Πέμπτη 23 Ιουνίου 2011

Η τρέλα του άυλου καπιταλισμού και η υλικότητα της αδήριτης πια ανάγκης για πολιτική ευρωπαϊκή ενοποίηση




Οι άυλοι τίτλοι, η προεξόφληση μελλοντικών εσόδων, η δήθεν ανάπτυξη των παραγώγων και η παγκόσμια οικονομική φούσκα έχει οδηγήσει στην απελπισία και τον παραλογισμό τους οικονομικούς αναλυτές παγκοσμίως.
Ο αμερικανός υπουργός οικονομικών ευελπιστεί ότι η οικονομία των ΗΠΑ (με χρέη πάνω από 4 τρις) δεν θα χρεοκοπήσει ...αυτό το καλοκαίρι, το CNN δείχνει σε απευθείας σύνδεση την διαδικασία ψήφου εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση λες και πρόκειται για τον πόλεμο του Κόλπου, οι κινέζοι και τα ασφαλιστικά ταμεία της Ευρώπης παρακαλούν να βρεθεί λύση στο πρόβλημα χρέους της ευρωζώνης με ευρωομόλογα, οι κερδοσκόποι ποντάρουν σε χρεοκοπίες και ασφάλιστρα κινδύνου κλπ κλπ. Σκέτη τρέλα... 

Σε μια πλασματική οικονομία της χρηματοπιστωτικής φάσης του καπιταλισμού (υπολογίζεται ότι η πραγματική οικονομία είναι πια μικρό μόνο μέρος της) οι μόνοι που νοιώθουν στο πετσί τους τις αναταράξεις στα εφιαλτικά όνειρα των αναλυτών είναι οι άνθρωποι χωρίς εργασία και εισόδημα. 
Οι ωφελημένοι είναι οι κερδοσκόποι που καταστρέφουν τις παραγωγικές δομές για το άμεσο κέρδος και οι βολεμένοι του πελατειακού κράτους (σίγουρα στην μικρή μας χώρα) που χαίρονται τις με παρασιτικό τρόπο αποκτημένες παράνομες περιουσίες τους. 
Ο φόβος απλώνεται στους εργαζόμενους της Ευρώπης, οι εθνικισμοί στρέφουν τον ένα λαό κατά του άλλου και οι ηγέτες της ΕΕ παλινωδούν μπροστά στην μόνη φυγή προς τα εμπρός, την στενότερη πολιτική ενοποίηση. 
Πως είναι όμως αλήθεια η κατάσταση των πραγμάτων, όσο τουλάχιστον μας αφορά; Ας δούμε πως απαντούν οι πρώτοι διδάξαντες και κάτοχοι του σχετικού "εγχειριδίου κρίσης":

Η Wall Street Journal καταρρίπτει πέντε μύθους για την ελληνική κρίση

Πηγή: capital.gr

Την απομυθοποίηση ορισμένων πεποιθήσεων που προσφάτως κυριαρχούν αναφορικά με την ελληνική κρίση χρέους επιδιώκει η Wall Street Journal σε σημερινό της δημοσίευμα.


Η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη
Όχι δεν είναι, σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα. Παραθέτει τις θεωρίες των οικονομολόγων Carmen Reinhart και Kenneth Rogoff σύμφωνα με τις οποίες οι κρατικές χρεοκοπίες έχουν να κάνουν περισσότερο με την πρόθεση να αποπληρωθούν τα χρέη και όχι με την ικανότητα. Η Ελλάδα, συνεχίζει η Wall Street Journal, διαθέτει πολλά περιουσιακά στοιχεία και τεράστιες προοπτικές μείωσης των δαπανών, αύξησης των φορολογικών εσόδων και βελτίωσης της παραγωγικότητας. Σύμφωνα με την εφημερίδα, αντί για τη χρεοκοπία, η πρόκληση για την Ελλάδα είναι κατά πόσο οι αλλαγές που απαιτούνται είναι πολιτικά εφικτές.

Είναι υπέρ της Ελλάδας να χρεοκοπήσει
Δύσκολα, αναφέρει χαρακτηριστικά η WSJ. Η χώρα έχει μεγάλο πρωτογενές έλλειμμα, συνεπώς ακόμη και αν επιβάλλει haircut 50% στα ομόλογα, θα συνεχίζει να χρειάζεται δανεισμό ή περικοπές δαπανών. Ακόμη χειρότερα, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα θα καταρρεύσει καθώς τα κεφάλαια θα εξανεμιστούν και οι χρηματοδοτήσεις θα στερέψουν, στο πλαίσιο των κανόνων της ΕΚΤ, αφού τα ελληνικά κρατικά ομόλογα δεν θα γίνονται δεκτά ως εγγυήσεις. Ούτε στην περίπτωση που η Ελλάδα φύγει από το ευρώ τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, από τη στιγμή που αυτό θα οδηγήσει τους καταθέτες σε μαζικές αναλήψεις, προσθέτει η εφημερίδα.

Ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία θα ήταν γεγονός τύπου Lehman
Η αμερικανική εφημερίδα τονίζει ότι ακόμη και η γερμανική κυβέρνηση πλέον δέχεται ότι η αγορά δεν ήταν προετοιμασμένη για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Παρά την υπαναχώρηση της Angela Merkel την περασμένη εβδομάδα, οι φόβοι μετάδοσης έχουν πλήξει και άλλες χώρες, όπως την Ισπανία, της οποίας τα spread κινούνται έντονα ανοδικά. Η Lehman ήταν ένα σφοδρό σοκ για τις αγορές, σημειώνει η WSJ, όμως ενδεχόμενη ελληνική χρεοκοπία θα οδηγήσει σε παγκόσμια κατάρρευση καθώς οι πιστώσεις θα στερέψουν σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δεν μπορείς να δίνεις συνέχεια χρόνο
Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, επισημαίνει η WSJ, προσθέτοντας ότι ακόμη και στην περίπτωση που η ελληνική χρεοκοπία γίνει αναπόφευκτη, υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι να αναβληθεί. Εν μέρει για να έχουν κίνητρο Πορτογαλία και Ιρλανδία να συνεχίσουν τα προγράμματα διάσωσης, όμως ακόμη πιο σημαντικό είναι να ηρεμήσουν οι επενδυτές και να συνεχίσουν να αγοράζουν κρατικά και τραπεζικά ομόλογα των χωρών της περιφέρειας. Η Ευρωζώνη πρέπει να αποφύγει τις όποιες χρεοκοπίες έως ότου η Ισπανία και η Ιταλία καταφέρουν να βγουν από την επικίνδυνη ζώνη.

Για όλα φταίει η Ελλάδα
Όχι εντελώς, «απαντά» η WSJ. Τώρα που η Ευρωζώνη έχει αποδεχτεί ότι δεν έχει άλλη επιλογή από το να σώσει την Ελλάδα, θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η διάσωση έχει αποτέλεσμα. Η Ευρωζώνη χρεώνει την Ελλάδα με επιτόκια «τιμωρίας» που είναι σχεδόν διπλάσια από αυτά που δανείζεται ο EFSF ή αυτά που χρεώνει το ΔΝΤ, καθιστώντας την αποστολή της Ελλάδας δυσκολότερη. Ο μοναδικός λογικός δρόμος πλέον για να μειώσει τον ηθικό κίνδυνο η Ευρωζώνη, είναι να συμφωνήσουν σε στενότερη πολιτική ενοποίηση. Αργά ή γρήγορα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα αντιμετωπίσουν αυτή την πραγματικότητα, καταλήγει η WSJ.

4 σχόλια:

  1. Τωρα που τα λενε ειναι αργα.Αλλοι τα φωναζουν χρονια και παρεπιπτοντως μου αρεσει που απαντας εμμεσα στον εαυτο σου Γιωργο. Δειγμα πολιτικης υγειας. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. άϋλος καπιταλισμός και πως εκφράζεται το πραγματικό πρόβλημα του Ελληνικού και όχι μόνο χρέους. Διαβάστε το έχει πολύ ενδιαφέρον
    http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/2967------cds

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με απλά λόγια:
    Άλλη αντιμετώπιση απαιτεί το πρόβλημα του χρέους και των αδιεξόδων του χρηματοπιστωτικού συστήματος και άλλη αντιμετώπιση οι παθογένειες της ελληνικής πολιτικής - κοινωνίας - οικονομίας (η σειρά που αναφέρονται ακολουθεί την σπουδαιότητα)

    Δεν λέω ότι είναι εντελώς άσχετα μεταξύ τους θέματα, αλλά η όποια επίλυση προβλημάτων στο ένα επίπεδο συνεισφέρει ελάχιστα στο άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. mike, δεν βλέπω καμιά αντίφαση ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό μέτωπο. Φυσικά δεν είμαι σίγουρος για τίποτα μέσα σε τόσο ρευστό τοπίο, αλλά: ούτε εδώ ούτε εκεί πρέπει να σιγάσουν οι μεταρρυθμιστικές δυνάμεις. Άλλωστε την όποια θετική εξέλιξη σε διεθνές επίπεδο πρώτα τα λαμόγια θα την αξιοποιήσουν στο Ελλάντα. Επίσης την όποια θετική μεταρρύθμιση στο εσωτερικό οι κερδοσκόποι και οι βολεμένοι των ασφαλίστρων θα πολεμήσουν να μην αποδόσει τίποτα.
    Ας μην τα περιμένουμε όλα είτε από την Ευρώπη είτε από τις εσωτερικές μεταρρυθμίσεις: είναι ήδη πολύ πολύπλοκα και σε ασταθή ισορροπία για να τα αφήσουμε το ένα να τραβάει στον πάτο το άλλο.

    υγ Αυτά απαντώ στον εαυτό μου και συνήθως συμφωνούμε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU