Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

Μια εσωτερική ματιά στην κρίση: η πολιτισμική της διάσταση

Οι δύσκολες αλήθειες
Στέλιος Ράμφος: πως, νοοτροπία και παράδοση, μας καθιστούν πνευματικά νωθρούς και ενάντιους στην καινοτομία... 
(ή αλλιώς, γιατί οι Έλληνες προκόβουμε και καινοτομούμε στο εξωτερικό αλλά όχι και στην ίδια μας την χώρα)
Το μεσαιωνικό πελατειακό πολιτικό μας σύστημα και ο Διαφωτισμός που δεν πρόκανε...





ΥΓ  Ενδεικτικό της βασιμότητας όσων αναπτύσσει ο Στέλιος Ράμφος είναι και ένα πρόσφατο γεγονός που πέρασε απαρατήρητο μέσα στην ταραχή των ημερών: ο Δημήτρης Νανόπουλοςεπίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο CERN και μεταξύ των 5 σημαντικότερων ενεργών θεωρητικών φυσικών στον κόσμο, ενημερώθηκε με ένα τυπικό fax κάποιας γραμματείας για την ...μη ανανέωση της συμμετοχής του στην αντιπροσωπία κι ενώ ήταν στο CERN, παρακολουθώντας την εξέλιξη του πειράματος για τα "σωματίδια του θεού". 
Η κα Διαμαντοπούλου και ο υπεύθυνος του τομέα Αχιλλέας Μητσός δεν ένοιωσαν την ανάγκη να επικοινωνήσουν καν με τον διακεκριμένο επιστήμονα που το έργο του περιποιεί τιμή για την χώρα μας παγκοσμίως. 
Να το θεωρήσουμε δείγμα γραφής για την μεταρρύθμιση στην παιδεία που ευαγγελίζονται στο υπουργείο; 
Ή συνέχεια της παράδοσης της πελατειακής εναντίωσης στην πρόοδο που αναφέρει ο Στέλιος Ράμφος;

3 σχόλια:

  1. Οι Ιστορικές συγκυρίες και η Παράδοση δημιουργούν νοοτροπία αλλά ο Στέλιος Ράμφος δεν μένει εκεί. Σε παρεμφερές κείμενο του γράφει μεταξύ άλλων:

    " Σε τέτοιες περιπτώσεις την κυρίως ευθύνη έχει ο κατά τεκμήριο ωριμώτερος, εν προκειμένω το Δημόσιο. Θα ήταν απείρως φρονιμώτερο το κράτος να επιδιώξη ειλικρινά την εμπιστοσύνη των πολιτών, να ειρηνεύση μαζί τους, αντί να τους μετατρέψη μαζικά σε κοινωνικούς παρίες. Και πάντως να μην ενεργή ακόμη παραπειστικά, διότι αυτό κάνει όταν οι βουλευτές παραιτούνται με τυμπανοκρουσίες από 800 ευρώ του μισθού τους, αποφεύγοντας να διασαφήσουν ότι τα περικόπτουν από μισθό 6.000, ο οποίος με τις αποζημιώσεις των κοινοβουλευτικών επιτροπών διπλασιάζεται. Τι εγγυάται πως οι πολιτικοί και οι κρατικοί αξιωματούχοι ή παράγοντες δεν μετατρέπουν τις προσωπικές τους ιδιοτέλειες σε δημόσια αγαθά; Αυτές δεν κατοχυρώνει ο διαβόητος νόμος περί ευθύνης υπουργών; Με τι ηθικό ανάστημα ζητούν από τους πολίτες να μην πράξουν ανάλογα; Στην γενικευμένη πρακτική της αποκρύψεως και της αμοιβαίας εξαπατήσεως, το κράτος δεν εμπιστεύεται τους πολίτες ούτε οι πολίτες το κράτος, καθώς αγνοούν πού πηγαίνουν οι φόροι τους, οπότε μένει ο κλεφτοπόλεμος της διαφθοράς: το φοβούνται, το περιφρονούν και το εξαγοράζουν, για να μην τους βιάζη εξακολουθητικά και αρπακτικά."

    Ο Σ.Ρ. με το παραπάνω παράγει πολιτική.
    Και αυτό είναι που έχει σημασία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλή χρονιά στη Στρουθοκάμηλο και όλους τους στρουθοκαμηλιστές, αριστερούς και μη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "...ούτε οι πολίτες το κράτος, καθώς αγνοούν πού πηγαίνουν οι φόροι τους, οπότε μένει ο κλεφτοπόλεμος της διαφθοράς: το φοβούνται, το περιφρονούν και το εξαγοράζουν, για να μην τους βιάζη εξακολουθητικά και αρπακτικά."
    Δημήτρη, όλη η ελληνική πολιτική πραγματικότητα σε μια φράση.
    Αυτή είναι η κατάσταση που πρέπει επιτέλους να αλλάξει και χρειάζεται κάποιος να δώσει το παράδειγμα - η αριστερά μήπως;... μιλώντας ΚΑΘΑΡΑ για όλα τα μεγάλα ζητήματα - όπως τα σκουπίδια που βάζει ο leo στο ποστ του - και βγάζοντας τις πομπές της στην σέντρα; Γιατί στην Ελλάδα τι κράτος τι κόμμα - η ίδια κατάσταση είναι (πελατειακές κολλεκτίβες - ένας ιδιότυπος σοσιαλισμός των κολλητών).

    Καλή χρονιά leo, καλή χρονιά Δημήτρη, καλή χροιά σε όλους τους αναγνώστες!
    (και συγγνώμη για τις εργασίες στο μπλογκ αλλά βρήκα λίγο χρόνο και...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU