Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

"Η άρνηση της άρνησης"



του Μιχάλη Φανουράκη

Tην τελευταία μέρα του Μάρτη  αρχίζει το 1ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ στον Κεραμεικό. Τον υπόλοιπο μήνα  θα εκτυλίσσεται το κρισιμότερο "παίγνιο" στην μεταπολεμική ιστορία της χώρας [μαζί με την εισβολή στην Κύπρο].
Βρήκαμε ώρα και μείς , θα πεί κάποιος… Από την άλλη έχει και αυτό το ενδιαφέρον του. 
Ποιος μπορεί να φανταστεί τα πολιτικά επίδικα, το κλίμα, το διακύβευμα. 
Ποιος μπορεί να συλλάβει ότι οι περισσότεροι  ασχολούνται με τον ΣΚΑΙ και το 1821 ! Ασφαλώς και με το ντέρμπυ , τον Μαρινάκη, Τοροσίδη, Σισέ [μετά φούστας βεβαίως] κλπ.κλπ.  
Χαρακτηριστικό ενός λαού χωρίς στέρεη εθνική ταυτότητα και με λανθάνουσα πολιτική κοινωνικοποίηση , που αρπάζεται από το παρελθόν, εν πολλοίς φαντασιακό, γιατί δεν έχει όραμα και διέξοδο στο μέλλον.
Είναι χαρακτηριστικό με πόσο φανατισμό συγκρούονται τά διάφορα ρεύματα αυτές τις ώρες, όχι για να προσφέρουν μαχητή λύση, αλλά να αποδώσουν επαρκώς την ιδεοληψία τους, τον καταναγκασμό για επανάληψη για τους "φροϋδικούς" αναγνώστες.
Παρ’όλα αυτά, όσοι μπορούν ακόμη ν’ακούν και να βλέπουν, αντιλαμβάνονται τις τεράστιες ανατροπές γύρω τους.
Η όψιμη Αραβική  άνοιξη  με τα νέα πολιτικά της υποκείμενα , δηλαδή τους μορφωμένους τριαντάρηδες που βρίσκονται στην αιχμή της παραγωγικής διαδικασίας , αλλά σπρωγμένους στο περιθώριο, να γιγαντώνουν μια ειρηνική παντοδύναμη επανάσταση και να ξεγυμνώνουν το καμάρι του ΔΝΤ, την Τυνησία του Μπέν Αλί και τους δείκτες της δυστυχίας των ανθρώπων.
Από κοντά και η Αίγυπτος με παρόμοιες κοινωνικές δυνάμεις στην πρωτοπορία της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. Ασφαλώς το βαθύ καθεστώς δεν έπεσε , οι συμβιβασμοί των συντηρητικών δυνάμεων συγκράτησαν το εποικοδόμημα αλλά οι πρώτες "βολές" ακούστηκαν και ο 21ος αιώνας μέσα από τις παραδοξότητες του μπήκε ΚΑΙ ελπιδοφόρα.
Αναμενόμενο και το μούδιασμα σύμπασας της αριστεράς αφού το πράγμα ξεφεύγει αρκετά από το "μάνιουαλ" οπότε ούτε πορείες, συγκεντρώσεις, ψηφίσματα και ημερίδες δεν έπεσαν στην αντίληψη μου. Κι’όμως θα έπρεπε συνέχεια και επίμονα να αναδεικνύουν τα νέα αυτά υποκείμενα, τον τρόπο οργάνωσης την αυτενέργεια και τα πρώτα ψήγματα άμεσης δημοκρατίας την είσοδο στην αυλή του σοσιαλισμού δηλαδή, όπως τον εννοεί ο καθένας.
Είναι θετικές αυτές οι εξελίξεις μπροστά στον Μάρτη αφού η όλη κρίση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για τις χώρες του νότου και την Ιρλανδία που ήδη έκανε σχετικές δηλώσεις ο νέος πρωθυπουργός.
Είναι ευκαιρία ν’αλλάξει ρότα η Γερμανία και ο οικονομικός εθνικισμός της μπροστά στο ογκούμενο κύμα αγανάκτησης των λαών της γειτονιάς.
Είναι ευκαιρία ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας, τώρα που η σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή είναι ζωτικής σημασίας, να διαπραγματευθεί προς όφελος του λαού που εκπροσωπεί με σκληρό τρόπο τις τελευταίες ελπίδες που μπορεί να υπάρχουν στο εξωτερικό μέτωπο.
Είναι ευκαιρία ο πρωθυπουργός αυτής της χώρας  να κάνει στο εσωτερικό αυτό που ο καθηγητής Μπουραντάς του έγραψε πριν ένα χρόνο , να "τσιμπήσει" τις 200.000 οικογένειες που παρασιτικά πλούτισαν τα τελευταία 25 χρόνια στη χώρα και είναι πολύ απλό να τους βρεί  κανείς. Είναι αυτοί που αποτελούν την πραγματική κυρίαρχη τάξη της χώρας με συνδέσεις από το βαθύ κράτος μέχρι τους κομματικούς μηχ/σμούς πολλών αποχρώσεων μηδενός εξαιρουμένου.

Επειδή δεν πιστεύω ότι ο συγκεκριμένος  πολιτικός έχει τέτοιες διαθέσεις αφιερώνω σε σας τους αναγνώστες λίγες γραμμές από το άρθρο του Τζότζεφ Χάρισον στις 6 Απριλιου του 1950 στην εφημερίδα "Christian Science Monitor": 
"To πρώτο μέτρο που πρέπει να ληφθεί είναι να ευρεθούν μέσα όπως καμφθεί  ο αληθώς αρπακτικός εγωισμός των ανθρώπων των Αθηνών… Ούτοι αποτελούνται από 5000 πολιτικούς, βιομηχάνους και εισαγωγείς , οι οποίοι κυβερνούν τη χώρα  και οι οποίοι εκ συστήματος και με αναισθησία απομυζούν τον πλούτο της χώρας, είτε ούτος παράγεται εντός αυτής, είτε στέλλεται από τας ΗΠΑ.
Αυτοί είναι οι  άνθρωποι οι οποίοι υπονόμευσαν  την προσπάθεια της κυβερνήσεως, χρησιμοποιούντες εις τα αυτοκίνητα των, την  βενζίνην που προωρίζετο δια τα τρακτέρ , όπως παραχθούν τρόφιμα στην Ελλάδα… Αυτοί είναι οι άνθρωποι  οι οποίοι εκραύγαζαν πατριωτικά συνθήματα ενώ ηρνούντο να πληρώσουν φόρους ή να συμμετάσχουν εις τας απωλείας που απαιτούσε η νίκη, αφού είχαν καταθέσει τα χρήματα των εις τράπεζας της Ν.Υόρκης, της Αιγύπτου και της Ελβετίας…
Οι άνθρωποι  αυτοί εσώθησαν από τους κομμουνιστάς χάρις εις την αμερικανικήν βοήθειαν…"
Αφιερωμένο σε όσους θέλουν να κάνουν επανάσταση, αλλά δεν ξέρουν πως ν’αρχίσουν!

6 σχόλια:

  1. Ο άσσος στο μανίκι του οικονομικού επιτελείου είναι ο ωμός εκβιασμός.
    ή θα μας λύσετε το πρόβλημα κορόιδα Ευρωπαίοι ή θα τιναχθεί στον αέρα το ευρώ.
    Και αφού δεν γίνεται τίποτε και ο ρόλος των πολιτικών είναι διακοσμητικός γιατί τους πληρώνουμε?
    Από την στιγμή που οι βουλευτές δικαιούνται μισθό κλέβοντας και παίζοντας τότε αυτόν τον μισθό τον δικαιούνται όλοι οι Έλληνες.
    Εξαγγέλλουν πριμ παραγωγικότητας για τους δημοσίους υπαλλήλους, αυτοί τι παράγουν?
    Υπάρχει βουλευτικό - υπουργικό πριμ ανικανότητας, παραπλάνησης, υπόθαλψης και προστασίας οικονομικών εγκληματιών?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εξαιρετικό κείμενο, με «επί τον τύπο των ήλων» αναφορές για την παθολογία της ελληνικής κοινωνίας.
    Προσωπικά δεν έχω πολλές ελπίδες ότι ο πρωθυπουργός έστω και τώρα θα υλοποιήσει την υπόδειξη του καθηγητή Μπουραντά.
    Απλά: είναι σαρξ εκ της σαρκός των αναφερομένων 200.000 οικογενειών και στηρίζεται σε αυτές.
    Δεν άλλαξε δυστυχώς τίποτε από τότε που ο Τζότζεφ Χάρισον έγραφε για τα συμβαίνοντα στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς.
    Όσο για τα τεκταινόμενα στον Αραβικό κόσμο εύχομαι να έχουν μια ευνοϊκή κατάληξη για την πρόοδο αυτών των λαών.
    Ίδωμεν. Πάντως εγώ κρατώ μικρό καλάθι μιας και έχουμε δει πολλά. Ελπιδοφόρες κοινωνικές διεργασίες τελικά όχι μόνον απέτυχαν αλλά είχαν σαν αποτέλεσμα την δημιουργία καθεστωτικών καταστάσεων ανελευθερίας και σκοταδισμού.

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @drkpouts

    Εξαιρετικό κείμενο, με «επί τον τύπο των ήλων» αναφορές για την παθολογία της ελληνικής κοινωνίας.
    Τα "παλαμάκια" σου θα τα ακούσουμε στο συνέδριο παναγιώτη?

    Δεν άλλαξε δυστυχώς τίποτε από τότε που ο Τζότζεφ Χάρισον έγραφε για τα συμβαίνοντα στην χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς.

    Φιλική σύσταση αφου δεν μπορείς ν αλλάξεις λαό παναγώτη, άλλαξε χώρα φίλε μου...
    Σκέψου για μισό δεύτερο αυτός ο λαός έχει και όρια και αντοχές αλλά και μεγάλες ανοχές που ανέχεται και Εσένα αλλά και τόσους άλλους που τον αντιμετωπίζουν με τόσο υποτιμιτικό τρόπο.
    Κοίταξε και τον καθρέφτη σου για να κατλάβεις τι εννοώ,μη "τρομάξεις" με το είδωλο...
    Προ"σύνεδριακές" πασαρέλλες..
    Είμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε περισσότερο υποψιασμένοι πριν το καλοκαίρι...
    Στο καλό συν,συριζα,δα...
    Καλύτερα απο μακρυά κι αγαπημένοι...αυτές οι "αριστερές" δεν αξίζουν σε καμία κοινωνία γιατί άραγε θα πρεπε να αξίζουν στην ελληνική,επειδή το επιθυμείς εσύ και όποιοι άλλοι,οχι φίλε δεν θα πάρουμε πολύ περισσότερο δεν θα ξαναδώσουμε λευκά χαρτιά...οι αριστεροί πολίτες έχουν καταλάβει πλέον οτι δεν πάει άλλο...
    Αρκετά με τους μηχανισμούς κόμματα της "αριστεράς", αρκετά!!!
    καλή συνέχεια σε όσους εξακολουθούν να πιστεύουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ολα αρχίζουν και τελειώνουν στη γάγγραινα που συνιστούν τα κατ’ ευφημισμόν «πολιτικά μας κόμματα»: Η ανικανότητα και φαυλότητα της κρατικής μηχανής έχει την καταγωγή της στο «πελατειακό σύστημα»: στο γεγονός ότι τα κόμματα «πουλάνε» κρατικές θέσεις εισπράττοντας ψήφους. Για να ελέγχουν τη συνέχιση εξάρτησης της ψήφου του πελάτη, τον μαντρώνουν σε ποιμνιοστάσια κομματικού «συνδικαλισμού». Ο κομματικών προδιαγραφών δημοσιοϋπαλληλικός συνδικαλισμός είναι τα Ες-Ες των κομμάτων: στρατός κατοχής της χώρας, εφιάλτης αντικοινωνικής λοιμικής. Αποκλείουν την αξιοκρατία και κάθε ποιοτικό έλεγχο, εξαρθρώνουν τη λειτουργικότητα του κράτους και ελαχιστοποιούν την παραγωγικότητα, νομιμοποιούν την ανομία, την κατάφωρη κοινωνική αδικία, κάθε στοιχειώδη ευταξία, κάθε ανθρώπινη στόχευση πέρα από την εγωτική απληστία.

    Οι υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, αν υπάρχουν, θα βγουν στην πλατεία Συντάγματος μόνο αν καταλάβουν πως ό,τι ήταν για την Αίγυπτο ο Μουμπάρακ και για την Τυνησία ο Μπεν-Αλή, είναι για την Ελλάδα σήμερα τα κόμματα. Ολα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στον Ανώνυμο 4 Μαρτίου 2011 9:28 π.μ.

    Λυπάμαι, φίλε Ανώνυμε 4 Μαρτίου 2011 9:28 π.μ., που δεν έχω ίσως την οξυδέρκεια και ευφυΐα που χρειάζεται για να αντιληφθώ το σημαντικό του σχολίου σου. Αντιλαμβάνομαι όμως το υπόβαθρο της παρεμβολή σου.
    Να είσαι πάντα καλά στην ανωνυμία σου. Και καλή Σαρακοστή.
    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στον Ανώνυμο 4 Μαρτίου 2011 9:28 π.μ.

    Λυπάμαι, φίλε Ανώνυμε 4 Μαρτίου 2011 9:28 π.μ., που δεν έχω ίσως την οξυδέρκεια και ευφυΐα που χρειάζεται για να αντιληφθώ το σημαντικό του σχολίου σου. Αντιλαμβάνομαι όμως το υπόβαθρο της παρεμβολή σου.
    Να είσαι πάντα καλά στην ανωνυμία σου. Και καλή Σαρακοστή.
    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU