Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Μετά τις απεργίες, τι;





Αντιγράφω από το άρθρο της Ελίζας Παπαδάκη "Μετά την απεργία", που δημοσιεύτηκε στις 15/12 στα Νέα:
Άλλη µια γενική απεργία σήµερα: ενάντια στο πολυνοµοσχέδιο που αλλάζει το καθεστώς των συλλογικών συµβάσεων και επιβάλλει περικοπές στις ΔΕΚΟ, ενάντια στον προϋπολογισµό, το Μνηµόνιο, την κυβερνητική πολιτική γενικότερα. Διαµαρτύρονται χιλιάδες εργαζόµενοι βλέποντας το εισόδηµά τους να µειώνεται, την απασχόλησή τους να απειλείται. Οµως η επαναλαµβανόµενη διαµαρτυρία δεν φτάνει. Ούτε έχει πιθανότητες να επαληθευτεί η ρητορική της ΓΣΕΕ, ότι «οι εργαζόµενοι µε ενωτικούς αγώνες και δράση θα ακυρώσουν στην πράξη τις αντεργατικές ρυθµίσεις».
Διότι λείπει η βασική προϋπόθεση: ένα σχέδιο για τη δικαιότερη κατανοµή των βαρών µε µείωση των µεγάλων ανισοτήτων και ταυτόχρονα για την ενίσχυση της παραγωγής και της απασχόλησης, το οποίο να συναντά πλατιά και ενεργητική στήριξη στην κοινωνία.
Ένας χρόνος έχει περάσει αφότου άρχισαν να αποκαλύπτονται σε όλους οι διαστάσεις της κρίσης, επτάµισι µήνες αφότου η κυβέρνηση αναγκάστηκε να υπαγάγει τη χώρα στον µηχανισµό και στην τρόικα για να αποφύγει τη χρεοκοπία, εισάγοντας επώδυνες πολιτικές και µέτρα. Αν ο υπουργός Οικονοµικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου αδυνατεί να διακρίνει έξοδο από την οικονοµική ύφεση προτού ανακτηθεί η εµπιστοσύνη των αγορών, την αδικία των µέτρων πάντως την έχει αναγνωρίσει. Όλο αυτό το διάστηµα, όµως, συνδικάτα και κόµµατα που πρωτοστατούν στις διαµαρτυρίες δεν πρόβαλαν συγκεκριµένες πολιτικές που να κατανέµουν διαφορετικά το κόστος της προσαρµογής, ώστε να προστατεύονται οι πιο αδύναµοι, µαζί µε πολλούς ενδιάµεσους να πληρώνουν περισσότεροι ισχυροί, να στηριχθούν παραγωγικές δραστηριότητες για ταχύτερη ανάκαµψη, να αρχίσουν να µπαίνουν βάσεις για την ανάπτυξη που έχουµε ανάγκη. Τη µαχητικότητά τους την εξαντλούν στο αίτηµα να αποσυρθούν τα όποια µέτρα, νοµοσχέδια, πολιτικές. Μετά τι να γίνει; Δεν λένε.
Ιδέες υπάρχουν ωστόσο, κάποτε και σοβαρές επιστηµονικές επεξεργασίες. Αλλά περιορίζονται σε µικρούς κύκλους ειδικών και λίγων ακόµα ενδιαφεροµένων, χωρίς να ανοίγονται σε ευρύτερη δηµόσια συζήτηση. Δεν γίνονται κτήµα πολιτικών ή κοινωνικών φορέων που θα τις αξιοποιούσαν για να φτιάξουν προγράµµατα ικανά να πάνε τη χώρα µπροστά. Οπότε δεν προχωράµε. 

Νομίζω ότι στα παραπάνω λόγια συμπυκνώνεται η φάση που περνάμε: στην ανυπαρξία συγκεκριμένης αντιπρότασης - υπάρχει το όχι αλλά δεν υπάρχει το μετά, το πως, το σχέδιο. Εκτός από τις απεργίες (και τη λαϊκή εξέγερση) τι;
Πως μειώνεις τις ανισότητες και πως στηρίζεις την παραγωγή;
Μέχρι στιγμής, "οι µάχες µε την τρόικα δόθηκαν όλες για να διασωθούν προνόµια, ούτε µία υπέρ των χαµηλών εισοδημάτων", όπως εύστοχα επισήμανε ο Μάνος Ματσαγγάνης στην εκδήλωση για το ασφαλιστικό που αναφέρεται στην συνέχεια του άρθρου.
Ελπίζουμε η ομιλία του Φώτη Κουβέλη, στην σημερινή εκδήλωση της Δημοκρατικής Αριστεράς για την οικονομία, να προσφέρει συγκεκριμένες απαντήσεις και εναλλακτικές ιδέες  που με αγωνία αναζητά ο κόσμος της εργασίας και καλείται να παρουσιάσει η "αριστερά της ευθύνης" και του "συγκεκριμένου", η μεταρρυθμιστική οικολογική αριστερά.



11 σχόλια:

  1. ΔΗΜ.ΑΡ.:Αντίσταση της κοινωνίας σε μέτρα και πολιτικές που καταστρέφουν την κοινωνική συνοχή και υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα.
    Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για τις διαδηλώσεις των εργαζομένων


    Φ. Κουβέλης: Σήμερα έχουμε ένα βαρύτατο χτύπημα στην καρδιά του κοινωνικού κράτους
    Φώτης Κουβέλης: "Δεν εντασσόμαστε στη συμμαχία των «προθύμων» που θέλουν να δουν τη χώρα να καταστρέφεται"
    Δημοκρατική Αριστερά: Ναι στις επενδύσεις όχι στις θεσμικές εκπτώσεις.
    Φ. Κουβέλης: Από την καταρράκωση της πολιτικής, ελάχιστα «ιμάτια» θα απομείνουν για όλους
    Δες όλα τα σχετικά κείμενα
    Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ χαιρετίζει τη μαζική συγκέντρωση και πορεία των εργαζομένων, που πραγματοποιήθηκε χθες Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου. Η πορεία αυτή αποτελεί μια έμπρακτη απόδειξη της αντίστασης της κοινωνίας σε μέτρα και πολιτικές που καταστρέφουν την κοινωνική συνοχή και υπονομεύουν τα εργασιακά δικαιώματα. Οι προσπάθειες που έγιναν να αμαυρωθεί η χθεσινή πορεία από πράξεις ακραίας βίας, είτε προέρχονταν από κουκουλοφόρους είτε από τον αστυνομικό αυταρχισμό –ένστολων αλλά ακόμα και αστυνομικών με πολιτική περιβολή – δεν κατάφεραν να επισκιάσουν το μέγεθος, τον παλμό και τη διεκδίκηση της διαδήλωσης
    KOLOTOUMPAS TAMPATOUMPAS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τον τελευταίο καιρό οι απόψεις της Δημοκρατικής Αριστεράς παρουσιάζουν μεν μιαν αποσαφήνιση όσον αφορά τους τρόπους αντιμετώπισης του μνημονίου (δικαιότερη κατανομή των βαρών - αναπτυξιακές προτάσεις) αλλά δείχνουν ταυτόχρονα να χάνουν την τόλμη τους ως προς την ρηξικέλευθη περιγραφή ενός σχεδίου ανάκαμψης που θα δυσαρεστούσε πολλούς με προνόμια, ειδικά σε ΔΕΚΟ και δημόσιο τομέα. Κάνω λάθος;
    Θα ακούσω τον Φ. Κουβέλη το βράδυ και θα επανέλθω - θα ήθελα όμως την γνώμη των σχολιαστών σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατέρρευσε ο «τρομονόμος»

    Με την αθώωση 9 και την καταδίκη δύο ανηλίκων, για «δευτερεύουσες» όμως κατηγορίες, ουσιαστικά κατέρρευσε στο Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων ο «τρομονόμος».
    Σύμφωνα με την απόφαση η οποία εκδόθηκε το απόγευμα της Παρασκευής, ένοχοι κρίθηκαν ένας 19χρονος Ελληνας και ένας συνομήλικος αλλοδαπός, για τις κατηγορίες της έκρηξης και διακεκριμένης φθοράς.

    Ο πρώτος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 2 ετών και 3 μηνών, ενώ ο δεύτερος σε ποινή φυλάκισης 2 ετών και 5 μηνών (σ.σ. τα αδικήματά τους ήταν κατ' εξακολούθηση), αμφότεροι με αναστολή, ενώ η έφεση που άσκησαν είχε αναστέλλουσα δύναμη, οπότε αφέθηκαν ελεύθεροι.

    Παρόμοια ήταν και η πρόταση του εισαγγελέα της έδρας, που ζήτησε να απαλλαχθούν οι άλλοι κατηγορούμενοι από τις κατηγορίες.

    Η δίκη των ανηλίκων προέκυψε μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6 Δεκεμβρίου 2008 και το γενικό ξεσηκωμό που ακολούθησε στην Αθήνα, στη Λάρισα και σε άλλες πόλεις της χώρας, με διαδηλώσεις, αλλά και καταστροφές.

    Στη Λάρισα κατά τη διάρκεια πορείας είχαν προξενηθεί σοβαρές ζημιές σε τράπεζες με μολότοφ και για την καταστροφή μιας εξ αυτών καταδικάστηκε ο 19χρονος, ενώ ο αλλοδαπός για την καταστροφή δύο τραπεζών. Η δίκη, επειδή επρόκειτο για ανηλίκους, έγινε κεκλεισμένων των θυρών.
    Πότε θα καταπιαστεί η αριστερά με αυτά τα ζητήματα.Επιτέλους!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΥΓΚΕΝΤΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ!!!


    "Και προτίθεμαι να πάρω πρωτοβουλία για τα ζητήματα που άπτονται του μέλλοντος της Ευρώπης. Ξεκινώντας από τα θέματα της οικονομικής διακυβέρνησης και των ευρωομολόγων. Προτείνω μια ευρωπαϊκή εκστρατεία, μια εκστρατεία που μπορεί να συγκεντρώσει ακόμα και ένα εκατομμύριο υπογραφές..."
    Γ. Α. Παπανδρέου 18 Δεκεμβρίου 2010
    "Το μυστικό του δημαγωγού είναι να φαίνεται τόσο κουτός όσο κι οι ακροατές του, ώστε να νομίζουν πως είναι τόσο έξυπνοι όσο κι εκείνος"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σαν δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς καλά κάνετε και ελέγχετε πια τα σχόλια που δημοσιεύονται γιατί πριν γράφανε ανεξέλεγκτα εχθροί του λαού ενώ τώρα δημοσιεύετε μόνο τα σχόλια που συμφέρουν στον λαό. Έτσι μπράβο γιατί ο Σταλινισμός πράγματι καιροφυλαχτεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υπάρχουν οικονομικά μέτρα που να επιτρέπουν έξοδο από την δημοσιονομική κρίση χωρίς να υποστούμε δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου;
    Προσωπικά δεν έχω πεισθεί ότι υπάρχουν.
    Ούτε οι προϋποθέσεις Χρηματιστικής Οικονομίας υπάρχουν, ούτε ή πραγματική Οικονομία μας, είναι τέτοια που να το επιτρέπει.
    Τι πρέπει να λοιπόν να κάνουμε;
    Παραμένουμε στο παιχνίδι περιμένοντας μια πολιτική λύση που θα βρεθεί, η δεν θα βρεθεί και θα καταρρεύσουμε μαζί με άλλους ή προτιμάμε να καταρρεύσομε άμεσα;
    Ωστόσω, και εφ' όσον παραμένουμε, δεν σημαίνει, ότι δεν πρέπει προωθούνται μέτρα (στα πλαίσια του εφικτού) που να διορθώνουν τον οικονομικό (και όχι μόνο) παραλογισμό του Μικρόκοσμού μας στην Ελλάδα.
    Ας μην κρυβόμαστε. Αυτά τα μέτρα που προτείνει η Δημοκρατική Αριστερά δεν επαρκούν για να μας βγάλουν από την κρίση. Είναι όμως εφικτά και "αριστερά" γιατί προκρίνουν το "δημόσιο" από το ατομικό συμφέρον και είναι και αναγκαία ανεξάρτητα από την εξέλιξη της Διεθνούς Οικονομίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στενοχωρήθηκες ανώνυμε για τα σχόλια;
    Όπως βλέπεις το μόνο που άλλαξε είναι η κατάχρηση του χώρου από τους χυδαιολόγους - ας πάνε(τε) αλλού για να εκτονωθούν. Εδώ συζητάμε, όσο ...επώδυνο κι αν είναι αυτό για κάποιους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Παναγιώτη, είναι δύσκολο να βρεθεί αυτό το σχέδιο - εδώ που φτάσαμε μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν. Τόλμη όμως χρειάζεται, συμφωνώ.
    Όπως έλεγε και ο Albert Camus, "εάν αυτοί που δεν είναι σίγουροι έφτιαχναν κόμμα, θα ήμουν μέλος του".
    Σε αυτό το σημείο νομίζω είμαστε: παραδοχή της δυσκολίας, διαφάνεια, προτάσεις, αναθεώρηση - κι όλα για το καλύτερο δυνατό. Ξερόλες τέλος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Τηλέμαχε, οι υγιείς δυνάμεις πρέπει να βγουν μπροστά. Αρκετό καιρό τους εμπόδισαν οι μηχανισμοί - ας μην έχουμε κι άλλες χαμένες γενιές.
    Κρίσιμο θέμα θα είναι η συγκρότηση με αμεσοδημοκρατία, εναλλαγή και ανακλητότητα - διαφάνεια της νέας αριστεράς. Αν το πετύχουμε θα βοηθηθούμε - αν όχι θα έχουμε μια από τα ίδια (ΚΚΕ, ΣΥΝ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο Γιώργος αναγκάστηκε να καταφύγει στο μετριασμό γιατί το πράγμα είχε παραγίνει. Οργανωμένη αλητεία γνωστών αγνώστων νόμιζε πως η Στρουθοκάμηλος είναι blog χουλιγκάνων και πως όσοι μπαίνουμε εδώ και σχολιάζουμε μπορούμε να ανεχόμαστε τα μπινελίκια και τις αηδίες τους. Δυστυχώς ο πολιτικός τους πολιτισμός δεν χωράει εδώ μέσα. Τα κουβαδάκια τους και αλλού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU