Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Έξοδος σε δυο μήνες από την κρίση χρέους!




από την sofokleous10

Μέσα στο επόμενο δίμηνο θα έχει λάβει η Ευρώπη τις μεγάλες αποφάσεις που θα οδηγήσουν την ευρωζώνη στην έξοδο από την κρίση χρέους! Με αυτή την προφητεία θριάμβου, αλλά χωρίς περισσότερες εξηγήσεις, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου έδειξε να γνωρίζει πολύ περισσότερα από τις αγορές και την κοινή γνώμη για τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη στα κέντρα αποφάσεων της Ευρώπης.

Μιλώντας στο αμερικανικό δίκτυο CNBC, ο υπουργός Οικονομικών εμφανίσθηκε εξαιρετικά αισιόδοξος για τις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος στην ευρωζώνη: "θα δούμε μέσα στο επόμενο δίμηνο μεγάλες αποφάσεις που θα λύσουν άπαξ δια παντός το πρόβλημα της βιωσιμότητας του χρέους στην ευρωζώνη. Όλοι οι σημαντικοί μηχανισμοί που απαιτείται να τεθούν στο τραπέζι θα βρεθούν, ώστε να πεισθούν οι αγορές, ότι η ευρωζώνη θα υπερασπιστεί τον εαυτό της, θα υπερασπισθεί το κοινό νόμισμα και τις χώρες που κάνουν ό,τι πρέπει για να είναι δημοσιονομικά υπεύθυνες και ανταγωνιστικές".

Ο υπουργός Οικονομικών περιέγραψε τον πολιτικό στόχο και τον τρόπο που εκτιμά ότι θα επιτευχθεί, χωρίς όμως να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες για τα μέτρα που θα ληφθούν και τα εργαλεία που θα αξιοποιηθούν για την έξοδο από την κρίση χρέους. Σύμφωνα με πληροφορίες του "S10", η ελληνική κυβέρνηση έχει ενημερωθεί για την κατεύθυνση που έχουν λάβει οι έντονες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για τη νέα αρχιτεκτονική της ευρωζώνης και η οποία θα αρχίσει να φαίνεται με μεγαλύτερη σαφήνεια μετά τη σύνοδο του Eurogroup την Δευτέρα, αλλά και στη Σύνοδο Κορυφής της 4ης Φεβρουαρίου.

Σε αυτή την φάση, όπως εξηγούν στο "S10" έγκυρες κυβερνητικές πηγές, η Ευρωπαϊκή Ένωση θυμίζει "Βαβέλ", όπως συνήθως συμβαίνει πριν από τη λήψη κρίσιμων αποφάσεων, αλλά στην πραγματικότητα ήδη διαφαίνεται το γενικό πλαίσιο ενός συμβιβασμού, το οποίο περιέγραψε σε γενικές γραμμές ο κ. Παπακωνσταντίνου:

  • Από τη μια πλευρά, η Γερμανία είναι έτοιμη να αποδεχθεί την παροχή ισχυρών εγγυήσεων στις χώρες της ευρωζώνης, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες πρόσβασης ή αποκλείονται από τις αγορές: αυτό θα γίνει με την άμεση ενίσχυση του προσωρινού μηχανισμού στήριξης, που θα μετεξελιχθεί μετά το 2013 στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας. Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Οικονομικής Σταθερότητας (European Financial StabilityFund), που αναλαμβάνει τον πρώτο ρόλο στις "μάχες" με τις αγορές (και ήδη βρίσκεται πίσω από τη διάσωση της Ιρλανδίας) θα "οπλιστεί" με εγγυήσεις των κυβερνήσεων για δανεισμό μεγάλης κλίμακας, ώστε να είναι έτοιμο να "απορροφήσει" ακόμη και διασώσεις μεγάλων χωρών.
  • Το EFSF θα μετεξελιχθεί σε ένα μηχανισμό σταθεροποίησης, που θα χρηματοδοτείται με ένα είδος "ευρωομολόγου" (ομόλογα με εγγυήσεις όλων των κρατών) και εξετάζεται σοβαρά η επέκταση των λειτουργιών του, ώστε να γίνει αποτελεσματικός «παίκτης» στις αγορές: θα μπορεί, για παράδειγμα, να προχωρά σε εκτεταμένες παρεμβάσεις αγοράς χρέους για να αντιμετωπίζονται πιέσεις των αγορών, αλλά και για να φύγει αυτό το βάρος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν σκοπεύει να μετατραπεί σε "κακή τράπεζα", η οποία θα συλλέξει όλα τα τοξικά χρεόγραφα της ευρωζώνης.
  • Στην επόμενη φάση λειτουργίας του, όταν θα μετεξελιχθεί στο μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, το κοινό ταμείο θα μπορέσει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο και στις αναδιαρθρώσεις χρέους, αν αυτές απαιτηθούν: θα μπορεί να γίνει ο φορέας που θα εκδίδει νέα ομόλογα, με κοινή ευρωπαϊκή εγγύηση, για να προχωρούν διαδικασίες ανταλλαγής χρεών προβληματικών οικονομιών, στα πρότυπα του σχεδίου Μπρέιντι για τις χώρες της Λατινικής Αμερικής. Με αυτή τη διαδικασία, θα είναι πιο εύκολο για τους ιδιώτες πιστωτές να αποδεχθούν "κούρεμα" απαιτήσεων, ή επιμήκυνση και μείωση επιτοκίων, αφού θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν στα χαρτοφυλάκιά τους "ασφαλείς" τίτλους.
  • Αυτές οι «διευκολύνσεις» για την υπέρβαση της κρίσης των ασθενέστερων οικονομιών της ευρωζώνης φαίνονται υπερβολικά «φιλικές», αλλά στην πραγματικότητα δεν θα δοθούν χωρίς "ανταλλάγματα". Παράλληλα με τη στήριξη, θα διαμορφωθεί ένα αυστηρότατο πλαίσιο τήρησης της δημοσιονομικής πειθαρχίας, το οποίο στην πραγματικότητα θα μεταφέρει το κέντρο λήψης των αποφάσεων για την οικονομική πολιτική μακριά από τις εθνικές κυβερνήσεις. Σύμφωνα με πληροφορίες, όχι μόνο θα γίνουν δεκτές οι προτάσεις της Κομισιόν για αυτόματο μηχανισμό επιβολής προστίμων στις χώρες με υπερβολικά ελλείμματα, αλλά θα καθιερωθούν αυστηρές κεντρικές διαδικασίες παρακολούθησης των εθνικών δημοσιονομικών προγραμμάτων και θα τεθούν στις χώρες με υψηλά χρέη αυστηροί ετήσιοι στόχοι μείωσής τους, με απειλή κυρώσεων. Επιπλέον, θα παρακολουθούνται στενά και θα καθορίζονται κεντρικά πολιτικές και για τα θέματα ανταγωνιστικότητας των οικονομιών.

Ουσιαστικά, δηλαδή, η Ευρώπη θα κάνει ακριβώς αυτό που υποδείκνυαν εδώ και χρόνια οι Αγγλοσάξονες αναλυτές και πολιτικοί: θα αποκτήσει εκτός από κεντρική τράπεζα και ένα κοινό "υπουργείο Οικονομικών", που θα χαράζει και θα επιβάλει στις εθνικές κυβερνήσεις την οικονομική πολιτική του "κέντρου" της ευρωζώνης, στο οποίο βεβαίως τον πρώτο λόγο για τις αποφάσεις θα έχουν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και ο γαλλογερμανικός άξονας. Μια μεταρρύθμιση προς την κατεύθυνση αυτή ίσως είναι επιθυμητή από τις αγορές, δεν παύει όμως να δημιουργεί σοβαρά ζητήματα δημοκρατικού ελέγχου των αποφάσεων και εθνικής κυριαρχίας, καθώς οι εθνικές κυβερνήσεις θα μετατραπούν σε απλά γρανάζια ενός ισχυρού κεντρικού μηχανισμού.


11 σχόλια:

