Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Συνηγορία για την μετατροπή μέρους του δημοσίου χρέους σε ιδιωτικό έναντι της επιλογής της χρεοκοπίας




του Βασίλη Βιλιάρδου*

(...) 

Είναι πραγματικά απίστευτο, δεν είναι εύκολο δηλαδή να κατανοήσει κανείς το πώς κατάφερε η Πολιτική μίας τόσο πλούσιας χώρας, όπως η Ελλάδα, να την οδηγήσει στην αδυναμία πληρωμών των οφειλών της - από εκεί, αμέσως μετά, χωρίς ουσιαστικά την παραμικρή προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης δανεισμού (την οποία μόνοι μας προκαλέσαμε), στα νύχια του ΔΝΤ. Πόσο μάλλον όταν η "διαχείριση" του ελάχιστου συγκριτικά συνολικού χρέους της, δημοσίου και ιδιωτικού, ήταν κάτι παραπάνω από εφικτή – όπως έχει πρόσφατα επισημάνει ακόμη και η τράπεζα των τραπεζών. 

Είναι εμφανές λοιπόν ότι, η Ελλάδα έχει, από δεκαετίες τώρα, ένα τεράστιο "έλλειμμα διακυβέρνησης", το οποίο δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της εκάστοτε ηγετικής της ομάδας. Για παράδειγμα, η Εθνική Τράπεζα, όπως πολλές άλλες εταιρείες και χώρες, ανεξάρτητα από τον όποιο διευθύνοντα σύμβουλο της, επιτυγχάνει συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα - συγκριτικά με τα υπόλοιπα Ελληνικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αυτό οφείλεται προφανώς στο υγιές ευρύτερο στελεχιακό δυναμικό της, το οποίο λειτουργεί από μόνο του εξαιρετικά επιτυχημένα. Δυστυχώς, εδώ ακριβώς αποτυγχάνει διαχρονικά η χώρα μας, η οποία, κατά τα φαινόμενα, δεν διαθέτει ανάλογο "κρατικό μηχανισμό" - γεγονός που μας οδηγεί στο "οδυνηρό συμπέρασμα" ότι, μόνο η "δημιουργική καταστροφή" του υφιστάμενου μηχανισμού, ενδεχομένως με τη βοήθεια της "χρεοκοπίας", θα μπορούσε να "επιφέρει" την απαιτούμενη αλλαγή του

Ειδικότερα, όπως έχουμε ήδη αναλύσει, η Ελλάδα θα μπορούσε να επιλύσει σχετικά εύκολα τα προβλήματα της, εάν η ηγεσία της είχε αντιληφθεί έγκαιρα τους κινδύνους (ίσως ακόμη δεν είναι πολύ αργά), με την εξής απλή "διαδικασία":

Με τις προβλέψεις 2010 (Πίνακας Ι), το δημόσιο χρέος θα ήταν περίπου 129% του ΑΕΠ - οπότε το ιδιωτικό 123% του ΑΕΠ (240 δις € ΑΕΠ). Εάν λοιπόν οι Έλληνες επιχειρηματίες (τράπεζες κλπ) επένδυαν το 40% του ΑΕΠ σε κρατικά περιουσιακά στοιχεία, τότε το δημόσιο χρέος θα περιοριζόταν στο 89% του ΑΕΠ - ενώ το ιδιωτικό θα αυξανόταν στα 163% του ΑΕΠ (στα επίπεδα του Καναδά).


ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Συνολικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό – Προβλέψεις 2010
Πηγή: Συνδυασμός στοιχείων από Κομισιόν, McKinsey Global Institute και μελέτη της Deutsche Bank, σύμφωνα με την οποία το ιδιωτικό χρέος της Ελλάδας είναι 123% του ΑΕΠ, ενώ της Πορτογαλίας 239% 
Πίνακας: Β. Βιλιάρδος 
* Δημόσιο και ιδιωτικό, εσωτερικό και εξωτερικό 
** Πρόβλεψη 2010, από τις αρχές του έτους 
Σημείωση: Στον ιδιωτικό τομέα, σε αντίθεση με το δημόσιο, η αξία των παγίων περιουσιακών στοιχείων προσμετρείται στο ενεργητικό, "μειώνοντας" το παθητικό – οπότε το συγκριτικό με την Ελλάδα συνολικό χρέος άλλων κρατών είναι πρακτικά μεγαλύτερο, από αυτό που φαίνεται στον Πίνακα Ι.


Σε μία τέτοια περίπτωση, η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας θα ήταν σχετικά ικανοποιητική, χωρίς καμία ουσιαστική διαφοροποίηση, οπότε η πιστοληπτική της ικανότητα (αξιολόγηση) θα παρέμενε σε φυσιολογικά επίπεδα. Επομένως, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα δανεισμού ή "εμπλοκής" του ΔΝΤ στα εσωτερικά της – πόσο μάλλον εάν απευθυνόταν για δανεισμό σε νέες «πηγές» (Κίνα, Ρωσία, Αραβία κλπ), ως όφειλε, αν μη τι άλλο για τη διασπορά των κινδύνων.

Η ανάληψη βέβαια χρέους (επενδύσεις, ανάπτυξη) εκ μέρους του ιδιωτικού τομέα, προϋποθέτει την εμπιστοσύνη του απέναντι στο κράτος – όπως διαπιστώνεται από τη Γαλλία, όπου το ιδιωτικό χρέος είναι τριπλάσιο του δημοσίου (στην Ελλάδα, το ιδιωτικό χρέος είναι χαμηλότερο του δημοσίου). Η εμπιστοσύνη όμως αυτή δεν υπάρχει στη χώρα μας (κρίση εμπιστοσύνης), με την αποκατάσταση της να αποτελεί τη μεγαλύτερη φροντίδα όποιας κυβέρνησης θα επιθυμούσε πραγματικά να οδηγήσει την Ελλάδα στη θέση που της αξίζει. 

Δυστυχώς τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη και η Ελλάδα οδηγήθηκε στο ΔΝΤ χωρίς καν να ερωτηθούν οι Πολίτες της, καθώς επίσης χωρίς να ενημερωθούν προηγουμένως για τις "εγκληματικές" τακτικές του – οι οποίες συνήθως οδηγούν σε έναν θανατηφόρο στασιμοπληθωρισμό, σε απώλεια της Εθνικής κυριαρχίας και σε πολλά άλλα "δεινά". Κατ’ επέκταση, είναι "φύσει" αδύνατον να εμπιστευθεί κανείς ένα "σύστημα εξουσίας" το οποίο, παρά το ότι ψηφίζεται με κριτήριο το υποβληθέν πρόγραμμα διακυβέρνησης, είναι τόσο «αντιδημοκρατικό», τόσο υπερβολικά απολυταρχικό καλύτερα, που δεν τηρεί ούτε στο ελάχιστο τις προεκλογικές του δεσμεύσεις – "υπεξαιρώντας" εμφανώς την ψήφο των Πολιτών της χώρας του, καθώς επίσης τη στήριξη των στελεχών του
(...)


*από την sofokleous10. Ολόκληρο το άρθρο: "Η επιλογή της χρεοκοπίας"εδώ.


Δείτε σχετικά: Ποια είναι η εναλλακτική πολιτική για την κρίση; Μα να μεγαλώσει το "μικρό ιδιωτικό χρέος"

31 σχόλια:

  1. Το πρόβλημα με την χρηματοδότηση έχει δύο σκέλη.
    Το πρώτο σκέλος είναι η ανάγκη άμεσης χρηματοδότησης για τις υπάρχουσες επιχειρήσεις, για να αποφύγουμε τον τεράστιο αριθμό λουκέτων που έρχεται.
    Το κλείσιμο των επιχειρήσεων εννοείται πως έχει ένα τεράστιο κόστος κοινωνικό και οικονομικό.
    Στο οικονομικό θα πρέπει το κράτος να συνδράμει όπως προβλέπεται με το ταμείο ανεργίας όλων των απολυμένων με το σταμάτημα των ασφαλιστικών εισφορών και όλα τα γνωστά.
    Μιλάει κανείς για ανάπτυξη όταν πρώτα διασφαλίσει αυτά που έχει.
    Για το δεύτερο σκέλος, της ανάπτυξης μέχρι στιγμής ακούγονται σκόρπια λόγια από άσχετους πολιτικούς που πραγματικά την μία ημέρα εξαγγέλλουν κάτι και την επόμενη το πέρνουν πίσω.
    Το μόνο που παίζει αυτήν την εποχή είναι η υστερία με τα φωτοβολταϊκά που τώρα που άρχισε να κινείται θα φύγει ένα τεράστιο ποσό την στιγμή που ψάχνουμε δανεικά προς τις ξένες χώρες που τα παράγουν, για να ζήσουμε ευτυχισμένοι σε 10 με 12 χρόνια που θα αρχίσουν να αποδίδουν κέρδος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Υπάρχουν πόροι από το ΕΣΠΑ τους οποίους δεν έχουμε αξιοποιήσει.
    Να μειώσει τους εξοπλισμούς και να ρίξει το χρήμα στην στήριξη των επιχειρήσεων που μπορούν να παράγουν θέσεις εργασίας. Να δημεύσει εκκλησιαστική περιουσία και να την πουλήσει ή να την αξιοποιήσει. Οι μη κανονικές συνθήκες απαιτούν και μη κανονικές δράσεις. Αλλά το πολιτικό κόστος δεν αφήνει. Η ποιος λέει ότι η κυβέρνηση δεν ποντάρει στην πτώχευση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σωστά, λεφτά υπάρχουν!
    Πως πληρώνονται οι άχρηστοι εξοπλισμοί, οι υπάλληλοι της εκκλησίας που έχει εισοδήματα αλλά δεν φορολογείται;
    Δύο μέτρα και δύο σταθμά;
    Οι κολλητοί - όπως πάντα - στο απυρόβλητο, οι μισθωτοί και οι επαγγελματίες στην γκιλοτίνα...
    Είναι ο Ιερώνυμος ΠΑΣΟΚ; Τι μας λέτε!
    Έχει ο Βενιζέλος προίκα την άμυνα;

    Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και ενέχυρο για δανειοδότηση.

    Πάγωμα των εξοπλισμών και χρηματοδότηση των επενδύσεων.

    Δήμευση περιουσιών όσων δεν δικαιολογούν τον τρόπο ζωής τους με τα εισοδήματά τους - τα μεγάλα ψάρια πρώτα (ελεγκτές δημόσιοι υπάλληλοι, κρατικοδίαιτοι εργολάβοι).

    Λεφτά υπάρχουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εαν δεν υπαρξει ενα πανευρωπαικο hair cut , λυση δεν βλεπω. Απαιτειται αλλαγη συσχετισμων [ηττα των Σαρκοζι/Μερκελ] αφου το SPD εστω και αργα αλλαξε γραμμη. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Leo
    υπάρχει και άλλη λύση.
    Ολες οι Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμοί, να γίνουν Μετοχικές Επιχειρήσεις, με συμμετοχή ας πούμε κατά 60% του κράτους, σε όλα τα επίπεδα, από μισθούς έως δαπάνες και να καθίσουν να βρουν τρόπους να αναπτύξουν επιχειρηματικές δράσεις στον ιδιωτικό τομέα, για να συμπληρώσουν τις αμοιβές τους και τις δαπάνες τους.
    Δεν είναι ανάγκη οι επιχειρήσεις αυτές να γίνουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, ως μετοχές που θα δοθούν σε ιδιώτες. Μπορούν να γίνουν με την μορφή Κιμπούτς, ας πούμε.
    Ετσι θα επιτευχθεί άμεσα ο στόχος μείωσης των ελλειμμάτων και η εύρεση πρωτογενών πλεονασμάτων.
    Ξέρω, είναι νωρίς για τέτοιες προτάσεις, αλλά αργά ή γρήγορα, η λογική θα οδηγήσει, σε τέτοιες λύσεις.
    Δεν μπορεί η χώρα να ασχολείται για πολύ με το χρέος του δημοσίου. Πρέπει το ίδιο το δημόσιο να βρεί τρόπους να γίνει χρήσιμο, αντί να σιωπά στις φοροεπιδρομές που τσακίζουν τον ιδιωτικό τομέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια καλημέρα ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ11 Ιανουαρίου 2011 στις 10:39 π.μ.

    @@@@@
    Mου το 'εστειλαν σήμερα το πρωί και δεν κατάλαβα τίποτα.
    Ουτε καν το λόγο έχουμε "πόλεμο"?
    Κινδυνεύουμε να χάσουμε κάτι??
    Μπά όνειρο θάτανε και έτσι αποφάσισα να το προωθήσω και σε σας καλοί μου φίλοι που και όνειρα εξηγάτε και "εφιάλτες" βλέπετε..
    ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ το λοιπόν.

    Ο Σεφέρης για το Μακρυγιάννη


    Πίσω από την ακόλουθη συνομιλία που έχει με το Γάλλο ναύαρχο de Rigny, όταν ετοιμάζεται να πολεμήσει στους Μύλους:

    «Εκεί πού ‘φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί: Μου λέγει:

    »- Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;

    »Του λέγω:

    »- Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξομε την τύχη μας σ’αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

    Πίσω από την ακόλουθη συνομιλία που έχει με το Γάλλο ναύαρχο de Rigny, όταν ετοιμάζεται να πολεμήσει στους Μύλους:

    «Εκεί πού ‘φκιανα τις θέσεις στους Μύλους, ήρθε ο Ντερνύς να με ιδεί: Μου λέγει:

    »- Τι κάνεις αυτού; Αυτές οι θέσες είναι αδύνατες· τι πόλεμο θα κάνετε με τον Μπραΐμη αυτού;

    »Του λέγω:

    »- Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξομε την τύχη μας σ’αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

    »- Τρε μπιεν, λέγει κι αναχώρησε ο ναύαρχος» (Β’ 169)...

    Και για να μη το ξεχάσω τον "καπουτσίνο" τον θέλω με αφρόγαλο χωρίς κανέλλα

    Καλημέρα σας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Συμφωνώ απόλυτα με τον "Αντώνη" στο ότι "λεφτά υπάρχουν" αλλά βρίσκονται στα σεντούκια μιας ελάχιστης μειοψηφίας, της Εκκλησίας,των παράσιτων της αστικής τάξης της χώρας μας. Και για όσους αναλώνονται σε περισπούδαστες οικονομικές αναλύσεις περί τα αίτια της καπιταλιστικής κρίσης, αποκρύβοντας συνειδητά ότι το "όλο θέμα", δηλαδή η φαινομενική "ανάγκη" του δανεισμού από το καπιταλιστικό κράτος, ο μηχανισμός δημιουργίας του "χρέους" και των "ελλειμμάτων", το πώς αναπαράγεται το πρόβλημα και το π ώ ς η φαινομενική επιδίωξη επίλυσής του από τους διαχειριστές της εξουσίας ω φ ε λ ε ί πολλαπλά το κεφάλαιο και όχι τις πλατιές λαϊκές μάζες, άς ρίξουν μια ματιά όχι στο Κεφάλαιο του Μάρξ(φτου-φτου,πιπέρι στο στόμα....) αλλά στα όσα αναλύει σε ένα ομολογουμένως α π ο κ α λ υ π τ ι κό ολιγόλεπτο βίντεο, που μπορεί να επιγραφεί ως "ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ", ο πανεπιστημιακός δάσκαλος του κ.πρωθυπουργού μας, ο φημισμένος οικονομολόγος κ.Γούλφ, στον παρακάτω σύνδεσμο :
    http://www.youtube.com/watch?v=aKcMgaapHNI&feature=player_embedded
    Πιστέψτε με,αξίζει τον κόπο να το παρακολουθήσει κάθε καλόπιστος πολίτης αυτής της χώρας...
    Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @ Όλες και όλους, Στρουθοκαμηλιστές και μη,που ενδιαφέρονται για την πολιτική οικονομία!
    Ιδιαιτέρως στα σημεία 09΄και 12΄ λεπτά.

    http://www.youtube.com/watch?v=AG0zL1ZIw08&feature=player_embedded

    Για γερά νεύρα και ανοιχτά μυαλά!

    Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε ολους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ , ΣΠΥΡΟ, Για τον πρωτο αφου μιλας παραβολικα , στους Μυλους της Λερνης δες ποιοι και γιατι πολεμησαν και ποιοι το θεωρουσαν ματαιο και περι αλλων τυρβαζαν. Στον δευτερο φιλο , το εχω δει με τον Γουλφ και με καλυπτει οπως και το χιουμορ του που λειπει απο πολλους. Οσο για τον Μαρξ και το δημοσιο χρεος ειπε πεντε απλα πραγματα σωστα αλλα ζουμε σε απειρως πιο περιπλοκες εποχες. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Σπύρος
    Λυπάμαι αλλά δεν είχα δει ότι υπήρχε ήδη δική σου ανάρτηση.
    Ας παρακολουθήσουμε και αυτή τη συνέντευξη στο capital.gr,αξίζει τον κόπο.



    Δ. Τσομώκος: “Τα νούμερα του μνημονίου δεν βγαίνουν“


    Τρίτη, 11 Ιανουαρίου 2011 - 10:12


    Τον προβληματισμό του για το μίγμα πολιτικής της ελληνικής οικονομίας εκφράζει ο καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου της Οξφόρδης.


    Ο κ. Δημήτρης Τσομώκος προτείνει μέσω του CapitalTV πολιτικές για την έξοδο της Ευρωζώνης από την κρίση, αλλά και την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στην ανάπτυξη.

    Συνέντευξη στο Νεκτάριο Β. Νώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Να πω κάτι ακόμα. Περίπλοκα όλα συμφωνώ με mike. Αλλά μερικά απλά πρέπει και μπορούν να γίνουν. Φορολογία -εξοπλισμοί - εκκλησία - περιστολή άχρηστων δαπανών - ορθολογισμός στη διοίκηση. Δεν γίνονται γιατί έτσι συντηρείται το πελατειακό κράτος με πρώτους πελάτες τις οικονομικές ελίτ και στρατό υποστήριξης τη μεσαία τάξη των ΔΥ. Θύματα τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, τους νέους, τους μετανάστες και τις επερχόμενες γενιές.
    Αυτά να λέγονται καθαρά και να τονίζονται. Αν αυτά έμπαιναν σένα δρόμο θα μπορούσαμε να μαζέψουμε και τα άλλα τα περίπλοκα. Κάποιοι έχουν ποντάρει στην πτώχευση, αλλά και στο ευρωπαικό μεγάλο κράχ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @ mike
    "τραγικοί" ή "μοιραίοι" δεν έχουμε επιλογές, εκτός από τον "Ηρακλή"(πίστη εμπιστοσύνη κοινωνική αλληλεγγύη).Πολιτικές ιδέες και κυρίως χάραξη Πολιτικής.
    Για την νέα "ύδρα της Λέρνης".
    Το μπορούμε αρκεί να το θέλουμε κιόλας.
    Θα τα πούμε σύντομα mike, όλο και μεγαλώνει ο νοηματικός "κύκλος" χρήσιμος απαραίτητος και ακριβός!
    Το "καπουτσίνο" σου άριστο...
    γεια σου ρε φίλε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Δεν ξέρω φίλοι μου τι είπε ο Μαρξ αλλά νομίζω ότι η Ελλάδα υπήρξε κρατικός καπιταλισμός τύπου σοβιετίας: κρατικοδίαιτη νομενκλατούρα υψηλόβαθμων ΔΥ και "δικών μας" εργολάβων, κομματικά συνδικάτα, ένα χλωμό κομμάτι ιδιωτικού καπιταλισμού στα όρια της επιβίωσης και της νομιμότητας. Ένας Καραμανλής/Γιέλτσιν (ξεπούλημα) ένας Παπανδρέου/Γκορμπατσώφ (κατάρρευση), ένας Ζουγκάνωφ στον κόσμο του (νεοσταλινική αριστερά). Ο Πούτιν δεν ξέρω ποιος θα είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Αντώνης

    Το σχήμα σου δεν είναι τόσο καλό,αν θα ήθελες, μερικές προσθήκες και κάποιες αλλαγές.
    Πασοκ(Ανδρέας Σημίτης)ξεπούλημα.
    Καραμανλής(κατάρρευση)
    Υιός(προδιαγεγραμμένη ληξιαρχική πράξη θανάτου)
    καθεστωτική αριστερά,και μην τη περιορίζεις στην ευρωσταλινική,("μάρτυρες" του εγκλήματος)
    Και βεβαίως στον όρο κομματικά συνδικάτα,αλλαγή στο
    "κόμματα" & "συνδικάτα" κρατικοδίαιτα,όπως και οι περισσότεροι "επιχειρηματίες", μη δημιουργοί "εργαζόμενοι",κατ ευφημισμόν πολίτες μιας άθλιας "ρεπούμπλικας" που δεν έχει καμία σχέση με δημοκρατία, συνθέτουν το πάζλ της υποχρεωτικής και βέβαιης κοινωνικής χρεωκοπίας.
    Είθε η όποια "θεία" φώτιση να μας βοηθήσει!
    Μια και οι ίδιοι από ότι φαίνεται ακόμη δεν αντιλαμβανόμαστε το χρέος μας, που δεν είναι άλλο από το να πάψουμε να είμαστε "υπήκοοι" του σημερινού σάπιου πολιτικού τοπίου και να ξαναγίνουμε πολίτες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αντώνη, από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να διαφθείρει και την αριστερά, όλο το σύστημα μοιράστηκε στην "υψηλή" και "χαμηλή" διαφθορά. Χρεώνοντας το δημόσιο, κατάφεραν το εφοπλιστικό/τραπεζικό κεφάλαιο να έχει αυτήν την στιγμή διαθέσιμα ένα τρις και η χλωμή ιδιωτική πρωτοβουλία να είναι καταχρεωμένη αλλά και μπλεγμένη με την "χαμηλή" διαφθορά εξ ανάγκης σχεδόν, αφού το σύστημα έκλεινε μάτια και στόματα με την δωροδοκία και την "εξυπηρέτηση".

    Το πολιτικό μας σύστημα είναι φαύλο και ο δικομματισμός δούλεψε σαν κεντροαφρικανική δικτατορία φυγαδεύοντας στο εξωτερικό (off shore) τον πλούτο μιας χώρας ευλογημένης αφού εισπράττει από την γη, τη θάλασσα, τον ήλιο και τον αέρα της!
    Το κράτος ήταν απλά το εργαλείο και θα συνέχιζαν έτσι, μεταφέροντας εισοδήματα στην νομενκλατούρα και χρεώνοντας το δημόσιο, αν δεν πρόκυπτε η κρίση.
    Στην ανάρτηση φαίνεται ότι αν εξαιρέσεις το δημόσιο δεν χρωστάμε πολλά γιατί δεν δανειστήκαμε για επενδύσεις - το κανάλι πλουτισμού ήταν άλλο.

    Δεν μιλάμε για ορθόδοξη καπιταλιστική χώρα αλλά για συνέχεια του μεταπρατισμού της κοσμοπολίτικης αστικής μας τάξης (μη εθνικής κατά Μαρξ - όπως προέκυψε από την τουρκοκρατία και αντίπαλης του ευρωπαϊκού διαφωτισμού και των αστικών μεταρρυθμίσεων) στο ανώτατο στάδιο.
    Το σύστημα της μεταπολίτευσης οδήγησε στην κατάρρευση με μιαν αριστερά συνυπεύθυνη αφού δεν προώθησε την αστική μεταρρύθμιση ως όφειλε για να προετοιμάσει την σοσιαλιστική αλλαγή.

    Δεν ισχύουν οι κλασικές αριστερές αναλύσεις για αυτήν την χώρα: η επανάσταση εδώ λέγεται ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ από ένα τσιφλίκι σε ένα κράτος -αστικού έστω- δικαίου. Μετά αναζητούμε σοσιαλιστικές προοπτικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμε και Γιώργο, μου χαλάσατε λίγο το σχήμα αλλά χαλάλι σας!
    Συμφωνώ ότι πρέπει να ξαναγίνουμε Πολίτες (κι αυτό Γαλλική Επανάσταση μυρίζει - τυχαίο;;).
    Νομίζω ότι είμαστε στην φάση του επερχόμενου Διαφωτισμού - έστω και τώρα ας γίνουμε Πολίτες...
    ...και τέρμα η προσφώνηση "σύντροφοι/ισσες" - από σήμερα "Πολίτες/ισσες για την μεταρρύθμιση"!!
    Ουφ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Υπάρχουν νομίζω τρεις τρόποι αναδιάρθρωσης του χρέους:

    Ο πρώτος είναι αυτός που περιγράφεται από αυτήν την ανάρτηση και εκείνη του Κ.Ανδρέου: ιδιωτικοποίηση ενός περίπου 40% του δημόσιου χρέους από επενδύσεις της κοσμοπολίτικης αστικής μας τάξης στην χώρα της (απίθανο σενάριο λόγω ταξικής επιλογής και αδυναμίας του λαϊκού παράγοντα να το επιβάλλει).

    Ο δεύτερος είναι η περικοπή μέρους του και η επιμήκυνση αποπληρωμής του υπολοίπου (δύσκολη κίνηση από τους ευρωπαίους λόγω Σαρκοζύ/Μέρκελ αλλά και δυσπιστίας στο διεφθαρμένο ελληνικό πολιτικό σύστημα μήπως επαναλάβει τα ίδια)

    Ο τρίτος είναι ο βίαιος μέσω στάσης πληρωμών και χρεωκοπίας (με αμφίβολη ανάδυση ελλείψει ηγεσίας και γνώσης)

    Προσωπικά προτιμώ τον πρώτο. Αλλά γίνονται οι αστοί μας "Έλληνες"; Και πως να τους το επιβάλεις;
    Ελπίζω στον δεύτερο και μιαν Ευρώπη αλληλεγγύης έστω και με σκληρούς όρους.
    Αφήνω τον τρίτο στην Αλέκα, τον Αλέκο και το Αλεξάκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Aς (ξανα)γίνουμε πολίτες11 Ιανουαρίου 2011 στις 7:19 μ.μ.

    @ Γιώργος

    Πολύ "καλό" το τρίτο,για μεταμεσονύκτια προβολή βραδιάς θρίλερ στο ΑΑΒΟΡΑ ή στο STUDIO,με τίτλο "Μαζί σας και τη κόλαση αντέχω"!
    Προτιμώ το δεύτερο είπαμε να γίνουμε πολίτες Γιώργο...
    Αλλωστε το ζητούμενο είναι το αίτημα για ένα κίνημα πολιτών και σε πανευρωπαικό επίπεδο και βέβαια αυτό δεν γίνεται απο τη μια μέρα στην άλλη.
    Τα υπόλοιπα γνωρίζει και το σύστημα πάρα πολύ καλά να τα κάνει.
    "Επιμένω" πάντως για το τρίτο.
    Με απαίτηση να διεκδικήσεις και oscar ποτέ δε ξέρεις....απο αύριο μαζεύουμε υπογραφές κινητοποιούμε ολα τα λόμπυ...
    Γειά σου πολίτη Αντώνη!
    γ.ν.α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Γιωργο προσυπογραφω, επιμενω στο δευτερο που θα αφορα ολη την Ευρωπη [και θα γινει] εαν το Μαρτη η παρεμβαση της Κινας θα αλλαξει τις ισορροπιες [το πιστευω]. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Μια καλημέρα

    Ο "όποιος" δρόμος είναι και θα είναι δύσκολος-πάντα ήταν-μη το λησμονούμε.
    Ο δεύτερος επόμένος έχει όλες τις προυποθέσεις για την "μεγάλη" ανατροπή.Να επανέλθει η πολιτική στο φυσικό της χώρο μέσα στην κοινωνία και για την κοινωνία.(τον όποιο "σοσιαλισμό" θα τον δούμε αργότερα)
    Αυτή είναι η πολιτική ατζέντα του σήμερα.
    Το όποιο "κύρος" της Ελλάδας είναι και θα είναι αυτό,να παίξει καθοριστικό ρόλο στη συνδιαμόρφωση αυτής της πολιτικής,για πάρα πολλούς λόγους, αλλά κυρίως γιατί ο λαός της είναι το πρώτο "θύμα" μέσα στην Ενωση.
    Τα χρόνια της "ξηρασίας", πνευματικής και πολιτικής "δείχνουν" να έχουν τέλος.
    Η "πολιτκή" ηγεσία της χώρας ανακόλουθη και εντελώς αποκομμένη απο την πραγματικότητα,με τις εγκληματικές της ευθύνες(σκόπιμες ή μη δεν ενδιαφέρει κανέναν πλέον και ειναι και αποπροσανατολιστικό),προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει και να διατηρηθεί στο μοντελλο "θανάτου" της πολιτικής.

    Χρεός των πολιτών αυτής της χώρας είναι η "ανατροπή" αυτού του διεφθαρμένου πολιτκού προσωπικού σε όλα του τα επίπεδα.
    Τα αμεσοδημοκρατικά αιτήματα δεν μπορούν να "περιμένουν",τα τυφλά ξεσπάσματα που είναι "μπροστά" μας,
    θα πρέπει να αποφευχθούν,και αυτό θα γίνει μόνο με την παρουσία Πολιτικής!!!
    Το "τραγικό" είναι ζώσα πραγματικότητα, το Δίκαιο(η ισονομία) μας χτυπάει την πόρτα,η ύβρις( υπέρβαση του μέτρου)ενοχλεί τους πάντες και τα πάντα.
    Υπάρχουν λύσεις δύσκολες και επώδυνες,η κρίση αυτή ας γίνει η μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας και για όλη την Ευρώπη.
    Αυτό που θα αρχίζουμε σε λίγο να ζούμε θα μας "ξεπερνα" καθημερινά.
    Είναι "κλάμα" γέννας παιδιά, ας το καταλάβουμε, δεν είναι θανάτου.
    Ο θάνατος αφορά το "σάπιο", εξ ου και όλη αυτή η λύσα, απο Όλα τα κέντρα εξουσίας, που ξερνούν καθημερινά το "φόβο".
    Ολοι συμφωνουμε οτι ζούμε πρωτόγνωρες στιγμές, ας "ξεφύγουμε" απο τις περιγραφές που καθηλώνουν, άφοβα, και με εμπιστοσύνη στη κοινωνία, να αγωνιστούμε όπως πρέπει για ζωντανούς ανθρώπους,, στη νέα συνδιαμόρφωση της πολιτικής με "αυθεντικούς" δημοκρατικούς όρους.
    Αυτό περιμένει όλη η Ευρώπη απο εμάς,αυτό "υπολογίζει" ακόμη και η Μέρκελ!!!
    Η Ευρώπη πρέπει να μείνει ενωμένη κυρίως σε πολιτική και δημοκρατική κατεύθυνση.
    Το έχουμε,και το μπορούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μια καλημέρα 2
    Και εδώ στο δεύτερο αρχιζει να αποκτά "σάρκα και οστά" η πρόταση παρέμβαση του Παπαθεοδωρόπουλου για μιαν άλλη θεώρηση της ανάπτυξης.
    Το καταναλωτικό μοντέλο ειδικά στις "Δυτικές" κοινωνίες δεν δείχνει παρά το αδιέξοδό του,την τεράστια οικολογική καταστροφή που "έφερε ως δώρο" στο οικοσύστημα εν ονόματι του κέρδους και την "πνευματική και πολιτική υποδούλωση ανθρώπων,στον "ανεπτυγμένο" κόσμο του 1/3ου και την πλήρη εξαθλίωση στα υπόλοιπα 2/3 του πλανήτη.
    Απο τον πειρασμό βεβαίως αυτού του "βιασμού" σημαντικότατο ρόλο έπαιξε και ο "υπαρκτός" με μεγαλύτερη "πολιτική εξαθλίωση και αυταρχισμό"που συνεχίζειβεβαίως με την άθλια μετεξέλιξη του "κινεζικού μοντέλου", να παράγει "φτηνά" καταναλωτικά προιόντα,στο βωμό του Ζειν(για ανθρώπους "ζώα") αλλά η απόσταση απο το Ευ Ζειν, ανθρωπος δηλαδή με πολιτικά δικαιώματα και συμμετοχή,μόνο με όρους, ετών φωτός, μπορεί να μετρηθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Μια καλημερα 2
    υπογραφή ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ας μην λησμονουμε την παρεμβαση Νεγκρι οπου αφου περιγαφει την αλλαγη των ΄΄ροων΄΄ και την μετεξελιξη των εξουσιαστικων μηχ/σμων συμπεραινει οτι η επανασταση και η μεταρρυθμιση ειναι εγγυτερα σημερα απο καθε αλλη ιστορικη περιοδο. Το θεμα ειναι τι ειδους με ποιους ορους και με τι οραμα και στοχευση. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Γεια σας συμ΄πολίτες
    Γιώργο, εκτιμώ πως στο χρέος θα συνδυαστεί το πρώτο και το δεύτερο σενάριο που γράφεις με πρωταρχικό το δεύτερο.

    Το ερώτημα επανάσταση ή μεταρρύθμιση είναι ψευδεπίγραφο γιατί η μεταρρύθμιση είναι επανάσταση και αντίστροφα.

    Η οικονομική ανάπτυξη αν δεν αξιοποιεί το ανθρώπινο κεφάλαιο σε ένα καθαρρό περιβάλλον είναι αδιέξοδη και αντιανθρώπινη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Mια καλημέρα,προς όλους/ες συμπολίτες/σες

    Τι μας είπε πριν μερικους μήνες ο εναλλακτικός Αμερικανός πανεπιστημιακός Μάκλ Χαρντ(για τον mike και την αναφορά του στο Νέγκρι)
    "Η Ελλάδα θα μπορούσε να μας εκπλήξει ευχάριστα και εξελιχθεί,αντί για πειραματόζωο του νεο-φιλευθερισμού,σε ένα μεγάλο κοινωνικό εργαστήριο με θετική εννοια,ένα εργαστήριο ανάδειξης νέων μορφών οργάνωσης,δημιουργίας,έκφρασης και αγώνα των εργαζομένων και των νέων".
    "Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι η ένταση της αγανάκτησης και του αισθήματος αδικίας.Φιυσικά,δεν γνωρίζω επακριβώς την κατάσταση των ελληνικών κοινωνικών οργανώσεων και κινημάτων,περιμένω όμως μεγάλης κλίμακας αντιδράσεις,καθώς η πλειονότητα των Ελλήνων υποφέρει,ολοένα περισσότερο,απο τα μέτρα λιτότητας"
    "Δεν υπάρχει κανένας λόγος ο ελληνικός λαός να πληρώσει μόνος του το τίμημα της κρίσης,η οποία είναι παγκοσμίων διαστάσεων,επομένως απαιτεί απαντήσεις σε διεθνή και όχι σε στενά εθνική κλίμακα.Εδώ ταιριάζει το λατινικό ρητό"για σένα μιλάει ο μύθος",η Ελλάδα είναι ο καθρέφτης στον οποίο όλες οι σύγχρονες ,καπιταλιστικές κοινωνίες πρέπει να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους"
    "Βλέπω την κοινωνική αντίσταση σαν κάτι πιο ευρύ από την άμεση απάντηση της απεργίας,της διαδήλωσης,της σύγκρουσης με την πολιτική μιας κυβέρνησης. Όλα αυτά είναι σημαντικά,ωστόσο είναι σημαντική η δημιουργία χώρων αυτόνομης έκφρασης και δράσης,όπως το πάρκο και το αυτόνομο στέκι που έχει δημιουργηθεί λίγο πιο πάνω,σ΄αυτή τη γειτονιά από πρωτοβουλία κατοίκων των Εξαρχείων"
    Ας σταματήσουμε λοιπόν τις "περιγραφές" που αναπαράγουν "απελπισία".
    Είναι η μεγάλη παγίδα,δεν υπάρχει!δεν υπήρξε!ποτέ!!! δρόμος εύκολος...
    Και σήμερα είναι ακόμη "δυσκολότερος" γιατί το/α πολιτκό/α υποκείμενο/α θα "φιαχτούν" σε νέες μορφές και όχι απο τα πάνω,αυτά "τελείωσαν" τα "εσχατολογικά",τα πάσης μορφής "χιλιαστικά" είναι αργασμένα καλά στο πετσί του καθενός/μιας.
    Η "δημιουργική" μαγιά θα γίνουμε για τους επόμενους,ετσι κι αλλιώς για "λίπασμα" θα πηγαίναμε απο την "αρχή" αντι να μας φάνε τα "σκουλήκια",που θα μας φάνε,ας δώσουμε τις "μάχες" μας για καλή "ποικιλία" άνθεων.
    Ετσι δεν είναι συμπολίτη "τεχνίτη" της γεωπονικής*.

    συμπ.!ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ

    *Απο τις κορυφαίες επιστήμες και καθοριστική για το μέλλον της χώρας.
    Με πολύ μεγάλες αμφιβολίες για την επιστημοσύνη της οικονομίας,που την σπούδασα σε όλα της τα επίπεδα αλλα,τώρα στα "γεράματα" δεν τη "δέχομαι" πλέον ως επιστήμη όπως και πολλοί άλλοι συνάδελφοι ανα τον κόσμο..(μην τους εμπιστεύστε και πολύ τους οικονομικούς αναλυτές οταν είναι "θολοί" στο κομμάτι της πολιτικής,αλλωστε πολιτική οικονομία υπάρχει,το άλλο το "φρούτο" της οικονομολαγνίας είναι "δημιούργημα" του "καζινοκαπιταλισμού",και του ανύπαρκτου "υπαρκτού" ακόμη και ο Ανταμ Σμίθ φιλοσοφος πρωτίστως ήταν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Έτσι είναι συμπολίτη ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ!
    Όπως λέει και ο Γιάνης Βαρουφάκης στην αυτοκριτική του : ..."η οικονομική επιστήμη δεν είναι επιστήμη. Είναι μια τεράστια πλάνη, μια επιτήδεια απάτη, μια προκατάληψη που όμως αμπαλάρεται με πολλές ακατανόητες εξισώσεις που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εκφράζουν κοινοτυπίες σε μια γλώσσα που κανείς δεν καταλαβαίνει. Υπό μία έννοια, η οικονομική "επιστήμη" έχει πολλά κοινά με τα τοξικά παράγωγα που μας έφεραν την παρούσα κρίση. Δεν είναι καθόλου τραβηγμένο να πούμε ότι πρόκειται για Τοξική Θεωρία.

    Και μην νομίζετε ότι, λέγοντας αυτά, προσπαθώ να πω ότι οι δικές μου δοξασίες είναι επιστημονικές, αντίθετα με των συναδέλφων μου που λένε τα αντίθετα από εμένα ως προς το Μνημόνιο, το ΔΝΤ, την κυβερνητική και ευρωπαϊκή πολιτική κλπ. Το ίδιο ψευδο-επιστήμονες είμαστε όλοι μας! Ουσιαστικά, σας λέω το εξής: Μην παίρνετε στα σοβαρά τους τίτλους μας. Όταν διαβάζετε κείμενο οικονομολόγου (συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου), να κρατάτε μικρό καλάθι. Να είστε καχύποπτοι. Να κρίνετε τα γραφόμενά μας σαν να σας τα είχε πει ο οδηγός ταξί που σας πήγε σπίτι - με την ίδια κριτική διάθεση. Κι αν παρ' όλα αυτά κάτι που λέμε εμείς οι οικονομολόγοι σας φανεί ενδιαφέρον, να θυμάστε ότι σας φάνηκε ενδιαφέρον παρόλο που το είπε οικονομολόγος, και όχι επειδή το είπε οικονομολόγος."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. @ συμπολίτη Γιώργο,
    θα παραβιάσω τον κανόνα του ενός σχολίου της Μιας καλημέρας για ένα και μόνο λόγο που σχετίζεται με την τελευταία μου παράγραφο.
    Δεν μπορούμε παρά να σε ευχαριστήσουμε για την πληροφορία σχετικά με την αυτοκριτική του Γ.Βαρουφάκη.
    Πολύ χρήσιμη και ειλικρινής η αυτοκριτική του.
    Μια παράκληση προς εσένα προσωπικά,"επάνω"* σε μια "ιδέα", ένα δοκίμιο,δεν ξέρω πως αλλιώς να το ονομάσω,θεματολογική ενότητα,σχετική με την "αποδόμηση" της αγροτικής οικονομίας στην Ελλάδα και ποιες προοπτικές θα μπορούσαν να υπάρξουν σε αυτό το μεγάλο πυλώνα της οικονομίας μας που πιστεύω ότι βρίσκεται σε βαθύ λήθαργο...
    Είναι αδιανόητο να μη παράγουμε πλέον ούτε "πορτοκάλια", τρόπος του λέγειν πάντοτε.
    Ευχαριστώ εκ των προτέρων για τη "δουλειά" που θα μας παρουσιάσεις προσεχώς.
    συμπ.ΤΡΕ ΜΠΙΕΝ

    *λυπάμαι για τη λέξη επάνω, είναι πολύ ξύλινη και με χαλάει, αλλά επειδή είμαι σε ώρα δουλειάς γράφω βιαστικά...
    καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. @ στρουθοκαμηλιστές!

    Και όμως μας έλεγαν αλήθεια!

    1. Πηγαίνουμε στο GOOGLE
    2. Πατάμε Translate

    3. Επιλέγουμε From Greek To English
    http://translate.google.gr/?hl=el&tab=wT#
    4. Γράφουμε ''ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ" Με κεφαλαία
    5. Πατάμε Translate
    6.Διαβάστε τη μετάφραση στα δεξιά είναι τρομερό!!!

    Θα γελάσετε πολύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Άρα και ο ΓΑΠ απλά μίλαγε στην μητρική του γλώσσα - δεν έλεγε ψέματα! Καταπληκτικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. πρωτος ο Γιωργης Γραμματικακης ο αστροφυσικος ειπε ΄΄δεν μου φαινετε και πολυ για επιστημη'', οσο για τον Βαρουφακη που συμπτωματικα εχω γνωρισει, προκειται για εξαιρετικο παιδι. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU