Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα - ο δημοσκοπικός πολτός και η Δημοκρατική Αριστερά

Τελικά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Πριν μερικά χρόνια η Αριστερά έζησε μια δημοσκοπική άνοδο πρωτόγνωρη για την συνολική της ιστορία, με την εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στο 17% (κουρεμένο κιόλας κατά κάποιους δημοσκόπους). Το τι ακολούθησε είναι γνωστό αλλά και μοιραίο για την μετέπειτα πορεία της και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ. Αποκαλύφθηκε η γύμνια του εγχειρήματος, ή έλλειψη εναλλακτικής προτασης και κυρίως η αρνητική απάντηση στο αίτημα των δημοσκοπικών ψηφοφόρων για κυβέρνηση συνεργασίας με το διχασμένο και καταρρέον ΠΑΣΟΚ. Όταν ειδικά το τελευταίο έγινε σαφές με τα επανειλημμένα αποφθέγματα για "κάθοδο στην κόλαση", ξεκίνησε το ξεφούσκωμα και τα πράγματα επανήλθαν στην προτεραία κατάσταση - τον στόχο υπέρβασης του 3%.

Σήμερα, η δημοσκοπική ευφορία αφορά ιδιαίτερα την Δημοκρατική Αριστερά. 
Και πάλι όμως οι δημοσκοπικοί ψηφοφόροι διατυπώνουν ένα αίτημα: "φαινόσαστε οι πιο λογικοί - αναλάβετε πρωτοβουλίες, βγείτε μπροστά, σώστε ότι σώνεται και επιβάλλετε μια δικαιότερη κατανομή των βαρών - όλα αυτά με την συμμετοχή σας!". 
Ποια είναι η απάντηση;
Η δημοσκοπική ευφορία έχει καταλάβει τα στελέχη του νέου κόμματος. Θεωρούν δικαιωμένη την επιλογή τους για αντιμνημονιακό λόγο στα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ, για την καταψήφιση τελικά όλων των μεταρρυθμίσεων με διάφορες δικαιολογίες -προκρίνοντας βασικά μια πιο διακριτική μεν αλλά σαφή υπεράσπιση των συντεχνιών- μέχρι και την βιαστική ανακοίνωση καταψήφισης της κυβέρνησης Παπαδήμου. 
Ως συνήθως βέβαια-για αριστερό κόμμα- κάνουν λάθος. Μπορεί ο Φώτης Κουβέλης να φαντάζει λογικός και μετριοπαθής μέσα στο πανηγύρι των τρελών του πολιτικού μας συστήματος, αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο κόσμος που αγωνιά για την σωτηρία της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας, ο κόσμος των ανανεωτικών και μεταρρυθμιστικών ιδεών δεν θα περιμένει πολύ. Ήδη ταυτόχρονα με την δημοσκοπική άνοδο έχει αρχίσει η συρρίκνωση της μεταρρυθμιστικής βάσης του κόμματος. Μπορεί να μαθαίνουμε επιλεκτικά τις αποχωρήσεις προβεβλημένων μελών της ΚΕ αλλά η αποστασιοποίηση έχει αρχίσει ήδη από το απογοητευτικό ιδρυτικό συνέδριο. Όσο ανεβαίνει σε δυνητικό ακροατήριο (πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ) τόσο κατεβαίνει σε αποδοχή και συμμετοχή στον ανανεωτικό και οικολογικό κόσμο - σε αυτόν δηλαδή που ιδρυτικά απευθύνθηκε και από τον οποίο στηρίχθηκε.
Που το πάει λοιπόν η Δημοκρατική Αριστερά;

Προφανώς στην επανεκλογή της στο κοινοβούλιο έναντι όλων. Η ιδεολογία είναι το πρόσχημα, όπως είναι και στις άλλες ελληνικές εκδοχές της αριστεράς. Βαφτίζουμε το ψάρι κρέας, τον πολιτικό αναχωρητισμό "ευθύνη", την μη πολιτική "νηφαλιότητα", την απουσία από πρωτοβουλίες και διακριτή συμμετοχή "οριακή συνταγματική εκτροπή". "Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει..." θάλεγε κανείς και θα είχε δίκιο - ειδικά για την αριστερά που επικαλείται τον Λ.Κύρκο και τον Μ.Παπαγιαννάκη! Όμως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Δεν πρόκειται για μια ράθυμη ή απρόθυμη αριστερά: πρόκειται για μια πολύ πετυχημένη αριστερά πελατειακού τύπου. Οι εξελίξεις έχουν επιβεβαιώσει όλες της τις κινήσεις. Η επιστροφή στα κοινοβουλευτικά έδρανα είναι σχεδόν βέβαιη, εξασφαλισμένη για τα στελέχη της ΔΗΜΑΡ. Η εκλογική πελατεία έχει αυξηθεί - και μάλιστα αυξάνεται εκθετικά όσο ο πολιτικός τους λόγος χλωμιάζει και αποχρωματίζεται. 
Σημάδι καλής διαχείρισης. 
Εμπειρίας. 
Όχι φυσικά ευόδωσης των ανανεωτικών και μεταρρυθμιστικών ιδρυτικών διακηρύξεων -πόσο μάλλον των οικολογικών- αλλά της επιτυχούς αναζήτησης εκλογικής πελατείας. 
Καλοί ήταν οι ανανεωτικοί και οι οικολόγοι που μας στήριξαν να στήσουμε το μαγαζί αλλά αυτοί ζητούν πολλά και δεν φέρνουν αρκετές ψήφους... Αυτές τις φέρνουν ο Πασβαντίδης, ο Οικονόμου, ο Δημαράς (η πόρτα είναι ανοιχτή κι ας τα βρήκε καλύτερα με τους "άλλους"). 
Ισχυρίζομαι ότι όλη η προσαρμογή στις πολιτικές της ΔΗΜΑΡ και η έξοδος από το μεταρρυθμιστικό ιδρυτικό πλαίσιο έγινε με ένα και μοναδικό κριτήριο: το πελατειακό. Την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Από μια καθαρά δηλαδή καιροσκοπική και γι αυτό ξεκάθαρα αμοραλιστική, μη πολιτική σκοπιά.

Τα παραπάνω θα επιβεβαιωθούν με την καταψήφιση* της κυβέρνησης Παπαδήμου και την άρνηση της νέας δανειακής σύμβασης, της μόνης που μπορεί -με όλα τα αρνητικά της- να μας κρατήσει σε ευρωπαϊκή πορεία. Το θλιβερό πλατσούρισμα στον δημοσκοπικό πολτό θα αποδειχτεί έωλο και η ρήξη του κόμματος αυτού με τον ανανεωτικό και μεταρρυθμιστικό προοδευτικό κόσμο με τις οικολογικές ανησυχίες, οριστική. Άλλες πολιτικές δυνάμεις, που δουλεύουν με περισσότερη υπομονή και μεθοδικότητα, σεβασμό στις απόψεις των μελών τους και ειλικρινή αγωνία για την σωτηρία της χώρας -και όχι απλά του στενού τους περιβάλλοντος-  θα καλύψουν σύντομα το μεγάλο κενό "εκεί αριστερά"...


ΥΓ  Αντιπαρέρχομαι τις φτηνές δικαιολογίες από την -φυσικά απαράδεκτη- παρουσία ακροδεξιών στην κυβέρνηση ή τις αποκαλύψεις για συμμετοχή Παπαδήμου στην "Τριμερή" και τις προτεσταντικές του (sic) θρησκευτικές απόψεις. Η Χρυσή Αυγή επίσης συμμετέχει στο Δήμο Αθηναίων και το κόμμα "Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία" στηρίζει την κυβέρνηση επίσης σωτηρίας του άλλου μέλους της "Τριμερούς", Μόντι στην Ιταλία. Προφάσεις λοιπόν εν αμαρτίαις... Ποιο είναι το μείζον και ποιο το έλασσoν;
Κι αν στο τέλος "σωθεί" η χώρα; Με αυτήν την κυβέρνηση; 
Τι θα έχουν να πουν τότε τα σαΐνια μας όταν η ακροδεξιά θα θεωρείται μια καθόλα νόμιμη αλλά και χρήσιμη δύναμη και θα απολαμβάνει το στρογγυλοκάθισμά της ανάμεσα στα θεσμικά πια κόμματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής; 

18 σχόλια:

  1. Το ζήτημα είναι αν καταλαβαίνουμε το ίδιο πράγμα κάτω από την έννοια "να σωθεί η χώρα", γιατί η όλη προσπάθεια είναι να σωθεί το ευρώ (που δεν το βλέπω) με αποτελέσματα ίδια (αν όχι χειρότερα) με αυτά της χρεωκοπίας.
    Και εγώ δεν είμαι ικανοποιημένος με την πολιτική της Δ.Α. θα ήθελα η ΔΑ να βγει μπροστά και να αναλάβει πρωτοβουλίες για μια νέα αριστερή πολιτική, με περισσότερο ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και όχι αυτήν της αποτυχημένης Σοσιαλδημοκρατίας. (Δεν αμφισβητώ ότι σε άλλες εποχές είχε σημαντικές αποτυχίες).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Δημήτρη έχεις δίκιο. Το ερώτημα δεν είναι ακριβώς αν θα σωθεί η χώρα. Το ερώτημα είναι ίσως αν θέλουμε να περάσουμε την υπόλοιπη κρίση μαζί με τους άλλους ευρωπαίους ή εκτός. Κι αν χρειάζεται ως προς αυτό, κυβέρνηση σωτηρίας ή όχι. Αν ναι, τότε έπρεπε να συμμετέχει εξ αρχής μάλιστα η ΔΑ - αν όχι, τότε καλά κάνει που καταψηφίζει τα πάντα. Δεν κινδυνεύουμε και δεν χρειαζόμαστε δανεικά έστω και με επαχθείς όρους. Ίσως υπάρχουν λεφτά και ο Φώτης το γνωρίζει. Εγώ βλέπω απλά ότι στην συγκυρία πρέπει να σώσουμε ότι σώνεται. Ακόμη και πλάι πλάι με ακροδεξιούς όπως έκαναν οι διωκόμενοι κομμουνιστές στο μέτωπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Στο μεταξύ κανείς δεν μας εμποδίζει να αποκαλύψουμε το βίο και την πολιτεία των νομιμοποιημένων χουντικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αντε βρε Γιωργο φτασαμε στο Ζαχαριαδη με το καλο. Θυμαμαι εναν και στο συνεδριο που ελεγε τα ιδια αλλα ευτυχως δεν ''εισηκουσθη''. Μετα αποχωρησαν οικογενειακως. Καλα τοτε ηταν μοναχος του ο ΓΑΠ ,τωρα ηρθαν και οι ροπαλοφοροι... Υ.Γ. Εαν σε τυφλωνει το παθος σου και δεν μπορεις να δεις την συνταγματικη εκτροπη της χωρας, μη χρησιμοποιεις ιστορικα παραδειγματα ασχετα μεταξυ τους. Τελος, ο Λεωνιδας και ο Μιχαλης δεν ειναι πια κοντα μας, οποτε μην χρησιμοποιεις και αυτους αφου δεν μπορουν να σου απαντησουν.Εδω δεν τους χρησιμοποιουμε εμεις που ημασταν τοσα χρονια διπλα τους, ποσο μαλλον εσυ, σωστα ετσι? Υ.Γ 2 Οι οικολογοι τι λενε αραγε επι του θεματος? mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Γιώργο

    Μα το Δία σοβαρά ισχυρίζεσαι ότι"Θεωρούν δικαιωμένη την επιλογή τους για αντιμνημονιακό λόγο στα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ"

    Έχει καμιά σχέση η ρητορική της ΔΑ με αυτή του ΣΥΡΙΖΑ; Να υποθέσω ότι ο πολιτικός λόγος εξαντλείται στο αν ψηφίζεις ή όχι. Όταν ψηφίζει όχι η ΔΑ και όχι το ΛΑΟΣ αυτό σημαίνει ότι το ένα κόμμα βαδίζει στα πρότυπα του άλλου;

    Μου φέρνεις στο μυαλό το " ο μπουζούκι και ο χωροφύλαξ είναι όργανα άρα ..."

    Το έχεις ρίξει στις ζεμπεκιές αγαπητέ Γιώργο και ακόμα δεν κρύωσε η θέση σου στην ΔΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ειλικρινά, θα στο πω φιλικά, στρουθοκάμηλε, βγάζεις πολύ θυμό στα γραπτά σου, μήπως να το ψάξεις; Κι άλλοι που είχαμε το ίδιο πρόβλημα, το ψάξαμε και λύσαμε κάποια θέματά μας.

    Επί της ουσίας μπορεί να έχεις δίκιο. Αλλά, οι κομματικές δομές, όπως και αυτή των ΟΠ που τώρα θαυμάζεις, έχουν ένα ισχυρό ένστικτο επιβίωσης, οπότε αύριο θα βρεθείς σε παρόμοια θέση "βομβαρδιστή" των λαθών των ΟΠ ή των πειρατών (... θα εμφανισθούν και αυτοί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. @mike: "πάθος" έ; Δεν νομίζω mike. Απλά απόψεις - αν σε πειράζουν, εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Όσο για την εκτροπή, αυτά εγώ τα θεωρώ δικηγορίστικα - και γυρνώ στον Ζαχαριάδη: γιατί να πολεμήσουν τότε υπό φασιστική διοίκηση οι κομμουνιστές; Θα τους κατηγορούσε κανείς για τίποτα; Φυλακισμένοι ήσαν οι περισσότεροι; Ένα σωστό έκανε ο κυρ Νίκος κι έγινε το ΚΚΕ το πρώτο κόμμα...
    Σήμερα, όσοι νομίζουμε ότι χρειάζεται κυβέρνηση σωτηρίας δεν κρυβόμαστε πίσω από νομικισμούς - η ουσία μετράει - να σωθούμε. Ότι κι αν σημαίνει αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Γιάννη, δεν προκρίνω το κόμμα πάνω από την κοινωνία. Και ναι, τελευταία δεν ξεχωρίζω την ρητορική της Δημαρ από του Συνασπισμού (εντάξει ο λόγος του Συριζα χάνει από παντού).
    Αν η κριτική τώρα ενοχλεί αυτό σίγουρα έχει να κάνει με τις επιλογές που έχει κάνει ο καθένας μας. Έφυγα για να μην στενοχωρώ τους συντρόφους μου με την κριτική εκ των έσω - αν ενοχλώ και εκ των έξω, αυτό πια είναι δυσανεξία... Σε λίγο "δεν θα δικαιούμαστε δια να ομιλούμε";
    Έκανα ότι μπορούσα για να μην πάρει αυτόν τον δρόμο η Δημαρ. Απέτυχα. Θυμάσαι που έγραφα ότι αν η Δημαρ γίνει ένας "καλός Συνασπισμός" θα αποτύχει το εγχείρημα (αλλά θα πετύχει η Πτέρυγα...). Τώρα γιατί θα πρέπει να απολογούμαι για ζεμπεκιές; Ότι έγραφα για τον Τσίπρα και άρεσαν σε πολλούς της Πτέρυγας γράφω και τώρα για τον Φώτη - συνειδητοποιώ ότι όλοι μαθητές της ίδιας σχολής είναι και λίγη σχέση έχουν με την ανανέωση που και οι δυο επικαλούνται.
    Θα συνεχίσω λοιπόν να νοιώθω ελεύθερος στην κριτική και την ανασύνθεση, στην αναθεώρηση και την θετική προοπτική. Ας κρυώσει η καρέκλα μου - ούτως ή άλλως ποτέ δεν έγραψα επάνω το όνομά μου για να την κρατήσω δική μου όπως κάνουν στο δημόσιο και τα κρατικοδίαιτα κόμματα.
    Όλα αυτά φιλικά Γιάννη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @ ανώνυμο (και ασφαλή): την αμεσοδημοκρατία την πρότεινα από την αρχή στην Δημαρ - δεν την ανακάλυψα τώρα. Προτιμώ ένα κόμμα που σέβεται τα μέλη του και συνδιαμορφώνεται από όλους με κόπο και λάθη παρά ένα κόμμα προκατ που ελέγχεται από μια παρέα (μέσω προκάτ συνεδρίου - τόζησα κι αυτό - με λίστες και άλλα παλαιοκομματικά κόλπα). Η κριτική δεν είναι θυμός. Όσοι θυμώνουν με την κριτική μου καλά κάνουν. Δικό τους πρόβλημα. Στους ΟΠ έχω κάνει σκληρή κριτική - διάβασε σχετικά ποστ. Σε κάποια πράγματα όμως δικαιώθηκαν και οφείλω να το αποδεχτώ. Κι άμα είσαι τιμιος στον διάλογο πρέπει να παραδέχεσαι το δίκιο του άλλου στην πράξη.
    Δυσανεξία στην κριτική ακόμη δεν παρατήρησα εκεί... Το ένστικτο της επιβίωσης είναι νόμιμο σε κάθε οργανισμό αλλά στην Δημαρ υπερίσχυσε έναντι ακόμη και της "ιδεολογίας" της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιώργο έγραψες πάλι.. κυριολεκτικά!

    1)"Ακόμη και πλάι-πλάι με ακροδεξιούς όπως έκαναν οι διωκόμενοι κομμουνιστές στο μέτωπο"

    2)"Ένα σωστό έκανε ο κυρ-Νίκος και έγινε το ΚΚΕ πρώτο κόμμα"

    Να σου θυμίσω Γιώργο,ότι από την εποχή της αστικής ολοκλήρωσης των εθνικών κρατών,όλοι οι πόλεμοι,ακόμη και οι ιμπεριαλιστικοί,πίσω από το ΕΘΝΙΚΟ τους προσωπείο κρύβουν και ένα βαθύ ΤΑΞΙΚΟ περιεχόμενο.

    Κι αυτό φάνηκε σύντομα από το 1941-42 που θυμήθηκες,όταν οι ακροδεξιοί μετατράπηκαν σε ταγματασφαλήτες,και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους,στους εκάστοτε ΕΘΝΙΚΟΥΣ ή ΤΑΞΙΚΟΥΣ κατακτητές.Γερμανούς και Αγγλοαμερικάνους,βασιλιά και εθνική αστική τάξη.

    Αντίθετα οι κομμουνιστές ανέλαβαν τόσο τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα,όσο και το έργο της ταξικής απελευθέρωσης,γι'αυτό και κέρδισαν το λαό.Αλλά με θολή στόχευση και οδηγήθηκαν στην ήττα,ακριβώς λόγω της κοντόφθαλμης και ημιτελούς σταλινικής αντίληψης τύπου Ζαχαριάδη-Σιάντου-Ιωαννίδη.

    Ωστόσο αφού προτιμάς την ΕΘΝΙΚΗ από την ΤΑΞΙΚΗ ανάγνωση της ιστορίας,να σου θυμίσω και εγώ κάτι από εκείνη την εποχή:

    1)"Εγώ παιδί του ελληνικού λαού,ορκίζομαι να αγωνιστώ πιστά στις τάξεις του ΕΛΑΣ,για το διώξιμο του εχθρού από τον τόπο μας,για τις ελευθερίες του λαού μας και ακόμη να είμαι πιστός και άγρυπνος φρουρός προστασίας στην περιουσία και το βιός του αγρότη.Δέχομαι προκαταβολικά και την ποινή του θανάτου εάν ατιμάσω την ιδιότητά μου ως πολεμιστή του έθνους και του λαού και υπόσχομαι να δοξάσω και να τιμήσω το όπλο που κρατώ και να μην το παραδώσω εάν δε ξεσκλαβωθεί η Πατρίδα μου και δε γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του."

    2)"Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον άγιον τούτον όρκον,ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του Γερμανικού στρατού.Θα εκτελώ πιστώς άπασας τας ανατιθέμενάς μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου.Γνωρίζω καλώς ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου,τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω,θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων."

    Οποιαδήποτε ομοιότητα ή συνειρμούς γεννούν οι παραπάνω παράγραφοι με τις σημερινές καταστάσεις,θα οφείλονται μάλλον εις κομμουνιστικόν αντι-Ε.Ε δάκτυλον...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μα Γρηγόρη το τι έγινε μετά ήταν αναμενόμενο. Δεν μιλώ γι αυτό. Τον Βορίδη και τον Άδωνη τους παρακολουθούμε στενά αναμένοντας... Καλό θα ήταν να έφευγαν και από την κυβέρνηση - αλλά όσο μένουν αυτό δεν είναι δικαιολογία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έκανα ότι μπορούσα για να μην πάρει αυτόν τον δρόμο η Δημαρ. Απέτυχα. Θυμάσαι που έγραφα ότι αν η Δημαρ γίνει ένας "καλός Συνασπισμός" θα αποτύχει το εγχείρημα (αλλά θα πετύχει η Πτέρυγα...).
    Καλέ μου άνθρωπε ποιός είσαι εσύ που "ατομικά" έκανες ότι μπορούσες και θυμάσαι που έγραφες αυτά κι έκείνα...
    κατέβασε λίγο τη σκιά απο το μπόι σου και δες την αλήθεια κατάματα.
    Όσο για την ελληνική κοινωνία μην ανησυχείς αντέχει και χωρίς εσένα.

    Γιάννης Πατέλης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγκαλούμαι προσωπικά - απαντώ προσωπικά. Όσο με αφορά φυσικά. Αυτοί που με ρωτούν γνωρίζουν γιατί μαζί συμμετείχαμε σε ομάδες πρόδρομες της Δημαρ. Εσύ πάλι γιατί παρεξηγήθηκες; Και τι ύφος είναι αυτό; Πατήσαμε κάναν κάλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν θα άλλαζα, ούτε ένα κόμμα Γιώργο.
    Αστους, να γαυγίζουν.
    Το ποιός είναι ο καθένας και τι μπόι έχει, θα το δούμε.
    Αυτοί οι ίδιοι, εγκλωβίζονται στις ονειρώξεις τους και όταν ξυπνήσουν -μερικοί δεν θα το καταφέρουν ποτέ- θα αλληλοσφαγούν.
    Στο είχα πεί από το πρώτο ΕΓ.
    ΕΓ με 14 στα 29 οργανωτικά στελέχη, δεν μπορεί παρά να προορίζεται για την δημιουργία κολαούζων της ηγεσίας.
    Το μόνο μέλημα τα ψηφαλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τον Φώτη τον ξέρουμε, από παλιά. Η απόφαση καταψήφισης είναι αναμενόμενος κουτοπόνηρος ελιγμός του -δεν είναι ικανός να δει πέρα απ'την προσωπική του ανέλιξη, έστω και σε περιβάλλον καταστροφής. Αυτοί όμως που τον ακολουθούν, προκρίνοντας -με πρόφαση διάφορες σοφιστείες-την πτώχευση, το γκερομοτσάκισμα απ'το ευρώ και την οικονομική καικοινωνική διάλυση, τι ακριβώς είναι; Παράφρονες ή ηλίθιοι; Καιτο λέω αυτό διότι η σκέψη τους σταματάει εκεί: στη μεγαλοπρεπή άρνηση της πραγματικότητας, που προφανώς τους κάνει να αισθάνονται ότι μονοπωλούν την πολιτική αγνότητα και τον ηρωισμό.Όταν όμως ξυπνήσουν, θα διαπιστώσουν ότι δεν θα έχουν πλέον πλαστικά παιχνιδάκια για να παίξουν. Θα τους τα έχουν πάρει οι ¨κακοί¨.
    ΥΓ: Δεν καταλαβαίνω σε τι εντοπίζεται πλέον η διαφορά πολιτικής στάσης της ΔΗΜΑΡ από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εκτός αν η "υπευθυνότητα" εντοπίζεται στη σοβαροφάνεια του Φώτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γιώργο θα ήθελα πολύ να διαφωνήσω μαζί σου, αλλά συστυχώς η ΔΗΜΑΡ δεν βοηθάει καθόλου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU