξαναπάρει µπρος το ταχύτερο, σε βιώσιµη βάση αυτή τη φορά.

Για το πώς θα τα επιτύχουµε αυτά επείγει επιτέλους να συζητήσουµε οργανωµένα κυβέρνηση, κόµµατα και φορείς, για να βρεθούµε στην καλύτερη διαπραγµατευτική θέση σε δυόµισι χρόνια και να διώξουµε τότε τον εφιάλτη της χρεοκοπίας. Εδώ χρειάζεται να επικεντρωθεί η πολιτική αντιπαράθεση. Οχι σε µιαν άσκοπη και λειψά ενηµερωµένη «χρεοκοπολογία» επειδή µοιάζει πιο συναρπαστική.

*ΤΑ ΝΕΑ, 3/11/10

14 σχόλια:

  1. Όντως η θεωριολογία είναι συναρπαστική. Ο καθένας μπορεί να εκτιμά και να λέει ότι θέλει. Ρωτήσατε όμως έναν συνταξιούχο που παίρνει 400 ευρώ πως θα ζήσει; Έναν εργαζόμενο πως θα ζήσει σε ένα εχθρικό εργασιακό περιβάλλον με 700 ευρώ το μήνα; Ρωτήσατε τους νέους που είναι χωρίς μέλλον; Μπορείται να θεωρητικολογείτε όσο θέλετε η ζωή όμως είναι παντοδύναμη και στην φάση αυτή ισοπεδώνει όλο τον λαό. Η κυβέρνηση οπερέτα του κ Παπανδρέου δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Τέλος αν έχετε έστω και ένα δράμι σεβασμό στον εαυτό σας πως ανέχεστε τον Πάγκαλο το μεγαλύτερο αισχρό φασισοειδές που πέρασε από τη βουλή; Γι' αυτό ΜΑΥΡΟ στους υποψηφίους που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ ση΄μαίνει εκτός των οικονομικών και σεβασμό σε μια στοιχειώδη ανθρώπινη αισθητική την οποία ελπίζω πως δεν χάσατε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο τυφλός θυμός δεν οδηγεί πουθενά ανώνυμε:
    πχ λες "ΜΑΥΡΟ στους υποψηφίους που υποστηρίζει το ΠΑΣΟΚ"
    - αυτό οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά της ΝΔ και άλλων "αντιμνημονιακών" της πλάκας!

    Απαντήσεις για το πια είναι η διέξοδος από την παγίδα του χρέους χρειαζόμαστε
    - όχι αναθέματα και κατάρες για το ΔΝΤ και το μνημόνιο.
    Η αριστερά οφείλει να επεξεργαστεί και να δείξει τον δρόμο
    - όχι απλά να κάνει την εύκολη αντιπολίτευση.
    Υπάρχει ο Σαμαράς γι αυτήν...

    Πως θα ζήσουμε με 400 και 700 ευρώ αν σύντομα δεν βρούμε τρόπους ανάπτυξης;
    Αν δεν γίνουν μεταρρυθμίσεις;
    Αν δεν αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή, οι δαπάνες για πλουτισμό ημετέρων, για εξοπλιστικά προγράμματα;
    Αν δεν δουλέψει η δημόσια διοίκηση;
    Στα βουνά της Ελεύθερης Αττικής με τα συσσίτια του Αλέκου;
    Ή πτωχεύοντας μιαν ώρα αρχύτερα για να γίνει η έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα του ΚΚΕ;

    Κόφτε λοιπόν τα ...ναρκωτικά :) - δεν πάει άλλο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα είναι ολοφάνερο πως το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε να εφαρμόσει τα ακραία νεοφιλελεύθερα αντιλαϊκά μέτρα για τι η ΝΔ δεν μπορούσε. (Ποιος ελέγχει τα συνδικάτα;). Μάλλον λοιπόν μας κάνεις πλάκα όταν λες ότι η ψήφος μας οδηγεί στην ΝΔ. Πάλι αντιδεξιά συσπείρωση θα κάνουμε κατά της ΝΔ συνεργαζόμενοι με το ακροδεξιό νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Γιώργος
    ΚΥΡΙΩΣ ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΝ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ" ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΚΑΜΙΝΗ.
    ΓΙΑ ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ.
    1.Δεν είναι ανεξάρτητος σύμφωνα με τα λεγόμενά του.
    "..δεν θα είμαι υποψήφιος, οταν η δηαρ το ανακοίνωσε,αν δε με στηρίξει και το πασοκ.!!!
    ¨Οπερ, ο κύριος αυτός ούτε τον εαυτό του,--πολύ δε περισσότερο να μας εξηγήσει τις "απόψεις" του,αν έχει,--δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει.
    2.Δεν είναι αυτοδιοικητικός,ακόμη και σε επίπεδο εξωραϊστικού συλλόγου,(άραγε ως κάτοικος Χαλανδρίου,γνωρίζει τι γίνεται στο κτήμα Πραπόπουλου?), όχι επειδή ούτε στον ύπνο του δεν έχει δει το "έργο",για να το αντιμετωπίσει,αλλά φαίνεται και πόσο το πιστεύει, που ως υποψήφιος δήμαρχος της Αθήνας και ότι αυτό σηματοδοτεί, δεν έχει βγάλει "τσιμουδιά" στις αθλιότητες του πασοκ και του κ.ΓΑΠ.νσ συνδέσει τις δημ.εκλογες με την πορεία της χώρας.
    Ούτε καν τις "άχρωμες" πολιτικά δηλώσεις περί υπεράσπισης του αυτοδιοικητικού χαρακτήρα του Φώτη του Κουβέλη δεν έχει τη δύναμη να ψελλίσει.
    3.Τέλος κατάφερε στο πολύ μικρό διάστημα "παρουσίας" του στο "προσκήνιο" να κάνει το Κακλαμάνη "δήμαρχο",τον πλεόν αποτυχημένο στη θέση αυτή όλων των εποχών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2010

    ΠΕΡΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ-ΣΤΑΛΙΝΙΣΜΟΥ-ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ
    @ αριστερή στρουθοκάμηλος

    Το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα αντέγραψε και αποκέντρωσε τον εαυτό του. Παρότι επιχειρήθηκε αρχικά, δεν αποτέλεσε τελικά ένα γόνιμο ανταγωνιστικό φαινόμενο έναντι του κράτους. Τα βασικά χαρακτηριστικά των πολιτικών δυνάμεων: η κομματική κυριαρχία έναντι κινημάτων και πρωτοβουλιών και η γραφειοκρατική απομύζηση-αφυδάτωση της πολιτικής, κληροδοτήθηκαν και στους κατά τόπους εκφραστές τους. Με τον τρόπο αυτό η Τ.Α αποτέλεσε έναν ακόμη παράγοντα αλλοίωσης και πλαστογράφησης της κοινωνικής θέλησης.

    Η αυτοδιοίκηση βρίσκεται λοιπόν εκεί που την άφησαν (-διαμόρφωσαν) κυρίως οι προοδευτικές δυνάμεις μεταπολιτευτικά. Ως προνομιακό πεδίο των αριστερών και των προοδευτικών δυνάμεων (κατά δήλωσή τους) διαμόρφωσαν ένα πεδίο που λαμβάνει χώρα η αποκέντρωση της μίζας και της γραφειοκρατίας. Πιστό αντίγραφο των κομματικών τους προδιαγραφών έθαψαν γειτονιές, πρωτοβουλίες και ελεύθερους χώρους και δίδαξαν την κομματοκρατία, τον παραγοντισμό και την άγονη αντιπαλότητα.

    Με αιχμή τις κεντροαριστερές συνισταμένες (και από κοντά τον αριστερό παραγοντισμό που δεν πίστεψε άλλωστε ποτέ στις «αυτόνομες κοινότητες» και δεν ένιωσε ποτέ την «άναρχη επαρχία») καταδίκασαν μαζί με την καθαριότητα και τη συμμετοχή. Με πρόσχημα μια άλλη αυτοδιοίκηση απ΄ αυτήν της καθαριότητας και των αποχετεύσεων, «βρώμισαν» με τσιμέντο τις πόλεις και έβαλαν εισιτήριο και ωράριο στις αλάνες. Ότι δεν πρόφταναν οι εργολάβοι το τσιμέντωναν οι δήμαρχοι.
    Ελεύθεροι χώροι παρέμειναν ότι αυτοί δεν «προγραμμάτισαν», όπως οι (εγκαταλελειμμένες) πλατείες και οι καταλήψεις (βλ. βίλα Δρακόπουλου,parking Ναυαρίνου,και αλλού σε όλη την Ελλάδα, όπου ιστορία γράφουν οι "παρέες").

    Τι γίνεται με τις εκλογές του Νοέμβρη; Τις πάντα πολιτικές; Αφού κάπως έτσι είναι τα πράγματα και εμείς; Μια δόση ακόμα από τοπικούς άρχοντες ετοιμάζεται να αναλάβει. Και εμείς μέχρι κάτι να αλλάξει μέσα μας πραγματικά αναζητούμε το λιγότερο κακό. Ο βασικός προσανατολισμός έχει κυρίως αρνητικό πρόσημο. Που να τα «ρίξω» περισσότερο. Ποιόν να μην ψηφίσω.

    Από κοντά με αυτές τις σκέψεις ας σκεφτούμε ΠΡΟΣΩΠΑ και πράγματα τα οποία να μπορούν να βοηθήσουν κυρίως: 1. στην αναδημιουργία και στήριξη της γειτονιάς, 2. στην προστασία και απόκτηση ελεύθερων χώρων (άθλησης, συνεύρεσης, παιχνιδιού), 3. την ενίσχυση των τοπικών ΜΜΜ., 4. τη στήριξη των νέων και των πρωτοβουλιών τους.

    ΠΡΟΣΩΠΑ τα οποία θα αντισταθούν στη γραφειοκρατία, στον κομματικό παραγοντισμό, που θα δράσουν και θα σκεφτούν με όρους κοινότητας απέναντι στις «καλλικρατικές» αλλοιώσεις της αυτοδιοίκησης και τις απρόσωπες δομές που ενισχύει.
    ΥΓ Σε ότι αφορά τη σταλινική σας χυδαιολογία, και τη θεωρία του άσπρου μαύρου(κακλ-καμι),τουλάχιστον το δεξιό κκε το ξέραμε, τη προβιά τη δική σας, της κεντροαριστεράς με το "παρακράτος" της, που έχει οδηγήσει τη χώρα εδώ που την οδήγησε,έστω και αργά τώρα το καταλάβαμε.
    Και ανησυχούμε βεβαίως μετά από τα σοσιαλιστικά νομοσχέδια κατεδάφισης-αφαίρεσης κοινωνικών δικαιωμάτων,για το τι μας περιμένει και τι σημαίνουν οι "επερχόμενες εθνικές" εκλογές.
    ¨ Όσο για τα 400 η 500 ο δικός σας μέχρι χτες χώρος μαζί με το γαπ έκαναν σημαία τους το πλέον αντιδραστικό σύνθημα(γενιά των 700ε)το προηγούμενο διάστημα, χαρακτηρίζοντας μια γενιά με αριθμούς,τόσο πολιτικά!!!!!
    Το σίγουρο είναι οτι δεν κινδυνεύουμε από την "επάρατο δεξιά" για αυτήν έχουν φροντίσει οι Παπανδρέου να μη το ξεχνάμε.
    Με μια διαφορά τώρα ξέρουμε καλά το ρόλο της "κεντροασριστεράς που κυβερνάει την Ελλάδα αδιαλείπτως από το 1981!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Θετική ψήφο δεν έχει; Όχι στον ένα όχι στον άλλο, σχέτη υστερία...
    Ποιόν να ψηφίσουμε βρε άνθρωπέ μου; Ποιος αρθρώνει εκείνο τον λόγο που σε ικανοποιεί;
    Λύσεις αναζητούμε, δεν ξεδιπλώνουμε τις φοβίες μας στον ψυχίατρο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Γιώργος
    επειδή μέσα σου το έχεις αυτό είναι βέβαιο!!!
    διάβασε το ξάνα και ξανά δεν είναι για ανάγνωση αλλά για "διάβασμα"
    αν δε σου βγαίνει τότε στον ψυχίατρο.
    αν έμενα στον Αγ.Στέφανο θα σε ψήφιζα αν αυτό σε βοηθάει να καταλάβεις.
    γίνε λίγο πιο αγαπητικός με τους συνανθρώπους σου, τις ίδιες αγωνίες μπορεί να έχετε αλλά κυρίως "ξερίζωσε" το σταλινισμό και μην απαντάς ανακριτικά στο τι "ομάδα" είμαι,εκλογές έχουμε,δεν περιμένουμε αποτέλεσμα ποδοσφαιρικού αγώνα,η "ταυτότητα" μου,αν αυτό σε ενδιαφέρει λέει άνθρωπος(μέσα στη κοινωνία), αν αυτό μπορεί να σε βοηθήσει,τότε και συ θα με βοηθήσεις κοκ συλλογικά και δημιουργικά.
    τόσο δύσκολο είναι????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. “Make everything as simple as possible, but not simpler”

    Albert Einstein

    “If you got nothing, you got nothing to lose”

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ Γιώργος

    Κάτι τελευταίο μια και αναφέρθηκες για ψυχιάτρους(άκομψα βεβαίως) επειδή προφανώς ξέρεις, "γάμησε" το επιτέλους το υπερεγώ!!!

    Μετά τις εκλογές θα το δεις όλο αυτό για το οποίο έχεις αγωνία να ξεδιπλώνεται και "όμορφα" και πολύχρωμα, ταλέμε στη Σταμάτα με καλό μεζέ και λίγες κουβέντες, με προσφορά και αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας,χωρίς "μπάρες" των σημερινών κομματικών διοδίων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν με βοηθάς καθόλου. Δεν ήμουν ούτε θα είμαι ποτέ κομματόσκυλο κανενός - όμως είμαι υπέρ του συγκεκριμένου: όπως στη ζωή έτσι και στην πολιτική. Επιλέγουμε καθημερινά. Επιλέγουμε σε κάθε βήμα μας - δεν μπορεί η πολιτική να γίνεται χώρος υπερβατικός (γι αυτό μιλώ για ...παραισθησιογόνα). Υπάρχει χώρος υπέρβασης στην εσωτερική ματιά, στην ποίηση της καθημερινότητας, στην αποταύτιση. Εάν σε κάτι συμπέφτουμε είναι αυτό το τελευταίο. Η ακραία ταύτιση εμπεριέχει το αντίθετό της (για σένα) - εγώ από κει έρχομαι. Κατά βάθος δεν με ενδιαφέρει τι θα επιλέξεις, εσύ και όλοι οι άλλοι - είναι δικό σας θέμα. Πάντα προτείνω και θα προτείνω ό,τι νομίζω κι από κει και πέρα ένα παιχνίδι είναι όλα - μην τα παίρνεις τόσο στα σοβαρά: ούτε καταστροφές θα έρθουν ούτε ο παράδεισος - δυσκολίες και ευκαιρίες πάντα υπάρχουν: το θέμα είναι πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να πηδήξεις στην ράχη του τίγρη - γιατί αν κάνεις λάθος, την τσίπρισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αν δεν φοβάσαι να ξεκινήσεις ξανά και ξανά από την αρχή, ούτε ανάγκη τα κόμματα έχεις ούτε τρελαίνεσαι με την όποια εξέλιξη. Δεν χρειάζεται λοιπόν ο σταλινισμός - μόνο αν είσαι συντηρητικός. Εμένα μόνο οι ευφυείς συνεργασίες και οι νέες ιδέες με ενδιαφέρουν - κάθε κόμμα εμπεριέχει την παρακμή, σύντομα καταλήγει κενό από περιεχόμενο και γεμάτο από σκοπιμότητες. Σημασία έχει λοιπόν η θέσμιση του προσωρινού, η αλλαγή απο΄την τριβή με το συγκεκριμένο, ο εξτρεμισμός και το πείσμα της λύσης. Τα υπόλοιπα είναι παραινέσεις για συνεργασία, συνεργασία, συνεργασία!!!
    Γκέγκε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Εδώ μέσα προτείνουμε τους φίλους μας ή όπου υπάρχουν φίλοι - ένα αριστερό λόμπι είμαστε, τίποτα παραπάνω. Δουλεύουμε και μέσα από ιδέες άλλων που οικειοποιούμαστε (έτσι εξηγείται ο Πάσχος, ο Ξυδάκης, η Σώτη κλπ). Δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα - την όποια εξέλιξη. Σημασία έχει τι κινείται στις παρέες των προοδευτικών. Οι άλλοι θα μείνουν πάντα εκεί, στην ανθρώπινη φύση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. απο επωνυμοανώνυμο @ Γιωργος
    Ερήμην των υποκειμένων
    Του Νικου Γ. Ξυδακη

    Οι αυριανές αυτοδιοικητικές εκλογές λαμβάνουν χώρα σε μια ιστορική στιγμή για την Ελλάδα, σε ένα μεταίχμιο. Ο παλιός κόσμος ψυχορραγεί από καιρό, και θα συνεχίσει για πολύ ακόμη. Ταυτοχρόνως, ο νέος κόσμος δεν ξεπροβάλλει, κανείς δεν μπορεί να διακρίνει το πρόσωπό του. Ολοι αισθάνονται όμως ότι η νέα Ελλάδα θα είναι πολύ διαφορετική· οι αλλαγές θα είναι βαθιές, και θα συντελεστούν γρήγορα, πολύ πιο γρήγορα και δραματικά απ’ όσο μπορούμε να σκεφτούμε τώρα, γιατί τώρα σκεφτόμαστε ακόμη με παλιά δεδομένα, παλιούς όρους. Το μεταίχμιο φέρνει πόνο στους ανθρώπους που πρώτοι πλήττονται υλικά από την ύφεση, που χάνουν τη δουλειά, το μαγαζί τους. Και πλημμυρίζει αβεβαιότητα, στα όρια της αγωνίας, όλους, ακόμη και όσους δεν θίγονται άμεσα. Αυτός ο ίλιγγος του μετεωρισμού είναι ο εχθρός σήμερα· παγώνει τον νου, καθηλώνει τις δημιουργικές δυνάμεις, έχει διαλύσει το συλλογικό φρόνημα – αυτό προπάντων. {""Το υποκείμενο πολίτης, άνθρωπος, λαός, δεν αισθάνεται μέρος των πολιτικών σχεδιασμών, σαν κανείς να μην το λαμβάνει υπ’ όψιν, δεν καλείται να λάβει ενεργά μέρος στον μετασχηματισμό, απλώς καλείται να υπακούει και να συμμορφώνεται.}""" {{"""Ομως πώς μπορεί κάποιος να είναι υπάκουος σε μια μάχη που άλλοι σχεδιάζουν, άλλοι αποφασίζουν, και η οποία ενδεχομένως να φέρει την ατομική καταστροφή του;}}""" Από τον πολιτικό λόγο σήμερα απουσιάζει παντελώς η ειλικρινής βούληση να αντληθεί πρωτογενής ισχύς και νομιμοποίηση από τον λαό, για τους αναγκαίους μετασχηματισμούς, και οι μετασχηματισμοί να γίνουν με τον λαό και για τον λαό. Αυτή η τριπλή επίκληση, οντολογικό θεμέλιο της δημοκρατικής πολιτείας, σήμερα ακούγεται σπάνια, ενώ συχνά χαρακτηρίζεται λαϊκισμός. {{""Αλλά είδαμε πού μας έφεραν οι σχεδιασμοί ερήμην των υποκειμένων, το 1965, ακόμη και το 1989: στην καχεκτική, επειδή κίβδηλη, δημοκρατία του τότε, στην κερματισμένη, χρεοκοπημένη κοινωνία σήμερα.}]"""

    Στις νέες συλλογικότητες και δράσεις...καλή αντάμωση στα μετερίζια των πολύμορφων μελλούμενων με σεβασμό στη διαφορετικότητα και αλληλεγγύη σε όλα τα επίπεδα.
    Τα εισαγωγικά- επισημάνσεις δικές μου.
    Καλή ψήφο in any case!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU