Πέμπτη 26 Μαΐου 2011

Το χρέος, το έλλειμμα και η δημοκρατική αριστερά



του Μάνου Ματσαγγάνη*


Βρισκόμαστε σε διαδικασία μετάβασης: από μια εποχή πλαστής ευδαιμονίας με δανεικά, σε μια νέα εποχή κατά την οποία θα πρέπει είτε να καταναλώνουμε λιγότερο είτε να παράγουμε περισσότερο (είτε κάποιο συνδυασμό των δύο). Αυτό ισχύει είτε μείνουμε στο ευρώ (οπότε θα περάσουμε στην επόμενη φάση με συντεταγμένο τρόπο) είτε βγούμε από το ευρώ (οπότε αυτό θα γίνει με χαοτικό τρόπο).

Η νέα εποχή θέτει επί τάπητος μια σειρά θεμάτων (μια νέα agenda) που προκαλεί αμηχανία στο παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Αντίθετα, πάνω στην agenda αυτή έχει πολλά να πει η δημοκρατική αριστερά: από τη ΔημΑρ του Φώτη Κουβέλη έως τους αρκετούς δημοκράτες αριστερούς πολίτες που βρίσκονται σήμερα διάσπαρτοι σε διάφορα άλλα κόμματα – ή σε κανένα. «Καταναλώνουμε λιγότερο» σημαίνει λιτότητα – αλλά πώς θα είναι αυτή; Δίκαιη ή άδικη;
«Παράγουμε περισσότερο» – αλλά πώς: μέσω μιας νέας παραγωγικής συμφωνίας που θα προστατεύει τους μισθούς, τις θέσεις εργασίας και το περιβάλλον; Ή με περαιτέρω επιδείνωση του συσχετισμού ισχύος σε βάρος των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα;

Το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα δεν θέλει να συζητά για αυτά. Είναι απασχολημένο με το να πασχίζει να περισώσει όσες περισσότερες μπορεί από τις «σταθερές» της προηγούμενης εποχής: ειδικές ρυθμίσεις, αφανείς επιδοτήσεις, εξαιρέσεις για τις ευνοημένες κατηγορίες, ετεροβαρείς συμβάσεις με τους προνομιακούς προμηθευτές.
Με δυο λόγια, το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα πασχίζει να περισώσει το «νόμισμα» της αναπαραγωγής του την εποχή της πλαστής ευδαιμονίας: τις πάσης φύσεως προσόδους προς όσους διέθεταν (και διαθέτουν ακόμη) προσβάσεις σε αυτό.

Για αυτό, οι περισσότεροι πολιτικοί (αλλά και άλλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης) προτιμούν να συζητούν για πράγματα που δεν είναι στο χέρι τους. Όλοι έχουν κάτι να πουν για την περιβόητη αναδιάρθρωση του χρέους (ιδίως εκείνοι που καλά θα έκαναν να σιωπούν), αλλά αυτή –εάν ή όταν γίνει– θα είναι με τους όρους των δανειστών μας. 

Η Ελλάδα έχει ένα και μόνο ένα «διαπραγματευτικό χαρτί», και αυτό είναι η μείωση των ελλειμμάτων. Αυτό είναι στο χέρι μας, αλλά βέβαια οι περισσότεροι από όσους θα μπορούσαν να κάνουν κάτι για αυτό προτιμούν να μιλάνε για άλλα αντ’ άλλων: για το «επαχθές» χρέος, για το Μνημόνιο που «δεν βγαίνει» κ.ά.

Με αυτά και με αυτά είναι διάχυτη η αίσθηση ότι «δεν θα τα καταφέρουμε», αυξάνεται η πιθανότητα να μην πάρουμε κάποια επόμενη δόση του δανείου, πληθαίνουν οι αστοχίες και οι ανεπάρκειες των κυβερνητικών χειρισμών, οι (λίγοι) υπουργοί που προσπαθούν δείχνουν φανερά σημεία κόπωσης, ενώ η αντιπολίτευση βυθίζεται και αυτή στην αφασία, στη σύγχυση και στην έξαρση του λαϊκισμού.

Μέσα στη γενική κακοφωνία, είναι καιρός να δοθεί ο λόγος σε αυτούς που έχουν κάτι να πουν: στις δημιουργικές δυνάμεις της χώρας, στην πολιτική και στην κοινωνία.
Η δημοκρατική αριστερά πρέπει και αυτή να συμβάλει στη σωτηρία και στην ανόρθωση της χώρας. 

Αρκεί να το πάρει απόφαση ότι εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. 
Ότι η αναδιάρθρωση του χρέους δεν είναι το κόλπο που θα μας επιτρέψει να βγούμε από τη δυσκολία χωρίς κόπο. 
Ότι τέτοια κόλπα, απλώς, δεν υφίστανται.

Η πολυπόθητη «διεθνοποίηση» (δηλ. ο εξευρωπαϊσμός) του «ελληνικού ζητήματος» συμβαίνει ήδη: ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πριν λίγο χρόνο η Ευρώπη επέμενε στη «ρήτρα μη διάσωσης», την οποία άλλωστε είχε πρόσφατα θεσμοθετήσει. Ο «αριστερός ευρωπαϊσμός» είναι καλή ιδέα, αλλά δεν μπορεί να μεταφράζεται στο «να πληρώσουν οι άλλοι τα δικά μας σπασμένα». Ο μεγαλύτερος οικονομικός συντονισμός μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε. είναι άλλη μια καλή ιδέα – αλλά θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η θεσμοθέτησή του θα συνεπάγεται ακόμη αυστηρότερη επιτήρηση των δημοσίων οικονομικών της χώρας μας.
Ό,τι κι αν συμβεί με την αναδιάρθρωση του χρέους, μας περιμένουν πολλά χρόνια (ίσως 20+) σκληρότερης λιτότητας ή και σκληρότερης δουλειάς: όσο σκληρότερης δουλειάς τόσο λιγότερο σκληρής λιτότητας – και φυσικά αντιστρόφως.
Για αυτό, η δημοκρατική αριστερά θα πρέπει να εγκαταλείψει τις τελευταίες αγκυλώσεις της. Κάθε νοικοκυριό που αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, όταν φτάσει με την πλάτη στον τοίχο θα πουλήσει και τα ασημικά του, όσο καλύτερα μπορεί. 
Ας αφήσουμε τα εύκολα «όχι». 
Το δίλημμα «αξιοποίηση ή εκποίηση της δημόσιας περιουσίας» δεν έχει νόημα. 
Τα μόνα άξια λόγου ερωτήματα είναι ποια, πόσο, πότε. 
Όμως αυτά είναι τεχνικά ζητήματα, για τα οποία υπάρχουν ειδικοί. Δουλειά των πολιτικών είναι να ξεκαθαρίσουν το τοπίο από τις αγκυλώσεις.

Θα πρέπει να εργαζόμαστε από σήμερα για την ανόρθωση της οικονομίας μας, αλλά αυτή –ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση– δεν πρόκειται να έρθει από τη μια μέρα στην άλλη. Εντωμεταξύ, η κρίση δοκιμάζει τη συνοχή της κοινωνίας μας. Οι δυνάμεις της δημοκρατικής αριστεράς θα πρέπει να αναλάβουν μια μεγάλη πολιτική πρωτοβουλία για τη δικαιότερη κατανομή των βαρών και για την ενδυνάμωση της κοινωνικής προστασίας. Για την υπεράσπιση των εργαζομένων που παλεύουν να τα βγάλουν πέρα με ένα χαμηλό μισθό που μειώνεται και με το φόβο της ανεργίας. Για την ενίσχυση όσων τους εκπροσωπούν (που δεν είναι η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ).

Σήμερα η Αθήνα και οι άλλες πόλεις βυθίζονται σε έναν αυτοκαταστροφικό κύκλο βίας και μισαλλοδοξίας. Είναι καιρός η δημοκρατική αριστερά και όλες οι δημιουργικές δυνάμεις της χώρας να στείλουν ένα καθαρό μήνυμα. Οι άνθρωποι –έστω και δύσκολα– μπορούν να ζουν και με λιγότερα χρήματα, αρκεί να έχουν περισσότερη αλληλεγγύη. Αυτό που δηλητηριάζει τη ζωή τους είναι η ανασφάλεια και ο φόβος για την εγκληματικότητα, κοινωνική ή «πολιτική».


* Athens Voise, 25.5.11
* Ο Μάνος Ματσαγγάνης διδάσκει Πολιτικές Απασχόλησης και Κοινωνικές Πολιτικές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

22 σχόλια:

  1. καλά τα λέει ο Μ.Ματσαγγανης , μια από τις λίγες λογικές φωνές σήμερα στην χώρα

    όποιον δρόμο και να ακολουθήσουμε δεν θα είναι χωρίς δυσκολίες, δεν ξέρω πόσοι έλληνες το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό ακόμη και σήμερα

    αν σαν λαός δεν επιλέξουμε τη συνταγή της τρόικας η λύση που θα επιλέξουμε θα είναι το ίδιο επώδυνη
    και δεν θα συμβιβάζεται με το περσινό επίπεδο διαβίωσης και τα σημερινα προνόμια ορισμένων

    χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και η λύση της τρόικας τελικά θα πετύχει

    έτσι και αλλιώς πάντως η μείωση των κρατικών δαπανών είναι μονόδρομος, όπως ακριβώς κάνει ο οικογενειάρχης ή ο αυτοαπασχολούμενος όταν τα λεφτά δεν φτάνουν

    και στην περίπτωση της χώρας δεν είναι μόνο που δεν φτάνουν τα λεφτά, αλλά χρωστάμε και θηριώδη ποσά κιόλας

    αντί να δούμε την κατάσταση κατάματα συζητάμε για... δημοψηφίσματα( άραγε με ποιό αντικείμενο;) ή τα χώνουμε στη Δαμανάκη που βγήκε και είπε απλά το αυτονόητο πως υπάρχουν μόνο δύο λύσεις και πως κάποιοι στην ΕΕ μας θέλουν εκτός Ευρωζώνης

    αν ζούσα π.χ. στην Φινλανδία είμαι απολύτως βέβαιος πως δεν θα ήθελα η χώρα μου να ξαναδανείσει την Ελλάδα, πόσο μάλλον που δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως τα λεφτά δεν θα πάνε για να πληρωθούν τόκοι και να βουλώθουν οι τρύπες που κάθε μήνα παράγει ο προυπολογισμός...


    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. το πολιτικό σκηνικό δεν προτείνει σήμερα τίποτα

    ακόμα χειρότερα η Αριστερά λέει μην κόβετε δικαιώματα-προνόμια-κρατικές δαπάνες να ξαναπληρώσουν οι Ευρωπαίοι μέσω ευρωομολόγου (ΣΥΝ-ΔΗΜΑΡ)ή λέει θολούρες περί λαικής εξουσίας και οικονομίας( ΚΚΕ)

    αν η Αριστερά έλεγε να ακολουθήσουμε το δρόμο της Αργεντινής θα το συζητούσα πολύ σοβαρα:

    δηλαδή

    .έξοδος από την ευρωζώνης
    .επαναφορά της δραχμής
    .ραγδαία υποτίμηση
    .κρατικοποίηση τραπεζών και πλαφόν στις αναλήψεις χρημάτων
    .κατώτατο εγγυημένο εισόδημα (της τάξης των 100 ευρώ γιατί τόσο μπορούμε να δώσουμε
    .συνεταιριστική οικονομία
    .παγωμα ενοικιων σε επαγγελματικη στέγη

    ώστε να επανεκκινηθεί η οικονομία, να μειωθούν οι εισαγωγές και να αυξηθούν οι εξαγωγές

    καλά θα ήταν

    αλλά δεν τα προτείνει διότι είναι εντελώς αντιδημοφιλή μέτρα

    ή να πει π.χ.

    δημεύω όλες τις καταθέσεις και τις κατοικίες (πέραν της πρώτης) για να ξεχρεώσω και από αύριο ζούμε μόνο με ότι παράγουμε και χωρίς να παίρνουμε δάνεια, πάλι θα είχε μια λογική

    αλλά δυστυχώ η ελληνική αριστερα φέρετε σαν τζογαδόρος, λέει φέρτε ξανα δανεικά να ποντάρω μπας και κερδίσω και σας ξεχρεωσω

    άσε που μου δίνει την εντύπωση ότι το να ξεχρεώσει την χώρα της είναι παντελώς αδιάφορο

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ξέρω πως το παράδειγμα που θα φέρω είναι εντελώς αποκρουστικό αλλά...

    στην Ρουμανία ο Τσαουσέσκου πήρε έναν σκασμό δάνεια για να αναπτυχθεί η χώρα, αλλά στην συνέχεια επέβαλλε σκληρή λιτότητα για να τα ξεχρεώσει (εντάξει έχτισε και ένα παλάτι για τον ευατό του)

    αν σήμερα γινόταν εκλογές και κέρδιζε η Αριστερά τι πολιτική θα εφάρμοζε;

    θα ζητούσε... Ευρωομόλογο και ευρωπαική αλληλλεγγύη στην Ελλάδα

    και αν δεν της την έδιναν τι θα έκανε;

    σε αυτό δεν απαντάει γιαυτό και δεν είναι ρεαλιστική η λύση που προτείνει (ή μάλλον δεν είναι καν λύση-περί πειροτεχνήματος πρόκειται)...

    Αλέξανδρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η ελληνική αριστερά έχει παράδοση να βλέπει ή τα τραίνα να περνούν ή να περιμένει εκείνο το ειδικό τραίνο που περιγράφεται στα "ιερά κείμενα" ή στις ονειρώξεις της...:):) ή μήπως κάνω λάθος ???

    Τώρα τι κάνουμε εμείς ως ΔΗΜ.ΑΡ. ? ...Slalom όπως λέει και ο πρόεδρος….
    Και εμείς τραγουδάμε: «Το τραίνο φεύγει στις οκτώ ταξίδι για την ….»
    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τοσο στατικα βλεπει την πολιτικη ο αρθρογραφος που με αφηνει αφωνο. Δηλαδη δεν υπαρχουν ουτε συσχετισμοι , ουτε πολιτικα και οικονομικα εργαλεια , μονο νεφελωδεις αναφορες στηριξης των μη προνομιουχων εργαζομενων [τινι τροπω?] και φυσικα τα γνωστα περι ασημικων , ηθελημενα αοριστα. Ουτε εξετασεις στο κολεγιο Μερκελ να εδινε. Εαν πιστευει οτι το συσσωρευμενο χρεος της χωρας αντιμετωπιζεται με ''σκληρη δουλεια και δικαιη λιτοτητα'' τοτε ιδου η Ροδος... Εαν προτεινει αυτη την απολιτικη πολιτικη στην ΔΗΜΑΡ και τις αλλες διασπαρτες ανανεωτικες δυναμεις , ας το κανει πιο ξεκαθαρα και πιο τιμια πολιτικα. Αλλωστε ο νεοφιλελευθερισμος δεν ειναι παρανομος ουτε αμαρτια. Πολιτικη επιλογη ειναι και κατω απο το οπλο της κριτικης φυσικα. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ηθελημένα ή αθέλητα το άρθρο μπερδεύει τα πράγματα και δίνει την εντύπωση ότι η λύση των παραλογισμών του κράτους θα δώσει και την λύση στο πρόβλημα του χρέους. Φυσικά και πρέπει να σταματήσει η μεταφορά πλούτου από τους εργαζόμενους στην κομματική πελατεία (μεγάλη μερίδα Δ.Υ.) και σε ημέτερους κρατικοδίαιτους (δήθεν) επιχειρηματίες, αλλά από ποιά οικονομική ανάλυση προκύπτει ότι αυτό θα λύσει και το πρόβλημα του χρέους;

    Τι θα πεί "είναι διάχυτη η αίσθηση ότι δεν θα τα καταφέρουμε". Αν αυτή είναι η πραγματικότητα ποια πρέπει να είναι η αίθηση δηλαδή;

    @ Αλέξανδρος
    Όσο και αν ορισμένοι θεωρούν τέτοιου είδους μέτρα αδύνατα, καλά θα κάνουν να το ξανασκεφτούν. Η υπάρχουσα θέσμιση δεν είναι υποχρεωτικά και η μόνη δυνατή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. mike, δεν είναι νεοφιλελευθερισμός όσα λέει ο Μάνος Ματσαγγάνης. Δεν είναι ώρα να χωριζόμαστε σε "αριστερή" και "δεξιά" τάση. Ούτε βάση υπάρχει για κάτι τέτοιο.
    Είναι πολύ εύκολο να γίνει αλλά απλά θα επαναλάβουμε τον κακό μας εαυτό που υποτίθεται αφήσαμε πίσω στον Συνασπισμό.
    Άντε να χωριστούμε σε "φούντις" και "ρεάλος" - όχι όμως με προσβλητικές κατηγοριοποιήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα εγώ συμφωνώ κατά πολύ με όσα λέει ο Μάνος. Πχ πιστεύω και εγώ ότι το ελληνικό χρέος έχει να κάνει με το πελατειακό κράτος και όχι με τα τοξικά ομόλογα όπως σε άλλες χώρες.
    Και απαντώντας και στον Δημήτρη, θα έλεγα ναι, η αντιμετώπιση του πελατειακού κράτους και η ανατροπή του δεν θα σταματήσει μόνο τον παρασιτισμό και την διαρροή κάθε είδους κονδυλίων στο ληστρικό μεταπολιτευτικό σύστημα της διάχυσης της διαφθοράς (που "τα κάνει αόρατα" τα μεγάλα λαμόγια -επιχειρηματίες και υπουργούς) αλλά κυρίως ΘΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ!
    Γιατί και σχέδιο Μάρσαλ να εγκριθεί για την Ελλάδα, το σύστημα της μεταπολίτευσης θα το δει σαν ευκαιρία για να συνεχίσει το φαγοπότι.
    Έτσι απλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Όσο για την δίκαιη λιτότητα, πιστεύει κανείς σας ότι γίνεται αλλιώς;
    Τα θαύματα τελείωσαν.
    Χωρίς επενδύσεις, παραγωγική εργασία και απελευθερωτικές μεταρρυθμίσεις τι μπορεί να γίνει σε μια διαλυμένη χώρα;
    Ειδικά όταν το καθεστώς της πολιτικής τάξης αδιαφορεί για οτιδήποτε και νοιάζεται μόνο για να σώσει την εξουσία του ενός τετάρτου πάνω στα άλλα τρία τέταρτα.
    Η Ευρώπη είναι το άλλο μέτωπο. Χωρίς επιτυχίες στο εσωτερικό όλα τα άλλα είναι σκόνη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. πιστεύουμε ότι για να βγούμε από την κρίση θα βγούμε με καπιταλιστικούς όρους? Αν είμαστε αριστερά γιατί δεν προτάσσουμε ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος ο δρόμος του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού? Φοβόμαστε να το πούμε? Γιατί? ο σοσιαλιστικος μετασχηματισμός μέσα σε μια ημ0-καπιταλιστική χώρα ρημαγμένη όπως η Ελλάδα είναι πραγματικά ένας δρόμος με πάρα πολλά αγκάθια και πολύ φτώχεια. Εγώ όμως σαν αριστερός προτιμώ τον δεύτερο τρόπο της φτώχειας και την ένδειας που όμως σε συνεργασία με άλλες ευρωπαικες αριστερές δυνάμεις μπορούν να πετύχουν πολλά. πρέπει να τελειώνουμε με τους διαφθερμένους, τους κρατικοδίαιτους, τους διάφορους που πλουτίσανε και χτίσανε 2 και 3 εξοχικά. αλλά να ξέρουμε ότι άμα τελείωσουμε με αυτούς θα πέσει και εμάς το επίπεδο ζωής μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Η δημιουργικότητα, η καινοτομία, η ευφυής εργατικότητα δεν είναι καπιταλιστικοί όροι - είναι καθαρά προοδευτικοί. Η λιτότητα έχει πολλά πρόσωπα - είναι αυτή που επιβάλλεται από τα λαμόγια στους άλλους για να πληρώσουν τον λογαριασμό και είναι και εκείνη που ένας λαός αποδέχεται στα πλαίσια ενός προγράμματος ανορθωτικού, συλλογικού και συμμετοχικού.
    Το παραδοσιακό σύστημα δεν θέλει τη δεύτερη λιτότητα γιατί δεν θέλει το δημόσιο συμφέρον - είναι παρασιτικό και το μόνο που ξέρει είναι να πνίγει την πρωτοβουλία, το όνειρο, την υγιή επιχειρηματικότητα, την επένδυση και το ρίσκο πάνω σε μια νέα ιδέα για το κοινό καλό.
    Ας τελειώνουμε με την δικτατορία της ορολογίας του παρελθόντος οι λέξεις αποκτούν περιεχόμενο από τις πραγματικότητες που υποστηρίζουν όχι από ιδεοληψίες. Και μάλιστα σε μιαν εποχή που το τι είναι αριστερό και δεξιό το ψάχνουμε και δύσκολα το βρίσκουμε. Ας είναι λοιπόν τουλάχιστον σε όφελος των δυνάμεων της εργασίας και όχι των παρασίτων που τριάντα χρόνια μας ήπιαν το αίμα και τώρα θέλουν να οδηγήσουν και το καράβι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Γιώργο δεν διαφώνησε κανείς ως προς την αναγκαιότητα θεραπείας της παθογένειας αλλά για την άποψη ότι η θεραπεία αυτή θα λύσει ταυτόχρονα και το πρόβλημα του παράλογου χρηματοπιστωτικού συστήματος που ευθύνεται τουλάχιστον εξίσου για το χρέος.
    Διαφωνώ και εγώ με τον Mike, δεν είναι νεοφιλελεύθερες απόψεις, (πρόκειται εξ' άλλου για άστοχο όρο) αλλά οι απόψεις του Ματσαγγάνη στηρίζονται στην εξίσου επικίνδυνη και ατεκμηρίωτη αποδοχή της αιτιοκρατίας στις κοινωνικές επιστήμες (καλλίτερα κυρίαρχες απόψεις) σε ίσο (ή και μεγαλύτερο) βαθμό απ' ότι στις φυσικές επιστήμες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Γιωργο, δεν απανταει με σαφηνεια πουθενα, υπονοει οτι το ευρωομολογο ειναι δικαιολογια να φαμε τα λεφτα και τελικα τα δεκα τελευταια ποστ ειναι σαν να διαβαζω ενα και το αυτο.Αν δεν ειμαστε δυο πλευρες οπως λες, χρειαζεται περισσοτερη ισορροπια. Επισης δεν κανω προσβλητικους χαρακτηρισμους, μονο πολιτικους αφου αντιλαμβανομαι πως η κυριαρχη παγκοσμια ιδεολογια επικαθεται πανω στις αποψεις της αριστερας, οπως συνεβαινε και σε ολες τις ιστορικες περιοδους. Οσο για τις τραπεζες, απομυζουν εγγυησεις του δημοσιου χωρις να ριχνουν χρημα στην αγορα. Τελος,η αντιληψη οτι οι ''ξενοι'' ειναι χαμενοι απο την ελλαδα ειναι αφελης ,ανιστορητη, ή και εκ του πονηρου εαν αναφερομαστε σε μεγαλουπαλληλους του διεθνους χρηματιστικου κεφαλαιου τυπου Μιραντας Υ.Γ1 Δες τη φραση της ''τι αξιοποιηση της δημ.περιουσιας, πωληση τωρα![σε ελλ. μτφρ.] και τα ασημικα της οικογενειας του Ματσαγγανη με την προσθηκη, ''ποτε που και πως'' μονο που δεν μας λεει ουτε το ποτε κ.ο.κ. ΥΓ2 Επειδη λες να μην χωριζομαστε σε τασεις, στο συνεδριο ειδα το σκληρο μπλοκ που δεν εδινε του αγγελου του νερο. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "...Οσο για τις τραπεζες, απομυζουν εγγυησεις του δημοσιου χωρις να ριχνουν χρημα στην αγορα...."

    mike, αυτό είναι το πρόβλημα των Αριστερών. Δεν καταλαβαίνουν και υποθέτουν.
    Μετά νομίζουν ότι ο Ματσαγγάνης και ο καθένας που καταλαβαίνει, τι γίνεται, βρίσκονται από την απέναντι μπάντα.
    Οσο και να σου φαίνεται περίεργο, οι "εγγυήσεις" ,χρησιμοποιήθηκαν για δύο πολύ σημαντικές δουλειές.
    Με τις εγγυήσεις αντλήθηκε ρευστότητα από την ΕΚΤ, που χρησιμοποιήθηκε, σε δύο κατευθύνσεις.
    1. Αγοράσθηκαν Ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, που πλέον δεν τα αγόραζαν οι αγορές. Αν δείς τις βραχυπρόθεσμες, διαπραγματεύσεις ομολόγων που εκδίδει το ελληνικό δημόσιο, κατά 70% καλύπτονται από την "εσωτερική αγορά", δηλαδή από τις τράπεζες, που με τις εγγυήσεις έχουν πάρει χρήμα από την ΕΚΤ.
    2. Αναχρηματοδοτούν επιχειρήσεις και νοικοκυριά, που δεν μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια που έχουν πάρει, ειδικά σ'αυτή την περίοδο ύφεσης. Αν δεν αναχρηματοδοτούσαν τα ανοίγματα των επιχειρήσεων, θα είχαμε άλλες διακόσιες χιλιάδες άνεργους.
    Με τις εγγυήσεις, οι τράπεζες αυτή την στιγμή έχουντιγκάρει σε ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Αν γίνει κούρεμα θα καταρεύσουν.

    Τα πράγματα είναι ανάποδα. Αυτή την εποχή, δεν είνι οι τράπεζες που "απομυζούν" τις εγγυήσεις, αλλά το κράτος που έχει φορτώσει υποχρεωτικά τις τράπεζες με σκουπίδια που δεν τα αγοράζει κανένας άλλος στον κόσμο.
    Τώρα στην παράδοση της αριστεράς, όποιος γράφει κάτι τέτοιο είναι νεοφιλελεύθερος,ενώ όποιος γράφει "κατάρες", άγνοιας, είναι ντεμέκ αριστερός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ''που ένας λαός αποδέχεται στα πλαίσια ενός προγράμματος ανορθωτικού, συλλογικού και συμμετοχικού.''

    συμφωνώ όμως αυτό για να γίνει πρέπει να γίνει καποια κοσμογονική αλλαγή διότι έτσι όπως πάμε βλέπω αντίθετα αποτελέσματα. βουλιάζουμε παιδιά αλλα δεν υπάρχει και προοπτική

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @ Κωστής

    Έτσι είναι, αλλά πόσο λογικό σου φαίνεται.
    Ο Α δεν ειναι φερέγγυος και πρέπει να εγγυηθεί ο Β για να λάβει δάνειο ο Α που θα το δανείσει στον Β ο οποίος επίσης δεν είναι φερέγγυος.
    Δεν γνωρίζω λογική που να ισχύσει το παραπάνω.
    Τώρα αν δεχθούμε ότι αυτό δεν είναι λογικό αλλά δεν αλλάζει τότε μιλάμε για τον ορισμό του παραλογισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δημήτρη, νομίζω ότι για να σε δανείσει κάποιος πρέπει να δει ότι είσαι αποφασισμένος να λήξει η παθογένεια - αλλιώς πως θα πάρει τα χρήματά του πίσω; Και δεν εννοώ το ΔΝΤ ή την ΕΚΤ κατ' ανάγκη - αλλά τον όποιο δανειστή, Κινέζο, Ρώσο, Άραβα κλπ
    Εκεί, όσο και να είναι δύσπεπτο, συγκλίνουν ακόμα και αντίπαλες πολιτικές και πρέπει αυτό να το κατανοούμε και όχι να το καταριόμαστε δογματικά. Για να ορθοποδήσουμε πρέπει τακτικά να συγκεντρώνουμε δυνάμεις σε κάποια κατεύθυνση κι ας έχουμε την στρατηγική "παρά πόδας"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γωργο η ελειψη κυβερνητικης-επιχειρηματικης κουλτουρας αναπαραγει στερεοτυπα και ιδεοληψιες.Εχουμε δρομο ακομα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Στο μεταμεσονυκτιο σχολιο σου κωστη δεν θα απαντησω σεβομενος τη γνωριμια μας. Η ζωη δινει απαντηση σε ολα και το γνωστο scripta manen [αν το θυμαμαι καλα] mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Ίσως φίλοιμου όλη αυτή η κρίση και οι πλατείες είναι ή να γίνει μια οδυνηρή τελετή πολιτικής ενηλικίωσης του νεοέλληνα....

    Γιά περισσότερα βλέπε: http://panayotiskoutsopinis.blogspot.com/2011/05/blog-post_27.html

    Παναγιώτης Κουτσοπίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. mike
    εγώ ότι έχω να πω κάθε φορά το λέω.
    Και με το όνομά μου πάντα.
    Και δεν μου αρέσουν οι καλυμμένες απειλές.
    Αν έχω λάθος σ'αυτά που γράφω, σταμάτα να σέβεσαι την γνωριμία μας και απάντησε. Αν δεν έχεις να μου απαντήσεις κάτι, δεν πειράζει. Ας απαντήσει κάποιος άλλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU