Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Η ελληνική αριστερά το 2011: θα συνεχίσει τρελή κι αδέσποτη παρ' όλη την αγάπη;

Ανανέωση παντού: στην δημιουργική σύνθεση, στον ρηξικέλευθο λόγο, στην ακομπλεξάριστη προσέγγιση


...μήπως πρέπει ν' αλλάξουμε και Κλασικούς;

Η ελληνική αριστερά πέρασε το 2010 μέσα στην προγραμματική σύγχυση και την απόλυτη ιδεολογική πολυδιάσπαση. Παρ' όλη την κρίση και την άτεγκτη εφαρμογή του μνημονίου με τους σημερινούς πιστωτές μας, και την ύφεση και την ανεργία από τις κάθετες πολιτικές λιτότητας, η αριστερά, φάνηκε εκτός τόπου και χρόνου. Χρόνια επικαλούνταν το αναπόφευκτο της καπιταλιστικής κρίσης αλλά όταν αυτή ήρθε απέτυχε να την "διαβάσει". Ειδικά το ελληνικό της πρόσωπο, τις αιτίες και τα ζητούμενα της ελληνικής κρίσης.
Μπλοκαρισμένη στο δικό της πελατειακό σύστημα και στο δικό της πολιτικό κόστος, κατρακύλησε σε δογματικές αναλύσεις με γαρνιρίσματα άμεσης λαϊκής εξέγερσης και εργατικού Δεκέμβρη, υιοθετώντας ελλείψει προτάσεων και ρεαλιστικών εναλλακτικών προσεγγίσεων τυφλές προοπτικές πτώχευσης και "ανατροπής" - χωρίς πρόγραμμα, χωρίς οδηγό. 
Αποτέλεσμα; Η ενίσχυση της κυβέρνησης Παπανδρέου και της πολιτικής της ως μονοδρόμου...
Στις 27 Ιουνίου, και σαν συνισταμένη της αντίδρασης στην κρίση και την αφωνία της "ανανεωτικής και ριζοσπαστικής" αριστεράς, δημιουργήθηκε το νέο εγχείρημα της δημοκρατικής αριστεράς γύρω από τέσσερα ζητούμενα: τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τον αριστερό ευρωπαϊσμό, την οικολογική εγρήγορση και την μεταρρυθμιστική στρατηγική. Το εγχείρημα βρέθηκε αμέσως στα βαθιά με την συμμετοχή του στις αυτοδιοικητικές εκλογές, όπου παρουσίασε δυναμική παρέμβασης αντίστοιχη της κοινωνικής/κριτικής αριστεράς με πρωτοβουλίες που άλλαξαν τον πολιτικό χάρτη.

Φέτος, εν μέσω της τρίμηνης "μεταρρυθμιστικής" καταιγίδας για την απόσπαση της επόμενης δόσης του δανείου και του πραγματικού προσώπου της "ελληνικής" κρίσης, προχωρά στο ιδρυτικό της συνέδριο (1-3 Απριλίου) με σκοπό την προγραμματική και καταστατική της συγκρότηση. Τι περιμένουμε από αυτό το τρίμηνο διαλόγου εν μέσω καταιγιστικών εξελίξεων;
Πρώτα απ' όλα Τόλμη. 
Καθαρές προτάσεις συνοδευόμενες με ρηξικέλευθο λόγο για την ανάγκη ανανέωσης και σε ποια κατεύθυνση της ελληνικής κοινωνίας. Υποστήριξη των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων, απόκρουση των προσχηματικών για εξυπηρέτηση ταξικών συμφερόντων - κρίση ευκαιρία για ποιόν; Υποστήριξη της καινοτομίας και της παραγωγικής ανόρθωσης με εφαρμογή αρχών όπως του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, για να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή.
Προγραμματική όσμωση με τον οικολογικό χώρο αλλά και καταστατική, με την αποδοχή των αρχών της άμεσης δημοκρατίας, της οργάνωσης δικτύου, της συναινετικής λειτουργίας με θητείες, ανακλητότητα και εναλλαγή. Την κριτική υιοθέτηση του καταστατικού των Οικολόγων Πρασίνων.

Όμως θα χρειαστεί ακόμη η καθοριστική προσέλκυση της συμμετοχής της κοινωνικής αριστεράς στο εγχείρημα. Χωρίς αυτήν η αριστερά θα συνεχίσει να περιπλανιέται στον κόσμο της, τρελή κι αδέσποτη. Ανανέωση λοιπόν της συμμετοχής, ανανέωση του διαλόγου, της συνεισφοράς νέων ιδεών. Ανανέωση στα πρόσωπα και τις διαδικασίες. 
Συμμετοχή και Ανανέωση παντού.


Δες σχετικά:

8 σχόλια:

  1. Πούστης τον πούστη αγαπά, πουτάνα την πουτάνα, κι ο Μήτσος ο κωλομπαράς τους παίρνει όλους σβάρνα

    Πολιτικά

    Βουλγαράκης, Ηλίας Πετρόπουλος, Νέα Δημοκρατία, Σαμαράς, Σεξ, Φαήλος Κρανιδιώτης
    Σάλο έχουν προκαλέσει στη Νέα Δημοκρατία οι απόψεις που εξέφρασε σε άρθρο του ο πρόεδρος του Δικτύου 21 –και προσωπικός φίλος του Αντώνη Σαμαρά- Φαήλος Κρανιδιώτης. Στο άρθρο του, ο κ. Κρανιδιώτης αναφέρει πως οι καιροί και η πατρίδα απαιτούν ιδεολογικούς μαχητές και όχι ντιντήδες, ενώ ξεκαθαρίζει πως πολιτική δεν γίνεται μόνο με αδερφίστικα κόλπα και με παλιοπουσταράδες.



    Σύμφωνα με τον κ. Κρανιδιώτη, η πολιτική ζωή του τόπου έχει γεμίσει από φλώρους, κουνιστούς και ντιγκιντάγκες, ενώ δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο πως η επικοινωνιακή πολιτική των κομμάτων χαράζεται από ανθρώπους με επίθετα, όπως το «Λούλης».

    Οι απόψεις του κ. Κρανιδιώτη αναστάτωσαν τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και δεν ήταν λίγοι αυτοί που έτρεξαν αμέσως στην τουαλέτα για να διορθώσουν το μακιγιάζ τους.

    Αντιλαμβανόμενος το θόρυβο που προκάλεσε το άρθρο του, ο κ. Κρανιδιώτης επανήλθε και ξεκαθάρισε πως οι δηλώσεις του περί ντιντήδων και αδερφίστικων συμπεριφορών δεν αφορούσαν μόνο τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά όλο το πολιτικό φάσμα (σ.σ. τώρα το έσωσες!).

    Μετά από τη νέα δήλωση του κ. Κρανιδιώτη, ο πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε πως όλοι οι βουλευτές θα εξεταστούν με κωλοβυθόμετρο και θα τους γίνει λεύκανση πρωκτού.

    Αναστατωμένες, όμως, είναι και οι βουλευτίνες, οι οποίες δήλωσαν πως ο κ. Κρανιδιώτης επέδειξε σεξιστική συμπεριφορά απέναντί τους, αφού ανέφερε χαρακτηρισμούς που αφορούν μόνο το ανδρικό φύλο.

    Για να μη μείνουν παραπονεμένες οι βουλευτίνες, ο κ. Κρανιδιώτης –ως τζέντλεμαν και λάτρης του ωραίου φύλου- αναγκάστηκε να κάνει συμπληρωματική δήλωση και τόνισε πως η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με ντιγκιντάγκισσες, ξεκωλιάρες, καραπουτανάρες και ψωλοτσακίστρες.

    Υ.Γ.1 Δεν είναι υπέροχο να φοβούνται οι βουλευτές να κυκλοφορήσουν μόνοι τους στο δρόμο αλλά να ενοχλούνται όταν κάποιος τους χαρακτηρίζει «ντιντήδες»; Πώς θες να σε πει ρε μεγάλε; Κόναν, ο βάρβαρος;

    Υ.Γ.2 Οι δηλώσεις του κ. Κρανιδιώτη – ο οποίος φυσιογνωμικά και στην εκφορά του λόγου μου θυμίζει πολύ τον Άδωνι Γεωργιάδη (και να το προσέξει αυτό)- δεν ήταν τίποτα μπροστά στο σύνθημα που φώναζαν πριν από μερικά χρόνια οι Οννεδίτες στον τότε υπουργό Πολιτισμού Γιώργο Βουλγαράκη και δεν ήταν άλλο από το αξέχαστο «Γάμησε τον πούστη τον Γιωργάκη, Βουλγαράκη, Βουλγαράκη».

    Υ.Γ.3 Ο τίτλος του ποστ είναι από ένα βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου. Δεν θυμάμαι από ποιο βιβλίο είναι – τα έχω διαβάσει όλα.

    ΑΛΙΕΥΜΈΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημερα Γιωργο. Καλη χρονια.
    Σε ο,τι εχει σχεση με την οικολογια προσοχη στους ΦΟΝΤΑΜΕΛΙΣΤΕΣ της, καθως εχει μετεξελιχθει σε Θρησκεια και ζηλωτες......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι Τασούλα, τόχω υπόψη μου. Άλλωστε από παλιά υπήρχε αυτή η τάση των "καθαρών" - όπως και σε κάθε κίνημα άλλωστε. Ο δογματισμός δεν έχει πατρίδα κι όποιος δεν θέλει να συνεργαστεί με τον διπλανό του ανακαλύπτει ..."ιδεολογικές" διαφορές. Δεν τάχουμε ζήσει και στην αριστερά;
    Οι φανατικοί κάθε είδους δεν θέλουν να έχουν σχέση με διαδικασίες διαλόγου και σύνθεσης - τα ξέρουν όλα, δεν ψάχνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τρία άρθρα της Στρουθοκάμηλου, της Μαργαρίτας και της Κ Επιτροπάκη, βάζουν με τον ένα άλλο τρόπο το πολιτικό πρόβλημα στον χώρο της Δ.Α.
    1.Ποιοι αποφασίζουν τις στροφές τις ευθείες τις συμμαχίες. Αν είναι η ηγεσία, μέχρι πόσο μεγάλος είναι ο κύκλος και αν εμείς δεν έχουμε μάλλον καμιά θέση.

    2. Το οικονομικό είναι μεγάλο και κρίσιμο θέμα αλλά είναι αδύνατο να καθορίζει αυτό την πολιτική των συμμαχιών σου, αλλά και τις αλλαγές στην πολιτική και ιδεολογία σου.

    3. Αλλά αν αποφασίζεις να οπορτουνήσεις για να μην πεθάνεις θα πρέπει να τόχεις συζητήσει με όλα τα μέλη σου ή τουλάχιστον με όλα τα μέλη της εκτελεστικής και νάχεις βγει επίσημα και να μην αφήνεις να σέρνονται στον τύπο διάφορα.
    Αλλιώς γιατί έφυγες από το ΣΥΝ αν είναι να αναπαράγεις όλη τη παθογένεια των ηγετικών μηχανισμών;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λεο, το αυτο αναρωτηθηκα, απο την πρωτη στιγμη........
    Τελικα μηπως θα πρεπει να παραφρασουμε τον Γιωργο.....στο ''ΤΡΕΛΟΙ ΚΙ ΑΔΕΣΠΟΤΟΙ'.......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. leo, πραγματικά χρειάζεται αν μη τι άλλο πλήρης διαφάνεια και συλλογική διαχείριση τέτοιων θεμάτων.
    Κι επειδή όλα στην Δημοκρατική Αριστερά είναι προσωρινά - εντάξεις, όργανα, επικεφαλείς - καλό είναι αυτή η κατάσταση να είναι μια ευκαιρία για ένα δημοκρατικό πάρτι, όχι για κλειστούς κύκλους και αναπαραγωγή ομαδοποιήσεων. Φυσικά αυτό δεν το απαγορεύεις γίνεται μόνο του αν το θέλουν οι περισσότεροι - αλλά οι προσωρινά επικεφαλείς πρέπει να δίνουν τον τόνο και να καθησυχάζουν/διασκεδάζουν με τις πράξεις τους όσους εθελοντικά συμβάλλουμε στο χτίσιμο μιας νέας δημοκρατικής πλέον αριστεράς.
    Έτσι το καταλαβαίνω εγώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίσης, πήρα στο facebook το παρακάτω ενδεικτικό (δημόσιο) σχόλιο από τον Αντρέα Βασιλίου, στέλεχος των Οικολόγων Πρασίνων και το αναδημοσιεύω:

    "Γεια σου Γιώργο. Στους Πράσινους δεχθήκαμε την είδηση της πρότασης της Στρουθοκαμήλου πολύ θετικά, αλλά και με μία σχετική δυσπιστία στο εάν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την ηγετική σας ομάδα. Χωρίς πρόεδρο; Με δύο εκπροσώπους και δη μία γυναίκα; Με εναλλαγή κι ανακλητότητα; Μακάρι, αλλά, θαρρώ, you can't teach an old horse... Κοιτάζω πόσα μέλη της ηγετικής σας ομάδας έχουν και τα παιδιά τους στην ΠΠΕ και χαμογελώ πικρά. Ακόμα κι αν τα καταφέρετε να το περάσετε, θα πρέπει εξ αρχής να έχετε μία ολοκληρωμένη πρόταση, που δεν θα επιτρέψει τυχόν κενά να χρησιμοποιηθούν από τους "επαγγελματίες" του είδους..."

    Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κόσμος παρατηρεί με προσοχή και μια δικαιολογημένη καχυποψία τις διακηρύξεις ενός χώρου για το νέο που φέρνει. Πρέπει λοιπόν και να το αποδείξει δημόσια με ανανέωση, διαφάνεια και συλλογικότητα. Τα δημοκρατικά κόμματα πρέπει να έχουν γυάλινα γραφεία και δημόσια οικονομικά και διαδικασίες - όχι σαν τον Περισσό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα "για τα παιδιά της ηγετικής ομάδας στην ΠΠΕ", μην φτάσουμε στο άλλο άκρο - η συμμετοχή τους είναι προσωρινή και εθελοντική και απαραίτητη θα έλεγα σε αυτό το στάδιο. Στο συνέδριο εάν είναι υποψήφιοι/ες - που είναι δικαίωμά τους - θα κριθούν από την συλλογικότητα όπως κάθε άλλος/η.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU