Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα: θέμα ζωής ή θανάτου πλέον η εφαρμογή του



τοιχογραφία New Deal σε δημόσιο κτίριο στις ΗΠΑ, 1942

Ένα θέμα που σέρνεται τουλάχιστον μια δεκαετία. Με τους οπαδούς του (Σούρλας, Τσουκάτος, Βενιζέλος, Δραγασάκης), με τους ανησυχούντες "εκσυγχρονιστές" (για την πιθανή απορρύθμιση της αγοράς...: Κ. Σημίτης, 2000), με τους εν αμφιβολία νεοφιλελεύθερους (Ν.Γκαργκάνας, ΤτΕ: "εάν η οικονομία πέσει σε κρίση ποιος θα πληρώνει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;").


Λοιπόν έπεσε! Γι αυτό ακριβώς έπρεπε να υπάρχει ήδη θεσμοθετημένο και σε λειτουργία το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα αξιοπρεπούς διαβίωσης.
Ποιος άραγε αμφιβάλλει, ότι σήμερα μέσα στην κρίση, δεν θα αποτελούσε ένα τελείως απαραίτητο δίχτυ προστασίας απέναντι στην μεγάλη φτώχεια και έναν καθοριστικό παράγοντα διατήρησης της κοινωνικής συνοχής; 
Για τον απολυμένο εργαζόμενο που δεν δικαιούται επίδομα ανεργίας από τον ΟΑΕΔ επειδή τα τελευταία χρόνια δούλευε με μερική απασχόληση; Για τον εργαζόμενο που το εισόδημά του υπολείπεται του βασικού; Για τον αγρότη που δεν μπορεί να ζήσει πια από την μικρή παραγωγή του; Για τον μικροεπιχειρηματία που κλείνει την επιχείρησή του και διακόπτει το ταμείο του; Για τον χαμηλοσυνταξιούχο που βλέπει να μειώνεται η μετρημένη πενιχρή σύνταξη;

Το κόστος του ΕΕΕ, υπολογιζόταν προ κρίσης στα 600 εκατομμύρια ευρώ. 
Σήμερα πρέπει να υπολογίσουμε ότι τείνει στον διπλασιασμό του. Υπολογιζόταν από 0,35 έως 0,45 του ΑΕΠ μέχρι πριν μερικά χρόνια, σήμερα μπορεί να φτάνει και το 1%. Χρήματα που και στην χειρότερη συνθήκη μπορούν να εξοικονομηθούν από τα έκτακτα έσοδα, τα προγράμματα της ΕΕ, μια έκτακτη μείωση στις εξοπλιστικές δαπάνες ή μια έκτακτη εισφορά από την εκκλησιαστική περιουσία (αυτή είναι κοινωνική συνεισφορά και όχι οι "αντιμνημονιακές" ελεημοσύνες...).
Οι όροι και οι τρόποι παροχής του, ως καθαρό ή συμπληρωματικό ποσό, περιγράφονται σε δυο έτοιμες από καιρό μελέτες, εδώ και εδώ, από το ΚΕΠΕ και το ΕΚΚΕ, δημοσιευμένες σε πιο ήρεμους καιρούς και γι αυτό ίσως και αγνοημένες από την κεντρική πολιτική σκηνή. Τότε ήταν παραπολιτική σκέψη για κίνηση ματ στον πολιτικό αντίπαλο, σήμερα είναι ζοφερή ανάγκη επιβίωσης όσων δεν ζουν από την πολιτική αλλά από την εργασία τους που χάνεται...
Στο ελληνικό βέβαια πελατειακό σύστημα το πρόβλημα των δικαιούχων του ΕΕΕ, μπορεί να διαστρεβλώσει ή και να ακυρώσει την θεσμοθέτηση και εφαρμογή του - σχετικές μελέτες έχουν εγκαταλειφθεί μπροστά στην αδυναμία προσδιορισμού τους - γιατί ο παλιός πολιτικός κόσμος έχει επίτηδες αφήσει συνολικά το ζήτημα του "ποιος δικαιούται τι" στην θολούρα για να εξυπηρετείται το ίδιο διασπώντας τις συλλογικές δράσεις. Σήμερα, ακόμη και η καταγραφή των υπαλλήλων στον δημόσιο τομέα θεωρείται ...μεταρρύθμιση.

Το μηνιαίο ποσό του ΕΕΕ έχει προσδιοριστεί εδώ και μια δεκαετία σχεδόν, άλλοτε στα 330, άλλοτε στα 440 και σήμερα απαιτείται εκ νέου επικαιροποίηση - ο τρόπος παροχής τους προϋποθέτει οπωσδήποτε διαθεσιμότητα για εργασία ακόμα και εθελοντική για να μην καταλήξει επίδομα αεργίας ή κίνητρο απόσυρσης από την παραγωγική διαδικασία. Εάν πχ ο προσδιορισμός καταλήξει στο 70-80% του σημερινού κατώτατου ημερομισθίου των 740 ευρώ, δηλαδή γύρω στα 500, θα μπορούσε να είναι κίνητρο εγκατάλειψης της εργασίας βάσει επιχειρησιακής σύμβασης που με τα μέτρα του μνημονίου μπορεί να αμείβεται με ένα παραπλήσιο του ΕΕΕ ποσού σε χρεωμένες επιχειρήσεις.

Σποραδικά, πολιτικοί από όλο το φάσμα έχουν αναφερθεί στον προσδιορισμό από το κράτος του Ελάχιστου Εισοδήματος που θα εγγυάται απέναντι στην απόλυτη φτώχεια, με αναφορές για την εφαρμογή του στις περισσότερες χώρες της ΕΕ - συνήθως όμως εκτός περιοχής πολιτικού κόστους, πάντα ως αντιπολίτευση, κοινοβουλευτική ή εσωκομματική.

Προτάσεις νόμου έχουν κατατεθεί από τον Γιώργο Σούρλα και άλλους 14 βουλευτές της ΝΔ το 1997, τον Θ. Τσουκάτο και άλλους 52 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το 2000, τον Γιάννη Δραγασάκη και τους βουλευτές του ΣΥΝ το 2005. 
Όλες απορρίφθηκαν. 
Ο δε σημερινός ΥΕΘΑ, Ευ. Βενιζέλος, έλεγε στην Βουλή το Νοέμβριο του 2008: "ήρθε η ώρα να καθιερωθεί και στη χώρα μας αυτό που ισχύει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ώστε κανένας να μην πέφτει κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας. Σε σχέση με τα 28 δισ. των τραπεζών, ακόμη και σε σχέση με τα 5 δισ., δηλαδή το 2,5 % του ΑΕΠ, που προορίζεται για ενίσχυση της επάρκειας των τραπεζών, το κόστος ενός τέτοιου οριζόντιου μέτρου έχει υπολογιστεί σε μόλις 0,4 % του ΑΕΠ. Ο μηχανισμός αυτός μπορεί να οργανωθεί μέσω των δήμων, σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ για τους ανέργους και τα οικεία ταμεία για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Ολα δε τα ποσά αυτά ενισχύουν τελικά το διαθέσιμο εισόδημα και άρα τη ζήτηση. Συνεπώς, την οικονομία συνολικά." 

Στο μεταξύ, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη -μέλη της Ε.Ε. των 15 εκτός της Ελλάδας αλλά και των 25 εκτός και της Ουγγαρίας, για την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας. 
Εδώ το πολιτικό μας σύστημα δεν μπορεί καν να εγγυηθεί μια στοιχειώδη κοινωνική συνοχή έρμαιο του ακραίου ταξικού του προσανατολισμού. Οι περικοπές δημοσίων υπαλλήλων πχ που γίνονται με την μέθοδο μη ανανέωσης των συμβασιούχων, που θα εξισορροπηθούν εάν δεν υπάρξει όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης και κάποιο δίχτυ κοινωνικής προστασίας; Δεν θάταν προτιμότερο αντί να κάθονται αυτοί οι άνθρωποι, να συνεισφέρουν κάποιες ώρες εργασίας στο αντικείμενο που γνωρίζουν έναντι της παροχής του ΕΕΕ μέχρι να μπορέσουν - εάν μπορέσουν - να βρουν κάτι καλύτερο; 
Ποια θα είναι η μοίρα των φτωχών και νεόφτωχων στην Ελλάδα; Τα συσσίτια; 

αφίσα εκδήλωσης στο Λονδίνο, με ομιλητή τον "κόκκινο" Κεν Λίβινγκστον, 1984

Και πως θα κινηθεί η εσωτερική αγορά χωρίς ένα ελάχιστο "ελληνικό New Deal", συνέχισης της εργασίας με ένα  πλαφόν κοινωνικής προστασίας;

Φυσικά, το ΕΕΕ δεν είναι η απάντηση στην κρίση. 
Είναι όμως ένα στέρεο έδαφος για στοχευμένες κοινωνικές πολιτικές, ελάχιστο αλλά ενιαίο, μακριά από το χάος των διαφόρων επιδομάτων, μόνιμων και έκτακτων, που διαιρούν τις κοινωνικές ομάδες, συντηρούν τους συντεχνιακούς ανταγωνισμούς και την πελατειακή νοοτροπία και θολώνουν τα νερά στο κρίσιμο ζήτημα των δικαιούχων. 
Μια βάση ενός ελάχιστου κοινωνικού συμβολαίου σε συνθήκες εργασιακής αβεβαιότητας, οικονομικής ύφεσης και κοινωνικής εγκατάλειψης χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. 
Μια κίνηση αναστροφής στο κλίμα πτώχευσης με ένα και μοναδικό επίδικο: Κανείς μόνος του!

15 σχόλια:

  1. Καλή Χρονιά Γιώργο σε σένα και όλους τους φίλους της ΑΣ.
    Συμφωνώ απόλυτα με το θέμα, που επέλεξες και τον τρόπο που το αντιμετώπισες. Να προσθέσω, ότι κατά την γνώμη μου, δεν είναι απλά ένα θέμα πολιτικό, αλλά "συνταγματικής τάξης και αξίας".
    Χωρίς αυτό το δεδομένο , που παλιώτερα το κάλυπτε ο "αγροτικός κλήρος", δεν έχει έννοια η συγκρότηση της χώρας, στην εποχή μας. Η Δημοκρατία της "μεταγροτικής οικονομίας", χρειάζεται τον θεσμό "Αξιοπρεπούς αλληλεγγύης και Συνοχής" της.

    Θα προσέθετα, ως απαραίτητα "συνταγματικά δεδομένα", την παροχή
    α. Ελάχιστης κατανάλωσης Ηλεκτρικού ρεύματος, πόσιμου νερού και
    β. Ενός γεύματος για όλους τους Ελληνες, μέσα από την υιοθέτηση του "Λαικού γεύματος", όπως συμβαίνει στην Σουηδία, όπου μεταξύ 12 π.μ. με 2 μ.μ., όλα τα εστιατόρια διαθέτουν τρία πλήρη μενού, σε χαμηλή τιμή (περίπου στο ένα τρίτο). Αυτό θα μπορούσε να αναληφθεί από τους Δήμους, τουλάχιστον τους δικούς μας, με την έννοια της "Δημοτικής Κουζίνας", ως επιδοτούμενου προγράμματος στο οποίο θα συμμετείχαν τα εστιατόρια που το επιθυμούν , με τα προφανή εμπορικά ανταλάγματα, όπως το σήμα και οι δημοτικές παροχές ,είτε με την μορφή της χρηματικής επιδότησης, είτε σε είδος, όπως σε τραπεζοκαθίσματα κλπ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή χρονιά Κωστή.

    Συμφωνώ στον συνταγματικό χαρακτήρα που βάζεις, εφόσον η συνοχή της κοινωνίας πρέπει να έχει την εγγύηση όλου του πολιτικού συστήματος και όχι απλά μιας παροδικής κυβέρνησης.

    Το ζήτημα που με απασχολούσε γράφοντας το ποστ για το ΕΕΕ - θέμα που έχεις προτείνει επανειλημμένα σαν καθοριστικό για ένα αριστερό πρόγραμμα αλλά και σαν υπόστρωμα ή και πλαίσιο μεταρρυθμίσεων ειδικά στον δημόσιο τομέα στη συγκυρία της κρίσης - ήταν το κόστος. Και ψάχνοντας σχετικές δημοσιεύσεις είδα πόσο προσιτό και ώριμο αίτημα είναι αν διεκδικηθεί σωστά από την κοινωνική αριστερά σήμερα.

    Όπως βλέπω από τις προτάσεις που παραθέτεις, ανοίγεται επίσης ένας ολόκληρος δρόμος παρεμβάσεων για το σήμερα και το αύριο της κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι στην κρίση και με θεσμοποιημένες μεταρρυθμίσεις εκτός από τοπικές πρωτοβουλίες. Σίγουρα μια κοινωνία σαν τη δική μας που περνά με τον δύσκολο τρόπο και τις αναγκαίες αλλαγές, χρειάζεται οπωσδήποτε δίχτυ για τα ακροβατικά της είτε τα κάνει εθελοντικά είτε με το μαστίγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλή χρονιά και χρόνια πολλά Γιώργο και όλες όλοι οι φίλοι.

    Το πρώτιστο είναι η διασφάλιση μιάς αξιοπρεπούς διαβίωσης όλων των πολιτών. Το Ε Ε μπορεί να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για αυτό αλλά όχι το μόνο. Μπορεί να συνδυάζεται με την μισθωτή απασχόληση και την επιχειρηματικότητα. Αν χρησιμοποιηθεί ως μοναδικό εργαλείο μπορεί να έχει μακροπρόθεσμα και αντίθετα αποτελέσματα. Μην μας διαφεύγει πως η Ελλάδα έχει εκτεταμένη παραοικονομία και ανύπαρκτους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επί τη ευκαιρία, την Τετάρτη, η Σκόρπια Αριστερή μας Σύναξη και το "wiki για την δημοκρατική αριστερά" θα συναντηθούμε στις 7:30μμ στο γνωστό ζαχαροπλαστείο της Κηφισιάς με αφορμή την ..χειμερινή ισημερία και την παρουσία του Πολυβώτη στην Αθήνα για λίγες μέρες. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Radical καλή χρονιά με υγεία.
    Ναι είναι πρόβλημα και το εντοπίζουμε το θέμα των δικαιούχων και της πελατειακής εκμετάλλευσης - γι αυτό καλύτερα να περιβληθεί συνταγματικής χροιάς και βάρους όπως λέει κι ο Κωστής - δεν είναι προεκλογική παροχή του οποιουδήποτε για "τα δικά του παιδιά", είναι συμβόλαιο κοινωνικής συνοχής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Για το ύψος, του ΕΕΕ, φοβάμαι ότι οι εκτιμήσεις, είναι χαμηλές.
    Προσωπικά θα το εκτιμούσα στα 1.5 με 2 δις ετησίως, δηλαδή γύρω στο 1% με του ΑΕΠ, αν εκτιμήσει κανείς ότι αφορά μέχρι 300 χιλιάδες μακροχρόνια ανέργους. Για τους λοιπούς εργαζόμενους θα έφταναν τότε οι προβλεπόμενες καλύψεις από τα ταμεία, που είναι φυσικά υψηλότερες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Στην μελέτη που είχε στην διάθεσή του ο Αλογοσκούφης από το ΚΕΠΕ, και σκεφτόντουσαν να την βγουν από αριστερά στο ΠΑΣΟΚ αλλά εγκατέλειψαν συνειδητοποιώντας ότι έπρεπε πρώτα να κάνουν απογραφές και άλλα "δυσάρεστα" πράγματα για να βρουν τους δικαιούχους, υπολόγιζαν 550.000 ανθρώπους. Κι ήταν 0,25-0,35 του ΑΕΠ. Σήμερα προφανώς είναι γύρω στο 1%. Το ζήτημα είναι ότι τα χρήματα μπορούν να βρεθούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - γι αυτό και η καθυστέρηση υιοθέτησης του ΕΕΕ δεν έχει καμιά δικαιολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 550.000 χ 1.590 =0.875 δις = 0.035χ250 δις(ΑΕΠ).
    Αυτό εννοούσε ο Αλογοσκούφης ως ΕΕΕ.
    Καλά που δεν το έβγαλε, θα τον πέρναν με τις πέτρες.
    Εγώ υπολογίζω με βάση τα 440 ευρώ για κάθε μακροχρόνια άνεργο, για τους υπολογισμούς μου και ντρέπομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χαίρομαι να διαβάζω τέτοιες αναρτήσεις, χαίρομαι και τα σχόλια, χαίρομαι που σας ξέρω και από κοντά.
    Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας σε καιρούς κρίσης.
    Εθελοντική εργασία σε Δήμους, σε παιδικούς σταθμούς, σε δημοτική αστυνομία για τη διευθέτηση της συμφόρησης στα κέντρα των δήμων, παντού. Όλοι θα δουλεύουν και θα συνεισφέρουν και θα έχουν ένα ελάχιστο ΕΕΕ, και ένα πιάτο φαί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλή χρονιά σε όλους.
    Το ΕΕΕ είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την διατήρηση της κοινωνικής συνοχής αλλά και για την εξέλιξη της "κοινωνίας".
    Θεωρώ όμως ότι είναι δυνατόν ακόμη και με αυτές τις συνθήκες η διάθεση ακόμη μεγαλύτερου ποσού, αρκεί να αλλάξουν κάποιες προτεραιότητες.
    Επίσης εκτιμώ (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω), ότι η εξασφάλιση αξιοπρεπούς διαβίωσης δεν θα μείωνε την διάθεση για παραγωγική εργασία.
    Χωρίς το ΕΕΕ δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν δύο από τα βασικότερα προβλήματα των σύγχρονων
    οικονομιών. Η απασχόληση και το οικολογικό.
    Αλήθεια υπάρχει κάποιος που να υποστηρίζει ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις επιστροφής σε καταστάσεις "πλήρους απασχόλησης";
    Ακόμη και αν αυτό ήταν οικονομικά εφικτό, οι απαιτούμενοι ρυθμοί ανάπτυξης το καθιστούν οικολογικά ανεπίτρεπτο.
    Επιπλέον η καθιέρωση ΕΕΕ αξιοπρεπούς διαβίωσης θα βοηθήσει να αναθεωρηθούν οι στρεβλές απόψεις σχετικά με την "απλήρωτη" εργασία και την ανάγκη της "μισθωτής εργασίας", αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δημήτρη καλή χρονιά!
    Ανοίγεις ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα και πιστεύω ότι πρέπει να μας απασχολήσει σήμερα.
    Κι εγώ νομίζω ότι η πλήρης απασχόληση ήταν χαρακτηριστικό της εποχής της άλογης ανάπτυξης και της ολοένα και μεγαλύτερης ανάμιξης του επενδυτικού/κερδοσκοπικού κεφαλαίου σε κάθε δυνατή σφαίρα επέκτασης.

    Αυτό έκανε την χρηματική αποτίμηση κάθε σχεδόν ατομικού ή κοινωνικού χαρακτηριστικού και ιδιότητας, κανόνα - και μαζί ήρθε η πνευματική και πολιτιστική παρακμή και η εξάντληση των φυσικών πόρων.
    Εκεί που μέχρι πρότινος αρνιόντουσαν να κάνουν οικονομική αποτίμηση ήταν στην προστασία του περιβάλλοντος και τον υπερπληθυσμό γιατί δεν τους συνέφερε.

    Σήμερα η πλήρης απασχόληση μπορεί να νοηθεί μόνο σαν πλήρης κοινωνική απασχόληση - ένα μέρος του ενεργού πληθυσμού θα έχει "απλήρωτη" (μικροοικονομικά) αλλά "προσοδοφόρα" (μακροοικονομικά) εργασία, ενταγμένη σε κοινωνικά/οικολογικά προγράμματα συντήρησης//προστασίας/αειφορίας.
    Κάτι σαν τη δουλειά των γυναικών στο σπίτι και το χωράφι τους περασμένους αιώνες, που φαινομενικά ήταν απλήρωτη αλλά πρακτικά καθοριστική και δίδυμη της δουλειάς των αντρών "έξω"...
    Μόνο που τώρα, όλοι θα έχουν δικαιώματα στην κοινωνική προστασία, όχι μόνο όσοι θα δουλεύουν "κανονικά" - ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Επί τη ευκαιρία, έλα στην συνάντηση αύριο αν μπορείς να τα πούμε- ο mike ξέρει που.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πολύ ενδιαφέρον κείμενο. Χαίρομαι που ανοίγετε αυτή τη συζήτηση.

    Έτυχε να ασχοληθώ αρκετά με το ΕΕΕ τα τελευταία 10 χρόνια. Για το λόγο αυτό, έχω μαζέψει πολύ υλικό για διάφορες πτυχές του θέματος (οργανωτικές, οικονομικές κτλ.)

    Μετά χαράς θα το μοιραζόμουν με οποιονδήποτε ενδιαφέρεται.

    Εάν θα σας ενδιέφερε να οργανώσουμε κάποια συζήτηση για αυτό το θέμα, είμαι στη διάθεσή σας.

    Μέχρι τότε, αντιγράφω ένα εκτεταμένο απόσπασμα από μια πρόσφατη μελέτη μας.

    ...

    Το βασικό σενάριο μεταφέρει στα δεδομένα της χώρας μας την εμπειρία της Πορτογαλίας, όπου από το 1996/7 εφαρμόζεται με επιτυχία πρόγραμμα ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος. Τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του προγράμματος αυτού είναι:

    * Δικαιούχοι ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος είναι όλα τα νοικοκυριά με εισόδημα αναφοράς χαμηλότερο από το εγγυημένο ποσό – με την εξαίρεση των νοικοκυριών με αρχηγό φοιτητή ή σπουδαστή, τα οποία αποκλείονται .

    * Το εισόδημα αναφοράς είναι ίσο με το 80% των εισοδημάτων των δικαιούχων από εργασία συν το 100% κάθε άλλου εισοδήματος συμπεριλαμβανομένου του ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος αγροτικών νοικοκυριών.

    * Ως ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα αγροτικών νοικοκυριών θεωρείται το εισόδημα που αντιστοιχεί στην κατώτατη ασφαλιστική κλάση της κοινωνικής ασφάλισης αγροτών. Με τα δεδομένα της Ελλάδας, το ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα αγροτικών νοικοκυριών ορίζεται ίσο με το θεωρητικό εισόδημα της πρώτης ασφαλιστικής κατηγορίας του κλάδου κύριας ασφάλισης του ΟΓΑ, δηλ. €4.686 ετησίως το 2005.

    * Το εγγυημένο ποσό για μονομελή νοικοκυριά τίθεται ίσο με την «κοινωνική σύνταξη», η οποία χορηγείται σε ηλικιωμένους με χαμηλό εισόδημα που δεν δικαιούνται σύνταξη κοινωνικής ασφάλισης. Με τα δεδομένα της Ελλάδας, η «κοινωνική σύνταξη» αντιστοιχεί στη σύνταξη ανασφαλίστων υπερηλίκων, και κατά συνέπεια το εγγυημένο ποσό για ένα άτομο ορίζεται ίσο με €2.554 ετησίως το 2005.

    * Το εγγυημένο ποσό για πολυμελή νοικοκυριά υπολογίζεται σύμφωνα με μια πιο «γενναιόδωρη» από ό,τι συνήθως κλίμακα ισοδυναμίας, η οποία προσθέτει 100% της σύνταξης ανασφαλίστων στον δεύτερο ενήλικα, 70% στον τρίτο και κάθε επιπλέον ενήλικα, και 50% σε κάθε παιδί ηλικίας έως 18 ετών (ή, εάν σπουδάζει, έως 25 ετών) . Με άλλα λόγια, το εγγυημένο ποσό για ένα ζευγάρι με δύο παιδιά ορίζεται ίσο με €7.662 ετησίως το 2005.

    * Το πρόγραμμα ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος συμπληρώνει το εισόδημα των δικαιούχων ώστε αυτό να μην υπολείπεται του εγγυημένου ποσού. Συνεπώς, η χρηματική ενίσχυση στο πλαίσιο του προγράμματος είναι ίση με τη διαφορά του εισοδήματος αναφοράς των δικαιούχων από το εγγυημένο ποσό που αντιστοιχεί στο νοικοκυριό.

    Η προσομοίωση του βασικού σεναρίου με το υπόδειγμα φόρων-παροχών EUROMOD έδειξε ότι 6,3% του πληθυσμού θα ήταν δικαιούχοι του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος το 2005. Το αποτέλεσμα αυτό συμπίπτει σχεδόν με το εύρημα παλαιότερης έρευνας που εκτιμούσε τον αριθμό δικαιούχων σε 6,4% του πληθυσμού το 2000.

    Όσον αφορά το δημοσιονομικό κόστος, αυτό εκτιμάται ότι θα έφτανε σε περίπου €1,8 δις ή 0,92% του ΑΕΠ. Το ποσό αυτό είναι κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο, ιδίως σε μια περίοδο μεγάλων ελλειμμάτων και δημοσιονομικής δυσπραγίας. Πάντως, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μπορεί να χρηματοδοτηθεί – τουλάχιστον εν μέρει – με ανακατανομή της τωρινής κοινωνικής δαπάνης, η οποία υπενθυμίζεται ότι ανερχόταν το 2005 σε 24,3% του ΑΕΠ.

    Σε κάθε περίπτωση, η εκτίμησή μας για το δημοσιονομικό κόστος του βασικού σεναρίου ως ποσοστό του ΑΕΠ (0,92%) υπερβαίνει τις εκτιμήσεις προηγούμενων ερευνών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που αναφέρθηκε προηγουμένως, το κόστος του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος είχε εκτιμηθεί σε 0,23% του ΑΕΠ το 2000. Άλλη έρευνα είχε υπολογίσει το κόστος ενός προγράμματος με παρόμοια χαρακτηριστικά σε 0,55% του ΑΕΠ το 2003. Τέλος, μια πρόσφατη εργασία εκτίμησε το κόστος αυτό σε 0,45% του ΑΕΠ το 2004.

    ...

    Καλή χρονιά σε όλους

    Μάνος Ματσαγγάνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιωργο ακριβώς αυτή την συλλογιστική έχω υπόψη μου.
    Επίσης επειδή θεωρώ και εγώ ότι πρόκειται για θέμα ζωής ή θανάτου (τουλάχιστον κοινωνικού) και ως εκ τούτου η εξασφάλιση των απαιτούμενων πόρων
    (ακόμη και μεγαλύτερων του 1% του ΑΕΠ) δεν είναι ανέφικτη.
    Ας σκεφθούμε μόνο ότι η κοινωνικότητα θα πρέπει να θεωρείται ως η σημαντικότερη των υποδομών.
    Επίσης καλό είναι να σκεφθούμε πως θα μπορούσε το Θέμα να γίνει αντικείμενο συζήτησης πέραν του στενού κύκλου μας.

    Παρεπιπτόντως ακόμη και σήμερα η απλήρωτη εργασία ενδεχομένως να υπερβαίνει αυτήν της αγοράς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU