Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Αναζητώντας την έλλογη Αριστερά


του Hλία Mαγκλίνη*

Εκτός από την οικονομική κρίση, η Ελλάδα έχει "κι ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα".
Αυτό έλεγε στη χθεσινή Ελευθεροτυπία ο Γάλλος στοχαστής Μπερνάρ-Ανρί Λεβί.
Ποιο είναι το πρόβλημα; Η ελληνική Αριστερά.
"Μια Αριστερά παράλογη, που συμβάλλει στη χειροτέρευση της κατάστασης. Η ελληνική Αριστερά έχει παραμείνει στη δεκαετία του ’70, είναι η πιο αναχρονιστική Αριστερά της Ευρώπης".

Γνωστός για τους αφορισμούς και τους ακροβατισμούς του, ο Λεβί δεν μας λέει κάτι καινούργιο.
Το ότι η ελληνική Αριστερά είναι η πιο "αναχρονιστική Αριστερά της Ευρώπης" έχει ειπωθεί από εγχώριους σχολιαστές και αναλυτές.
Όπως και το ότι με τη στάση της επιδεινώνει την ήδη βεβαρημένη κατάσταση στη χώρα μας.
Μεγάλη συζήτηση, όμως το ζητούμενο δεν είναι να βρούμε έναν αποδιοπομπαίο τράγο και να βολευτούμε.

Κατ’ αρχάς, για ποια ελληνική Αριστερά ακριβώς μιλάμε;
Στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές είδαμε αυτό που λέμε "ελληνική Αριστερά" να κατακερματίζεται σε βαθμό γελοιότητας.
Ακόμα και η πρώην ηγετική μορφή του ΣΥΡΙΖΑ/Συνασπισμού, που κάποτε θέλησε να αποσυρθεί από την πολιτική σκηνή αλλά μετά το μετάνιωσε διότι είχε επιφοίτηση, «κατέβηκε» μόνος του ως υποψήφιος (και πάτωσε).
Ειδικά η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και του Συνασπισμού ηδονίζεται στο να αποσυντίθεται.
Το δε ΚΚΕ ακολουθεί μια συνεπή πορεία που του αποφέρει καμιά ποσοστιαία μονάδα παραπάνω και από κει και πέρα δίνει γραμμή στους ψηφοφόρους του για άκυρη και λευκή ψήφο. Συνεπές μέσα στη μονολιθικότητα, την αγοραφοβία και την κλειστοφοβία του.
Από την άλλη, η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά κατάφερε να έχει έναν εκπρόσωπό της στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων, κατόρθωμα διόλου αμελητέο αλλά περίπου ασήμαντο μπροστά στη σχιζοφρενική εικόνα της ελληνικής Αριστεράς.
Και αυτό εν μέσω τεράστιων κοινωνικών και πολιτικών προκλήσεων.

Υπό αυτή την έννοια, ναι, ο Λεβί δεν μας λέει παρά το αυτονόητο.
Υπάρχει και κάτι ακόμα όμως. Δεν είναι μόνον η ελληνική Αριστερά αναχρονιστική.
Και τα κόμματα των άλλων παρατάξεων δείχνουν να πάσχουν, στον έναν ή τον άλλο βαθμό, από την ίδια ασθένεια.
Συμβαίνει όμως με την Αριστερά (εκείνη που σίγουρα δεν βυθίζεται στον ίδιο βάλτο με το ΚΚΕ) να έχει κανείς άλλες προσδοκίες. Αλλά οι προσδοκίες αυτές πέφτουν στο κενό.
Συνεχώς.
Για παράδειγμα, με εξαίρεση την κίνηση της Δημοκρατικής Αριστεράς (μια light Αριστερά τη χαρακτηρίζουν με απαξίωση άλλοι αριστεροί), πού ήταν η ελληνική Αριστερά στις νίκες των Καμίνη-Μπουτάρη;
Έλαμψε διά της απουσίας της.

Εξυπακούεται ότι τόσο ο κ. Καμίνης όσο και ο κ. Μπουτάρης θα κριθούν εκ του αποτελέσματος. Εδώ θα είμαστε και εδώ θα είναι.
Όμως. Οι νίκες στους δύο μεγαλύτερους δήμους της χώρας, παρά τα τεράστια νούμερα της αποχής (που όσο δυσάρεστη και αν είναι, δυσκολεύομαι πολύ να την εκλάβω συνολικά ως «σύμπτωμα του καναπέ», παθητική αδιαφορία κλπ), μας έδειξαν κάτι:
πολύς κόσμος, ο οποίος δεν ανήκει κατ’ ανάγκην στο ίδιο κόμμα - για την ακρίβεια, προσεγγίζει με μεγάλη καχυποψία πλέον κάθε έννοια παραδοσιακού κομματικού μηχανισμού - αναζητεί, αποζητεί έναν λόγο μια χειρονομία μιαν αύρα που να μη μυρίζει κομματική κλεισούρα.
Μια πολιτική σκέψη την οποία να διακρίνει ο κοινός νους αλλά όχι οι απλοϊκές γενικεύσεις και οι λεκτικές φιοριτούρες.
Ειδικά σε ό, τι αφορά την Αθήνα, οι πολίτες καταψήφισαν όχι απλώς έναν ανεπαρκή δήμαρχο αλλά το προσωπείο της άκρατης αλαζονείας και της έπαρσης, ενώ υπερψήφισαν μία πολιτική παρουσία με ανθρώπινο πρόσωπο. Ανθρώπινο, όχι τηλεοπτικό, ξύλινο ή πληκτικά προβλέψιμο.
Και αυτός ο κόσμος συγκεντρώθηκε το βράδυ της Κυριακής στο εκλογικό τμήμα του κ. Καμίνη και έδειχνε ανακουφισμένος.
Με μια ελπίδα ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του. Παρά τον «βομβαρδισμό» της τελευταίας εβδομάδας, από το σύνολο της Δεξιάς, της κοινοβουλευτικής και της φασίζουσας, ότι ο κ. Καμίνης θα μετατρέψει την Αθήνα σε Πακιστάν, σημαντικό μέρος του κόσμου έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης και τώρα ελπίζει.
Μακάρι μόνο αυτές οι ελπίδες να μην διαψευστούν. Η απογοήτευση θα είναι τεράστια.


16 σχόλια:

  1. Επειδή μ'αρέσει να μιλαν οι διαφορες εκδοχές της αριστεράς, ή οι δημοσιογραφίσκοι για το τι σημαινει Αριστερα: Θα πω κι εγω μια άποψη.

    Η Αριστερά φαίνεται καμμιά φορα στα πιο απλά πράγματα. Απ'τον τρόπο που συμπεριφέρεται στον απένεναντι άνθρωπο στο πεζοδρόμιο, μέχρι τι κανεις μεσα κι εξω απ'το σπίτι σου στις ιδιωτικές και συλλογικές στιγμές σου.

    Ακριβώς ξεκινώντας από αυτή την παραδοχή θέλω να ρωτήσω. Τι ακριβώς τοποθετεί την Δ.Α στην Αριστερά; ΓΙΑΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 - 5 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Δ.Α. ΚΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΣΕ 1 ΠΟΡΕΙΑ.. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ!! Μήπως Αριστερά πέραν των υπερφίαλων λόγων είναι ΚΑΙ να πιάσει μια λινάτσα να γραψει 5 αράδες πάνω και να διαδηλώσει;; Γιατί στο τελευταίο σας έχουμε ξεχάσει ορισμένους εμείς που επιμένουμε να κατεβαίνουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Περσόνες δεκτές - "ανώνυμοι" όχι.
    Αν περιμένεις απάντηση...υπόγραψε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @�������

    Ωραιο κόλπο!!

    Φτιάχνω ένα blog που μπορεί να σχολιάσει ο καθένας μέσα από την ανωνυμία του, ΑΛΛΑ για τις ακανθώδεις απόψεις - ερωτήσεις βάζω face control ! Οποία Αριστερή αντίληψη ! Παρ'όλο που σιχαίνεσαι τον Στάλιν μάλλον τον έχεις λίγο μέσα σου. 1. Θα μας τιμήσεις κι εσύ με το όνομά σου ; 2. Το δικό μου είναι Γιωργος Σμαριανάκης και διαμένω στο Ηράκλειο Κρήτης.

    3. ΤΟ ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ. ΠΟΤΕ Η Δ.Α ΚΑΤΕΒΗΚΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕ ΠΑΝΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΘΗΚΕ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @��������

    Βλέπω μια σχετική αργοπορία στο να απαντήσεις Γιώργο... Ενω στο 1ο σχόλιο είχες εκκινηση Jaguar !! Να φανταστώ ότι κάπου εδω τελειώνει η συζήτηση ;; Δεν χρειάζεται, όλοι καταλαβαμε ότι δεν υπάρχει απάντηση στην επίμαχη ερώτηση

    Γ.Σμ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γσμ,
    όποιοι στοιχοίζονται πίσω απο ένα πανό με κάποια αριστερή ταμπέλα είναι αριστεροί για σένα. Ενώ αν κατέβηκες ως ανόνυμος χτες στο πολυτεχνείο στον δρόμο χωρίς πανό είσαι δεξιός.
    Θα σας περάσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "ΓΙΑΤΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΤΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 - 5 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ Δ.Α. ΚΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ ΣΕ 1 ΠΟΡΕΙΑ.. ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΠΑΝΟ!! "

    Γιατί, λείπαν πανώ στην πορεία;
    Αφήσατε χώρο να βάλει και κανείς άλλος πανώ;

    Οταν θα πάψετε να ανεβάζετε πανώ που μπουρδολογούν και θα υπάρχει χώρος και ανάγκη για πανώ λογικής, τότε θα γράψουμε όσα χρειάζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κάποιοι δεν εννοείτε να καταλάβετε, ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα.
    Στα παιχνιδάκια σας, για τις εντυπώσεις, για να δείχνουν τα ΜΜΕ ποιός ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της χώρας, δεν πρόκειται να σας ακολουθήσουμε.
    Είμαστε αυτή η Αριστερά που δεν ξέρεις και απ΄΄οτι φαίνεται δεν φαντάζεσαι ότι υπάρχει.
    Τι να κάνουμε, τώρα;
    Να συνεχίσουμε τις σαχλαμάρες σας;
    Να μαλώνουμε ποιός τον έχει πιό πολύ και ποιός θα μπεί στην κορυφή;
    Μπείτε εσείς. Στα τέτοια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σημασία δεν έχει ποιός κατεβαίνει στους δρόμους, αλλά ποιόν δεν γουστάρουν οι "δρόμοι" και ποιόν τον "περιμένουν" να τους πεί κάτι σημαντικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Εν συντομία Γιώργο Σμ,

    Πρώτον βιάζεσαι...άρα είσαι μάλλον φοιτητής και όχι εργαζόμενος. Ξέρεις το μπλογκ δεν είναι επάγγελμα - άλλη δουλειά κάνω. Σου απαντώ όταν ευκαιρώ λοιπόν, όχι όποτε το θέλεις εσύ...λίγη ευγένεια δεν βλάπτει, εκτός αν είσαι καταγγελτικός εξ επαγγέλματος οπότε δεν με νοιάζει.

    Δεύτερον, η άποψη των φίλων δημοκρατών της αριστεράς είναι "όχι κομματικές γραμμές" - προτιμάμε να μην προσθέσουμε άλλη μια διαχωριστική γραμμή στις διαδηλώσεις. Όταν το κρίνουμε αναγκαίο θα πάρουμε και ...λινάτσες.

    Τρίτον, μην κρίνεις εξ ιδίων - δεν σου ζήτησα όνομα αλλά υπογραφή - διάβασε λίγο την πολιτική σχολιασμού μας.
    Εδώ συζητάμε υπογράφοντας, όχι απρόσωπα ή ανώνυμα. Εσύ που παραπονιέσαι γι αυτό θα κατέβαζες ανυπόγραφο πανό;

    Γιώργος Παπασπυρόπουλος
    γνωστός και ως Γιώργος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Επί της ουσίας τώρα:
    @ "εμείς που επιμένουμε να κατεβαίνουμε..."

    Ποιοί είσαστε εσείς; Ούτε εδώ βλέπω υπογραφή για να απαντήσω πολιτικά - "εσείς" και "εμείς", έτσι για να περνά η ώρα; Δεν το βαρεθήκατε αυτό το παιχνιδάκι; Παίζουμε πόλεμο αγοράκια;
    Μεγαλώστε επιτέλους...
    Πάρτε την ευθύνη των πράξεών σας
    Αφήστε τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν και υπογράψτε τις απόψεις σας, τις προτάσεις σας, τις λύσεις σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. " γιατι αριστερά που δεν διαμαρτύρεται εγω δεν ξέρβω"

    φίλε Γ.Σμ μήπως ήρθε η ώρα να μάθεις ότι η αριστερά δεν είναι (μόνο)χώρος διαμαρτυρίας, αλλά ο κατεξοχήν δημιουργικός χωρος, χωρος ιδεών, προτάσεων και θέσεων. Μήπως πρέπει να γνωρίσεις και αυτή την εκδοχή της αριστεράς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γράφει ο 29-26
    Από τον καιρό που η τρόικα εγκαταστάθηκε στα μέρη μας ακούω όλο και πιο συχνά από φίλους και γνωστούς εκφράσεις όπως :
    - Ο λαός θα ξεσηκωθεί…
    - Ο λαός δεν αντέχει άλλα μέτρα…
    - Η οργή του κόσμου…
    και άλλα τέτοια.
    Και επειδή είμαστε ελληναριά τρελά και ξεχνάμε μέσα στις υπερβολές μας (και γω μαζί) προσπάθησα να θυμηθώ την συμπεριφορά του καταπιεζόμενου λαού τα τελευταία χρόνια....
    Τι θυμάμαι; Έναν λαό που:
    Εν γνώσει του ψηφίζει για πολλά - πολλά χρόνια κλέφτες και λωποδύτες να τον κυβερνούν.
    Τα αρπάζει από τους συμπολίτες του ως εφοριακός, τελωνειακός, γιατρός κλπ απλά για να κάνει τη δουλειά του.
    Χτίζει παράνομα και ουρλιάζει στις κάμερες για αποζημιώσεις όταν το σπίτι του καίγεται το κατακαλόκαιρο στο κέντρο του δάσους.
    Γίνεται όργανο του κόμματος και επιδίδεται σε απίστευτες μικροπρέπειες για ένα ρουσφέτι.
    Φοροδιαφεύγει όπου και όπως μπορεί, είτε σαν ελεύθερος επαγγελματίας είτε σαν μισθωτός.
    Παίρνει αναπηρικές συντάξεις-μαϊμού και δουλεύει ταυτόχρονα και αδήλωτα ως ταρίφας όπου παίρνει τριπλοκούρσες.
    Ποντάρει με ύφος γιάπη της Wall Street στο χρηματιστήριο και όταν χάνει τα λεφτά του ζητάει αποζημιώσεις για να ξεπληρώσει το στεγαστικό δάνειο που έπαιξε.
    Πέρα από το δίκιο του εργάτη και του λαού και οποιουδήποτε εσείς θέλετε υπάρχουν και αυτοί οι πολίτες που αποτελούν δυστυχώς την πλειοψηφία στην Ελλάδα. Μια τραγική πλειοψηφία που καταπίνει οτιδήποτε υγιές και το σπρώχνει στον πάτο μαζί της. Αυτοί οι συμπολίτες μας, μας οδήγησαν στο ΔΝΤ και ίσως μας πάνε ακόμη παραπέρα, σε καταστάσεις που φάνταζαν απίστευτες λίγα χρόνια πριν για την Ελλάδα.
    Ο κομματικός στρατός κατοχής αντέχει πολλά. ΔΕΝ θα ξεσηκωθεί, ΔΕΝ θα επαναστατήσει όσο νιώθει την κομματική μηχανή δίπλα του τις δύσκολες αυτές στιγμές και όσο κρατά σφιχτά στα χέρια του την υπόσχεση ότι δεν θα τον ξεχάσει όταν φύγει το καταραμένο ΔΝΤ και ανοίξουν οι ρημάδες οι αγορές…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είχα γράψει ένα "αρθράκι" με τίτλο: Στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις…Δυστυχώς …
    Αισθάνομαι την ανάγκη να επαναφέρω ορισμένα σημεία στον διάλογο σήμερα:

    Έτσι ονομάζεται και αποκαλείται «αριστερά» το ΚΚΕ και το έκτρωμα ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ…και αναπαράγεται καθημερινά από σχεδόν όλους…και φυσικά με πρωτεργάτες τα ΜΜΕ.

    Είναι η επαλήθευση της διαπίστωσης ότι η χώρα αυτή, οι κάτοικοι της οποίας ονομάζονται έλληνες, και δυστυχώς κατ΄ επίφαση πολίτες, ζει στην μακαριότητά της αρνούμενη να δει και να πει τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη.
    Βιάζοντας την πραγματικότητα και «πλάθοντας σύστημα παραισθήσεων»…

    Και διερωτώμαι αν ήρθε ο καιρός, τουλάχιστον ορισμένοι να σταματήσουν όχι μόνον την αναπαραγωγή, και συνεπώς την περαιτέρω εμπέδωση της πλάνης, αλλά ευθέως να μιλήσουν ότι, κοινωνιολογικοπολιτικά, το ζητούμενο πολιτικού σχηματισμού με τις προδιαγραφές σύγχρονου αριστερού κόμματος για το σήμερα και το αύριο της ελληνικής κοινωνίας είναι το ζητούμενο...
    ...Αντανακλαστικά με ρίζες στο παλαιοκομμουνιστικό σκεπτικό και στη μεθοδολογία περασμένων εποχών δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν παρότι η λογική τα απορρίπτει.

    Η συμπεριφορά του ανθρώπου δεν είναι συνέπεια μόνο της λογικής και του συνειδητού. Υπάρχει το υποσυνείδητο και το ασυνείδητο και αυτά έχουν διαμορφωθεί στο παρελθόν, στην μακρά πορεία της ύπαρξης των ατόμων και της συλλογικότητας της λεγόμενης «ελληνικής αριστεράς».

    Όταν κυριαρχεί ακόμη το αίσθημα «όποιος δεν είναι δικός μας είναι εχθρός μας και δεν με ενδιαφέρει τι λέει» δεν είναι εύκολο να γίνει «το συμπόσιο» και «να πλησιάσουμε την αλήθεια».

    ...Ο δρόμος της αναζήτησης της αριστεράς του σήμερα και του αύριο θα είναι μακρύς, γεμάτος παγίδες και δύσκολος. Όμως γίνεται ένα εγχείρημα με το όνομα «Δημοκρατική Αριστερά». Φαίνεται ελπιδοφόρο. Και η ελληνική κοινωνία που είναι έξω από τα πλαίσια της κατεστημένης λεγόμενης αριστεράς του ΚΚΕ & ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ το παρακολουθεί με ενδιαφέρον.

    Είναι το πρώτο σοβαρό εγχείρημα από τον εμφύλιο και μετά, που πραγματικά φαίνεται να προσπαθεί να προσδιορίσει με ανάλυση, η οποία δεν βιάζει την λογική ακολουθία και συνέπεια, το δύσκολο σήμερα. Είναι μέχρι ενός σημείου δικαιολογημένη και η όποια διστακτικότητα να προχωρήσει πιο ριζοσπαστικά, «να σφάξει κι άλλες ιερές αγελάδες» και να διαμορφώσει την σύγχρονη σημερινή αριστερά.

    Για όσους θέλουν περισσότερα:
    http://www.ananeotiki.gr/el/readText.asp?textID=5376
    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ένα ενδιαφέρον post υπάρχει στο εοσ που δείχνει τι σημαίνει κκε.
    http://enosy.blogspot.com/2010/11/blog-post_18.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με το νέο προϋπολογισμό, θα πληρώσουν και πάλι τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα.
    Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ για το προσχέδιο του Προϋπολογισμού 2011
    18/11/2010
    Οι ακροβασίες με τις οποίες η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει το Σχέδιο Προϋπολογισμού 2011, σύμφωνα με τις επιταγές του Μνημονίου, δεν είναι δυνατόν να αλλάξουν την ουσία του. Πρόκειται για ένα δυσβάστακτο προϋπολογισμό, χωρίς αναπτυξιακή προοπτική, όπου και πάλι τα βάρη του, τα συνολικά μέτρα ύψους 14δις ευρώ, θα κληθούν να τα υποστούν τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.

    Η συνεχής πυροδότηση του ΦΠΑ για τα είδη διατροφής και τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, μαζί και η αύξηση των έμμεσων φόρων θα παροξύνουν την άνοδο του πληθωρισμού, θα συντελέσουν στην περαιτέρω αφαίμαξη των μισθωτών, συνταξιούχων και ανέργων και θα έχουν και άμεσες επιπτώσεις στο τζίρο των χειμαζόμενων μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ωχρός Έλληνας

    Γυρίζει μόνος
    στα χείλη του παντάνασσα σιωπή
    συνέχεια των πουλιών τα μαλλιά του.
    Ωχρός
    με βουλιαγμένα όνειρα κι ανέγγιχτος
    νερό τρεχάμενο στα ρείθρα, ωχρός
    έλληνας.
    Πάντα ο δρόμος μέσ’ στα μάτια του
    κ’ η λάμψη απ’ τη φωτιά
    που καταλύει
    τη νύχτα.
    Γυρίζει μόνος
    στα χέρια του κλαδί από ελιά
    γεμάτος πόνο χάνεται στα δειλινά
    αισθάνεται
    πως όλα χάθηκαν.
    Mην του μιλάτε είναι άνεργος
    τα χέρια στις τσέπες του
    σαν δυο χειροβομβίδες.
    Mην του μιλάτε δε μιλούν στους καθρέφτες.
    Άνθη της λεμονιάς
    λουλούδια του ανέμου
    στεφάνωσέ τον Άνοιξη
    τον κλώθει ο θάνατος.
    Καρούζος Nίκος (από Τα Ποιήματα, Α΄, Ίκαρος 1993)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU