Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Η επόμενη μέρα

Θα επιτρέψουν άραγε τα πελατειακά κομματικά ανακλαστικά στην νέα κυβέρνηση να ασχοληθεί απρόσκοπτα με την εξασφάλιση σύμβασης και δόσης και την προετοιμασία των εκλογών;

άσπρη γάτα, μαύρη γάτα αρκεί να πιάνει το ποντίκι...
"Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε χαρακτηρίσει από την αρχή την προοπτική μιας κυβέρνησης όπως αυτή που προαναγγέλθηκεως το "μικρότερο κακό". Το πολιτικό σύστημα, με το βάρος της ευθύνης για την κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα και με δεδομένη την έλλειψη νομιμοποίησης της σημερινής Βουλής, οφείλει τώρα να εξασφαλίσει τα επείγοντα συμφέροντα της κοινωνίας, δηλαδή την αποτροπή μιας ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και της εξόδου από την ευρωζώνη ώστε χωρίς να δεσμεύσει τη χώρα για δεκαετίες, να την οδηγήσει σε εκλογές.Ταυτόχρονα, η αυριανή κυβέρνηση οφείλει από την πρώτη μέρα να δείξει ένα άλλο πρόσωπο απέναντι σε ζητήματα διαφάνειας και συμπεριφοράς απέναντι στην κοινωνία ως ελάχιστο δείγμα απογαλακτισμού από τα κόμματα που θα την στηρίζουν."
Νομίζω ότι είναι η πιο ψύχραιμη άποψη που άκουσα μετά την συμφωνία για νέα κυβέρνηση. 
Ειδικά το ζήτημα του απογαλακτισμού από την εξυπηρέτηση των δικών μας, θα είναι το καθοριστικό. Δεν νομίζω ότι ο Παπαδήμος θα θελήσει να λειτουργήσει σαν μαριονέτα των κομματικών αλλά σαν πρωθυπουργός με σαφή εντολή, πρόγραμμα και περιθώρια χειρισμών. Κι αυτό μόνο η αυτοσυγκράτηση των κομματικών μπορεί να το επιτρέψει.
Για την Αριστερά τι να πω; 
ΚΚΕ και Συνασπισμός κινούνται στα γνωστά πλαίσια του αναχωρητισμού από κάθε πολιτική πράξη και η ΔΗΜΑΡ στα πλαίσια ενός ημι-αναχωρητισμού: απορρίπτει εκ προοιμίου την διεκδίκηση δεσμεύσεων και την εξ αυτών συμμετοχή στην νέα κυβέρνηση και περιμένει απλά να ακούσει τις θέσεις της. Μπορεί -υπονοεί- αν ικανοποιηθεί (;) να της δώσει και ψήφο εμπιστοσύνης ή ανοχή (!) - χωρίς να λερώσει τα χέρια της όμως. Ποιος τα πιστεύει όμως αυτά; Προφάσεις εν αμαρτίες... 
Η "ευθύνη" που αποτέλεσε το ιδρυτικό της μότο εκφυλίζεται καθημερινά πια σε ένα μειλίχιο τίποτε... 
Κρίμα. 
Γιατί πράγματι είναι:

Η Μεγάλη Ιστορική Στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς


όπως λέει ο Πέτρος Παπασαραντόπουλος στο παρακάτω κείμενο στο fb:

Η συμφωνία για κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - Νέας Δημοκρατίας με βασικό στόχο την παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, υποχρεώνει κάθε αριστερό πολίτη που απεχθάνεται τον πολιτικό αυτισμό του ΚΚΕ και τον επικίνδυνο και αντιδημοκρατικό, δήθεν «ριζοσπαστικό» ακτιβισμό του ΣΥΡΙΖΑ να πάρει θέση. Αυτό θα προσπαθήσω να κάνω στις γραμμές που ακολουθούν.

Τις τελευταίες ημέρες έγινε φανερό, με δραματικό τρόπο, ποια είναι η κύρια σύγκρουση, πολιτική και κοινωνική, στον τόπο μας. Είναι η μετωπική αντιπαράθεση ανάμεσα στις δυνάμεις του λαϊκισμού, της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή από τη μια πλευρά και στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης και του αταλάντευτου ευρωπαϊκού προσανατολισμού της πατρίδας μας.

Η σύγκρουση αυτή τέμνει οριζοντίως και αποσαθρώνει το υφιστάμενο πολιτικό σκηνικό, ιδίως τα κόμματα εξουσίας. Οι ηγεσίες τους κατάλαβαν ή αναγκάστηκαν να καταλάβουν έστω και την τελευταία στιγμή, έστω και λίγο πριν ανοίξουν τα διεθνή χρηματιστήρια και αναστατώσουμε για μια ακόμα φορά ολόκληρο τον πλανήτη, τις τεράστιες ευθύνες τους απέναντι στην Ιστορία και αποφάσισαν να συνεργαστούν. Ας ελπίσουμε ότι μια νέα σελίδα ανοίγει στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας. Αντικειμενικά όμως, αυτό που αποφάσισαν είναι η πλήρης άρνηση του κυρίαρχου πολιτικού παραδείγματος της μεταπολίτευσης, που βασίστηκε στους ακραίους διχασμούς ανάμεσα «στις δυνάμεις του φωτός και τις δυνάμεις του σκότους».

Παράλληλα είναι η πλήρης δικαίωση του σκληρού πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ανανεωτικής αριστεράς, έτσι όπως διατυπώθηκε το 1974 και που ήταν η ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας με την υπέρβαση των κάθετων πολώσεων του πολιτικού συστήματος. Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε τον Αύγουστο του 1974, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, αναπτύσσεται και αναλύεται στους «Στόχους του Έθνους», την «πλέον ανατρεπτική συμβολή του ΚΚΕ εσωτερικού στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας», όπως χαρακτηριστικά είχε αναφέρει ο Λεωνίδας Κύρκος.

Μια πολιτική πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεδομένου ότι η ανανεωτική Αριστερά απέτυχε πλήρως στο να πείσει τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και την ελληνική κοινωνία, για την ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών. Η δεύτερη ευκαιρία αυτής της πρότασης ήταν το 1989, που και πάλι απέτυχε, λόγω του μοιραίου λάθους της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου.

Στα χρόνια που μεσολάβησαν, αυτή η θέση συκοφαντήθηκε και τέθηκε στο περιθώριο. Στο Συνασπισμό και στο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν άλλοι προσανατολισμοί, κυτταρικά ασύμβατοι με το γενετικό κώδικα της ανανεωτικής αριστεράς. Η δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, έστω και με ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, έδωσε ελπίδες ότι αυτός ο πολιτικός χώρος θα μπορούσε να αρθρώσει έναν διαφορετικό λόγο. Ότι θα έσπαζε τα δεσμά της δεοντολογικής και ηθικολογικής προσέγγισης του πολιτικού γίγνεσθαι και ότι θα εμπλούτιζε την ιστορική παράδοση του χώρου με τολμηρές επεξεργασίες και θέσεις.

Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο βαθμό που θα ήταν επιθυμητός. Σήμερα όμως, με τις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει, είναι η μεγάλη στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς και της ΔΗΜΑΡ. Πρέπει, χωρίς καμία ταλάντευση να πει ναι στη δανειακή σύμβαση, που σημαίνει ναι στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας, να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση συνεργασίας και να ζητήσει τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση συνεργασίας. Ο αριστερός ευρωπαϊσμός δεν είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Δεν είναι στρογγυλεμένες θέσεις επί της διαδικασίας. Είναι πρώτα και κύρια πολιτική πράξη, ανεξάρτητα από το όποιο πολιτικό κόστος.

Με τον τρόπο αυτό θα βρεθεί ξανά το χαμένο νήμα της ιστορικής συνέχειας της πολιτικής πρότασης της ανανεωτικής αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Μιας πρότασης, που ξεκινάει υβριδικά το 1965, με την πρόταση των 5 σημείων της ΕΔΑ, μπροστά στον κίνδυνο της επερχόμενης δικτατορίας, συνεχίζεται με τους «στόχους του Έθνους» και την Εθνική Αντιδικτατορική Ενότητα (ΕΑΔΕ) το 1974 και σταματάει το 1989 με το αποτυχημένο πείραμα της κυβέρνησης Τζανετάκη.

Πρόκειται για μια πολιτική πρόταση που, αναστοχαζόμενοι το που μας οδήγησε η επικράτηση του ακραίου λαϊκισμού στα 37 χρόνια της μεταπολίτευσης, είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ. Είναι μια πρόταση που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που ίσως να μπορέσει να διδαχθεί από τα λάθη της.

Είναι μια πρόταση που απαντάει με καθαρότητα και σαφήνεια στα πολιτικά και κοινωνικά αδιέξοδα μιας χώρας που συνεχίζει να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού.



13 σχόλια:

  1. μα και οι ΟΠ, στην πράγματι πολύ σοβαρή ανακοίνωση τους, δεν λένε ότι θα συμμετάσχουν στηρίξουν την νέα κυβέρνηση. η στάση τους μάλλον κινειται κοντα στην λογική της ΔΗΜΑΡ.

    Πάντως θα είχε ενδιαφέρον αν τοσο η ΔΗΜΑΡ όσο και οι ΟΠ τολμούσαν να συμμετάσχουν στις διαβουλέυσεις. θα έδειχναν ότι πράγματι είναι ετοιμοι να ρισκάρουν για να αλλάξουν τα πράγματα στην χώρα. Αλλά δυστυχώς δεν τολμούν. προέχει το μαγαζάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θα ήταν αμετροέπεια - οι ΟΠ δεν είναι ακόμη κοινοβουλευτικό κόμμα.
    Είναι όμως καταστατικά υπερ των κυβερνήσεων συνεργασίας και της συμμετοχής τους σε αυτές. Πρόσφατο συνέδριό τους διευκρίνησε ότι αυτό δεν ισχύει σήμερα για κυβερνητική συνεργασία αποκλειστικά με τον έναν ή τον άλλο πόλο του δικομματισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άσπρη γάτα,μαύρη γάτα,αρκεί τους φόρους για τα χρέη να μαζεύει..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γιώργο άδικα φανατίζεσαι.
    Αν το δεις ψύχραιμα θα συμφωνήσεις μαζί μου.

    Στην ελλάδα ξέρεις, όλοι είναι υπερ των συνεργασιών, αλλά κατα ένα περίεργο τρόπο δεν τις ευνοούν ποτέ οι συγκυρίες:)

    Αλλωστε αν δεν συνεργαστούν με κανέναν πολο του δικομματισμού πως ακριβώς είναι υπερ των κυβερνήσεων συνεργασιας? με ποιον δηλαδή θα κάνουν κυβέρνηση συνεργασίας μόνο με το ΣΥΡΙΖΑ ή με την ΔΗΜΑΡ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @xno Λες, "άδικα φανατίζεσαι". Πέσμου που να διορθωθώ. Στην συγκυρία που διανύουμε πάντως καλό είναι να είναι όρος "και οι δυο"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. τα περί φανατισμού αφορούν την αναφορά σου περί αμετροέπειας τίποτα άλλο.
    αλλώστε οι ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις, είναι παντοτε σεβαστες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το παρακολουθούν το θέμα πάντως.
    Τα νεώτερα:
    "Σχολιάζοντας την προαναγγελία της νέας κυβέρνησης, οι εκπρόσωποι Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Ελεάννα Ιωαννίδου και Τάσος Κρομμύδας, έκαναν την παρακάτω δήλωση:

    "Περιμένοντας τη σύνθεση και τις προγραμματικές προτάσεις της νέας κυβέρνησης, οι Οικολόγοι Πράσινοι βάζουμε ήδη τον πήχη ψηλά.

    Προσβλέπουμε στην ανεξαρτησία της από τα κόμματα που τη στηρίζουν και την αρχή του τέλους των μονοκομματικών κυβερνήσεων.

    Βασικός γνώμονάς μας είναι η εξασφάλιση των επειγόντων συμφερόντων της κοινωνίας, ώστε να μη βρεθούμε και με παγιωμένες θυσίες και χρεοκοπημένοι.

    Από τώρα και μέχρι τις εκλογές, κάθε κόμμα οφείλει να καταθέσει αναλυτικές προτάσεις για τη Δανειακή Σύμβαση και τις προοπτικές της χώρας."

    Η ανεξαρτησία είναι που δεν δίνουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ γι αυτό και κάθε σοβαρός άνθρωπος δυσκολεύεται να αναλάβει την θέση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. η ανακοίνωση τους είναι πράγματι σε σωστή κατεύθυνση, θα την προσυπέγραφα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Το πρωτο προβλημα που πρεπει να επιλυθει, συνταγματικα αν αυτο ειναι δυνατον νομικα, ειναι η εσωτερικη δημοκρατια σε ολα τα κομματα, δηλ. εκλογη των οργανων και της ηγεσιας με καλπη και συλλογικες αποφασεις των αρμοδιων οργανων των κομματων και επομενως των κυβερνησεων συνεργασιας που θα ακολουθησουν -απ΄οτι φαινεται- την επομενη δεκαετια στην χωρα μας.

    Λ.χ. δεν ειναι δυνατον δυο ανεπαγγελτοι, ανωριμοι εξηνταρηδες “πολιτικοι αρχηγοι” του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (δηλ. των παραταξεων του οικονομικου μπαχαλου, της αποβιομηχανισης, της λαμογιας, των διορισμων, της φοροδιαφυγης και φοριοαποφυγης,του νεποτισμου και της παρεο-/ γκομενο-κρατιας, της πολιτιστικης καθυστερησης, κ.λ.π. την τελευταια 30ετια) σχεδον ανεξελεγκτα απο τους βουλευτες τους και τελικα τον ελληνικο λαο να (προσποιουνται) οτι διαφωνουν για την συνθεση της "κυβερνησης ασυνενοησιας" για 3 εως 4 μηνες με σημαντικους κινδυνους για τον ελληνικο λαο επι δεκαετιες.

    “Για να δούμε αν μπορούμε να ελπίζουμε στα … κόμματα εξουσίας στη χώρα μας, θα πρέπει να μελετήσουμε τις κοινωνικοοικονομικές καταβολές τους, την συνολική δημοκρατική συμπεριφορά τους και την προσφορά τους στον τόπο. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία δεν είναι κόμματα με βαθιές κοινωνικές και οικονομικές καταβολές. Δεν υπήρξαν ποτέ κόμματα δημοκρατικών αρχών με μακρά δημοκρατική παράδοση. Είναι κόμματα ιδιοκτησίες των δημιουργών τους. Ο μεν Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν επέστρεψε στη λογική της ΕΡΕ, αλλά έφτιαξε το δικό του σπίτι, όπως το ήθελε αυτός, ο δε Ανδρέας Παπανδρέου δεν επέστρεψε στη λογική της Ένωσης Κέντρου, αλλά έφτιαξε και αυτός τη δική του ιδιοκτησία.

    Και τα δύο κόμματα δημιουργήθηκαν μετά την πτώση της δικτατορίας από τους δύο αυτούς πολιτικούς με μοναδικό στόχο την εξυπηρέτηση των προσωπικών πολιτικών φιλοδοξιών τους στη λογική της ιδιοκτησίας. Γύρω από τους ιδιοκτήτες αναπτύχθηκε, με το πέρασμα του χρόνου, μια πολιτική ολιγαρχία από διάφορες οικογένειες, συγγενείς και παντός είδους φίλους και παρέες…. Τελικά τα κόμματα, αυτά, όπως ήταν φυσικό ως ιδιοκτησίες περιήλθαν στους κληρονόμους των ιδρυτών τους. Ως κύρια πολιτική πρακτική και τα δύο κόμματα εφάρμοσαν την πελατειακή λογική της εξαγοράς της ψήφου με διάφορα ρουσφέτια και διορισμούς, το καθένα με τον δικό του τρόπο.”

    Τελικά, ο θεσμός της βασιλείας, και των τίτλων ευγενείας (δούκας, μαρκήσιος, κόμης, υποκόμης, βαρόνος,…) στην πολιτικη με τα αντίστοιχες ιδιοκτησίες, αναλογα με αυτα που συνεβαιναν στην Ευρωπη προ 200 ετων, δεν έχουν καταργηθεί ουσιαστικά στην χωρα μας και θα πρεπει αμεσα να καταργηθουν, λ.χ. με επιλογη των υποψηφιων βουλευτων μετα απο ψηφοφορια των μελων καθε πολιτικου σχηματισμου.

    Αφωτιστος Φιλέλλην

    ΥΓ Στο ΠΑΣΟΚ λ.χ. βουλευτες ηταν οι εξης συγγενεις
    ΑΓΠ, ΓΑΠ, Γ.Κατσιφαρας, θ. Κατσανεβας, Γ.Λιανης
    Απο ΝΔ ηταν οι Κ.& Αχ. Καραμανλης, Κωστας Καραμανλης, Μιχ. Λιαπης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολύ περίεργο κείμενο. Ποια είναι η μεγάλη ιστορική στιγμή της Ανανεωτικής Αριστεράς; Να στηρίξει την νέα κυβέρνηση συνεργασίας για να διασφαλιστεί η ευρωπαϊκή θέση της χώρας; Η ανανεωτική αριστερά ευθύνεται για την κατάντια της χώρας και για τα 4 τελευταία χρόνια; Η ανανεωτική αριστερά πρέπει να απαιτεί από τα 2 κόμματα να κάνουν τα πάντα για να σώσουν την χώρα, ότι λέει ο Ψαριανός. Να απαιτεί, να καταψηφίζει τα τραγικά, να ψηφίζει σε ότι συμφωνεί, και να βγάζει στην επιφάνεια τα υπόλοιπα (για την ΔΗΜΑΡ μιλάω). Μήπως να τους σώσουμε κιόλας, εννοώ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, για το καλό της Ελλάδας; Με τον Καρατζαφέρη αντιπρόεδρο; Μήπως να βάλουμε Πρωθυπουργό τον Βορίδη, αφού ο άνθρωπος είναι έξυπνος, ικανός, και ορθολογικός; Αυτό θα έκανε μια υπεύθυνη αριστερά; Και όλα αυτά με σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας. Δεν πάμε καθόλου καλά μου φαίνετε!
    CM

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @CM

    Γενικα συμφωνω με το σχολιο σου.

    Το κειμενο ασχολειται αρχικα με τις χαμενες ευκαιριες της ΕΑΔΕ ως ".. ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών για την επίλυση των κρίσιμων προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας με την υπέρβαση των κάθετων πολώσεων του πολιτικού συστήματος". που εντοπιζει ο Π.Π.-που με τον τοτε συσχετισμο δυναμεων αποτελουσε την βολονταριστικη επιθυμια του ΚΚΕεσ., ενος μικρου κομματος φοιτητων και διανουμενων- Παραλληλα τελειται το πολιτικο μνημοσυνο του ΚΚΕεσ.

    Τα κυρια σημεια που αντιλαμβανομαι στη συνεχεια ειναι:

    "Μια πολιτική πρόταση που απορρίφθηκε πανηγυρικά, δεδομένου ότι η ανανεωτική Αριστερά απέτυχε πλήρως στο να πείσει τα υπόλοιπα κόμματα, αλλά και την ελληνική κοινωνία, για την ανάγκη αναζήτησης ευρύτερων συναινέσεων και συμμαχιών. Η δεύτερη ευκαιρία αυτής της πρότασης ήταν το 1989, που και πάλι απέτυχε, λόγω του μοιραίου λάθους της παραπομπής του Ανδρέα Παπανδρέου."
    Αυτο που χαθηκε ηταν η προοπτικη της αριστερας που εβλεπε το δενδρο και εχανε το δασος.Δηλ. αποσκοπουσε στην καταδικη του ΑΓΠ για χρηματισμο, με σκοπο να παρει πισω τους προοδευτικους ψηφοφορους που
    ο ΑΓΠ ειχε αποσπασει απο το 1974 και εντευθεν απο την αριστερα, διοριζοντας, εκμαυλιζοντας με καθε τροπο, αντι με την ευκαιρια της συγκυβερνησης η αριστερα μπορουσε να απαιτησει και η κυβερνηση Τζανετακη να θεσπισει αυστηρους νομους για την διαφθορα, τον χρηματισμο δημοσιων λειτουργων και την αρση της βουλευτικης ασυλιας
    Και ερχομαστε στο σημερα.
    Γραφει ο Π.Π.:

    "Η δημιουργία της ΔΗΜΑΡ, έστω και με ταλαντεύσεις και καθυστερήσεις, έδωσε ελπίδες ότι αυτός ο πολιτικός χώρος θα μπορούσε να αρθρώσει έναν διαφορετικό λόγο. Ότι θα έσπαζε τα δεσμά της δεοντολογικής και ηθικολογικής προσέγγισης του πολιτικού γίγνεσθαι και ότι θα εμπλούτιζε την ιστορική παράδοση του χώρου με τολμηρές επεξεργασίες και θέσεις.

    Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, τουλάχιστον στο βαθμό που θα ήταν επιθυμητός. Σήμερα όμως, με τις νέες συνθήκες που έχουν προκύψει, είναι η μεγάλη στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς και της ΔΗΜΑΡ. Πρέπει, χωρίς καμία ταλάντευση να πει ναι στη δανειακή σύμβαση, που σημαίνει ναι στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της Ελλάδας, να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση συνεργασίας και να ζητήσει τη συμμετοχή της στην κυβέρνηση συνεργασίας."

    Αυτο που καταλαβαινω ειναι οτι οι συσχεισμοι δυναμεων δε ευνοουν την ΔΗΜΑΡ για να συμμετασχει σε κυβερνηση εθνικης σωτηριας.
    Ηδη υπαρχουν αλλοι λιγουρηδες για εξουσια (ΛΑΟΣ, ΔΗΣΥ)που προς το προν δεν το σκεφτονται.

    Ο βολονταρισμος ειναι παιδικη ασθενεια και ο Π.Π. δν ειναι μικρης ηλικιας . Τιτλος οπως "η μεγάλη στιγμή της ανανεωτικής αριστεράς και της ΔΗΜΑΡ" ειναι ισως προϊον αποτοκο συνδικαλιστικης η επαγγελματικης δρασης και οποωσδηποτε υπερβολικος.
    Η ανανεωτικη αριστρα με τις διαφορες μορφες της θα εχει μεγαλυτερες και περισσοτερες ευκαιριες στο αμμεσο μελλον. Την υγεια μας να εχουμε να σχολιαζουμε.

    Αφωτιστος Φιλλελην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σαν άνθρωπος της ανανεωτικής αριστεράς και της ανανεωτικής σκέψης, με προσήλωση στον ευρωπαισμό στα κοινωνικα δικαιώματα στην οικολογία μπουρου μπουρου.. δηλώνω ότι οποιαδήποτε συμμετοχή σε αυτην την κυβέρνηση ή απλά στήριξη σε αυτην την φαρσοκομωδία θα έιναι το τέλος της.. καμία συνεργασία με τον διάβολο που έλεγε και ο Λένιν. καμία συνεργασία με τους αποτυχημένους και καιροσκόπους. Τις ιδέες μου δεν τις μοιράζομαι με τους γαλαζοπράσινους ποτε μα ποτέ και πείτε με δογματικό και ότι άλλο. αι σιχτιρ πια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU