Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

Επιδημίες νεοεθνικισμού

του Θεόδωρου Κουλουμπή*

Αν παρατηρήσουμε τις εξελίξεις στην Ελλάδα από το 1967 μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι σε τακτά διαστήματα μας πλήττουν επιδημίες νεοεθνικισμού. 
Η δικτατορία Παπαδόπουλου / Ιωαννίδη καλλιεργούσε από την πρώτη στιγμή της στην εξουσία τη φαντασίωση ότι θα πραγματοποιούσε την ένωση της Κύπρου με τη Ελλάδα στη βάση του Σχεδίου Ατσεσον – πιστεύοντας ότι είχε εξασφαλίσει την υποστήριξη των ΗΠΑ και την ανοχή της Τουρκίας. 
Από το 1964, ήδη, είχαν προταθεί από την αμερικανική κυβέρνηση του Λίντον Τζόνσον διάφορες εκφάνσεις αυτού του σχεδίου, που σερβίρονταν στην Ελλάδα με τη μορφή της Ενωσης και στην Τουρκία με τη μορφή της Διχοτόμησης. 
Το μείγμα εγκληματικής αφέλειας και αφροσύνης των «συνταγματαρχών» τους οδήγησε σε μια ολέθρια σύγκρουση με τον εκλεγμένο πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον οποίο κατηγορούσαν ως «ανθέλληνα και προδότη». 
Έπειτα από επανειλημμένες προσπάθειες να αναγκάσουν τον Μακάριο σε παραίτηση ή να τον δολοφονήσουν, έφθασαν στο κολοσσιαίο λάθος του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974. 
Οι Τούρκοι, που χρόνια περίμεναν μια τέτοια λαμπρή ευκαιρία, εισέβαλαν στη Μεγαλόνησο χωρίς να συναντήσουν μεγάλη αντίσταση – μια και η Κύπρος ήταν βαθιά διχασμένη από τους πραξικοπηματίες. 
Η χούντα στην Αθήνα, απολύτως ανέτοιμη να αντιμετωπίσει τους εισβολείς, παρέδωσε την εξουσία στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ψελλίζοντας ότι «οι Αμερικανοί μας πρόδωσαν». 
Αλλά, η ανεπανόρθωτη ζημιά είχε πλέον γίνει.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μας έπληξε ένα δεύτερο κύμα νεοεθνικισμού με λιγότερες, ευτυχώς, αρνητικές συνέπειες. 
Ο Ψυχρός Πόλεμος είχε λήξει, καθώς ο υπαρκτός σοσιαλισμός είχε αποδειχθεί ανεφάρμοστος. 
Το τείχος του Βερολίνου είχε γκρεμιστεί και οι χώρες του Συμφώνου Βαρσοβίας έπαιρναν τον μεταβατικό τους δρόμο προς την οικονομία της αγοράς και την πολυκομματική δημοκρατία. 
Δυστυχώς, στα δυτικά Βαλκάνια, ιδίως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, ενεργοποιήθηκαν ηγέτες (π. χ., Μιλόσεβιτς, Ιζετμπέκοβιτς και Τούτζμαν) που συνέδεσαν την πολιτική τους επιβίωση με τον άκρατο εθνικισμό, ο οποίος αντικατέστησε τη χρεοκοπημένη πλέον κομμουνιστική ιδεολογία. 
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν να αιματοκυλίσουν και να διασπάσουν τη χώρα τους.

Αλλά και στην Ελλάδα, παραδόξως, επιστρατεύτηκε ένα είδος αντανακλαστικού εθνικισμού, με αφορμή το θέμα της ονομασίας του μικρού, βόρειου, γειτονικού μας κράτους. 
Τεράστια συλλαλητήρια έγιναν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με την Εκκλησία να πρωτοστατεί αλλά και ανάλογη πολιτική ενθάρρυνση από την τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας (ιδίως τον νεαρό και φιλόδοξο υπουργό της των Εξωτερικών) και από την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, η οποία σύσσωμη καταδίκαζε κάθε ίχνος συμβιβαστικής προδιάθεσης. 

Έτσι καταλήξαμε στη «σκοπιανοποίηση» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, απορρίπτοντας προτάσεις του διεθνούς παράγοντα (π. χ., μια σύνθετη ονομασία για τους βόρειους γείτονες που θα εμπεριείχε τον όρο Μακεδονία), οι οποίες σήμερα γίνονται ασμένως αποδεκτές από το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών μας δυνάμεων.

Το τρίτο κύμα της νεοεθνικιστικής επιδημίας βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη στις μέρες μας. 
Εν μέσω της γιγαντιαίας χρηματοπιστωτικής κρίσης, με την οικονομία μας υπό αυστηρή διεθνή επιτήρηση, με τις παγκόσμιες αγορές να προφητεύουν την πτώχευση και με την επιβολή επώδυνων μέτρων λιτότητας, μια ενισχυμένη ομάδα δεξιών και αριστερών υπερπατριωτών έχει και πάλι σηκώσει κεφάλι. 
Μια συγχορδία –από μικρής κυκλοφορίας εφημερίδες και περιοδικά, ανήσυχες τηλεοπτικές εκπομπές,
εγχώρια και ομογενειακά μπλογκ, αλλά και προσωπικότητες με τεράστια ακτινοβολία στην Ελλάδα και τον κόσμο (όπως ο Μίκης Θεοδωράκης) – έχει υιοθετήσει έναν έντονα εισαγγελικό λόγο. 
Οι νεοεθνικιστές μας, επωφελούμενοι από τη βαθιά (και δικαιολογημένη) απογοήτευση του ελληνικού λαού απέναντι στο σύνολο των πολιτικών μας δυνάμεων, καλλιεργούν ψευδαισθήσεις για μία υπερκομματικού, αν όχι μεταφυσικού, τύπου «εθνοσωτήρια λύση». 
Καταγγέλλουν τον πρωθυπουργό και τον υπουργό του των Εξωτερικών ότι ασκούν «μυστική διπλωματία» με στόχο να «κουκουλώσουν» τις εκκρεμότητες στα εθνικά μας θέματα στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο.
Δεν εξαιρούν της κριτικής και την αξιωματική αντιπολίτευση, με δεδομένη τη «συμβιβαστική» της κατατομή κατά τα πεντέμισι χρόνια της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή. 
Χαϊδεύουν με κάθε τόνο τα αυτιά των Ελλήνων πολιτών, υποσχόμενοι αμύθητα ενεργειακά πλούτη που κατ’ αυτούς κρύβονται στον βυθό της θάλασσας (στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ)). 
Κακίζουν, συγχρόνως, όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που επί δεκαετίες δεν αξιοποίησαν τα πλούτη αυτά, λόγω του «φοβικού συνδρόμου» που τις διακατέχει απέναντι στην Τουρκία. Κατακεραυνώνουν τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση για ανεπαρκή στήριξη των ελληνικών αιτημάτων, προτείνοντας «πολυδιάστατες / πολυγαμικές» πολιτικές με τολμηρά ανοίγματα προς Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, και άλλους. 
Τέλος, και αυτό είναι πολύ ανησυχητικό, απειλούν άτομα που αυτοί θεωρούν «μειωμένης εθνικής συνειδήσεως» με ποινικές συνέπειες.

Στη δύσκολη καμπή που βρίσκεται η χώρα μας χρειάζεται καθαρή σκέψη, ψυχραιμία και ορθολογισμός. 
Απαιτούνται ριζικές μεταρρυθμίσεις και βαθιές τομές που πρέπει να γίνουν στο πολιτικό μας σύστημα, αλλά με απόλυτο σεβασμό στο Σύνταγμα και τους δημοκρατικούς μας θεσμούς. 
Κεντρικός άξονας της εσωτερικής και εξωτερικής μας πολιτικής είναι η συμμετοχή (και παραμονή) στην Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη. 
Αυτό δεν αποκλείει τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία, τη Βραζιλία, τον αραβικό κόσμο, το Ισραήλ, και πάει λέγοντας. 
Το τελευταίο πράγμα, όμως, που χρειαζόμαστε είναι να ανοίξουμε νέα μέτωπα με την Τουρκία, καθώς η χώρα αυτή προχωρεί προς τις εθνικές της εκλογές (τον Ιούνιο) και προς ένα αβέβαιο πολιτικό μέλλον. 
Ας αντιληφθούμε, επί τέλους, ότι ο ρεαλισμός και η σύνεση δεν έχουν καμία σχέση με τις υπερφίαλες κατηγορίες των νεοεθνικιστών περί εθνικής μειοδοσίας και πολιτικής δειλίας.


* Ο κ. Θεόδωρος Κουλουμπής είναι ομότιμος καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Αθηνών. 23/1/11 Η Καθημερινή

17 σχόλια:

  1. "Μαγικές" μεταφορτώσεις25 Ιανουαρίου 2011 στις 7:03 μ.μ.

    @ Ανάρτηση και η ημιτελής ενημέρωση για την διαδρομή του κύριου καθηγητή, και όχι μόνο...
    Απο την Φωνή της Αμερικής 05/10/2006
    ...Με το περιστατικό αυτό ξεκίνησε ο Θεόδωρος Κουλουμπής την διάλεξή του στη γνωστή δεξαμενή σκέψης του Κέντρου Woodrow Wilson της Ουάσιγκτον, την Πέμπτη το απόγευμα. Στην διάλεξη, που διοργάνωσε ο Γιάννης Σιτηλίδης, ο οποίος διευθύνει το πρόγραμμα Νοτιοανατολικής Ευρώπης του Κέντρου Γουίλσον, ο κύριος Κουλουμπής εξέφρασε χαρά που η Ελλάδα περνά τώρα στα πρωτοσέλιδα των ξένων εφημερίδων μόνον όταν σημειώνει λαμπρά επιτεύγματα, όπως ήταν η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004.
    ...Όσον αφορά στην Ευρο-Ατλαντική συνεργασία, ο αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ φρονεί πως οι σχέσεις ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη δεν είναι ανταγωνιστικές, αντίθετα η Αμερική νοιάζεται για την Ευρώπη και η Ευρώπη νοιάζεται για τις ΗΠΑ. Δεν πιστεύει πως είναι σωστή η εκτίμηση ορισμένων ότι η Γαλλία ανταγωνίζεται την Αμερική στην Ευρώπη. Κατά τον κύριο Κουλουμπή, πρέπει να γίνει κάθε προσπάθεια να μην υπάρξει ποτέ σύγκρουση στους Ευρο-Ατλαντικούς κόλπους γιατί κάτι τέτοιο θα είχε επιπτώσεις και στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, την οποία θεωρεί ως το πιο τρωτό κομμάτι της Ευρωπαϊκής ηπείρου σήμερα. Η Ελλάδα και οι Ηνωμένες Πολιτείες, υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ, είναι στρατηγικοί εταίροι και θέλουν να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους...
    Πολύ καλές οι"αναρτήσεις" προσφέρονται για δημιουργικές "ζυμώσεις".
    Αντε το επόμενο να είναι και το Mein Kampf για πιο ολοκληρωμένη άποψη στο θέμα!!!
    Είσαι σε καλό δρόμο πάντως σιγά σιγά, ξέρεις εσύ απο αριστεριστής...σιγά μην έχουμε πρόβλημα με τους ευρωατλαντικούς...
    Πλουραλισμός σε όλα τα αντιδραστικά ρεύματα και απόψεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιατί τελικά είναι ύποπτο να υπάρχουν άνθρωποι που δρουν μέσα σε συντηρητικά κόμματα να έχουν κοινωνικές ευαισθησίες και σκέψεις.
    Στην χώρα μας όποιος έχει διαφορετική άποψη από την γραμμή του κόμματος αυτόματα βαφτίζεται προδότης και πρέπει τάχιστα να απομακρυνθεί.
    Με λίγα λόγια η κυρίαρχη λογική είναι.
    Στάνη - πρόβατα - τσοπάνος.
    Όταν μιλάει ο δικός μας καλά τα λέει και εννοείται χειροκρότημα μέχρι να πονέσουν τα χεράκια.
    Το διεθνές περιβάλλον είτε μας αρέσει είτε όχι είναι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
    Τα τελευταία χρόνια στην λογική της δυτικής οικονομίας αφομοιώθηκαν η Ρωσία και όλες οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και η κίνα με την Ινδία.
    Πρέπει να είναι κάποιος ανόητος για να πιστεύει πως η Ελλάδα μπορεί να δράσει έξω από τα παγκόσμια δεδομένα και πολλή περισσότερο να ζητήσει τον λόγο για τα κακώς κείμενα.
    Αυτό λοιπόν είναι το γήπεδο, αυτοί είναι οι κανόνες.
    Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεργαστούμε με χώρες που έχουν ανάλογα προβλήματα με τα δικά μας και να προσπαθήσουμε για το καλύτερο δυνατόν αποτέλεσμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι πολύ εύκολο να απαξιώνεις κάποιον βάσει του "φακέλλου" του - είναι δύσκολο να συζητάς για τις τωρινές του απόψεις.
    Όσοι έχουν συνηθίσει τον πρώτο τρόπο αδυνατούν να μπουν σε διαδικασία διαλόγου, όμως ανησυχούν όταν ακούνε απόψεις έξω από τις γνωστές "στάνες", εθνικές θρησκευτικές και πολιτικές - και ξεφυτρώνουν εδώ κι εκεί για να χύσουν λίγο δηλητήριο, να γκρινιάξουν και να απαξιώσουν όποιον τολμά να σκεφτεί μια πρόταση λογική...

    Σημάδια της εποχής...
    Ναι για σένα το γράφω δειλέ φίλε μου με τα διάφορα ψευδώνυμα. Η επωνυμία σε τρομάζει τόσο πολύ... ακόμα και η σταθερή ψευδωνυμία.
    Ίσως κάποτε νοιώσεις την ασφάλεια να μιλήσεις με τον διπλανό σου σαν άνθρωπος... Μέχρι τότε τζάμπα κοπιάζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα χεράκια πονάνε απο τα παλαμάκια στις αφελείς "ανοησίες".
    Ο συγκεκριμένος "κύριος" δεν ανήκει σε κόμμα αλλά "εξυπηρετεί" συγκεκριμένες πολιτικές που έχουν "όνομα".
    Το να αρέσει σε κάποιον ο "ολοκληρωτισμός" των ΗΠΑ ή των "αόρατων" αγορών είναι δικαίωμά του.
    Η δια της βίας αποδοχή αυτών των απόψεων αφορά "υπηκόους" και οχι Πολίτες,σημαντική η διαφορά.
    Η υποχρέωση του κάθε Πολίτη μη "υπηκόου" είναι μονόδρομος,αντίσταση και ανυπακοή.
    Στην ομολογημένη κατοχή αγαπητέ φίλε που προσδιορίζεις με τα δικά σου λόγια δεν υπάρχει πλέον ευνομούμενη πολιτεία και επομένως το ανομο "νόμιμο" (Υβρις) θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με την Δίκη(απειθαρχία στην "παρανομία" των Υβριστών του πολιτεύματος)
    Τα υπόλοιπα είναι για τα καναλάδικα με τις "στημένες" συζητήσεις ανάμεσα σε διαπλεκόμενους "πολιτικούς" και "δημοσιογράφους" που προσπαθούν να επιβάλουν την "αφασική" ολοκληρωτική τους αντίληψη.
    Η δε αποδοχή αυτής της κατάστασης, απο σακατεμένα μυαλά απο το σταλινικό ολοκληρωτισμό,η σωτηρία δηλαδή της ψυχής τους,απο τον φασισμό της νεωτερικότητας, μόνο οίκτο μπορεί να προκαλεί ειδικά σήμερα.
    Τι να κάνουμε δεν μπορούμε να σφυρίζουμε όλοι αδιάφορα.
    Οσο για τις στάνες και τα κόμματα μαντριά της όποιας (δήθεν) αριστεράς, είναι κακόγοστο αστείο τα ανθυποτσομπανόπουλα να μιλάνε με τους "τσελιγκάδες" κατάλαβες???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μπορούμε όμως να σφυρίζουμε ανώνυμα, έ; Κι αυτό είναι "παρέμβαση"; Εκτιμώ πολύ περισσότερο όποιους έχουν το θάρρος της άποψής τους, όποιοι κι αν είναι, γιατί η κοινωνία προχωρά με συνθέσεις και αναθεωρήσεις - οι άλλοι χύνετε από το κενό στο άδειο. Τίποτα και ποτέ δεν έχει προκύψει στο καφενείο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ανώνυμε,
    Τι είναι και τι θέλει η "Σπίθα"
    http://enosy.blogspot.com/2011/01/blog-post_22.html
    μάλλον και αυτούς πρέπει να τους θεωρήσουμε πράκτορες του Αμερικανικού ημπεριαλισμού και της διεθνούς νέας τάξης.
    Πραγματικά είστε τόσο κοντόφθαλμοι και επικίνδυνοι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @ Προς απάντησιν σου
    Σε ποιόν ανήκει ο λαός
    Του Ν.Ξυδάκη
    Η επιστολή της Ιεράς Συνόδου προς το λαό προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις . Η κυβέρνηση είπε ότι το κείμενο «έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα» ― προφανώς με τη δική της πραγματικότητα, της εξουδετερωμένης ουσιαστικά Βουλής και της βαθιάς ύφεσης.

    Το ΚΚΕ επίσης κατηγόρησε την Ιεραρχία ότι «αντιστρέφει την πραγματικότητα [...] για να κρύψει το πού βρίσκεται η διέξοδος για το λαό [...] Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν απόλαυσαν καμία ευμάρεια». Είναι προφανές ότι στη θεολογικώς αδρή πραγματικότητα του ΚΚΕ, η εργατική τάξη είναι αθώα, αναμάρτητη, έτοιμη πάντα να εισακούσει την Αλήθεια του Περισσού, προορισμένη να της παραδοθεί ψυχή τε και σώματι καθ’ οδόν προς το τέλος της ιστορίας.

    Η Δημοκρατική Αριστερά απέφυγε τη θεολογία της πραγματικότητας, αναγνώρισε ότι ο λαός χειμάζεται, και αρκέστηκε σε μια αιχμή: Κάλεσε την Εκκλησία να αναφέρει «συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και πρακτικά μέτρα για την επίγεια ελάφρυνση κάποιων έστω βαρών από τις πλάτες του χειμαζόμενου ελληνικού λαού». Ο προσεκτικός κ. Φ. Κουβέλης όμως μάλλον βιάστηκε να εγκαλέσει για “πρακτικά μέτρα” έναν οργανισμό που, αν μη τι άλλο, έχει ευρύ κοινωνικό δίκτυο, αλυσιτελές ίσως, παρωχημένο ή κουρασμένο, πάντως υπαρκτό.

    Ο υποστηριζόμενος από την ΔΗ.ΑΡ. και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, παρεχώρησε τις δωροεπιταγές προς απόρους του Δήμου στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, αναγνωρίζοντάς την «ως αρμόδια για τη στήριξη των ατόμων αυτών»

    Η επιστολή της Εκκλησίας, ως ενέργεια καθ’ εαυτήν, κλονίζει τα στερεότυπα σκέψης της μεταπολιτευτικής ορθότητας. Θέτει ερωτήματα: Πρώτον, ποιος δικαιούται να ομιλεί; Δικαιούται να μιλάει η εκκλησία στην κοινωνία, σε όποιον θέλει να την ακούει; Ισχύει καθολικά η ισηγορία ή υπερισχύει εν προκειμένω ένας παραδημοκρατικός αντικληρικαλισμός; Γιατί ανιχνεύονται σκοτεινότερες προθέσεις στον λόγο ενός ιεράρχη απ’ ό,τι στον λόγο ενός τραπεζίτη ή ενός τεχνοκράτη;

    Δεύτερον, το κυριότερο: Σε ποιον ανήκει ο λαός; Στα κόμματα; Στο πελατειακό σύστημα; Στις πολιτικές φαμίλιες; Στα σωματεία; Στις συντεχνίες; Ολοι μιλάνε εξ ονόματός του, όλοι γνωρίζουν το καλό του. Η Εκκλησία δεν πράττει τίποτε παραπάνω απ’ όλους τους παραπάνω θεσμούς και παραθεσμούς. (Παραμένει πάντα ανοιχτή η δυνατότητα της αυτοδιάθεσης του λαού, ως ουτοπία: Ο ενιαίος και ομοούσιος λαός να ανήκει στον εαυτό του…)

    ΥΓ Η "δειλία" που επιχειρείς να προσάψεις εν προκειμένω αποδεικνύεται,όρος επιβίωσης και άμυνας, απο "αιλουροειδή" του είδους σου (γάτες) που δεν έχουν τη δύναμη να υποστηρίξουν τις κρυφές ολοκληρωτικές επιθυμίες τους και χρησιμοποιούν όλα αυτά τα "απίθανα" άτομα για "δήθεν" διάλογους.
    Τα ανώνυμα σχόλια τα ονομάζετε κουκούλα,τα ψευδώνυμα τα προσδιορίζετε παραλλαγές κάποιων, ενω επώνυμα "στελέχη" που συμμετέχουν στο "διάλογο" είναι νομιμοποιημένα, με τα "υποκοριστικά" τους,αστο φίλε μου....
    Ξεκίνησες κάτι που δεν το αντέχεις ούτε εσύ, ούτε η "παρέα"...
    "Κρύφτηκες" πίσω απο τη Σώτη,"κρύφτηκες" πίσω απο το Γεωργιάδη και σήμερα προσπαθείς να κρυφτείς πίσω απο τον Κουλουμπή,μη ψάχνεις "κορόιδα" για "λαικομετωπικούς" καυγάδες,έχουμε και κάποια ηλικία,και τις μαλακίες αυτές, τις έχουμε κόψει.
    .....
    Στην ώρα τους όλα, μην σε πιάνει πρεμούρα,θα σου κόψουμε εισητήριο και καλή θέση, να παρακολουθείς χωρίς πρόβλημα το "θέαμα", κύριε θεατή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "απίθανα" άτομα για "δήθεν" διάλογους;
    αξιολόγηση με κουκούλα!
    Ναι μικρέ μου καταδότη - όσους υπέδειξες θα τους εκτελέσουμε σύντομα... είσαι ευχαριστημένος;
    Πάρε τώρα έναν τενεκέ λάδι από τα αφεντικά κι άντε να ζήσεις την οικογένειά σου. Κατοχή δεν έχουμε άλλωστε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ radical

    Από το νησί των Ριζοσπαστών.
    Α. Έχουμε ένα όνειρο: να ζήσουμε μια όμορφη ζωή και να αφήσουμε χώρο για ελευθερία και δημιουργία στα παιδιά μας.
    Για να γίνει αυτό, πρέπει να εγκαθιδρυθεί δημοκρατία, το πιο ανθρώπινο σύστημα διαχείρισης της κοινωνίας των ανθρώπων. Αυτό το γοητευτικό δημιούργημα της ελεύθερης σκέψης των αρχαίων ελλήνων είναι αυτό που λείπει, σήμερα και μας οδηγεί σε κοινωνικό θάνατο και ανθρώπινη γενοκτονία. Η απουσία δημοκρατίας, ελευθερίας και ισότητας, οδηγούν τον κόσμο σε ανθρωπιστική καταστροφή. Αυτό που ζούμε δεν είναι δημοκρατία. Είναι Ολιγαρχία.
    Β. Για να έχουμε δημοκρατία, πρέπει να έχουμε εθνική κυριαρχία. Και σήμερα έχουμε κατοχή. Πολιτική, οικονομική, κοινωνική , πολύπλευρη κατοχή.
    Γ. Η «κρίση» και ιδιαίτερα η κρίση χρέους δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Οφείλεται στο γεγονός πως το σύνολο των κομμάτων δια πράξεων, παραλείψεων, αλλά και δια της σιωπής και της συγκάλυψης, παρέδωσαν σε τραπεζίτες την ιδιοκτησία του χρήματος, από τους οποίους το δανειζόμαστε και υπερχρεωνόμαστε.
    Δ. Η ελεύθερη συσπείρωση ανθρώπων, στην Ελλάδα, πρέπει να έχει σαν στόχο την εγκαθίδρυση δημοκρατίας και την εθνική απελευθέρωση. Αποτελούν προϋπόθεση και εργαλεία προς τη συλλογική ευτυχία.

    Μια και θέλεις τόσο πολύ να μαθαίνεις τι γίνεται στην Κεφαλλονιά και την Ιθάκη τα υπόλοιπα στον ιστότοπο και όχι blog
    www.ithacanet.gr
    Τώρα για τα οπαδικά blogs(ΕΟΣ κλπ δημ.δυνάμεις),η παιδική αθωότητα των λευκωμάτων αφορά πάντα παιδιά, όταν γίνεται από ενήλικες ξέρεις πως λέγεται,αν όχι απόλαυσε το φίλε, δεν θα σου χαλάσουμε τη "παραμύθα", απλά εμείς δεν μάθαμε να "παίρνουμε" ή να "βουτάμε" όπως η "αριστερά" σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. χμμμμμμ.
    Είδες τώρα πως συνενοουμαστε.
    γιατί δεν τα έγραφες από την αρχή και μας πεδεύεις.
    Καλή Εθνική «απελευθέρωση» με την δική σου αριστερά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Γιώργος?

    Η δημοκρατία θεμελιώνεται σε δυο βασικές αρχές: την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.
    Άγνωστες έννοιες...,
    Αν ήταν για ένα ντενεκέ λάδι(το μυαλό σου μονίμως στο λάδωμα)θα το είχε λύσει η δυναστεία των ΠΑΠ* εύκολα,όπως είναι η "περίπτωσή" σου.
    Μόνιμα στους συνειρμούς της κουκούλας ,του καταδότη και των "αθώων" ΜΚΟ(στήνουμε ένα σωματείο για τα αρνιά που σφάζονται στα σφαγεία,να κάνουμε το σκότωμα πιο ήπιο,παίρνουμε την επιδοσούλα μας και έχουμε και άποψη για τα "πρόβατα" πάντα) ευρολιγούρης κανονικός δηλαδή....
    Τσού ρε λάκη
    ** Όπως διαπιστώνεις τα πρόσωπα που δεν ανήκουν στην συμμορία του "μαζί τα φάγαμε" είναι περισσότερα από όσο φαντάζονταν, ο εγγονός της δυναστείας.
    Για την ιστορία, μόνο οι Γλύξμουργκ και οι Παπανδρέου διοίκησαν(ποτέ δεν κυβέρνησαν) αυτή τη χώρα με τρεις γενιές.
    Οι πρώτοι "ελέω θεού" και οι δεύτεροι με το γνωστό τους παπατζηλήκι(κομματικός συνδικαλισμός,κράτος λάφυρο,κόμματα εκμαυλισμένα,κομματικός στρατός ΔΥ,ΔΕΚΟ,εκλογικές νοθείες 1985,2000),κουτσόγιωργες,τσουκάτοι,χρωματιστά ψηφοδέλτια,αντιδεξιά ρητορεία,άλλα λέμε άλλα κάνουμε,συμπεριφορές δηλαδή που κάνουν τη δεξιά να φαντάζει "άγγελος" μπροστά τους).

    Τα "ελικόπτερα" έχουν αναμμένες τις μηχανές, φρόντισε λοιπόν να βρεις "θέση" μια και δεν αντέχεις την έννοια της Δημοκρατίας και την μπερδεύεις με ΜΚΟ της δεσποτείας της αγίας οικογένειας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. ΕΛΙΑΜΕΠ



    Πρόεδρος: Λουκάς Τσούκαλης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
    Αντιπρόεδρος A: Θάνος Βερέμης, Καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
    Αντιπρόεδρος B: Αλέξανδρος Φίλων, Πρέσβης / Διευθυντής, Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού (ΚΑΣ), Υπουργείο Εξωτερικών.
    Γενικός Γραμματέας: Αλέξης Παπαχελάς, Δημοσιογράφος, MEGA Channel - TO BHMA_ΣΚΑΙ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
    Ταμίας: Παναγής Βουρλούμης, Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου, Διευθύνων Σύμβουλος Ο.Τ.Ε. Α.Ε., Αθήνα.
    Μέλη :
    -Γιώργος Δαυίδ, Πρόεδρος, Δ.Σ. Coca Cola 3Ε, Αθήνα.
    -Αθηνά Δεσύπρη, Σύμβουλος Διοίκησης, EFG Eurobank, Αθήνα.
    -Μίνως Ζομπανάκης, Πρόεδρος, GISE A.G., Αθήνα.
    -Παναγιώτης K. Ιωακειμίδης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών.
    -Θεόδωρος Κουλουμπής, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών.
    -Γεώργιος Μπαμπινιώτης, τ.Πρύτανης Πανεπιστημίου Αθηνών.
    -Μανούσος Παραγιουδάκης, Στρατηγός ε.α., Επίτιμος Αρχηγός Γενικού -Επιτελείου Εθνικής Άμυνας.
    -Ελένη Παπακωσταντίνου, Νομικός σύμβουλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Την 1η Οκτωβρίου 2001, το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργανώνει κλειστή συζήτηση - ενημέρωση με τον καθηγητή Ρόμπερτ Χάτσινς (Robert Hutchings). Όπως μας πληροφορεί και η σχετική αναφορά στην ιστοσελίδα του ιδρύματος4, ο Χάτσινς είναι διευθυντής του Ατλαντικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Πολιτειών και Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων στο Woodrow Wilson School του Princeton University.

    Σύμφωνα με την ιστοσελίδα5 του συμβουλίου, οι ενέργειές του αφορούν μεταξύ άλλων:
    «Τον προσδιορισμό και τη διαμόρφωση απαντήσεων σε σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ατλαντική συμμαχία και οι υπερατλαντικές σχέσεις.
    -Την οικοδόμηση της συναίνεσης ως προς την αμερικανική πολιτική στη Ρωσία, την Κίνα, την Ιαπωνία, την Κορέα και την Ταϊβάν.
    - Τη σύνταξη «οδικών χαρτών» για την αμερικανική πολιτική στα Βαλκάνια, την Κούβα, το Ιράκ και τη Λιβύη. [...]»

    Η σταδιοδρομία, όμως, του Ρόμπερτ Χάτσινς δεν σταματά στις αναφορές του ΕΛΙΑΜΕΠ. Μια σύντομη περιήγηση στο διαδίκτυο μας επέτρεψε να συμπληρώσουμε το βιογραφικό του: ο Ρόμπερτ Χάτσινς χρημάτισε πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών από το 2003 μέχρι το 2005. Σήμερα, έχει επιστρέψει στην ακαδημαϊκή του θέση και είναι αντιπρύτανης στο Woodrow Wilson School του Princeton University. Προηγουμένως, ήταν ειδικός σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών των Η.Π.Α. με τον βαθμό του Πρέσβη, διευθυντής του τμήματος Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών και υποδιευθυντής του Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη.6
    Στις 6/6/2002, το ΕΛΙΑΜΕΠ συνδιοργανώνει με την Αμερικανική Πρεσβεία κλειστή συζήτηση με τον διάσημο πλέον Τζον Νεγκροπόντε, τότε Πρέσβη των Η.Π.Α. στα Ηνωμένα Έθνη.

    Ο Τζόν Ντιμίτρι Νεγκροπόντε είναι διπλωμάτης καριέρας. Σήμερα υπηρετεί ως Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου πληροφοριών των Η.Π.Α. Ο Νεγκροπόντε υπηρέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών από το 1960 μέχρι το 1997. Από τον Σεπτέμβριο του 2001 μέχρι τον Ιούνιο του 2004, διετέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη και, από τον Ιούνιο του 2004 μέχρι τον Απρίλιο του 2005, πρέσβης των Η.Π.Α. στο Ιράκ.

    Ο Νεγκροπόντε είναι μία αμφιλεγόμενη φιγούρα εξαιτίας της συμμετοχής του στην υπόγεια χρηματοδότηση των «Κόντρας» στη Νικαράγουα αλλά και της εμπλοκής του στην Υπόθεση της Ονδούρας όπου στρατιωτικοί, εκπαιδευμένοι από τη CIA, κατηγορούνται για βαρύτατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σύμφωνα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, ο Νεγκροπόντε είχε αναλάβει τη «συγκαλυμμένη δράση της κυβέρνησης Ρήγκαν για τη συντριβή της κυβέρνησης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα7».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Το ταμείο German Marshall προβάλλεται ως ένα ανεξάρτητο από κόμματα αμερικανικό ίδρυμα υποτροφιών για την πολιτική. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, σκοπός του ιδρύματος είναι να προωθήσει την ευρύτερη συνεργασία και την κατανόηση μεταξύ Η.Π.Α. και Ευρώπης:

    «Το ίδρυμα προωθεί τους σκοπούς του μέσα από την υποστήριξη προσωπικοτήτων και ιδρυμάτων που εργάζονται σε δι-ατλαντικά θέματα, διοργανώνοντας συνέδρια στα οποία οι ηγεσίες συζητούν για τα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν τις δυο πλευρές του Ατλαντικού και διερευνώντας τρόπους μέσα από τους οποίους η ευρωατλαντική συμμαχία μπορεί να συμβάλει σε παγκόσμια ζητήματα πολιτικής.
    Επιπλέον, το ίδρυμα Μάρσαλ υποστηρίζει διάφορες πρωτοβουλίες που ενισχύουν τη δημοκρατία».

    Στις ίδιες σελίδες, διαβάζουμε ότι μεταξύ των χρηματοδοτών του Ιδρύματος συγκαταλέγονται και οι:
    • Εταιρεία Daimler-Chrysler
    • Ίδρυμα Ford
    • Γραφείο Τύπου και πληροφοριών του NATO
    • Ινστιτούτο για την Ανοιχτή Κοινωνία
    • U.S. Agency for International Development
    • Ταμείο αδελφών Ροκφέλλερ
    • Ίδρυμα Ροκφέλλερ
    • Υπουργείο Εξωτερικών (Ελλάδα)13
    Παράλληλα με τη διεξαγωγή αυτού του προγράμματος, το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει αναλάβει τον συντονισμό των υποτροφιών του Marshall στην Ελλάδα. Σχετικά με τους σκοπούς των υποτροφιών, η σχετική ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ αναφέρει:
    «Οι υποτροφίες έχουν ως στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου Ευρωπαίων και Αμερικανών νέων ηγετών, μέσα στα πλαίσια ενδυνάμωσης της διατλαντικής συνεργασίας. Το German Marshall Fund χορηγεί πάνω από 100 υποτροφίες κάθε χρόνο σε νέους δημοσιογράφους, εκπροσώπους του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου και μη κυβερνητικών οργανισμών που ταξιδεύουν για να γνωρίσουν τους ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς θεσμούς και κοινωνίες καθώς και τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, οι υπότροφοι έχουν συναντήσεις με επιφανείς επιχειρηματίες, πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους»16.

    Εξ άλλου, το ζήτημα του ευρωατλαντισμού θεωρείται τόσο σημαντικό από το ΕΛΙΑΜΕΠ, ώστε ο γενικός διευθυντής του, κ. Θ. Κουλουμπής, θεωρεί σκόπιμο να αρθρογραφεί και στην Καθημερινή υπέρ αυτού, υποστηρίζοντας πως η επιλογή αυτή αποτελεί την καλύτερη δυνατή στρατηγική επιλογή για τη χώρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Φυσικά, η σχέση του ΕΛΙΑΜΕΠ μ' όλα αυτά τα διεθνή κέντρα προώθησης της αυτοκρατορικής πολιτικής δεν είναι μόνο ιδεολογική. Πέρα από τη συνδιοργάνωση των εκδηλώσεων, οι συνεργασίες αυτές εκτείνονται και σε αμεσότερο, υλικό επίπεδο. Μια ματιά στη λίστα19 των διεθνών χρηματοδοτών του ιδρύματος αρκεί για να μας πείσει ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ συμμετέχει πλήρως στα ευρύτερα δίκτυα των μη-κυβερνητικών οργανώσεων που προωθούν την αμερικανική πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο:

    Διεθνείς Χρηματοδότες:

    Bertelsmann Foundation, Gόtersloh

    Carnegie Endowment for International Peace, Washington DC Commemorative Association for the Japan World Exposition (1970), Tokyo Council of Europe, Strasbourg Eleni Nakou Foundation, London
    Embassy of the United States, Athens E.U. Institute for Security Studies, Paris
    European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), London
    European Commission, Brussels
    European Human Rights Foundation, Brussels
    European Parliament, Brussels
    European Science Foundation, Strasbourg
    Ford Foundation, New York
    Friedrich Ebert Stiftung, Bonn
    Friedrich Naumann Stiftung, Kφnigswinter
    Fund for an Open Society- Serbia, Belgrade
    German Marshall Fund of the United States, Washington DC
    Haniel Stiftung, Hannover
    Hellenic Resources Institute, Cambridge MA
    Institute for East-West Studies, New York
    Japan External Trade Organisation (JETRO), Tokyo
    Japan Foundation, Tokyo
    John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, Chicago
    Kφrber Stiftung, Hamburg
    Kosovo Foundation for Open Society - Prishtina
    Michael Marks Charitable Trust, London
    NATO Public Diplomacy Division, Brussels
    Royal Ministry of Foreign Affairs, Oslo
    Open Society Foundation - Sofia
    Open Society Foundation for Albania, Tirana
    Open Society Fund - Bosnia and Herzegovina, Sarajevo
    Open Society Fund - Lithuania, Vilnius
    Open Society Georgia Foundation, Tbilisi
    Open Society Institute - Macedonia, Skopje
    Open Society Institute - Russia, Moscow
    Philip Morris Institute for Public Policy Research, Brussels
    Rockefeller Foundation, New York
    Soros Foundation - Hungary, Budapest
    Soros Foundation - Latvia, Riga
    Speros Basil Vryonis Center for the Study of Hellenism, Rancho Cordova CA
    Stability Pact for Southeastern Europe, Working Table I on Democratisation and Human Rights, Brussels
    United States Institute of Peace, Washington DC
    Volkswagen Stiftung, Hannover.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αυτές είναι οι "πηγές" που υπερασπίζεσαι με μανία!!!
    Ανόητος,αφελής η βλάκας είσαι το ίδιο επικίνδυνος.
    "Παίξε" με κάτι άλλο,αν έχεις πρόβλημα,θα σου πάρουμε μια "κουδουνίστρα" ή βώλους για να μάθεις και το "δημιουργικό" παιχνίδι που φαίνεται ότι σου έλειψε τόσο πολύ στην Κυψέλη ενώ τώρα στα Β. Προάστια βρήκες τον εαυτό σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Η αλήθεια είναι ότι στα Β. Προάστια ανέπνευσα λίγο καθαρό αέρα - βοηθάει ξέρεις. Εσύ βέβαια κρύβεσαι βολικά πίσω από την ανωνυμία και φαντάζεται κανείς ότι είσαι ένας προλετάριος που μένει σε υπόγειο στη Σόλωνος... Ας είναι..
    Επί της ουσίας: ας τους εκτελέσουμε "σύντροφε" λοιπόν όλους αυτούς του ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά επιμένω: ας ακούσουμε πρώτα τις απόψεις τους - ακόμα κι οι μελλοθάνατοι έχουν δικαίωμα να πουν ότι θέλουν - ακόμα κι από τον εγκληματία μπορείς να ακούσεις μια σωστή ιδέα, αλλιώς γιατί τους φυλακίζουμε; Θάπρεπε να στέλνουμε την ΟΠΛΑ να τους εκτελεί επί τόπου, να ξεβρωμίσει ο τόπος από τέτοιους πράκτορες του εχθρού - όπως τους τροτσκιστές τον καιρό του Ζαχαριάδη πχ
    Ο διάλογος θα συνεχιστεί θέλεις δεν θέλεις γι αυτό άσκοπα παιδεύεσαι. Αν σε ενοχλεί δεν είσαι υποχρεωμένος να περνάς από το καφενείο μας - υπάρχουν κι άλλα δόξα το θεό:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU