Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Το ρεύμα της Κριτικής Αριστεράς αντιμέτωπο ξανά με τις ίδιες αγκυλώσεις


Μια απόπειρα κριτικής αποτίμησης του Ιδρυτικού Συνεδρίου της Δημοκρατικής Αριστεράς


του Γιώργου Παπασπυρόπουλου


Το συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς μοιάζει σαν να τελείωσε πριν καν αρχίσει.
Όχι γιατί δεν συζητήθηκαν, έστω και στους διαδρόμους, κάποια θέματα. Όχι γιατί δεν υπήρξαν εξαιρετικά ενδιαφέρουσες ομιλίες, δίπλα στις γνωστές στρογγυλεμένες των αριστερών συνεδρίων. Ούτε γιατί δεν εκλέχτηκαν στην ηγεσία όσα νέα και αξιόλογα άτομα θα μπορούσαν.
Αλλά γιατί ακολούθησε την πεπατημένη.
Για όσους υπήρξαν μέλη του Συνασπισμού, η εικόνα του συνεδρίου ήταν ένα πιστό αντίγραφο εκείνων του παλιού τους κόμματος. Ακόμα και οι "τάσεις" έκαναν την επανεμφάνισή τους με τις καμιά δεκαριά λίστες υποψηφίων που κυκλοφόρησαν.
Παράλληλοι μονόλογοι, συνόψιση και υποσχέσεις από τον πρόεδρο και μετά μάχη για την εξουσία. Τηλεαστέρες, συγγενείς και φίλοι, παλιές καραβάνες συνωστίζονται ξανά στις πρώτες θέσεις της πρώτης ΚΕ του νέου κόμματος, συρρικνωμένης στα πρότυπα του ΣΥΝ για να είναι "λειτουργική".
Από άποψη πολιτικής, πολλές διάσπαρτες ενδιαφέρουσες ιδέες αλλά καμιά σαφής αιχμή για το διαφορετικό - εκείνο που θα δικαιολογούσε την αυτόνομη συγκρότηση ενός καινούργιου ρεύματος στην αριστερά. Και μαζί, άρνηση να αποκτήσει η συλλογικότητα καθαρό οικολογικό χαρακτήρα ( η οικολογία παραμένει "τμήμα" ) και το χειρότερο, άρνηση δημοκρατικού και συμμετοχικού χαρακτήρα στην δομή της.
Γιατί τότε τόση φασαρία;

Η κριτική συμπόρευση στην αριστερά μοιάζει ακόμη κάτι άγνωστο στην χώρα μας. Τα "εργαστήρια του Νίκι" (Βέντολα) στην Ιταλία, φαντάζουν επιστημονική φαντασία στα καθ' ημάς. Η αμεσοδημοκρατική συμμετοχική, ανοιχτή συλλογικότητα δημιουργεί φοβία και ανασφάλεια.
Κάθε κόμμα, ορίζει με σαφήνεια την περίφραξή του, αφήνει απ' έξω την πολλή κριτική και τα άτομα με γνώσεις και απόψεις και γεμίζει τις καρέκλες με τους έμπιστους, τους κολλητούς, τους δικούς μας - κι ας είναι ακατάλληλοι, είναι όμως πιστοί!
Αυτή η παθογένεια, είναι βαθιά συντηρητική πολιτική επιλογή διαχρονικά, όλου του αριστερού πολιτικού προσωπικού (πλην εξαιρέσεων) από την εποχή του Λένιν μέχρι σήμερα. Με την διάλυση της 2ης Διεθνούς η συνύπαρξη των διαφορετικών ρευμάτων έλαβε τέλος - και μέχρι σήμερα δεν έγινε δυνατόν να αποκατασταθεί. Ακόμα και ο Συνασπισμός, που έδειχνε για ένα διάστημα ότι θα μπορούσε να περιλάβει όλη την Αριστερά, δεν τα κατάφερε - και σήμερα έχει γεμίσει γκρουπούσκουλα και ορφανά την επικράτεια.

Φαίνεται ότι οι "έμπειροι" προτιμούν πάντα και από θέση αρχής ένα χλωμό συνονθύλευμα φιλόδοξων επαγγελματιών της πολιτικής με κοινή συγκολλητική ύλη το μοίρασμα συντεχνιακής εξουσίας, παρά ένα ανοιχτό μελίσσι δημιουργικότητας και παραγωγής ιδεών και δράσεων - γιατί εκεί η θέση τους δεν είναι εξασφαλισμένη άρα μόνο πρόσκαιρα και κατ' ανάθεση και αξιολόγηση, επαγγελματική. Κι αυτοί θέλουν να ζήσουν από την Αριστερά, από την Οικολογία, από την πολιτική.
Έτσι η οριοθέτηση των χώρων τους είναι το πρώτο τους μέλημα. Όπως αφήνουν το σημάδι τους τα αρσενικά ζώα έτσι και αυτοί οριοθετούν το μαντρί τους. Σήμερα κοντεύουμε να έχουμε περισσότερα κόμματα από ...μέλη και ατελείωτο αριθμό αρχηγών.

Τι λοιπόν ήρθε να κάνει η Δημοκρατική Αριστερά μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Μα να φέρει το καινούργιο! Αυτή ήταν η κοινή φιλοδοξία όσων συντάχθηκαν με το εγχείρημα.
Να δημιουργήσει έναν χώρο ανοιχτό σε ιδέες, ελκτικό για συμμετοχή, καλόπιστο στην προσφορά, δεκτικό σε αναστοχασμό και αναθεώρηση, ξένο σε αυτοματισμούς και δόγματα.
Να επιλύσει το χρόνιο πρόβλημα της αριστεράς με την οικολογία και την "ανάπτυξη".
Να ανοίξει εργαστήρια παραγωγής ιδεών και δράσεων και όχι να κλείσει κόσμο σε κομματικά γραφεία.
Και η βασική προϋπόθεση γι αυτό θα ήταν να παραμερίσει ο εγωϊσμός του παλιού, να ανοίξει και να υποδεχτεί ζεστά το καινούργιο, το πρόθυμο, το γεμάτο ενέργεια και ιδέες. Να διατυπωθεί με έργα και πράξεις η καθαρή πολιτική βούληση υποδοχής με κάθε τρόπο του νέου και η εξασφάλιση της ανεμπόδιστης λειτουργίας του από μηχανισμούς και ομάδες εξουσίας.
Τι έγινε όμως; Μάλλον το αντίθετο.
Αν κληθούμε να βαθμολογήσουμε το συνέδριο με τα παραπάνω κριτήρια, δυστυχώς τα αποτελέσματα δεν θα είναι θετικά - μάλλον μια χαμένη ευκαιρία θα περιγράψουν: Κάποιες καλές θέσεις σε ένα στρογγυλεμένο ακίνδυνο πλαίσιο και μια κομματική δομή τρίτης διεθνούς.
Πράγματα που κάλλιστα θα μπορούσαν να εκφράζονται και μέσα στον ΣΥΝ - μόνο που θα μειοψηφούσαν ίσως για κάποιο διάστημα στα κομματικά όργανα. Αλλά αυτό ήταν μόνο το πρόβλημα;
Η πολιτική "απεμπλοκή από τον ΣΥΡΙΖΑ", είναι λοιπόν γεγονός. Και τώρα τι ακολουθεί; Το "Εδώ ο καλός Συνασπισμός"; Μέχρι εκεί φτάνει η εμβέλεια της ανανεωτικής αριστεράς;

Ακούω συχνά την ερώτηση: "Μήπως ο Φ. Κουβέλης έκανε νέο κόμμα για να γίνει επιτέλους αρχηγός;"
Φυσικά η ερώτηση είναι ανόητη και προσβλητική. Όμως, αν δεν είναι σαφείς και ξεκάθαρα διακριτοί οι λόγοι του νέου εγχειρήματος και το καινούργιο που φέρνει στην πολύπαθη αριστερά, φοβάμαι ότι η παραπάνω ερώτηση θα είναι αυτή που θα μείνει στην ιστορία ως και η απάντηση. Αυτή και ο εγωϊσμός των "δημογερόντων" της αριστεράς...

Φαίνεται ότι το ρεύμα της Κριτικής Αριστεράς δεν μπορεί παρά να παραμείνει ανέστιο, οριζόντια διακομματικό και ελεύθερο από κομματικές ταυτίσεις. Όντας ελεύθερο από την φύση του και δημιουργικό δεν χωρά σε στενά πλαίσια και συγκεκριμένες διευθύνσεις. Όντας από την φύση του ανοιχτό δεν αντέχει τις τρικλοποδιές των οργανωμένων μηχανισμών. Μπορεί να δουλέψει καλύτερα σαν λόμπι, σαν δίκτυο, σαν ομάδες επιρροής που βρίσκονται παντού και όχι περιχαρακωμένο σε κάποιον δεσμευτικά κλειστό χώρο (με αυτήν την έννοια ίσως έχουν δίκιο και οι Οικολόγοι Πράσινοι που λειτουργούν περισσότερο σαν λόμπι της οικολογίας -που φιλοδοξεί να διαπερνά οριζόντια όλους τους πολιτικούς χώρους- παρά σαν κλασικό πολιτικό κόμμα).

Και φυσικά όταν μια πόρτα κλείνει μια άλλη ανοίγει...



Επί του πιεστηρίου: 

32 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα ανάλυση, μελαγχολικές διαπιστώσεις.

    Ας προσθέσω δύο κουβέντες.

    1. Η κρίση της πολιτικής είναι ευρεία. Δεν εξαιρείται η Αριστερά από αυτήν ούτε η Πολιτική Οικολογία. Η φύση της πολιτικής διακρίνεται όμως -διαχρονικά- από την σκληρότητα των ανταγωνισμών και την πρόταξη του εγώ. Ο Λένιν δεν ήταν εγωιστής και εγωπαθής; Δεν υπήρχαν άλλοι άξιοι να ηγηθούν στη Ρωσική Επανάσταση; Γιατί δεν επιδίωξε μέσα από την κομουνιστική θεώρηση την οποία υποτίθεται ότι πρέσβευε να οργανώσει συλλογικό σύστημα εξουσίας;

    2.Αμεσοδημοκρατική και αναρχική επανάσταση δεν μπορεί να γίνει, μπορούμε όμως και το κάνουμε οι ριζοσπάστες και μη ελεγχόμενοι συνειδησιακά πολίτες να ελέγχουμε και να αναδιατάσσουμε την όποια εξουσία, ακόμη και να οργανώνουμε αντιπαραδείγματα (συνεταιρισμούς, οργανώσεις κοινωνίας πολιτών, ενδοκομματικές τάσεις κοκ). Εκτιμώ ότι ο δρόμος στην Δημοκρατική Αριστερά είναι ανοιχτός.

    3.Προτείνω την συγκρότηση ιδεολογικής τάσης - χώρου μελών του κόμματος, με τίτλο "Πράσινη Αριστερά". Ετοιμάζουμε διακήρυξη, θέτουμε στόχους και εργαζόμαστε πολιτικά να τους πετύχουμε τόσο στο καταστατικό συνέδριο όσο και στο θεματικό Αριστερά & Οικολογία που ήδη αποφασίστηκε από το 1ο Συνέδριο να γίνουν.

    4.Τον πρόεδρο της ΔΑ τον σέβομαι, τον εκτιμώ και θεωρώ ευτυχές το γεγονός ότι έχει αναλάβει αυτόν τον δύσκολο ρόλο. Του να εργαστεί δηλαδή, με το ήθος, την δημοκρατική βούληση και τις ιδιαίτερες ικανότητες διαμόρφωσης και άσκησης που τον διακρίνουν για την ενδυνάμωση του κόμματος που ιδρύσαμε τόσες χιλιάδες πολίτες σε αυτήν την πολύ δύσκολη περίοδο. Οφείλουμε να τον τιμούμε και να εργαζόμαστε μαζί του όλα τα μέλη του κόμματος. Αποτελεί κεφάλαιο όχι μόνο για το κόμμα αλλά και για τον τόπο.

    5.Περί γκρίνιας. Η κριτική μερικές φορές είναι εύκολη λύση, είναι όμως απαραίτητη για την λειτουργία της δημοκρατίας. Ακόμη και αν προέρχεται από πρόσωπα που σε δεδομένη στιγμή δεν ανέλαβαν ή δεν διεκδίκησαν ρόλους και συνεπώς η εξ αποστάσεως κριτική μετατρέπεται σε γκρίνια.

    6.Θα επαναλάβω κάτι που έγραψα σε ένα άλλο σχόλιο προ ημερών με λίγο διαφορετικό τρόπο. Η μιντιοκρατική εποχή και οι ασφυκτικές "θωπείες" των μεγάλων εργολαβικών συμφερόντων προς τμήματα του πολιτικού συστήματος είναι γνωστό ότι καθιστούν το τοπίο ευκαιριών για την έκφραση υπαρκτών ρευμάτων πολιτικής από την κοινωνία εξαιρετικά δύσβατο. Ως εκ τούτου, εκτιμώ ότι η ίδρυση, καθιέρωση και κυρίως η σαφής ορατότητα της Δημοκρατικής Αριστεράς στον πολιτικό ορίζοντα είναι ΑΘΛΟΣ. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Υπάρχουν κάποιοι σημαντικοί άνθρωποι που κατηγορούνται ως μηχανισμός, οι οποίοι αν δεν κινούσαν τα πράγματα, με την εργατικότητα, τον δυναμισμό και την εμπειρία που διαθέτουν, το κόμμα δεν θα γινόταν ποτέ. Άλλωστε οργανωμένο κόμμα χωρίς ανθρώπους ταγμένους, με σφιχτή λειτουργία και κινητοποίηση δεν στήνεται. Ας μην υπερεκτιμούμε τις "δυνατότητες του διαδικτύου". Είναι απολύτως βέβαιο ότι το ευρύ απροσδιόριστο και τελικά άνευρο κοινό του ίντερνετ θα έδινε μερικά κλικς σε μια "αμεσοδημοκρατική" οντότητα που θα έκανε τον καου μπόυ του διαδικτύου, τελικά όμως η προσπάθεια δεν θα είχε την παραμικρή τύχη αναγνωρισιμότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιάννη, θα έλεγα πως οι διαπιστώσεις είναι απλά νηφάλιες. Ζητήσαμε, μήνες τώρα, κάποια πράγματα. Πήραμε υποσχέσεις συνεδρίων και άδειασμα στα όργανα - οι οργανωμένες ομάδες υπερίσχυσαν και έβαλαν τους δικούς τους "μέσα", οι προωθητικές απόψεις αφέθηκαν να κολυμπήσουν μόνες τους μέσα στο γνωστό περιβάλλον του "Συνασπισμικού δεδομένου".
    Η ΕΕ δεν έχει οικολόγο (πως θα γίνει το κόμμα οικολογικό άραγε;), δεν έχει μέλη της πρωτοβουλίας (βασικής ιδρυτικής συνιστώσας), δεν έχει έναν άνθρωπο από τα κοινωνικά δίκτυα - αλλά έχει τηλεαστέρες, έχει πτέρυγα (και σωστά), έχει ΑΡΣΗ (και σωστά). Που είναι οι υπόλοιποι; Γιατί μειώθηκε ο αριθμός των μελών της ΚΕ; Γιατί ο συντονιστής έγινε γραμματέας; Που είναι η συναινετική διάθεση και οργάνωση του εγχειρήματος;
    Μέχρι το Σάββατο το βράδυ ήταν "ένα καλό συνέδριο" - μόλις άρχισαν οι ψηφοφορίες η εικόνα άλλαξε τελείως και οι εγγυήσεις πολυσυλλεκτικότητας, συμμετοχισμού, συναινετικής πορείας μπήκαν στην άκρη. Κάποιοι νόμισαν ότι ήρθε κιόλας η ώρα να μοιράσουν την πίτα -ποια πίτα όμως; Του 1,5%;
    Οι ανόητοι δημογέροντες τα χάλασαν όλα.
    Έφτιαξαν όργανα πριν φτιάξουν καταστατικό - κανονικά κι όχι συντονιστικά.
    Ποιος περιμένει τώρα ότι αφού έκατσαν καλά στις καρέκλες ξαφνικά θα σηκωθούν για να γίνει αμεσοδημοκρατία ή να γίνουν ξαφνικά ανακλητοί ή εναλλασσόμενοι; Κανείς!

    Οι τάσεις μας έλειπαν τώρα. Να βρεθούμε και εκπροσωπούμενοι, όπως στον Συν, από νέες ηγεσίες και παράγοντες. Να γεμίσουμε παρατάξεις, λίστες, ψηφοδέλτια, "έδρες" των τάσεων - και τα μέλη απλοί πελάτες.
    Η συλλογικότητα μετράει μόνο - όχι η έμμεση αντιπροσώπευση από ρεύματα ιδεών που φυσικά δεν αλλάζουν αλλά μπετονάρονται με τον χρόνο και δογματικοποιούνται.

    Κατά την ταπεινή μου γνώμη η αριστερά δεν θέλει να γίνει δημοκρατική - όχι ακόμη τουλάχιστον.
    Τα όρια των κομμάτων παραμένουν σκληρά, άτεγκτα, διαχωριστικά των αγωνιστών. Χρειάζονται νέοι τρόποι. Το plan B που λέει κι ο Πολυβώτης. Μια οριζόντια σχέση της Κριτικής Αριστεράς, ένα δίκτυο με μέλη από την Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους Πράσινους, τον Συνασπισμό κλπ Χωρίς απαιτήσεις για την κομματική ταυτότητα του καθενός με ανένταχτους που δεν θέλουν να μπλεχτούν με οποιονδήποτε μηχανισμό. ένα είδος φόρουμ που διαπερνά οριζόντια κάθε σχηματισμό και επιβάλλει και την συνεργασία όπου είναι εφικτή χωρίς να σκέφτεται μικροκομματικά.
    Οι τάσεις είναι η χαρά των μηχανισμών και των ηγετίσκων που δεν έχουν πολιτικό έρεισμα.
    Ας τις αποφύγουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Απολύτως σεβαστά όλα όσα λες Γιώργο. Δεν μίλησα όμως για φράξια, αλλά για τάση. Η πάλη των ιδεών δεν σταματά ποτέ ούτε εντός του ίδιου ανθρώπου. Πόσο μάλλον σε ένα δημοκρατικό αριστερό κόμμα.

    Τα άλλα που λες για φόρουμ ευρύτερο, έχουν γίνει πολλές φορές και ναυάγησαν μέσα σε ανταγωνισμούς κομματικών πατριωτισμών.

    Τώρα, η κοινωνία θέλει πλατφόρμα επιβίωσης. Η οικολογική τάση της ΔΑ την έχει, μπορεί και οφείλει να την επικοινωνήσει στην ελληνική κοινωνία.

    Ο δυναμισμός και η ενέργεια που υπάρχουν δεν πρέπει να χαθούν σε λάθος στόχους για ίδρυση φόρουμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παιδες, μη χανετε το μετρο.Καθε εκλογικη διαδικασια-ακομα και σε 15μελες σχολειου- εχει θετικες και αρνητικες εμπειριες.Ο καθενας νομιζει οτι ο ταδε που δεν εξελεγη ηταν "απωλεια".Λογικο.Ωστοσο καποιοι ψηφιζουν.Οπως στη Βουλη,οπως στους Δημους.Καποιοι εκλεγονται και καποιοι οχι.Μη κανουμε ετσι θεωριες.Το θεμα ειναι οι πολιτικες οχι τα προσωπα.Καποτε στον ΣΥΝ γινοταν μια αντιστοιχη συζητηση για τα νεα προσωπα.Ειδαμε μετα τα χαλια του χωρου με την επιλογη Τσιπρα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μα για τις πολιτικές μιλάμε, ακριβώς - αυτές δεν "πρόκαμαν" στο συνέδριο.
    Τα πρόσωπα απλά ίσως θα έσωναν την παρτίδα αν συνέχιζαν μαζί συναινετικά.
    Η "εκλογική διαδικασία" ήταν "η διατήρηση του παλιού με τεχνικές μεταμφίεσης", όπως λέει κι ένας φίλος. Η αθέτηση της υπόσχεσης "όλοι μαζί" και μάλιστα με το καλημέρα!
    Η δημοκρατία δεν ταυτίζεται με την εκλογική διαδικασία: έχει σημασία ποιος συμμετέχει, με ποια βούληση, και τι επιδιώκει από αυτήν - σύγκρουση, αποκλείοντας τον "άλλο" με λίστες ή περικλείοντας τους πάντες με μια αναλογική προσέγγιση;
    Δημοκρατικά βγαίνουν όλοι - νομότυπα... Ακόμα και στο ΚΚΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιώργο, Επειδή τίποτε δεν προέρχεται απο παρθενογέννεση μας ακολουθούν η καχυποψία, οι ανταγωνισμοί, όλες αυτές οι τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που μας πληγώνουν. Το πρώτιστο είναι στο dna του κάθε αριστερού ανθρώπου να υπάρχει εμφυτευμένη η σύνθεση των απόψεων και η αξιολογική του κρίση. έτσι δεν θα έχουν έδαφος οι κάθε μορφής μηχανισμοί. Για παράδειγμα θεωρώ πως θα ήταν χρήσιμη η παρουσία του Γιάννη Σακιώτη στην ΚΕ κκαι στην Ε Γ δεν ξέρω για ποιους λόγους ο Γιάννης δεν ήταν υποψήφιος, ενδεχόμενα θα υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες που ο ίδιος αντιμετωπίζει. Με το ίδιο σκεπτικό θεωρώ χρήσιμη και σημαντική την εκλογή συντρόφων που δούλεψαν και πρόσφεραν ώστε αυτό το κόμμα να σταθεί όρθιο και να είναι σήμερα πραγματικότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε ότι αφορά το καταστατικό...
    Καλώς ή κακώς και απο τις τοποθετήσεις των συνέδρων για το καταστατικό δεν έγινε μία συζήτηση σε βάθος. ίσως επειδή προέχει το πολιτικό στίγμα. έτσι στις 9 το βράδυ το να γίνοταν ψηφοφορίες σε ένα σώμα που αντικειμενικά είχε κουραστεί δεν ξέρω αν θα έδινε και τα καλύτερα αποτελέσματα. έτσι ήταν απόλυτα ορθή η πρόταση του Φώτη που κατατέθηκε στην δεδομένη στιγμή για αυτό άλλωστε δεν υπήρξαν διαφωνίες. Χρειάζεται μία ουσιαστική συζήτηση αφιερωμένη αποκλειστικά σε αυτό όπως και το θέμα της οικολογικής ταυτότητας και έκφρασης. έτσι κατά την γνώμη μου η ΚΕ στην επόμενη συνεδρίαση της θα πρέπει να καθορίσει ένα σαφές χρονοδιάγραμμα ώστε να μην πλανιούνται καχυποψίες που υπονομεύουν την προσπάθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. ΡΕ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΑΤΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΥ ΑΡΝΗΘΗΚΕ ΤΗ ΚΛΗΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΜΕΝΙΔΗ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠ)????
    ΠΟΙΟΣ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΕΣ????
    ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΘΕΩΡΩ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΞΕΛΕΓΗ ΣΤΗΝ ΕΕ Ο ΑΝΤ.ΣΧΕΤΑΚΗΣ(ΜΑΧΟΜΕΝΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΚΡΗΤΗ).ΚΑΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΕΤΣΙ....ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ ΘΕΩΡΙΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥ.
    ΓΙΑΤΙ Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΣΗ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ????
    ΓΙΑΤΙ ΥΠΟΤΙΜΑΤΕ ΜΕΡΙΚΟΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΚΛΟΓΗ 111 ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΚΕ ΚΑΙ 17 ΤΗΣ ΕΕ????
    ΠΟΘΕΝ ΤΕΚΜΕΡΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΕΡΙ ΛΙΣΤΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΕ???
    ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΟΒΑΡΕΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΕΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ????
    ΜΗΠΩΣ ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΛΙΣΤΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΙΑ????
    ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ ΟΙ ΜΑΧΕΣ ΝΑ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΕΚΕΙ ΕΞΩ,ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΜΜΑ.ΑΣ ΑΠΟΒΑΛΛΟΥΜΕ ΤΗ ΠΑΛΑΙΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ "ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ" ΕΧΘΡΟΥ....
    ΤΑΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΠΛΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ
    ΔΗΜΑΡ ΨΥΧΙΚΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γιώργο καλά τα λες!

    Με το καλημέρα στη ΔΗΜ.ΑΡ. ήρθε η αναμενόμενη διαχείριση από ένα παλαιοκομματικό κατεστημένο, το οποίο απέδειξε ότι βρίσκεται εγκλωβισμένο στον μικρόκοσμο του μικροκομματικού μηχανισμού και δεν μπορεί να αφουγκρασθεί και να αντιληφθεί την κοινωνία!

    Φαίνεται ότι δεν άντεχε την κοινωνία και ...την άδειασε...και για να το κάνει αυτό χρησιμοποιείσαι το παραμύθι των «μικρών και ευέλικτων σχημάτων» και τις γνωστές κυλιόμενες λίστες του εγγυημένου συστήματος.

    Δυστυχώς δημιουργήθηκαν μικρά και μεγάλα ερωτηματικά. Κλονίσθηκε η εμπιστοσύνη σε πολλά μέλη, και σε περισσότερα τρεμοσβήνει η ελπίδα που γέννησε η 27 Ιουνίου 2010.

    Μήπως ταιριάζει και στη ΔΗΜ.ΑΡ. το τετριμμένο: "Μωραίνει Θεός, όν ήθελε απωλέσει" ???

    Ίδωμεν!!!

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, πραγματικά!

    Είναι αυτονόητο πως η Δημοκρατική Αριστερά κουβαλάει όλη την αρνητική κληρονομια της ιστορικής της διαδρομής μέσα στο ΚΚΕ Εσωτ, και τον Συνασπισμό.

    Για μένα βέβαια το πιό αρνητικό από όλα είναι η φοβία να πούμε κάτι παραπάνω από ότι έλεγε τόσα χρόνια η ανανεωτική πτέρυγα.

    Δεν λέμε με δύναμη αυτά που συζητάμε στα blog ή μεταξύ μας, ο μέσος όρος κυριαρχεί μαζί με μια προσπάθεια να φανούμε η μετριοπαθής αριστερά.

    Όσο για την Δημοκρατία εγώ ακόμη δεν κατάλαβα γιατί το κείμενό μου δεν το δημοσίευσε η ιστοσελίδα του Κόμματος (στον προσυνεδριακό διάλογο).

    Κάτι ανάλογο 20 χρόνια στον Συνασπισμό δεν μου συνέβει για να είμαι ειλικρινής.

    Καραγιάννης Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Καραγιάννης Αλέξανδρος

    Μην το πολυψάχνεις φίλε...
    "είναι μεγάλος ο καημός... κλπ" που λέει και το άσμα.
    Ούτε καλός ΣΥΝ φαίνεται ότι δεν βγαίνει από την άσκηση...

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Και επειδή δεν ήμουν ιδιάιτερα σαφής να δώσω παράδειγμα:

    Δεν αρκεί να λες πως δεν είναι σωστή η κατάληψη του δημαρχειου της Αθήνας από συμβασιούχους σαν μέσο πάλης, πρέπει να περάσεις και στην ουσία

    Η οποία ουσία λέει πως όταν επιλέγεις να υπογράψεις σαν εργαζόμενος μια σύμβαση ξέρεις πως αυτή ενίοτε μπορεί και να μην ανανεωθεί.Αρα ξέρεις πως πιθανά έχει ημερομηνία λήξης το σταθμίζεις και παίρνεις το ανάλογο ρίσκο.Προφανώς είναι άσχημο να μένουν κάποιοι άνθρωποι χωρίς δουλειά αλλά γνώριζαν από την αρχή τους όρους.

    Κάποιοι από ανάγκη ή από απόγνωση δέχτηκαν να είναι συμβασιούχοι, φαντάζομαι όμως πως ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός εξ αυτών μπήκε με τον εξής δόλο: πάμε σήμερα με σύμβαση και αύριο θα μας νομιμοποιήσουν ή θα κάνουμε κινητοποιήσεις για να επιβάλουμε την μονιμοποίηση μας.

    Η ΔΗΜ.ΑΡ. έχει το θάρρος να βγει να τα πει όλα αυτά ανοιχτά;

    Διότι για μένα μικρή σημασία έχει η μορφή πάλης που διαλέγει κάποιος μπροστά στην ουσία του θέματος.

    Εμένα κάτι μου λέει πως η ηγεσία της ΔΗΜ.ΑΡ. αυτό το θάρρος δεν το έχει...

    Αλέξανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και επειδή αγαπητέ συνάδελφε είστε on line να σας πω και κάτι ακόμα:

    καλή η επιχειρηματολογία της ΔΗΜ.ΑΡ. για την δωρεάν υγεία, πρέπει όμως κάποια στιγμή να πούμε στον κόσμο πως τα ασφαλιστικά ταμεία πλέον χρεοκόπησαν...

    Και σε αυτό προφανώς φταίει η κακοδιαχείρηση, προφανώς η τεχνητή ζήτηση υπηρεσιών, προφανώς οι λαμογιές μερίδας γιατρών και φαρμακοποιών, αλλά εδώ υπάρχει και ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ της πλειοψηφίας των ασφαλισμένων που κάνει κακή χρήση των δικαιωμάτων που έχει.

    Φταίει η κακή αντίληψη που πέρασε και η Αριστερά στη χώρα και που ο πολίτης θεωρεί καλό να δώσει 50 ευρώ στην κομμώτρια για μαλλί, δεν δίνει όμως 20 ευρώ επίσκεψη σε ένα γιατρό και θεωρεί πως πρέπει να πάει με το βιβλιάριό του.

    Αυτά θα μας τα πει η ΔΗΜ.ΑΡ. ;

    Ε, δεν το βλέπω...

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @Καραγιάννης Αλέξανδρος 3 Απριλίου 2011 11:06 π.μ.

    Σωστά τα λές…όμως φίλε αυτά που ζητάς προϋποθέτουν άλλο «υλικό», το οποίο δυστυχώς δεν έχει λόγο ούτε στα όργανα, ούτε στο μηχανισμό.
    Να μου επιτρέψεις να σου υπενθυμίσω ότι δεν τόλμησε να πει δημοσίως «Μπράβο στον Καμίνη για την προσπάθεια μερικού καθαρισμού του Κόπρου του Αυγεία στον 984».
    Καμία δημόσια δήλωση στήριξης…. από το γραφείο τύπου τουλάχιστον…μα καμιά … μην τυχόν και δυσαρεστηθούν μερικοί δημοσιογράφοι …???

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. έχετε απόλυτο δίκιο κύριε συνάδελφε...

    άκουσα τον Φώτη Κουβέλη να χαρακτηρίζει λάθος την κίνηση να δωθούν στην δημοσιότητα τα ονόματα και οι απολαβές των δημοσιογράφων του 984 (με το σκεπτικό ότι θίγονται τα προσωπικά δεδομένα!)

    ενώ μάλλον θα έπρεπε σαν πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. να ζητήσει γενίκευση αυτού του μέτρου

    όλα τα δηλωθέντα εισοδήματα και η περιουσιακή κατασταση όλων των ελλήνων στο διαδίκτυο, να δούμε επιτέλους τι ακριβώς συμβαίνει και ποιοί τελικά τα έφαγαν κατα το κοινώς λεγόμενο...

    προσωπικά δεδομένα είναι τι κάνω με την γυναίκα μου στην κρεβατοκάμαρα, όχι τι ποσά βγάζω και αν η ζωή που κάνω δικαιολογείται από όσα δηλώνω στην εφορία!

    όλα στο φως... ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΝΑ!

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Αλέξανδρος Κ.13 Απριλίου 2011 12:04 μ.μ

    Αυτό με τον Πρόεδρο δεν το ήξερα...Άν είναι έτσι...τότε τα πράγματα δεν είναι καθόλου ευχάριστα...για να μην πω τίποτε άλλο...

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ενα κόμμα , ένας αρχηγός.
    Αλλιώς θα είστε πάντα σκορποχώρι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @Τάκη Παπ.,
    θα προσπαθήσω να σου απαντήσω:

    Κατ' αρχήν ούτε ο Θέμης Δημ., προέρχεται από την ΑΠ αλλά από τους ΟΠ. Έπειτα το κόμμα υποσχέθηκε οικολογικό συνέδριο και κάποιος πρέπει να το οργανώσει - τον Θέμη συντονιστή βγάλαμε στον τομέα οικολογίας και τον θέλουμε στην ΕΕ - λογικό δεν είναι;
    Δεν θα τον συγκρίνω με τον Χρήστο Χωμενίδη - ας το κάνουν άλλοι.
    Αλλά δεν θα δεχτώ προσωπικά ότι ο Χρήστος αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω. Τώρα πως βρέθηκε στην ΕΕ αντί ας πούμε του Αντώνη, τι να πω; Αν το πω δημοκρατία μάλλον κοροϊδεύω τον εαυτό μου - αν το πω λίστα, θα πρέπει να δημοσιεύσω φωτοτυπία της και δεν έχω κάτι τέτοιο στα χέρια μου - άστο λοιπόν.

    Η παραίτηση Αθανασίου δεν δίνει πολιτική διάσταση; Λες ο σοβαρότατος αυτός άνθρωπος να τρελάθηκε ξαφνικά; Την μια να κατεβαίνει και να εκλέγεται και μετά να παραιτείται; Απλά δεν επιθυμεί να φέρει σε δύσκολη θέση το κόμμα και επικαλείται προσωπικούς λόγους - οι οποίοι όμως είναι πολιτικοί!
    Ο σύντροφος αυτός είναι δάσκαλος για μας και θάπρεπε κατά την γνώμη μου την παραίτησή του να ακολουθήσουν κι άλλες γιατί σηματοδοτεί χωρίς περιττά λόγια ότι κάτι δεν πήγε καθόλου καλά.

    Πόθεν τεκμαίρεται η ιστορία περί λιστών; Εγώ, δυο ώρες κατάφερα σύνολο να είμαι στο συνέδριο -λόγω προσωπικού κωλύματος- και άλλο θέμα δεν άκουγα στους διαδρόμους. Λίστες από δω λίστες από κει. Τι ζητάς δηλαδή, να τις δημοσιοποιήσω; Να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι;
    Ρώτα και μάθε.

    Τέλος όπως ίσως ξέρεις τα κοινωνικά δίκτυα είναι η κοινωνία - "εκεί έξω" υπάρχουν τα ΜΜΕ και η σιωπή των αμνών. Όση και όποια ζωντανή και διαδραστική συζήτηση γίνεται εδώ στο διαδίκτυο. Ακόμα κι αν κάποιος δεν σχολιάζει από δω ενημερώνεται. Γι αυτό και προτάθηκε οριζόντια δικτυακή οργάνωση της νέας συλλογικότητας με διαβούλευση στο διαδίκτυο.
    Εδώ λοιπόν είναι το "μέσα στην κοινωνία" κι εκεί όπου οι άνθρωποι συζητούν και επικοινωνούν χωρίς διαμεσολαβητές.

    Και "εσωτερικός εχθρός" υπάρχει όταν παύει η συναίνεση και αρχίζει το υπόγειο... Θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Ακόμα και τώρα υπάρχει χρόνος για γενναίες πρωτοβουλίες - γιατί όσα έγιναν κανέναν δεν ευνοούν τελικά -και όσοι ενεπλάκησαν ίσως το καταλάβουν όταν δεν θάχουν "πίτα" να μοιράσουν.
    Τι κρίμα όμως για έναν τόσο δυναμικό χώρο να εμπλέκεται στα γρανάζια της ατομικής φιλοδοξίας, επί ποινή ακύρωσης του εγχειρήματος, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις.
    Υποσχεθήκαμε δημοκρατία και δώσαμε ότι δίνουν όλοι: τύποις δημοκρατία υπονομευμένη από την "διαδικασία" - ως πότε θα πληγώνουμε τον κόσμο μας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αλέξανδρε, συμφωνώ με την λογική σου "όλα στο φως". Ακούμε ότι το σπίτι του πολιτικού πρέπει να είναι γυάλινο, ότι οι φορ.δηλώσεις του πρέπει να είναι στο διαδίκτυο κλπ Έ λοιπόν ποιος θα το κάνει πρώτος αν όχι η δημοκρατική αριστερά; Βλέπεις όμως ότι ήδη φιλτράρουμε ανακοινώσεις και αντιδράσεις για να μην θίξουμε πιθανούς ψηφοφόρους! Μα αυτό δεν ήρθαμε να αλλάξουμε; Το πελατειακό, το στρογγυλεμένο, το "πολιτικά καθώς πρέπει";
    Όσα γράφεις έτσι είναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η φάση είναι θολή. Η πολιτική δεν έχει καίριο ρόλο. Ολα αναμένονται από διεθνείς εξελίξεις.
    Σε μια τέτοια φάση, είναι λογικό να παραιτούνται όσοι την αντιλαμβάνονται ως δημιουργική δύναμη και να ασχολούνται όσοι την αντιλαμβάνονται ως "δουλειά".
    Με ρώτησε κάποιος σύντροφος, γιατί δεν γράφω πλέον. Του απάντησα τότε πριν δυό μήνες, ότι δεν με εμπνέει τιποτε.
    Δεν μετάνιωσα γι'αυτή την απάντηση.
    Την πολιτική δεν την κερδίζεις με "οργανωτικές" μεθοδεύσεις, αλλά με πολιτικό λόγο. Και εγώ δεν έχω να πω κάτι "τέτοιο", σ' αυτή την φάση και ταυτόχρονα δεν έχει και κανείς άλλος για να με "κινητοποιήσει". Ετσι ψάχνομαι και όπως φαίνεται το κάνω αυτό καλύτερα μόνος μου.
    Μέχρι να ξανάχω να πω κάτι, ή νάχω ακούσει κάτι, σημαντικό, ας ασχολούνται με την πολιτική αυτοί που την βλέπουν σαν "δουλειά".

    Κατά την γνώμη μου, η εποχή αυτή είναι μεταβατική. Η πολιτική στην εποχή του Μνημονίου ότι είχε να πεί το είπε.
    Ας ετοιμαζόμαστε για την επόμενη εποχή την μετα-Μνημονιακή. Θα είναι ακόμη δυσκολότερη μάλλον. Θα είναι η εποχή του προσδιορισμού των προτεραιοτήτων για την επιβίωση.
    Η ένταξη της Πορτογαλίας στον Μηχανισμό Στήριξης και η εξέλιξη της πορείας της, θα αποτελέσει την Λυδία Λίθο για την ευρωπαική συμπεριφορά απέναντί μας.
    Αν η Πορτογαλία και η Ιρλανδία καταφέρουν να απαντήσουν στο πρόβλημα του Δημοσίου χρέους τους και μείς όχι, θα αφεθούμε σε ελεύθερη πτώση. Αν δεν τα καταφέρουν, τότε η ΕΕ θα μας περιθάλψει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Γιώργο, δυστυχώς και εγώ διαπιστώνω πως υπάρχει μεγάλη φοβία για το πιθανό πολιτικό κόστος και έντονο άγχος πολιτικής και εκλογικής επιβίωσης.

    Να θυμήσω εδώ τα θρυλούμενα περί συνεργασίας με την κίνηση Δημαρά-Οικονόμου, που αύριο γίνεται και επισήμως κόμμα υπό τον τίτλο Πανελλήνιο Αρμα Πολιτών, και τις έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ. για μια τέτοια προοπτική.

    Για αρκετούς από εμάς που ζήσαμε μια 20ετία στο Συνασπισμό η υπομονή μας έχει εξαντληθεί.Προσωπικά δεν θέλω έναν νέο ΣΥΝ χωρίς τις αριστερίστικες ακρότητες ή χωρίς την Τσιπροπαρέα.

    Απελευθερωθήκαμε από αυτήν την κατάσταση και ήρθε η ώρα να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας.

    Δεν σκοπεύω πάντως σε καμία περίπτωση να ξαναψηφίσω και με την ψήφο μου να μου προκύψει βουλευτής κανένας Δημαράς αύριο.

    έτσι και αλλιώς μαθημένοι είμαστε να μειοψηφούμε

    θα τα λέμε, δεν πρόκειται να κρατήσουμε το στόμα μας κλειστό

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Σημερινή δήλωση του Προέδρου:


    «Η χώρα δεν έχει προοπτική ανάπτυξης, διότι η κυβέρνηση δεν έχει πολιτική ανάπτυξης. Το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων βρίσκεται σε ύπνωση, την ώρα που η ανεργία καλπάζει και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν. Από το ΕΣΠΑ δεν έχουν απορροφηθεί ούτε καν στοιχειωδώς τα κονδύλια που αφορούν στην κοινωνική στήριξη, δηλαδή στη στήριξη των ανέργων και της απασχόλησης. Η χώρα οδηγείται σε αδιέξοδο με ευθύνη της κυβέρνησης»




    γενικόλογες διαπιστώσεις που δεν μπαίνουν στην ουσία του θέματος και παραπέμπουν στην εποχή και φρασεολογία Κωνσταντόπουλου (κατα την άποψη μου ο καλύτερος πρόεδρος ως σήμερα, αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει ριζικά)

    μέχρι πότε αυτή η χώρα θα περιμένει τις επιδοτήσεις του ΕΣΠΑ για ανάπτυξη;

    κουβέντα για τις μεγάλες μεταρρυθμισεις που έχουν μπλοκάρει από το φόβο κοινωνικής αναταραχής και αντίδρασης των συντεχνιών

    πολύ φοβάμαι πως απευθυνόμαστε σε λάθος ακροατήριο

    στο ακροατήριο αυτό η διαγραφή του χρέους του Τσίπρα και η μη ολοκληρωμένη χρεοκοπία της Αλέκας ακούγονται καλύτερα

    Αλέξανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. γενικά η Αριστερά δεν γουστάρει το πολιτικό κόστος σε όλες της τις εκδοχές.

    Δεν άκουσα από κανέναν (ακόμη και από την Παπαρήγα) να στηρίζει την εξής κίνηση της Κριστίνα Κίρχνερ στην Αργεντινή:

    ΠΑΓΩΜΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΕΝΟΙΚΙΩΝ ΓΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΣΤΕΓΗ

    απλό και ριζοσπαστικό μέτρο που θα κινούσε προς τα εμπρός την ανάπτυξη της χώρας και του ιδιωτικού τομέα, θα περιόριζε το κλέισιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και θα μείωνε τις απολύσεις.

    αλλά θα μου πείτε που να τα βάλουμε τώρα με τους ιδιοκτήτες ακινήτων...

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. σαν κοινωνια προτιμάμε να απολυθεί ο εργαζόμενος από το να θίξουμε έναν χαραμοφάη ιδιοκτήτη

    αντέ, σας κούρασα σ'ημερα...


    Αλέξανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Φίλοι, αν έχετε την διάθεση, χρόνο και κουράγιο, έχω στο blog μου μια αναδημοσίευση με θέμα "Η εξέγερση των μικροαστών" και ένα βιντεάκι από το film "Το Αυγό Του Φιδιού (1977)",Σκηνοθεσία-Σενάριο:
    Ingmar Bergman .

    Θα δούμε τέτοια?

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ξέχασα τον σύνδεσμο:
    http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/04/blog-post_4325.html

    Π. Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Λυπάμαι πραγματικά για ορισμένους από εσάς ήμουν τέσσερις μέρες στο συνέδριο έχω φίλους και γνωστούς σε όλες τις λεγόμενες ομάδες (οικολόγους Α.Π. ανένταχτους ) και κανένας δεν μου είπε να ψηφίσω κάποιον. Προκαλώ οποιονδήποτε έχει στοιχεία για λίστες να τα βγάλει στη φόρα διαφορετικά είναι συκοφάντης.
    Υ/Γ Ο κύριος Κουτσοπίνης δεν μου είπε να τον ψηφίσω αλλά μου συστήθηκε δυο φορές χωρίς να υπάρχει λόγος. Ίσως ήταν τυχαίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Διάβασε την ομιλία Σταματάκη στο συνέδριο, όπου καταγγέλλει -ήδη στην πρώτη παράγραφο- την διακίνηση των λιστών και απάντηση δεν πήρε - αν ήσουν εκεί προφανώς θα άκουσες και τον σχετικό διάλογο με τον πρόεδρο του κόμματος.

    Εάν υπογράψεις το σχόλιό σου μπορείς να ζητήσεις περαιτέρω στοιχεία για τις λίστες που ανέτρεψαν την δημοκρατική διαδικασία εκλογής, αποκλείοντας με υπόδειξη άτομα και επιβάλλοντας άλλα (οκτώ περίπου λίστες από ένδεκα ονόματα η κάθε μία - κάνε τους υπολογισμούς σου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Οι οικολόγοι δεν διακινούσαμε λίστα, ούτε ενιαία η πτέρυγα σαν πτέρυγα. Ψάξε αλλού, ρώτα, μάθε - δεν είναι δύσκολο. Όπως τα λες όμως αμφιβάλω αν ήσουν πράγματι εκεί -ή μήπως δεν θες να ξέρεις - και η ανωνυμία μάλλον με επιβεβαιώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Αν εσύ βλέπεις στα λόγια του Σταματάκη λίστες, τότε το θέμα δεν είναι οι λίστες αλλά τι αντιλαμβάνεται ο καθένας μας.
    «Θέλω, λοιπόν, να ελπίζω ότι τούτη την ώρα δεν κυκλοφορούν λίστες που υποδεικνύουν στους συνέδρους ποιους οφείλουν να ψηφίσουν. Αν, ωστόσο, κάποιοι κυκλοφορούν τέτοιες λίστες, πέστε τους να πάνε από ’κει που ’ρθαν – ή, καλύτερα, πάρτε τις λίστες που κυκλοφορούν για να δείτε ποιους δεν πρέπει να ψηφίσετε».

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Αν μου επιτρέπετε μερικά σχόλια στη συζήτηση αν και θα σας κουράσω:
    1. Ανήκω σε αυτούς τους αφανείς ανθρώπους που με τη ψήφο τους ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εν πολλοίς εξασφάλιζε την εκλογική του επιβίωση.
    2. Δεν προέρχομαι από την τυπική αριστερή οικογένεια αλλά από τα 18 μου (σήμερα 31) στηρίζω και παρακολουθώ τον ευρύτερο χώρο της ανανεωτικής αριστεράς. Αφορμή γι'αυτό ήταν η συνάντηση μου με την πολιτική σκέψη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη, οπότε είμαι υποθέτω ρεφορμιστής.
    3. Δεν έμπλεξα ποτέ με τα κομματικά
    γιατί δεν έχω στομάχι για τους μηχανισμούς κτλ. Με την ίδρυση της ΔΑ άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά τη δραστηριοποίηση μου, αλλά τα πρώτα σημάδια είναι απογοητευτικά. Ζω σε μεγάλη επαρχιακή πόλη, η τοπική επιτροπή της ΔΑ αποτελείται από φθαρμένους ανθρώπους που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα πια, απλά συνεχίζουν την κομματική τους διαδρομή με την ίδια συμπεριφορά όπως στο ΣΥΝ, μόνο που τώρα είναι πλειοψηφία...
    4. Κατανοώ τη χρησιμότητα των στελεχών κυρίως από την ΑΠ για την οργανωτική συγκρότηση του νέου κόμματος, αν έπρεπε να γίνει από ανθρώπους σαν εμένα πιθανότατα θα κατέληγε σε σκέτη αποτυχία. Όμως αυτά τα στελέχη πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι το μέλλον της ΔΑ και κυρίως η προοπτική να βοηθήσει και να μετασχηματίσει τη χώρα και την κοινωνία χρειάζεται και ανθρώπους εκτός μηχανισμών, χωρίς αποδεικτικά αριστεροφροσύνης. Είναι έτοιμοι να στρώσουν το δρόμο ώστε να εμπλουτίσουν το χώρο τους και να αποσυρθούν σε βάθος χρόνου και αφού το κόμμα πάρει το δρόμο του;
    Είναι έτοιμοι να αγνοήσουν το πολιτικό κόστος, να σπάσουν τους δεσμούς με τις συντεχνίες σε προνομιακούς χώρους; Ο ΣΥΝ πανηγύριζε όταν κατάφερε να ακυρώσει το νομοσχέδιο Γιαννίτση για το ασφαλιστικό και το σχέδιο νόμου για την παιδεία. Το αποτέλεσμα σήμερα είναι να έχουν καταρρεύσει τα ασφαλιστικά ταμεία, τα πανεπιστήμια να είναι σε μαύρο χάλι και η ιδιωτικοποίηση της παιδείας να είναι σχεδόν δεδομένη. Αντί για την ακύρωση των προαναφερθέντων νόμων, οι οποίοι παρά τα μεγάλα κουσούρια τους είχαν μία λογική βάση, δεν θα ήταν πιο 'αριστερό' ο αγώνας να είχε επικεντρωθεί στην τροποποίηση τους στοχεύοντας στην εξυγίανση των ταμείων, στη διαφάνεια, στη βελτίωση των υποδομών των πανεπιστημίων και στην κατοχύρωση μίας πραγματικής δωρεάν δημόσιας παιδείας; Η ΔΑ έμαθε τίποτα από τα παραπάνω; Ή θα συνεχίσει την παράδοση της αριστεράς να προσεγγίζει τα πάντα με μανιχαιστικό μάτι: ή είσαι με τη ΓΕΝΟΠ ή με τους καπιταλιστές που θέλουν να καταληστέψουν τη ΔΕΗ; Το ενδεχόμενο να υποστηρίζεις το δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ αλλά να θέλεις να λειτουργεί αποτελεσματικά και με διαφάνεια, να μην έχει υπεράριθμους άσχετους υπαλλήλους και να κάνει επενδύσεις στις ΑΠΕ παίζει σαν οπτική στη ΔΑ;
    5. Προσωπικά έχασα κάθε ελπίδα στον ΣΥΝ όταν ο Τσίπρας υποστήριξε τον δίκαιο αγώνα των συμβασιούχων, η πλειοψηφία των οποίων χρησιμοποίησε συνειδητά όλους εκείνους τους μηχανισμούς που θεωρητικά καταγγέλει η αριστερά και που ευθύνονται για το χάλι της χώρας (φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, η ανεργία, ή απόγνωση κτλ). Ανήκοντας όμως στο σύγχρονο πνευματικό προλεταριάτο ή πρεκαριάτο (το λέτε όπως θέλετε) που παλεύει στην αδηφάγα ελεύθερη αγορά χωρίς ρουσφέτι και με προσωπική αξιοπρέπεια, το μόνο που είδα είναι μικροπολιτικές σκοπιμότητες με σκοπό να τσιμπήσουμε μερικές ψήφους και να κερδίσουμε την εκλογική επιβίωση (και επιχορήγηση). Μόνο που αυτό δεν είναι αριστερή πολιτική, είναι λαικισμός. Η ΔΑ θα είναι απέναντι σε τέτοιες πρακτικές;
    6. Τέλος, ΔΑ χωρίς σαφές οικολογικό στίγμα, το οποίο να τέμνει οριζόντια την τομεακή πολιτική διαμόρφωση της και όχι απλά τσόντα για ξεκάρφωμα, πιστεύω δεν έχει κάποια σοβαρή προοπτική και θα εκφυλιστεί σύντομα σε δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ ή όποιας άλλης κυβερνητικής δύναμης.

    Ζήσης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Ζήση, τα θέματα που βάζεις καίνε όποιον τα ακουμπήσει (στην αριστερά, ακόμα και την ανανεωτική ή μεταρρυθμιστική όπως την λες) - θέλει αληθινό θάρρος και πάθος για να απαντηθούν με καθαρό τρόπο. Όμως η δύναμη του λαϊκισμού είναι μεγάλη - ελπίζω κάποια στιγμή να κάνουμε κάτι γι αυτό, κάτι σοβαρό και ριζοσπαστικό. Μέχρι στιγμής ψιλομασάμε τα λόγια μας, ΟΛΟΙ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU