Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Σοσιαλιστικός λαϊκισμός ή Σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά;

του Γεράσιμου Γεωργάτου* 


3% - η ελληνική αριστερή ιδιαιτερότητα...
Από την ελληνική πολιτική σκηνή απουσιάζει μια σοβαρή σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά με δυτικές και όχι τριτοκοσμικότροπες προδιαγραφές, που θα συμβάλει χωρίς συμβιβασμούς, αμφιταλαντεύσεις και κουτοπονηριές στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας. Αυτό το χώρο καλείται να δημιουργήσει και να καλύψει η ΔΗΜΑΡ και με αυτό το πνεύμα να διαμορφώσει τις συμμαχίες της. 
Η δραματική και αδιέξοδη κατάσταση, η απαξίωση προσώπων και φορέων του παλαιού πολιτικού σκηνικού και το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων και αποχής φαίνεται να ευνοούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Αντιθέτως, οι ανοιχτές πόρτες στην αγκυλωμένη αριστερά και το σοσιαλιστικό λαϊκισμό, εγγράφουν και τη ΔΗΜΑΡ στο παλαιό και φθαρμένο σκηνικό. 
Και εάν υποτεθεί ότι η εκλογική επιβίωση το επιβάλλει, να μην ξεχνάμε πως όποιος επιλέγει την επιβίωση χάνει τη ζωή, την πολιτική ζωή στην προκειμένη περίπτωση.

Ας ξεκινήσουμε μ` ένα κουίζ, μάλλον εύκολο για ανθρώπους που παρακολουθούν στοιχειωδώς τα ελληνικά πολιτικά πράγματα.
1.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς τάχθηκε ανεπιφύλακτα κατά του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.
2.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς τάχθηκε κατά του νομοσχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.
3.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς τάχθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατά του ανοίγματος των επαγγελμάτων (ταξί, δικηγόροι, φαρμακοποιοί, κλπ); α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.
4.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς τάχθηκε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κατά των μεταρρυθμίσεων στις ΔΕΚΟ; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.
5.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς αντιμετωπίζει το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ως περίπου ένα και το αυτό; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.
6.Ποιο από τα παρακάτω κόμματα της αριστεράς θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ ρευστοποιείται έως και διαλύεται; α) το ΚΚΕ, β) ο ΣΥΝ γ) η ΑΚΟΑ, δ) η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ε) το Άρμα Πολιτών, ζ) η ΔΗΜΑΡ, η) όλα τα παραπάνω.

Αν απαντήσατε, 1-η, 2-η, 3-η, 4-η, 5-η, 6-η, έχετε κερδίσει και κυρίως έχετε καταλήξει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι δυστυχώς και η ΔΗΜΑΡ παρά τις ρητορικές της διαβεβαιώσεις περί μεταρρυθμισμού, ευθύνης και τόλμης που κορυφώθηκε στις επιλογές Καμίνη και Μπουτάρη, δεν έχει καταφέρει μέχρι στιγμής να ξεφύγει παρά ελάχιστα από τα κλασικά αντανακλαστικά των δύο άλλων ρευμάτων της αριστεράς, του κομμουνισμού και του ριζοσπαστισμού, καθώς και του σοσιαλιστικού λαϊκισμού, εγγραφόμενη «εξ αντικειμένου» στις δυνάμεις του διαρκούς «όχι» και της στασιμότητας.
Όταν μαζί με το όχι στο Μνημόνιο πετάς και τις μεταρρυθμίσεις, ξερά και χλωρά μαζί, ικανοποιείς τον αριστερό σου εαυτό αλλά όχι μεγάλο μέρος της κοινωνίας που αντιδρά μεν στην άδικη κατανομή των βαρών, αλλά αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των μέτρων.
Όταν καταψηφίζεις το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση, ικανοποιείς τους πρυτάνεις, το συνδικάτο των καθηγητών και τις φοιτητικές παρατάξεις, αλλά χάνεις τη μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών, των οικογενειών τους και της κοινωνίας.
Όταν αντιτίθεσαι στο άνοιγμα των επαγγελμάτων, ικανοποιείς το συνδικάτο των ταξιτζήδων, τους συλλόγους των φαρμακοποιών και των δικηγόρων, αλλά σε καμιά περίπτωση την πλειοψηφία των πολιτών. Το ίδιο και με την υπεράσπιση ή έστω την ανοχή των συνδικαλιστικών κεκτημένων σε διάφορες ΔΕΚΟ.
Και η συνήθεια ως μεγάλος οδηγός της ζωής και το εσωτερικευμένο αριστερόμετρο και οι ενοχές για την αποχώρηση από το γάμο και η ανάγκη δικαίωσης για τη διάσπαση της ενότητας, κλπ., όλα κατανοήσιμα ως αναγόμενα και στο σχετικά ανεξέλεγκτο υποσυνείδητο.
Μη κατανοήσιμες όμως οι συνειδητές πολιτικές επιλογές που ταιριάζουν περισσότερο στο κοινό του ριζοσπαστισμού, όπου βεβαίως ο χώρος είναι κατειλημμένος, και του ανεύθυνου σοσιαλιστικού λαϊκισμού, αντίπαλου της ευθύνης και του μεταρρυθμισμού.
Τουλάχιστον συζητήσιμες είναι επίσης τόσο η εκτίμηση ότι το ΠΑΣΟΚ καταρρέει έως διαλύεται, όσο και η στοχοθέτηση της ΔΗΜΑΡ για ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου.

Το ΠΑΣΟΚ σίγουρα φυλλοροεί, αλλά δεν καταρρέει ούτε διαλύεται. Χάνει ψηφοφόρους και καταρρέουν τα ποσοστά του, αλλά δεν πρόκειται να φτάσει στη διάλυση με οργανωμένη αποχώρηση τμημάτων του. Ακόμα και οι περιπτώσεις Μητρόπουλου και Δημαρά δρουν πιεστικά και τελούν εν αναμονή για την επιστροφή τους, μόλις αλλάξουν τα πράγματα και φύγει η σημερινή ηγεσία που «δεν είναι πραγματικό ΠΑΣΟΚ», όπως δήλωσε και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, κος Παναγόπουλος, σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ. Αυτά τα έξω - μέσα έχουν ξανασυμβεί, π.χ Γεράσιμος Αρσένης και άλλοι.

Γι` αυτό και η επιδίωξη της ΔΗΜΑΡ για ανασυγκρότηση του σοσιαλιστικού χώρου, δηλαδή να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι παρά υπερφίαλος μικρομεγαλισμός. 
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγούσε σε εξαφάνιση την Ένωση Κέντρου, τη δεκαετία του 80, ξεκινούσε, το 1974, από το ήδη ισχυρό 13 και όχι 2,3%, υπό άλλες συνθήκες και κυρίως με σαφή ταυτότητα, στοιχείο ιδιαίτερα σημαντικό κατά την εκκίνηση ενός νέου κομματικού φορέα, τόσο για την αποτελεσματική ενσωμάτωση κάθε εντασσόμενου, όσο και για την επαλήθευση της χρησιμότητας και της αποδοχής του μέσα από την εκλογική πράξη.

Οι εκδοχές της αριστεράς στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη, είναι βασικά τρεις: η κομμουνιστική, η ριζοσπαστική και η μεταρρυθμιστική. 
Και εδώ αρχίζουν οι ελληνικές ιδιαιτερότητες. 
Η μεν κομμουνιστική εκδοχή καλύπτεται από ένα ισχυρό, όπως πουθενά αλλού στην Ευρώπη, ΚΚΕ, η δε ριζοσπαστική εκδοχή από τον ΣΥΝ και τους ποικίλους φορείς του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με έντονα αντισυστημικά χαρακτηριστικά. 
Όσο για τους Οικολόγους, στην Ελλάδα, ελάχιστη σχέση έχει η ρητορική και η πρακτική τους με των ομολόγων τους στη Γερμανία και τη Γαλλία, προσομοιάζοντας περισσότερο με του ΣΥΡΙΖΑ. 
Συνεπώς και καλώς, η ΔΗΜΑΡ δεν μπορεί να έχει συγκλίσεις με τους εν λόγω φορείς, αν και η κάθετη αντιμνημονιακή στάση της αφήνει την πόρτα ανοιχτή.
Στο χώρο της μεταρρυθμιστικής αριστεράς όντως στην Ελλάδα υπάρχει κενό. 
Το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στις καλύτερες στιγμές του, δεν κατόρθωσε να μετασχηματισθεί σε μια σοβαρή δυτικού τύπου σοσιαλδημοκρατία. Μην ξεχνάμε πως στην Ευρώπη η έννοια της αριστεράς περιλαμβάνει και τη σοσιαλδημοκρατία. 
Τα βαρίδια του τριτοκοσμικότροπου λαϊκισμού που εγκαθίδρυσε ο ιδρυτής του ήταν και είναι εντός του πάντοτε παρόντα και ισχυρά, αντιστεκόμενα σε κάθε αναγκαία μεταρρύθμιση που θίγει πελατειακά και συντεχνιακά κεκτημένα δεκαετιών. Γιατί στην Ελλάδα, ως κοινωνικό κράτος θεωρήθηκε η μαζική επέκταση των πελατειακών σχέσεων στο δημόσιο και η διεύρυνση ενός κρατικοδίαιτου ιδιωτικού τομέα, ενώ ως νεοφιλελευθερισμός η αδυναμία συντήρησης όλου αυτού του πλέγματος σε συνθήκες κρίσης, με συνέπεια να την πληρώνουν πρώτα τα εκτός πελατειακής και συντεχνιακής διαπλοκής πιο αδύναμα στρώματα.
Αν λοιπόν η ΔΗΜΑΡ ιδρύθηκε για να δράσει ως καταλύτης αναδιάταξης ενός φθαρμένου και απαξιωμένου πολιτικού σκηνικού που έφερε τη χώρα στη χρεοκοπία, δεν μπορεί να το κάνει συμμαχώντας με φορείς και προσωπικότητες που γαλουχήθηκαν πολιτικά στον ανδρεοπαπανδρεϊκό λαϊκισμό, τον οποίο ακόμα ασπάζονται, και φέρουν σοβαρό μέρος της ευθύνης για την πορεία της χώρας, ούτε προσαρμόζοντας σε μια τέτοια κατεύθυνση το λόγο της και την πρακτική της. 
Δυστυχώς, επειδή ως σοσιαλιστικός χώρος στην Ελλάδα εννοείται ακριβώς αυτός, η στόχευση εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ στην ανασυγκρότησή του με δική της ανάλογη προσαμογή, αποτελεί πράξη αυτοαναίρεσης των αρχών και της ύπαρξής της.

Τον σοσιαλιστικό λαϊκισμό που καλλιεργεί νοσταλγικές αυταπάτες μπορεί να συνεχίσει να τον διαχειρίζεται μόνο του το ΠΑΣΟΚ. 
Από την ελληνική πολιτική σκηνή απουσιάζει μια σοβαρή σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά με δυτικές και όχι τριτοκοσμικότροπες προδιαγραφές, που θα συμβάλει χωρίς συμβιβασμούς, αμφιταλαντεύσεις και κουτοπονηριές στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας. 
 Αυτό το χώρο καλείται να δημιουργήσει και να καλύψει η ΔΗΜΑΡ και με αυτό το πνεύμα να διαμορφώσει τις συμμαχίες της. Η δραματική και αδιέξοδη κατάσταση, η απαξίωση προσώπων και φορέων του παλαιού πολιτικού σκηνικού και το υψηλό ποσοστό αναποφάσιστων και αποχής φαίνεται να ευνοούν ένα τέτοιο εγχείρημα. Αντιθέτως, οι ανοιχτές πόρτες στην αγκυλωμένη αριστερά και το σοσιαλιστικό λαϊκισμό, εγγράφουν και τη ΔΗΜΑΡ στο παλαιό και φθαρμένο σκηνικό. 
Και εάν υποτεθεί ότι η εκλογική επιβίωση το επιβάλλει, να μην ξεχνάμε πως όποιος επιλέγει την επιβίωση χάνει τη ζωή, την πολιτική ζωή στην προκειμένη περίπτωση.


*Πολιτική Επιθεώρηση12/9/11 - O Γεράσιμος Γεωργάτος είναι μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Δημοκρατικής Αριστεράς 

16 σχόλια:

  1. Θεωρώ πως το κείμενο ασκεί απλοϊκή κριτική με έντονα τα στοιχεία της υπερβολής απέναντι στην Δημαρ που καλά καλά κάνει τα πρώτα της βήματα. Και εξηγούμαι:

    Ο Σ Γεωργάτος παραβλέπει πως μέσα στον χώρο του Πασοκ δεν εκφράζονται πέρα απο μικρές νησίδες μεταρρυθμιστικές δυνάμεις με αριστερό προσανατολισμό και με οργανωμένη παρουσία. Αυτό το έλλειμμα αντικειμενικά δεν δημιουργεί προϋποθέσεις συμμαχιών. Το να συμμαχήσεις αυτή την στιγμή με μία κυβέρνηση που καθημερινά ευτελίζει την ένοια των μεταρρυθμίσεων ακυρώνεις την μεταρρυθμιστική προσπάθεια εν τη γεννέση της και θα κατηγορηθείς και δικαιολογημένα για αυτό που ο Σ Γεωργάτος αντιπαλεύει στο άρθρο του ότι όλα γίνονται για την πολιτική επιβίωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πιο ευστοχα δεν θα μπορουσε να ειποθει."Οποιος επιλεγει την επιβιωση,χανει την ζωη.Και δυστηχως αυτο επελεξε να κανει η ΔΗΜΑΡ,διαψευδωντας πολλων αριστερων τις ελπιδες,οτι κατι νεο μπορουσε να ξεκινησει με την αποχωρηση τους απο τον ΣΥΝ,οτι θα θυμηθουν τι σημαινειΑριστερα,πουγια μενα σημαινει ναδειχνεις δρομους,προτασεις και να τραβας μπροστα με ελπιδα και αισιοδοξια ,οτιτελικα θα τακαταφερεις,και οχι αυτην την στειρα αρνηση σε ολα και την καταστροφολογια.Να προσπαθουν να επιβιωσουν πολιτικα προσβλεπωντας, οχι μονο στα συντριμια του ΠΑΣΟΚ, αλλα και στα συντριμια του τοπου.Πνιγομαι απο την αγανακτηση γιαυτην την Αριστερα,και σταματω εδω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η τελευταια αποφαση της κυβερνησης για τον 6ο φορο νομιζω σε ολα τα ακινητα , ακυρωνει ολο το κειμενο αυτοματως. Τα ''πολλα ΠΑΣΟΚ του.. ΠΑΣΟΚ'' εκαναν ολα τουμπεκι για την σωτηρια της πατριδος... Σημερα Γερασιμε ολα τα εσφαξες και τα μαχαιρωσες με το κουιζ σου. Μιλας για μια αλλη Ελλαδα που δεν υπαρχει πια. Την προ μνημονιου που ειχε πολυτελειες πολιτικες και κοινωνικες συνεστιασεις εκδρομες και σοροπτιμιστικους συλλογους. mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @radical

    Εκτός αν χάνω κάτι, ο ΣΓ δεν προτείνει συμμαχία με την κυβέρνηση, όπως φαίνεται να είναι η ανάγνωσή σου. Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

    Αυτό που (θέλω να) διαβάζω εγώ είναι "άσκηση πολιτικής με τα μεταρρυθμιστικά προτάγματα πάντα να καθορίζουν τη στάση" και τα ζητήματα των συμμαχιών θα προκύψουν. Η συμμαχία με (επί της ουσίας) αντιμεταρρυθμιστικές δυνάμεις υπό την πίεση της κομματικής επιβίωσης ενέχει τον κίνδυνο ακύρωσης του λόγου δημιουργίας της ΔΗΜΑΡ.

    Γιώργος Προκοπάκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ Γιώργο Προκοπάκη
    Το κουίζ του κειμένου μας το δείχνει με τον δικό του προκαθορισμένο τρόπο και οδηγεί τον κάθε άνθρωπο με κοινή λογική (νομίζω) σε αυτό το συμπέρασμα. όποιος καταψήφισε κυβερνητικά νομοσχέδια επειδή τα καταψήφισε το ΚΚΕ ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΑΡΜΑ πολιτών άρα ταυτίζεται με τον δικό τους πολιτικό λόγο. Ενώ θα μπορούσε το ερώτημα να ήταν και αντίστροφο:
    Υπηρέτησαν αυτά τα νομοσχέδια την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. απόσπασμα από τις απαντήσεις στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων του Φ Κουβέλη στην συνέντευξη τύπου στην ΔΕΘ.
    « Σε ό,τι αφορά την πρόταση ανασυγκρότησης του ευρύτερου δημοκρατικού, σοσιαλιστικού χώρου. Απαντώ ευθέως στο ερώτημά σας. Ούτε ο ΣΥΝ, ο Συνασπισμός, πολύ δε περισσότερο ούτε ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, ανταποκρίνονται στα κριτήρια τα οποία θέσαμε.
    Και το λέω αυτό διότι η αναφορά σε επιστροφή σε παλαιοκομμουνιστικές θέσεις, είναι πρόδηλο ότι αφορά κι αυτές τις δυνάμεις. Και βεβαίως θα σας έλεγα ότι δεν είναι ευχερής ο διαχωρισμός του Συνασπισμού από το ΣΥΡΙΖΑ, όταν μάλιστα ο Συνασπισμός μετέχει στο ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σε ένα ΣΥΡΙΖΑ εξελισσόμενο με δομές κόμματος.
    Διαφορετικά αν είχαν τα πράγματα, θέλω να σας βεβαιώσω, ότι δε θα αποχωρούσε το 35% των μελών του συνεδρίου του Συνασπισμού, το οποίο προσήλθε στη συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς. Το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό, υπάρχουν πολιτικές διαφορές, έως και αντίπαλες θέσεις.»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ως προς το κουΐζ Γεωργάτου ισχύει το "ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει" και όχι το "καταλήγει αβίαστα" κλπ.
    Ως προς την "σοβαρή δυτικού τύπου Σοσιαλδημοκρατία" θα πρέπει ο καθένας μας κάνοντας τις εκτιμήσεις του, να αποφανθεί που οδηγεί ο δρόμος που ακολουθεί εδώ και δεκαετίες. Η πολιτική της εξαντλείται στο να δίνει μάχες οπισθοφυλακής υπέρ μιας πολιτικής που περιορίσθηκε επί χρόνια σε μια αναδιανομή του εισοδήματος μέσω της προοδευτικής φορολογίας.
    Εκτίμηση μου είναι ότι μια άλλη μεταρρυθμιστική αριστερά πέραν αυτης της Σοσιαλδημοκρατίας που απώλεσε τον αρχικό της στόχο είναι δυνατή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εδώ και ένα διάστημα δεν μπορώ να καταλάβω ποιες είναι οι "πολιτικές διαφορές, έως αντίπαλες θέσεις" σε όλα τα φλέγοντα ζητήματα της συγκυρίας - στο δια ταύτα νομίζω ότι Συν και Δημαρ συμφωνούν: αντιμνημονιακοί, αντινεοφιλελεύθεροι, κατά του μεσοπρόθεσμου, της μεταρρύθμισης στην παιδεία, του ανοίγματος επαγγελμάτων, της μη απόλυσης ούτε ενός δημοσίου υπαλλήλου κλπ κλπ
    Μήπως τις δημιουργούμε τις διαφορές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μια άλλη μεταρρυθμιστική αριστερά. Δηλαδή, που θα λέει τι; Πχ στην σημερινή συγκυρία όπου τα έχουμε δει όλα, τι τελικά θα υποστήριζε Δημήτρη;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιώργο,

    ο δημήτρης θέτει κατά την γνώμη μου το πρόβλημα στην ορθή του βάση. Ο δρόμος της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας που μας προτείνει ο Σ Γεωργάτος ως μοντέλο και αυτό εξάντλησε τα περιθώρια του αφού αφομειώθηκε από τον νεοφιλελευθερισμό στην πορεία. Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναί μία επίκληση αλλά έχουν κατεύθυνση ιδεολογική και ταξική. Μιλάς στο προηγούμενο σου σχόλιο για απολύσεις δυ. όταν το προτείνεις χωρίς εναλλακτική λύση απλά επιτείνεις το πρόβλημα. Εκτός αν πιστεύεις πως η λειτουργία των αγορών προέχει της κοινωνικής συνοχής. Αυτό είναι όμως μία πολιτική επιλογή που κάποιους θα κάνει πλουσιώτερους και πολλύ περισσότερους ακόμη πιό φτωχούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Γιώργος
    Όπως καταλαβαίνεις και εγώ κάνω κριτική για ατολμία στην πολιτική της ΔΗΜΑΡ από μια άλλη σκοπιά.
    Αν θεωρήσουμε ότι η αριστερή πολιτική εξαντλείται στην διατήρηση κεκτημένων από την εκ των πραγμάτων περιορισμένη αναδιανομή του εισοδήματος μέσω της Φορολογίας έχουμε εξαγγείλλει το τέλος της αριστεράς.
    Πολύ συνοπτικά:
    Οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να στοχεύουν στην αποδυνάμωση των κληρονομούμενων ταξικών διαφορών.
    Δυο βασικές παράμετροι διατήρησης αυτών είναι η μεταβίβαση οικονομικών πόρων μέσω της κληρονομιάς και η δυνατότητα παροχής υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης. Μένει να εξειδικευθεί (είναι απαραίτητο αυτό) το % φόρου κληρονομιάς ο τρόπος που θα διασφαλισθεί η εφαρμογή και πως είναι δυνατόν να παρασχεθεί ανάλογη παιδεία σε όλους. Που βλέπεις π.χ. το ανέφικτο ως προς την αρχή.

    Τώρα ως προς τις μεταρρυθμίσεις στα πλαίσια της υπάρχουσας κυβέρνησης.

    Εάν ήθελε αυτή η κυβέρνηση να προχωρήσει θα έπρεπε:
    α) ως πρώτο μέτρο να μειώσει δραστικά τις δαπάνες της Βουλής - μην υποτιμάτε το συμβολικό, Ο Πετσάλνικος ούτε που το συζητάει.
    β) Να περικόψει δραστικά τις υψηλότατες αμοιβές (π.χ. Τράπεζα της Ελλάδας Δικαστικοί και ο κατάλογος ουκ έχει τέλος.)
    γ) Να ξεκινήσει την άρση των στρεβλώσεων από εκεί που πραγματικά υπάρχουν προνομιούχοι - π.χ. Συμβολαιογράφοι, (Οι αυξήσεις στις αντικειμενικές δημιουργούν αύξηση του τιμήματος) Αγγελιόσημα, Υποχρεωτική παρουσία δικηγόρων σε συμβόλαια, % κέρδους εργολάβων, Φαρμακείων, κλπ.
    Η σειρά έχει σημασία. Δεν πείθεις αλλιώς για τις προθέσεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δημήτρη ανοίγεις ωραία ζητήματα.
    Το θέμα της κληρονομιάς που διατηρεί τις ταξικές διαφορές.
    Και τα άλλα που λες συμφωνώ - έτσι έπρεπε να ξεκινήσουν: γιατί πράγματι λεφτά υπάρχουν. Αλλά εκεί δεν κοίταξαν...
    Τώρα για κάθε δόση ξεσκονίζουν τα ισχνά μας εισοδήματα και μετά μας πετούν στην ανεργία.

    Αυτό που με απασχολεί είναι ότι δεν υπάρχει φορέας που να τολμά το διαφορετικό. Παραιτήθηκα χθες κι από μέλος της Δημαρ, γιατί με αντιμετώπισαν με υποψία ότι η κριτική μου θέλει να φτιάξει εσωκομματική αντιπολίτευση και μάλιστα "δεξιά". Γνωρίζεις βέβαια ότι έχω καταγγείλει τις λίστες τους που νόθευσαν με το καλημέρα το ιδρυτικό τους συνέδριο. Κι ας είμαι πρώτος αναπληρωματικός για την ΚΕ. Δεν έχω συνηθίσει να λέω τις απόψεις μου και να μου απαντούν "πόσοι είσατε μωρέ", αντί να τις συζητούν.
    Όταν η κριτική τούς είναι ενόχληση επειδή έρχεται από "μέσα", τι να περιμένω από ένα τέτοιο αποστεωμένο ήδη παραδοσιακό τελικά αριστερό μόρφωμα; Υπάρχουν τα πρωτότυπα άλλωστε.
    Από δω και στο εξής η κριτική θα έρχεται απ΄έξω και όχι για "ατολμία" όπως λες. Στις απόψεις που προωθεί εσχάτως η ηγεσία της Δημαρ δεν βλέπω ατολμία - βλέπω "όλα για το 3%" - μια απολιτική ιδιόμορφα πελατειακή στάση δηλαδή. Αποσυνδέομαι λοιπόν από το κομματικό ΔΗΜ-ΑΡΜΑ. Να αδειάσει και καμιά θέση βρε αδελφέ για τους νέους που έρχονται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Αγαπητέ Γιώργο, αν μου επιτρέπεις, θεωρώ την αποχώρησή σου, τουλάχιστον, βεβιασμένη ενέργεια. Μήπως θα έπρεπε να το ξανασκεφτείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλημέρα σε όλους. Δυο μικρές παρατηρήσεις, που έχουν ξαναειπωθεί:
    α) το κείμενο και η συζήτηση επ αυτού δεν κάνει σχεδόν καμμία αναφορά σέ παρόμοιες περιπτώσεις ( κομμάτων ) στην Ευρώπη κυρίως. Ποιο ευρωπαικό κόμμα είναι το << καλό παράδειγμα και ποιό το << κακό >>
    β) συγγνώμην αλλά δεν καταλαβαίνω: η ηγεμονεύουσα παράταξη , το ηγεμονεύον κομμάτι στη ΔΗ.ΜΑΡ. ( ωραίος τίτλος: η ΔΗ.ΜΑΡ. κατεβαίνει με το ΔΗΜΑΡα )πάντα έλεγε αυτά που λέει και τώρα σε μια σειρά θέματα: για τη μονιμότητα των Δ.Υ. ,το πανεπιστήμιο, τις ΔΕ.ΚΟ.κ.λ.π.γιατί εκπλήσεσθε; όσο για την εσωκομματική τους κουλτούρα, τα μεγάλα , σε ηλικία , στελέχη σε τριτοδιεθνιστικά κόμματα ανατράφηκαν, τι περιμένετε; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω.Οι αποφάσεις στον παλιό ΣΥΝ , σε πολλά θέματα ήταν αποτέλεσμα γενικώτερης σσυναίνεσης. Κάνω λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν κάνεις λάθος ΔΥ. Η ανανεωτική πτέρυγα πήρε μαζί της τον Συνασπισμό στο νέο κόμμα τη Δημαρ. Αυτό ακριβώς λέω. Που είναι το διαφορετικό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Φίλε μου Παναγιώτη μην στεναχωριέσαι. Θα επιστρέψω μόλις η Δημαρ υποστηρίξει καμιά μεταρρύθμιση, πάρει στα σοβαρά την οικολογία και αποκτήσει δημοκρατικό καταστατικό. Μέχρι τότε δεν μπορώ να χάνω τον χρόνο μου σε άγονους εσωκομματικούς καβγάδες. Προτιμώ κάτι πιο παραγωγικό από το να παρεξηγούμαι με ανθρώπους που ενοχλούνται από τον διάλογο και την κριτική στην ηγεσία. Έχω κάνα λόγο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU