Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Βάσω Κιντή: Γιατί έφυγα από τη Δημοκρατική Αριστερά

Διάλεξα για εισαγωγικό σχόλιο στο κείμενο της Βάσως Κιντή μια σημειολογική παρατήρηση με θέμα την αφίσα του συνεδρίου (ιδρυτικού) της ΔΗΜ.ΑΡ. Απεικονίζει τον Φώτη Κουβέλη ως προαποφασισμένο σήμα κατατεθέν ενός κόμματος, που σε λίγες ημέρες θα έκανε το πρώτο του συνέδριο και θα εξέλεγε ηγεσία και πρόεδρο, αν όλα πήγαιναν καλά... Όλα φυσικά πήγαν καλά, ανθυποψήφιος δεν υπήρξε στον Φ.Κ., και τα ποσοστά εκλογής του θα τα ζήλευε και ο ...Τσαουσέσκου. Παράλληλα ο μηχανισμός γύρω από τον πρόεδρο εξασφάλισε την εκλογή του με την κυκλοφορία  δέκα περίπου λιστών ταυτόχρονα, με οκτώ άτομα η κάθε μία, κόλπο παλαιοκομματικό που στην θεωρία των κομματικών παιγνίων, έχει το όνομα "μπίνγκο" ή "πως να πάρεις την πλειοψηφία με το ένα τέταρτο των συνέδρων"... Τα μέλη, αιφνιδιάστηκαν από την αφίσα, που υπονοούσε αυτοκαθορισμό της ηγεσίας και υπερεξουσίες του προκατ προέδρου αλλά αντέδρασαν χλιαρά και με αυτοσυγκράτηση για να μην "χαλάσουν το κλίμα" και φανούν γκρινιάρηδες με το καλημέρα. Η αφίσα όμως υπήρξε συμβολική. Αυτό που ακολούθησε -και ολοκληρώθηκε στην τελευταία δραματική συνεδρίαση της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ για την καταψήφιση Παπαδήμου- ήταν η εφαρμογή μιας, στην πράξη,"προεδρικής δημοκρατίας" με τον ΦΚ επικεφαλής. Το σοκ, που προανήγγειλε η αφίσα, αλλά κανείς δεν ήθελε να πιστέψει ανάμεσα στους τόσους καλοπροαίρετους και εθελοντές του νέου εγχειρήματος, ήταν γεγονός. (ΑΣ)


Γιατί έφυγα από τη Δημοκρατική Αριστερά; Διαφώνησα σε αρκετές περιπτώσεις με αποφάσεις της ΔΑ, όπως παλαιότερα με την καταψήφιση του νομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση και τελευταία με την απόφαση να μην δοθεί ψήφος ανοχής στην κυβέρνηση συνεργασίας. Ωστόσο, η απλή διαφωνία, ακόμη και επαναλαμβανόμενη, δεν είναι λόγος για να φύγει κανείς από ένα κόμμα όταν μάλιστα συμμετείχε και συνέβαλε στην ίδρυσή του. Δεν μπορεί ένα κόμμα, ειδικά αν λειτουργεί δημοκρατικά, να βρίσκεται διαρκώς σε συμφωνία με τις απόψεις κάποιων εκ των μελών του. Οπότε το πιο εύλογο θα ήταν να διατηρήσω τις διαφωνίες μου ως μειοψηφία και να προσπαθήσω να πείσω την πλειοψηφία των μελών για την ορθότητά τους. Γιατί όμως δεν το έκανα αυτό; Γιατί αποχώρησα; Για τρεις λόγους:

1. Διότι οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες για τη χώρα και τη ζωή όλων μας. Η ΔΑ δεν ιδρύθηκε για να επαγγελθεί τη σοσιαλιστική επανάσταση (υπάρχουν άλλα κόμματα γι’ αυτό) αλλά για να συμβάλει στην ανασυγκρότηση της χώρας. Ιδρύθηκε για να υποστηρίξει, με την τόλμη και την ευθύνη που έλειπαν από τα άλλα κόμματα, τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα κάνουν τη ζωή μας καλύτερη σήμερα και όχι σε ένα απώτατο και αόρατο μέλλον. Εντούτοις, όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα, ενώ χρησιμοποιούσε τη ρητορική της μεταρρύθμισης και της υπευθυνότητας, αντιτάχθηκε σε κάθε σοβαρή μεταρρύθμιση, επαναλαμβάνοντας τα γνωστά στερεότυπα της μεταπολίτευσης και συμπλέοντας ακριβώς, αλλά πιο ήπια, με τις δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Με την κατάρρευση επί θύραις, αντί να προσπαθεί να αναλάβει πρωτοβουλίες για να διασφαλιστεί η σωτηρία της χώρας και ο ευρωπαϊκός της προσανατολισμός, είχε το βλέμμα στραμμένο στις εκλογές και στα ποσοστά της. Γι’ αυτό συνήθως σχολίαζε με στρογγυλεμένο λόγο τις εξελίξεις ώστε να μην αναλαμβάνει το κόστος συγκεκριμένων επιλογών. Η πολιτική δηλαδή του κόμματος αναιρούσε, κατά τη γνώμη μου, τον ίδιο τον λόγο της ίδρυσής του.

2. Διότι δεν είμαι επαγγελματίας πολιτικός. Οι επαγγελματίες πολιτικοί μένουν στο κόμμα τους σχεδόν ό,τι κι αν συμβεί επειδή καθένας τους αναλαμβάνει έναν ρόλο. Εγώ όμως συμμετείχα στη ΔΑ γιατί ήθελα να βοηθήσω να γίνουν στη χώρα συγκεκριμένες αλλαγές. Όταν αυτές οι αλλαγές, που είναι αυτή την περίοδο τόσο ζωτικής σημασίας, τίθενται στο περιθώριο εν ονόματι άλλων, όχι σοβαρών κατά τη γνώμη μου, σκοπιμοτήτων, παραβιάζεται το ιδρυτικό συμβόλαιο της πολιτικής μου συμμετοχής καθώς δεν τίθεται ζήτημα κάποιας άλλης συμφωνίας, π.χ., σε έναν απώτατο στόχο. Είμαστε μετά το ’89.

3. Διότι, όπως εξηγώ στην επιστολή παραίτησής μου, η εσωτερική ζωή του κόμματος έχει προσλάβει χαρακτηριστικά που δεν επιτρέπουν την ανταλλαγή και τη σύνθεση των απόψεων. Δεν υπάρχουν οι όροι για να μπορέσει κανείς να συζητήσει και να πείσει. Η διαφωνία περιθωριοποιείται και συναντά ένα τείχος προειλημμένων αποφάσεων.

Η ΔΑ συγκεντρώνει ανθρώπους ανιδιοτελείς που νοιάζονται για τον τόπο τους και την αριστερά. Φοβάμαι όμως πως οι προσδοκίες πολλών από αυτούς ματαιώνονται.

*Η Βάσω Κιντή είναι Αν. καθηγήτρια φιλοσοφίας Πανεπιστημίου Αθηνών

Το κείμενο της παραίτησης:

Προς τα μέλη της ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς και τα μέλη της οργάνωσης Παιδείας Αθήνας.

Παραιτούμαι από μέλος της ΚΕ και αποχωρώ από το κόμμα της Δημοκρατικής Αριστεράς διότι την κρίσιμη αυτή περίοδο για τη χώρα δεν μπορώ να συμπράττω και να υποστηρίζω μία πολιτική ακροβατικών ισορροπιών όπου ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός συνυπάρχει με την υπονόμευσή του και η μεταρρυθμιστική ρητορική με την άρνηση κάθε μεταρρυθμιστικής προσπάθειας.

Συνέβαλα με όλες μου τις δυνάμεις στην ίδρυση και τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Αριστεράς γιατί, όπως και άλλοι πολίτες, είχαμε την ελπίδα ότι το κόμμα αυτό θα μιλούσε καθαρά στον ελληνικό λαό και θα είχε την τόλμη να μην κρύβεται αλλά να υπερασπίζεται με σθένος όχι το κομματικό αλλά το δημόσιο συμφέρον. Δυστυχώς οι προσδοκίες μου διαψεύστηκαν.

Προτεραιότητα για τη Δημοκρατική Αριστερά, ακόμη και την ύστατη αυτή στιγμή, δεν αποτελεί η διάσωση της χώρας και η επί της ουσίας υποστήριξη των κοινωνικά ασθενέστερων αλλά η εικαζόμενη κομματική επιβίωση στις εκλογές. Ενώ το φάσμα της χρεοκοπίας προβάλλει απειλητικά στον ορίζοντα, με συντριπτικές συνέπειες για τη ζωή όλων, η ΔΑ θέτει ζήτημα άμεσων εκλογών, αίτημα καταφανώς επιζήμιο σήμερα και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, ακολουθώντας την πεπατημένη της λεγόμενης αριστερής αντιπολίτευσης που ενδιαφέρεται μόνο να καταγράφει ποσοστά έστω και σε ένα σκηνικό ερειπίων. Στις προτάσεις που διατυπώνει κύρια μέριμνά της είναι να φαίνονται αριστερές με βάση τα αποτυχημένα στερεότυπα του παρελθόντος έστω κι αν δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα και δεν βελτιώνουν τη ζωή των πιο αδύναμων πολιτών. Το προηγούμενο διάστημα υπερασπιστήκαμε, με λόγο στρογγυλεμένο και αμφίσημο, συντεχνίες εις βάρος ανέργων και χαμηλόμισθων ενώ αντισταθήκαμε σε αλλαγές που έθιγαν παγιωμένες προβληματικές καταστάσεις . Η ευθύνη στην πολιτική την οποία υποσχεθήκαμε ήταν, κατά κανόνα (εξαιρώ τη συνεπή αντίθεση του κόμματος στη βία), μία προσομοίωση υπευθυνότητας. Εν τέλει, δεν προσπαθήσαμε καν να ανανεώσουμε την πολιτική ζωή με πρωτοβουλίες και τολμηρές υπερβάσεις. Αντί να απευθυνθούμε στην κοινωνία που αγωνιά για μια δημοκρατική και αποτελεσματική διακυβέρνηση, εκχωρήσαμε την ευθύνη γι’ αυτό σε κόμματα που θεωρούμε –και είναι- αφερέγγυα για να κάνουμε εμείς τους αμέτοχους σχολιαστές και να περιμαζεύουμε πρόσωπα που σηματοδοτούν την επιστροφή σε αδιέξοδες και καταστροφικές πρακτικές του παρελθόντος.

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο δημοκρατικός διάλογος εντός του κόμματος θα επέτρεπε την ανάπτυξη μιας διαφορετικής πολιτικής έστω ως μειοψηφικής. Ωστόσο, η εσωτερική ζωή έχει προσλάβει χαρακτηριστικά προεδρικού κόμματος που δεν ευνοούν τη γόνιμη ανταλλαγή ιδεών ενώ περιθωριοποιούν κάθε απόπειρα άλλης γνώμης. Οι συνεδριάσεις της ΚΕ είναι ασφυκτικά περιοριστικές ενώ η δική μου τουλάχιστον οργάνωση, μια οργάνωση με πάνω από 100 μέλη, έχει πρακτικά διαλυθεί με ευθύνη και ενέργειες της ηγεσίας ακριβώς επειδή σε αυτήν κυριαρχούσαν απόψεις που δεν ευθυγραμμίζονταν με αυτές της ΕΕ. Μετά δε την τελευταία ΚΕ, το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ για οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση.

Ήταν τιμή μου που μετείχα στην πρώτη και τη δεύτερη ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς και λυπάμαι βαθειά που οι εξελίξεις με οδηγούν στην αποχώρηση. Εύχομαι, με ορισμένους τουλάχιστον, να βρεθούμε ξανά.

Βάσω Κιντή
Αθήνα, 12 Νοεμβρίου 2011

30 σχόλια:

  1. Eπιτέλους! Ακόμη μια ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ με αίσθημα ευθύνης απέναντι στις τράπεζες και το κεφάλαιο,πρόθυμη να υποστηρίξει κάθε αντιδραστική στροφή για "να σωθεί η χώρα και το ευρώ".Για τους λαούς χεστήκαμε,βεβαίως-βεβαίως.

    Από εκείνη την πάστα συνειδήσεων που "σώζουν την τιμή της αριστεράς" και τις τσέπες τις πλουτοκρατίας.Το δεύτερο ξέχασε να το πει η Διαμαντοπούλου,κόμπιασε από τη συγκίνηση!

    Στο καλό κορίτσι μου και να μας γράφεις από το πλευρό της Διαμαντοπούλου,της Μπακογιάννη ή όπου αλλού-και αν-καταλήξεις.Γιατί στις πορείες τις 17 Νοέμβρη αποκλείεται να σε δούμε.

    Στο καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καιρός να θεραπευθούμε και να ενηλικιωθούμε!!!
    Δυστυχώς στην χώρα το 2006 υπήρχαν μόλις 2078 νευρολόγοι-ψυχίατροι (ΕΣΥΕ).
    Όμως, με όλα αυτά τα τρελά που συμβαίνουν, η τελευταία διαθέσιμη απογραφή του 2009 αναβιβάζει το συνολικό πλήθος τους σε 2491, με ετήσιο ρυθμό αύξησης 6.6%, δηλ. μάλλον επιβεβαιωθηκα(υποθέτω ότι και άλλοι θα έχουν κάνει την ίδια διαπίστωση). Δηλ. από ψυχίατρους αρχίζουμε να πάμε καλά. Από ψυχοθεραπεία όμως , μάλλον όχι ακόμη. Ας δουμε –λοιπον- την σημασια των παραπάνω.

    Διαθετει η ΔΗΜΑΡ μια αμφιθυμική εως σχιζοφρενικη σταση απέναντι στο μνημόνιο; Φωτογραφία Αρχηγού σε αφίσα; Ειναι τελικά και η ΔΗΜΑΡ αρχηγικό κόμμα; Μηπως εχει και κρυπτοσταλινικες αποκλινουσες συμπεριφορες με κρυπτο-κυβερνητικη παλινδρομηση;

    Όταν καποτε ειχα γραψει ότι ειμαι 56 ετων και σε 4 ετη μπορω να συνταξιοδοτηθω, ενω ο Φ.Κουβελης 63, γεγονος που σε άλλες χωρες μπορει να σημαινε ότι επρεπε να οδηγειται προς την συνταξη, τα ακουσα από το blog. To επαναλαμβανω : Φ.Κουβελη, Παπαρρηγα, παραιτηθειτε μαζι με τους επαγγελματίες της πολιτικής σε όλα τα αριστερά κόμματα. Παραιτηθείτε και να συμβουλεύετε τους νεότερους. Να δοθεί σ’αυτούς η ευκαιρία για αλλαγή: ιδεολογιας, συμπεριφορας με μελη και φιλους των αριστερών κομμάτων, δρασης, παρακτικης,….

    Το προβλημα της ανανεωτικης αριστερας -και κυρίως της μεσήλικης- είναι η αυτοπαγιδευση της (θεμα για το οποιο εχω κατηγορηθει οτι το εχω αναπτυξει τους τελευταιους 5 μηνες παρα πολυ στην ΑΣ και στην Μαργαριτα, χωρίς όμως να λάβω απάντηση από στελέχη της)δηλ. δεν μπορεί να πολεμήσει τον εαυτό της, καθόσον η πλειονοτητα ανηκει σε μεσαια στρωματα απο οικονομικη άποψη και ανώτερα εως ανωτατα πνευματικα/πολιτιστικα/αισθητικα.

    Γενικα επι 30 ετη , ο χωρος που στελεχωνει σημερα την ΔΗΜΑΡ (τεως ΚΚΕεσ., ΕΑΡ) διατηρουσε σχέση έλξης-απώθησης με το ΠΑΣΟΚ. Πολλοι από τους λεγομενους «λιγουρηδες για εξουσια»έκαναν στην αρχη την λεγομενη ”κριτικη υποστηριξη” καλυπτοντας με τις γνωσεις και το κυρος τους το επαρχιώτικο νέο τότε ΠΑΣΟΚ-κυβερνηση και στη συνεχεια ενσωματωθηκαν στο ΠΑΣΟΚ. Την 8ετια του Σημιτη η διαρροη στελεχων ης αριστερας προς το ΠΑΣΟΚ συνεχισθηκε. Παραλληλα τα παιδια-ΠΑΣΟΚ μεγαλωσαν, σπουδασαν στο LSE και αλλου και εγιναν –θα ηθελα να ειμαι –μεταρρυθμιστες χωρις καμμια κοινωνικη μεριμνα για τους ασθενεστερους, τους ανεργους,κ.λ.π. (Δηλ. τελος ηλεκτροδοτησης στον χαμηλομισθο με 2 παιδια, σε σπιτι του 1950 με συντελεστή 1.0, ενώ το λαμογιο με σπιτι του 20101 με συντελεστή 1.25). Οποτε και η ζητηση για μεταρρυθμιστες ΔΗΜΑΡ επεσε πολύ. Μονον με μεταγγραφη κι αυτό θα προξενησει διχονοια στο «ολον ΠΑΣΟΚ», οσο εχει απομεινει. βεβαιως.

    Ενώ, λοιπον τα μελη ΔΗΜΑΡ θέλουν να συγκυβερνήσουν με το ΠΑΣΟΚ, το κάνουν στους ΟΤΑ η σε κοινές δουλειες κυριως πανεπιστημιακοι και οι επαγγελματιες/ επιχειρηματιες της αριστερας. Ετσι διατηρουν και τον τιτλο του αριστερου, " κόντρα και ενάντια" που λέγαμε το 70 και το περιορισμενο σχετικα εκλογικο σωμα που τους αντιστοιχει. Τους πανεπιστημιακούς και τους κουλτουριαρηδες το θεμα συγκυβερνησης με το ΠΑΣΟΚ τους ενοχλει περισσοτερο αισθητικα. Σκεφτειτε την φραση «Πολιτιστικο ΠΑΣΟΚ» και πείτε μου.

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εντάξει αφώτιστε είδαμε και το πείραμα του αλαβάνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @Ανώνυμος16 Νοεμβρίου 2011 12:04 π.μ.
    Καμμια σχεση με το "πείραμα του αλαβάνου" αφου εγω αφωτιστος ενω αυτοι επισης τα ξερουν ολα!!!

    Και αφου η "γηρασμενη και ευπορη ανανεωτικη αριστερα", αποφευγει να τοποθετηθει, σας στελνω email τιμιου συμφοιτητη μου για το κειμενο μου.

    "Αγαπητέ ΥΥ καλημέρα!
    Συγχαρτήρια και πάλι για το διεισδυτικό σου κείμενο!
    Επισημαίνω ότι η Αχίλλειος πτέρνα όλων των «Αριστερών» είναι
    η Δημοκρατία! Δημοκρατία που ορίζεται ως εξής:

    Το σύνολο των διαδικασιών διαχείρησης συλλογικού οργανισμού που
    που θεμελειώνεται στις εξής τρείς αρχές:
    1. Ισηγορία.
    (Ισος χρόνος, λόγου σε όλα τα μέλη.)
    2. Ισονομία.
    (Οι κανόνες του οργανισμού προβλέπουν ίση
    μεταχείριση όλων των μελών.)
    3. Ισοκρατία.
    (Ολα τα μέλη έχουν ίσο βάρος στις αποφάσεις).

    Αν λοιπόν εξετάσουμε με βάση αυτά τα κριτήρια όλους τους συλλογικούς
    οργανισμούς της μεταπολίτευσης και δή τους λεγόμενους «αριστερούς»
    μπορούμε εύκολα να δούμε ότι δέν υπάρχει οργανισμός που να πληρεί
    ταυτοχρόνως και τα τρία κριτήρια. Επομένως τελειώσαμε!

    Εγώ και εσύ --υποθέτω-- αναζητούμε τη Δημοκρατία και όχι την
    Ολιγαρχία ή μονοκρατορία, και γιαυτό έχουμε πάρει οριστικό διαζύγιο
    από τα αντιδημοκρατικά κόμματα της μεταπολίτευσης.

    Ετσι ΥΥ 38 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, αυτό που ζητάμε είναι
    απλά:
    ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ


    Α.Β.Γ."


    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Υπάρχουν ηλίθιοι που έχουν μια εμμονή. Θέλουν να πέσουν, να πτωχεύσουν οι τράπεζες. Νομίζουν ότι έτσι θα πέσει ο καπιταλισμός. Δεν καταλαβαίνουν ότι έτσι απλά θα πεινάσουν και όταν θα βγαίνουν στο δρόμο θα τους την πέφτουν οι γείτονες για να τους φάνε ζωντανούς. Αν και θα ήταν κακό να τους φάνε να αραιώσει και λίγο η ηλιθιότητα σε αυτή τη χώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. leo,
    Για να μην "...πεινάσουν και όταν θα βγαίνουν στο δρόμο θα τους την πέφτουν οι γείτονες για να τους φάνε ζωντανούς" δεν αρκεί να σωθούν οι τράπεζες, δεν είναι δηλαδή ικανή συνθήκη.
    Υπό προϋποθέσεις δεν είναι ούτε καν αναγκαία.
    Αναγκαία και ικανή συνθήκη είναι η αλλαγή πολιτικής αντιμετώπισης της κρίσης, που κάποιοι εκτιμούμε ότι είναι εφικτό.
    Αν μπορούσαμε να επικεντρωθούμε σε αυτό το ζήτημα (δηλαδή το εφικτό μιας άλλης πολιτικής) χωρίς να θεωρούμε την μία ή την άλλη άποψη "Ηλιθιότητα" θεωρώ ότι θα ήμασταν πιο χρήσιμοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το αιώνιο πρόβλημα όλων των "θρησκευομένων", είναι η υποκρισία.
    Δηλώνουν πιστοί στο θρησκευτικό δόγμα, αλλά στην ζωή τους ακολουθούν πρακτικούς κανόνες επιβίωσης. Και σωστά πράττουν φυσικά.
    Το ίδιο πρόβλημα έχει και η ΔΗΜΑΡ.
    Είναι μοιρασμένη, σ'αυτούς που υποκρίνονται ότι πιστεύουν, επειδή δεν βλέπουν "διάσωση του αριστερού προσήμου" στην πρακτική ζωή και σ'αυτούς που υποστηρίζουν ότι το να ακολουθείς κανόνες επιβίωσης είναι το σωστό, πολύ περισσότερο μάλιστα, όταν είναι πεπεισμένοι, ότι οι κανόνες επιβίωσης έχουν και αυτοί "αριστερά μονοπάτια".
    Υπάρχει η αριστερά του ιδεαλισμού και η υλιστική αριστερά, η "αριστερά της εμπειρίας" .
    Η αποτυχία του Φώτη Κουβέλη, είναι ακριβώς αυτή. Δεν στάθηκε-όπως είχε υποσχεθεί- ικανός να κάνει την ΔΗΜΑΡ , αριστερή μέσα στην επιβίωση και υποχώρησε στην ασφάλεια του αριστερού προσήμου της "υποκρισίας στην πίστη".
    Υπάρχει πάντα καιρός να το αντιληφθεί και να τολμήσει.
    Οσο δεν το κάνει αυτό, θα φεύγουν από την ΔΗΜΑΡ, αυτοί που θα ζητούν την "αριστερή εμπειρία" και θα μένουν τα "λιβανιστήρια".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Κωστης

    Η "αριστερά της εμπειρίας" και η "γηρασμενη και ευπορη ανανεωτικη αριστερα" διαφερουν ουσιαστικα ;

    Σε παραδεχομαι. Θα μπορουσες να μου παραδοσεις μαθηματα δημιουργικης γραφης (που ειναι και της μοδός), μηπως απαντησει η "αριστερά της εμπειρίας" σε νεα πιο πολιτικως ορθα ερωτηματα", τα οποια -οπως αντιλαμβανεσαι- εν πολλοις ειναι ρητορικα ;

    Αφωτιστος Φιλελλην

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η σεβαστη διαφωνια της Κιντη , βρισκει να διαφωνουν οι, Σοσιαλδ/τες της Γρεμανιας , Γαλλιας, οι αντιστοιχοι οικολογοι, ο πολυσ Κον Μπετι , οι εγχωριοι Ο-Π [ο νεος σου χωρος δηλ. Γιωργο μου] και πολλοι αλλοι. Υπαρχει σοβαρη πολιτικη απαντηση που να ξεπερναει τις εγωπαθειες? mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εσύ mike μιλάς για εγωπάθειες;;; Βάλε λίγο νεράκι στο κρασί σου πρώτα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Βρε θα απαντησεις επι της ουσιας τωρα ? Ολες αυτες οι πολιτικες δυναμεις τι ειναι? του πελατειακου? δωσε καθαρη πολιτικη απαντηση χωρις υπεκφυγες. Περιμενω mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Κάτι για δημοκρατία λέει η Κιντή mike... Δεν μπορώ να συγκρίνω θέσεις που βγαίνουν δημοκρατικά και με συνευθύνη με θέσεις που βγαίνουν από προσωποπαγή κόμματα. Θες να συζητήσουμε τι έγινε στην τελευταία ΚΕ της Δημαρ; Αβραμοπουλισμός και Αριστερά δεν συνάδουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Προσωποπαγη κομματα οι Ο-Π, ΤΟ SPD το Γαλλικο Σοσιαλιστικο κομμα ? Τωρα με κοροιδευεις κανονικα. Αυτα τα 3 κομματα γιατι χαρακτηρισαν πολυ σοβαρη διαστροφη τη συμμετοχη του ΛΑΟΣ στην κυβερνηση ? Συν η Μonde ο Κον Μπετιτ κλπ. κλπ. Περιμενω απαντηση συγκεκριμενη επι του συγκεκριμενου ! mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Την Δημαρ εννοώ προσωποπαγές κόμμα - όχι τους άλλους. Και αβραμοπουλισμό την συμπεριφορά του ΦΚ απέναντι στο ίδιο του το κόμμα. Μην κάνεις τον χαζό mike...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Για τουσ ΑΛΛΟΥΣ πες μας γιατι το αποφευγεις? mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Δεν το αποφεύγω. Απλά, στους Οικολόγους Πράσινους (και τους άλλους που αναφέρεις) βλέπω δυνατότητες εκεί που στην Δημαρ βλέπω τοίχο - ακόμη κι όταν στα λόγια λένε τα ίδια. Λόγω του ότι, όπως καταλαβαίνεις, στους ΟΠ βλέπω δημοκρατία εκεί που στην Δημαρ βλέπω αντ΄αυτής έναν αρχηγό που μπορεί να πει κάτι σωστό ή κάτι λάθος αλλά σε κάθε περίπτωση ισχύει η ρήση "το κόμμα είμαι εγώ". Πράγμα πολύ επικίνδυνο για να επενδύσεις πάνω του...
    Υποτίθεται ότι ο ΦΚ θα ήταν η γέφυρα από το παλιό στο καινούργιο. Ότι θα εγγυόταν αυτή την μετάβαση. Τελικά το συνέδριο απέδειξε ότι το σχέδιο ήταν διαφορετικό. Να γίνει η Ανανεωτική Πτέρυγα κόμμα και μάλιστα με τα ίδια χαρακτηριστικά με τον μητρικό Συνασπισμό. Από τότε "οι άλλοι" (όσοι βοήθησαν καλόπιστα) περισσεύουν. Παιχνίδι κάνει ο ΦΚ και προσπαθεί να γίνει Πασοκ στην θέση του Πασοκ, και μάλιστα με τα ίδια υλικά. Σκέφτομαι ότι μπορεί και να έχουν δίκιο κάποιοι φίλοι που με προειδοποιούσαν εξ αρχής ότι ο ΦΚ απλά θέλει να γίνει αρχηγός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΜΙΚΕ
    ------------
    Θα ζητήσει η ΔΗΜΑΡ, να μην υπάρχουν διακρίσεις, μεταξύ του πελατειακού προσωπικού - τους ΔΥ- και τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα ή αυτή η διάκριση δεν είναι ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ;
    ----------
    Στήριξη στους δημόσιους υπαλλήλους που πληρώνουν στεγαστικό

    Η μεγάλη απώλεια αποδοχών λόγω του ενιαίου μισθολογίου για δανειολήπτες στεγαστικών θα "απαντηθεί" με διακανονισμό μέσω νέου νόμου, προανήγγειλε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
    Στήριξη στους δημόσιους υπαλλήλους που πληρώνουν στεγαστικό

    Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για τον προϋπολογισμό του 2012 ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ανέφερε ότι τις επόμενες ημέρες κατατίθεται νομοσχέδιο διακανονισμού στεγαστικών δανείων όσων πολιτών θίγονται από ενιαίο μισθολόγιο.

    Εξάλλου, επανέλαβε ότι οι καταθέσεις των πολιτών και των επιχειρήσεων στις ελληνικές τράπεζες είναι πολλαπλά εγγυημένες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Τελευταιο σχολιο. Ηολη συζητηση ηταν η συμμετοχη του ΛΑΟΣ στην κυβερνηση και η αντιθεση εγχωριων και ξενων κομματων εφημεριδων και προσωπων. Μια αντιθεση που εσυ εχεις αλλη γνωμη και ανοιξαμε κουβεντα. Η απαντηση σου ειναι τι σου ειπε ο γνωστος σου για τον ''Φ.Κ.'' οπως εγραφε παλια η ΚΝΕ τον Μικη ''Μ.Θ'Απαντηση δεν θελω, ευχομαι καλο κουραγιο στους Ο-Π οσο θα βρισκεσαι κοντα τους. Με ειλικρινη κατανοηση mike

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Που είδες mike θέση Κιντή για το ...ΛΑΟΣ και δική μου αντίθεση με τα κόμματα που αναφέρεις; Δικές σου κατασκευές είναι - και απαιτείς και απάντηση!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @ mike
    χα χα χα χα!
    Καταπληκτικό το κατευώδιο και το "μήνυμα" προς τους Ο-Π για υπομονή!
    Εμείς τον "ξέραμε" απο την Κυψέλη απο κάνα δυό εμφανίσεις του, στο ξεκούδουνο εντελώς, πότε βούδας πότε Κούδα.Καλό παιδί,μια και οι μισοί καλοί είναι στη φυλακή κι άλλοι μισοί στο Δαφνί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Και μιας που αναφέρατε τους Ο-Π πηγαίνετε να δείτε:

    "Οικολόγοι-Πράσινοι: Σφουγκοκωλάριοι της εξουσίας ;; "

    http://pontosandaristera.wordpress.com/2011/10/06/melitta-loves-simitis/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγωνιστή της Αριστεράς mike
    δεν μου απάντησες τι θα κάνει η ΔΗΜΑΡ με την προστασία των ΔΥ που θα βγούν στην εφεδρεία, σε αντίθεση με την πλήρη αδιαφορία για τους άνεργους του ιδιωτικού τομέα και έτσι θα πρέπει να μου απαντήσεις, τι θα κάνει τώρα που αποφασίστηκε η προστασία και των υπολοίπων δανειοληπτών ΔΥ, που δεν απολύονται.
    --------------
    Σημαντικές διευκολύνσεις σε δανειολήπτες δημόσιους υπαλλήλους που αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες να ανταποκριθούν στην αποπληρωμή των δανειακών υποχρεώσεών τους στην στεγαστική πίστη μετά την μείωση των αποδοχών τους, όπως πάγωμα" των δόσεων, πληρωμή της μισής δόσης για ορισμένο χρονικό διάστημα, μεγάλη επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου, ενέκρινε το Δ.Σ. του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.

    Ειδικότερα, όπως αναλυτικά αναφέρεται στην Διαύγεια, αποφασίστηκε από το ΔΣ του ΤΠΔ -μεταξύ άλλων- η μετά από σχετική αίτηση, επιμήκυνση της διάρκειας εξόφλησης χορηγηθέντων στεγαστικών δανείων και δανείων επισκευών κατά κανόνα για 5 ή 10 έτη και δανείων μικροεπισκευών - μικροβελτιώσεων για 5 έτη και κατ'εξαίρεση για μικρότερη διάρκεια όταν η ηλικία του δανειολήπτη δεν επιτρέπει την επιμήκυνση της διάρκειας αποπληρωμής του άληκτου κεφαλαίου για 5 ή 10 έτη ακριβώς, η αναστολή εξυπηρέτησης σε εξαιρετικές περιπτώσεις και η ρύθμιση των ληξιπροθέσμων χρεών.

    Ειδικότερα αρχικά στους δανειολήπτες, που σωρευτικά:

    - τα δάνειά τους άρχισαν να εξυπηρετούνται από 1.1.2005 μέχρι και 1.7.2010,

    - η μηνιαία δόση των δανείων τους ανέρχεται σε ποσό ίσο ή μεγαλύτερο:

    των 400 ευρώ για τα στεγαστικά δάνεια

    των 250 ευρώ για τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια

    των 150 ευρώ για τα δάνεια μικροεπισκευών-μικροβελτιώσεων

    - η ηλικία τους, κατά τη λήξη της διάρκειας του δανείου, δεν θα υπερβαίνει το 80ο έτος για τα στεγαστικά και τα ενυπόθηκα επισκευαστικά δάνεια και το 75ο έτος για τα δάνεια μικροεπισκευών-μικροβελτιώσεων

    Σε ειδικές περιπτώσεις δανειοληπτών για όλα τα δάνεια του στεγαστικού τομέα - ανεξάρτητα από το χρόνο έναρξης εξυπηρέτησής τους και το ύψος του ποσού της μηνιαίας δόσης:

    * για λόγους υγείας ή οικογενειακούς λόγους, πολύτεκνων, τρίτεκνων, ειδικών αναγκών κ.λ.π.,

    * όταν η μηνιαία δόση από το σύνολο των εξυπηρετούμενων δανείων, που συμπεριλαμβάνονται στη βεβαίωση αποδοχών τους, υπερβαίνει τα 6/10 αυτών, που έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές, η ρύθμιση των οποίων είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση της αίτησης επιμήκυνσης.

    Το αίτημα για την επιμήκυνση της διάρκειας του δανείου θα εγκρίνεται από το ΔΣ.

    Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, θα είναι δυνατή η εξέταση από το ΔΣ. - κατά περίπτωση - αιτημάτων αναστολής εξυπηρέτησης του δανείου - όχι πέραν των δύο ετών - και εντός της επιτρεπόμενης από το Νόμο ανώτερης διάρκειας εξυπηρέτησης του δανείου, με επιμήκυνση της διάρκειας και με κατά περίπτωση καταβολή ή κεφαλαιοποίηση των τόκων της περιόδου αναστολής.

    Επίσης, μετά από αίτηση του δανειολήπτη, δόθηκε η δυνατότητα να γίνεται ρύθμιση του ληξιπρόθεσμου χρέους με το ισχύον επιτόκιο εξυπηρέτησης ενήμερης οφειλής.
    --------------------------
    Για όσους έχουν εμστάσεις για τον αντισυνταγματικό πελατειακό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος.
    -----------------------
    Κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μας καταστρέφουν κάθε μέρα που περνάει.
    Η Αριστερά πρέπει να ανοίξει μέτωπο εναντίον του συντεχνιακού δημοσιουπαλληλικού σοσιαλισμού, τώρα.
    Προλαβαίνει να το κάνει ένα δύο μήνες το πολύ. Μετά καταρρέουμε και οι ευθύνες είναι κυρίως δικές της, αφού κυρίως σ'αυτήν είχαν γίνει γνωστές, όλες οι διαστάσεις του πολιτικού προβλήματος και δεν είχε το θάρρος να πάρει θέση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΜΑΡΞ και Δ.Υ.
    του Τάκη Μίχα, protagon.gr
    ---------
    Όπως είναι γνωστό η αριστερά στην Ελλάδα καταδικάζει τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και γενικότερα το πρόγραμμα λιτότητας. Για την αριστερά έξοδος από την κρίση σημαίνει αυξημένες δημόσιες δαπάνες, νέοι διορισμοί στο δημόσιο (100.000 νέες προσλήψεις σύμφωνα με τον κ.Τσίπρα), δημόσια έργα –γενικά όποιο μέτρο συμβάλλει στην «τόνωση της ζήτησης».

    Ακόμα πιο ενδιαφέρουσα είναι η ολόθερμη συμπαράσταση της μαρξιστικής αριστεράς στην Ελλάδα, στην τάξη των δημοσίων υπαλλήλων και στα προνόμια τους. Όχι απλά δεν πρόκειται να δει κανείς αναφορές για αργομισθίες, διαφθορά, χαμηλή παραγωγικότητα -τα τρία συστατικά στοιχεία της δημοσιοϋπαλληλικής κάστας– από τον χώρο της αριστεράς, αλλά αντίθετα μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι στα ελληνομαρξιστικά σχήματα η τάξη των δημοσίων υπαλλήλων είχε πάρει την επαναστατική σκυτάλη από το προλετάριο.

    Όμως παραδόξως για ένα τόσο ιδεολογικοποιημένο χώρο, οπως αυτόν της ελληνικής αριστεράς, σπανίως θα δει κανείς αναφορές είτε στην «Αυγή» είτε στο «Ριζοσπάστη» είτε στην «Ελευθεροτυπία» στον Καρλ Μαρξ ως εμπνευστή αυτών των απόψεων. Γιατί άραγε;

    Διότι απλούστατα ο Καρλ Μαρξ έτρεφε την ίδια αλλεργία τόσο προς τις κεινσιανες ανοησίες της «τόνωσης της ζήτησης» όσο και για τον ρόλο των κρατικών υπαλλήλων με αυτήν που τρέφουν οι νεοφιλελεύθεροι διανοητές. Αυτό είναι μια αλήθεια την οποία δεν πρόκειται να αποκαλύψει κανείς ινστρούχτορας του ΚΚΕ ή του Συριζα.

    Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στο περίφημο κείμενο του Μαρξ «Η 18η Μπρυμερ του Λουι Βοναπάρτη», στην οποία ο Γερμανός φιλόσοφος αναλύει την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στην Γαλλία τα μέσα του 190υ αιώνα όταν την εξουσία ανέλαβε με πραξικόπημα ο ανιψιός του Ναπολέοντα Λουδοβίκος Βοναπάρτης.

    Στο κείμενο αυτό ο Μαρξ ασκεί μια έντονη κριτική της «Ναπολεόντειας Ιδέας» σύμφωνα με την οποία πρέπει να δημιουργείς δημοσιονομικά ελλείμματα για να κάνεις δημόσιες επενδύσεις και διορισμούς στο δημόσιο. Για τον Μαρξ αυτή η πολιτική αποτελεί μια «φάρσα» την οποία σε τελική ανάλυση θα κληθούν να πληρώσουν ακριβά οι φορολογούμενοι: «Ο λαός θα βρει δουλειά! Εγκαίνια δημοσίων έργων!» παρατηρεί σαρκαστικά ο Μαρξ. Για να προσθέσει: «Όμως τα δημόσια έργα αυξάνουν τις υποχρεώσεις των ανθρώπων σε σχέση με τους φόρους».

    Σε αντίθεση με τον κ. Τσίπρα ο Μαρξ θεωρούσε απαράδεκτη την ιδέα της προσπάθειας να λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας με διορισμούς στο δημόσιο την οποία χαρακτήριζε ως «ευπρεπή ελεημοσύνη»: «Ένας άνεργος πλεονάζων πληθυσμός», έγραφε, «ικετεύει να βρει μια θέση στο δημόσιο ως μια ευπρεπή ελεημοσύνη και προκαλεί την δημιουργία κρατικών θέσεων». Οι διορισμοί στο δημόσιο απλά υλοποιούν το όραμα του Βοναπαρτισμού (και της ΑΔΕΔΥ...): «μια τεράστια γραφειοκρατία, καταστολισμένη και καλοσιτεμένη»

    (συνέχεια)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. (συνέχεια)
    Όμως η υλοποίηση του οράματος της «καταστολισμένης και καλοσιτεμενης» δημοσιοϋπαλληλικής γραφειοκρατίας προκαλεί τεράστια δεινά στον φορολογούμενο: «Οι φόροι» γράφει ο Μαρξ με αδαμάντινη νεοφιλελεύθερη καθαρότητα «αποτελούν την πηγή της ζωής για την γραφειοκρατία, τον στρατό, τους παπάδες, την αυλή-εν συντομία την πηγή ζωής και για όλο τον μηχανισμό της εκτελεστικής εξουσίας. Ισχυρή κυβέρνηση ισοδυναμεί με βαριά φορολογία» .

    Όμως ο μεγάλος οικονομολόγος δεν θα σταματήσει εδώ. Προλαβαίνοντας κατά μερικούς αιώνες την Αιν Ραντ και τον Μίλτον Φρίντμαν ο Μαρξ θα διακηρύξει ότι η φορολογία είναι κλοπή: «Οι φόροι» γράφει «ληστεύουν και την τελευταία σταγόνα ιδρώτα από τον χωρικό και τον οδηγούν στην εξαθλίωση». Για τους φορολογούμενους «το μεγάλο και ισχυρό κράτος» που ονειρευθηκαν γενιές κρατιστων από τον γερο-Καραμανλή μέχρι την Αλέκα Παπαρρηγα «έχει καταντήσει ένας βρυκόλακας που ρουφάει το αίμα και το μεδούλι τους»

    Για τον κ.Τσίπρα και την κ.Παπαρήγα οι δημόσιοι υπάλληλοι αποτελούν τμήμα του «εργαζόμενου λαού» που μάχεται για τα δικαιώματα του. Όχι όμως για τον Μαρξ. Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόσοφο αποτελούν «ένα τρομερό παρασιτικό σώμα που περικλείει την κοινωνία όπως ο εμβρυικός σάκος που καλύπτει το κεφάλι του βρέφους και κλείνει τους πόρους του». Οι δημόσιοι υπάλληλοι σύμφωνα με τον Μαρξ δεν έχουν κανένα οικονομικό λόγο ύπαρξης αλλά αποτελούν μια «τεχνητή κάστα που συνυπάρχει με τις πραγματικές κοινωνικές τάξεις και για την οποία η διατήρηση του καθεστώτος είναι θέμα αυτοσυντήρησης»

    Όπως ο φιλελευθερισμός έτσι και ο Μαρξ έχουν εξορισθεί από την Βουλγάτα της ελληνικής αριστεράς. Όπως αποσιωπούν την ανάλυση της θρησκείας που κάνει ο Μαρξ («όπιο του λαού») προτιμώντας να προσκυνούν την «λαϊκότητα της Ορθοδοξίας», έτσι ακριβώς οι ηγέτες του ΚΚΕ και του Συριζα αποσιωπούν και την ανάλυση του Μαρξ για τους δημόσιους υπαλλήλους («παράσιτα») επιλέγοντας να προσκυνούν την ΓΕΝΟΠ την ΟΛΜΕ την ΑΔΕΔΥ και τις τόσες άλλες οβιδειακες μεταμορφώσεις της «καταστολισμένης και καλοσιτεμενης κάστας»

    *“The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte “in Karl Marx Surveys from Exile (Penguin Books 1973)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τι σχέση μπορεί να έχει η ολιγομελής και ιδεολογικά ταυτισμένη με το βεστφαλικό κράτος γραφειοκρατία του 19ου αιώνα με τη σημερινή?
    Μάλλον μικρή.
    Άσε που η ελληνική αριστερά έτσι δείχνει οτι δεν είναι κολλημένη με τις ''γραφές''!

    δ.β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σωστά.
    Η σημερινή γραφειοκρατία, έχει αλλάξει, γι'αυτό άλλωστε δεν χρειάζεται να ανατραπεί το κράτος. Αποτελεί βασική δημοκρατική κατάκτηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. http://xantho.lis.upatras.gr/dexameni/index.php/deukalionas/article/view/295

    Διάβασε το απολαυστικό απόσπασμα που βρήκα γουγκλίζοντας δ.β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Αν πρέπει να συμπυκνωθούν τα συμπεράσματα για την γραφειοκρατία από την 18η Μπρυμαίρ, αυτά είναι ο ταξικός χαρακτηρας της και η τάση της για αυτοτελή συντεχνιακή πολιτική.
    Μάλιστα σημειώνει ότι την Βοναπαρτική περίοδο, λόγω των ισχυρών ενδοαστικών συγκρούσεων επιτυγχάνεται η ''απόλυτη ανεξαρτησία'' της, θέτοντας έτσι τη δύναμη της γραφειοκρατίας να λειτουργεί ''συντεχνιακά'' ως αντστρόφως ανάλογη της ισχύος της αστικής τάξης.
    Ζούμε όμως σε μια ''βοναπαρτική'' περίοδο(έστω ως φάρσα);

    Από τα φιλελευθερα καθεστώτα του 19ου(που δεν ήταν δημοκρατικά), στα φιλελευθερα δημοκρατικά του 20ου έχουν επέλθει αρκετές μεταλλάξεις, όπως μαζική δημοκρατία, αύξηση διοικητικού μηχανισμού, μεταφορά της ισχύος στην εκτελεστική εξουσία.Για να καταλήξουμε στη θέαση του Κράτους ως συμπύκνωση των ταξικών συσχετισμών.

    όποιος θέλει ας ρίξει μια ματιά στα βιβλία:-Το φαινόμενο της Γραφειοκρατίας, Σεραφετινίδου
    -Ομάδες πίεσης και δημοκρατία, Μαυρογορδάτος

    δ.β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. "...Ζούμε όμως σε μια ''βοναπαρτική'' περίοδο(έστω ως φάρσα);..."
    Οχι , σήμερα, αλλά ζήσαμε σε "Βοναπαρτική περίοδο", από τον Κ.Καραμανλή το 74, μέχρι το 95 με τον Α.Παπανδρέου.
    Στην περίοδο αυτή και ειδικά στην δεύτερη φάση της, όχι απλά έγινε πράξη η "αυτοτελής συντεχνιακή πολιτική", αλλά αφού κατέστρεψε την αστική τάξη, με το κλείσιμο όλης της βιομηχανικής παραγωγής ή την εκδίωξη της στα Βαλκάνια, τώρα ζούμε, την "χρεοκοπία της".
    Αν δεν το βλέπεις, μπορείς να διαβάζεις όσα βιβλία θέλεις , όπου υποστηρίζονται διάφορες, εκδοχές.
    Πιθανά δεν είμαστε κάν στην γή, αλλά σε μια σκουληκομυρμηγκότρυπα του χωρόχρονου ή σε μια διπλωμένη διάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Χωρίς αναφορά στον Μάρξ, η "δεξιοί" μη σου πω "ακροδεξιοί" της ΔΗΜΑΡ, υποστηρίζαμε ακριβώς τα ίδια χωρίς να το ξέρουμε με τον Μάρξ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU