Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010

Έλλειψη εναλλακτικών;

Που παίζεται τελικά το παιχνίδι; Εδώ ή στην Ευρώπη; Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;      Η κοινή λογική, λέει, στην Ευρώπη: στην έκδοση ή όχι ευρωομολόγων, τον δανεισμό με χαμηλό επιτόκιο, την παράταση αποπληρωμής του δανείου - με λίγα λόγια στα βήματα ολοκλήρωσης της κοινής δημοσιονομικής πολιτικής της ΕΕ ...που θα δώσουν αναπτυξιακή ανάσα και ευκαιρία ανάκαμψης στη χρεοκοπημένη μας χώρα. Η "πολιτικά ορθή" λογική, διαφωνεί και εξανίσταται αλλά η ζωή είναι αλλού...


Στο εσωτερικό της χώρας η ύφεση μοιάζει αναπόφευκτη όσο η Άγκελα Μέρκελ επιμένει στους χωριστούς δρόμους - η ανάπτυξη, παραμένει μαγική εικόνα χωρίς την ανάσα της επιμήκυνσης χωρίς επιβάρυνση των επιτοκίων.

Οι μεταρρυθμίσεις βέβαια στον τρόπο λειτουργίας του πελατειακού κράτους είναι απαραίτητες και κοινωνικά δίκαιες αλλά όταν συνοδεύονται από επίθεση στο εισόδημα των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, χάνουν την λαϊκή νομιμοποίηση.
Όσο δεν απελευθερώνεται η δικαιοσύνη από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό κόμματος και κράτους για να αποδώσει έσοδα στα δημόσια ταμεία, όσο δεν αγγίζεται η κολοσσιαία περιουσία της εκκλησίας - αντίθετα συνεχίζεται η μισθοδοσία και η συνταξιοδότηση των κληρικών από το κράτος την ώρα που η Εκκλησία ΑΕ φροντίζει τις επενδύσεις της, ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις μοιάζουν κοροϊδία. Όσο συνεχίζουμε να υποκύπτουμε τους εθνικιστικούς μύθους των γειτόνων-αιώνιων εχθρών και δεν συνεργαζόμαστε μαζί τους με σκοπό το αμοιβαίο όφελος, θα βυθιζόμαστε στα εξοπλιστικά χρέη αντί να παγώσουμε τώρα κάθε σχετική πληρωμή.

Τα μέτωπα αυτά είναι τα λαϊκά μέτωπα και όχι η αοριστία της αντιμνημονιακής ...άμιλλας.
Λαϊκισμός είναι το να προβλέπεις μόνο καταστροφές και να ενισχύεις τον διάχυτο φόβο και την ανασφάλεια για μικροκομματικά οφέλη - λαϊκό αντίθετα είναι να πείθεις και να κινητοποιείς με όσα μέσα διαθέτεις με αιχμές αιτήματα που πιέζουν σε θετική κατεύθυνση.
Έστω και χωρίς μια συνολική εναλλακτική πρόταση.
Θάθελα λοιπόν να δω κινητοποιήσεις στο Σύνταγμα με αίτημα την άμεση έκδοση των ευρωομολόγων, την επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου με ανταποδοτική μείωση του επιτοκίου στην κατεύθυνση του 1% που δανείζονται οι τράπεζες, την ευρωπαϊκή δημοσιονομική ενοποίηση.

Να ακουστεί στην Ευρώπη και τους λαούς της ότι ο ελληνικός λαός θέλει την ενοποίηση, την κοινή δημοσιονομική πολιτική, την όχι κερδοσκοπική μεταφορά μέρους του πλεονάσματος των βορείων στον ελλειμματικό νότο, αλλά ταυτόχρονα, θέλει την μεταρρύθμιση του σπάταλου και άδικου πελατειακού κράτους, το κυνήγι του παράνομου πλουτισμού, την φορολόγηση της εκκλησίας και τον οικονομικό της χωρισμό από το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία, το πάγωμα των εξοπλιστικών δαπανών και άλλα πολλά κι όλα αυτά για να μην την πληρώνουν οι μισθωτοί και οι μικροεπιχειρηματίες μέχρι να έρθει η ανάκαμψη.

Όσοι τώρα αρέσκονται στις προφητείες για την αναπόφευκτη πτώση του καπιταλισμού και θεωρούν ότι κάθε συγκεκριμένο αίτημα ...την καθυστερεί, ας παραμείνουν στο ακουστικό τους.
Ας είναι... έχουμε δει και χειρότερα από την παρωχημένη αριστερά.
Στο μεταξύ οι υπόλοιποι, μπορούμε να ενωθούμε σε κινητοποιήσεις με αιχμή τα αγωνιώδη και καυτά διακυβεύματα που μόνο αν γίνουν λαϊκά αιτήματα έχουν ελπίδες επιτυχίας;


Πάσχουμε που πάσχουμε από έλλειψη εναλλακτικών, ας μην χαρίζουμε και τις κινητοποιήσεις στους χιλιαστές της πολιτικής και τις συντεχνιακές αντιστάσεις.
Οι δυνάμεις της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της οικολογικής εγρήγορσης πρέπει να κατεβούν στον δρόμο ...να εκφράσουν την εποχή και τα αιτήματά της.

3 σχόλια:

  1. Προβοκατόρικη παρατήρηση: θα μπορούσες να φανταστείς παρόμοια διαδήλωση σαν κι αυτή που περιγράφεις κι επιθυμείς σε άλλες ευρωπαικές πρωτεύουσες του << νότου>> π.χ. το Δουβλίνο , τη Λισσαβώνα , τη Μαδρίτη; Εύχομαι οι δύο τελευταίες να μην γνωρίσουν τρόικες και Δ.Ν.Τ. .
    Εδώ καλέ μου φίλε το προηγούμενο Σάββατο 4-12-2010 στο Σύνταγμα για τη διεθνή μέρα για την κλιματική αλλαγή και την σχετική συνδιάσκεψη του ΟΗΕ στο Κανκούν είμααστε δεν είμαστε πόσοι; 50 , 100 άτομα; Οι συνήθεις ύποπτοι .
    Γενικά δεν μπορούμε να περιμένουμε να εξελιχθούν τα πράγματα όπως τα επιθυμούμε και τότε να συμμετάσχουμε σε αγώνες, κινητοποιήσεις κ.λ.π. Μπαίνουμε στους κοινωνικούς αγώνες και προσπαθούμε να τους επηρεάσουμε προς τα εκεί που θέλουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σίγουρα ΔΥ είναι δύσκολο να βρεις τρόπο συλλογικής έκφρασης σε ένα κατακερματισμένο πολιτικά τοπίο. Αλλά καλό είναι να οργανωθούν και κινητοποιήσεις με συγκεκριμένα αιτήματα αιχμής για να ξεφύγουμε από την αφωνία της γενικολογίας - κι ας είναι και οι τριακόσιοι του Λεωνίδα σε πρώτη φάση. Δεν χρειάζεται να βρούμε την μαγική λύση για να ζητήσουμε με όλα τα μέσα, ευρωομόλογα, μείωση επιτοκίου, επιμήκυνση κλπ Έχει σημασία σε ποια κατεύθυνση θα γίνουν αυτά, δεν είναι κάτι που πρέπει απλά να το παρακολουθούμε παθητικά. Τώρα σε άλλες χώρες μάλλον άλλα είναι τα αίτια και οι αιχμές πχ τράπεζες, εδώ έχουμε τα λαμόγια ιδιωτικού και δημοσίου τομέα που κατασπατάλησαν και ιδιοποιήθηκαν τον κοινωνικό πλούτο - έχουμε ΚΑΙ εσωτερικό μέτωπο λοιπόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με λιγότερα χρήματα ζείς,με λιγότερο φαγητό επίσης ζείς,και θυσίες μεγαλύτερες να κάνεις για να σωθεί η χώρα σου, είναι ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας!!!
    Με λιγότερη Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια δεν αξίζει καν να ζείς!!!
    Το σίγουρο επίσης είναι οτι με όλο αυτό το σάπιο πολιτικό σύστημα,της κομματοκρατίας και της συνδικαλιστικής αλητείας δεν υπάρχει κανένα μέλλον.

    Όξω πούστη απ τη παράγκα!!!!

    Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU