Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Κι όμως, το πελατειακό κράτος θα συνεχίσει να δανείζεται, να ξεπουλά και να επιβιώνει...


Η Αριστερά των Διαπιστώσεων και των Χρησμών ( εδώ, Αλέκος Εν Εκστάσει )

Εφόσον δεν αντιμετωπιστεί καθαρά και στοχευμένα από ένα μεταρρυθμιστικό μέτωπο σωτηρίας και ανασυγκρότησης, ναι, το παρασιτικό καθεστώς της μεταπολίτευσης που μας οδήγησε εδώ, θα συνεχίσει... 

Τεράστιες είναι αυτές τις ώρες οι ευθύνες της ανανεωτικής και δημοκρατικής, της έλλογης αριστεράς αλλά και του ανεξάρτητου κινήματος πολιτών - η έλλειψη αυτογνωσίας και εγρήγορσης, τώρα, όπου το "σύστημα" της μεταπολίτευσης αναζητά σανίδα σωτηρίας, και είναι σχετικά ευάλωτο θα αποδειχτεί το λιγότερο εγκληματική. Το μόνο αποτέλεσμα θα είναι το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, οι κρατικοδίαιτοι θα συνεχίσουν να παρασιτούν όντας στο απυρόβλητο, και η χρεοκοπία θα παγιωθεί σαν μόνιμο χαρακτηριστικό μιας φτωχής χώρας σε διαρκή κηδεμονία. Αυτό θέλουμε; Ή η κρίση να γίνει ευκαιρία;

Κι όλα αυτά επειδή απλά ο ευρωπαϊκός Βορράς τρέμει την ύπαρξη των τοξικών πια, ελληνικών ομολόγων στις τράπεζές του... και θέλει να "κλείσει" όπως όπως, αλλά και με το αζημίωτο, το ελληνικό μέτωπο.
Διαβάστε τι γράφει στο παρακάτω άρθρο η sofokleous10 :


Τρόμος για έκρηξη... μεγατόνων στο ευρώ!
Σύρονται οι κυβερνήσεις σε διάσωση της Ελλάδας, υπό την απειλή κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος  
- Τι κρύβει το άγνωστο δράμα της γαλλο-βελγικής τράπεζας DEXIA και πώς οδηγεί σε νέο διπλό δάνειο δεκάδων δισ. στην Αθήνα  
- Γιατί ήταν "κούφιες" οι απειλές περί μη καταβολής της 5ης δόσης, χρεοκοπίας και επιστροφής στη δραχμή  
- "Όπλο" για την κυβέρνηση η... μη συναίνεση! 
 (η συνέχεια εδώ)

3 σχόλια:

  1. το χειρότερο σε αυτή την ιστορία είναι πως και πάλι θα μας δώσουν δάνεια και πάλι δεν θα γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές

    θα ψηφιστούν αλλά δεν θα εφαρμοστούν και πάλι

    και σε λίγους μήνες θα ξανασυζητάμε πάλι τα ίδια και τα ίδια

    ε, κάπως έτσι το χρέος θα πάει στο 1000% του ΑΕΠ κάποτε και θα είναι όλοι ευχαριστημένοι

    και οι κρατικοδίαιτοι και οι πάσης φύσεως τεμπελχανάδες...

    Αλέξανδρος Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι, νομίζω τα πράγματα Αλέξανδρε δεν είναι καθόλου απλά. Πρέπει να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο που έχουμε παγιδευτεί. Αλλά αυτό δεν είναι θέμα επιθυμίας - είναι θέμα δυνατοτήτων.
    Όπως φαίνεται το πνεύμα αντίστασης έχει παγιδευτεί ανάμεσα στην συνήθεια και την ανάγκη.
    Χρόνια ανεύθυνης ζωής και καταναλωτισμού χωρίς αντίστοιχο εισόδημα, με τις εγγυήσεις εκείνων που χρέωναν το κράτος κι έβαζαν στην τσέπη, δύσκολο να αναστραφούν.
    Υπάρχει μια παράλυση στο πνεύμα μας και μια παράδοση στη μοίρα. Ακόμα και η υπέρμετρη γκρίνια συχνά δεν κρύβει κάτι άλλο από την επιθυμία να γυρίσουμε στα παλιά.
    Ανωριμότητα βλέπω και στους πολιτικούς και στο λαό, που άλλωστε σε αυτούς είχε εναποθέσει την πρόοδο, την επανίδρυση του κράτους, τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυγχρονισμό. Και με μια έννοια ο λαός αυτός πιστεύει ακόμα αυτούς που λοιδορεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ότι και να λέμε τα πράγματα ρυθμίζονται από μερικές εκατοντάδες στελέχη του πολιτικού συστήματος που αποφασίζουν εν λευκώ. Ο στενός πυρήνας είναι ακόμα λιγότεροι. 5-10 άνθρωποι από κάθε κόμμα συνολικά ούτε 100. Αυτοί συνενοούνται μεταξύ τους και καθορίζουν ρόλους, ανάλογα και με τις εκλογικές τους τακτικές. Αν αυτοί έχουν επιλέξει δραχμή γιατί αυτό τους συμφέρει, αυτό θα γίνει. Ο λαός δεν καταλαβαίνει ή τους πιστεύει ακόμα και θα πάει να τους ψηφίσει ελπίζοντας στυην εύνοιά τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU