Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2011

Έλληνας βομβιστής αυτοκτονίας κρατάει όμηρους τους G20!

κολλάζ από γελοιογραφία του Latuff και το σημερινό εξώφυλλο της Liberation

Παράξενο τρόπο βρήκε η πολιτική για να ξαναμπεί από το παράθυρο. Εκεί που φαινόταν ότι τα πάντα καθοδηγούνται πια από τα ψυχρά νούμερα και την ισχύ του χρήματος (των πλεονασματικών οικονομιών), μια αμφιλεγόμενη κίνηση του ΓΑΠ, αναθέρμανε το πολιτικό τοπίο. 
Μια κίνηση ματ κατ' αρχήν απέναντι σε όσους κρυμμένοι πίσω από έναν αόριστο αντιμνημονιακό λόγο, βρέθηκαν ξαφνικά γυμνοί από προφάσεις μπροστά σε ένα πιθανό ερώτημα: ευρώ ή δραχμή; 
Κίνηση παράλληλα εκβιαστική απέναντι σε όσους επιθυμούν το ευρώ αλλά όχι υπό την δεκαετή ύφεση και λιτότητα που συνοδεύει το πρόγραμμα του κουρέματος. Τους αφαιρεί κάθε αυτονομία κινήσεων και τους δεσμεύει με το ΝΑΙ στα απόνερα της πασοκικής διαχείρισης.
Κίνηση ταυτόχρονα εκβιαστική απέναντι στους δανειστές μας: ή δίνετε καλύτερους όρους ή τα τινάζουμε όλα στον αέρα. Σε αυτό βοήθησε ο παγκόσμιος πανικός στις αγορές αλλά και το πουσάρισμα από τον Λευκό Οίκο, με την ερμηνεία ότι χρειάζονται γρήγορες και γενναίες κινήσεις από την ΕΕ... (αυτό άλλωστε ζητούσαν οι λαϊκιστές δεξιάς και αριστεράς δυο χρόνια: την πολιτική άσκηση εκβιασμού στην ΕΕ με την απειλή του ντόμινο - και τώρα την καταγγέλλουν με διάφορες δικαιολογίες)
Τέλος, μια κίνηση υψηλού ρίσκου, που επειδή εκνεύρισε στα όριά τους πολλούς εταίρους μας, μπορεί και να γυρίσει μπούμερανγκ, κάτι που δεν έχει το δικαίωμα να διαχειριστεί μόνος του ο ΓΑΠ ερήμην της θέλησης του λαού του.

Με όλα αυτά κατά νου, φαντάζει σουρεαλιστική η εικόνα των G20 να σκύβουν με προσοχή πάνω από τον κρατούμενο τρομοκράτη που απειλεί να τους βυθίσει στο χάος και να προσπαθούν να του αποσπάσουν -ίσως και με ανταλλάγματα- το "όπλο" του...
Γι αυτό και τελικά, ίσως είναι καλύτερο να μην μασάμε: ο ΓΑΠ δεν είναι ούτε αφελής ούτε ήρωας. Ένα παιχνίδι παίζει -ομολογουμένως έξυπνο- αλλά σίγουρα μαζί του παίζουν και οι άλλοι. Είτε για να ποδηγετήσουν τις αγορές και να κάμψουν τις αντιστάσεις των τραπεζών στην ανακεφαλαιοποίηση, είτε για να αποδείξουν στην Μέρκελ ότι είναι χάρτινος πύργος, είτε για να πείσει ο ίδιος ο ΓΑΠ το λαό του ότι τάβαλε με τα θηρία και δεν είναι Γιωργάκης αλλά Γιώργος, είτε και για όλα αυτά μαζί.
Αλλά σίγουρα, δεν γεννήθηκε ξαφνικά προχθές το βράδυ, ο μεγάλος ηγέτης που θα μας οδηγήσει στην νέα μεταπολίτευση ούτε και ο μοιραίος μπουρλοτιέρης που θα τινάξει το κούγκι στον αέρα. 
Απλά η δημοκρατία δεν βρίσκει ακόμη τόπο να διαβεί σε αυτήν την χώρα και το τελευταίο κάστρο του δεσποτικού πελατειακού κράτους, αυτό του δημοσιοϋπαλληλικού σοσιαλισμού που μας έριξε στην ξέρα, αυτό του "κομμουνισμού" για το ένα τρίτο της κοινωνίας σε βάρος των άλλων δυο τρίτων, δεν έπεσε ακόμη. 
Και παρακολουθούμε το καταρρέον πολιτικό σύστημα να δίνει τα ρέστα του για να επιβιώσει με υπόγειες συμμαχίες με άγνωστα συμφέροντα και εξωθεσμικούς παράγοντες - αρκεί να νοθευτεί η λαϊκή βούληση και να αποφευχθεί με κάθε κόστος η επιβεβαίωση των δημοσκοπήσεων και η οριστική συνταξιοδότηση του παλιού πολιτικού κόσμου.

Μόνη τίμια διέξοδος παραμένει: εκλογές τώρα και πολιτική συνέχεια από το νέο κοινοβούλιο. 
Αυτό θα έχει την νομιμοποίηση να εγκρίνει ή να απορρίψει την νέα συμφωνία - όπως κάθε άλλο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. 
Το δημοψήφισμα, έδειξε μεν πολλά για την πραγματικότητα κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει στην πράξη σε αυτήν την φορτισμένη συγκυρία - ήταν απλά η κωδική λέξη για το project "ξεβράκωμα" ή "δείτε τι μπορεί να συμβεί". 
Ευφυές μεν επικίνδυνο δε... 

υγ Σύμφωνα με την παραπάνω λογική ο ΓΑΠ αναμένεται να πάρει πίσω σήμερα το δημοψήφισμα, ίσως με κάποια ανταλλάγματα, και να επιστρέψει σαν ήρωας που τα έβαλε με τα θηρία, "νικημένος στην μάχη αλλά όχι και στον πόλεμο"... Κάπου εκεί θα αναγγελθούν επιτέλους και οι εκλογές και θα πανηγυρίσει και η αντιπολίτευση την δική της νίκη. Κι όλα αυτά για μια καλύτερη θέση στην αφετηρία...
υγ2 Ο Ρουβάς με ποιον θα κατέβει τελικά;


9 σχόλια:

  1. Καλημέρα.
    Θα μου επιτρέψετε μια διαφορετική προσέγγιση;
    Ο ΓΑΠ πείθει τους G20 στις Κάννες ότι η κίνηση του δημοψηφίσματος δεν είναι τόσο υψηλού ρίσκου, όσο αρχικά φαινόταν, καθώς ο λαός στην πλειοψηφία του δεν θα επιλέξει χρεοκοπία και δραχμή.
    Γυρίζει πίσω ισχυρός, με τη στήριξη των εταίρων και πάει για τη μεγάλη μάχη, την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.
    Εκεί θα αναμετρηθεί με τα πιόνια του συστήματος που λύσσαξε από χθες, σύσσωμο να του ρίχνει λάσπη.
    Αν δεν πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, ΕΚΛΟΓΕΣ.
    Αν καταφέρει και νικήσει στη μεγαλύτερη μάχη στο εσωτερικό που έδωσε ποτέ, ισχυροποιεί τη θέση της κυβέρνησής του, πάει με άλλον αέρα στο δημοψήφισμα, το ΝΑΙ κερδίζει άνετα, η οικονομία ανακάμπτει σιγά - σιγά και στις εκλογές του 2013, όλα παίζονται.

    Υ.Γ:
    Αναρωτηθήκατε για τη στάση του Σαμαρά απέναντι στο δημοψήφισμα;
    Αν πάει με τη λογική, στηρίζοντας το ΝΑΙ, δίνει δύο χρόνια στην κυβέρνηση, πιο άνετα από τα προηγούμενα 2.
    Αν συνεχίσει να κάνει τον Καραγκιόζη και κάνει εκστρατεία υπέρ του ΟΧΙ (και ο λαός ψηφίσει όχι), πώς ακριβώς όταν θα κληθεί να κυβερνήσει θα εφαρμόσει τη συμφωνία που θα έχει καταψηφίσει ήδη ο λαός;;;
    ΑΔΙΕΞΟΔΟ
    Γι' αυτό και δήλωσε ότι δεν θα αφήσει - με κάθε τρόπο - να γίνει αυτό το δημοψήφισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εάν Φάνη εξελιχθούν τα πράγματα όπως τα λες, θα είναι φανερό ότι ο ΓΑΠ θα έχει ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο, όντας πράγματι απέναντι από τις δυνάμεις του πελατειακού/δήθεν αντιμνημονιακού συστήματος. Υπολογίζω αυτήν την πιθανότητα αλλά όχι σαν την επικρατέστερη - αν συμβεί θα κάνω προφανώς την αυτοκριτική μου. Απλά οι μέχρι τώρα κινήσεις του δεν μου επιτρέπουν τέτοιες σκέψεις. Είναι πάντως θέμα ωρών η απάντηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ βρε Γιώργο. Δύο χρόνια τώρα , εδώ στην ΑΣ, επιμένω , ότι ανεξάρτητα από το τι θέλει να κάνει κανείς, τι παιχνίδια μπορεί να υποθέτει ότι μπορεί να κάνει κλπ, το δημοψήφισμα και μάλιστα σε μια κρίσιμη στιγμή, όπως αυτή, είναι η μόνη λύση για την χώρα.
    Οι εκλογές είναι παιχνίδι Λέγκο. Τα τουβλάκια πάνε όλα μαζί και παίρνουν την θέση τους.
    Το δημοψήφισμα είναι άμμος. Κοσκινίζει αφού θρυματίσει όλα τα τουβλα, τα υλικά τους. Κάνει οριζόντιες διαφοροποιήσεις μέσα στα ίδια τα κόμματα, αναδεικνύει τις ίδιες της φροντισμένα καλυμμένες εσωτερικές δομές εξουσίας σ'αυτά και απελευθερώνει πρωτόγνωρες δυναμικές αναδιάταξης του δυναμικού.
    Είναι εύκολο να πείς στα μέλη του ΚΚΕ ψηφίζουμε το κόμμα, αλλά είναι δύσκολο να τους πείς επιστρέφουμε στην δραχμή και να μείνουν όλοι μαζί. Στην περίπτωση του ΚΚΕ , βέβαια όλα μπορούν να συμβούν, ακόμη και το κόβουμε τα αρχίδια μας όλοι μαζί, αλλά στα άλλα κόμματα, δεν νομίζω.
    Εσύ τώρα γιατί ανακαλύπτεις ότι είναι μεγάλη καταστροφή κάτι τέτοιο;
    Γιατί ανθρωπέ μου, φίλε μου, σύντροφέ μου κόπτεσαι για το κακό που θα βρεί τα μαγαζάκια της πελατοκρατίας, για την τύχη "του σοβιετικού καθεστώτος μας";
    Πραγματικά με ε΄χεις εκπλήξει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εύχομαι Κωστή μαζί σου να καταρρεύσουν τα μαγαζάκια του "σοβιετικού καθεστώτος" μας. Απλά η αναγγελία του δημοψηφίσματος δεν με πείθει. Αν ο ΓΑΠ επιμείνει στο δημοψήφισμα και αποδείξει ότι δεν είναι πυροτέχνημα, αν αποσαφηνιστεί το ερώτημα και δεν επιδέχεται ερμηνειών και αν ο χρόνος διεξαγωγής του είναι άμεσος, τότε θα ξανατοποθετηθώ. Δεν είμαι εναντίον. Στην πολιτική μπορείς να κάψεις οτιδήποτε αν το χρησιμοποιήσεις την λάθος στιγμή. Δεν μπορώ λοιπόν να πειστώ ότι ο ΓΑΠ και ο Βενιζέλος που υπερασπίστηκαν με καταστροφική επιμονή δυο χρόνια τώρα το σοβιετικό τους κράτος, άλλαξαν ξαφνικά. Ότι επέλεξαν το σωστό στρατόπεδο. Η όση πείρα μου μου λέει το αντίθετο - ότι στο τέλος θα κάψουν με τις μλκς τους οποιοδήποτε όπλο έχουμε και θα συνεχίσουν να μην κυβερνούν. Αν τώρα από σπόντα ή κατά λάθος το δημοψήφισμα γίνει και γρήγορα, απάντησα και στον Φάνη: θα το υποστηρίξω -υποχρεωτικά- με όλες μου τις δυνάμεις. Τις εκλογές πάντως, έστω και μετά, τις θεωρώ τελείως απαραίτητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ερωτήματα αυτού του είδους, λογικά δεν είναι δυνατόν να είναι αντικείμενο δημοψηφίσματος, διότι δεν ισχύει η αρχή της απόκλισης του τρίτου.
    Προσωπικά δεν μπορώ να βάλω κάτι πάνω από την λογική.
    Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς και τις υπόλοιπες παραμέτρους (χρονικά περιθώρια, διακύβευμα, έλλειψη νηφαλιότητας κλπ.) ο κίνδυνος από την διενέργεια του είναι μεγαλύτερος από οποιαδήποτε οφέλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Δημήτρη και Γιώργο
    Η δανειακή σύμβαση, εκτός από την 6η δόση και το κούρεμα έχουν και δεσμεύσεις από την μεριά μας, όπως η ψήφιση του προυπολογισμού που έχει συνυπολογισθεί στις υποχρεώσεις μας και φυσικά την σαφή κύρωση της συμφωνίας από την βουλή.
    Πως είναι λοιπόν δυνατόν να πάμε σε εκλογές πριν δεσμευτεί η βουλή με την ψήφισή τους;
    Γιατί η προκύρηξη εκλογών με δεδομένη την αρνηση όλων των κομμάτων και μερίδας του ΠΑΣΟΚ, μετά μάλιστα την αποδυνάμωσή του όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, αποτελεί δρόμο για να μη βγούμε από το ευρώ και να μην επιστρε΄ψουμε στην δραχμή;
    Δεσμεύτηκε μήπως η ΝΔ, το ΚΚΕ, το ΛΑΟΣ, ό Σύριζα, ακόμη και η Δημάρ και οι Οικολόγοι, ότι θα υπερψηφίσουν τον προυπολογισμό και θα κυρώσουν την συμφωνία;
    Οχι.
    Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να συνεχίσει τουλάχιστον μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες ψηφοφορίες, αν δεν θέλει με την παραίτησή της να δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα στην συνενόηση της χώρας, απ'ότι το δημοψήφισμα.
    Μόνο αν έστω η ΝΔ, δεσμευτεί ότι θα υπερψηφίσει τις δεσμεύσεις έχει έννοια να μη γίνει το δημοψήφισμα.
    Δεσμεύεται όμως;
    Εγώ δεν το βλέπω, παρότι είμαι σίγουρος ότι θα το κάνει μόλις λεηλατήσει τις ψήφους και αυτή και τα άλλα κόμματα που ψαρεύουν αδιάντροπα στην αντιμνημονιακή θάλασσα.
    Τώρα όσον αφορά το ΝΑΙ ή ΟΧΙ και εγώ συμφωνώ με τον Δημήτρη, ότι θα πρέπει να είναι τύπου πολλαπλών επιλογών, σύμφωνα με τις θέσεις των κομμάτων.
    Δηλαδή
    ΝΑΙ στην συμφωνία (ΠΑΣΟΚ)
    ΟΧΙ στην συμφωνία και αναδιαπραημάτευση (ΝΔ)
    Οχι στην συμφωνία και έξοδος από την ΕΕ (ΚΚΕ)
    ΟΧΙ στην συμφωνία και κυβέρνηση προσωπικοτήτων, εθνικής ανάγκης κλπ και ότι βρέξει ας κατεβάσει (ΛΑΟΣ)
    ΟΧΙ στην συμφωνία και ριζική ανατροπή όλων εδώ και τώρα και υποχρέωση της ΕΕ να μας δανείζει (ΣΥΡΙΖΑ)
    ΟΧΙ αλλά ίσως και ΝΑΙ (ξέρεις ποιός).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με τίτλο «Το τίμημα της ελληνικής Δημοκρατίας» αναλύει την ρευστή πολιτική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και τις επιπτώσεις της στην ευρωζώνη ο Ρόμπερτ Πέστον, επικεφαλής του τμήματος επιχειρηματικών ειδήσεων στο BBC.

    Ακολουθούν αποσπάσματα:
    «Είναι εύκολο να δει κανείς γιατί ο έλληνας πρωθυπουργός ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και δημοψήφισμα για την τελευταία δανειακή σύμβαση από την ευρωζώνη. Πιθανώς είναι της άποψης ότι δεν υπάρχει σχεδόν καμμία πιθανότητα να αρχίσει να ξαναλειτουργεί η Ελλάδα εκτός και μέχρις ότου ο ελληνικός λαός εγκρίνει με την ψήφο του το σχέδιο οικονομικής σωτηρίας, που είναι δικό του και της ευρωζώνης.

    Για να είναι αποτελεσματικό αυτό το σχέδιο, θα απαιτήσει μεγάλες θυσίες από τους περισσότερους έλληνες, με τη μορφή σοβαρών περικοπών στις δημόσιες υπηρεσίες, υψηλότερων φόρων, αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης και - ίσως το πιο σημαντικό - πολλών ετών όπου θα μειώνονται οι πραγματικές αμοιβές των εργαζομένων.

    Αλλά χωρίς την έγκριση του ελληνικού λαού, χωρίς ένα τέλος στην παράλυση από τις απεργίες, πώς θα μπορέσει να επέλθει οικονομική ανάκαμψη μετά από όλη αυτή την λιτότητα;

    Ετσι, αν και η απόφαση του κ. Παπανδρέου για διενέργεια δημοψηφίσματος σόκαρε τους επενδυτές και τους ηγέτες της ευρωζώνης, αν τον επικρίνουμε θα ήταν σαν να λέμε ότι η δημοκρατία είναι κακό πράγμα και ότι (πολλοί θα έλεγαν αφελώς) μια ελληνική αναγέννηση μπορεί να είναι δυνατή παρά την αντίθεση του ελληνικού λαού.

    Και τώρα, στο ερώτημα που ενδιαφέρει εμάς τους υπόλοιπους - πόσο πιθανό είναι να ψηφίσει ναι στο πακέτο διάσωσης ο ελληνικός λαός;

    Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι δεν υπάρχουν πολλές πιθανότητες να περάσει το σχέδιο Παπανδρέου. Αλλά οι απόψεις μπορεί να αλλάξουν.

    Τί έχει να κερδίσει ο ελληνικός λαός; Λοιπόν, η χώρα τους πρόκειται να εισπράξει επιπλέον δάνεια 100 δισ. ευρώ, ώστε να μπορεί να πληρώνει τους λογαριασμούς της. Και υπάρχει μια μη δεσμευτική συμφωνία με τράπεζες να κουρέψουν κατά 50% το χρέος της ελληνικής κυβέρνησης.

    Αλλά αυτό το πακέτο σωτηρίας θα επιφέρει μικρή μείωση στο τεράστιο βάρος του ελληνικού χρέους. Ακόμη και αν όλα πάνε κατ' ευχήν στα δημοσιονομικά - και αυτό δεν έχει συμβεί στην Ελλάδα επί χρόνια - η αναλογία του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ θα είναι 120% το 2020. Το οποίο είναι κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από το ποσοστό που θεωρείται το ανώτατο όριο ώστε να μπορέσει να ανακάμψει ο ιδιωτικός τομέας και η οικονομία.

    Η, για να το θέσουμε αλλιώς, το πακέτο διάσωσης δεν υπόσχεται μια λαμπρή νέα αυγή για την Ελλάδα στο εγγύς μέλλον.

    Η, για να το θέσουμε αλλιώς, ο μόνος τρόπος για να κερδίσει ο κ. Παπανδρέου το δημοψήφισμα θα είναι να αποδείξει στο λαό ότι οι εναλλακτικές λύσεις είναι πολύ χειρότερες.

    Στον υπόλοιπο κόσμο, αυτές οι εναλλακτικές φαίνονται συγκλονιστικά άσχημες.

    Θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν, χωρίς σειρά πιθανότητας, κάποιες εν δυνάμει καταστροφικές συνέπειες για τη σταθερότητα της χρηματοπιστωτικής αγοράς, μια χρεοκοπία της Ελλάδας, έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ή, ίσως, μια πολύ πιο γενναιόδωρη δανειακή σύμβαση», γράφει ο Ρόμπερτ Πέστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Άρα Κωστή συμφωνείς στην σχετικότητα των πραγμάτων. Όλα εξαρτώνται από τις παραμέτρους. Πχ μπορούμε να συμφωνήσουμε με την ΕΕ ότι ψηφίζουμε τον προϋπολογισμό και μετά κάνουμε εκλογές (όπως οι Πορτογάλοι). Ή κάνουμε άμεσα δημοψήφισμα αντι για προϋπολογισμούς κλπ, δεσμευόμαστε σε ευρωπαϊκή πορεία και μετά επιλέγουμε και κυβέρνηση που θα την διαχειριστεί, γιατί αυτή δεν κάνει. Στις λεπτομέρειες γυρίζει η μπίλια από δω ή από κει.
    Έτσι δεν μπορούμε να ιδεολογικοποιήσουμε ούτε τις εκλογές ούτε το δημοψήφισμα - αυτό λέω.
    Και οι εκλογές είναι το πιο ξεκαθαρισμένο πλαίσιο - από την φύση τους. Αρκεί να γίνουν συντεταγμένα, μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο ενεργειών. Χαρτιά είναι όλα - αν τα κάψεις, τοποθετείσαι υποχρεωτικά στην άμεση αλλαγή διαχείρισης. Πάλι δηλ. στις εκλογές - αλλιώς μένει το πραξικόπημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Και ναί και όχι.
    Για παράδειγμα θεωρώ ότι αυτή την στιγμή η κυβέρνηση δεν έχει την ουσιαστική νομιμοποίηση να ψηφίσει την έγκριση της σύμβασης.
    Το δημοψήφισμα ακόμη και αν δεν προβλέποταν θα έπρεπε να εφευρεθεί.
    Δεν μπορείς να δεσμεύεις τον λαό για τα ζόρια που τον περιμένουν επειδή έτυχε να είσαι κυβέρνηση, αλλά δεν μπορείς κιόλλας στην συνέχεια να μην τον ρωτήσεις ότι αυτά τα κρίσιμα θέματα, τα έκανες νόμους για την ζωή τους, χωρίς να νοιώθεις την ανάγκη να τον ρωτήσεις.
    Οχι Γιώργο. Ετσι όπως γίνεται έπρεπε να γίνει.
    Και η κυβέρνηση να αποδείξει ότι έχει την δεδηλωμένη και αφού την έχει να ψηφίσει τις δεσμεύσεις της, αν είναι δυνατόν και να καταφύγει στο τέλος σε δημοψήφισμα για επικύρωση.
    Η κυβέρνηση θα περάσει στην πραγματικότητα από 2 ψήφους εμπιστοσύνης, μία την παρασκευή, μία στον προυπολογισμό και από δημοψήφισμα. Αυτό μου φαίνεται δημοκρατικά σωστό.
    Επίσης λάβε υπόψη ότι το δημοψήφισμα στην πραγματικότητα είναι η πρώτη πολιτική αντιπαράθεση της δημοκρατίας με τις αγορές.
    Είναι παγκόσμιας και ιστορικής σημασίας. Και μόνο που αναγκέλθηκε, τιποτε δεν είναι πλέον ίδιο με πρίν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Θέλετε να βάλετε ενεργό link στο σχόλιό σας; BlogU