  1. Οι λύσεις που περιγράφονται και το συμπέρασμα που καταλήγει η ανάρτηση μου φαίνονται σωστές.
    Για την Ελλάδα αυτήν την στιγμή δεν βλέπω να μπορεί να γίνει κάτι καλλίτερο που να είναι και εφικτό στα πλαίσια των διεθνών συσχετισμών.
    Για την ΕΕ όμως δεν λύνεται το γενικότερο οικονομικό πρόβλημα που προέρχεται από την ίδια την φύση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τόσο η Κευνσιανή Θεωρία, όσο και η κυρίαρχη σήμερα Νεοφιλελεύθερη – Μονεταριστική, σε ότι αφορά το Χρήμα στηρίζονται σε σαθρές και εξωπραγματικές υποθέσεις – αξιώματα ενώ από την Μαρξιστική θεωρία λίγα μόνο μπορεί κανείς να αποκομίσει σε σχέση με το χρήμα και τις χρηματαγορές.
    Το χρήμα δημιουργείται ως δάνειο συνδεδεμένο από την γένεσή του με επιτόκιο με αποτέλεσμα να δημιουργείται χρέος. Τα σύστημα αυτό μπορεί να λειτουργεί μόνον όταν η ανάπτυξη επιτρέπει να μετατίθενται στο μέλλον (εκθετικά αυξανόμενα) τα έξοδα του χρέους. Όταν πλέον αυτό δεν είναι δυνατόν, η διατήρηση του επιφέρει υποχρεωτικά μια αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των λίγων που επωφελούνται από τα χρέη και μια ολοένα αυξανόμενη εξαθλίωση στα κατώτερα στρώματα.
    Η αυτονόμηση των χρηματαγορών και η μικρή πλέον σχέση τους με την πραγματική οικονομία (ως αποτέλεσμα της δυνατότητας που έχουν οι τράπεζες να παράγουν χρήμα) επιδεινώνει περαιτέρω την κατάσταση.
    Η εκθετική όμως ανάπτυξη δεν είναι δυνατή στην πραγματικότητα. Σε ένα πεπερασμένο πλαίσιο δεν είναι δυνατή η απεριόριστη ανάπτυξη. Δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω το όριο και την χρονική στιγμή κατάρρευσης, αλλά το γεγονός ότι το σύστημα αυτό τα τελευταία χρόνια επιφέρει σε παγκόσμια κλίμακα μια όλο και αυξανόμενη αναδιανομή εις βάρος των χαμηλών αλλά και μεσαίων εισοδημάτων, αρκεί για την ανάγκη ανατροπής του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ Δημήτρης
    Πολύ καλή προσέγγιση,ιδιαίτερα στο σημείο,περι αδυναμιών της Μαρξιστικής θεωρίας.(αυτό αποδείχτηκε άλλωστε απο την κατάρρευση όσο και να μη θέλουν οι 'ορθόδοξοι" να το κατανοήσουν.
    Και βέβαια υπάρχει, αδιαμόρφωτο ακόμη,αίτημα ανατροπής!
    Το ζήτημα είναι ιδεολογικό και πολιτικό.
    Ο συμ. Παπαθεοδωρόπουλος στο άρθρο του το ανιχνεύει, δεν υπάρχει στον "ορίζοντα" τίποτε άλλο.
    "Μπούκωσε" πρέπει να πάμε σε ένα άλλο αξιακό τρόπο ζωής.
    Η μεταρρύθμιση έχει ήδη ξεκινήσει μέσα απο την απορύθμιση του όλου συστήματος.
    Όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό κατανοητό,τόσο περισσότερες ελπίδες υπάρχουν για την επιβίωση στο "είδος" που λέγεται άνθρωπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το χρήμα δημιουργείται ως δάνειο συνδεδεμένο από την γένεσή του με επιτόκιο με αποτέλεσμα να δημιουργείται χρέος. Τα σύστημα αυτό μπορεί να λειτουργεί μόνον όταν η ανάπτυξη επιτρέπει να μετατίθενται στο μέλλον (εκθετικά αυξανόμενα) τα έξοδα του χρέους. Όταν πλέον αυτό δεν είναι δυνατόν, η διατήρηση του επιφέρει υποχρεωτικά μια αναδιανομή του πλούτου σε όφελος των λίγων που επωφελούνται από τα χρέη και μια ολοένα αυξανόμενη εξαθλίωση στα κατώτερα στρώματα.
    --------------
    Δημήτρη
    είναι λάθος η προσέγγισή σου.
    Το χρήμα είναι συνδεδεμένο με την παραγωγή εμπορευμάτων.
    Στους συντελεστές παραγωγής εμπορευμάτων, είναι και το χρηματικό κεφάλαιο. Το κεφάλαιο δηλαδή, με το οποίο αγοράζονται εργατική δύναμη, πρώτες ύλες, μηχανήματα, ενοικίαση γής, δάνεια κλπ.
    Η πώληση των εμπορευμάτων, παράγει κέρδος, με το οποίο εξωγλούνται τα διάφορα κόστη, μεταξύ των οποίων και το "κόστος χρήματος".
    Τα χρήματα που επενδύονταν το 1850 για παράδειγμα σε παγκόσμιο επίπεδο, αν διαβάσεις το κεφάλαιο ήταν κάποια 10 έως 20 εκατομμύρια λίρες στερλίνες παγκοσμίως.
    Σήμερα το παγκόσμιο χρήμα είναι κάπου 40 τρίς λίρες στερλίνες.
    Τέλος πάντων, είναι πιό σύνθετα τα πράγματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είδα στον ΣΚΑΙ την εκτίμηση ψήφου τoυ Μαυρή.

    Δεν πάμε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολιτική " Βαρόμετρο ΣΚΑΪ - 13/01/2011


    Όλο και πιο αδύνατη η ισχύς της χώρας.
    Η χαμηλή αυτοπεποίθηση των πολιτών για την εικόνα της χώρας, ο φόβος για κοινωνικές συγκρούσεις τους προσεχείς μήνες, η αποδυνάμωση της εικόνας του πρωθυπουργού και η παγίωση της απαξίωσης των κομμάτων, είναι τα βασικά συμπεράσματα του πρώτου Βαρόμετρου για το 2011 της Public Issue για το ΣΚΑΪ.

    Αναλυτικότερα, το 67% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η διεθνής ισχύς της χώρας έγινε πιο αδύνατη, ενώ 84% προβλέπει ότι θα γίνουν αρκετές απεργίες και κινητοποιήσεις.

    Εξαιρετικά χαμηλά παραμένουν τα ποσοστά ικανοποίησης των δύο κομμάτων: Μόνο το 20% δηλώνει ικανοποιημένο από τη λειτουργία της κυβέρνησης, ενώ το ποσοστό πέφτει στο 9% για την αντιπολίτευση, ενώ 63% εκτιμά ότι ούτε η κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ούτε της ΝΔ είναι καλύτερη για τη χώρα.

    Αποδυναμωμένη εξάλλου εμφανίζεται η εικόνα του πρωθυπουργού. Ο Γιώργος Παπανδρέου συγκεντρώνει 33 θετικές γνώμες (47 το Δεκέμβριο του 2010), ενώ αντιθέτως ο Αντώνης Σαμαράς κερδίζει 3 θετικές γνώμες (37 έναντι 34 τον περασμένο Δεκέμβριο).

    Αναφορικά με τη γνώμη για τη μορφή της κυβέρνησης, 21% προτιμά μία οικουμενική κυβέρνηση, 16 απαντά κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, 12 αυτοδύναμη ΠΑΣΟΚ, 7 συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, 5 Αυτοδύναμη ΝΔ, 3 συνεργασίας ΝΔ – ΛΑΟΣ και τέλος 2 τεχνοκρατών – ειδικών.

    Τέλος, στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής το ΠΑΣΟΚ συγκεντρώνει 38,5% και ακολουθούν: ΝΔ 30,5%, ΚΚΕ 10,5%, ΛΑΟΣ 5,5%, ΣΥΡΙΖΑ 6%, Οικολόγοι 2,5%, Δημοκρατική Αριστερά 2%, Δημοκρατική Συμμαχία 2%.

    Η έρευνα πραγματοποιήθηκε το διάστημα 7-11/1/2011 σε δείγμα 1,005 ατόμων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Kostis

    1. Όντως είναι πιο σύνθετα τα πράγματα, αλλά σε μερικές γραμμές κατ' ανάγκη επικεντρώνω στα ουσιώδη.
    2. Δεν είπα ότι δεν συνδέεται το χρήμα με την παραγωγή, αλλά ότι, το χρήμα διοχετεύεται ως χρέος. Η Κεντρική τράπεζα το δανείζει στις τράπεζες,(με τόκο) οι τράπεζες (πολλαπλασιασμένο) στις επιχειρήσεις και ιδιώτες (με τόκο)κ.λ.π. Τι δεν ισχύει από αυτά?
    3. Το χρήμα αυτό πρέπει να παράγει όντως κέρδος (ανάπτυξη) που να καλύπτει τουλάχιστον το κόστος χρήματος (ώστε να μπορεί να αυξηθεί το χρέος). Τι συμβαίνει όταν δεν μπορεί να το παράγει?
    4. Ο τόκος (ανατοκισμός) δημιουργεί την ανάγκη εκθετικής ανάπτυξης. Όσο αυτό είναι εφικτό το σύστημα λειτουργεί. Επειδή όμως η εκθετική ανάπτυξη κάποτε φθάνει στα όριά της (δεν τα γνωρίζω) κατ' ανάγκη το σύστημα καταρέει. (θα πρέπει να κάνουμε έναν διαχωρισμό τοπικά - παγκόσμια)
    Σε ποιο σημείο υπάρχει αντίρρηση?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Δεν πιστεύω τις δημοσκοπήσεις του Μαυρή - όπως και ο φίλος του ο Βερναδάκης είναι "διαπλεκόμενοι" με την παρέα Τσίπρα και την εξουσία. Εκτελούν παραγγελίες. Οι αναγωγές τους είναι τελείως αυθαίρετες για να δημιουργούν κλίμα. Η Καθημερινή εκβιάζει τον Σαμαρά, στηρίζει Παπανδρέου από δεξιά και επιτρέπει το προμοτάρισμα Τσίπρα ως αντάλλαγμα για την εξυπηρέτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όχι άδικα ο Αλαβάνος τους είχε καταγγείλει όταν παραιτήθηκε για παιχνίδι με την ομάδα και αυταπάτες/αλλοίωση πολιτικής σε συνεργασία με την "παρέα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Οι δημοσκοπήσεις, σε υποθετικά ερωτήματα (και με τον τρόπο που τίθενται) δεν εκφράζουν κατ' ανάγκην την πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί εν πολλοίς και από εμάς όταν έρθει η ώρα. Δεν θεωρώ ότι τα πάμε άσχημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @ Οι "πικρές αλήθειες των δημοσκοπήσεων...

    {...Σήμερα τα μέλη του ΠΑΜΕ θα προχωρήσουν σε κατάληψη όλων των σταθμών διοδίων του αυτοκινητοδρόμου Ανατολικής Πελοποννήσου
    και θα σηκώσουν τις μπάρες για να περνούν ελεύθερα τα αυτοκίνητα.

    Την ίδια ώρα στη Βουλή οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Φώτης Κουβέλης, Θανάσης Λεβέντης, Νίκος Τσούκαλης και Γρηγόρης Ψαριανός κατέθεσαν ερώτηση προς τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων με αφορμή τις αυξήσεις στις τιμές των διοδίων.

    Οι βουλευτές θέτουν το θέμα της πιθανής αναδιαπραγμάτευσης των συμβάσεων με τις εταιρείες κατασκευής ενώ ζητούν διευκρινήσεις και για τις πληροφορίες που κάνουν λόγο για τέσσερις νέους σταθμούς διοδίων στις εξόδους-εισόδους της εθνικής οδού στο ύψος της βορειοανατολικής Αττικής.} πηγή newsit

    Πόσος καιρός πέρασε από, όταν ξεκίνησε το "κίνημα" των διοδίων???

    Που ήταν η Αριστερά(Δημοκρατική Σύριζα,ΚΚΕ),οι οικολόγοι???
    Πουθενά!!!!
    Αντίθετα στο blog, έφτασε κάποια στιγμή ο εξαίρετος κατά τ΄ αλλά leo,να κάνει και "πλάκα" για τους "γραφικούς" των διοδίων.
    Αν δεν αλλάξουμε "μυαλά" όχι στην εκτίμηση του Μαυρή στο 2% δεν θα βρισκόμαστε, αλλά πολύ φοβάμαι μάλλον στην αδιευκρίνιστη και άν...
    Κοινωνικά και πολιτικά κινήματα που θα τα σχεδιάσουμε στους 4 τοίχους επί χάρτου και στο εντός και επί τα αυτά μόνο μιζέρια και αποστροφή αποπνέουν στη χειμαζόμενη κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μάκη, όπως πάντα η κοινωνία των πολιτών είναι μπροστά από τα κόμματα. Μέλη όσων φορέων αναφέρεις ήταν από την αρχή στο κίνημα των διοδίων με πανσπερμία απόψεων: άλλοι όχι σε κάθε διόδιο, άλλοι για περιπτώσεις που κόβονται δήμοι στα δυο ή κόβονται λειτουργικοί παράδρομοι κλπ κλπ
    Τα κόμματα συχνά αποφεύγουν να πάρουν θέση για να μην δυσαρεστήσουν κάποιους... κι αυτό είναι το ζήτημα, όχι αν συμμετέχουν τα μέλη τους ή όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU