Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

Ελλάδα: άσφαιρα πυρά κατά της διαφθοράς

ρες-ώρες είναι λες και δεν έχουμε δικαστικό σύστημα", λέει ο πρώην δικαστής Ρακιντζής. "Το δικαστικό μας σύστημα είναι ο μεγάλος ασθενής"


Ο κ. Ν. Κανελλόπουλος (πίσω, στο μέσον) με μέλη του σωματείου "Γλαυκώπις Αθηνά"


του Μάνφρεντ Έρτελ*
ΠΗΓΗ:

Greece's Toothless Battle against Corruption

© Der Spiegel


Μόλις χτυπάμε το κουδούνι της πολυκατοικίας, σε ένα προάστιο της Αθήνας, αυτομάτως τα φώτα στο διαμέρισμα του δευτέρου ορόφου σβήνουν και τα πατζούρια κατεβαίνουν.

Είναι προφανές πως είμαστε ανεπιθύμητοι. Από τότε που ο 62χρονος Νίκος Κανελλόπουλος άρχισε να εμφανίζεται στα πρωτοσέλιδα, δεν είναι πια διαθέσιμος για σχόλια στους δημοσιογράφους.

Ο Κανελλόπουλος είναι πιθανότατα ο πλέον διάσημος δημόσιος υπάλληλος στη σημερινή Ελλάδα.

Συνταξιοδοτήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 2008, μετά από 37 χρόνια ευδόκιμου υπηρεσίας στο ελληνικό δημόσιο, και η τελευταία θέση που κατείχε ήταν εκείνη του τμηματάρχη του υπουργείου πολιτισμού.

Η καριέρα του πρέπει να ήταν εντυπωσιακά επικερδής: σύμφωνα με τις ελεγκτικές αρχές, είναι κάτοχος δέκα ακινήτων, συμπεριλαμβανομένου του έκτασης 126m2 διαμερίσματός του,στο προάστιο της Νίκαιας.


Οι ελεγκτές διαπίστωσαν επίσης πως διατηρεί ένδεκα προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς σε τέσσερις διαφορετικές τράπεζες. Το σύνολο των καταθέσεών του ανέρχεται στο αξιοσέβαστο ποσό των 8,923,506 ευρώ και 58 λεπτών. Από αυτά, πάνω από 8 εκατομμύρια κατατέθηκαν την τελευταία δεκαετία της σταδιοδρομίας του.


Το ερώτημα είναι: πού βρέθηκαν αυτά τα λεφτά;


Η περίπτωση Κανελλόπουλου είναι ενδεικτική της ελληνικής παθογένειας.

Απασχολεί δε την επικαιρότητα, επειδή αντιβαίνει κραυγαλέα με τις έντονες προσπάθειες του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να αποφύγει η Ελλάδα τη χρεοκοπία, που συνεχίζει να την απειλεί.


Υπερδιογκωμένες δημόσιες υπηρεσίες


Εκτός από το να αλλάζει εκ βάθρων τα δημόσια οικονομικά της χώρας, ο πρωθυπουργός καλείται να μετεκπαιδεύσει ένα ολόκληρο έθνος.

Παρά τις συνεχείς απεργίες, αύξησε τους φόρους, εφάρμοσε ένα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας και μείωσε το διογκωμένο κράτος.


Οι ραγδαίες διοικητικές μεταρρυθμίσεις, ονόματι «Καλλικράτης», είναι πρωτοφανείς για την Ελλάδα.

Στις αρχές του έτους ο αριθμός των δήμων μειώθηκε από 1,074 σε 325 και αυτός των περιφερειών από 52 σε 13.

Με τόσα πολλά επίπεδα διοίκησης «η διαφθορά είναι σχεδόν φυσική συνέπεια», επισημαίνει ο υπουργός εξωτερικών Δημήτρης Δρούτσας, σημειώνοντας πως ο «Καλλικράτης» είναι ένας από τους σημαντικούς θεμέλιους λίθους της «νέας Ελλάδας».

Οι Έλληνες ψηφοφόροι φαίνεται να συμφωνούν, καθώς στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές έδωσαν και πάλι τη νίκη στους σοσιαλιστές του Παπανδρέου, αν και με πολύ μικρότερη διαφορά από ότι στις βουλευτικές του περασμένου Οκτωβρίου.

Φυσικά η ελληνική κυβέρνηση ξεζουμίζει για προπαγανδιστικούς λόγους υποθέσεις σαν αυτή του Κανελλόπουλου, υπογραμμίζοντας πόσο βρώμικες είναι οι υποθέσεις που επιτέλους εξιχνιάζονται.


Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα;


Την υπόθεση Κανελλόπουλου την έφερε στο προσκήνιο ο γενικός επιθεωρητής δημόσιας διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής.

Δουλειά του είναι να εντοπίζει περιπτώσεις σπατάλης και διαφθοράς στις τάξεις της κρατικής γραφειοκρατίας.

Αν και ουδέποτε ανέφερε ονόματα, κοινοποίησε τόσα στοιχεία και λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη υπόθεση, που ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος εντοπίστηκε από τις αρχές με ευκολία.


«Δε θέλουμε να σχολιάσουμε αυτό το θέμα»


Ο Κανελλόπουλος ισχυρίζεται πως έλαβε αυτά τα χρήματα ως κρατική επιδότηση για μια πολιτιστική οργάνωση του υπουργείου, που διοργανώνει χριστουγεννιάτικους εορτασμούς, θερινά πάρτι και την ψυχαγωγία των στελεχών του υπουργείου.

Υπήρξε πράγματι αντιπρόεδρος αυτού του οργανισμού δύο φορές, για μικρό χρονικό διάστημα, το 1996 και το 1998.

Σύμφωνα με το πόρισμα της διοικητικής έρευνας των φορολογικών αρχών, που το «Σπίγκελ» κατόρθωσε να εξασφαλίσει, το μόνο πρόβλημα με το άλλοθί του είναι πως δεν μπορεί να προσκομίσει την παραμικρή απόδειξη όσων λέει.


Ο Κανελλόπουλος αποφεύγει τις δημόσιες παρεμβάσεις. «Δε θέλουμε να σχολιάσουμε αυτό το θέμα», λέει η γυναίκα του Αθανασία. Από την άλλη, είναι μάλλον απίθανο πως θα έχουν ποινικές επιπτώσεις. Έχουμε κι εδώ μια τυπικά ελληνική εξέλιξη.


Στην περίπτωση Κανελλόπουλου εκδηλώνεται το κλίμα που είναι κοινώς γνωστό ως «ατιμωρησία», που μπορεί να υπονομεύσει σοβαρά τις όποιες προσπάθειες για αλλαγή της Ελλάδας.

Μαζί με την «ατιμωρησία», το «φακελάκι» (ο όρος που χρησιμοποιείται για τις μικρο-δωροδοκίες) και το «ρουσφέτι» (οι προσωπικές χάρες) αποτελούν το τριαδικό σήμα κατατεθέν της ελληνικής κρίσης.

Οι όροι αυτοί γίνονται σταδιακά γνωστοί ανά την Ευρώπη, για να περιγράψουν τις περιπτώσεις κραυγαλέας κακοδιαχείρισης.


Το πρόβλημα δεν είναι καινούργιο.

Επί πολλά χρόνια, το ελληνικό δικαστικό σύστημα επικρίνεται ως αργό και αναποτελεσματικό, με δικογραφίες που «παραπέφτουν» ή αργοπορούν επί χρόνια.

Σύμφωνα με τον γενικό επιθεωρητή Ρακιντζή, το ευρωπαϊκό δικαστήριο έχει ήδη καταδικάσει την ελληνική κυβέρνηση 340 φορές για σχετικές υποθέσεις.


Επί χρόνια συζητούνται επίσης τα «παραθυράκια» που παρέχει το ελληνικό νομικό πλαίσιο στους παραβάτες.

Στην περίπτωση Κανελλόπουλου επί παραδείγματι, οι φορολογικές αρχές κατέληξαν στο εξωφρενικό συμπέρασμα πως δε δικαιούνται να ζητήσουν φορολογικές καταβολές για τις υπέρογκες καταθέσεις, διότι τα ευρεθέντα ποσά «δε σχετίζονται με την επαγγελματική δραστηριότητα του κατόχου τους», πράγμα που σημαίνει «πως νομικά δεν είναι δυνατό να φορολογηθούν, έστω κι αν έχουν αποκτηθεί με παράνομο τρόπο».


Ειδική μεταχείριση


Το καινούργιο είναι οι κατηγορίες που εξαπέλυσε πρόσφατα ενώπιον μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής ο γενικός επιθεωρητής Ρακιντζής πως το δικαστικό σύστημα καλύπτει συστηματικά υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες αναμειγνύονται δημόσιοι λειτουργοί και αξιωματούχοι.

Ως πρώην δικαστής, με 38 χρόνια προϋπηρεσίας και πρώην μέλος του Αρείου Πάγου (του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας), ο Ρακιντζής ομιλεί μετά λόγου γνώσεως.


Όπως κατέθεσε στην κοινοβουλευτική επιτροπή, ακόμα και οι εισαγγελείς ελάχιστα ενδιαφέρον δείχνουν για να ασκήσουν συστηματικές διώξεις.

Πέραν τούτων, πρόσθεσε «υπάρχουν δικαστικές ετυμηγορίες εντελώς ακατανόητες με νομικά κριτήρια, σύμφωνα τουλάχιστο με την εμπειρία μου».

Ισχυρίζεται πως οι ισχυροί τυγχάνουν ειδικής μεταχείρισης.


Από τότε που ανέλαβε τα σημερινά του καθήκοντα, το 2004, ο Ρακιντζής παρέπεμψε στις διωκτικές αρχές 427 περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας, υπεξαίρεσης, διαφθοράς και δωροδοκίας.

Παρά τις προσπάθειές του, αναφέρει σοκαρισμένος, ούτε μια από τις υποθέσεις αυτές δεν έφτασε στο ακροατήριο, παρά τις παραινέσεις προς τους εισαγγελείς.

«H συνήθης δικαιολογία είναι πως βρίσκονται ακόμα στο στάδιο της προανάκρισης», λέει διπλωματικά ο Ρακιντζής.


Οι παρατηρήσεις του γνωρίζουν ακόμα μικρότερη απήχηση στο εσωτερικό της χώρας.

Φέτος το καλοκαίρι, ο Ρακιντζής διαμαρτυρήθηκε επισήμως κατά του ανωτάτου δικαστηρίου, επισημαίνοντας πως πολλές από τις υποθέσεις που ανέφερε παραμένουν στα συρτάρια.

Η εισαγγελία του Αρείου Πάγου αντέδρασε ακαριαία αλλά όχι όπως αναμενόταν.

Έδωσε στο Ρακιντζή διορία να της προσκομίσει συγκεκριμένες γραπτές αποδείξεις για τα λεγόμενά του.

Ο Ρακιντζής ανταποκρίθηκε ένα μήνα αργότερα, προσθέτοντας στον κατάλογο άλλες 749 περιπτώσεις. Ακόμα περιμένει την αντίδραση της εισαγγελίας.


«Η θέση μου είναι τιμητική, δεν είμαι έμμισθος», επισημαίνει ο Ρακιντζής, ένας κοντόχοντρος άνδρας που θεωρεί πως ασκεί λειτούργημα.

«Είμαι άρα ελεύθερος να πράττω κατά βούληση».


«Ο μεγάλος ασθενής»


Απελευθερωμένος από δεσμεύσεις, αποκαλύπτει σκάνδαλα και ασκεί δριμεία κριτική, χωρίς να νοιάζεται για το όνομα ή το αξίωμα όσων καταγγέλλει.

Ανακάλυψε επί παραδείγματι το διαβόητο οργανισμό που είχε δημιουργηθεί το 1957 για να επιβλέψει την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας, κοντά στη Θήβα.

Η λίμνη αποξηράνθηκε το ίδιο έτος, αλλά ο οργανισμός εξακολουθεί να απασχολεί 30 άτομα ως σήμερα.

Επιτέλους φέτος συμπεριλήφθηκε σε έναν κατάλογο 750 κρατικών υπηρεσιών και οργανισμών που θα πρέπει να κλείσουν.

Το μόνο ερώτημα είναι: πότε θα γίνει αυτό;


Εδώ και τρία σχεδόν χρόνια, ο Ρακιντζής αποκάλυψε πως 32 ιατροί, που εργάζονταν στο μεγαλύτερο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας, είχαν δηλώσει περί τις 400 πλαστικές επεμβάσεις ως εγχειρήσεις καρδιάς, οφθαλμών ή παχέως εντέρου.

Με τον τρόπο αυτό, το κόστος των πλαστικών επεμβάσεων καλύφθηκε από τα ασφαλιστικά ταμεία, που κανονικά δεν αποπληρώνουν πλαστικές επεμβάσεις.

«Επρόκειτο περί συμμορίας», λέει ο Ρακιντζής.

Μάλιστα τα μέλη αυτής της συμμορίας είχαν το θράσος να δίνουν προτεραιότητα σε αυτές τις πλαστικές επεμβάσεις, την ίδια στιγμή που εκκρεμούσαν οι χειρουργικές επεμβάσεις ασθενών με σοβαρότατα προβλήματα υγείας.


Αλλά ούτε κι αυτή η υπόθεση έφτασε στο ακροατήριο.

«Ώρες-ώρες είναι λες και δεν έχουμε δικαστικό σύστημα», λέει ο πρώην δικαστής Ρακιντζής. «Το δικαστικό μας σύστημα είναι ο μεγάλος ασθενής».


Manfred Ertel είναι πολιτικός συντάκτης του «Σπίγκελ» / Αναδημοσίευση από την
Προοδευτική Πολιτική

17 σχόλια:

  1. "Ναι μεν η Ελλάδα κουβαλάει από καιρό τα δικά της, ιδιαίτερα, αμαρτήματα αλλά ότι η παρούσα Κρίση μόνο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο μπορεί να αντιμετωπιστεί" λέει ο Γιάνης Βαρουφάκης στην προηγούμενη ανάρτηση.
    Αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι θα κρυφτούν πίσω από το "ευρωπαϊκό επίπεδο" για να συνεχίσουν να υπεξαιρούν για ίδιον όφελος εθνικούς πόρους και εισοδήματα - οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες όσο ποτέ και για τα ελληνικά δεδομένα συνιστούν επανάσταση - και περιμένουμε από την αριστερά να μπει μπροστά και να τις κάνει κεντρικό της θέμα στο εσωτερικό μέτωπο ( η ίδια πρέπει να αξιολογήσει, ιεραρχήσει και προτείνει/υποστηρίξει μεταρρυθμίσεις - τολμηρά και με καθαρό λόγο).
    Αυτό είναι το νόημα αυτής της ανάρτησης και άλλων που θα ακολουθήσουν εναντίον του αριστερού στρουθοκαμηλισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτοί που κινούνται στην ελεύθερη αγορά έχουν άπειρα παραδείγματα ανθρώπων που πλήρωσαν ακριβά την προσπάθεια που έκαναν για επενδύσεις στην χώρα μας.
    Από την αρχή της προσπαθειάς τους μαφίες υπαλλήλων πέφτουν σαν ύαινες προσπαθώντας με εκβιασμούς, γρηγορόσημα κλπ εργαλεία να τους κόψουν χρηματικά κομμάτια αδιαφορώντας αν τελικά ο επαγγελματίας θα καταφέρει να επιβιώσει.
    Τελευταίο παράδειγμα είναι η ξενοδοχειακή επένδυση στην Πύλο που χρειάστηκε 3.500 υπογραφές.
    φιλικά Πάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστά και άγια όλα αυτά αλλά οι γενικεύσεις βλάπτουν.
    Οντως πολλές φορές η Δημόσια Διοίκηση λειτουργεί αποτρεπτικά για επενδύσεις. Από την άλλη όμως ας σκεφθούμε ότι ενίοτε ασκεί και πλημμελή έλεγχο η λειτουργεί παράνομα προκειμένου να γίνουν κάποιες επενδύσεις π.χ. το παράδειγμα της διπλής ανάπλασης στο Βοτανικό όπου όμως ήταν το κράτος , η Νομοθετική Εξουσία ( και το συνολικό ΠΑΣΟΚ , βαθύ και επιφανειακό ), που ψήφισε παράνομους ( αντισυνταγματικούς ) νόμους. Βέβαια δημοσιογράφοι σαν τον Πρετεντέρη αναφέρουν τον Βοτανικό ως παράδειγμα παρεμπόδισης μεγάλων επενδύσεων. Θα έχει ενδιαφέρον το τι θα κάνει η νέα δημοτική αρχή.
    Αλλο παράδειγμα πλημμελούς ελέγχου: τα νερά του ποταμού Ασωπού, όπου βρέθηκε εξασθενές χρώμιο. Εδώ η διοίκηση όχι μόνο δεν εμπόδισε επενδύσεις αλλά έκανε και πλημμελή έλεγχο( κοινώς τα στραβά μάτια ). Τώρα γι αυτό ευθύνεται ο χ, ψ, ζ υπάλληλος ( δ/ντής, τμηματάρχης, απλός υπάλληλος ) η κάποιος πολιτικός προιστάμενος η όλοι μαζί δεν ξέρω. Επαναλαμβάνω οι γενικεύσεις είναι λάθος. Δεν είναι όλοι οι Δ.Υ. << λιγδιάρηδες >>, όπως δεν φοροδιαφεύγουν κι όλοι οι μηχανικοί, οι γιατροί, οι δικηγόροι, οι έμποροι κ.λ.π.. Έστω κι αν υπάρχει αυτή η εντύπωση σε πολύ κόσμο.
    Οσο για τους ελεγκτές της Δημόσιας Διοίκησης για πολλές υποθέσεις έκαναν έλεγχο, για την υπόθεση Βαρθολομαίου ούτε Ε.Δ.Ε. ούτε προανάκριση ούτε τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ καλό άρθρο. Πολλά από αυτά που αναφέρει ο Ρακιντζής κατά τη γνώμη μου ανατρέπονται μόνο με τη θέληση τη δική μας.

    Μόνο ο λαός μπορεί να ανατρέψει αυτές τις σάπιες δομές , καταδικάζοντας και απομονώνοντας όσους κερδίζουν από αυτές.

    Αλλά ο καναπές μας και η ακατάπαυστη μπουρδολογία και κριτική των πάντων , εκτός από τον εαυτούλη μας , είναι σαφώς πιο εύκολες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάντως, ειδικά για τον Ασωπό, εγώ θα ήθελα να τιμωρηθούν έστω και οι ΔΥ που έβαλαν τις υπογραφές.
    Δεν το συνδέω με τα μεγάλα ψάρια, γιατί κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί, έστω και χαμηλόβαθμος.

    Και η τιμωρία θα είναι παράδειγμα για άλλους, στο μέλλον.

    Πάντως, οπουδήποτε γίνεται κομπίνα, κάπου δίπλα υπάρχει ένας ΔΥ που δεν μιλάει. Για αυτό την έχει την μονιμότητα, για να μιλάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έτσι είναι φίλε asopossos,
    η μονιμότητα (η εφ' όρου ζωής εργασιακή ασφάλεια - πράγμα που για τους υπόλοιπους είναι άπιαστο όνειρο) θάπρεπε να εξισορροπείται από μια ηθική και δημόσια στάση ελέγχου για το κοινό καλό των ΔΥ. Όμως το ελληνικό πελατειακό κράτος φρόντισε για το ανάποδο - ο ΔΥ βλέπει, ακούει, δεν μιλάει... αν δεν τα παίρνει ως ελεγκτής/τρια!
    Και πέρα από τις γενικεύσεις (πάντα υπάρχουν και σωστοί ΔΥ) το φαινόμενο είναι πλειοψηφικό στην διοίκηση - ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο δημόσια.
    Το κοινωνικό συμβόλαιο λοιπόν των ΔΥ με τους ΙΥ δεν τηρείται - οι πρώτοι απολαμβάνουν μόνο τα προνόμια της μονιμότητας και όχι τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτήν και οι δεύτεροι βρίσκονται στο έλεος της εργοδοσίας από την μια και της δημόσιας διοίκησης από την άλλη - μόνιμα αδικημένοι και ανασφαλείς οι ΙΥ και οι μικροεπενδυτές/μικροεπιχειρηματίεςβλέπουν την πλάτη της δημόσιας διοίκησης και την ατομική αδιαφορία των ΔΥ (που μόνο μέλημά τους είναι να καλύπτουν ο ένας τον άλλο έστω σιωπώντας)
    Ο Ρακιντζής είναι ένα καλό παράδειγμα και πρέπει να τον στηρίξουμε όσο είναι δυνατόν, όπως και όσους άλλους κάνουν τη δουλειά τους - αυτό είναι αληθινό κίνημα "αλληλεγγύης και ανατροπής" και όχι ο συντεχνιασμός της "αριστεράς του δημοσίου"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ωραία αφού καταλήξαμε με συνοπτικές διαδικασίες στο επιστημονικά τεκμηριωμένο και πέρα κάθε αμφισβητήσεως γεγονός ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι είναι ( είμαστε ) είτε λαδιάρηδες είτε συμμέτοχοι δια της σιωπής μας ( τεκμήριο αθωότητας είπατε; αστικές ψευδοελευθερίες!! )μήπως μπορούμε να λύσουμε με τον ίδιο απλό , σύντομο κι επιστημονικό τρόπο και το θέμα αν οι ελεύθεροι επαγγελματίες ( μικροί και μεγάλοι όλοι ) είναι κατα πλειοψηφία φοροφυγάδες και εισφοροφυγάδες; Ετσι γιατί εγώ και κάτι φίλοι μου αυτή την εντύπωση έχουμε αποκομίσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γράφω "πάντα υπάρχουν και σωστοί ΔΥ".
    Τι παραπάνω θες βρε ΔΥ; Να σου πω και πόσοι είναι στην κάθε κατηγορία; Δεν ξέρω!
    Πες μου εσύ που τα ξέρεις από μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. "οι ελεύθεροι επαγγελματίες ( μικροί και μεγάλοι όλοι ) είναι κατα πλειοψηφία φοροφυγάδες και εισφοροφυγάδες".
    Έτσι είναι - για διάφορους λόγους. Αυτοί δεν έχουν φορολογική συνείδηση (και πως νάχουν όταν η επαφή με τον ελεγκτή ήταν μέχρι σήμερα ...οδυνηρή ασχέτως δικαίου ή αδίκου και με την περαίωση νοιώθουν τελείως μαλ...ες)
    γιατί δεν εμπιστεύονται το κράτος ή βρίσκουν παραθυράκια φοροαποφυγής.
    Οι ΔΥ τι συνείδηση δεν έχουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Θα σου απαντήσω. Οταν ένας Δ.Υ. που έχει εισόδημα Χ πληρώνει τόσο φόρο όσο κι ένας ελεύθερος επαγγελματίας που έχει εισόδημα 2χ η 3χ , όταν ο ανωτέρω ελευθεροεπαγγελματίας κατηγορεί τον κάθε Δ.Υ. ως λαμόγιο, χαραμοφάη κ.λ.π., τι συνείδηση θέλεις να έχει; Βλέπεις είναι φαύλος κύκλος. Θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα: πριν λίγο καιρό μίλαγα με ένα πολύ φιλικό μου ζευγάρι και μου έλεγε περίπου ότι κι εσύ. Η φίλη μου είπε ότι κι εγώ είμαι συνυπεύθυνος γιατί δεν καταγγέλω τους παρανομούντες. Δεν ήθελα να οξύνω τα πράγματα γιατί τότε θα της θύμιζα ότι όταν ήμουν δικηγόρος , η ίδια μου ζήτησε αν ξέρω κάποιον δικηγόρο , για να κόψει ψευδείς αποδείξεις στο όνομά της ( ΔΑΠΥ ). Οτι η ίδια μου είχε << εξομολογηθεί >> το πόσα εκατομμύρια δραχμές είχε φοροδιαφύγει ο άντρας της και στενός μου φίλος . Στο ξαναλέω: φαύλος κύκλος. Δεν υπάρχει κακός Δημόσιος Τομές και υγιής Ιδιωτικός. Αυτά είναι ιδεολογήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Καλός" διάλογος για τηλεπαράθυρα.
    Ο καλός,ο κακός και ο άσχημος!
    Ο δημόσιος και ο ιδιωτικός υπάλληλος,ο "κλέφτης" ελεύθερος επαγγελματίας,ο "πουλημένος" πολιτικός,ο "επαγγελματίας συνδικαλιστής,η Σούλα η κομμώτρια που δεν "κόβει" αποδείξεις,το σκύλο μου που τον "τάιζα" απο τα κόκκαλα που μου έδινε ο χασάπης χωρίς να του ζητάω "απόδειξη" και μπορούμε να πάμε κανένα μήνα,για να φτιάξουμε μιά λίστα "στραβών και "ανάποδων" της καθημερινότητας.
    Για το σάπιο σε όλα τα επίπεδα πολιτικό σύστημα κουβέντα!{..κυβέρνηση,κόμματα εξουσίας και κόμματα ελέγχου(αντιπολ/κα)επίσης "ελεγχόμενα" ξέρουμε πολύ καλά το ποσοστό "ελεγχόμενων" δημοσιουπαλλήλων ή κομματικο-υπαλλήλων που συμμετέχουν "εκλέγουν και εκλέγονται" και πόσο δημοκρατικά είναι τα συνέδριά τους,συνδικάτα, με προσωπικό αμειβόμενο, σε επίπεδο προέδρου Δημοκρατίας,με καρατικοδίαιτα μμε όπου κανείς από τους καθ ύλιν αρμόδιους(υπουργούς,βουλευτές) δεν τολμά να θίξει,με σχολεία "εκτροφεία" ηλιθίων,με "καλλιτέχνες" επιδοτούμενους από το κράτος(όσοι φορολογούμενοι μ...ες πληρώνουν),με ανύπαρκτη "οργανική" διανόηση..} και εσείς "νομίζετε" ότι συμβάλλετε σε "διάλογο"!Αλληλοκατηγορούμενοι ποιός απο τους δυό σας είναι λιγότερο ή περισσότερο συνειδητοποιημένος,πολίτης.
    Το "χωριό" καίγεται και σείς αν η βρύση έχει ή δεν έχει νερό αν η μάνικα είναι τρύπια η όχι,και τα πόδια σας να πάρετε κάνα "κουβά" στο χέρι μπάς και προλάβετε να σώσετε κάτι,πέρα βρέχει.
    Αφήστε τους Καλαφατέληδες να κάνουνε "παιχνίδι"!!!
    Να "ξεσκίζουν" το περιβάλλον,να "εκμαυλίζουν" συνειδήσεις και σείς να το παίζετε "αθώες" περιστερές,επειδή δεν είσαστε μαζί του.
    Οι κανόνες της "πλειοψηφικής" δημοκρατικής διαδικασίας δεν σας "ενοχλούν" τελικά καθόλου.


    ΥΓ Αν σ ενοχλούν τα σεντόνια και είδικά όσα δεν "βοηθούν" το διάλογο,όπως αυτό του Δ.Χατζησωκράτη, να τα σβήνεις,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @Παρών!
    "Οι κανόνες της "πλειοψηφικής" δημοκρατικής διαδικασίας δεν σας "ενοχλούν" τελικά καθόλου."
    Τρελαίνομαι, όταν διαβάζω τέτοιες μπούρδες, τέτοιες ..... πομφόλυγες.

    Ναί εμένα δεν με ενοχλούν οι κανόνες της πλειοψηφικής δημοκρατικής διαδικασίας. Εσένα σε ενοχλούν;
    Και αν σε ενοχλούν, πως ακριβώς συμβαίνει αυτό; Σου φέρνουν βαρυστομαχιά; Προτείνεις, να αντικατασταθεί ο κανόνας, με τον "Παπαδόπουλο που μας χρειάζεται"; Προτείνεις να αντικατασταθεί με τον κανόνα της ομοφωνίας;
    Τι στο διάολο, σε ενοχλεί και τι προτείνεις;
    Ξέρεις δεν παρακολουθούσα τις μπούρδες που λέγατε χθές βράδυ στο μπάρ με την παρέα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Σπάνε εύκολα τελικά.
    Ολο τέλος και τέλος είναι, αλλά όλο εδώ είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Κωστή,
    δεν πρόκειται να τους αφήσω ξανά κι ας τόχουν ανάγκη...
    Ας πάνε στο καλό. Κι όποιος δεν του αρέσει η συζήτηση εδώ, επίσης.
    Δεν είναι υποχρεωτική για κανέναν - αλλά και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλλει το δικό του.
    Όσα ανώνυμα κι αν εμφανιστούν θα αφαιρεθούν, έστω και με καθυστέρηση, όσο για τα σεντόνια, είπα να έχουν κάποια υπογραφή, να μην είναι ανώνυμα γιατί ο κανόνας ισχύει για όλους, καλών και κακών προθέσεων - αρκετά τράβηξε η πλάκα με την ανωνυμία...

    ΥΓ Κατάλαβες Παρών; Αντί να παρεξηγείσαι, βόηθα τον διάλογο - αν πάλι δεν σε εκφράζει έχει κι αλλού πορτοκαλιές... Φιλικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγγνώμη για την αφαίρεση κάποιων απαντητικών σχολίων σου Κωστή αλλά δεν βγάζουν νόημα χωρίς το ...ερέθισμα (το χυδαίο ανώνυμο σχόλιο που τα προκάλεσε) - όποιος πρόλαβε και τα διάβασε, κατάλαβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Γιώργος

    Στο φιλικό σου ΥΓ,και μόνο.
    Καλό θα είναι οι όποιες "συστάσεις" να απευθύνονται εκεί που πρέπει.
    Προσωπικά σε μία σχιζοειδή προσωπικότητα,
    που "τρελαίνεται" με τέτοιες μπούρδες και τέτοιες πομφόλυγες",δεν μπορώ ν΄ απαντήσω,για τον απλό λόγο ότι μου είναι αδύνατον να καταλάβω τι διαφορά της μπούρδας απο τον πομφόλυγα και τι θέλει να πεί μεσα απο το συγκεκριμένο ασυνάρτητο λόγο,αυτός ο κύριος.(δύο ίδιες λέξεις με σύνταξη ταυτοχρόνως με μεταβατικά και αμετάβατα ρήματα,καταλαβαίνεις, ότι το πρόβλημα είναι "βαρύ"
    Τώρα άν υπάρχει και πρόβλημα και με το πρόσωπο,γεμάτο δηλαδή από "πόμφους" δηλώνω αναρμόδιος...

    Ο σχολιασμός μου ίσως να ήταν δεικτικός προς εσένα, αλλά σε καμία περίπτωση κακεντρεχής.

    Πάντα φιλικά

    Μια τελεία λοιπόν και μια παύλα,όσο για τις πορτοκαλιές να ξέρεις οτι προτιμώ τα μανταρίνια,γειά χαρά φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όλοι μας κάποια στιγμή προσπαθήσαμε να διαχωρίσουμε τον έξυπνο από τον εξυπνάκια.
    Οι έξυπνοι άνθρωποι συνήθως μιλάνε λίγο. Αν κρίνουν ότι δεν αξίζει τον κόπο δεν συμμετέχουν. Όμως αυτούς αναζητάμε, από αυτούς περιμένουμε λύσεις - προτάσεις.
    Οι εξυπνάκηδες ένα πράγμα έχουν στο μυαλό τους, να εντυπωσιάσουν με μιά ατάκα με κάτι που είπε κάποιος άλλος.
    Και έχουν μιά μόνιμη αγωνία να πουν την τελευταία λέξη να μην ηττηθούν...
    Τους συναντά κανείς παντού.
    Αγαπημένα τους επαγγέλματα είναι πωλητές (όχι βέβαια για σοβαρά πράγματα) συνήθως -φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Συνδικαλιστές από τα αγαπημένα τους, δημοσιογράφοι και εκεί που έχουν κατακλύσει τον χώρο η ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
    Φιλικά Πάνος

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU